ความคิดเห็นที่ 2 |
***ผ่าก็ผ่า***
แล้วจุดเปลี่ยนของชีวิตก็มาถึง การพยายามออกกำลังอย่างบ้าเลือดด้วยการวิดพื้นและว่ายน้ำดูจะไม่มีผลเท่าไร แพรวเคยวิดพื้นทุกวันตามคำสั่งพ่อได้ติดกันถึง 10 ครั้งต่อรอบ วันหนึ่งไม่ต่ำกว่า 3 รอบ และว่ายน้ำทุกเสาร์อาทิตย์ตามคำสั่งแม่ได้ไกลถึงไปกลับสระ 25 ม. โดยไม่หยุดพักกลางทาง (นึกย้อนไปแล้วก็ตลกดีที่เด็กผู้หญิงป. 4 บ้าพลังได้ขนาดนี้)
ทั้งที่ก่อนหน้านี้หมอยังชมอยู่แหม็บๆ ว่าหลังคดน้อยลง แต่ไม่ได้หมายความว่ามันตรงขึ้นนะคะ เพียงแต่ภายในระยะเวลาผ่านไปเท่าๆ กัน กระดูกสันหลังของเราคดน้อยลงจากการตรวจครั้งก่อน แต่หมอก็ยังคิดว่านี่เป็นเวลาอันสมควรที่เราควรจะผ่าตัดเสียที
หมอ (พูดกับแม่พร้อมกับดูฟิล์มเอ็กซ์เรย์) : กระดูกสันหลังคดลงเรื่อยๆ นะครับ ต้องผ่าไม่อย่างนั้นปอดจะทำงานไม่สะดวก เด็กจะอายุสั้น
เรา (คิด) : หนูยังไม่อยากตาย...
หมอ (พูดกับแม่) : อายุเท่านี้ก็ผ่าได้แล้วล่ะครับ
เรา (คิด) : รองท้งรองเท้า เสื้อก่งเสื้อเกราะ ไม่ได้ช่วยอะไรเลยใช่ไหม
หมอ (พูดกับแม่พร้อมกับยื่นแฟ้มรูปคนที่หลังคดเหมือนกันให้ดู) : นี่ครับ น้องคนนี้ก็เพิ่งผ่า ตอนนี้กำลังทำกายภาพบำบัด
เราชะโงกดูแล้วก็เริ่มเห็นดีด้วยเมื่อพี่สาวในรูปหลังตรงขึ้นจนแทบเหมือนคนปกติ
หมอ : แต่ถ้าผ่าแล้วเวลาก้มจะก้มแบบคนปกติไม่ได้นะครับ เพราะเมื่อดามเหล็กแล้วหลังจะโค้งไม่ได้ ต้องย่อตัวลงแทน
เรา (คิด) : ตกลงอยากให้ผ่าไหมนี่
หมอ : ถ้าอย่างนั้นหมอนัดผ่าตอนปิดเทอมแล้วกัน จะได้ไม่ต้องเสียการเรียนมาก
เรากับแม่ได้แต่พยักหน้าหงึกอย่างมึนๆ เราไม่ได้กลัวตายเท่าความอยากสวย
อยากสูงเหมือนเพื่อนๆ หรอกค่ะ (ป.4 เราสูงแค่ 130 ซม. หลังผ่าตัดสูงเพิ่มอีก 5 ซม. ค่ะ) แต่สำหรับแม่แล้ว แม่คงเป็นห่วงกลัวว่าลูกตัวเองจะอายุสั้นนั่นเอง
| จากคุณ |
:
thezircon (thezircon)  
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 ส.ค. 53 17:48:02
|
|
|
|
