++ KAEW ไดอารี่ ++ ชีวิตต้องสู้ ทั้งมี HIV หรือไม่มี H ก็ตาม
|
|
สวัสดีค่ะ
มารายงานตัว หลังจากหายไปนานมากอีกเช่นเคย
มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นในชีวิตค่ะ สุขภาพช่วงนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะอากาศแปรปรวนขนาดหนัก อาการภูมิแพ้เลยกำเริบหนักตามไปด้วย คันยุกยิกทั้งตัว คันตา เคืองตา ใส่คอนแทคเลนส์ไม่ได้ จาม น้ำมูกไหล หายใจไม่สะดวก
ส่วนอาการเจ้า HIV ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ภูมิคุ้มกันก็ยังคงต่ำเตี้ยเรี่ยดินอยู่ ทั้งๆที่กินยาต้านไวรัสมา 3 ปีกว่า จะ 4 ปีแล้ว ร่องรอย จุดๆลายๆ จากอาการแพ้ต่างๆ ก็ยังเหลืออยู่บ้างตามขา
ช่วงที่หายไปนานๆ อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ ต้อง รื้อบ้านซ่อมแซมเกือบทั้งหลัง เนื่องด้วยน้องปลวกยกขบวนมากินบ้านเราค่ะ บ้านเก่าอายุเกือบเท่าอายุเราอ่ะ (อิอิ) ก็เลยถึงกาลเวลาต้องซ่อมใหญ่ ก็เลยวุ่นวายกับการขนย้ายของ และ แพ้ฝุ่นจากการซ่อมบ้าน ต้องถอดคอมพิวเตอร์ออกด้วย เพราะห้องหนังสือ ที่วางคอมพ์อยู่ก็โดนน้องปลวกบุกยึดเช่นกัน
พอบ้านซ่อมเสร็จ ก็พอดีกับเป็นอาทิตย์ที่เป็นวันเกิดเรา ก็ได้ไปทำบุญวันเกิดด้วยการไปฝึกวิปัสสนาอยู่ 6 วัน กลับมาเมื่อวันอาทิตย์ก่อนด้วยอาการปวดเมื่อยไปทั้งตัว และก็เหนื่อยๆ เพลียๆ ก็คิดไปว่าคงเพราะ นั่งสมาธิ เดินจงกรม ทั้งวัน ตลอดหลักสูตร แถมต้องตื่นตั้งแต่ ตี 3 กว่าๆ มาทำวัตรเช้า ก็เลยเหนื่อยๆมั้ง
พยายามนอนพักเยอะๆ ไปนวดมา 2 รอบ ก้ไม่หาย แถมเป็นหนักขึ้นเรื่อยๆ จนวันศุกร์ ก็อาการมากขึ้นมี ปวดหัว ปวดตาเพิ่มขึ้นด้วย พอดีเป็นวันนัดรับยาต้านไวรัสพอดี ก็เลยไปเล่าอาการให้คุณหมอฟังด้วย หมอถามว่า ฉีดวัคซีนไข้หวัดใหญ่รึยังเนี่ย อาการเหมือนจะเป็นเลย
คราวนี้เราต้องร้อง อ้าววววววววววววววววววว ก็หนูถามหมอตั้งนานแล้วว่าหนูฉีดวัคซีนนี้ได้รึเปล่า หมอบอกไม่ต้องฉีด เพราะภูมิคุ้มกันต่ำเกินอ่ะ
คุณหมอเลยบอกว่า สถานการณ์มันเปลี่ยนไปแล้ว ช่วงนี้ไข้หวัดใหญ่ระบาดหนัก แล้วอาการเราก็เหมือนๆว่ากำลังจะเป็นเลย ดังนั้นเสี่ยงฉีดวัคซีนเลยดีกว่า ก็งงๆ แต่ก็เชื่อมั่นในตัวคุณหมอค่ะ ดูแลกันมา (หมายถึงหมอ ดูแลเรา) จะ 10 ปี ปีหน้านี้แล้ว หมอว่างัย เราก็ว่าตามนั้น
ก็ไปจ่ายตังค์ 680 ค่าวัคซีน และ อีก 250 ที่จ่ายทุกเดือน เป็นค่าที่หยิ่ง ไม่ยอมเข้าคอก มาพบหมอตามระเบียบโรงพยาบาลว่าผู้ติดเชื้อHIV ต้องมาได้เฉพาะวันนั้นวันนี้ ก็เราไม่อยากเจอพวกเดียวกันเยอะนี่น่า แล้ววันที่โรงพยาบาลกำหนด บางทีเราก็ไม่ว่าง ก็เลยยอมจ่ายค่าหมอเองทุกเดือน แต่ยายังเป็นยาฟรีของประกันสังคมอยู่
ไปฉีดยาที่ห้องฉุกเฉิน เจอคุณพยาบาลคนสวย ที่เคยทำแผลให้เราตอนโดนหมากัด ก็ทำใจไว้เลยว่าซวยแน่ๆ เพราะคุณพยาบาลสวยมาก แต่มือโคตรหนัก ก่อนฉีดมีการถาม วัคซีนปวดมากนะคะ เอาข้างไหนดี ก็เลือกข้างซ้าย โอ้ ปวดจริงๆด้วยแฮะ
ฉีดเสร็จ คุณพยาบาลยื่นกระดาษทิชชู่มาให้ ข้างในมียาพารา 2 เม็ด แล้วบอกว่า คุณหมอให้กินยากันไว้ด้วย แล้วอย่าเพิ่งกลับบ้าน นั่งรอดูอาการสักพักนะคะ
ก็นั่งอยู่พักใหญ่ๆ ไม่มีอาการแพ้อะไรก็กลับบ้าน พอแกะพลาสเตอร์ที่คุณพยาบาลปิดรอยตรงที่ฉีดวัคซีนให้ ปรากฎว่าเลือดเต็มพลาสเตอร์เลย ไม่รู้ว่าคนอื่นฉีดยาแล้วเลือดออกเยอะเหมือนเรารึเปล่านะ
วันเสาร์ก็นอนพักไปอีก 1 วัน พอวันอาทิตย์อาการดีขึ้น ไม่ปวดหัว ปวดตัวแล้ว ก็เลยออกไปเยี่ยมเพื่อนที่ถูกไฟคลอก คือวันที่เราจะไปปฏิบัติธรรม น้องสาวเพื่อน ซึ่งก็เป็นสมาชิกในเว็บแก้วไดอารี่เหมือนกัน มาโพสข้อความไว้ว่า บ้านโดนไฟไหม้ แล้วพี่สาววิ่งเข้าไปช่วยหมาในบ้าน หมารอดหมด แต่คนอ่ะสลบ แล้วโดนไฟคลอก
ตอนนั้นก็ได้แต่โทรไปถามอาการ ก็ร้องไห้ไปรอบนึงแล้ว ทำไมเรื่องร้ายๆต้องเกิดขึ้นนะ พอกลับมาจากปฏิบัติธรรมก็ไม่ค่อยสบาย เลยเพิ่งได้ไปเยี่ยม เพื่อนก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว หมดค่ารักษาไปเป็นแสน แผลไฟไหม้ก็เยอะอยู่ แล้ว ปอด กะ กล่องเสียง ก็ดูจะอาการหนักเพราะเพื่อนเสียงแหบมากๆๆๆ ข้อดีก็คือ กำลังใจดีเยี่ยม ดังนั้นก็คงฟื้นตัวได้เร็ว
พอวันนี้เมื่อตอนบ่าย มีน้องผู้ชายในเว็บแวะมาเยี่ยม มาคุยที่บ้าน เล่นเอาต้องแอบร้องไห้อีกรอบ สงสารน้องเขา เขาอายุยังน้อยอยู่เลย แต่เป็นวัณโรคในกระดูกสันหลัง แล้วมันทำให้ปวดหลังมากๆๆ กระดูกสันหลังก็ผิดรูปไป 2 ข้อแล้ว ต้องใส่เสื้อเป็นเหล็กดามหลังไว้ ไม่ให้มันทรุดไปทับเส้นประสาท
น้องเขาดูเครียดๆ เศร้าๆ เพราะไม่อยากเป็นภาระของครอบครัว ก็ต้องปลอบใจกันไป ว่าไม่มีใครอยากเจ็บป่วย ไม่มีใครอยากเป็นภาระหรอก แต่มันเลือกไม่ได้นี่ มันก็คงเป็นกรรมที่เราทำไว้แล้วต้องชดใช้ และก็เป็นกรรมของครอบครัวที่อาจจะเคยทำร่วมกันมาด้วย ก็เลยต้องลำบากกันหน่อย
ทั้งเพื่อนที่โดนไฟไหม้ กับน้องชายคนนี้ เขาไม่ได้ติดเชื้อ HIV แต่ชีวิตเขาลำบากกว่าเราอีกแฮะ น่าสงสาร ก็ต้องช่วยให้กำลังใจกันไป ตราบใดที่ยังมีชีวิตก็ต้องอดทน ต้องสู้ แม้จะไม่อยากอยู่ ไม่อยากทนแล้วก็ตาม
เฮ้อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จิตตกนิดหน่อย แต่ก็สู้ต่อค่ะ
ขอประชาสัมพันธ์ เรื่องขอรับบริจาคหน่อยนะคะ
กลางเดือนนี้ เราจะมีภาระกิจใหม่ คือ เป็นคุณครู ค่ะ จะต้องเป็นครูสอนภาษาอังกฤษให้น้องๆเด็กกำพร้าที่ติดเชื้อ HIV ที่บ้านแกร์ด้า ลพบุรี ต่อไปจะต้องเข้าไปลพบุรีทุกศุกร์ เสาร์เลยค่ะ
การที่ต้องสอนภาษาอังกฤษ ให้เด็กรุ่นโตๆ ก็เพราะว่า โอกาสในชีวิตของน้องๆที่ติดเชื้อ มันน้อยกว่าเด็กปกติอยู่แล้ว การจะช่วยเสริมอะไรให้พวกเขาบ้างมันก็เป็นสิ่งจำเป็น คงปฏิเสธไม่ได้ว่า ภาษาอังกฤษก็เป็นสิ่งจำเป็นในการหางานทำ แต่พื้นฐานภาษาของเด็กๆ อ่อนมากค่ะ เราก็เลยต้องเข้าไปช่วย ตัวเราเองก็ไม่ได้เก่งมากหรอก แค่พอใช้ได้อ่ะ แต่มีใจเกิน 100 ก็ช่วยๆกันไป
ขอรับบริจาค
- หนังสือ คู่มือภาษาอังกฤษ ทุกรูปแบบ แนวทาง
- หนังสืออ่านนอกเวลา นิทาน การ์ตูน ภาษาอังกฤษ
- ดิกชั่นนารี อังกฤษ -ไทย หรือ ไทย- อังกฤษ ก็ได้ค่ะ
-กระเป๋าผ้า ถุงผ้า หรือ กระเป๋าพลาสติค อันนี้จะแจกให้เด็กๆใส่หนังสือเรียน ชีทที่จะถ่ายเอกสารให้ แล้วก็ดิกฯ เวลามาเรียน หน่ะคะ
ใครที่มีเหลือใช้ ต้องการแบ่งปัน ส่งมาได้ที่
เว็บแก้วไดอารี่
ตู้ปณ. 147 ปณจ. หลักสี่
กรุงเทพ 10210
รับไม่จำกัดเวลานะคะ เพราะเราต้องสอนไปเรื่อยๆค่ะ
| จากคุณ |
:
++MooKaew++  
|
| เขียนเมื่อ |
:
4 ต.ค. 53 19:16:45
|
|
|
| 
มากๆ 
