ความคิดเห็นที่ 1 สำรวจตลาดผลิตภัณฑ์เติมสารอาหาร อาจารย์เอกราชจัดกลุ่มผลิตภัณฑ์เสริมอาหารเพื่อให้เข้าใจง่ายขึ้น ซึ่งแบ่งออกเป็น 4 กลุ่มดังนี้ * กลุ่มบำรุงสมอง เปปไทด์ เปปไทด์ถั่วเหลือง (Soy Peptide) คือ โปรตีนหน่วยย่อยที่ได้จากการย่อยโปรตีนถั่วเหลืองด้วยเอนไซม์ ปัจจุบันมีการกล่าวอ้างคุณประโยชน์ของเปปไทด์ถั่วเหลืองที่มีต่อสุขภาพใน ด้านการส่งเสริมประสิทธิภาพการทำงานของสมอง โดยจะช่วยเพิ่มการสร้างสารสื่อประสาท (Neurotransmitter) นอกจากนี้ยังเชื่อว่าเปปไทด์ถั่วเหลือง (soy peptide) ช่วยให้สมองทำงานได้ดีขึ้นในด้านต่างๆ เช่น การเรียนรู้ ความจำ และมีคุณสมบัติในการลดความเครียด แต่งานวิจัยในเรื่องดังกล่าวยังค่อนข้างจำกัดและไม่มีหลักฐานสนับสนุนเพียงพอ นอกจากนี้ร่างกายคนเรายังสามารถสร้างสื่อประสาทบางประเภทจากกรดอะมิโนหรือ เปปไทด์ที่ได้จากการย่อยโปรตีนจากอาหารที่เราบริโภคเข้าไป และยังมีสารสื่อประสาทอื่นๆ ที่ไม่ได้สร้างขึ้นจากกรดอะมิโนหรือเปปไทด์ อีกทั้งสารสื่อประสาทนั้น ได้รับการควบคุมโดย DNA ของแต่ละคน ซึ่งจะสร้างขึ้นตามความจำเป็นของร่างกาย การมีเปปไทด์ในกระแสเลือดมากขึ้น จึงไม่เกี่ยวข้องกับการสร้างสารสื่อประสาทมากขึ้น โอเมก้า 3 โอเมก้า 3 คือ กรดไขมันไม่อิ่มตัวที่ร่างกายไม่สามารถสร้างขึ้นเองได้ ต้องได้รับจากการรับประทานอาหารทั่วไป แต่ก็มีอยู่ในปริมาณสัดส่วนที่ต่ำมาก โอเมก้า 3 มีบทบาทสำคัญต่อโครงสร้างและการทำงานของสมอง ตับ และระบบประสาทที่เกี่ยวกับการพัฒนาเรียนรู้ รวมถึงเรตินาที่ช่วยการมองเห็น นอกจากนี้ยังช่วยลดระดับคอเลสเตอรอลในเลือด จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 12:33:33

ความคิดเห็นที่ 2 * กลุ่มชะลอวัย คิวเทน (Q 10) ด้วยเหตุที่คิวเทนทำหน้าที่ในกระบวนการเสริมสร้างพลังงานให้แก่ทุกๆ เซลล์ และเป็นสารแอนตี้ออกซิแด้นท์ช่วยป้องกันการทำลายเซล์เนื้อเยื่อของร่างกาย จึงมีการนำมาใช้ในด้านความสวยงาม อย่างไรก็ตามคิวเทนที่ได้รับจากอาหารจะดูดซึมเข้าสู่เลือด และอวัยวะต่างๆ แต่จะดูดซึมเข้าสู่ผิวหนังได้น้อย ซึ่งจะให้ผลในด้านสุขภาพโดยรวมมากกว่าด้านผิวพรรณ คอลลาเจน คอลลาเจนคือโปรตีนชนิดหนึ่ง มีมากที่สุดในร่างกาย คือมีอยู่ประมาณ หนึ่ง ใน สาม คอลลาเจนเป็นส่วนประกอบหลักของผิวหนัง พบได้ถึง 75 เปอร์เซ็นต์ มีคุณสมบัติช่วยให้ผิวหนังตึงและเนียนเรียบ โดยทำหน้าที่คู่กับโปรตีนอีกชนิดหนึ่งคือ อีลาสติน (Elastin) ซึ่งช่วยสร้างความยืดหยุ่นให้ผิว แต่จริงๆแล้วในเชิงโภชนาการ คอลลาเจนจัดเป็นโปรตีนที่มีคุณภาพต่ำ ถ้าเราได้รับโปรตีนในรูปของคอลลาเจนเพียงชนิดเดียว เราก็อาจเกิดอาการขาดโปรตีนได้ และส่งผลเสียต่อร่างกาย ที่สำคัญ ปัจจุบันยังไม่มีรายงานวิจัยที่ยืนยันว่าการกินคอลลาเจนจะช่วยชะลอผิวหนัง ที่เสื้อมสภาพตามวัยได้ จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 12:33:49

ความคิดเห็นที่ 3 * กลุ่มควบคุมน้ำหนัก อินูลินและโอลิโกฟรุคโตส อินูลินและลิโกฟรุคโตสสเป็นใยอาหารชนิดละลายน้ำได้ มีความสามารถในการละลายน้ำได้ดีกว่าใยอาหารที่ละลายน้ำชนิดอื่นๆ เนื่องจากมีขนาดโมเลกุลเล็กว่า จึงถูกแบคทีเรียย่อยสลายได้ กลายเป็นอาหารที่ดีของจุลินทรีย์ในลำไส้ใหญ่ของเรา โดยเฉพาะจุลินทรีย์สุขภาพ ใยอาหารจำพวกนี้จัดเป็นพรีไบโอติก (Prebiotic) และการที่สารทั้งสองเป้นใยอาหารจึงให้ผลลัพท์เช่นเดียวกับใยอาหารอื่นๆ ในแง่ของระบบการย่อยอาหารและการขับถ่าย คาร์นิทีน ตามปกติร่างกายสังเคราะห์แอลคาร์นิทีนได้จากไลซีนและเมทไธโอนีนอยู่แล้ว การที่คนขายกล่าวอ้างว่า เมื่อรับประทานพร้อมกับการออกกำลังกายจะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพของกระบวนการ เผาผลาญอาหารให้ดีขึ้น และช่วยลดน้ำหนัก ซึ่งเรื่องนี้ก็ยังไม่มีการวิจัยที่ยืนยันเรื่องนี้ชัดเจน จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 12:34:05

ความคิดเห็นที่ 4 * กลุ่มสวยงามและบำรุงสุขภาพ กลูต้าไทโอน (Gluta thione) เป็นกลุ่มอนุมูลย่อยของกรดอะมิโน 3 ชนิด (Tripetide) ได้แก่ Cysteine, Glycine และ Glutamic Acid มีหน้าที่สำคัญคือ ช่วยสร้างเอนไซม์ชนิดต่างๆ ที่ช่วยกำจัดพิษออกจากร่างกาย เช่น พิษของโลหะหนัก สารระเหย ยาฆ่าแมลง แม้แต่ยาบางชนิดให้เป็นสารที่สะลายน้ำได้ดีขึ้น และง่ายต่อการกำจัดออกจากร่างกาย และจัดเป็นสารแอนตี้ออกวิเด้นท์ที่ช่วยกระตุ้นภูมิคุ้มกันของร่างกาย ร่างกายสามารถสร้างกลูตาไทโอนได้เอง และกลุตาไทโอนไม่สามารถดุดซึมเข้าร่างกายได้ทันที ดังนั้นการกินกลูตาไทโอนที่เติมลงในอาหารจึงไม่ทำให้ผิวขาวได้ คลอโรฟิลล์ คลอโรฟิลล์เป็นกลุ่มของรงควัตถุที่มีสีเขียวพบในพืชทั่วไป ประโยชน์ของคลอโรฟิลล์เป็นสารแอนตี้ออกวิเด้นท์ที่มีประสิทธิภาพใกล้เคียง กับ เบต้าแคโรทีน วิตามินซี และวิตามินอี ปัจจุบันมีการเติมลงในเครื่องดื่ม หรือทำเป็นผงสำหรับชงดื่ม ที่อ้างว่าช่วยในการล้างพาในเลือดและทำให้ผิวหน้าใสนั้น จากการศึกษาข้อเท็จจริงทางวิทยาศาสตร์ ยังไม่มีการสรุปในระดับที่น่าเชื่อถือได้ ยังต้องมีการศึกษาวิจัยเพิ่มเติม สำหรับสรรพคุณในเรื่องช่วยลดกลิ่นปาก ถ้าจะให้ได้ผลจริงจะต้องใช้คลอโรฟิลล์ในปริมาณเข้มข้นมากว่าที่ขายใน ปัจจุบันมาก โดยทั่วไปสินค้าหลายๆ ขนิดที่มีการใช้คลอโรฟิลล์จะเป็นการใช้เพื่อ “แต่งสี” ให้มีสีสันน่ากินเท่านั้น ไม่ได้ใช้เพื่อช่วยลดกลิ่นปาก และคลอโรฟิลล์เองไม่ได้มีลักษณะเป็นเส้นใย จึงไม่ช่วยขับสารพิษจากร่างกาย กรดโฟลิก กรดโฟลิกเป็นวิตามินบีชนิดหนึ่งที่ร่างกายนำไปใช้เพื่อสร้างเวลล์เม็ดเลือด รักษาบาดแผลสร้างกล้ามเนื้อ เนื่องจากร่างกายไม่สามารถเก็บกรดโฟลิกไว้ได้นาน จึงต้องกินอาหารที่มีกรดโฟลิกเป็นประจำ ถ้าได้รับน้อยเกินไปจะทำให้เป้นโรคหลอดเลือดหัวใจ มะเร็งลำไส้ใหญ่ และอัลไซเมอร์ ปัจจุบันมีอาหารหลายชนิดที่เติมกรดโฟลิก เช่น ขนมปัง และซีเรียส เพื่อเสริมคุณค่าอาหารและป้องกันโรคดังกล่าว แต่ถ้าได้รับมากเกินไปจะเป็นอันตรายต่อผู้ป่วยที่เป็นมะเร็งที่เกี่ยวข้อง กับฮอร์โมน เช่น มะเร็งเต้านมหรือมะเร็งต่อมลูหมาก นอกจากนี้ยังทำให้ผู้ที่เป็นโรคลมชักเกิดอาการกำเริบกระทันหัน แครนเบอร์รี่ แครนเบอร์รี่ เป็นผลไม้ตระกูลเบอร์รี่ ถือเป็นผลไม้ที่มีวิตามินวีสูงมาก และประกอบไปด้วยสารพฤกษเคมีที่เป็นสาร แอนตี้ออกซิเด้นท์ ช่วยลดความเสี่ยงต่อการเกิดโรคหัวใจและหลอดเลือด ลดการเจริยเติบโตของเซลลืมะเร็งเต้านมในสัตว์ทดลอง แต่ในขณะนี้ยังไม่สามารถระบุปริมาณที่ควรบริโภคเพื่อให้เกิดผลทางสุขภาพ เพราะยังไม่มีข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ที่ครบถ้วยพอ ผลิตภัณฑ์จากแครนเบอร์รี่ที่พบในท้องตลาดคือ น้ำแครนเบอร์รื่วึ่งใช้แครนเบอร์รี่เข้มข้นที่นำเข้าจากต่างประเทศมาละลาย น้ำและปรุงรสด้วยน้ำตาล ดังนั้นการบริโภคน้ำแครนเบอร์รี่สำเร็จรูปจึงควรระวังเรื่องปริมาณน้ำตาล ด้วย โดยเฉพาะผู้ที่มีปับหาความอ้วนหรือเสี่ยงต่อโรคเบาหวาน จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 12:34:22

ความคิดเห็นที่ 5 ยังไม่พอ .. แถมให้อีกหน่อย . นิตยสาร หมอชาวบ้าน เล่ม : 224 เดือน-ปี : 12/2540 คอลัมน์ : บทความพิเศษ http://www.doctor.or.th/node/2912 อาหารเสริมหรือเสริมอาหาร จะเอาอะไรกันแน่ “สวัสดี ครับ (ค่ะ) ผม (ดิฉัน) เป็นสมาชิกหมอชาวบ้านมานานมีเรื่องอยากขอปรึกษาหน่อยครับ (ค่ะ) คือเพื่อนแนะนำให้กินอาหารเสริม เขาบอกว่าเขาก็กินอยู่ กินแล้วรู้สึกดีจัง มาแนะนำต่อ แต่ผม (ดิฉัน) ยังไม่แน่ใจ และอาหารเสริมเหล่านี้มีราคาแพงมาก ไม่ทราบว่าจะกินดีมั้ย?” หมอ ชาวบ้านมักจะได้รับคำถามในทำนองนี้ทาง โทรศัพท์และจดหมายอยู่เสมอเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ ที่เข้าใจกันว่าเป็นอาหารเสริม หมอชาวบ้านจึงได้นำเรื่องนี้มาเสนอให้ทราบ แต่การตัดสินใจขั้นสุดท้ายก็ยังคงเป็นของผู้บริโภค ก่อนตัดสินใจอยากขอให้อ่านบทความนี้ก่อนสักนิดนะคะ ก่อนอื่นเรามาทำ ความเข้าใจถึงคำว่า “อาหารเสริม” และ “เสริมอาหาร” ก่อนว่ามีความหมายอย่างไร ในกรณีใดจึงจะใช้คำว่า “อาหารเสริม” และในกรณีใดจึงใช้คำว่า “เสริมอาหาร” อาหารเสริมหรือคอมพลีเมนต์ทารี ฟู้ด (complementary food) คือ อาหารเสริมตามธรรมชาติ ซึ่งจะให้ในเด็กทารกอายุตั้งแต่แรกเกิดถึง ๑ ปี ให้ควบคู่กับนมแม่ หรือนมผงดัดแปลงสำหรับทารกเพื่อให้ทารกมีการเจริญเติบโตอย่างต่อเนื่องและ ไม่ขาดสารอาหาร อาหารเสริมหรือซับพลีเมนต์ทารีฟู้ด (supple mentary food) คำนี้ใช้ขยายสำหรับวัยอื่นๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวัยผู้ใหญ่และวัยผู้สูงอายุ ซึ่งมักจะหมายถึง อาหารที่ใช้เสริมอาหารหลักในภาวะขาดสารอาหาร คำว่า อาหารเสริมหรือซับพลีเมนต์ทารีฟู้ดคำนี้เองที่ก่อให้เกิดความสับสน จนคนส่วนใหญ่คิดว่า หมายถึงผลิตภัณฑ์อาหารต่างๆ ที่ออกมาในท้องตลาด เช่น นมผึ้ง ซุปไก่สกัด น้ำมันปลา วิตามินสังเคราะห์ ฯลฯ เพื่อแก้ไขความสับสนและความเข้าใจผิด คณะกรรมการอาหารและยา(อย.)ได้บัญญัติศัพท์ขึ้นมา สำหรับผลิตภัณฑ์เหล่านี้ คือ ผลิตภัณฑ์เสริมอาหารหรือฟู้ดซับพลีเมนต์ (food supplement) ซึ่ง หมายถึงผลิตภัณฑ์ที่กินเพื่อเสริมอาหารหลักที่กินตามปกติ จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 12:36:26

ความคิดเห็นที่ 6 สุขภาพ ดี สุขภาพเสีย ในช่วง ๑๐ กว่าปีที่ผ่านมา เศรษฐกิจในประเทศ ถือว่าเป็นช่วงขาขึ้น ค่าเงินบาทแข็งตัว กลุ่มคนในเมืองจะเป็นกลุ่มที่มีฐานะดีขึ้น รายได้มากขึ้นอย่างรวดเร็ว จึงมีการปรับเปลี่ยนวิถีในการดำเนินชีวิต มีการออกกำลังกายน้อยลงเพราะสามารถซื้อหรือผ่อนรถได้ จะไปไหนก็ใช้รถ มีการเดินแค่ช่วงสั้นๆ การทำงานบ้านก็พึ่งสิ่งอำนวยความสะดวกหรือจ้างคนมาทำงานบ้าน ทำให้มีการใช้พลังงานน้อย อาหารที่กินเข้าไปก็เกิดสะสมเป็นไขมัน ส่วน เรื่องอาหารการกิน เมื่อฐานะดีขึ้นจะกินข้าวน้อยลง จะกินเนื้อสัตว์ ไขมัน และน้ำตาลมากขึ้น พวกพืชผักผลไม้อาจจะกินเท่าเดิมหรือลดน้อยลงในบางราย ผลที่สุดภาพรวมทั้งหมดทำให้เกิดปัญหาสุขภาพเสีย เช่น อ้วน ไขมันในเลือดสูง เบาหวาน ความดันเลือดสูง เมื่อถึงจุดที่รู้สึกว่าสุขภาพไม่ค่อยดี ก็จะมองว่าจะแก้ปัญหาด้วยผลิตภัณฑ์เสริมอาหารได้หรือไม่ ในที่สุดก็ไปซื้อผลิตภัณฑ์ต่างๆ เป็นเหยื่อของการโฆษณาและการขายทั้งทางตรงและทางอ้อม เพื่อต้องการให้สุขภาพดี เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงเกิดคำถามขึ้นว่า จะซื้อสุขภาพด้วยเงินได้หรือไม่? จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 12:36:44

ความคิดเห็นที่ 7 แนวความคิดหรือ ความเชื่อเรื่องผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร การ ที่คนหันมาใช้ผลิตภัณฑ์ เสริมอาหารอย่างแพร่หลายนั้น เกิดมาจากแนวความคิดหรือความเชื่อที่แตกต่างกัน ซึ่งพอจะประมวลแนวความคิดหรือความเชื่อได้ ดังนี้ ๑. เพื่อเสริมอาหาร กลุ่ม นี้มีแนวคิดว่าอาหารที่กินอยู่นั้นมี คุณค่าทางโภชนาการที่ไม่เพียงพอต่อความต้องการของร่างกายจึงใช้ผลิตภัณฑ์ เสริมอาหารเพื่อให้ได้รับคุณค่าทางโภชนาการเพียงพอ ๒. เพื่อเสริมสุขภาพ คน กลุ่มนี้จะเป็นกลุ่มที่มีแนวความคิด ใหม่ๆ มีความคิดว่าการป้องกันดีกว่าการแก้ไข ดังนั้นจึงคิดว่า ทำอย่างไรจึงจะมีสุขภาพดี พยายามจะดูแลสุขภาพตนเองให้ดีที่สุด เมื่อมีผลิตภัณฑ์เสริมอาหารออกมาก็คิดว่าผลิตภัณฑ์นั้นจะช่วยเสริมสุขภาพได้ ๓. กลัวโรคภัยไข้เจ็บ เป็น ธรรมดาของมนุษย์ที่มักจะกลัวโรคร้าย แรง เช่นโรคมะเร็ง โรคหัวใจ โรคความดันเลือดสูง ฯลฯ และกลัวการรักษาทางการแพทย์ เช่น เป็นโรคมะเร็งต้องผ่าตัด ต้องฉายแสง ดังนั้นเมื่อมีผลิตภัณฑ์เสริมอาหารบางชนิดโฆษณาว่าสามารถป้องกันโรคมะเร็ง โรคหัวใจ ฯลฯ ได้ คนกลุ่มนี้ก็จะหาซื้อผลิตภัณฑ์นั้นมาบริโภค ๔. เชื่อตามผลการวิจัยโดยไม่ได้ศึกษาติดตาม ใน ต่างประเทศจะมี การวิจัยต่างๆออกมามาก พอมีผลงานวิจัยออกมาชิ้นหนึ่งก็จะมีคนผลิตสิ้นค้าออกมาขาย เช่น กระดูกอ่อนปลาฉลาม เขาพบว่า กระดูกอ่อนปลาฉลามไม่มีเส้นเลือดฝอยมาหล่อเลี้ยง และก้อนมะเร็งที่โตได้เพราะมีเส้นเลือดฝอยมาเลี้ยง เขาก็มีความคิดว่าถ้าเอากระดูกอ่อนปลาฉลามมาให้คนไข้กินสารในนั้นซึ่งไม่รู้ ว่าเป็นอะไรจะไปป้องกันไม่ให้เส้นเลือดฝอยเกิดขึ้นได้ เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วมะเร็งก็ไม่โต นี้คือ สมมติฐานขั้นต้นของเขา และเขากำลังจะวิจัยต่อไปอีกว่าสารตัวนั้นคืออะไร ในปัจจุบันก็ทราบแล้วแต่ยังวิจัยไปไม่ถึงขั้นไหน ผู้ผลิตก็พร้อมใจกันไปล่าปลาฉลามมาใส่แคปซูลขาย โดยยังไม่ทราบแน่ชัดว่าผลงานวิจัยนั้นผิดหรือถูก คนที่มีสตางค์หน่อยก็แห่ไปซื้อมากิน ทั้งที่ราคาก็สูงมาก ๕. หลงเชื่อคำโฆษณาเกินจริง ผลิตภัณฑ์ เสริมอาหารก่อนจะผลิต หรือนำเข้ามาจำหน่ายได้ จะต้องขออนุญาตนำเข้าและขึ้นทะเบียนต่อคณะ กรรมการอาหารและยา (อย.) โดย อย.จะจัดผลิตภัณฑ์เหล่านั้นเป็นผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร และห้ามมีการโฆษณาสรรพคุณ ในแง่การรักษาโรคได้ ที่ผ่านมามักมีการลักลอบโฆษณาหรืออวดอ้างสรรพคุณว่า สามารถรักษาโรคร้ายแรงได้ เช่น โรคมะเร็ง อัมพาต หอบหืด ผู้บริโภคที่หลงเชื่อคำอวดอ้างดังกล่าวก็จะซื้อหาผลิตภัณฑ์นั้นมาบริโภค ๖. เห่อตามฝรั่ง คนไทยมักมีค่านิยมตามฝรั่ง อะไรที่เป็นของฝรั่งต้องดี เมื่อฝรั่งแนะนำว่าดีคนไทยก็ว่าดีตาม และไปซื้อหามาบริโภคตามอย่างฝรั่ง ๗. ของที่หาได้ยากและแพงต้องดี เช่น รังนก กว่านกแต่ละตัวจะสร้างรังได้ต้องใช้น้ำลายเท่าไร เมื่อคนไปเก็บมา นกก็ต้องสร้างรังใหม่ เพราะนกนางแอ่นจะไม่วางไข่บนรังนกชนิดอื่น บางตัวสร้างจนน้ำลายมีเลือดปน เมื่อได้มาลำบากราคาจึงต้องแพง คนบางกลุ่มจะคิดว่า ของหายาก ของแพงต้องดี หากได้กินคงดีต่อสุขภาพ จริงๆ แล้วความเชื่อต่าง ๆเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์เสริมอาหารยังมีอีกมากมาย แต่ขอนำเสนอแค่พอสังเขป ความเชื่อเหล่านี้ทำให้คนเกิดความมั่นใจผิดๆ จนไม่สนใจอาหารประจำวัน ไม่ปฏิบัติตนเพื่อสุขภาพที่ดี การจะมีสุขภาพที่ดีนั้นมีปัจจัยหลายอย่างร่วมกัน เช่น พันธุกรรม การออกกำลังกาย อาหาร ดังนั้นสารอาหารเพียงตัวใดตัวหนึ่งจึงไม่สามารถทำให้สุขภาพดีได้ จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 12:37:05

ความคิดเห็นที่ 8 จะบริโภคผลิตภัณฑ์เสริมอาหารดีหรือไม่ อ่าน มาถึงตรงนี้ก็อาจจะยังตัดสินใจไม่ได้ว่าแล้วควรจะกินผลิตภัณฑ์เสริมอาหารดี หรือไม่จะพิจารณาอย่างไร จึงขอเสนอหลัก ๒ ข้อ ในการพิจารณาว่าควรจะบริโภคผลิตภัณฑ์เสริมอาหารดีมั้ยหรือมีความคุ้มค่า ในการบริโภคผลิตภัณฑ์เสริมอาหารแค่ไหน ๑. วิเคราะห์ปริมาณสารอาหารที่มีอยู่ในผลิตภัณฑ์นั้นๆ แล้วเปรียบเทียบกับความต้องการของร่างกายและเปรียบเทียบดูด้วยว่าอาหารที่ เรากินอยู่มีปริมาณสารอาหารพอเพียงต่อความต้องการของร่างกายหรือไม่ เช่น โปรตีนแคปซูล ๑ แคปซูลจะมีโปรตีน ๑ กรัม สมมติว่าขายแคปซูลละ ๕ บาท ในวัยผู้ใหญ่เฉลี่ยต้องการโปรตีนวันละ ๕๐ กรัม ถ้าเผื่อเราต้องการกินโปรตีนแคปซูลให้เพียงพอต้องกินถึง ๕๐ เม็ด เป็นจำนวนเงิน ๒๕๐ บาท ทีนี้ลองมาดูทางเลือกอื่น ไข่ ๑ ฟอง มีโปรตีน ๗ กรัม ราคา ๒ บาทกว่า ปลาทูทอด ๒ ตัว มีโปรตีนประมาณ ๒๐ กรัม ราคาประมาณ ๒๐-๓๐ บาท หรือนม ๑ กล่อง มีโปรตีน ๘ กรัม ราคา ๘ บาท ฉะนั้นในการบริโภค ให้พิจารณาดูคุณค่าประโยชน์และราคา แล้วพิจารณาทางเลือกอื่นด้วย ว่ามีทาง เลือกอื่นที่ดีกว่าไหม ๒. วิเคราะห์ดูว่ามีสารอะไรบ้างที่ออกฤทธิ์ และสารออกฤทธิ์นั้นมีปริมาณมากพอที่จะออกฤทธิ์หรือไม่ เช่น วิตามินซี มีการโฆษณาสรรพคุณว่าเป็นสารแอนติออกซิเด้นท์หรือต้านอนุมูลอิสระ ซึ่งป้องกันการเกิดมะเร็ง ทีนี้มาเปรียบเทียบปริมาณของวิตามินซีที่ร่างกายต้องการใน ๑ วัน กับปริมาณของวิตามินซีในผลิตภัณฑ์นั้น และต้องกินเป็นปริมาณเท่าไรจึงจะออกฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระได้ โดย ทั่วๆ ไปสารอาหารจากผลิตภัณฑ์จะมีน้อยมากจนแทบไม่มีความหมายเลย จากนั้นลองดูทางเลือกอื่นที่ว่าวิตามินซีมีในพืชผักผลไม้และอาหารประเภทใด บ้าง ลองเปรียบเทียบประโยชน์ และทางเลือกว่าทางไหนจะดีกว่า เหมาะสมกว่าแล้วจึงค่อยตัดสินใจเลือก จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 12:37:32

ความคิดเห็นที่ 9 ผลิตภัณฑ์ เสริมอาหาร ผลิตภัณฑ์ เสริมอาหารในท้องตลาดมีมากมายหลายชนิด จึงขอรวบรวมเท่าที่จะรวบรวมได้มานำเสนอให้ท่านได้ทราบ ในแต่ละชนิดก็จะมีการโฆษณาสรรพคุณต่างๆ นานา • นมผึ้ง Royal Jelly นม ผึ้งมีลักษณะคล้ายนมข้นสีครีม ซึ่งผลิตจากต่อมหนึ่งบนหัวของผึ้งงานหรือผึ้งพี่เลี้ยง นมผึ้งนี้จะผลิตขึ้นเพื่อป้อนตัวอ่อนหรือนางพญาผึ้ง • น้ำมันตับปลา น้ำมัน ตับปลาเป็นน้ำมันที่สกัดได้จากปลาคอด (Cod) นิยมใช้เป็นอาหารเสริมในเด็กกำลังโต เพราะเชื่อว่าช่วยบำรุงร่างกาย และช่วยให้เด็กเจริญอาหาร • กระเทียมสังเคราะห์ กระเทียม เป็นพืชที่คนแถบเอเชียนิยมใช้แต่งกลิ้นและรสของอาหาร ในต่างประเทศ พบว่า มีสรรพคุณเป็นยาปฏิชีวนะ ยาฆ่าเชื้อ • กากใย Fiber กาก ใย คือ เส้นใยของอาหารที่ร่างกายไม่สามารถย่อยได้ ไม่มีคุณค่าทางอาหารอื่นแต่ร่างกายควรจะได้รับเพื่อให้ระบบขับถ่ายทำงานเป็น ปกติ และลดโอกาสที่สารพิษจะสัมผัสกับผนังได้ อาหารที่มีกากใยสูง ได้แก่ เม็ดแมงลัก ถั่วทุกชนิด ข้าวโพด ข้าวซ้อมมือ บวบเหลี่ยม ฟักทอง ผักใบเขียว และผลไม้ทุกชนิด • รำข้าว รำ ข้าว คือ จมูกข้าวที่ได้จากการขัดสีข้าวกล้องให้เป็นข้าวขาว ในรำข้าวนี้จะมีคุณค่าทางอาหารมาก ดังนั้นคนที่กินข้าวกล้องก็จะได้รับรำข้าวด้วย • สาหร่ายเกลียวทอง คือ สาหร่ายสีน้ำเงินแกมเขียว ที่มีขนาดเล็กมากจนมองไม่เห็น ในสาหร่ายเกลียวทอง พบว่า มีโปรตีน วิตามิน และเกลือแร่ นอกจากนี้ยังย่อยง่ายอีกด้วย • สาหร่ายทะเล คือ พืชทะเลชนิดหนึ่ง ลักษณะคล้ายเส้นผม สีดำออกน้ำตาล มีเกลือแร่หลายชนิด เป็นแหล่งไอโอดีนที่ดี นิยมนำมาประกอบอาหาร เช่น แกงจืด ยำ หรือกินกับน้ำพริก • เลซิติน เลซิตินเป็นสารชนิด หนึ่งที่ร่างกายสามารถผลิตได้เองซึ่งจะพบมากในสมอง ตับ ไต กระดูกอ่อน ถั่วเหลือง ถั่วลิสง ข้าวสาลี ฯลฯ • น้ำมันอิเวนนิ่งพริมโรส (Evening Primrose oil) น้ำ มันอิเวนนิ่งพริมโรสสกัดได้จากเมล็ด ดอกพริมโรสซึ่งจะบานในตอนเย็น ในน้ำมันอิเวนนิ่งพริมโรสมีกรดไขมันแกมมาไลโนเลอิก (gamma-linolenic acid) มักเรียกสั้นๆว่า จีแอลเอ (GLA) จีแอลเอเป็นกรดไขมันที่ร่างกายสามารถสังเคราะห์ได้เอง • วิตามินอี วิตามิน อีเป็นวิตามินที่ละลายในไขมัน วิตามินอีจะเก็บอยู่ในอวัยวะต่างๆ ของร่างกาย คือ ตับ เนื้อเยื่อ ไขมัน หัวใจ กล้ามเนื้อ มดลูก อัณฑะ เลือด ต่อมอะดรีนัน ต่อมพิทูอิทารี และผิวหนัง วิตามินอีพบได้ในอาหาร ธรรมชาติ เช่น น้ำมันจมูกข้าวสาลี น้ำมันถั่วเหลือง น้ำมันข้าวโพด น้ำมันดอกคำฝอย น้ำมันตับปลา น้ำมันถั่วลิสง น้ำมันฝ้าย น้ำมันมะกอก น้ำมันหมู เนยเทียม น้ำมันเมล็ดดอกทานตะวัน ข้าว ถั่วเหลือง ถั่วลิสง กะหล่ำปลี แครอต ผักกาด หอมใหญ่ มันฝรั่ง มะเขือเทศ ข้าวโพด ข้าวสาลี ผักใบเขียว ไข่ และเนื้อ จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 12:37:59

ความคิดเห็นที่ 10 • เบต้าแคโรทีน แคโรทีนหรือแคโรทินอยส์ (carotinoids) เป็นโปรวิตามินเอ เป็นสารที่เมื่อถูกเปลี่ยนแปลงในร่างกายแล้วจะให้วิตามินเอ มีสีเหลือง ส้ม แดง และเขียว อาหารที่มีแคโรทีนมาก ได้แก่ หัวแค่รอตมีแคโรทีนมากเป็นอันดับหนึ่ง ผักใบเขียว (ผักโขม บรอกโคลี กะหล่ำปลี ผักคะน้า ผักกาดเขียว ฯลฯ) ผักสีเหลือง (ข้าวโพด ฝักทอง ผักกินหัวต่างๆ) ผลไม้สีเหลือง (แตงไทย ลูกพลับ มะละกอสุก มะม่วงสุก ฯลฯ) น้ำมันตับปลา • แคลเซียม แคลเซียมเป็นเกลือแร่ หลักที่พบในร่างกายมากที่สุดประมาณร้อยละ ๙๙ ของเกลือแร่จะพบในกระดูก ฟัน เล็บ และผม ส่วนที่เหลืออีกร้อยละ ๑ จะมีอยู่ทั่วไปในระบบประสาทกล้ามเนื้อ แหล่ง อาหารที่อุดมด้วยแคลเซียม ได้แก่ นม เนย ไข่ หอยนางรม หอยแมลงภู่ ปลาตากแห้ง ปลาซาดีน ปลาเล็กทีกินได้ทั้งตัว (เช่น ปลากะตัก ปลาไส้ตัน ปลารากกล้วย) กะปิ ผักขม ผักคะน้า ผักกระเฉด ผักขึ้นฉ่าย ผักกาดหอม กะหล่ำปลี กะหล่ำดอก ใบยอ ใบขี้เหล็ก ยอดแค หัวผักกาด หัวหอม ฝักทอง มะเขือเทศ มะรุม มะนาว มะม่วงหิมพานต์ แตงโม ลูกพรุน ถั่วต่างๆ (ถั่วเหลือง ถั่วเมล็ดแห้ง เมล็ดทานตะวัน เมล็ดฝักทอง งา และรำข้าว) • เห็ดหลินจือ เห็ด หลินจือชอบขึ้นกับต้นไม้ที่หมดอายุแล้ว บางครั้งจะพบขึ้นอยู่ตามผิวดิน ด้านหลังของดอกจะมัน คล้ายเคลือบด้วยเล็กเกอร์ ในประเทศจีนเชื่อว่าเห็ดหลินจือคือยาอายุวัฒนะ มีหลายประเทศให้ความสนใจและศึกษาถึงสรรพคุณของเห็ดหลินจือรวมทั้งประเทศไทย ด้วย และในหลายประเทศได้ใช้เห็ดหลินจือเพื่อบำรุงสุขภาพ รักษาโรคต่างๆ และเสริมความงามโดยทำเป็นเครื่องสำอาง • ซุบไก่สกัด ซุบ ไก่สกัดซึ่งมีการโฆษณาสรรพคุณว่า บำรุงร่างกาย เสริมสร้างร่างกาย ผลิตภัณฑ์ที่ออกมามีทั้งสำหรับเด็กและผู้ใหญ่ และปัจจุบันยังมีการเติมโน่นเติมนี่ เช่น ผสมถังเช่า เพื่อให้ผู้บริโภคคิดว่ามีคุณค่าเพิ่มขึ้น • วิตามินซี ทุก คนทราบกันอยู่แล้วว่า วิตามินซีมีประโยชน์ต่อร่างกาย ปัจจุบันมีการโฆษณาสรรพคุณว่า เป็นสารแอนติออกซิเด้นท์หรือต้านอนุมูลอิสระ ซึ่งเป็นสาเหตุของการเกิดมะเร็ง รวมทั้งมีส่วนลดโคเลสเตอรอล ทำให้ลดความเสี่ยงต่อการเป็นโรคหัวใจ อาหารที่มีวิตามินซีมาก ได้แก่ ฝรั่ง ส้ม มะขามป้อม มะเขือเทศ มันฝรั่ง แตงโม สับปะรด มะละกอ มะนาว สตรอเบอรี่ แตงไทย ส้มโอ ลิ้นจี่ ผักใบเขียว กะหล่ำ ผักบุ้ง ผักโขม มะเขือยาว ผักคะน้า บรอกโคลี่ ฯลฯ จะเห็นได้ว่าผลิตภัณฑ์เสริม อาหารในท้องตลาดมีมาก จริงๆ ความจริงยังมีนอกเหนือจากที่นำเสนอนี้ แต่ขาดข้อมูลจึงมิได้นำมาเสนอ อยากย้ำอีกครั้งว่า ผัก ผลไม้ของไทย เราล้วนอุดมไปด้วยสารอาหาร โดยเฉพาะวิตามินและเกลือแร่ หากกินในปริมาณที่มากพอก็ไม่จำเป็นต้องพึ่งผลิตภัณฑ์ใดๆอีก ปัจจุบัน การโฆษณามีผลต่อการตัดสินใจบริโภคมาก โดยเฉพาะผลิตภัณฑ์เสริมอาหารซึ่งมีการโฆษณา ทั้งทางตรงและทางอ้อม ผู้บริโภคคงต้องพิจารณาเลือกสักนิด อย่าตกเป็นทาสของการโฆษณา และในภาวะเศรษฐกิจเช่นนี้ การบริโภคแต่เพียงพอดี พอเหมาะ เป็นอีกหนทางที่จะช่วยกู้ภาวะเศรษฐกิจได้ ปล. ช่วยกันเผยแผ่ ความรู้ .. ส่วนว่า ใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อ ก็ไม่ว่ากันอยู่แล้ว ... จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 12:39:24

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณค่ะ หมอหมู สำหรับข้อมูลดีๆ จากคุณ : บางส้มเปรี้ยว เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 13:06:52

ความคิดเห็นที่ 12 อาหารในคห. 10 คืออะไรครับพี่หมอ จากคุณ : Epinephrine เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 13:19:22

ความคิดเห็นที่ 13 ก๋วยเตี๋ยวถั่วฝักยาว ครับ ..  ร้านอยู่ จ.กำแพงเพชร แวะไปอ่านที่บล๊อก เผื่อผ่านมาชิม .. http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=31-08-2010&group=13&gblog=65 จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 14:39:09

ความคิดเห็นที่ 14 ข้อมูลเป็นกลางดีครับ แต่ยังมีจุดผิดพลาดหลายแห่ง อย่างเช่น แกมมาไลโนเลอิก ไม่ถูกนะครับ ต้องเป็น แกมมาไลโนเลนิก แครอท ไม่ใข่พืชที่มีเบต้าแคโรทีน เป็นอันดับหนึ่ง อันดับหนึ่งจริงๆผมจำไม่ค่อยได้ แต่แน่ใจว่าไม่ใช่แครอท แคลเซียม ไม่ใช่แร่ธาตุที่มีมากเป็นอันดับหนึ่ง เป็นแค่อันดับสามเองครับ อันดับ 1 และ 2 ก็คือ โซเดียม และโปแตสเซียม กินผักผลไม้แยะๆดีครับ แต่ที่น่าเป็นห่วง คือ เดี๋ยวนี้ผักผลไม้บ้านเราอุดมไปด้วยสารเคมี และยาฌ่าแมลง ไม่เชื่อไปถามชาวสวนที่คุณรู้จักดูว่าจริงไหม ถ้าจะใหัดี ปลูกผักกินเอง แต่คุณมีเวลาไหม และมีสถานที่หรือเปล่า อันนี้ฝากให้คิดด้วยครับ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 16:01:31