เวลาโกรธจัดๆ ปุ๊บ ถ้ารู้ตัวว่ากำลังโกรธอยู่นะเนี่ย ก็รีบเดินออกมาจากที่นั้นๆ เลยค่ะเป็นอันดับแรก คือ ต้องออกมาจากสถานที่เกิดเหตุและบุคคลที่ทำให้เราโกรธก่อน เป็นการป้องกันการพูดหรือกระทำสิ่งที่เราจะเสียใจเมื่อหายโกรธแล้วด้วย
พอมาอยู่คนเดียว ไม่มีตัวกระตุ้นให้โกรธแล้ว ใจสงบลง ถึงค่อยๆ คิด ว่าการโกรธเขา ไม่ว่าเขาจะผิดจริงหรือไม่ เราโกรธเขาก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย เราทำให้ตัวเองร้อนไปเปล่าๆ แล้วก็สอนตัวเอง ย้ำกับตัวเองว่า ต่อไปเราจะไม่โกรธอีก
และเวลาที่ใจเราเป็นปกติ ให้หมั่นคิดว่า การกระทำไม่ดีทั้งหลายของคนอื่น ซึ่งแต่ก่อนทำให้เราโกรธนั้น มันไม่ใช่เรื่องที่เราจะต้องไปโกรธเลย เพราะใครทำไม่ดี เขาก็จะได้รับผลไม่ดีเอง เรื่องอะไรเราจะไปทำให้ใจเราเป็นอกุศลเพราะความไม่ดีของคนอื่น
มาถึงตรงนี้ ใจเราจะค่อยๆ เย็นมากขึ้น คือ ไม่ค่อยโกรธง่ายเหมือนแต่ก่อน แต่ก็ยังต้องฝึกอีก คือ ค่อยๆ คิดต่อว่า การที่คนอื่นเขาทำไม่ดี เป็นเพราะเขาไม่รู้ว่าการทำเช่นนั้น เป็นการทำร้ายสภาพจิตใจของเขาเอง ซึ่งก็น่าสงสาร เราควรจะสงสารเขามากกว่าที่จะไปโกรธ วิธีคิดนี้เป็นการสร้างความเมตตา กรุณา ค่ะ อันจะเป็นตัวระงับความโกรธได้อย่างดีเพราะมันตรงข้ามกัน และเราจะให้อภัยเขาได้ ก็เมื่อมาถึงจุดนี้ค่ะ
ซึ่งกว่าจะมาถึงขึ้นสุดท้ายนี้ได้ ต้องใช้เวลาและการฝึกฝนให้รู้ใจตัวเองให้ทัน และทำเป็นขั้นตอนอย่างนี้ ตอนกำลังโกรธไฟลุกอยู่เนี่ย มาบอกให้อภัยเขาเถอะ ไม่มีทางหรอกค่ะ จะอภัยได้ก็ต่อเมื่อเรามีความเมตตา กรุณา กับเขาแล้วเท่านั้น
ฝึกไปเรื่อยๆ นะคะ ไม่มีทางลัดหรอกค่ะ