ความคิดเห็นที่ 1 จากคุณ : หน้าแง๊ว~* เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 15:08:25

ความคิดเห็นที่ 2 โหวตให้จ้ะ จากคุณ : อยู่เป็นโสดให้ชายเสียดายเล่น เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 15:27:06

ความคิดเห็นที่ 3 อืมมม... เสร็จเป็นที่สอง ดีกว่าเสร็จเป็นที่หนึ่งสินะ จากคุณ : DoraeMew เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 18:48:18

ความคิดเห็นที่ 4 จริงค่ะ เห็นด้วยอย่างยิ่ง จากคุณ : เค้าเรียกฉันว่านางร้าย เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 21:08:43

ความคิดเห็นที่ 5 .....อืมม เห็นด้วยอย่างยิ่ง จากคุณ : lady gale gale เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 00:00:20

ความคิดเห็นที่ 6 เข้าใจเนื้อหานะครับ เข้าใจดีด้วย แต่ขออนุญาตเสริมเล็กน้อย เพื่อความหนุกหนาน ผมว่าแนวคิดนี้หลักการและเป้าหมายดี แต่กระบวนการยังผิดอยู่ เพราะเงื่อนไขที่ว่า ใครเข้าที่ 2 ชนะ ก็ยังมีความอยากเอาชนะอีกฝ่ายหนึ่งอยู่ดี โดยเฉพาอย่างยิ่งเมื่อถูกกำหนดโดยคุณศุ ผู้ซึ่งเป็นผู้ออกคำสั่ง สาเหตุที่คนเราอยากเป็นที่ 1 เพราะค่านิยมสังคมกำหนดให้คนที่ได้ที่ 1 เป็นผู้ชนะต่างหาก กรณีนี้ คุณศุ ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าเปลี่ยนตำแหน่งทางคณิตศาสตร์จากหนึ่งเป็นสอง จากหน้ามาหลัง.......แต่เงื่อนไขต้องมีผู้ชนะยังคงเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง ถ้าให้ผมคิด ผมคงกำหนดว่า ทำอย่างไรให้ทุกคนวิ่งเข้าเส้นชัยเป็นที่ 1 หมดทุกคน ผมว่า จะเห็นความเกื้อกูลมากกว่า รวมทั้งเงื่อนไขผู้ชนะก็หมดไป เพราะเมื่อทั้งหมดเข้าพร้อมกัน ก็เท่ากับชนะด้วยกันทั้งหมด หรืออีกนัยหนึ่ง ไม่มีผู้ชนะที่แท้จริง.....แต่ก็บรรลุเป้าหมาย คือการถึงเส้นชัย ขออกความเห็นแบบสนุกๆ แค่นี่้แหละครับ ปล. ใครจะแย้งก็จะไม่ว่าอะไรเลยนะครับ ผมพิมพ์เทคเดียวผ่าน ไม่ได้แก้ความคิดในหัวตัวเองเลย อยากออกความเห็นแบบสนุกๆเท่านั้นเอง จากคุณ : เพชรปู เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 02:14:12

ความคิดเห็นที่ 7 แนวคิดดีค่ะ..แต่คงไม่สามารถนำมาใช้ได้กับทุกๆเรื่องบนโลกใบนี้ อย่างน้อยก็เรื่องของหัวใจคงไม่มีใครอยากจะมาเป็นที่ 2 แน่นอน ( เชื่อว่างานนี้ 99.99% ขอสู้ตาย...555!! ) จากคุณ : shewant เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 05:09:34

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่คิดว่าทัศนคติต่อค่าของตนจะเปลี่ยนนะ วิธีนี้ คงแค่สนุกชั่วครั้งชั่วคราว กับสิ่งแปลกใหม่ ออกไป เพราะ...     ....เด็กก็ยังอยากชนะอยู่ดี แต่ค่าของคะแนนที่เป็นผู้ชนะอยู่ที่ลำดับสอง..ตามที่มีกรรมการกำหนด    สรุปเด็กก็อยากให้คนอื่นตีค่าว่าเป็นผู้ที่ 'ชนะ' อยู่ดี    ... เพียงแต่กิจกรรมที่ว่านี้เป็นเกมไม่เอาจริงเอาจัง เมื่อบวกกับความเป็นเด็ก ก็เลยสนุก ต่างจากวิ่งแข่งทั่วไป      เกมก็สร้างสรรค์ดีในแง่อยากให้คิดต่าง แต่ตีความไกลไปเองเรื่องอื่นๆ          คิดว่าสังคมไทยยังไม่ได้ปลูกฝังความเป็นที่ 1 ขนาดนั้น อย่างในการเรียนลำดับคะแนน 1-2-3 ก็เปลี่ยนมาเป็นเกรด 1-4 แทนที่จะถามว่าใครได้ที่ 1 ในห้องเหมือนเมื่อก่อน ก็เปลี่ยนมาเป็นใครได้เกรดเฉลี่ยเท่าไหร่ เป็นการตีค่าความสามารถมากกว่าลำดับ เพียงแต่ว่าเรามีเรื่องการสอบเข้ามหาวิทยาลัย จึงมีการสอบแข่ง      น่าจะปลูกฝังให้มองเพียงการสอบแข่งไม่ว่าเข้ามหาวิทยาลัย หรือทำงาน เป็นกระบวนการหนึ่งของการคัดเลือก เราก็ต้องมีค่านิยมของการยอมรับตนเอง + ความมานะพยายาม คือ ถ้าไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ ก็ต้องพยายามพัฒนาต่อไป         และก็เป็นธรรมดาของผู้คนในสังคมที่แข่งกันตลอด ไม่แข่งกันตรงๆ หรอก หลุดจากแข่งเรียน ก็แข่งรวย แข่งฐานะ แข่งอื่นๆ ทางสังคม  เราคงทำให้คนหยุดคิดแข่งไม่ได้หรอก คงไม่ทันสื่อ+โลกาภิวัฒน์ที่พร้อมจะหลอมเด็กได้ทุกวินาที        แต่...ให้สร้างค่านิยมยอมรับตนเองอย่างพอดีนั่นแหละ แล้วจะอยู่ในสังคมได้        ถ้าสุดโต่งไปก็กลายเป็นไม่แข่ง คือ ไม่พยายาม ...ก็อาจตีความผิดถูกกันไป         ส่วนการเหยียบหรือขัดผู้อื่น เพื่อให้ตัวเองเป็นเลิศ น่าเป็นนิสัยส่วนตัวนะ ใครทำสังคมก็จะประนามเองแหละ ใช้วิธีที่ไม่ดีไม่งามไม่ชอบต่อคนอื่น ก็คงทำได้ครั้งเดียว ใครจะคบ ใครจะค้า ใครจะทำงานยุ่งเกี่ยวด้วยอีก          ส่วนตัวอยู่ในสังคมการทำงานมานาน เจอคนมากหลาย เห็นว่ามีคนทุกประเภทในโลกของการทำงาน พวกเหยียบหรือขัดผู้อื่นนี่ ก็อยู่กันได้นะ ก้าวหน้าได้ เจริญในงานได้ มีฐานะก็ได้อีก (เท่าที่เห็น) แต่ที่แน่ๆ ก็จะเป็นที่สรรเสริญ(ทางลบ) ของผู้คนไปจนกว่าจะจากกันไปข้างนึง แล้วอีกอย่างพอโตๆ แก่ๆ กันแล้วไม่สนคำว่าที่ 1 หรอก สนใจอย่างอื่น จากคุณ : โจแดง เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 05:36:27

ความคิดเห็นที่ 9 ผมคงไม่สามารถยิ้มแย้มให้กับบริษัทคู่แข่งที่มียอด market share อันดับหนึ่งแล้วเลี้ยงบริษัทผมไว้ไม่ให้เจ๊งได้หรอกครับ ตราบใดที่โลกยังหมุนได้ด้วยเงินและเส้นสายต่างๆ มันไม่มีคำว่าแฟร์หรอกครับถ้ามันมีคนเล่นไม่แฟร์ขึ้นมาจากพวกนี้ แต่ชีวิตผมก็ดำเนินไปด้วยการแข่งขันอย่างแฟร์ๆได้ชัยชนะอย่างขาวสะอาดโดยไม่ต้องเบียดเบียนใครได้เพราะผมไม่จมปลักในประเทศครับ จากคุณ : Windows X เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 05:40:12

ความคิดเห็นที่ 10 people living in competition จากคุณ : head of a nail (headofanail) เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 08:36:34

ความคิดเห็นที่ 11 ในเรื่องนี้ถ้าสังคมกำหนดว่าที่ 2 เป็นผู้ชนะ เรากลับชื่นชมคนที่เข้าเส้นชัยที่ 1 นะคะ เราคิดว่าบางทีคนที่เข้าเส้นชัยที่ 1 กลับไม่ได้เป็นฝ่ายแพ้นะคะ เพราะเราคิดว่าเค้าคงเป็นคนที่เสียสละเพื่อให้อีกคนได้เข้าที่ 2 และเป็นผู้ชนะในที่สุด เพราะไม่งั้นต่างฝ่ายต่างยื้อกัน เธอเข้าเส้นสิ ชั้นจะเอาที่ 2 เค้าดูเป็นคนที่กล้าหาญ เสียสละ สำหรับเรามากกว่าค่ะ ^^ จากคุณ : Pimya_P เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 09:36:35

ความคิดเห็นที่ 12 เยี่ยม เห็นด้วยกับคห ก่อนหน้านี้  คห. ที่หนึงก็จะเป็นคนที่มีความเสียสละ อิอิ จากคุณ : VIPUSER เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 10:46:01

ความคิดเห็นที่ 13 เหมือนที่เค้าว่า(เค้าไหนไม่รู้) ชนะใดไม่เท่า ชนะใจเราเอง คิดจะแข่งกับคนอื่นไปทำไม ในเมื่อใจเรานี่แหละ  เอาชนะยากที่สุด!!!! จากคุณ : น้อง!!!...คนนี้พี่ขอ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 12:09:58

ความคิดเห็นที่ 14 ไม่รู้สิ  อ่านแล้วทำไมทำความเข้าใจกับมันไม่ได้ เพราะยังไงก็แข่งกันอยู่ดี ส่วนเรื่องโกงก็ไม่เกี่ยวกับที่หนึ่งหรือสอง ไม่เข้าใจ  เหมือนจะเป็นเรื่องเดียวกัน  แต่มันเป็นคนละเรื่อง จากคุณ : Hello Stranger เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 13:49:44

ความคิดเห็นที่ 15 เข้ามาแชร์ไอเดีย ค่ะ คิดว่า ส่วนที่ จขกท อยากนำเสนอ คือ การที่เราถูกสอนมาให้อยากชนะ อยากเป็นที่ 1 อาจทำให้เสียบางอย่างไปโดยไม่รู้ตัว  ... แบบเสียงหัวเราะ ที่เด็กๆ แสดงออก ระหว่างการวิ่งแข่งกันอย่างสนุกสนาน ไม่ได้เอาเป็นเอาตาย มากกว่าค่ะ คงไม่ได้หมายความจะให้คิดเด็ดขาด ชัดเจนว่า..ชนะ หรือ ที่ 1 ไม่ดีเท่า ที่ สอง ประมาณนี้ มั๊ยคะ ?? ตามความคิดเรากับการอ่านข้อมูลของ จขกท  มีความเห็นว่า....... ..................  ในขณะที่สังคมมีการแข่งขันสูง ยังอยากให้มีการเกื้อกูลกัน ประคองกัน ให้ที่ 1 หรือที่ 2 และ ที่ อื่นๆ ไม่ถูกแบ่งแยกเหลื่อมล้ำมากไปกว่านี้  และสามารถสร้างสิ่งดีๆ ให้แก่กันได้มากกว่าการตั้งหน้าตั้งตาเอาชนะกันอย่างเดียวค่ะ และการจะเรียกว่าเป็นที่ 1 หรือผู้ชนะอย่างแท้จริง คือ ไม่ทำให้ผู้อื่นคิดว่าตนเองเป็นผู้แพ้ นั่นจึงจะเป็นการจรรโลงสังคมได้มากกว่าอย่างอื่นค่ะ แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 53 14:08:38 จากคุณ : จ๊ะจ๋าจริงใจนะจ๊ะ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 14:06:53

ความคิดเห็นที่ 16 ^ ^ ^ ขอบคุณมากค่ะคุณจ๊ะจ๋าจริงใจนะจ๊ะ  ใช่เลยค่ะ เราคิดอย่างนั้น เราว่าสังคมเราปัจจุบัน มีแต่แก่งแย่ง ชิงดีชิงเด่น อยากเป็นที่ 1 อยากเป็นคนดัง ไม่อยากแพ้ใคร  ถ้าสังคมเราก้าวไปพร้อมๆกัน อย่าง คห ข้างบนได้พูดไว้ ก็คงไม่เป็นประโยคที่ว่า แพ้ หรือ ชนะ เราแค่อยากให้สังคมเปลี่ยนแปลง รวมพลังกันให้ผ่านวิกฤตไปได้ ในทุกๆด้าน เช่น อุทุกภัย จรรยาบรรณ ศีลธรรม ทางสังคมที่เสื่อมลงทุกวัน เป็นต้นค่ะ จากคุณ : แตงโม แตงไทย เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 14:34:30

ความคิดเห็นที่ 17 ... ผมชอบแนวคิด คห.6 นะ จากคุณ : ดาราวิปลาส เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 14:39:37

ความคิดเห็นที่ 18 จากคุณ : แสบซะ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 16:45:48

ความคิดเห็นที่ 19 เราอ่านแนวความคิดที่สองคือที่หนึ่ง ของศุ บุญเลี้ยงแล้ว กลับไม่รู้สึกชอบแฮะ .. มันรู้ึสึกอึดอัดอย่างไรบอกไม่ถูก พอมาวิเคราะห์ว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนี้ ก็ได้คำตอบว่า เพราะมันเป็นแนวคิดที่ผิดธรรมชาติอยู่พอสมควร ชัยชนะของที่หนึ่งนั้น ไม่ได้ถูกกำหนดโดยสังคม แต่ถูกกำหนดโดยธรรมชาติ .. ตัวผู้ที่สู้ชนะที่หนึ่งจะได้เป็นจ่าฝูง หรือแม้แต่ตัวอสุจิที่วิ่งไปถึงไข่เป็นตัวแรกก็ได้รับรางวัลด้วยการได้มีชีวิตเจริญเติบโตต่อไป การผ่อนแรงลงเพื่อให้คนอื่นได้เป็นที่หนึ่ง โดยให้เหตุผลเรื่องมิตรไมตรี มันจึงเป็นไอเดียที่บิดเบี้ยวสำหรับเรา เพราะเหมือนมันเป็นการพยายามปั้นแต่งอย่างฝืนธรรมชาติ มันยาก และทำด้วยหัวใจที่แท้จริงไม่ได้ เราว่าวิธีรักษามิตรไมตรีในการแข่งขัน ทางออกที่ดีน่าจะหมายถึงการคิดว่าจะทำอย่างไรให้ทุกคนชนะมากกว่า เหมือนกับประโยคที่เราชอบพูดคือ วิน-วิน เขาก็ชนะ เรา็ก็ชนะ .. เป็นชัยชนะที่ไม่ได้ทำร้ายทั้งหัวใจของคนอื่นและหัวใจของตัวเอง จากคุณ : แม่เนื้ออุ่น (หลับอุตุ) เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 16:57:52

ความคิดเห็นที่ 20 ความหมายก็แค่ อย่าเหยียบหัวคนอื่นเพื่อขึ้นที่สูงนั่นหล่ะ หลายครั้งเรื่องราวที่อ่านแล้วซึ้งกินใจเราไม่ได้ไปจับความหมายมันเลย เพียงเพราะมันเรียบเรียงมายอดเยี่ยมก็แค่นั้น ส่วนความหมายก็ไม่มีอะไรเลย จากคุณ : Sleeping เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 22:03:01

ความคิดเห็นที่ 21 ไม่รู้สิ ชอบคำพูดที่อยู่ในโฆษณานักกอล์ฟไทยมากกว่า ที่บอกว่า ตีลูกให้ไกลถึงดวงจันทร์ ถึงจะพลาดก็ยังอยู่ท่ามกลางดวงดาว มันทำให้เราคิดว่าเราไม่ได้แข่งกับใครเพื่อจะเป็นที่  1 เราเป็นที่ 1 เสมอเพราะเราแข่งกับตัวเอง จากคุณ : What's happening? เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 22:24:47

ความคิดเห็นที่ 22 เราเคยไปดูการแข่งขันกีฬาของผู้มีความบกพร่องทางปัญญา หรือทั่วไปที่เราๆเรียกคนดาวน์ซินโดรมนั่นแหละ ในการแข่งขันวิ่งผลัดสี่คูณร้อย ขณะที่หลายทีมๆก็วิ่งนอกเส้นทางบ้าง บางคนก็หยุดวิ่งแล้วเปลี่ยนมาเดินบ้างก็มี แต่มีทีมนึงกำลังจะเข้าเส้นชัย ทุกคนก็ตะโกนบอกวิ่งมาเลยทางนี้ วิ่งมาเลย จะได้เข้าเส้นชัยก่อนใคร แต่แล้ว ....................... ผู้เข้าแข่งขันคนนั้นจู่ๆก็วิ่งกลับไปจูงมือเพื่อนๆที่วิ่งตามมา เพื่อที่ทุกคนจะเข้าเส้นชัยพร้อมกัน คนที่ไปเชียร์ก็หัวเราะกันใหญ่ บางคนถึงหลุดพูดมาว่าคน ปญอ ไม่รู้เรื่องอะไรเล้ย เรามองผู้เข้าแข่งขันคนนั้น แล้วอมยิ้มในความน่ารักของเขา พร้อมกับได้บทเรียนชีวิตเลยว่า คนปกติทั่วไป มักคิดว่ามุมมองของตัวเองถูกและดีกว่าคนที่เค้าเรียกว่า ปญอ หรือ ดาวน์ซินโดรม แต่ในทางกลับกัน มุมมองของเขาเหล่านั้น ช่างเต็มไปด้วยจิตใจที่ดีงาม เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่และรักคนอื่นด้วยความบริสุทธิ์ใจจริงๆ และคนกลุ่มนี้แหละ เป็นคนที่มีความสุขในชีวิตจริงๆ เพราะเค้าไม่เคยคิดแข่งขัน อิจฉาริษยาใครเลย จากคุณ : Aphrodite of Milos เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 04:50:29

ความคิดเห็นที่ 23 ในโลกนี้ ที่สอง ไม่เคยมีใครจำได้ คนก้าวขาลงบนดวงจันทร์ คนแรกคือ นีล แล้วคนที่สองคือ ..... แชมป์ฟุตบอลโลก ปี ล่าสุดคือ สเปน รองแชมป์คือ ..... จากคุณ : montes เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 11:41:51

ความคิดเห็นที่ 24 โหวตให้ค่ะ จากคุณ : cthitirat เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 14:41:06

ความคิดเห็นที่ 25 แต่เราว่างานนี้จะมีผลักกันนะค่ะ ผลักให้เข้าไปก่อนคนนึง 5555555+ จากคุณ : Elrenia เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 21:09:30

ความคิดเห็นที่ 26 คุณคห.6 ผมอยากขออนุญาตแย้งครับ ผมว่าประเด็นสำคัญมันไม่ได้อยู่ที่ว่า ใครชนะ หรือใครแพ้ หรือใครได้ที่สอง ใครได้ที่หนึ่ง ที่สาม ที่ห้า ประเด็นมันอยู่ที่ว่า ตอนนี้เป้าหมายของภาพรวมการแข่งขัน มันไม่ได้อยู่ที่ผลลัพธ์ (product) แต่มันอยู่ที่วิธีการ (process) ซึ่งในชีวิตคนเราจริงๆ บางครั้งเราก็ต้องให้ความสำคัญกับ process มากกว่า product ในการแข่งขันนี้ แทนที่จะเป้นการเอาแต่วิ่งๆๆๆๆ เข้าเส้นชัย แต่มันมีเรื่องของการหาวิธีเป็นที่สอง ไอ้คนแรกก็จะตกมาสอง ไอ้คนสองก็ไม่อยากไปแทนคนแรก ไอ้คนสามก็ต้องพยายามเป็นคนสอง แต่ห้ามเป็นคนหนึ่ง มันเลยเกิดความสนุกขึ้น มันสะท้อนอะไร? มันสะท้อนว่า ทุกวันนี้เราให้ความสำคัญกับ product มากเกินไปรึเปล่า? สอบเข้ามหาลัย ก็ต้องเข้าให้ได้ เรียนๆๆๆๆ สอบๆๆๆ เครียดๆๆๆๆ เงินเดือนก็ต้องมากกว่าคนอื่น ทำงานๆๆๆๆ เก็บเงินๆๆๆๆๆ เข้าทำงานแล้วก็ห้ามโดนไล่ออก ห้ามๆๆๆๆๆๆๆ ไขมันในร่างกายก็ต้องน้อยกว่าคนอื่น ห้ามกินๆๆๆๆๆๆ อ้วนแล้วไม่หล่อ ไม่สวย ต้องไปลดความอ้วน ต้องไปทำศัลยกรรม ต้องไปหาเสื้อผ้าตามแฟชั่น ตามๆๆๆๆ เราเลยเห็นคนที่เรียนจบมาสายนึง แต่ไปทำงานอีกสายนึง ที่ไม่ต้องใช้ความรู้ที่เรียนมาก็ได้ เพียงเพราะมันได้เงินเยอะกว่า เราเลยเห็นคนหน้าตาพอใช้ได้ พยายามเก็บตัง ทรมานตัวเอง อดอาหาร ทำหน้า ทำนม แต่งหน้า ทาๆๆๆกันเข้าไป เส้นผมก็โปะเยลเข้าไปให้มันตั้งๆ วันไหนผมไม่ตั้ง ไม่อยากออกจากบ้าน ลืมแต่งหน้า ต้องวิ่งกลับบ้านไปปัดมาสคาร่า เราเลยเห็นคนที่บ่นตลอดเวลา บ่นเรื่องเจ้านาย หมาข้างบ้าน อาหารสำเร็จรูป รัฐบาล อินเตอร์เน็ต ละครน้ำเน่า ฯลฯ การที่เกมการแข่งขันนี้ให้ความสำคัญกับคนชนะที่สอง ดูเผินๆอาจจะเหมือนแค่ว่าเปลี่ยนกติกาใหม่แค่สลับตัวเลข แต่จริงๆแล้วมันอาจหมายถึง สอบเข้ามหาลัย เข้าได้ก็ดี เข้าไม่ได้ก็หาเรียนที่อื่น หาฝึกอาชีพอย่างอื่น เงินเดือน จะน้อยจะมากไม่สำคัญ มีความสุขกับงาน มีความสุขกับบทบาทหน้าที่ก็พอ อ้วนผอมเตี้ยล่ำดำสูง ถ้าหน้าตาดีได้ก็เอา ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ฉันเกิดมาเป้นฉันแบบนี้ ฉันก็พอใจจะใช้ชีวิตในร่างกายที่ฉันมี แข่งขันกันเข้าที่สอง มันก็คล้ายๆกับการทำงานในองค์กร เดิมทีแข่งกัน เหยียบหัวกัน ใส่ร้ายกัน แทงข้างหลังกัน พอเปลี่ยนกติกา เปลี่ยนทัศนคติใหม่ ก็กลายเป็นช่วยกันผลักดัน ช่วยกันส่งเสริมตัวงาน ใครได้ดีก็ยินดีด้วย ใครล้มลงก็ช่วยกันพยุง หัวเราะกันไปตลอดการแข่งขัน ทุกคนมีความสุข งานออกมาดี แฮปปี้ทุกฝ่าย ไม่ดีเหรอครับ? ^^ จากคุณ : CARAGIO เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 22:18:24

ความคิดเห็นที่ 27 ขอออกความเห็นบ้าง ถูกผิดยังไงคุยต่อยอดกันนะครับ ผมว่า พี่จุ้ย งานนี้เค้าไม่ได้โฟกัสไปที่การแข่งขันเพื่อเอาตำแหน่งที่ 1 หรือ 2 หรือว่า การแข่งขันเพื่อหาผู้ชนะ หรือผู้แพ้ครับ แต่สิ่งที่เค้าโฟกัสใส่ลงไปคือเรื่องของหัวใจครับ สิ่งที่หลาย ๆ ขาดไปในโลกที่มีการแข่งขันสูงอย่างที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้ คือ หัวใจที่อ่อนโยน หัวใจที่เต็มไปด้วยมิตรภาพ และหัวใจที่ใสซื่อจริงใจแบบเด็ก ๆ ครับ ผมว่าพี่จุ้ยเค้าพยายามฝังโปรแกรมเหล่านี้ลงไปในหัวใจของเด็ก ๆ เหล่านั้น ผมเองก็ไม่สามารถยืนยันได้เต็ม 100 เปอร์เซนต์หรอกครับ ว่ามันจะส่งผลดีในอนาคต หรือว่า เด็กเหล่านั้นจะลืมความรู้สึกนั้นหรือไม่ เมื่อพวกเค้าโตเป็นผู้ใหญ่ และต้องฝ่าฟันอยู่บนโลกแห่งความจริงแบบที่เป็นอยู่ แต่อย่างน้อย ผมเชื่อว่า ต้องมีวันพวกเค้าคิดถึงเรื่องราวเหล่านี้แน่นอน และอย่างน้อยมันคงจะทำให้จิตใจของพวกเค้าในวันหน้าลดความแข็งกระด้างลง...บ้าง ถึงจะแค่ชั่วครั้งชั่วคราว ผมว่า สิ่งที่พี่จุ้ยทำลงไป มันก็เป็นสิ่งที่มีประโยชน์แน่นอน จากคุณ : น้องบอย (hydehalf) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 23:08:47

ความคิดเห็นที่ 28 ประเด็นที่คุณศุบุญเลี้ยงอยากจะสื่อ น่าเป็นเรื่องของการลดความเครียดในชีิวิตนะครับ ถ้าวิ่งแข่ง ใครได้ที่หนึ่งชนะ ขณะวิ่ง หน้าตาของผู้แข่งขันก็จะดูเหนื่อยๆเครียดๆเอาจริงเอาจัง แต่ถ้าเปลี่ยนเป็นใครได้ที่สองชนะ หน้าตาของผู้แข่งขัน ก็จะดูขำๆฮาๆกว่าการแข่งแบบแรกแน่นอน จากคุณ : Hed Question เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 03:12:21

ความคิดเห็นที่ 29 ผมว่าแนวคิดของพี่จุ้ย เป็นการแสดงว่าที่สองไม่ใช่สิ่งเลวร้าย ในโลกความจริง ทุกคนต้องอยู่ในการแข่งขันไม่มากก็น้อย แต่คนที่จะอยู่ตำแหน่งที่หนึ่งนั้นมีน้อยกว่าน้อย  ดังนั้นถ้าไม่ได้ที่หนึ่งก็ไม่เห็นจะเป็นไร ผมว่าพี่เค้าคิดอย่างนี้อ่ะครับ แต่สำหรับตัวผมเองยังไม่โดนใจอ่ะครับ ผมเป็นคนที่ไม่ชอบการแข่งขัน ไม่ชอบเลย เพราะเมื่อแข่งขันแล้ว มันจะต้องมีเล่ห์เหลี่ยม มีกลโกลงทุจริต อะไรต่างๆ ตามมาอีกสารพัดอ่ะครับ และผมว่าการแข่งขันย่อมสร้างความกดดันเสมอ แต่ถ้าชีวิตคนเราไม่มีการแข่งขัน เราจะไม่มีความก้าวหน้าแน่นอน เราจะเข้าทำงานด้วยตำแหน่งเจ้าหน้าที่เอกสาร และเกษียรด้วยตำแหน่งเจ้าหน้าที่เอกสารอาวุโส เท่ากับว่าขาดปัจจัยในการพัฒนาซึ่งก็คือการแข่งขันครับ ดังนั้นทุกวันนี้ ผมจึงแข่งขันกับตัวเองอ่ะครับ วันนี้ผมดีกว่าเมื่อวานหรือเปล่า วันนี้ผมเก่งกว่าเมื่อวานมั้ย ทุกครั้งที่เปลี่ยนงานผมไม่เคยคิดว่า ต้องได้เงินเดือนเท่าคนนั้นคนนี้ เอาแค่เงินเดือนผมมากกว่าเดิมก็โอเคแล้วครับ เครียดน้อยลงเพราะไม่ต้องเป็นคู่แข่งกับใคร แต่ก็ไม่ขาดการพัฒนาเพราะยังแข่งกับตัวเองในอดีต จากคุณ : Sith Lord Nindle เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 11:44:02

ความคิดเห็นที่ 30 ผมมองว่าในการแข่งขัน เราต้องจริงจังให้มากที่สุด เพื่อเป็นเกียรติแก่ทั้งกับตัวเองและผู้แข่งขันท่านอื่น ถ้าเราไปแพ้บางคนที่ทำท่าเหลาะแหละ ผมว่ามันรู้สึกแย่กว่าการแพ้คนที่มีท่าทีจริงจัง อันนี้ไม่พูดถึงในประเด็นข้างล่างนี้ -------------------------------------- โดยบ่อยครั้งที่เราหลงลืม หรือจงใจมองข้ามมันไปว่าเราได้ทำร้ายใครบ้างหรือเปล่า -------------------------------------- ถ้าจะพูดในประเด็นทำร้ายใคร ผมก็คงต้องบอกว่า เขาทำร้ายตัวเองด้วยการที่ไม่มาแข่งขันหรือจริงจังกับเรื่องนั้นๆ โลกและเวลามันเดินไปเรื่อย มันไม่มาหยุดรอเราหรอกนะครับ จากคุณ : Iron-Spider เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 06:18:59

ความคิดเห็นที่ 31 ผมตอนเด็กเรียน หรือ โตแล้วทำงาน ก็อยากเป็นที่หนึ่ง ผมว่าก็เป็นกันทุกคนครับ แต่ตอนแก่แล้วผมว่าผมขอเป็นที่โหล่แล้วกัน แต่มีอย่างเดียวที่ผมอยากเป็นที่หนึ่งไปจนตาย คือถูกหวยรางวัลที่ 1 จากคุณ : Fastcat4100 เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 08:31:29

ความคิดเห็นที่ 32 คิดจะแข่ง ใจก็ต้องแข็ง และสู้กับทุกสถานการณ์ที่เข้ามากระทบกระเทือนจิตใจ แต่อย่าแข่งแบบไร้ศีลธรรม ขัดขาคนอื่นเลยนะคะ โลกจะน่าอยู่ขึ้นอีกเยอะ จากคุณ : น้องนู๋มู๋อู๊ด เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 18:06:38

ความคิดเห็นที่ 33 พวกศิลปินชอบหลอกชาวบ้าน  ทำเป็นคิดบวก ชีวิตชิลๆ นี่มีเยอะ   โม้กันทั้ง่นั้นแหละครับ  เขาไม่ได้ปากกัดตีนถีบเหมือนชาวบ้านส่วนใหญ่นี่  จะชิลๆๆยังไงก็ได้   ไม่ได้ค้านนะครับ  แต่ชอบโชว์กันมากไปหน่อย  มีหลายคนเลย  อ่านแรกๆรู้สึกดี  ตามเข้านานๆ  ดูไปทาง:-)มากกว่า จากคุณ : godfather (atk138) เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 01:58:26

ความคิดเห็นที่ 34 ^ ^ ^ ก็เพราะมันมีแบบนี้เยอะน่ะสิครับ ถึงต้องมีพวกศิลปินขี้โม้ ใช้ชีวิตชิล ๆ ((ตามที่คุณคิดเอาเอง เพราะชีวิตศิลปินไม่ชิลอย่างที่คุณนึกเอาเองหรอกครับ))  อยู่บ้างเพื่อให้โลกน่าอยู่มากขึ้น ถึงจะแค่นิดเดียวก็เหอะ จากคุณ : น้องบอย (hydehalf) เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 09:52:37

ความคิดเห็นที่ 35 คิดถึงหนังเรื่อง....ดรีมทีม ที่พ่อถามแบบหลอกล่อลูกว่า พ่อ : ผู้ชนะจะมีประมาณ 80% คนแพ้จะมีประมาณ 20% ลูกอยากเป็นคนชนะหรือคนแพ้ ลูก : คนแพ้ เพราะมีเยอะกว่า . . ..... จากคุณ : kula_beauty เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 14:39:40

ความคิดเห็นที่ 36 เห็นด้วยกับ คคห 6 ที่สุดแล้ว ประเด็นก็ยังคือ คงมีการแข่งขันอยู่ดี แต่เป้าหมายของการแข่งขันมันต่างไปเท่านั้นเอง เป้าหมายของการหาผู้ชนะจาก ที่หนึ่ง ก็คือแบบหนึ่ง เป้าหมายของการหาผู้ชนะจากที่สอง ก็คืออีกแบบหนึ่ง เพียงแต่ ในแบบที่สองของคุณศุครั้งนี้ เราเห็นว่า เป็นการเอาความคิดแบบสุขนิยมฉาบหน้าไว้อีกชั้น ปล. ดีใจมากที่กระทู้นี้มีคนเห็นด้วยไม่เห็นด้วยให้เหตุผลต่างๆนานา ที่ไม่เหมือนกัน ความคิดแนวน้ำตาหยดที่สอง น้อยลงไปเยอะ ถ้ามาเมื่อก่อนสักห้าปีที่แล้ว เราว่า จะมีน้ำตาแห่งความสุขใจเนืองนองกระทู้มากกว่านี้ ชอบความต่างในความคิดที่อธิบายได้ของทั้งคนเห็นด้วยและไม่เห็นด้วยมากๆเลยค่ะ จากคุณ : รุ่งแจ้ง เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 15:04:46

ความคิดเห็นที่ 37 เพราะ สัญญะ ของคำว่า "ที่หนึ่ง" หรือเปล่า ... พอไม่มีคำว่า "ที่หนึ่ง" จึงปลดเปลื้องอารมณ์ของการแข่งขันให้เบาบางลง เพราะคำว่า "แข่ง" มักจะจบที่การจัดอันดับ และให้ความสำคัญกับ "ที่หนึ่ง" เพราะคำว่า "ที่หนึ่ง" ให้ความรู้สึกดี อิ่มเอิบ มีความสุข กับผู้ที่ได้รับ คำว่า "สู้" ก็ต้องจบลง ด้วย "ชนะ" กับ "แพ้" และ "เสมอ" แล้วพอเราใช้กับตัวเอง คำว่า "ชนะ" ตัวเอง เป็นอะไรที่ให้ความรู้สึกดีเลิศ อำนาจของ คำ ที่ก่อให้เกิดความรู้สึก มากน้อยต่างกันไปในแต่ละคน เพราะพื้นฐานของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ดังนั้น เผ่น ดีกว่า จากคุณ : Antbadtz เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 53 01:50:17

ความคิดเห็นที่ 38 ชอบคำของคุณ Antbadtz จังเลย แต่น่าต่อให้จบน่ะ รู้สึกค้างอย่างไรชอบกลอ่ะ จากคุณ : แตงโม แตงไทย เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 22:10:44