BEFOR & AFTER รวบยอดตั้งแต่ อนุบาล ถึง มหาวิทยาลัย ค่ะ //-เขินจัง-.//
|
 |
สวัสดีค่ะ
มาคลับนี้ตอน ม.ปลาย
ตอนนี้อยู่มหาวิทยาลัยแล้ว เร็วจังเลย
อาจจะลืมเลือนกันไปบ้างแล้วนะค่ะ
มาแนะนำตัวเองให้พี่ๆ น้องๆ รู้กันกันก่อนดีกว่า
อายุ 18 ปี ค่ะ
น้ำหนักมากที่สุดในชีวิต 81 kg.
น้ำหนักปัจจุบัน( ตอนกินอิ่มสุดๆ) 63 kg.
น้ำหนักในฝัน 55 kg.
ลืมบอกส่วนสูงค่ะ เกือบๆ 165 cm .
แบ่งลดเป็นช่วงๆค่ะ ช่วงตอนอยู่ ม.5 - ม.6 ลดจาก 80 เหลือ 65 รวมน้ำหนักที่ลดไป 15 kg.
ช่วงปิดเทอมเข้ามหาวิทยาลัย จาก 65 เหลือ 63 ลดลงไป 2 kg.
รวมน้ำหนักทั้งหมดที่ลดได้ 17 kg.
ช่วงแรกที่ลดออกไปได้ 15 kg. ความพยายามมีมากโขจริงๆค่ะ
ด้วย ...หยาดเหงื่อที่แปรเปลี่ยนเป็นไขมันและพลังงาน
ทุกแรงกระแทกจากการวิ่ง ...สะเทือนไปถึงไขมันใต้ผิวหนัง
ทุกการเคี้ยวที่คำนึงถึง ...... คุณค่าของการวิ่ง
ทุกจังหวะการหายใจ ....ที่แทบ...จะ...ขาดใจตาย
คือนึกอะไรไม่ออกก็จะขยับร่างกายตลอดเลย
มันมีความรู้สึกว่าเราต้องพัฒนาตัวเองได้แล้ว เราจะจมปรักกับหุ่นทุเรศแบบนี้ต่อไปหรอ
ถึงแม้จะไม่มีใครพูดอะไรมาก แต่ก็น่าจะรู้ตัวเองบ้าง
สุดท้ายแล้ว ความพยายามเป็นผล ใช้เวลา แปดเดือนถึงลงมา แปดกิโลกรัม
ช่วงที่สองตอนเข้ามหาวิทยาลัย เป็นช่วงที่ปรับตัวเข้ากับการเรียน สังคม เพื่อน
การใช้ชีวิตโดยที่ไม่มีพ่อแม่มาอาศัยอยู่ด้วย ได้ถือเงินด้วยตัวเอง บริหารเงินเอง
ทำให้หมดไปกับการกินร้านอาหารเด็ดๆ ดังๆ หลังมอ มากมาย
มันสนุกกับการได้กิน ได้ใช้ตังค์ รวมถึงได้ซื้อเสื้อผ้าด้วย เพราะลดมาถือว่ามาก
เสื้อผ้าตัวเก่า หลวมถึงกระทั่งใส่กางเกงแล้วหลุดก้นเลยทีเดียว
หลังจากลดน้ำหนักก็เริ่มจะเปลี่ยนตัวเอง แต่งตัวให้ตัวเองเพราะเริ่มมีความสุขกับหุ่น
ที่มันลดลงมาจาก ตุ่มสามโคกแล้ว เป็นตุ่มน้อยๆ เพราะยังมีบางสิ่งบางอย่างหลงเหลืออยู่ด้วย
ต้นแขนยังไม่กระชับเลยค่ะ ยกดรัมเบลบ้าง ไม่ยกบ้าง รู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยมีวินัยเหมือนแต่ก่อน
ไม่ค่อยพยายามเหมือนเมื่อตอนหนัก แปดสิบ
เป็นคนที่น่องใหญ่มากๆ พอจะวิ่งก็เริ่มจะปูดอีกแล้ว แต่น่องก็ยังลดลงมากว่าตอนแปดสิบ
แปลกใจอยู่อย่างที่ หัวใจมีความมุ่งมั่นว่าไม่เกินสิ้นปีนี้ เราต้องหนัก ห้าสิบห้ากิโลแน่นอน
แต่ร่างกายกลับยังถือขนมแล้วพูดพร้อมกับว่า ฉันจะผอม เฮ้ออๆ
เหนื่อยใจค่ะ เมื่อก่อนก็เคยมาตั้งกระทู้วันแรกเลย ตอนหนัก แปดสิบ
พอมีคนมาให้กำลังใจมากๆ ก็เข้ามาเปิดดูทุกวัน วิ่งทุกวัน ออกกำลังทุกวัน
หลังๆ นี้ เราห่างจากคลับมากๆ เลย ไม่ได้มาเปิดดู ไม่ค่อยได้สนใจ
เพราะต้องเรียนด้วย ความตั้งใจ ความมุมานะ มันก็อันตธานหายไปซะอย่างนั้น
พนันกับแฟนไว้ค่ะ
เค้าให้เราสามเดือนลดให้ได้ เหลือ55 เค้าจะให้ 5000
แต่ถ้าสามเดือนเราทำไม่ได้เสียได้เค้า 2500
แล้วเราก็ละลาย เห็นว่ามันเป็นจำนวนเงินที่น้อย (ในความคิด)
เลยไม่สนใจ อีกอย่างไหนจะสอบ จะเรียน เพื่อนชวนกิน
แรงจูงใจก็ไม่มี ถึงแม้ว่าจะให้ ห้าพันก็ตามยังไม่เห็นว่ามันสำคัญเท่าไหร่
เมื่อครบกำหนดคราวนั้น ทำให้เราเสียไป สองพันห้า
นั่นเลยทำให้รู้ว่า ห้าพัน มีค่าขนาดนั้น
และแฟนก็บอกว่า " คนมันไม่คิดจะลด เอาเงินมาล่อก็ไม่ยอมลด ยังงี้ก็อ้วนทั้งชาติ ไม่ผอมหรอก "
และมาถึงตอนนี้ เราได้มาทำข้อตกลงกันใหม่
ภายในสิ้นปี 53 นี้ !!!!!
ว่าถ้าเราลดได้เหลือ 55 กิโลกรัมแล้วเนี้ย เราจะได้เงิน 5000 บาท ถ้าลงมากกว่านั้นก็ได้เพิ่ม
แต่ถ้าสิ้นปีเราลดไม่ได้ เราจะเสียตังค์ให้เค้า 5000 บาท
ฮื้อๆๆๆ จำใจ ไม่อยากเสียตังค์แล้ว
เห็นคุณค่าของตังค์ที่เราพึ่งเสียไป สองพันห้าแล้ว
ยังไงก็อยากให้ เพื่อนๆ พี่ๆ ช่วยมาเป็นกำลังใจให้น้องด้วยนะค่ะ
เด่วจะเอารูปให้ดูค่ะ !!!!!~
สยองนิดนึง บรื๋อออ!~!!!!
| จากคุณ |
:
pure_konan 
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันเกิด PANTIP.COM 53 22:07:21
|
|
|
| 
