ความคิดเห็นที่ 1 ที่คุณพูดมาถูกต้องทุกอย่างแล้วครับ  " ไม่มีใครจะรักเราจริงเท่าแม่และพ่อของเรา " จากคุณ : bjackjack เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 20:06:00

ความคิดเห็นที่ 2 ถึงแม้เราไม่ได้รู้จักกัน แต่พออ่านแล้วก็รู้สึกดีใจนะครับที่คุณยังมีชีวิตอยู่ ขอบคุณสำหรับแง่คิดครับ(^_^) จากคุณ : ToFFychemical เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 20:07:29

ความคิดเห็นที่ 3 อยากจะบอกว่า    เราก็รอดตาย!! มาได้เพราะคิดถึง  พ่อแม่ ค่ะ  ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : สาวถุงกาแฟ เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 20:15:30

ความคิดเห็นที่ 4 เราเกือบไม่ได้อ่านกระทู้นี้ซะแล้วนะคะ ถ้าแม่คุณไม่มาเจอคุณก่อน - -" เราว่าต่อไปนี้คุณคงใช้ชีวิตอย่างมีสติมากกว่านี้เยอะ ๆ นะคะ แม่คุณเป็นทั้งผู้ให้ชีวิตคุณเมื่อแรกเกิด และเป็นผู้ต่อลมหายใจให้คุณอีกครั้ง เท่ากับว่าท่านให้ชีวิตคุณถึงสองครั้งสองคราเลยนะคะ ต่อไปนี้ก็เอาความเข้าใจ เอาเหตุเอาผล คุยกันและแก้ปัญหานะคะ ขอให้หายเป็นปกติโดยเร็วนะคะ สู้ ๆ ค่ะ ^^ จากคุณ : blue เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 20:19:01 A:118.172.251.53 X: TicketID:279628

ความคิดเห็นที่ 5 เราก็เคยเกือบตายเพราะกินยาฆ่าตัวตาย ความรู้สึกตอนจะตายนี่มัน...... หลังจากที่หายดีก็ รู้สึกว่าจะไม่ยอมทำร้ายตัวเองอีก จากคุณ : ลงต่อรถป้ายหน้าเลยน้อง เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 20:21:49

ความคิดเห็นที่ 6 จากนี้ไปก็ตรวจการทำงานของตับเป็นระยะๆด้วยนะครับ จะได้อยู่กับแม่อีกนานๆ จากคุณ : jukntao เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 20:25:44

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณสำหรับแง่คิดค่ะ และเป็นกำลังใจให้คุณผ่านเรื่องนี้ไปได้เร็วๆนะคะ จากคุณ : เค้าเรียกฉันว่านางร้าย เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 20:41:20

ความคิดเห็นที่ 8 แม่ให้อภัยลูกได้ทุกเรื่องครับ ขอให้หายดี แข็งแรง และเข้มแข็งนะครับ จากคุณ : โทนี่ (ChadChad) เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 21:04:54

ความคิดเห็นที่ 9 ว่าเเต่เป็น เลสเบียน หรือว่าทอมอะคะ เเตถ้าเเม่คุณกับเเฟนคุณเข้ากันได้ ก็ถือว่าโอเคคะ เเต่ถ้าเรื่องมันยังบานปลาย เราก็อยากเเนะนำอะไรบางอย่างคะ จากคุณ : VIPUSER เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 21:20:26

ความคิดเห็นที่ 10 นานๆจะอ่านจนจบสักเรื่อง ดีใจด้วยครับที่ผ่านพ้นนาทีแห่งความตายมาได้ มีพ่อแม่หลายๆคนครับที่ยังไม่เข้าใจลูก ทั้งที่ท่านเหล่านั้นเป็นคนเก่ง   มีความสามารถ แต่...เรื่องนี้หลายๆท่าน  กลับทำลายโอกาสในครอบครัวไปสิ้น อยากแนะนำให้พาท่านได้คุยกับจิตแพทย์ดูครับ ไม่ใช่ว่าท่านเป็นโรคจิตนะครับ แต่การได้คุยกับบุคคลที่น่าเชื่อถือ   ทำให้มุมองต่างๆอาจดีขึ้นได้ พยายามอยู่ใกล้ชิดท่านมากๆแล้วเหตุการณ์จะดีขึ้น เป็นกำลังใจให้นะครับ . จากคุณ : samr เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 21:38:56

ความคิดเห็นที่ 11 จขกท. โชคดีมากนะคะ ที่แม่มาเจอทัน ไม่งั้นคงจะเสียดายที่ทำสิ่งโง่ๆไป โดยที่ไม่มีโอกาสกลับมาแก้ไข เราก็มีเพื่อนเป็นทอมแบบแท้ๆ พ่อแม่เค้าก็เสียใจมากๆ ลูกก็ออกมาอยู่กับเพื่อนนี่แหละค่ะ แต่ก็ครอบครัวเค้าก็จำใจยอมรับ มันต้องใช้เวลาในการยอมรับค่ะ ถ้าเอาแต่หนี ก็คงไม่มีวันที่จะได้เข้าใจกันค่ะ ส่วนเรื่องฆ่าตัวตาย ... เราเคยเห็นเคสแบบนี้แล้ว แต่เค้าโชคไม่ดีพอ ไม่มีใครช่วยได้ทัน เป็นเรื่องที่น่าเศร้าค่ะ นึกถึงหัวอกคนเป็นแม่ เป็นพ่อ เป็นพี่แล้ว มันคือสิ่งที่ยากในการทำใจยอมรับค่ะ สภาพจิตใจมันแย่มากจริงๆ ถ้ารักพ่อแม่ อย่าทำแบบนี้ค่ะ จากคุณ : caramelfrappe เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 53 21:39:11

ความคิดเห็นที่ 12 มีสติอยู่เสมอนะคะ...ชีวิตเป็นสิ่งพิเศษอย่าลืมนึกถึงคุณค่าของชีวิตเอาไว้ให้มากๆๆ เพื่อคนที่เรารักและคนที่เค้ารักเราค่ะ.. จากคุณ : shewant เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 04:20:28

ความคิดเห็นที่ 13 เราเคยทำมาแล้ว แบบคุณด้วยสิ  แต่เพิ่มยามาอีกหนึ่งชนิด จบที่รพ.เช่นกัน  โดนกรอกยาอยู่เป็นสัปดาห์เลย  แสบมาก ทรมานมากๆ นึกแล้วมันก็เป็นตราบาป  เพราะหลังจากนั้น ตับมันก็ไม่ปกติ  ผิวพรรณที่เคยสวยก็จะเหี่ยวลง ถ้าวันนั้นเราทำสำเร็จ  เราก็คงไม่มีวันนี้ จากคุณ : SaNs tOi : Le MoNdE s'EcrOulE เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 05:17:29

ความคิดเห็นที่ 14 ถ้าคิดสั้นได้ก็ยังเป็นเด็กอยู่แหละครับ และการฆ่าตัวตายก็ไม่ได้ช่วยให้คุณกับแม่ปรับตัวได้ดีขึ้นจริงแต่อย่างใด มันเป็นแค่การเอาความกลัวที่มีน้ำหนักกว่ามากดทับความขุ่นเคืองทั้งปวง ถ้าลูกตายไปทุกอย่างก็จบ เค้าก็กลัวคุณจะโดนกดดันจนฆ่าตัวตายอีก เหมือนเป็นผู้ป่วยโรคประสาทขนาดหนักคนหนึ่งที่ต้องปฏิบัติอย่างระมัดระวัง คุณคงไม่เคยได้ยินแม่ของคุณปรับทุกข์กับพ่อเลี้ยงหลังคุณพยายามฆ่าตัวตายไปเลยสินะครับ ถ้าคุณเป็นผู้ใหญ่พอขออย่าแม้แต่จะคิดเอาเรื่องการฆ่าตัวตายมาเป็นแต้มต่อให้แม่ปรับตัวเข้าหาคุณเลย มันไม่เวิร์คหรอกครับ ลองคิดดูว่าถ้าเรื่องนี้ไม่เกิดขึ้นคุณจะแก้ไขปัญหานี้อย่างไรโดยไม่ต้องให้ตัวคุณเองอยู่ในสภาพเหมือนคนป่วย ผมก็พอเข้าใจว่าที่คุณทำไปไม่ได้เพื่อเรียกร้องขอความเห็นใจแต่อย่างใด คือมันไม่เห็นหนทางแก้ไขอะไรได้แล้วในตอนนั้นแล้วอยากตายให้มันพ้นๆไป มันอาจจะแรงเกินไปสำหรับคนแปลกหน้าที่จะพูดอะไรตรงๆที่รับได้ยากแบบนี้แต่ขอให่คิดซะว่ามันเป็นยาที่จะช่วยเตือนสติของคุณให้รู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ก็แล้วกันนะครับ เพราะยังไงจริงๆแล้วแม่ก็รับไม่ได้หรอก แต่มันก็ยังดีกว่าที่เห็นคุณตายไปก่อนก็เท่านั้นเอง ยังไงก็ขอให้มันผ่านไปได้ด้วยดี happy ทุกฝ่ายเท่าที่จะทำได้แล้วกันครับ จากคุณ : Windows X เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 05:33:50

ความคิดเห็นที่ 15 ส่วนเรานะ มีปัญหากับพ่อเราบ่อยมาก ตอนเด็กๆก็เคยทะเลาะกับพ่อบ่อยๆ เลยกลายเป็นเด็กหัวแข็งไปซะงั้น เพราะพ่อต้องไปทำงานต่างประเทศตลอด ทุกครั้งที่พ่อกลับมา เราหลีกเลี่ยงที่จะเจอหน้าพ่อ นอนค้างบ้านย่าบ้าง ไปหาเพื่อนตั้งแต่เช้าไก่โห่ จนถึงมืดสนิท เพราะไม่อยากเจอพ่อ ทะเลาะเรื่องต่างๆนานา เคยคิดฆ่าตัวตายตั้งแต่ ม.1 ทุกครั้งที่ทะเลาะกับพ่อ เราเลือกที่จะระบายความรู้สึกด้วยการกรีดแขน ดูเหมือนคนสิ้นคิดนะ แต่ว่า  เวลาเห็นเลือดที่มันซึมออกมาแล้วเรารู้สึกสบายใจ ดีที่พ่อพักร้อนแค่ปีละ1เดือน  ครั้งนึงพ่อเห็นรอยแผลที่เรากรีด พ่อถึงกับจะพาไปโรงพยาบาลเพราะคิดว่าเรา"ติดยา" แต่เราก็อธิบายให้พ่อฟังตามข้างต้น เมื่อเดือนเมษายนที่ผ่านมา เราเรียนจบแล้ว และพ่อก็พาเรามาอยู่ที่ต่างประเทศด้วย  ช่วงนั้นเรายังไม่ได้งานทำ เพราะรอเจ้าของร้านเปิดร้านใหม่ และรอลูกน้องที่กำลัังจะมาจากเมืองไทย ช่วงนั้นพ่อบ่นมาก ไม่รู้บ่นอะไร พูดเหมือนเราไปเป็นตัวถ่วงความเจริญ อะไรหลายๆอย่างจนเราน้อยใจร้องไห้อย่างหนัก พ่อก็ไม่สนใจ โทรหาย่าบอกย่าว่าเราบอกอะไรก็ไม่ฟัง ชอบประชด ทั้งๆที่ตอนนั้นเรายังไม่ได้ทำอะไรเลย เรากรีดแขนอีกแล้ว กรีดให้ระบายอารมณ์ออกไป เรากรีดไม่ลึกหรอก แค่เลือดซึมๆเยอะหน่อยแค่นั้นเอง กินยาไมเกรนเข้าไป 12 เม็ด ไม่ยักเป็นอะไร โทรหาแม่แล้วเล่าให้แม่ฟัง(ไม่บอกเรื่องกรีดแขน บอกแค่กินยา)แม่ร้องไห้แล้้วบอกเราว่า ต่อไปไม่ให้ทำอย่างนี้อีกชีวิตแม่มีแค่เรากับน้องแค่นั้น สัญญากับแม่ไว่ว่าจะไม่ทำ จนเมื่อเดือนก่อน มีปัญหาเรื่องการขายของๆที่นี่ พ่อคิดว่าเราไม่อยากขายของต่อ อยู่ดีๆก็บอกว่าไม่ต้องซื้อของเข้ามาแล้ว จะมีคนมาทำแทนเรา (บอกเราตอนเช้า) เราก็ไม่ไปซื้อของ พอตอนเย็นมาถามเราว่า"ทำไมไม่ไปซื้อของมาขาย" เราบอกไปว่า"ก็พ่อบอกว่าจะให้คนอื่นมาทำแล้วนี่ ก็เลยไม่ซื้อของขึ้นมา" แล้วมาหาว่าเราเล่นลิ้นอีก ทะเลาะกันต่ออีกแล้ว  มีเรื่องต่างๆนานาๆมาผสมปนเปเข้าไป ร้องไห้อีกแล้ววว รอบนี้ซัดยาพาราไป 12 เม็ด กับ ยา Mefenamic acid(ชุดยาไมเกรน)อีก 15 เม็ด เอาวะ...ตายเป็นตาย ในใจก็ขอโทษแม่ แต่...ไม่รู้จะทำยังไง ทำไมพ่อต้องมากดดันอะไรขนาดนี้(เราเป็นคนเก็บกดพอสมควร) รู้สึกแค่ตัวหนักๆ ตาลอยๆ หายใจไม่ค่อยออก แล้วหลับไป ตื่นมาหลังจากนั้นอีก 2 ชั่วโมง วิ่งเข้าห้องน้ำไปอาเจียน ขมชะมัด แล้วสะลึมสะลือ...ไม่ตายซะงั้น เราก็พยายามดื่มน้ำเพื่อให้ร่างกายสดชื่น คิดใหม่...เอาวะ เมื่อนรกไม่รับแล้วก็อยู่ต่อไปนี่แหละ จนพักหลังๆพ่อไม่ค่อยจู้จี้อะไรเรามากเท่าไหร่ คงเพราะแฟนพ่อ อบรมบ่มนิสัยให้เข้าใจเรามากขึ้น(แฟนพ่อเป็นนักจิตวิทยา แต่เราไม่ค่อยปรึกษาเรื่องส่วนตัวหรอก กลัวแกรำคาญ) ปัจจุบันนี้คิดถึงแต่แม่แก่ๆของเรานี่แหละ จนวันนี้คิดได้ว่า...สู้เพื่อแม่แล้วกัน เพราะแม่มีแค่เรากับน้องแล้วจริงๆ(พ่อแต่งงานใหม่ค่ะ) ตอนนี่เรามีความสุขดีแล้วล่ะ พ่อไม่บ่นเราเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ไม่กดดันอะไรเราอีก ถ้าพ่อเป็นอย่างนี้ซะตั้งนาน ป่านนี้เราคงไม่ต้องเป็นโรคซึมเศร้าหรอก จากคุณ : ซาตาน&มารน้อย เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 06:44:41

ความคิดเห็นที่ 16 อ่านแล้วก็เข้าใจคุณ จขกท นะคะ เราเองเคยเป็นคนกลางมาก่อน เรื่องราวคล้ายๆกัน แม่ไม่ชอบแฟนเราอย่างหนัก เราเองเคยคิดจะออกจากบ้านเหมือนที่คุณทำ แต่เราไม่ได้ทำ ก็อยู่ๆดื้อแพ่งไปงั้น ก็คบกับแฟนไป เวลาแม่ว่าหรือทำอะไร เราก็ไม่โต้ตอบ แต่ไม่เิลิกกับแฟนอย่างที่แม่ขอ พอเวลาผ่านๆไป  เืืกือบสามปีน่ะ แม่ก็อ่อนลง คงคิดว่ายังไงเราก็ไม่ยอมเลิก แล้วจากที่เคยคิดว่าแฟนเราคงไม่จริงจัง แต่ก็เห็นแล้วว่าเค้าจริงใจกับเรา แล้วแม่ก็กลัวว่าเราจะคิดสั้น (ไม่เคยคิดหรอกนะ แต่เพราะความรักของแม่น่ะ แม่เลยคิดไปเอง) แล้วเรื่องของเราก็จบแฮปปี้เอนดิ้ง แต่ของเราคือผู้ชาย ยังไงๆบ้านเราก็ยอมรับได้เร็วกว่าผู้หญิงด้วยกัน เรามีเพื่อนที่มีแฟนเป็นผู้หญิงนะ เพื่อนเราเป็นลูกสาวคนเดียวด้วย ตระกูลเก่าแก่ จะสิบปีแล้ว ก็ดีขึ้นมาหน่อย คือ พอรับได้ แต่อย่าทำอะไรโจ่งแจ้ง เช่น ย้ายไปอยู่ด้วยกัน เพราะยังไงๆก็ต้องแคร์สายตาญาติๆสังคมอีก อยากให้คุณ จขกท พบกันครึ่งทางกับคุณแม่นะคะ ให้เวลาท่านมากๆ เรื่องของเราที่มันยุ่งเหยิงส่วนนึงก็คือเรากลับจากเรียนเมืองนอกมาก็พาแฟนคนนี้มาให้แม่รู้จักเลย หัวอกคนเป็นแม่น่ะ คิดถึงลูกแทนที่จะได้ลูกมาอยู่ใกล้ๆสักพักปรากฏว่าก็มีแฟนมาแย่งความรักไปแล้ว นี่คือมองในมุมของแม่นะด้วยวัยนี้ที่ต้องการลูกหลานใกล้ๆ ถ้าเป็นไปได้ กลับไปอยู่บ้านสักพักเถอะ เสาร์อาทิตย์ก็ยังดี เราแต่งงานมาแล้ว ตอนนี้ยิ่งคิดถึงแม่มาก เพราะเห็นเลยว่าแม่แก่ลง เวลาอยู่กับแฟนเรายังมีอีกเยอะ แต่กับแม่ ไม่รู้จะหมดวันไหน โชคดีนะคะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 06:49:23

ความคิดเห็นที่ 17 คุณโชคดีนะครับ ที่สามารถรอดผ่านมาได้ อายุไม่ใช่เครื่องบ่งบอกว่า คนเรา "โต" แล้วหรือยัง ผมขอให้จดจำเรื่องนี้ไว้นะครับ จะ 20 หรือ 30 หรือ 40 หรือ 50 ก็ไม่ได้สามารถยืนยันได้ว่า คุณ "โต" แล้ว จากคุณ : เดียวดายในความมืด เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 08:15:45

ความคิดเห็นที่ 18 "ฟ้าหลังฝน" ขอใช้กับเหตุการณ์ตอนนี้ของคุณจขกท.นะ เราแวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ .... ดีใจด้วยกับสถานการณ์ที่กำลังจะดีขึ้นเรื่อยๆ ขอให้ใช้สติและเหตุผล ไม่ว่าคนวัยไหนก็ผิดพลาดได้แหละ คุณได้ระบายแล้วคงรู้สึกดี และยังไม่พี่ๆน้องๆ ในเวปมาแชร์ความรู้สึกกันอีก .... สู้ๆ นะค่ะ ปล. รักแม่ให้มากๆ อยู่กะเค้านานๆ นะค่ะ ... รีบทำตอนนี้      เดี๋ยวจะไม่มีแม่ให้รัก ... เหมือนกับเรานะอีกคน จากคุณ : แมงมุมสีดำ (สาวน้อยริมบึง) เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 08:29:07

ความคิดเห็นที่ 19 หัวใจคนเป็นแม่...จะสลายแค่ไหนถ้าลูกฆ่าตัวตาย  แม่รักลูกมากแต่การแสดงอาจจะไม่แสดงออกนะค่ะ  ทุกๆท่านควรคิดถึงแม่ให้มากคิดยาวๆ  อยากตายคิดได้ค่ะ..แต่ขอให้เป็นแค่ความคิดเท่านั้น   ไม่ควรจะหมกมุ่นคิดจริงจัง  แม่เลี้ยงเรากว่าจะโต  ดันรีบตายก่อนได้ทดแทนคุณท่านนี่   เราเป็นแม่ที่รักลูกมากหัวอกคนเป็นแม่ให้อภัยลูกได้ทุกอย่างค่ะ  จ.ข.ก.ท ขอให้มีสติมากๆรักแม่มากๆนะค่ะ จากคุณ : chapa66 เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 10:06:43

ความคิดเห็นที่ 20 เข้าใจความรู้สึกนะคะ ความรู้สึกที่ไม่มีใครเข้าใจ ความที่รู้สึกที่ตัวเองเหมือนถูกทอดทิ้ง ครั้งหนึ่งเราก็เคยทำแบบนี้ แต่ไม่ได้กินเยอะเท่า จขกท ตอนนั้นประชดที่บ้าน คิดว่าไม่มีใครรักเรา เราอยู่คนเดียว กิน พารา เข้าไป 8 เม็ด ตอนนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วแม่ก็มาถามว่า ยาทำไมมันหายไปละลูก ก็เลยบอกว่า กินไปเองแหละ ตอนนั้นนี้ แม่ดึงเราเข้าไปกอดแล้วพูดว่า " ทำไมทำแบบนี้ละลูก แม่ทุกคนรักลูกเหมือนกัน ถึงบางทีอาจจะดุว่าไปบ้าง แต่อย่างไงก็ลูก " ตอนนั้น ร้องไห้เลยคะ และสัญญากับตัวเองเลยคะ ว่าจะไม่ทำให้ครอบครัวเสียใจอีก เป็นกำลังใจให้ จขกทนะคะ จากคุณ : ซักวันฉันจะสวยให้เธอดู เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 10:32:14

ความคิดเห็นที่ 21 การไม่แสดงความรู้สึกให้รู้ว่ายังรักยังสนใจลูก มันก็จบด้วยเรื่องแบบนี้แหละ ใครมันจะไปทนโดนด่าอยู่ได้ตลอดเวลาที่เจอหน้ากัน จากคุณ : แมงแกลบ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 10:38:16

ความคิดเห็นที่ 22 คนเรา ล้วนเคยมีก้าวที่พลาดมาแล้วทั้งนั้น ความสุข ความทุกข์ ล้วนราคาเดียวกัน ไม่มีใครในโลกที่มีแต่ความสุข โดยปราศจากความทุกข์ เราก็เป็นแค่ส่วนเล็กๆ บนโลกใบใหญ่ ถ้าคิดว่าตัวเรานี้ใหญ่ ปัญหาเราก็เป็นปัญหาระดับโลก ถ้าคิดว่าตัวเราก็แค่นี้ ปัญหาเราก็เล็กนิดเดียว ลองเปลี่ยนมุมมองสักนิด อาจจะรู้สึกดีกับชีวิตมากขึ้นมากนะคะ เป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่ีปัญหา ขอให้มีสติในการใช้ชีิวิตค่ะ จากคุณ : น้อง!!!...คนนี้พี่ขอ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 11:37:38

ความคิดเห็นที่ 23 ชีวิตมันทำไมต้องเปนแบบนี้ ต้องให้มีเรื่องร้าย ต้องมีความตายมาเกี่ยวข้อง ทุกฝ่ายถึงจะยอมเข้าใจ เบื่อหน้าที่คนกลาง จากคุณ : Kally_narak เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 12:00:45

ความคิดเห็นที่ 24 ขออนุโมทนาบุญ ทีได้เล่าเรื่องให้เป็นวิทยาทานนะคะ จากคุณ : RJ1 เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 12:32:38

ความคิดเห็นที่ 25 สองคมเหมือนกันน๊ะ หากผมจะตายจริง คงซัดยาที่เป็นพิษจะได้ตายสมใจจริงๆ หากหลายๆคน เจอแบบคุณ หากไม่เป็นตามต้องการก็เลยต้อง ฆ่าตัวตาย เผื่อจะได้สิ่งที่ต้องการละ คนเรามันก็มีแปลกๆเยอะ จากคุณ : มองอีกมุม (dib2000) เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 12:41:36

ความคิดเห็นที่ 26 โชคดีแล้วที่ไม่ตาย เคยฟังจากแผ่นธรรมะว่า การฆ่าตัวตายเป็นบาปหนัก ถ้าฆ่าตัวตายได้สำเร็จก็มีทุคติเป็นที่ไป จะแย่มากกว่าอยู่เป็นคนเสียอีก จากคุณ : ข้าวปั้น เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 14:00:53 A:114.78.130.79 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 27 คนเราผิดพลาดได้ครับ เริ่มต้นใหม่นะครับ จากคุณ : at_thajak เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 15:14:38

ความคิดเห็นที่ 28 เขียนได้ดีมากเลยคะ ขอบคุณสำหรับอุทาหรณ์ดีๆคะ จากคุณ : pupaeblossom เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 15:55:23

ความคิดเห็นที่ 30 โชคดีที่สุดที่คุณไม่ตาย ด้วยการฆ่าตัวเอง ดีใจกับคุณที่สุด ที่คุณไม่ต้องมีบาปหนักติดตัวไป กรรมที่ติดตัวมาในชาตินี้ก็มากพอแล้ว   หากมีกรรมใดๆ ก็ชดใช้ให้หมดในชาตินี้เสียเถิด หากไม่หมดใจชาตินี้ ก็จะได้เบาบางลงบ้าง เคยดูน้องอ้อม (ดักแด้ รายการเจาะใจ) ดูเธอทรมานกายแสนสาหัส ครอบครัวเธอก็ยากจน แม่เธอยังติดคุกอีก แต่เธอบอกว่า เกิดมาชาตินี้มีกรรม ก็ขอชดใช้ไม่ขอฆ่าตัวตายหนีกรรม เราก็เคยมีทุกข์ที่คิดเอาเองว่า..ตัวเองก็หนักหนาสาหัส เคยคิดว่าตายแล้วมันจะจบๆ ไป ตายแล้วก็สูญ เราก็เคยกินพาราแต่ปริมาณน้อย คงซัก 10-20 เม็ด ยาหมดซะก่อน โชคดีไป.. กาลเวลาผ่านไป..ก็ยังเคยทดท้อ อยากจะตายด้วยเรื่องอีกมากมาย ทำไมชีวิตฉันอาภัพจัง แต่ก็ยังโชคดีอีก..ยังพยายามหาทางออก เกือบสิบปีมาแล้วเข้ามาในคลับสวนลุม มีคนมีปัญหาเยอะแยะเลย เค้าก็พยายามหาทางออกกัน..บางคนเลือกธรรมมะเป็นที่พึ่ง เห็นเค้าว่าดีนักแล..เค้าทำยังไงกัน..ลองตามเค้าไปดีกว่า..เผื่อจะดี เอาความตายไว้ทีหลัง ลองยาขนานนี้ก่อน ..ปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน .. ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยรู้มาก่อนว่าธรรมะรักษาโรคทุกข์ (ทุกโรค) ได้ ลองไปตามลายแทงที่พวกเค้าฝากไว้ดีกว่า ..นั่นคือปฐมบท..ที่ทำให้เรากลัวตาย ด้วยการฆ่าตัวตาย หลังจากนั้นก็ได้สติขึ้นทีละน้อย ศึกษาทางโลกมาเยอะแล้ว ขอศึกษาทางธรรมให้มากขึ้นไปอีกดีกว่า ธรรมมะรักษาทุกโรคได้จริงๆ ทั้งโรคทางกายและโรคทางใจ ณ. วันนี้คุณ จขกท. ได้สติขึ้นมาอย่างมากมายแล้ว ชีวิตคนเราคงไม่ได้มีปัญหาเพียงเรื่องเดียว หมดเรื่องนี้ก็ขึ้นเรื่องนั้น หากชีวิตยังอยู่ ก็ค่อยๆ แก้ปัญหากันไปนะคะ แต่ถ้าหาก คุณ จขกท. อยากจะเพิ่มภูมิคุ้มกันให้กับจิตใจตัวเอง ลองให้ธรรมมะเป็นอีก 1 ทางเลือกนะคะ ค้นหาจากในอินเตอร์เนตก็ได้ค่ะ หวังว่า จขกท. จะได้พบทางเดินแห่งที่งดงามนะคะ ^^ จากคุณ : อมยิ้มนำโชค เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 16:17:14

ความคิดเห็นที่ 31 เราขอบอกเลยนะว่า...คุณกำลังคิดผิด... ความตายไม่ใช่ทางออกสุดท้าย... มันเป็นการเริ่มต้นของความโศกเศร้าไม่สิ้นสุดของคนที่อยู่ข้างหลัง... พอถึงเวลาจริง สักกี่คนกันที่จะฉุกคิดถึงข้อความนี้ ทำบุญเยอะ ๆ ครับ บุญจะได้หนุนนำไม่ให้เราทำอะไรไปทางเสื่อม จากคุณ : กาแลนท์เขียวเมืองนนท์ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 16:20:11

ความคิดเห็นที่ 32 คุณ คห.29 คะ คุณกำลังชี้นำสิ่งที่เป็นประโยชน์มั๊ยคะ.. สำหรับเราคิดว่าเป็นโทษที่สุด.. เราเชื่อว่า คุณ จขกท. เค้าไม่ได้อยากตายหรอกค่ะ เธอกำลังพยายามหาทางออกที่ดีที่สุดให้ตัวเอง แต่ว่าหาทางออกไม่เจอ มันตื้อมันตัน คิดอะไรไม่ออก และเค้าไปคิดเอาเองในช่วงวินาทีนั้นว่า นั่นคือทางออกที่ดี ณ. ช่วงเวลานั้น และเค้าพบว่าทางนั้นมันเจ็บปวด ทั้งตัวเค้าเองและคนรอบข้าง เค้าอุตส่าห์เอาเรื่องตัวเองออกมาให้เป็นอุทาหรณ์ เตือนสติคน แต่คุณทำอะไรอยู่..รู้ตัวไหม จากคุณ : อมยิ้มนำโชค เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 16:32:16

ความคิดเห็นที่ 33 แค่คุณเลือกแฟนมากกว่าแม่ เราว่ามันผิดตั้งแต่เริ่มแล้วล่ะค่ะ แต่ในเมื่อมันผ่านมาได้แล้ว ขอให้คุณเข้าใจแม่ให้มากขึ้นนะคะ ลองคิดดูว่าหากคุณมีลูกแล้วลูกทำเหมือนที่คุณทำ คุณจะทุกข์ใจแค่ไหน เราว่าคุณน่าจะได้คำตอบนะคะ การที่คุณหวังให้แม่เข้าใจในสิ่งที่คุณทำ ก็เท่ากับคุณเห็นแก่ตัวนะคะ เห็นแก่ความสุขส่วนตัวมากเกินไป เรื่องบางเรื่องเราก็ต้องยอมเจ็บ ยอมเสแสร้ง เพื่อให้คนที่รักเราสบายใจค่ะ จากคุณ : redruby เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 16:46:13

ความคิดเห็นที่ 34 แม่รักถึงได้บ่นได้ว่าเราไงละคะ เป็นแม่คนแล้วถึงได้เข้าใจว่าเป็นยังไง ตีลูกไป 1 ครั้ง แม่ยิ่งเจ็บกว่าอีกสงสารลูกแต่ก็ต้องทำเพื่อห้ามปรามลูกไม่ให้เล่นซน ลูกชายวัย 2.3 ขวบเองคะ แล้วยิ่งแม่บ่นลูกเท่าไรตัวแม่เองแหละที่เครียดเปล่าๆ ดีใจที่คุณรอดมาได้และยอมปรับตัวเข้าหาแม่ได้ สงสารชีวิตตัวเองเถอะนะคะ กว่าแม่จะเลี้ยงลูกมาโตได้ขอบอกว่าเหนื่อยสายตัวแทบขาดคะ ไหนจะห่วงสารพัด วิตกกังวล เลี้ยงลูกดีหรือเปล่า โตขึ้นเค้าจะเป็นอย่างไร จะมีชิวิตที่ดีหรือเปล่าหลังจากเราตายไปแล้ว ไหนแม่ต้องทำงานด้วย พูดไปก็เยอะแยะ รักแม่ให้มากๆนะคะ เห็นไหมว่าบางที ลางสังหรณ์คนเป็นแม่อะ มีมากแค่ไหน อย่าลืมขอขมาลาโทษกับแม่นะคะ ชีวิตจากนี้ไปเป็นของคุณแล้ว ดีใจด้วยคะ เริ่มชีวิตใหม่ที่ดีมีความสุขกับครอบครัว จากคุณ : แม่น้องอินดี้ (mother-platinum) เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 17:02:39

ความคิดเห็นที่ 35 เราเข้าใจ จขกท. ทุกอย่าง เพราะเราก็ตกอยู่ในสถานการณ์คล้าย ๆ คุณอยู่ เพียงแต่เราไม่ได้เป็นลูกคนกลาง และเรื่องแม่ แม่เราผ่านจุดที่รับไม่ได้ไปแล้วค่ะ ถึงแม้ว่าทุกวันนี้ท่านก็ยังหวังให้เราแต่งงาน และมีชีวิตครอบครัวที่เหมือนคนอื่นทั่วไป เราอยากขอเล่าให้เรื่องของเราให้ฟังนะคะ ตั้งแต่เราคบกับแฟนคนนี้ (แฟนเราเป็นทอม) ในระยะเวลาเกือบปี ชีวิตเราเปลี่ยนไปเยอะ เรียกได้ว่าเปลี่ยนไปในทางที่แย่ลง แต่ไม่ว่าชีวิตเราจะลำบากขึ้นหรือแย่ลงยังไง คนคนนึงที่ไม่เคยทิ้งเราเลย ก็คือแม่ของเรา เหตุการณ์เกิดขึ้นวันนี้ วันที่คนที่เราคิดว่าเรารักเขามาก มากกว่าตัวเราเองเสียอีก เรายอมลำบากเพื่อเขาได้ทุกอย่าง ยอมดิ้นรนเพื่อเขาได้ทุกอย่าง สุดท้ายเขาก็ทำให้เราเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ทำให้เราเสียใจ เสียน้ำตามากมายในเรื่องเดิม ๆ ที่เราให้อภัยไม่ได้ (เรื่องระหว่างทางไม่ขอเล่านะคะเดี๋ยวมันจะยาวเกินไป)   และเมื่อเช้า เราโทรไปหาแม่ พอได้ยินเสียงแม่ เราก็ร้องไห้ แม่เราเลยบอกว่า เป็นอะไรกันอีกล่ะ พอซักทีได้มั้ย เลิกกับ...ซักทีเถอะ ชีวิตตัวเองแย่ลงขนาดไหนเคยดูบ้างมั้ย แม่ทนมานานแล้ว ที่ไม่เคยพูดไม่เคยว่าอะไรเลยน่ะ เพราะน้ำท่วมปาก ถ้าพูดไปก็สงสารลูก ทีนี้พอได้รึยัง แล้วแม่ก็วางสายไป วันนี้ในขณะที่เราเฝ้าเพียรพยายามโทรหาคนที่ทำร้ายเราทั้งวัน ทั้งที่โทรเท่าไหร่เขาก็ไม่รับสายเราเลย เพราะมันเป็นช่วงที่เราอยากได้คำตอบที่แน่นอน จากเขาว่าจะเอายังไงกับเรากันแน่ เพราะเดี๋ยวไม่ใช่พอผีออกก็มาง้อ มาขอโทษ ทีนี้แหละมันจะเป็นผลเสียกับตัวเขาเอง เพราะเรื่องรู้ถึงแม่เราแล้ว แล้วเดี๋ยวเขาก็จะเข้าหน้ากับแม่เราไม่ติดอีก   โทรหาเขาเท่าไหร่ก็ไม่รับ ไม่มีการโทรกลับใด ๆ ทั้งสิ้น จนเกือบ 5 โมงเย็นเราก็โทรหาแม่อีกรอบนึง โทรไปถามเรื่องที่อยู่ แม่ก็บอกว่า จะมาก็มา ตัดสินใจแน่แล้วเหรอ เราตอบแม่กลับไปเบา ๆ ว่า แน่แล้ว หลังจากนั้นไม่ถึงครึ่งชัวโมงแม่ก็โทรกลับมาหาเรา บอกว่าเรื่องที่อยู่โอเคแล้วนะ จัดการให้เรียบร้อยแล้ว เหตุการณ์นี้ทำให้เรารู้ว่า  สุดท้ายแล้ว คนที่อยู่เคียงข้างและพร้อมที่จะช่วยเหลือเราทุกเมื่อ ก็คือแม่เราค่ะ จขกท. ลองปรับความเข้าใจกับคุณแม่ดูนะคะ เพราะสุดท้ายแล้วคนที่รักเราจริง ๆ ก็คือแม่ค่ะ ส่วนเรื่องแฟนกับแม่ อาจจะต้องให้เวลาท่านทำใจสักหน่อยนะคะ เราเอาใจช่วยนะคะ และก็ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ที่นำเรื่องราวมาแบ่งปันก่อนที่เราจะตัดสินใจทำอะไรผิด ๆ ลงไป ขอบคุณมากจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : ทุ่งข้าวเขียวขจี เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 17:33:16

ความคิดเห็นที่ 36 #29 เค้าก็บอกอยู่ว่าคิดสั้น เดินผ่าน คิด หยิบ กิน แหง่กๆ อยากให้กินแบบถูกวิธีขนาดนั้น ไม่ไปเปิดคอร์สอบรมซะเองล่ะครับ เชี่ยวชาญนักก็ จากคุณ : Xai เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 18:28:39

ความคิดเห็นที่ 37 อ่านแล้วเกือบน้ำตาหยดแน่ะครับ เข้าใจความรู้สึก เป็นกำลังใจให้นะครับ สำหรับความเห็นที่ 29 คุณใจร้ายมาก จากคุณ : วัฒนุ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 18:44:01

ความคิดเห็นที่ 38 เป็นกำลังใจให้นะครับ ไม่รู้จะพูดอะไรที่ดีกว่านี้ ผมและคุณไม่ได้ต่างกันมากนัก ผมจึงไม่เคยคิดที่บอกเรื่องนี้กับครอบครัวเลย ปล่อยไปอะไรจะเกิดก็เกิด แต่ถ้าไม่เกิดก็จะไม่ไปก่อให้เกิด ส่วนแฟนก็พาเข้าบ้านปกติ เพียงแต่บอกว่าเป็นเพื่อนกันเท่านั้น ทั้งหมดนี้ไม่ได้มีเจตนาจะปกปิดอะไร แต่รู้ว่าบอกไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น รั้งแต่จะทำให้แม่ผมโกรธป่าวๆ เห้อ .... ผมเข้าใจคุณนะ ใช้ชีวิตที่เหลือให้เป็นประโยชน์ทีุ่สุดนะครับ จากคุณ : R-Ti เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 19:15:06

ความคิดเห็นที่ 39 มันเหมือน.... ไม่เห็นโรงศพ ไม่หลั่งน้ำตาประมาณนั้นครับ... แต่ก็ยินดีด้วยครับ ที่ได้เริ่มต้นใหม่ จากคุณ : kanthalak เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 20:13:44

ความคิดเห็นที่ 40 อะไรที่มันผิดหลักอย่างที่ควรจะเป็นมันก็จะมีปัญหาตามมาครับ จากคุณ : Sleeping เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 22:05:20

ความคิดเห็นที่ 41 บุญรักษานะคะ จ.ข.ก.ท. จากนี้ไป ขอให้เจอแต่เรื่องที่ดีๆและสุขสมหวังค่ะ จากคุณ : พี่เลี้ยงจำเป็น เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 22:06:28

ความคิดเห็นที่ 42 อยากให้กิ๊ฟเจ้าของกระทู้มากๆ แต่กิ๊ฟเราหมด เป็นกำลังใจให้นะคะ เราเข้าใจเลยเพราะเราเองก็งอนแม่บ่อยๆ แต่สุดท้ายเวลาเศร้าหรือมีปัญหาก็นึกถึงหน้าแม่ก่อนใครเลย ตอนนี้เรามีลูก เราก็เข้าใจมากขึ้นว่าแม่รักเราขนาดไหน(แม่เราเองก็เหมือนแม่เจ้าของกระทู้ค่ะ  ปากร้ายแต่ใจดีมากๆ ขอให้ได้บ่นก่อน แต่ใจพร้อมจะให้ตลอด) ขอให้จากนี้ไป เจ้าของกระทู้จงมีแต่เรื่องดีดี แล้วมีเวลาที่ดีดี กับคุณแม่นะคะ จากคุณ : sodawithpie เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 22:31:58

ความคิดเห็นที่ 43 บุญรักษานะคะจขกท ต่อไปนี้ก็ขอให้จขกทพบเจอแต่เรื่องดีๆนะคะ เรื่องร้ายๆที่ผ่านไปแล้วก็ขอให้มันผ่านไปไม่หวนกลับมาอีก จากคุณ : lady gale gale เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 53 22:48:38

ความคิดเห็นที่ 44 เราก้อเคยเป็นค่ะ แต่ไม่ได้คิดจะตายเพราะเสียดายว่าอยู่มาตั้งนาน ค่าเรียนตั้งแพงจะตายทำไมเสียดายเงิน ดีที่แม่กับพี่เรา support ตลอดค่ะ แก้ไขเมื่อ 29 พ.ย. 53 17:22:11 จากคุณ : unidon เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 00:44:15

ความคิดเห็นที่ 45 ขอบคุณนะคะ จากคุณ : ชมชูภูละ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 03:24:27

ความคิดเห็นที่ 46 ขอบคุณมากครับ ขอให้สุขภาพกลับมาแข็งแรงดังเดิม และขอให้คุณ จขกท. และครอบครัว.. เข้าใจซึ่งกันและกัน เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : Anothertime เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 09:01:35

ความคิดเห็นที่ 47 เราก็เคยเป็น  เราเคยทำ  และเคยล้างท้องมาก่อนเช่นกัน มันแย่มาก  เราไม่เคยลืมเหตุการณ์นั้นได้เลย ใครที่คิดฆ่าตัวตาย  ไม่ว่าจะทำจริง หรือประชดอะไรก็ตาม อย่าล้อเล่นกับร่างกาย จิตใจ และวิญญาณของตัวเองนะคะ จากคุณ : คุโระโกะ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 11:18:52

ความคิดเห็นที่ 48 แม่เราคล้ายๆแม่เจ้าของกระทู้เลยค่ะ คือปากร้าย ใช้คำพูดไม่เป็น ชอบใช้คำรุนแรง แต่จริงๆแล้วใจดีนะค่ะ เวลาที่เขาห่วงหรืออยากเตือนเรา เขาไม่รู้วิธีพูดแบบดีๆหรอกค่ะ ใช้การบ่น หรือด่าแทน แต่สังเกตสิค่ะ เวลาที่เรามีปัญหา เขาจะเป็นคนแรกที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างเรา อยู่ประคับประคองเราจนเราผ่านเรื่องร้ายๆไปได้ ถ้าเขาไม่รัก เขาคงไม่เลี้ยงเรามาอย่างดี ยิ่งคุณเจ้าของกระทู้เองก็ดูเป็นครอบครัวที่ดีนะค่ะ ได้เรียนเมืองนอก แม่ไปหาไปอยู่ด้วยเป็นอาทิตย์ๆ ดีใจด้วยนะค่ะที่ผ่านมาได้และอยากให้ทำความเข้าใจ คิดซะว่าแม่เราก็เป็นแบบนั้น เขาพูดเพราะห่วงเรา สู้ๆค่ะ จากคุณ : Yachitha เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 14:00:26

ความคิดเห็นที่ 49 เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : cthitirat เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 14:37:46

ความคิดเห็นที่ 50 สู้ๆ นะ ^^ จากคุณ : ajayjay (ajayjay) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 14:53:02

ความคิดเห็นที่ 51 เจ้าของกระทู้หายป่วยไวมากค่ะ ตอนนั้นที่เรากินเข้าไป ปริมาณเดียวกัน แต่เรากินกับน้ำเปล่าไม่ได้กินไวน์นะ เรานอนพักรักษาตัวตั้งอาทิตย์นึงแน่ะ สายน้ำเกลือ สายยา ระโยงระยาง ทำใ้ห้คนอื่นเสียใจอีกนับสิบ จากคุณ : zizziieomizziie เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 15:23:16

ความคิดเห็นที่ 52 เราก็ชอบผญ.เหมือนกันค่ะ อึดอัดนะ บอกใครก็ไม่ได้ แต่แม่เราเข้าใจนะ บางทีเราก็อยากประกาศให้สังคมรับรู้บ้าง อึดอัดจริงๆค่ะ จากคุณ : พ่อหนูอยู่เบตง เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 16:18:25

ความคิดเห็นที่ 53 เข้าใจจขกท.ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ รักเพศเดียวกันไม่ได้ผิดอะไรเลย แต่การจะให้คนอื่นเข้าใจและยอมรับมันยากจริงๆ ทำใจร่มๆ อย่าคาดหวังให้ใครๆยอมรับ ไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร โดนต่อว่าก็ปล่อยผ่านไปอย่าเก็บมาเป็นอารมณ์ มึนๆไปงั้นแหละ ^^ ใจจะได้ไม่ทุกข์ สู้ๆค่ะ จากคุณ : ณัฏฐา เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 17:33:42

ความคิดเห็นที่ 54 ทีหลังอย่าทำอย่างนี้อีกนะคะ ไม่งั้นจะตีให้ตูดลายเลย   หลังฝนตกหนัก ฟ้ามักจะใสเสมอค่ะ เมื่อฟ้าให้โอกาส จขกท.ได้กลับมาแก้ไขแล้ว อย่าลืมทำทุกๆสิ่งทุกๆอย่า่งให้ดีที่สุดและใช้สติในการตัดสินมากๆนะคะ   และขอให้คุณ จขกท.มีความสุขมากๆและแข็งแรงไวไวนะคะ จากคุณ : เราจะมองตัวเองในวันที่ไม่มีใคร เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 19:56:14

ความคิดเห็นที่ 55 ดีใจที่ จขกท. ไม่เป็นอะไร ไม่งั้นคนที่ทุกข์ที่สุดจะเป็นคุณแม่ของคุณ และเป็นตราบาปในชีวิต ที่ว่าเพราะตนเองทำให้ลูกต้องเป็นอะไรไป.. รักษาสุขภาพ อยู่กับคุณแม่ให้นานๆนะคะ จากคุณ : Elrenia เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 21:07:29

ความคิดเห็นที่ 56 จขกท โชคดีมากๆเลยค่ะ ท่กินแค่ยาพารา ไม่ได้ซัดยาล้างห้องน้ำ หรือสารเคมีชนิดอื่นลงท้องไป เหมือนความเห็นบางความเห็นที่บังอาจแนะนำ (เลวได้ใจจริงๆ ไอ้คนนั้นน่ะ จะแนะนำให้ทำบ้าอะไรแบบนั้น ถึงจะประชดก็เถอะ) เราจะบอกว่า เราเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ เมื่อประมาณ 3 ปีก่อน พี่สาวของนักเรียนของเรา ฆ่าตัวตายค่ะ ด้วยการดื่มยาล้างห้องน้ำ เพื่อประชดแฟนค่ะ ก่อนที่เด็กคนนั้นจะตาย (จำไม่ได้ว่าอายุเท่าไหร่ แต่รู้ว่าน้อยกว่าเรา ตอนนั้นน่าจะประมาณ 20) เธอบอกว่า พ่อจ๋าแม่จ๋า หนูไม่อยากตาย แล้วเธอก็ร้องไห้ก่อนจะสิ้นใจค่ะ ทุกคนในครอบครัวของเธอเสียใจมาก น้องสาวของเธอที่เป็น นร ของเรา เธอเลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะ เราเห็นแล้วสะเทือนใจค่ะ เรายอมรับว่าทำบาปมาเยอะ เถียงพ่อกับแม่นี่ สุดๆ เพราะเราไม่ชอบความคิดแปลกๆของพวกท่านค่ะ เรากับพวกท่านคิดไม่เหมือนกัน แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่คิดจะทำคือ การฆ่าตัวตาย เพราะเรากลัวค่ะ มันทรมานจะตาย เราเกลียดการรอคอยที่สุด ทำแบบนั้นกว่าจะตาย ต้องรอนาน ไม่ชอบ อ่านหนังสือมาเยอะเรื่องบุญบาปเนี่ย เมื่อก่อนไม่เป็นหรอก ไอ้เรื่องเถียงพ่อกับแม่เนี่ย แต่เพราะพ่อกับแม่ไม่ยอมฟังความคิดเห็นของเรา คิดว่าเราเป็นเด็กตลอดเวลา เราชอบอ่านนิยาย เขียนนิยายก็ว่าเราเพ้อฝัน แต่พอได้ตังก็ยิ้มแก้มปริ (ไม่ชอบเลยแบบนี้ ตบหัวแล้วลูบหลัง)   ก็จะบอกเพื่อนๆว่า อย่าเอาอย่างเรา(เถียงพ่อแม่ เรามีสาเหตุ) อย่าคิดสั้นฆ่าตัวตายเหมือนหลายๆคนทำ มันมีทางออกอีกเยอะ ชีวิตยังอีกยาวไกล ยิ่งตอนนี้เรายังไม่มีบ้าน ไม่มีรถ ยิ่งไม่อยากตาย (ต้องมีให้ครบก่อน อิอิ) จขกท ไปทำบุญด้วยนะคะ ชีวิตจะได้โชคดีตลอดไปค่ะ กระทู้นี้ ให้กำลังใจคนคิดสั้นได้หลายคนนะ จะฆ่าตัวตายไปทำไมเนอะ กว่าเราจะเกิดมาได้ เราโชคดีกว่าน้องๆที่โดนทำแท้งซะอีกนะ มาใช้ชีวิตให้คุ้มค่ากันเถอะค่ะ ป.ล. อิจฉา จขกท มีแฟนแล้วอะ เราเพิ่งโดนบอกเลิกเอง จากคุณ : ryuzaki เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 53 22:08:13

ความคิดเห็นที่ 57 เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^ ทั้งนี้เพราะเราเองก็มีแฟนเป็นผู้หญิงเหมือนกันค่ะ ต่างกันตรงที่เราโชคดีกว่าเจ้าของกระทู้นิดนึงที่ทั้งบ้านเรา และบ้านแฟนเรา ยอมรับในตัวตนของพวกเราค่ะ สิ้นปีนี้... เรากำลังจะจัดงานเลี้ยง (เรียกง่ายๆ ว่างานแต่งงานอ่ะค่ะ) ตอนนี้ทั้งพ่อแม่เรา พ่อแม่แฟน รวมไปถึงคุณปู่ คุณย่า คุณอาๆ ตื่นเต้นกันไปใหญ่ ที่จะได้มีงานเลี้ยงฉลองความรักของคนสองคนที่ร่วมกันประคับประคองกันมาจนจะเข้าสู่ปีที่ 6 แล้วค่ะ ยังไงก็ตาม.. ขออวยพรให้ จขกท. คุณแม่ และแฟน ปรับความเข้าใจกันได้ในที่สุดนะคะ เอาใจช่วยเสมอๆ ค่ะ ^__^ จากคุณ : the_pretty_kate เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 01:23:15

ความคิดเห็นที่ 58 สู้ๆ ต่อไป  แต่กลัวเรื่องตับพังแทนเลยนะครับ แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 53 02:32:25 จากคุณ : Spirited Away เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 02:30:00

ความคิดเห็นที่ 59 ขอให้อาการดีขึ้นภายในเร็ววันนะครับ ได้ดูละครแฝดนะยะ ตอนจบไหมครับ "พ่อกับแม่ ควรจะเป็นสองคนบนโลกนี้ ที่รักลูก โดยไม่มีเงื่อนไข" ผมคิดว่าคุณแม่ของคุณ กำลังรักคุณแบบมีเงื่อนไขอยู่นะครับ จากคุณ : Hed Question เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 02:42:42

ความคิดเห็นที่ 60 แม่รักลูกมากกว่าใครๆหรือแม้แต่ตัวเอง แต่สุดท้าย ลูกก็ไปรักคนอื่นมากกว่าแม่อยู่ดี เราคิดแบบนี้ ตอนที่ มองสัปเหร่อ พาแม่เข้าเตาเผาน่ะ ตอนนี้เราก็เห็นแล้วว่า ไม่มีใครรักเราเท่าแม่ แล้วก็ไม่มีใครรักแม่เท่ากับยายอีก เรารู้ตัวเร็ว เพราะว่าแม่เราจากไปเร็ว เราคิดว่านี่คือสิ่งที่เราเสียใจมากที่สุดในชีวิตแล้ว ที่เราไม่มีโอกาส ได้รักเขามากกว่านี้ ตอนนี้ เลยมองมาที่ตัวเอง ถ้า แม่รักเรามาก เพื่อแก้ไขเรื่องผิดพลาดที่ทำต่อแม่ เราจะดูแลตัวเองรักตัวเอง ไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายตัวเองแน่นอน แต่เราว่า คนจะรู้เรื่องนี้ ตอนที่ แม่จากเราไปแล้วเกือบทั้งนั้น จากคุณ : Ashina เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 04:34:59

ความคิดเห็นที่ 61 อ่านแล้วรู้สึกว่าถ้าฝนไม่ยอมตก  ฟ้าก็คงหม่นๆไปเรื่อยๆ  อย่างไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาเป็นฟ้าใส จากคุณ : Kojorn เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 07:59:16

ความคิดเห็นที่ 62 พ่อแม่ก็เป็นคน และคนก็มีหลากหลาย ดังนั้นพ่อแม่จึงมีหลากหลาย มีหลายๆคน ที่ไม่โดนยาแรงๆก็จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง กรณีของ จขกท ผมคิดต่อไปว่า ถ้า จขกท ไม่ทำแบบนี้ คุณแม่ก็จะไม่แสดงออกแบบนี้ มันก็จะเป็นปัญหาคาราคาซังแบบนี้ต่อไปสิครับ โชคดีที่ จขกท รอดมาได้ แต่ก็มีอีกหลายคนที่ไม่รอด พ่อแม่ที่อยู่ข้างหลังก็เสียใจ คนที่จากไปก็เสียใจ ต่างคนก็ต่างเสียใจ แต่ก่อนหน้านั้นก็ไม่คิดที่จะปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้น ดังนั้น จะเสียใจก็ต่อเมื่อสายไปแล้วครับ ผมก็เป็นคนนึงที่มีปัญหานี้แหละครับ แต่ผมไม่มีแฟนนะ ปัญหาของผมคือพ่อกับแม่เนี่ยแหละครับ พอเค้าหมดรักกันแล้วเค้าก็ไม่ถูกกันซะเอง พอมีปัญหาก็เลยชอบเอาผมมาเป็นประเด็น จนมีวันนึงผมคิดว่า ถ้าไม่มีเราซักคนเค้าสองคนก็จะไม่มีประเด็นสินะ ผมก็เลยจัดตามแบบ จขกท เลยครับ สาเหตุที่เป็นยาพารา ไม่ใช่เป็ดม่วงเพราะกลัวเจ็บอ่ะ เห็นเค้าตายกันทรมานเหลือเกิน ผมไม่กลัวตายนะ แต่กลัวเจ็บ อิอิ ก็เลยจัดไป แต่มันไม่ตายอ่ะ ไม่รู้ทำไม ไม่ได้ล้างท้องด้วย มันแค่หลับไป ตื่นมาปวดท้อง ผ่านไปก็หาย ตื่นมาแล้วผมคิดได้ว่า กว่าเราจะโตมาป่านนี้ สิ้นเปลืองทรัพยากรไปมากหลาย ยังไม่ได้ตอบแทนอะไรแผ่นดินและโลกเลย ดังนั้น นับแต่นั้นมา ผมก็จะอยู่ต่อไปครับ อาจไม่ใช่เพื่อพ่อแม่ทั้งหมด แต่ผมก็ยังอยากจะช่วยเหลือคนอื่นในโลกได้บ้างตามโอกาสอ่ะครับ ของแบบนี้ ไม่เจอกับตัวเองไม่รู้จริงๆนะเออ จากคุณ : Sith Lord Nindle เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 11:09:23

ความคิดเห็นที่ 63 ยินดีด้วยที่ผ่านมาได้ ตอนนี้แม่คุณก็พยายามที่จะเข้าใจคุณมากขึ้นแล้ว อยากให้คุณพยายามเข้าใจแม่ของคุณด้วย เพราะในกรณีของคุณถ้าพูดตรงๆ ก็คือ เป็นเรื่องแปลกของสังคม และมีน้อยคนที่จะรับได้ โดยเฉพาะคนเป็นแม่ คุณบอกว่าคุณอายุขึ้นเลขสามแล้ว แต่ความคิดคุณตอนนั้นเหมือนเด็กเอาแต่ใจจริงๆ พอเรื่องไ่ม่เป็นอย่างที่ตัวเองต้องการให้เป็น ก็ใช้วิธีโง่ๆ มาแก้ปัญหา วิธีที่ทำให้คนที่รักคุณที่สุดต้องเสียใจ ส่วนคุณมีแต่ได้กับได้ คือถ้าคุณไม่รอด คุณก็สบายไป กรณีนี้คุณรอดมา แม่คุณก็เอาใจคุณ ทางออกของทุกปัญหาไม่ได้มีแค่ทางเดียว ตัวคุณเองคงรู้ดี(รึเปล่า) ว่าผู้หญิงที่รักคุณจริงๆและไม่มีวันทิ้งคุณไปไหนได้มีแค่คนเดียว ถึงแม้เค้าจะพูดให้คุณเสียใจ แต่คุณได้คิดหรือเปล่า ว่าก็คุณก็ได้ทำให้เค้าเสียใจเหมือนกัน จริงอยู่ที่คนเรามีสิทธิ์ที่จะคิดหรือจะทำอะไรก็ได้ แต่คุณอย่าลืมคิดถึงความรู้สึกของคนรอบข้างคุณด้วย คุณไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลก คุณไม่ได้เป็นศูนย์กลางของจักรวาล การที่คุณต้องการให้คนยอมรับและเข้าใจคุณ คุณต้องเข้าใจคนอื่นด้วย ขอโทษด้วยที่ต้องพูดแบบนี้แทนที่จะปลอบใจหรือให้กำลังใจคุณ เพราะ ณ จุดนี้ดิฉันรู้สึกสงสารแม่ของคุณมากกว่าคุณ ไม่ใช่เรื่องที่คุณคิดไม่เหมือนคนอื่น แต่เป็นเรื่องที่คุณ "ไม่คิด" ไม่คิดถึงความรู้สึกแม่ คิดแต่ความรู้สึกของตัวเอง คุณเจ็บ คุณทรมานจากการล้างท้อง คุณรู้หรือเปล่าว่าแม่่คุณก็เจ็บเหมือนกัน คุณเคยเห็นคนที่คุณรักเจ็บหรือเปล่า คุณรู้ไหมว่ามันรู้รู้สึกยังไง สุดท้าย ขอให้คุณหายดี และรักแม่ให้มาก เท่ากับที่แม่รักคุณ แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 53 12:53:40 จากคุณ : noonism เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 12:51:36

ความคิดเห็นที่ 64 อย่าทำอีกนะจ๊ะ ยินดีด้วยที่ปรับความเข้าใจกันจ้า (#29 ไม่เจอกับตัวก็ไม่มีวันเข้าใจ) แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 53 15:41:24 จากคุณ : Natthanuch1 เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 15:38:29

ความคิดเห็นที่ 65 การที่่คุณยังมีชีวิตอยู่ คือสิ่งที่ดีที่สุดแล้วค่ะ เพราะตัวเราเองร่างกายไม่แข็งแรง เรายังพยายามรักษาตัวเพื่อจะได้มีชีวิตอยู่ต่อไป จากคุณ : chilly apple เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 15:55:40

ความคิดเห็นที่ 66 คิดแบบความเห็นนี้ค่ะ ความคิดเห็นที่ 59 ขอให้อาการดีขึ้นภายในเร็ววันนะครับ ได้ดูละครแฝดนะยะ ตอนจบไหมครับ "พ่อกับแม่ ควรจะเป็นสองคนบนโลกนี้ ที่รักลูก โดยไม่มีเงื่อนไข" ผมคิดว่าคุณแม่ของคุณ กำลังรักคุณแบบมีเงื่อนไขอยู่นะครับ จากคุณ : Hed Question เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 02:42:42 ดีใจกับเจ้าของกระทู้ และเป็นกำลังใจให้ แต่กำลังคิดว่า...ขอโทษเจ้าของกระทู้ด้วยนะคะ แต่อยากโพสท์อย่างตรงไปตรงมา เราอ่านความเห็นในกระทู้นี้ส่วนมากบอกว่าเจ้าของกระทู้ยังเด็ก และเอาแต่ใจ แต่...เอาเข้าจริงคุณแม่ของคุณเจ้าของกระทู้ก็เป็นผู้หญิงที่ยังเด็กและเอาแต่ใจเหมือนกัน คือ...จะว่าไงดีล่ะ ที่บ้านเราก็เป็นแบบนี้นะ พ่อแม่รัก "อย่างมีเงื่อนไข" และเงื่อนไขบางประการก็ย้อนมาทำร้ายลูกอย่างไม่รู้ตัว(คือพ่อแม่ก็จะพูดว่าที่ทำก็เพราะรัก...แต่เป็นรักที่ทำให้ลูกเจ็บ บางทีเจ็บลึกจนแก้ยากด้วย) เราคิดว่าเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องระหว่างบรรทัดในกระทู้นี้ที่เราไม่น่ามองข้ามมันไปเหมือนกันนะ ขอให้คุณเจ้าของกระทู้โชคดีค่ะ จากคุณ : mhonism เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 16:59:22 A:124.122.116.129 X: TicketID:266499

ความคิดเห็นที่ 67 ขอบคุณที่มาเล่าประสบการณ์ชีวิตให้ฟังนะคะ เราเองก็เป็น Wednesday Child...แอบมีปมด้อย...ขี้ใจน้อย... (ประโยคนี้มันใช่จริงๆ) จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 17:45:57

ความคิดเห็นที่ 68 ดีใจกับ จขกท ด้วยนะคะ ที่รอดตายมาได้ โลกนี้ยังมีอะไรที่รอคุณอีกเยอะค่ะ จากคุณ : Pretty_Cute_Girl เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 53 00:03:03

ความคิดเห็นที่ 69 เราเคยเป็นเหมือน จขจก.เลย แต่เป็นตอนอายุ 17 (พ่อ แม่รับไม่ได้อย่างแรงที่คบผู้หญิง) ตอนนั้นกินยาเม็ดในตู้ยามั่วไปหมด ไม่รู้ยาอะไรเป็นอะไร และกรีดข้อมือ เลือดชุ่มเลย จำได้ ว่ากรีดแค่ครั้งเดียว หลับตากรีด คุณพ่อมาเจอตอนสลืมสลืม ไม่รู้เรื่องแล้ว(อุตส่าล๊อคห้องแล้ว ยังสามารถ) เราต้องนอนโรงพยาบาลหลายวัน มีหมอโรคจิตมาคุยด้วย แต่ไม่อยากคุย ไม่พูดอะไรหลายเดือน ตอนนี้ผ่านช่วงเวลานั้นมา 10 ปีแล้วค่ะ เราหายสนิทแล้วจากความเสียใจ แต่รอยแผลเป็น ริ้วๆ นูน ที่ข้อมือซ้ายยังอยู่ ส่วนตัวไม่คิดอะไรแล้วตอนนี้ แต่สงสารพี่อกับแม่ ท่านคงเสียใจทุกครั้ง ที่เห็นรอยแผลที่ข้อมือเรา ขอบคุณพ่อแม่มากนะคะ จขจก.สู้ๆ นะคะ คิดถึงพ่อมแม่ไว้ เราต้องดูแลพ่อแม่นะ ไม่มีเรา เค้าจะอยู่กันยังไง..เนาะ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 53 10:04:27 จากคุณ : ยืมล๊อคอินมาตอบ (jomyutstudio) เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 53 10:02:26

ความคิดเห็นที่ 70 เศร้าจัง น้องก็เคยกินค่ะ อายุ 22 ปี แต่กินไปปะมา 40 กว่าเม็ด รู็ค่ะว่าทรมานมากแค่ไหน.......เข้าใจแล้ว และจะไม่ทำอีก จากคุณ : กุ๊กกิ๊กรักคิงคองที่สุด เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 53 11:53:16

ความคิดเห็นที่ 71 เคยกิน พาราไป 10กว่าเม็ดเหมือนกัน ค่ะ .. ตอนนั้น ตัวหนักอึ้ง อารมณ์ชั่ววูบ มันวูบมาแล้วก็ไปจริงๆ นะค่ะ ที่บ้านเคยรับไม่ได้ ค่ะ .. เรื่อง ที่มีแฟนเป็นผู้หญิงเนี่ย แต่ของตัวเอง คิดว่าน่าจะหนักกว่า จขกท. นะค่ะ ตรงที่ตัวแอร์เอง เป็นทอม .. แรก ๆ ที่บ้าน รับไม่ได้ค่ะ แม่ก็รับไม่ได้ พ่อก็เช่นกัน นี่ขนาดไม่ได้ทำตัวเป็นแมน โดยการตัดผมสั้น ๆ ชี้ ๆ นะค่ะ แถมยังพูด ค่ะ ขา ทุกคำ สุดท้าย ท้ายที่สุด เราต้องทำให้พ่อแม่ เห็นค่ะ ว่า .. ถึงลูกของพ่อกับแม่ จะไม่ได้ชอบผู้ชาย ไม่สามารถมีครอบครัว เหมือนคนอื่น ทั่วไปได้ แต่ลูกของพ่อกับแม่ ก็ยังสามารถดูแลตัวเองได้ ดูแลพ่อกับแม่ ได้ .. ทุกวันนี้ พ่อกับแม่ รับได้ที่ลูกสาวมีแฟน เมื่อก่อนเคยไปอยู่กับแฟน นาน ๆ กลับบ้านครั้งหนึ่ง และต่อมา คือพาแฟนมาอยู่ที่บ้านด้วย และสุดท้าย แยกกันอยู่กับแฟน ดูแลที่บ้านบ้าง ดูแลแฟนบ้าง ช่วงไหนที่แฟนหายไป ไม่แวะไปที่บ้าน พ่อกับแม่ ยังถามถึงเลยค่ะ ว่า หายไปไหน ทะเลาะกันหรือเปล่า ความรัก .. ไม่ใช่เรื่องเสียหายนะค่ะ เพียงแต่เรามองแต่ในมุมของเราเอง ลืมมอง มุมของพ่อกับแม่ ไปบ้าง .. แค่ลองมองในจุดที่พ่อกับแม่เห็น แล้วทำให้ท่านดู ว่า ความรัก ไม่ได้เปลี่ยนแปลงลูกของพ่อกับแม่ ให้แย่ลง ทุกวันนี้ จากที่แอร์ ไม่เคยทำกับข้าว เป็นเด็กที่เอาแต่ใจ .. ช่วงระยะเวลาที่ไปอยู่กับแฟน ข้อดีที่ได้คือ ทำกับข้าวได้ กลับมาบ้าน ก็ทำกับข้าวให้พ่อแม่กินได้ ดูแลพ่อแม่ได้ เพราะแฟนจะเป็นคนที่รักครอบครัวมาก ครอบครัวของคุณแฟน เค้าก็รับไมได้นะค่ะ ที่ลูกสาวของเค้าจะมีแฟนเป็นทอม แต่ทุกวันนี้ ที่แอร์ได้เจอ พ่อกับแม่ของแฟน เค้าก็ มองเราในทิศทางที่ดีขึ้นแล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้ผ่านทุกเรื่องราวไปได้นะค่ะ จากคุณ : ฟ้าสีหม่น คืนไร้ดาว เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 53 13:28:49

ความคิดเห็นที่ 72 ขอบคุณที่มาช่วย share ประสบการณ์นะคะ จากคุณ : rakas (rakas) เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 53 13:41:47

ความคิดเห็นที่ 73 เหตุการณ์แบบนี้บางครั้งถ้ามันไม่เกิดเรื่องขึ้นทุกอย่างก็คงเป็นเหมือน ขอบคุณครับสำหรับข้อคิด จากคุณ : Miin@Kosol Garage เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 53 14:11:36

ความคิดเห็นที่ 74 เคยเห็นสายโทรศัพท์กันไหม เส้นม้วนๆวงๆ ที่เชื่อมต่อระหว่างตัวเครื่องกับหูโทรศัพท์นั่นล่ะ ลองเลือกเส้นที่สั้นที่สุดมาสักเส้นสิ แล้วยืดดูว่ามันได้ยาวขนาดไหน ชีวิตคนเรามันต้องมีการยืดหยุ่นกันบ้าง จะพ่อแม่ หรือคนรักต่างก็ต้องการที่ว่างให้หายใจหายคอบ้าง ความจริง เรื่องจริงบางเรื่องก็ต้องค่อยๆเผย เหมือนละครชีวิตที่กว่าจะถึงตอนจบต้องค่อยๆเปิดเนื้อหาออกมาทีละนิด ชีวิตจะได้สนุกขึ้น ยินดีด้วยที่ได้เป็นหนี้ชีวิตบุพการีอีกหน จากคุณ : จิ๊บ (cupid_jib) เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 53 14:29:32

ความคิดเห็นที่ 75 อืม ไม่รู้นะ อ่านๆ ดูแล้วเหมือนชี้โพรงให้กระรอกยังไงไม่ทราบ ถ้าคนที่โตแล้ว และคิดได้จริงๆ จะรู้ว่าวิธีนี้มันเป็นการทำร้ายคนอื่นทางอ้อม โดยใช้ร่างกายตัวเองเป็นเครื่องมือเท่านั้นแหละ มันน่าสนับสนุนตรงไหน ไม่ว่าผลมันจะออกมาเป็นยังไง จะรอด หรือไม่รอด (แต่โอกาสรอดสูง เพราะอะไรคงรู้ีดี) พ่อแม่ก็มีแต่เสียใจ ทำให้นึกถึงเด็ก ที่เวลาอยากได้อะไร แล้วพอขอดีๆ พ่อแม่ไม่ให้ ก็ลงไปกรี๊ดๆ ร้องดิ้้นอยุ่กลางห้าง ให้แม่ต้องอาย (ตัวเองก็อายเหมือนกัน แต่ไ่ม่เป็นไร อายแต่ได้ของ) แล้วคิดในใจ ว่าต้องให้ทำแบบนี้ใช่มั๊ย ถึงจะยอมซื้อให้ แต่นั่นมันเป็นวิธีของเด็กเล็ก ส่วนวิธีนี้ เป็นวิธีของเด็กไม่ยอมโต พ่อแม่มีสิทธิ์จะคาดหวังจากลูก เป็นเรื่องธรรมดา พ่อแม่ก็เป็นคน แต่พ่อแม่หวังอะไรจากเรา ตัวเราได้เองทั้งนั้น หวังให้เรามีอนาคตที่ดี มีชีวิตที่ดี มีแต่ลูกที่เห็นแก่ัตัว เอาแต่ใจ และเอาแต่ได้เท่านั้นแหละ ที่หวังจะเอาจากพ่อแม่อย่างเดียว โดยไม่ให้อะไรกลับไป ใครคิดว่าตัวเองอึดอัด จากพ่อแม่ ลองใช้ชีวิตที่ปราศจากพ่อแม่ดู ปราศจากพ่อแม่คอยให้เงิน คอยซักผ้ารีดผ้า ทำกับข้าวให้ แล้วจะรู้ว่าชีวิตที่ไม่มีพ่อแม่อยู่คอยให้"ทำร้าย" นั้นมันเลวร้ายแค่ไหน ไม่ได้ตั้งใจจะว่า คุณ จขกท ให้กระทู้นี้ แค่มีความรู้สึกว่า กระทู้นี้ กำลังนำไปสู่ความคิดผิดๆ เท่านั้นเอง จากคุณ : noonism เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 53 16:16:16

ความคิดเห็นที่ 76 ผมยึดถือคติที่ว่าในวันที่เรารู้สึกว่าปัญหาที่เราเจอมันหนักซะเหลือเกินจนยากที่จะแบกรับไหว ขอให้เราไปดูคนที่ลำบากกว่าเรา คนที่ไม่มีแม้แต่กระทั่งแขน ขา ที่จะไว้ใช้ในการดำเนินชีวิตปรกติ แล้วเราก็จะรู้ตัวว่า ปัญหาที่เราเจอนั้นมันไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่คิดจริงๆ จากคุณ : Darksiders เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 53 16:22:45

ความคิดเห็นที่ 77 "พ่อแม่มีสิทธิ์จะคาดหวังจากลูก เป็นเรื่องธรรมดา พ่อแม่ก็เป็นคน แต่พ่อแม่หวังอะไรจากเรา ตัวเราได้เองทั้งนั้น หวังให้เรามีอนาคตที่ดี มีชีวิตที่ดี มีแต่ลูกที่เห็นแก่ัตัว เอาแต่ใจ และเอาแต่ได้เท่านั้นแหละ ที่หวังจะเอาจากพ่อแม่อย่างเดียว โดยไม่ให้อะไรกลับไป ใครคิดว่าตัวเองอึดอัด จากพ่อแม่ ลองใช้ชีวิตที่ปราศจากพ่อแม่ดู ปราศจากพ่อแม่คอยให้เงิน คอยซักผ้ารีดผ้า ทำกับข้าวให้ แล้วจะรู้ว่าชีวิตที่ไม่มีพ่อแม่อยู่คอยให้"ทำร้าย" นั้นมันเลวร้ายแค่ไหน" จากคุณ noonism คห.75 ------------------------------------------- พ่อแม่มีสิทธิที่จะคาดหวังกับลูก ถึงขนาดนี้ที่ทำให้ลูกรู้สึกเลวร้ายกับสิ่งที่ตัวเองเป็น รึเปล่าคะ? สิ่งที่พ่อแม่คาดหวังกับลูก คือสิ่งที่ให้อนาคตกับตัวลูกเสมอ จริงๆ น่ะหรือคะ? ในกรณีเจ้าของกระทู้ ความคาดหวังของคุณแม่ของเจ้าของกระทู้คือการอยากให้มีแฟนเป็นผู้ชาย แต่งงาน มีสามี มีลูก ใช้ชีวิตอย่างที่สังคมคิดว่าปกติ(ขีดเส้นใต้สองเส้นตรงคำว่า "คิดว่าปกติ" นะคะ) ในขณะที่ตัวเจ้าของกระทู้ไม่คิดว่าสิ่งที่ตัวเองเลือก มันจะส่งผลแย่อะไร (ซึ่งจริงๆ ไม่ว่าคุณมีรสนิยมทางเพศแบบไหน มีความรักรูปแบบไหน มันก็ไม่ได้ส่งผลอะไรกับอนาคตของคุณทั้งสิ้น...จริงมั้ยคะ?) แต่คุณแม่ของเจ้าของกระทู้ก็พยายามกดดัน(ผ่านการด่าว่า อย่างที่คุณเจ้าของกระทู้เล่ามา) เพราะคาดหวังว่าวันนึงเจ้าของกระทู้จะกลับมา "มีชีวิตปกติ" ในแบบที่สังคมและคุณแม่ "คิด" (ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วคุณเจ้าของกระทู้ไม่ได้ผิดปกติอะไรเลย) นี่คือความคาดหวังที่ดี หรือการกดดันที่ดี เพื่ออนาคตของลูกรึเปล่าคะ พ่อแม่ควรมีสิทธิเหนือลูกมากขนาดนี้ ตลอดเวลาขนาดนี้รึเปล่า? ทำไมเวลาเกิดเรื่องแบบนี้ ลูกถึงต้องเป็นฝ่ายที่ถูกกล่าวหาว่ากำลัง "ทำร้าย" พ่อแม่อยู่ฝ่ายเดียวตลอดเวลาล่ะคะ? ไม่คิดกันบ้างหรอว่าที่ผ่านมาพ่อและแม่เองก็ทำร้ายลูกอย่างรุนแรง ยิ่งกว่าการทำร้ายร่างกายอยู่เสมอมาเช่นกัน? ทำไมแทนที่เรื่องราวเหล่านี้จะจบด้วยการที่ทั้งสองฝ่ายต้องหันมาคุยกัน ลูกเองต้องยอมรับว่าตัวเองคิดผิดเรื่องความคิดที่จะตาย พ่อแม่เองก็ต้องยอมรับด้วยเช่นกันว่าที่ผ่านมาทำร้ายลูกผ่านคำว่ารักและหวังดีมามากแค่ไหน กลับจบด้วยคำพูดประเภทที่ว่า "รู้แล้วใช่มั้ยว่าแม่รักแค่ไหน" "ทำไมไม่คิดบ้างว่าทำร้ายพ่อแม่แค่ไหน" "คนที่จะเสียใจกว่าคุณคือพ่อแม่คุณนั่นแหละ" "พ่อแม่ทำก็เพราะรัก" ฯลฯ เราว่า...สังคมแบบนี้มัน...ไม่ปกติ จากคุณ : mhonism เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 53 17:18:32 A:1.47.31.239 X: TicketID:266499

ความคิดเห็นที่ 78 อ่อ...ลูกก็คนค่ะ...ไม่ใช่มีแต่พ่อแม่ที่เป็นคน จากคุณ : mhonism เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 53 17:22:56 A:1.47.31.239 X: TicketID:266499

ความคิดเห็นที่ 79 เด็กสมัยนี้คิดว่าพ่อแม่ด่าคือการทำร้ายลูกอย่างรุนแรง ต้องกินพาราเกินขนาด ต่อไปเรียนจบทำงาน โดนเจ้านาย โดนลูกค้าด่าจะทำยังไง คราวนี้ต่อให้กิน ยาน้ำเสือดาว ทัมใจ ทิฟฟี่ เข้าไปด้วย ก็ไม่มีใครเค้าจะสนใจนะเออ เอาเป็นว่าที่พยายามพูดมาสี่ห้าย่อหน้าน่ะ พูดถูกอยู่ประโยคเดียว สังคมมันไม่ปกติ ๕๕๕ อย่ามาหาเรื่องกันดีกว่าหนู เอาเวลาไปอ่านหนังสือตั้งใจเรียนดีกว่า จะได้ไม่โดนพ่อแม่ด่าไง ดีไหม จากคุณ : noonism เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 53 20:45:58

ความคิดเห็นที่ 80 เป็นกำลังใจให้นะครับ ดีใจที่คุณมีแม่ที่รักและเป็นห่วงครับ รักท่านมากๆนะครับ จากคุณ : เหมง เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 53 22:55:07

ความคิดเห็นที่ 81 คน คือ คน มีผิด มีถูก อยู่คู่กัน ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ใครผิด ใครถูก มันอยู่ที่ความไม่เข้าใจ ยึดแต่ความต้องการของตัวเอง ถ้ามองใจเค้า ใจเราอย่างเปิดใจ ใช้สติในการใช้ชีวิต ปํญหาฆ่าตัวตายน่าจะน้อยลงนะ เพราะหวังดี พ่อแม่คาดหวังจนไปถึงขั้นกดดัน ไม่ยอมรับความเป็นจริง ก็ไม่ใช่เมตตาแบบบริสุทธิ์ใจ เพราะเป็นแค่คนธรรมดา รักเลยคาดหวัง เพราะน้อยใจ เครียด ขาดสติ ลูกฆ่าตัวตาย ก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น มีแต่ความสูญเสียนะ เรายังไม่สามารถเปลี่ยนตัวเราเป็นแบบที่คนอื่นต้องการได้เลย แล้วทำไมถึงต้องให้คนอื่นเป็นแบบที่เราต้องการ ดีใจที่ จขกท ไม่ต้องสูญเสียชีวิต และคุณแม่ไม่ต้องสูญเสียลูกที่รัก ดีใจที่ จขกท เริ่มมีสติและหาทางออกให้กับปัญหาได้แล้ว สู้ สู้นะคะ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 53 23:20:13 จากคุณ : Asitis เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 53 23:15:04

ความคิดเห็นที่ 82 ความคิดเห็นที่ 79 เด็กสมัยนี้คิดว่าพ่อแม่ด่าคือการทำร้ายลูกอย่างรุนแรง ต้องกินพาราเกินขนาด ต่อไปเรียนจบทำงาน โดนเจ้านาย โดนลูกค้าด่าจะทำยังไง คราวนี้ต่อให้กิน ยาน้ำเสือดาว ทัมใจ ทิฟฟี่ เข้าไปด้วย ก็ไม่มีใครเค้าจะสนใจนะเออ เอาเป็นว่าที่พยายามพูดมาสี่ห้าย่อหน้าน่ะ พูดถูกอยู่ประโยคเดียว สังคมมันไม่ปกติ ๕๕๕ อย่ามาหาเรื่องกันดีกว่าหนู เอาเวลาไปอ่านหนังสือตั้งใจเรียนดีกว่า จะได้ไม่โดนพ่อแม่ด่าไง ดีไหม จากคุณ : noonism เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 53 20:45:58 เคยถูกด่าว่าโง่ทั้งที่สอบได้ที่ 3 ของห้องมั้ยคะ เคยโดนด่า โดนตีทั้งที่ตัวเองไม่ได้ทำผิด และห้ามพูดอธิบายใดใดทั้งสิ้นมั้ยคะ? เคยโดนด่าว่าทำไมโง่จังทั้งๆ ที่เอนท์ติดธรรมศาสตร์มั้ยคะ? นี่คือสิ่งที่เราโดนมาตลอดยี่สิบกว่าปีจากพ่อที่พูดว่ารักลูกค่ะ รักแบบพ่อที่ไม่รู้เลยว่าทำให้ลูกรู้สึกยังไง รักแบบที่ไม่รู้เลยว่าจนวันนี้ที่เราออกมามีชีวิตของเราเองแล้ว ทำงานแล้ว บางคืนเรายังต้องลุกขึ้นมาร้องไห้เป็นบ้าเพราะนึกถึงแผลพวกนี้ (เราอยากพูดให้พ่อฟังนะคะว่าที่ผ่านมาพ่อทำอะไรลงไปกับชีวิตเราบ้าง แต่เราพูดไม่ได้ เพราะเมื่อเราโตพอที่จะตระหนักว่าสิ่งที่เราเผชิญตลอดมาคือการใช้ความรุนแรงในครอบครัว พ่อเราก็ป่วยเป็นอัมพฤกษ์เพราะเส้นเลือดในสมองตีบ เรารักพ่อ เป็นห่วงเค้าถ้าเราพูดอะไรออกไปเค้าคงเป็นหนักกว่านี้ เราเลยต้องเก็บมันไว้) ขอโทษนะคะช่วยบอกหน่อยว่าที่เรา สอบได้ที่สาม เอนท์ติดธรรมศาสตร์เราผิดขนาดพ่อต้องด่า(พูดต่อหน้าคนอื่น)มั้ย? การที่เจ้าของกระทู้มีแฟนเป็นผู้หญิง เป็นความผิดจนคุณแม่ต้องด่าทุกครั้งที่เห็นหน้าเจอหน้าตรงไหน? ตอบได้มั้ยคะว่าความรักแบบนี้ เป็นความรักตรงไหน ไม่ได้หาเรื่องหรอกค่ะ เราว่าคุณต่างหากที่ไม่เข้าใจ ถ้าเราทำผิด เราถูกด่า เราเข้าใจได้ค่ะ แต่กรณีนี้ไม่ใช่... พ่อแม่บางคนใช้คำว่ารัก เพื่อที่จะบังคับให้ลูกเป็นตุ๊กตาที่ดัดได้ตามใจ ลูกเป็นคน พอๆ กับที่พ่อและแม่เป้นคน อย่ามาคาดหวังให้ลูกเป้นตุ๊กตาค่ะ พอจะเข้าใจสิ่งที่จะสื่อมั้ยคะคุณ noonism จากคุณ : mhonism เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 00:31:27 A:1.47.206.187 X: TicketID:266499

ความคิดเห็นที่ 83 เคยโดนด่าว่าทำไมโง่จังทั้งๆ ที่เอนท์ติดธรรมศาสตร์มั้ยคะ? <<< ขยายความข้อความนี้(เพราะคิดว่าตัวเองเขียนไม่เคลียร์เท่าไหร่ พ่อเราไปส่งเราที่วันสัมภาษณ์(หรือแรกพบคณะนี่ล่ะ) ใต้คณะมีบอร์ดติดรายชื่อคนที่สอบติดตัวจริงตั้งอยู่ พ่อเราก็ไปเปิดดูชื่อเรา เรามาจากโรงเรียนต่างจังหวัดค่ะ ไม่เคยเรียนพิเศษ(เพราะที่บ้านห้ามเรียน หาว่าเปลือง) เราสอบติดด้วยคะแนนท้ายตารางของเด็กที่สอบเข้าได้ในเอกนั้น(ซึ่งก็ไม่ได้ต่ำอะไรมากนัก) พ่อเราดูเสร็จ(รายชื่อมันเรียงตามคะแนนค่ะ - คิดว่านะ เพราะเราไม่ได้ไปดูบอร์ด) พ่อพูดว่าทำไมโง่จัง สอบได้คะแนนต่ำกว่าคนอื่น(ในห้องเราตอนม.ปลายมีคนติด มธ. 3 คนค่ะ) คุณอาจจะบอกว่าพ่อพูดเพราะรัก อยากให้พยายามตั้งใจเรียนกว่านี้ แต่กับเด็กอย่างเราตอนนั้นมันอีกมีดอีกเล่มที่ลงมากรีดข้างในเราค่ะ เราเพิ่งได้คุยกับแม่เมื่อเร็วๆ นี้ แม่บอกว่าจริงๆ พ่อภูมิใจในตัวเรานะ เค้าพูดชมเรากับคนนั้นคนนี้ แต่ประเด็นคือแล้วกับเราล่ะ? เรากลับรู้สึกว่าหากว่ารักจริงๆ ก็ต้องแสดงออกว่ารัก ไม่ใช่รักแต่ทำร้ายกันด้วยคำพูด กรณีเจ้าของกระทู้ที่เราอ่าน เราก็ยังยืนยันแบบคห. 66 ของเรา คุณแม่เจ้าของกระทู้รักเจ้าของกระทู้ แต่ก็รักแบบเด็ก รักแบบมีเงื่อนไข รักแบบมองลูกเป็นตุ๊กตา ความรักของพ่อแม่ไม่ควรที่จะใช้คำว่าพ่อแม่มากดทับลูกแบบนี้ จากคุณ : mhonism เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 00:45:14 A:1.47.206.187 X: TicketID:266499

ความคิดเห็นที่ 84 โถๆๆ สอบได้ที่หนึ่ง เอ็นติดจุฬา สอบได้ทุนเรียนเมืองนอก ก็เคยโดนด่าจ่ะหนู ออกไปกินข้าวกับเพื่อน หกโมงเย็น แม่โทรมาด่าและ ว่าทำไมยังไม่กลับบ้าน ถึงบ้านหกโมงครึ่ง โดนด่าต่ออีกเป็นชั่วโมง แต่ถ้าหนูมีปัญญาซักนิด หนูจะคิดได้นะ ว่าพ่อแม่ด่าทำไม ถ้าหนูต้องการให้คนนู้นคนนี้เป็นอย่างใจหนู หนูคงต้องหนีไปอยู่ป่าคนเดียวละล่ะ พ่อแม่ก็ไม่ใ่ช่ตุ๊กตาของหนูนะจ๊ะ หนูจะได้กำหนดได้ว่าพ่อแม่้ต้องเป็นแบบไหน เรียนก็จบแล้ว ยังคิดไม่ได้อีกเหรอ ว่าคนเราคิดไม่เหมือนกัน พ่อแม่เกิดก่อนเรามากี่ปี จะให้มาเปลี่ยนเป็นแบบที่หนูต้องการเหรอ แทนที่หนูจะพยายามเข้าใจสิ่งที่พ่อแม่เป็น พยามยามเข้าใจกับสิ่งรอบตัวหน่อยจ้ะ จะได้ไม่รู้สึกว่าโดนสังคมทำร้ายไง ตอนนี้พ่อก็ป่วย ถ้าพ่อรู้ว่าหนูเอาพ่อมาด่าในพันทิป พ่อจะเสียใจเอานา... แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 53 10:13:22 จากคุณ : noonism เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 09:25:02

ความคิดเห็นที่ 85 สาธุ สาธุ จากคุณ : nordcapp เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 10:18:00

ความคิดเห็นที่ 86 ต่อๆ หนูอาจจะมาจากโรงเรียนมัธยม ตจว ที่เค้ายกย่องให้คนที่เอ็นท์ติด มธ. เป็นเทพเจ้านะจ๊ะ แต่จะบอกให้ ว่า มธ. ไม่ได้เป็นมหาวิทยาลัยเทพเจ้า คนที่เอ็นท์ติด ก็ไม่ได้ฉลาดไปซะทุกคน คนโง่ๆ ก็มี อย่าผยองไป ว่าตัวเองฉลาด ใครมาด่าว่าโง่ไม่ได้ ผู้ใหญ่เค้าไม่ได้ตัดสินว่าใครโง่หรือฉลาด จากมหาวิทยาลัยที่จบมา เค้าดูจากความคิดและวุฒิภาวะ ส่วนตัว เรียนมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดของประเทศ แม้กระทั่งที่นี่ เรียกได้ว่าเป็นมหาวิทยาลัย ห้าสิบลำดับแรกของโลกก็ได้ แต่ก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองฉลาดเลย ทุกที่ที่ไป ก็มีคนฉลาดกว่าเราเสมอ การที่เราเคยถูกชมว่าฉลาด เราก็สามารถถูกด่าว่าโง่ได้เหมือนกันนะจ๊ะ ถ้าหนู โดนพ่อด่าแค่นี้ แล้วร้องไห้เป็นบ้าเป็นบอ เอามาเจ็บแค้นเป็นสิบยี่สิบปี หนูก็คงโง่อย่างที่พ่อหนูพูดล่ะจ้ะ จากคุณ : noonism เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 11:14:44

ความคิดเห็นที่ 87 คุณ noonism คะ คุณเคยโดนพ่อแม่ด่าต่อหน้าครู/เพื่อนร่วมชั้นว่า "ทำไมมรึงโง่จัง" เพราะคุณสอบได้ที่ 3 แทนที่จะได้ที่ 1 งั้นหรอคะ? ถ้าคุณคิดว่าเราไม่มีปัญญาที่จะคิดว่าทำไมพ่อถึงพูดแบบนั้น คุณที่มีปัญญาช่วยเราคิดทีได้มั้ยคะ ว่าพ่อพูดเพราะรักอย่างนั้นหรอ? ที่เล่าเรื่องเรียน มธ. ไม่ได้จะบอกว่า มธ.เทพ เทวดา เลิศเลออะไร ในความคิดเรา มธ.ก็แค่มหาวิทยาลัยนึง เท่าๆกับที่จุฬาฯก็เป็น เกษตรฯก็เป็น บูรพาก็เป็น แต่พ่อเราคิดมากกว่านั้นค่ะ พ่อเราคิดว่าถ้าติดมธ.คือเก่ง ติดจุฬาคือเก่งมาก ตามอคติของสังคมส่วนใหญ่ ที่เราเล่าว่าทั้งห้องติด 3 คน เพราะจะอธิบายคอนดิชั่นของเราว่า ขนาดคนที่นั่งเรียนมาด้วยกัน เรียนกับครูคนเดียวกัน มันก็ติดแค่ 3 คนเองนะ(ติดจุฬา 2 คน) แต่พ่อก็ยังด่าว่าเรา "โง่" "คะแนนต่ำ" พูดถึงเรื่อง มธ. นึกอีกเรื่องขึ้นมาได้ค่ะ ก่อนจะเอนท์ เราไปสอบตรงที่มธ. ตอนแรกเราจะเลือกรัฐศาสตร์(เพราะเป็นคณะที่เราอยากเรียน) เราบอกพ่อ พ่อบอก "กรูให้มรึงเลือกบัญชี ไม่งั้นก็เลือกนิติ" เราทะเลาะกับพ่อเรื่องนี้นานมาก เราไม่อยากเรียนสายบริหารหรือบัญชี เพราะเราเกลียดเลข เราไม่อยากเรียนนิติเพราะเราไม่ได้อินกับนิติ เราไม่ใช่คนเก่งหรือฉลาดค่ะ ถ้าเราทำในสิ่งที่เราไม่อินเราจะทรมานมาก เพราะต้องพยายามที่จะทำอย่างมาก แต่สุดท้ายเราต้องเลือกนิติ ผลสอบตรงออกมาเราไม่ติดค่ะ เราเสียใจนะเพราะเราก็พยายามอ่านหนังสือมาตลอด อ่านเยอะด้วย วันนึงพ่อมาตวาดใส่เรา "มรึงไม่รู้หรอกว่าเวลากรูเจอพ่อแม่ของxyz แล้วกรูอายแค่ไหน มรึงน่ะมันหน้าด้านหน้าหนา ไม่รู้จักอาย กรูอาย กรูหน้าบาง" xyz คือเพื่อนที่เราเคยคบมาตั้งแต่ ป.4 ค่ะ เลิกคบกันตอนม.4 ซึ่งตอนเลิกคบกันพ่อก็ด่าเราสารพัดว่าเพื่อนดีๆ แบบนี้เลิกคบทำไม?(แต่พ่อไม่เคยรู้เลยว่า xyz เคยเรียกเราว่าหมา ตอนคุยโทรศัพท์กับแม่ตัวเอง ต่อหน้าเรา, ด่าและนินทาเราลับหลังตลอดเวลา) เราไม่มีปัญญาที่จะคิดหรอกค่ะว่าที่พ่อตวาดว่าพ่ออาย พ่อตวาดไปเพราะรักยังไง? คุณ noonism อธิบายได้มั้ยคะ? เพราะเราคิดออกแค่ว่าถ้าเป็นเรา เราจะเลือกที่จะนั่งปลอบใจลูกมากกว่าว่าไม่เป็นไร เราทำดีที่สุดแล้ว ไว้ตอนเอนท์มาพยายามกันใหม่นะ และเราก็จะไม่กะเกณฑ์ตั้งแต่ต้นว่าลูกต้องเรียน หรือสอบเข้าคณะอะไร และถ้าลูกเอนท์ไม่ติดจะเรียนรามหรือที่ไหน เราก็จะบอกลูกว่าเรียนเหอะลูก ชื่อสถาบันไม่สำคัญอะไร...เรามีปัญญาคิดได้แค่นี้จริงๆ นะคะคุณ noonism ที่เราเล่ามาไม่ใช่ทั้งหมดที่เราโดนค่ะ เรายกมาเป็นตัวอย่าง ว่าเราโดนแบบนี้(ไม่ใช่แค่นี้) ในชีวิตยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา ซ้ำไปซ้ำมาค่ะ ถ้าคุณ noonism ยังคงรู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติในครอบครัว และเราเป็นคนไม่ปกติที่เก็บเอามาคิดเป็นบาดแผล เราไม่มีปัญญาที่จะคิดได้ว่าพ่อรักเราแค่ไหน และเราเป็นคนโง่ที่ยังคงร้องไห้มาจนทุกวันนี้ คนไม่ปกติ ไม่มีปัญญา และโง่ คนนี้ขอภาวนาค่ะ...ว่าอย่าให้มีเด็กคนไหนโชคร้ายเหมือนเราจนต้องเกิดมาเป็นลูกของคนที่มองสิ่งเหล่านี้ว่าไม่ใช่ความรุนแรงในครอบครัวที่จะทำร้ายลูกมากแค่ไหนแบบคุณ noonism เลยค่ะ เราไม่อยากให้ใครโชคร้ายแบบเราค่ะ จากคุณ : mhonism เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 13:21:29 A:1.46.215.112 X: TicketID:266499

ความคิดเห็นที่ 88 คุณ noonism ช่วยตอบที่เราถามหน่อยแล้วกันนะคะ เพราะเรากำลังอยากรู้เลยค่ะว่าพ่อที่พูดแบบนั้นพูดเพราะรักยังไง จากคุณ : mhonism เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 13:26:57 A:1.46.215.112 X: TicketID:266499

ความคิดเห็นที่ 89 เปิดไปดูบลอกคุณ noonism วีซ่านักเรียนที่ลงในบลอกของคุณนี่ของคุณเองหรอคะ? ถ้าใช่เลิกเรียกเราว่า "หนู" เถอะค่ะ จากคุณ : mhonism เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 13:30:11 A:1.46.215.112 X: TicketID:266499

ความคิดเห็นที่ 90 ขอสรุปให้เป็นสาระหน่อย(เพื่อไม่ให้มันมาม่าเกินไป) ที่เราจะสื่อคือ 1. ลูกไม่ใช่ตุ๊กตา อย่ากะเกณฑ์ว่าลูกจะต้องเป็นยังไง(เหมือนที่บอกว่าพ่อแม่ไม่ใช่ตุ๊กตานั่นแหละค่ะ) รักในสิ่งที่ลูกเป็น คอยแนะแนว(รู้จักแนะแนวนะคะ)เวลาที่คิดว่าสิ่งที่ลูกทำมันไม่ใช่ แต่ไม่ต้องควบคุมความคิดหรือความรู้สึก การควบคุมมากไปไม่ได้ทำให้ลูกโตขึ้นอย่างแข็งแรง แต่เป็นการโตขึ้นอย่างแคระแกร๊นในด้านจิตใจ 2. คำด่าอย่างรุนแรง โดยเฉพาะจากพ่อแม่(ที่ลูกรัก และก็รู้ว่ารักลูก) รังแต่จะทำให้สถานการณ์แย่ลง ห่างเหิน หมางเมิน ไม่เข้าใจกันมากขึ้น และมันสามารถสร้างบาดแผลให้ลูกได้อย่างไม่รู้ตัว พ่อแม่บางคนมักจะทำแบบนี้โดยที่คิดว่าตัวเองรักลุกเลยทำ แต่อยากให้ลองเอาตัวไปแทนลูกว่า ถ้าในสถานการณ์เช่นนี้ ตัวเองถูกทำแบบนี้บ้าง ความรู้สึกจะเป็นอย่างไร อีกเรื่อง(เพื่อให้ไม่นอกเรื่องกระทู้นี้ ฮาาาา) ชีวิตเป็นสิ่งมีค่าค่ะ ไม่ใช่มีค่าเพราะใครให้มา แต่มีค่าเพราะว่าเราสามารถใช้ชีวิตของเรานี้สร้างสิ่งดีๆ ให้ตัวเอง คนรอบข้าง หรือสังคมได้อีกมาก เก็บชีวิตไว้ใช้ดีกว่า(แต่เราก็เข้าใจคนที่ฆ่าตัวตาย เราเคยผ่านจุดนั้นมา จุดที่ทุกอย่างในชีวิตมันดาวน์ลงไปหมด เราเข้าใจและให้กำลังใจค่ะ) จากคุณ : mhonism เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 13:51:50 A:1.46.215.112 X: TicketID:266499

ความคิดเห็นที่ 91 อ่ะ จะบอกให้ ตอนสมัยเรียนจุฬาโดนพ่อด่าว่าโง่บ่อยมาก ด่าดังมากด้วย ด่าทีเป็นชั่วโมงๆ ที่บ้านเป็นตึกให้เช่า ข้างล่างขายของ พ่อด่าลั่นดังไปทั้งตึก สมัยเรียนมัธยม เกรดห่วย พ่อบอกวันไปรับอายแม่คนข้างๆ กลับรู้สึกขำด้วยซ้ำ ยังเอาไปเล่าให้เพื่อนฟังเลย เห้ย พ่อชั้นบอกอายแม่แกว่ะ ดูเกรดชั้นดิ ๕๕๕ พ่อหลายๆ คนเป็นแบบนี้  รักลูก แต่แสดงออกห้วนๆ อยากให้ลูกได้เรียนคณะดีๆ และจบออกมา มีงานที่ดีรองรับ แต่พ่อหลายคน ด้วยความที่เป็นผู้ชาย จึงพูดแรงๆ ออกไป ถ้าคุณเคยมีเพื่อนผู้ชายแล้วจะรู้ว่า ผู้ชายพูดกันแรงแค่ไหน พ่อบางคนต้องทำงานเหนื่อยแค่ไหน กว่าจะได้เงินมาส่งให้ลูกเรียน มาจ่ายค่าเทอม เค้าก็ต้องหวังให้ลูกตั้งใจเรียน เรียนมหาวิทยาลัยดีๆ คณะดีๆ เป็นธรรมดา ไม่แปลกหรอก พ่อแม่ส่งเงินให้คุณเรียน (สุดท้ายคุณก็เอ็นไม่ติดซักคณะที่พูดไปไม่ใช่เหรอ) ถ้าอยากจะเป็นเหมือนเด็กเมืองนอก อยากทำอะไรก็ทำ คุณก็นู่น ทำงานส่งตัวเองเรียนไปสิ เด็กที่อเมริกาส่งตัวเองเรียนมหาวิทยาลัยนะคุณ เค้ามีชีวิตของตัวเองจริงๆ ไม่ใช่ปากบอกอยากได้อิสระไม่อยากถูกบังคับ แต่มือยังแบเงินขอพ่อแม่อยู่ ถ้าพ่อแม่ไม่รักคุณจริง คุณไม่มีวันนี้อย่างง่ายๆหรอก สิ่งที่คุณเจอมันไม่ได้เกิดขึ้นแต่กับคุณคนเดียวหรอก ปัญหามันอยู่ที่ตัวคุณเองนั่นแหละ ที่มองโลกในแง่ร้าย แม้กระทั่งกับคนในครอบครัว และไม่เคยพยายามจะเข้าใจสิ่งที่คนอื่นเป็นเลย คุณเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล อยากให้พ่อแม่ โอ๋ เอาใจ ชื่นชม พอไม่ได้อย่างใจก็ทำตัวเป็นเด็กมีปัญหา คิดว่าพ่อแม่ไม่รัก จะเป็นจะตาย เรียกร้องนั่นนี่ โยนความผิดให้พ่อแม่คนที่มีบุญคุณที่สุด วีซ่าตัวเอง แต่ที่เรียกหนูในตอนแรกนั้น เพราะคิดว่าคุณเรียนมัธยมอยู่ ขอโทษด้วยปกติเป็นคนตัดสินคนจากความคิด เพราะความคิดคุณมันแค่นั้นจริงๆ ต่อไปถ้ามีลูก ขออย่าให้มีลูกบ้องตื้นเหมือนคุณเลย คงปวดตับน่าดู จากคุณ : noonism เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 14:40:22

ความคิดเห็นที่ 92 ^@^ ความเจ็บปวดที่สุดของคนเป็นลูก คือการโดนพ่อแม่ด่าว่า หรือทำร้าย ความเจ็บปวดที่สุดของคนเป็นพ่อแม่ คือการโดนลูกด่าว่า หรือทำร้าย รักกันก็พูดกันดีๆ ทำดีๆ ต่อกันเถิดครับ รับรองปัญหาไม่เกิด ^@^ จากคุณ : ตรีศูล เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 15:01:26

ความคิดเห็นที่ 93 สุดท้ายคุณก็เอ็นไม่ติดซักคณะที่พูดไปไม่ใช่เหรอ <<< ตรงไหนที่บอกว่าเอนท์ไม่ติดหรอคะ? อ่านใหม่นะคะ ยังไม่ตอบคำถามข้างบนเราซักข้อเลยนะคะ จากคุณ : mhonism เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 15:24:18 A:1.46.215.112 X: TicketID:266499

ความคิดเห็นที่ 94 ความรุนแรงในครอบครัวมันใช้ผ่านหลายอย่าง ไม่ใช่เฉพาะการทำร้ายร่างกาย(จะว่าไปทำร้ายร่างกายเราก็โดน ทั้งตบบ้องหู ทั้งตีด้วยไม้หนาๆ จนไม้หัก ตีจนเราร้องไห้ไม่ออกหายใจไม่ออก ตั้งแต่เราอยู่ประถมต้น...ตีเพราะรัก?) ไม่รู้ว่าเด็กเรียนเกาหลีจะเข้าใจมั้ยนะ? เพราะแค่คำถามที่ว่า เราสอบได้ที่ 3 ของห้อง(ที่มีสี่สิบกว่าคน) แล้วเราผิดอะไรจนพ่อต้องด่าเราว่าโง่ต่อหน้าคนอื่น(อันนี้ตอนประถมนะคะ) ก็ยังตอบไม่ได้ หรือการคิดว่ามีแต่ตัวเองที่เสียใจและอับอายที่ลูกตัวเองสอบตรงไม่ติด คิดว่าลูกเป็นต้นเหตุของความอับอายของตัวเอง เป็นการคิดผ่านฐานของการหวังดีต่อลูกยังไง? ก็ยังตอบไม่ได้ เรารักผู้ชายที่เราเรียกว่าพ่อ แม้เค้าจะเป็นพ่อแบบอำนาจนิยม ใช้อำนาจกับลูกและเมียตลอดเวลา แม่เราไม่เคยกล้าที่จะปกป้องเราเวลาที่เราไม่ผิด(ครั้งไหนที่เราทำผิด เราโดนด่า เราเข้าใจได้ค่ะ ไม่โกรธด้วย) เพราะแม่เองก็หวาดกลัวพ่อ ทำได้แค่บอกให้เรายอมๆ พ่อไป เพราะ "ยังไงเค้าก็เป็นพ่อ" เรารักพ่อกับแม่ แต่เราไม่เคยเข้าใจความรักของพ่อกับแม่ในแบบที่มีให้เราเลย คุณนักเรียนเกาหลีเข้าใจมั้ยคะ? อ่อ ตอบที่ถามข้างบนด้วยนะ จากคุณ : mhonism เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 15:40:55 A:1.46.215.112 X: TicketID:266499

ความคิดเห็นที่ 95 แต่จริงๆ ก็ดีใจกับคุณ noonism นะคะที่ไม่เคยเจอความรุนแรงในครอบครัวแบบที่เราเจอ จากคุณ : mhonism เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 15:46:18 A:1.46.215.112 X: TicketID:266499

ความคิดเห็นที่ 96 ขอบคุณจขกทครับ อ่านแล้วเป็นอุทธาหรณ์ที่เราต้องใช้สติให้มากเมื่อเราเจอปัญหา เข้าใจคุณและขอให้ชีวิตข้างหน้าเดินทางโดยอย่างมีสติ ทางสายกลางครับ ผมจะทำเช่นนั้นเสมอให้ได้ในวันข้างหน้าเช่นกัน ส่วนบางค.ห.เฮ้อ! เขียนเหน็บ จิก คนอื่น ยกย่องตัวเองดีชะมัด เหมือนพวกหลงตัว :-)น้ำลายบนฟ้ารดหน้าตัวเองชัดๆ จากคุณ : Justin_T เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 16:28:03

ความคิดเห็นที่ 97 ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น... คนในครอบครัวของคุณ...เค้าก็จะรักและเป็นห่วงคุณเสมอ... เพียงแต่ว่า...คุณจะหันหลังกลับไปมองพวกเค้าเหล่านั้นบ้างรึเปล่า...เท่านั้น... ชอบประโยคนี้มากเลยครับ....... เมื่อก่อนเคยอกหักแล้วโดดเรียนไป 1 เทอม เอาเงินเก็บ กินเที่ยวจนเงินหมด สุดท้ายก็ต้องกลับบ้าน.......คิดว่าต้องโดนด่า.โดนไล่ออกจากบ้านแน่ๆ.... พอเปิดประตูบ้านพี่สาวถามว่า.กินข้าวมารึยังล่ะ.....ไปหาไรกินก่อนแล้วค่อยคุยกัน.. น้ำตาผมไหลเลยอ่ะ.......ความรักที่ว่าต้องการจากแฟนหมดค่าไปเลย...เมื่อเจอความรักจากคนในครอบครัวครับ.... จากคุณ : Ideaw เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 16:39:05

ความคิดเห็นที่ 98 เวลาที่คนคิดจะฆ่าตัวตาย มันเป็นแค่ อารมณ์ชั่ววูบจริงๆ จากคุณ : เฉิดไฉไล เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 17:06:54

ความคิดเห็นที่ 99 อยากให้กิ๊ฟ คุณ mhonism มากเลยค่ะ แต่ดันเป็นบัตรผ่าน เอาเป็นว่าเราเข้าใจคุณมากๆเลยค่ะ เราก็ผ่านประสบการณ์ที่ไม่ค่อยดีมาก่อนพอตอนนี้แต่งงานมีครอบครัวแล้วสาบานกับตัวเองไว้เลยว่าจะไม่ทำเหมือนกับที่เราได้รับจากครอบครัวเป็นอันขาดเพราะว่าเรารู้ดีว่ามันรู้สึกยังไง โด่ดเดี่ยวแค่ไหน สู้ๆนะ ชีวิตต้องเดินต่อไปอดีตที่มันผ่านมาแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้แต่เราทำปัจจุบันให้ดีได้นะคะ เป็นกำลังใจให้คุณค่ะ จากคุณ : ppj7777 เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 17:23:10

ความคิดเห็นที่ 100 งืมมันพูดยาก เพราะต่างคน ต่างความคิด ยึดเอาสิ่งที่เราคิดว่าถูกนั้นดีเสมอ ยังไงก็ดีใจกับเจ้าของกระทู้ด้วยที่เจอฟ้าหลังฝน จากคุณ : au_p เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 20:27:09

ความคิดเห็นที่ 101 คุณ จขกท ดีใจด้วยค่ะ ที่ได้เกิดใหม่อีกรอบ การเกิดรอบนี้ ขอให้ใช้ชีวิตที่ได้มาอย่างคุ้มค่านะคะ ส่งถึงคุณ mhonism ไม่ผิดที่คุณจะน้อยใจพ่อของคุณ เพราะคุณให้คุณค่าของความเป็นคนเท่ากันกับพ่อของคุณ แต่มันจะดีกว่า ถ้าคุณใช้ความเข้าใจ ทำไมพ่อของคุณถึงเป็นแบบนี้ พูดแบบนี้ แสดงออกแบบนี้ ถ้ารู้ว่าทำไม เข้าใจแล้ว ยอมรับมันซะ แค่นี้เอง แล้วคุณจะเห็นด้านดีๆ ของพ่อคุณเยอะขึ้น ตอนนี้คุณอาจจะไม่เข้าใจอะไรเลย น้อยใจ เจ๊บปวด น้อยเนื้อต่ำใจ อยากได้ความรักแบบพ่อลูกในอุดมคติ แต่ชีวิตจริงมักโหดร้ายเสมอ และเมื่ออยู่ต่อไปในสังคม จะเจอความโหดร้ายมากกว่านี้อีกหลายเท่า ตั้งสติ ใช้เหตุผล ใช้ความ"เข้าใจ" ให้มาก ถ้าเข้าใจแล้วก็จะรู้ ว่า มันก็เป็นแบบนี้เพราะยังงี้นี่เอง แล้วก็ไม่ต้องคิดมากอะไร ตั้งใจเรียน ต่อไปจะได้มีครอบครัวเอง และทำครอบครัวตัวเองให้อบอุ่น เดือนก่อน ช่วงที่เราเอ๋อๆ เพราะเครียดมากกับเรื่องเรียน พ่อให้ปิดน้ำประปา แล้วเปิดน้ำปั๊ม เพื่ออาบน้ำบนบ้าน (ประปามันเบาอาบฝักบัวไม่ได้) เราก็ไปปิดประปาหน้าบ้าน แล้วพอเข้าบ้านเพื่อไปเปิดน้ำปั๊ม แม่ถามอะไรสักอย่างที่หน้าประตู ทำให้เราลืมไปเปิดน้ำปั๊มหลังบ้าน เป็นการลืมครั้งแรกของเรา ผ่านไปสักพักพ่อลงมาโมโหมาก ด่าเราว่า "ไม่น่าทำให้เกิดมาเลย" "ใช้อะไรก็ไม่ได้" "จะเลี้ยงมาจนโตให้เสียข้าวทำไม" แล้วก็ตีอกชกหัวตัวเอง เดินไปเปิดน้ำเอง ตอนแรก มันเจ๊บมาก เราคิดนะ การลืมครั้งแรกในเรื่องเล็กน้อย มันหนักเท่ากับที่เราไปฆ่าคนตายเลยเหรอ เราไปขโมยของคนอื่นเหรอ เราไปมั่วผู้ชายเหรอ จนต้องเจอคำว่า "ไม่น่าทำให้เกิดมาเลย" แต่พอเวลาผ่านไป เราก็ได้คิด ความโมโหของคนทำให้ทำอะไรก็ได้ โดยไม่ได้ตั้งใจ อาจจะอยากทำให้เราเจ๊บใจก็ได้ พอเราเข้าใจแล้ว ก็แค่นั้นจะคิดมากไปทำไม เพราะตัวคนพูด ก็คงจะไม่ได้รู้สึกดีมากสักเท่าไหร่หรอก ก็ต้องรู้สึกอยู่แล้ว เสียใจกับคำพูดที่ออกไปอยู่แล้ว.. อาจจะไม่แสดงออกให้เราเห็น ซึ่งเราก็ไม่จำเป็นต้องเห็น เราเคยเป็นซึมเศร้าเพราะ เราคิดว่าพ่อไม่รัก เพราะพ่อไม่เคยชมเวลาทำดี ไม่เคยสักครั้ง เรียนสอบได้เกรด 3.4 ครั้งแรกตอนม.ปลาย ได้คำตอบว่า " แกไปลอกใครมา" เคยทะเลาะไม่พูดกัน 3 เดือน อยู่บ้านเดียวกัน ก็เคยมาแล้ว เรารักษาโรคซึมเศร้าของเราหายแล้ว เข้าใจชีวิตมากขึ้น เลยทำให้เข้าใจ "พ่อ" ของเรามากขึ้น เพราะคนเราต่างกัน การแสดงออกต่างกัน ความเข้าใจซึ่งกันและกัน ผ่านคำพูดต่างกัน แต่นั้นเพราะ "พ่อ" ของเราไม่เคยมี "พ่อ" ต่อสู้ ดิ้นรน เก็บเงิน จบแค่ ม.3 แต่ส่งเราเรียนถึง ป.โท มีบ้าน มีรถ ของตัวเอง พ่อเราแสดงความรักไม่เป็น เพราะไม่เคยได้รับความรักแบบอุดมคติที่คนคิดๆ กัน เหมือนในละคร เราก็เลยโตมาอย่างโดดเดี่ยว มีเรื่องอะไรที่โรงเรียน ถ้าไม่เกี่ยวกับเรื่องเรียน พ่อจะพูดคำเดียวว่า "สนใจทำไม สนใจแต่เรียนก็พอ" เราไม่เข้าใจเลยนะ เรื่องเพื่อน เรื่องไร้สาระของวัย เราพูดอะไรไม่ได้เลย เก็บกดมาก จนเป็นซึมเศร้าตอน ป.ตรี ตอนนี้ตัวพ่อเองก็ปรับตัว เพราะพอเราเรียนมาก รู้มาก อ่านหนังสือมาก เราก็ใช้ความเข้าใจ คุยกันด้วยเหตุ ด้วยผล จนตอนนี้ ก็โอเคขึ้นมาก ไม่นับเหตุการณ์ โมโหเรื่องลืมเปิดน้ำ จากคุณ : Antbadtz เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 21:33:46

ความคิดเห็นที่ 102 โดนด่าพ่อแม่ด่า ใครๆ เค้าก็เคยโดนทั้งนั้น โดนตี ใครๆ เค้าก็เคยโดน ปัญหาที่คุณเจอ ไม่ใช่คุรคนเดียวที่เจอ แต่ก็อย่างที่บอกไปน่ะแหละ คุณเป็นคนเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง และไม่สนใจความรู้สึก ไม่พยายามความเข้าใจกับสิ่งแวดล้อม คนรอบข้าง สิ่งที่คุณถามได้อธิบายไปหมดแล้ว ถ้าคุณไม่เข้าใจ ลองอ่านซ้ำหลายๆ ครั้ง ปัญญาก็อาจจะเกิด แต่ก็ไม่แปลกใจหรอก ถ้าคุณจะไม่เข้าใจสิ่งที่พูดไป ขนาดเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกียวข้องกับสิ่งที่คุณเรียนมาถึงสี่ปีด้วยซ้ำ คุณยังไม่เข้าใจเลย หรือสิ่งที่พ่อคุณพูดมาจะมีเค้าความจริง? เป็นเรื่องน่าเศร้าใจนะ ที่มหาวิทยาลัยดีๆ อย่างมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์กลับไม่สามารถสร้างบัณฑิตที่มีคุณภาพตรงศาสตร์กับที่ตัวเองสอนได้ ต่อไปต่อที่คุณจะหาเรื่องใครในอินเตอร์เน็ต อย่าคิดแค่ว่าไม่เห็นหน้าแล้วจะพูดอะไรก็ได้ อย่าคิดว่าตัวเองฉลาดมาก เพราะพวกอวดฉลาด มักไม่ฉลาดจริงอย่างที่ตัวเองพูด คุณบัณฑิตธรรมศาสตร์จะเข้าใจรึเปล่านะ? จากคุณ : noonism เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 21:46:12

ความคิดเห็นที่ 103 เวลาเศร้าโศกเสียใจ...ผมก็เคยเป็นครับ ยอมรับครับว่าเรื่องพวกนี้ก็มีเสี้ยวหนึ่งที่แว๊บเข้ามา บางทีก็เชิงประชดประชันว่าหากเราไม่อยู่แล้วคนข้างหลังจะรู้สึกเสียใจในสิ่งที่เขาได้ทำลงไป ไม่มีเราแล้วจะได้รู้สึก แต่สิ่งที่หยุดการกระทำทุกอย่างของผมลงไปได้ก็คือ นานมาแล้วนานจนจำไม่ได้ ผมตั้งปฎิธานกับตัวเองไว้ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม การฆ่าตัวตายเป็นสิ่งที่งี่เง่าที่สุดสิ่งหนึ่งที่มนุษย์สามารถจะกระทำได้ หากเกิดจากความเศร้าโศกเสียใจ แต่ผมก็ยกเว้นบางกรณีนะครับ สำหรับเรื่องนี้หากจะเกิดกับคนที่ทนทุกทรมาณที่เกิดจากทางร่างกาย โรคภัยไข้เจ็บ บางคนก็เหมือนตายทั้งเป็น แต่ก็ไม่สนับสนุนอยู่ดีครับ ขอบคุณเจ้าของกระทู้นะครับ กระทู้นี้จะส่งผลให้คนไม่มากก็น้อย แน่นอนครับไม่ด้านใดก็ด้านหนึ่ง จากคุณ : เป็นไปไม่ได้หรือไม่ได้ทำ เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 22:02:06

ความคิดเห็นที่ 104 เราคิดว่ามีหลายคนเคยใช้อารมณ์ชั่ววูบคิดฆ่าตัวตาย และเราคิดว่ากระทู้ของคุณอาจช่วยเตือนสติใครบางคนได้บ้าง เราเองก็เคยเป็นเช่นนั้น แต่เราไม่อาจทำร้ายแม่ของเราได้และเรายังกลัวบาปอย่างหนัก หลายศาสนาBlameคนฆ่าตัวตายว่า ไม่สมควรเกิดเป็นมนุษย์อีก ซึ่งเราเห็นด้วยและคิดว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราควรเผชิญหน้ากับมัน "What doesn't kill you make you stronger" จากคุณ : tongcho เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 22:04:51

ความคิดเห็นที่ 105 ขอร่วมแชร์บ้าง กำลังเจอปัญหาเดียวกับ จขกท แต่ของเรา มีแฟนเป็นคนญี่ปุ่นอายุห่างกัน13ปี หลังจากพ่อแม่รู้ โดนด่า ว่า แรงๆ พ่อตัดขาดพ่อ-ลูก โดนไล่ให้ออกจากบ้าน ออกไปหาที่อยู่ใหม่ เราเองก็สับสนวุ่นวายมาก บางทีคิดว่า จะหนีออกจากปัญหาไปได้ ต้องไม่อยู่บนโลกนี้ แต่ก็รู้ว่าไม่ได้ ทำไม่ได้ ยังหาทางออกไม่ได้เหมือนกันค่ะ รู้แต่ ทุกข์ใจ แต่หวังว่าวันนึงจะมีทางออก ทุกอย่างจะดีขึ้น จากคุณ : เมาdeep! เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 22:06:41

ความคิดเห็นที่ 106 คุณ mhonism ไม่ต้องสนใจคำพูดคนอื่นมากหรอกค่ะ อ่านตามคุณแล้วเข้าใจ เข้าใจที่ไม่ได้เกิดจากความสงสาร แต่เข้าใจเพราะโดนเหมือนกัน เราตั้งใจเราให้คุณอ่านเลยค่ะ ตกงาน แม่ด่า "ร้อยนึงมีปัญหาหาเข้าบ้านไหม" ทั้งที่เราสมัครงานทุกวัน เราเป็นผื่นสะเก็ดเงิน แม่ด่า "เป็นแบบนี้ ผู้ชายที่ไหนจะมาเอา" แต่เรามีแฟนที่คบมาห้าปีค่ะ เราชอบทำเค้ก แม่ก้ว่า ไม่ให้ทำ ถ้าคิดจะทำ ก็ไปหาบ้านอยู่เอง เราโดนแม่ด่าตลอดเวลาว่าลูกล้างผลาญ เพราะตอนเราคลอด โจรขึ้นบ้าน แล้วก็ชอบทำจานแตกบ่อย ง่าย ๆ คือ เราคิดอะไร อยากทำอะไร เค้าไม่เคยส่งเสริมเราเลยสักเรื่องค่ะ จะคอยขวางตลอดเวลา มองเราเป็นตุ๊กตาจริง ๆ ที่เค้าอยากจะลาก จูง ไปอย่างที่เค้าต้องการ มีน้อง น้องก็ไม่เคยผิด น้องรื้อของเรากระจาย เราว่าน้อง แม่ว่าเราที่ว่าน้อง ด้วยความที่ไม่ถูกกัน ไม่ค่อยคุยกัน แม่ก็จะด่าเราโดยด่าเราว่าเราให้น้องฟัง แล้วให้น้องมาด่าว่าเราอีกทางนึง ทุกวันนี้เราว่าน้องไม่ได้เลยนะคะ น้องจะด่ากลับแบบไม่เห็นหัวกันเลยทีเดียว เคยคุยกับเพื่อนที่เป็นนักจิตวิทยา เพื่อนบอกว่าการเลี้ยงดูมันผิดเพี้ยน แทนที่แม่จะมีบทบาทเป็นคนที่เลี้ยงดูสั่งสอน หรือให้พ่อทำ แต่ไปให้น้องทำ น้องก็จะคิดตัวแทนเหมือนเป็นแม่ ที่สามารถด่าว่าสั่งสอนพี่ได้ ไม่ต้องเกรงใจ เพราะแม่มอบอำนาจนี้ให้แก่น้อง ที่อื่น พี่สั่งน้องใช่ไหมคะ บ้านนี้ น้องจะชอบสั่ง ด่า ว่าพี่ตลอดเวลา และพ่อแม่เฉย ไม่รู้สึกอะไรค่ะ อ่อ เราเป็นลูกคนโต แม่เป็นลูกคนเล็กค่ะ ไม่มีพี่ ตั้งแต่เกิดมา เค้าโดนพี่เจ็ดคนสั่งมาตลอด เมหือนมีปมด้อยในชีวิตเค้า มันก็ส่งผลกับชีวิตเรา เวลาเรามีเพื่อน เพ่อนมาหา เพื่อนโทรมา หรือกับน้อง แม่จะชอบด่าเราให้คนอื่นฟัง ด่าใสห้เพ่อนฟัง จนเพื่อนงงไปเลย มันเป็นรอยแผล ความเจ็บปวด สุดชีวิตค่ะ ที่ได้เจอ ตลอดชีวิตไม่เคยรู้สึกอยากกอด อยากอยู่ใกล้ แม่เลยจริง ๆ ส่งผลให้เกลียดแม่ และเกลียดตัวเองด้วย ยิ่งใครบอกว่าเราเหมือนแม่ เรายิ่งเกลียดตัวเองมากขึ้น บางวันเราก็ร้องไห้เหมือนคนบ้าเลยค่ะ บางคนบอกให้ลืม ให้ปล่อยวาง มันยากนะคะ คนที่เจอแบบนี้มาสามสิบปี มันเมหือนนรกค่ะ ต้องกินยาคลายเครียด เจอนักจิตวิทยา เรานั่งกินหมูกะทะอยู่ แล้วแม่จะพูดคนเดียว ขนาดเรากินหมูกะทะ แล้ววางโทรศัพท์ไว้ เค้ายังพูดไม่จบเลย ทุกครั้งที่โทร เค้าจะพูดคนเดียว ไม่เคยสนใจ อยากรับรู้เรื่องของคนอื่น พูดคนเดียว ไม่สนใจว่าใครจะอยากรับรู้อยากฟังหรือเปล่า บางทีเรายังคิดเลยว่าเราไม่มีแม่ก็ได้ เด็กกำพร้าแค่รู้สึกว่าไม่มีแม่เหมือนคนอื่น แต่การที่มีแม่แล้วโดนแม่ทำร้ายด้วยคำพูด มันทารุณทางจิตใจค่ะ มันเหมือนเจอมีดกรีดทุกวัน ๆ ๆ พยายามจะเข้าใจ แต่มันก็เป็นรอยแผลที่บาดลึกมายาวนาน แล้วคอยหลอนเราเป็นระยะ ๆ เราเล่าให้แฟนฟัง บอกว่าทำไมเราถึงไม่อยากมีลูก เราไม่อยากเผลอตัวสร้างความเลวร้ายให้แก่ลูก กลัวมากค่ะ แฟนเป็นคนรักแม่ เค้าไม่เข้าใจเราค่ะ เค้าจะว่าเรา ที่เราพูดเรื่องแม่ เพื่อนบ้านเรา หลายหลัง ทั้งในซอย และนอกซอย ไม่มีใครคบแม่เราเลยค่ะ ตอนเด็ก ๆ แม่เราไปด่าแม่เพื่อน ให้เพื่อนเราฟัง (เราก็พูดเข้าข้างแม่ ) เพื่อนก็คงไปคุยกับแม่ แล้วก็สั่งห้ามไม่ให้มาคบเรา เราแทบไม่มีเพื่อนในหมู่บ้านเลยค่ะ ทั้งที่เกิดปีเดียวกันหลายบ้านเลย ตอนเด็ก ๆ เรางงมาก ทำไมคนอื่นเกลียดเรา พอโตมาเราเริ่มเข้าใจ ล่าสุดเพื่อนบ้านสามสิบปี เรียกว่าแทบเป็นหลังสุดท้าย ก็เสียไปอีกหนึ่งหลัง ไปหาว่าลูกชายเค้าขโมยรถ โดยไม่มีหลักฐานแล้วก็พูดลอยไปทั่วทุกหมู่บ้าน บ้านนั้นเค้าก็โกรธค่ะ ญาติก็บอกว่าถ้าพ่อไม่เป็นคนดีมากขนาดนี้ พ่อทิ้งแม่ไปนานแล้ว เพราะลูก ๆ ก็แทบทนไม่ได้ ตอนไปฏิบัติธรรม เราพูดจาธรรมดามาก แล้วแม่หันมาตบเราหน้าหันเลยค่ะ ทั้งที่นั่งในรถ น้องนี่ขับรถต่อไม่ได้ ร้องไห้เลย เราก็รู้สึกแย่มาก ตลอดทางแม่ด่าตลอดเวลา เคยไม่เคยสนใจใครและฟังใคร ใช้ตัวเองเป็นตั้งทุกสิ่งทุกอย่างทุกเรื่อง เราทะเลาะกับพ่อ ออกจากบ้านโดยไม่บอกใคร ขนของที่ใช้เงินตัวเองซื้อทุกอย่างออกมาหมดบ้านเลยค่ะ แล้วแม่ก็โทรมาหาแฟนเรา คุยเปนชม. พอวางหูปุ๊บ แฟนบอกว่าเข้าใจเราทุกอย่างเลย ว่าตลอดชีวิตที่ผ่านมา เราต้องเจออะไรบ้าง เค้ายังงง ทำไมแม่พูดจาแบบนี้ จากนั้นมา เค้าไม่เคยว่าเราเรื่องที่เราเครียด หรือพูดเรื่องแม่อีกลเย จนพ่อแยกบ้าน พ่อบอกให้เราแยกบ้านไปอยู่ด้วย คิดดูแล้วกันค่ะ มีวันนึงเจอแม่พูดดี ๆ พูดชม เกิดมาไม่เคยได้ยินค่ะ เรายังคิดว่าแม่:-)หรือเปล่า เราอยากฆ่าตัวตายหลายรอบมาก พอเราทะเลาะกบพ่อ มันเหมือนว่าชีวิตเราไม่เหลือใครแล้ว เพราะน้องก็ไม่รัก น้องเค้าก็รักกันเองสองคน เหมือนเป็นพี่ที่น้องไม่เห้นหัว แล้วก็โดนเกลียด ด่ากันตลอด แต่ตอนนี้ดีกับพ่อแล้ว เหมือนกับชีวิตนี้เรามีพ่อคนเดียว เราเคยคิดขนาดว่า ถ้าแม่เป็นอะไรไป เราจะดูแลแม่ ตามหน้าที่ลูก แต่ไม่ใช่เพราะความรักที่มีต่อแม่ เพราะมันไม่มีมาเป็นสิบ ๆ ปีแล้ว เราเคยคิดขนาดว่า ถ้าแม่ตาย เราจะร้องไห้ไหม เราเคยคิดว่า ถ้ามีลูก เราจะไม่ให้แม่ยุ่งกับลูกเราเลย ทุกวันนี้ พูดตรง ๆ ว่าต้องขอบคุณที่โลกนี้ยังมีพ่อ มีเพ่อนที่ดี มีแฟนดี ๆ ที่ทำให้มีชีวิตอยู่ต่อ โดยไม่ต้องฆ่าตัวตายจากความเลวร้ายจากสิ่งที่แม่ทำ โดยใช้คำว่าหวังดี ขอบคุณคุณ mhonism ที่มาโพสต์ ทำให้เรารู้ว่า เราไม่ได้เจอคนเดียว เพราะใคร ๆ ก็พูดถึงแม่อีกด้าน ... และไม่เคยมีใครพูดถึงความจริงด้านนี้ ด้านที่ไม่มีใครอยากเล่า ด้านที่คนไม่เคยเจอไม่มีทางรับรู้หรอกว่ามันเลวร้ายยังไง จากคุณ : .... เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 22:48:12 A:58.9.37.68 X: TicketID:109417

ความคิดเห็นที่ 107 พ่อแม่ที่คิดว่าลูกเป็นตุ้กตาของตัวน่ะ มีอยู่เยอะเลยนะครับ แบบว่าไมไ่ด้ดั่งใจ คิดไม่เหมือนตัวเองนิดหน่อย ก็ด่าก็ตี เป็นความรักในรูปแบบที่เขาคิดฝ่ายเดียว ก็ลองนึกย้อนไปว่าตอนเรายังเป็นเด็ก เราเคยกลัวอะไรจนฝังใจบ้างไหม ? คำพูดของพ่อแม่ที่บางครั้งก็ออกมาโดยไม่คิดอะไร แต่กับลูกที่พ่อแม่คือเสาหลักของชีวิตในตอนนั้น ได้ฟังมามันก็เป็นแผลไปตลอดชีวิต สู้พูดคุยกันให้ดีๆกันตั้งแต่ตอนนั้นก็ไม่เกิดปัญหาอะไรแล้ว สิ่งที่อยากบอกคือ ไม่ใช่ฝ่ายลูกต้องเป็นคนปรับตัวเข้าหาพ่อแม่ฝ่ายเดียว พ่อแม่ก็ต้องยอมด้วยบ้าง ไม่ใช่ว่าพ่อเครียดจากงาน กลับมาบ้านลูกสอบได้คะแนนน้อยกว่าปกติ ตบลูกคว่ำ จะบอกว่าเป็นความรักชั่ววูบด้วยรึเปล่า ? จากคุณ : GrooVe_(t -_-)t เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 23:55:36

ความคิดเห็นที่ 108 อย่างที่คนโบราณบอกไว้ ร้อยคนทุกข์ร้อยอย่าง.. ไม่ว่าเราจะเจ๊บปวดสักแค่ไหน ให้มองคนที่ทุกข์กว่าเรา มันใช้ได้ทุกสมัย เราเลือกเกิดกับพ่อแม่แบบที่ต้องการไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้... ถ้า เข้าใจ เหตุการณ์ซะ ยอมรับ เหตุผล ของเหตุการณ์นั้นๆ ซะ ถ้าเรา อ๋อ.. เข้าใจละ มันเป็นอย่างงี้เอง ทุกบ้านมีปัญหากันหมด อยู่ที่วิธีคิด วิธีจัดการของแต่ละคน บางคนใช้เวลานาน บางคนแปปเดียวที่จะเข้าใจและยอมรับ อย่าท้อ อย่าเหนื่อย อย่าปล่อยตัวเองไว้กับความน้อยเนื้อต่ำใจ ตัวเราถ้าเราไม่เห็นว่ามีค่า คนอื่นจะเห็นได้ยังไง ความอาฆาต ความคิดพยาบาท ก็เหมือนไฟนรกที่สุมอก อยู่ที่ไหนก็ไม่มีความสุข ส่งถึงคุณ .... คุณรู้ตัวแล้วว่า ปมของคุณคืออะไร จัดการมันให้ได้นะคะ สู้ๆ ดึงตัวเองออกมาจากวังวนนั้นให้ได้ ในเมื่อเห็นๆอยู่ว่า แม่ไม่รัก แล้วไงละคะ เค้าทำให้คุณเกิดมาแล้ว มีชีวิตของตัวเองแล้ว ยอมรับซะ แล้วแฟนคุณก็รักคุณอยู่ อย่าเอาปมนี้มาทำให้ชีวิตต้องมัวหมองเลย คุณคิดถูกแล้วที่ว่า เกิดแม่เป็นอะไรไป ก็ช่วยเพราะเป็นแม่ กตัญญูไว้ดีแล้ว เรื่องรักไม่รักนี่ช่างเถอะ มีแฟน แฟนรัก แล้วดีออก มันอาจจะยากช่วงแรกๆ ถ้ายอมรับแล้วปลงได้ ต่อไปคุณก็จะมีความสุข ฉันช่วยได้แค่นี้นะคะ ขอให้ทุกคนคิดบวกๆ และมีความสุขกับทุกวัน ชีวิตเราสั้นนัก ใช้ให้คุ้ม จากคุณ : Antbadtz เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 00:11:50

ความคิดเห็นที่ 109 ผมเข้าใจดีครับความรู้สึกแบบนั้น ไอ้ลักษณะ มึนๆ ตื้อๆ คุยกับใครไม่ได้ คิดอะไรไม่ออก จนไอ้ประโยคที่ว่า มืดแปดด้านเป็นยังไงผมก็ได้รู้ตอนเจอกับตัวนี่ละครับ ยินดีที่ก้าวข้ามมาได้ ผมก็ก้าวข้ามตรงนั้นมาด้วยเหมือนกัน จากคุณ : ถมท่อ เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 00:36:11

ความคิดเห็นที่ 110 ตอนเรากลับจากเชียงใหม่ พ่อ แม่ แฟน มารับด้วย อยู่ ๆ แม่ก็พูดเนี่ย กลับมาบ้านนะ ขนเสื้อผ้ามาซักด้วย กางเกงในก็ขนกลับมาด้วย พ่อได้ยิน พ่อต้องสะกิด เราอายแฟนเรามากกก จนต้องลากแฟนไปหาน้ำกิน คือ แม่เราเรียนไม่สูง จบป.สี่ แต่พ่อเราจบป.ตรีค่ะ (เค้าเรียนไปทำงานไปจนจบ) แม่เราไม่ได้ทำงาน ไม่มีสังคม ไม่มีการศึกษา ไม่มีมารยาท และกาลเทศะ การเข้าสังคม การเลี้ยงดู ไปขอเงินลุง ลุงก็งง ลูกไม่ให้เงินใช้เหรอ เค้าก็ทำหน้าแบบว่าลูกไม่ให้ใช้ ใครฟังก็คงคิดว่าลูกมันแย่มาก แต่ก็ไม่อธิบายว่าเพิ่งทำงาน เพิ่งจบ เงินไม่พอใช้ ตอนทำบุญบ้านเก่าแม่ แม่เอาน้ำแก้วใส่ถ้วยประมาณยี่สิบใบใส่กะละมังเดินแจกคน เรานั่งมอง มองงงด้วย ว่าทำอะไร ญาติงง ทำไมลูกไม่ช่วย เรามองแม่เหมือนคนรู้จัก คนแปลกหน้า เราไม่มีความรู้สึกอะไรเลยในวันนั้น ทั้งที่ปกติแล้ว เราเป็นคนมีน้ำใจมาก ชอบช่วยเหลือ เสนอตัวเองด้วยซ้ำ แต่กับแม่ตัวเอง ไม่รู้สึกอะไรเลย เค้ายังบังคับเราให้ไปหาจิตแพทย์ด้วย เค้าก็ไปหาค่ะ ซึ่งตอนนั้นเราไม่มีปัญหาแต่จริง ๆ เค้านี่ล่ะมีปัญหา จิตแพทย์ก็ว่าแม่ที่บังคับเรามา เพราะแม่เดินไปถามว่าเราพูดอะไรบ้าง เพราะพ่อทนไม่ได้ เลยไปเจอผู้หญิงคนอื่น(แฟนเก่า) เราเข้าใจพ่อเรามากเลย เค้าก็มาว่าเราว่าเรารักพ่อมาก เข้าข้างพ่อ แต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นผอ.ทางการศึกษาด้วย แต่นิสัยไม่ค่อยดีอ่ะ พ่อเลยหยุดได้ หลาย ๆ ครั้งมันทำให้เรารู้ว่า เป็นแม่น่ะ ไม่ยากหรอก ใคร ๆ ก็เป็นได้ แต่เป็นแม่ที่ดีน่ะ มันยาก ตอนนี้เราเลยไม่อยากแต่งงาน (ก็อยากอ่ะนะ) แต่ไม่อยากเพราะไม่อยากให้เพ่อนมาเจอพ่อแม่ เพราะเราไม่รู้ว่าจะทำอะไรให้เรารู้สึกแย่ อับอายขายหน้าหรือเปล่า เห็นคนแต่งงานเค้ารักพ่อแม่ กอดแม่ เราไม่รู้จะทำตัวยังไงในช่วงเวลานั้น เพราะเราไม่มีความรู้สึกอะไรกับแม่เราเลย พอมีลูก เราก็ไม่อยากให้เจอใครในครอบครัว เพราะเราไม่อยากให้ลูกเห็นว่า แม่ น้อง พูดจากับเรายังไง ไม่อยากให้ลูกเจอแบบอย่างที่ไม่ดี ตอนแยกออกจากบ้าน แม่โทรมา เราไม่รับสายเลย จนเค้าโทรเข้า voice บอกขอโทษที่ทำตัวไม่ดี อโหสิกรรมให้เค้าด้วย แม่รักนะ อยากเรียนไรบอกมา เดี๋ยวโอนเงินให้ แต่ก่อนไม่เคยสนใจ บอกแพง ๆ ๆ คือ เราอยากทำทางสายเชฟเบเกอรี่ แต่แม่จะบังคับให้เราเรียนวิทยาลัยในวังอย่างเค้า เพราะถูกดี เค้าชอบ แต่เราไม่ชอบ ไม่ทำ เค้าก็ไม่สนใจแบบว่าช่างหัวมันกันเลย เข้าใจเลย คนที่ฆ่าตัวตายเรียกร้องความสนใจ มันเป็นแบบนี้อ่ะ ต้องเจอยาแรง ตอนเราฟังแล้วร้องไห้ เราอโหสิกรรมให้ แต่มันได้ไม่ทั้งหมด มันลืมไม่ได้ มันเจ็บปวด ที่ทำได้คือ ยกเลิกคำแช่งแม่ เราเคยแช่งไว้ว่าชาติหน้าให้เค้าเกิดมาเป็นลูกคนโต แล้วก็มีแม่ที่ทำตัวแบบแบบแม่ในชาตินี้ อันนี้เรายกเลิกแล้ว แต่ยังปล่อยได้ไม่หมด แล้วดูเหมือนเค้าจะรู้ตัวว่าเค้าเลี้ยงลูกแบบดุมาก แต่เค้าไม่รู้ว่า การดุแบบนี้ มันคือ ความเลวร้ายกับลูกขนาดไหนค่ะ มันไม่ใช่ดุว่าสั่งสอน แต่เหมือนลูกเป็นวัวเป้นควายอ่ะ (เรารุ้สึก) จำไม่ได้ว่าพูดอะไรไว้ (แต่เรารุ้สึกเหมือนอยู่กับแม่ที่โรคจิตมาหลายสิบปีนะ) มีคนเปรียบเรื่องการรับมือการด่า อ่อ ถ้าเจ้านายด่า ลูกค้าด่า คนอื่นด่าน่ะ เรื่องเล็ก .... เพราะมันก็แค่คนอื่น เราทำผิด เค้าทำผิด ไม่พอใจ ก็ว่ากันไปตามเรื่อง แก้ไขกันไป แต่การที่แม่ด่า ... มันรุนแรงในความรู้สึกของคนที่เป็นลูกค่ะ เพราะแม่ทำตัวเป็นเจ้าชีวิตจะปฏิบัติกับลูกยังไงก็ได้ ไม่ได้ให้เกียรติว่า ลูก ก็เป็นมนุษย์คนนึงที่มีเลือดเนื้อและหัวใจ มีชีวิต มีจิตวิญญาณ ความชอบ ความสนใจ มีวิถีของตัวเอง เพราะสิ่งที่ลูกต้องการ คือ ความรัก กำลังใจ การส่งเสริมซึ่งกันและกัน การเข้าใจกัน ถ้อยคำที่น่าฟัง ไม่ใช่เห็นหน้าปุ๊บ ก็สรรหาเรื่องนั้น เรื่องนี้มาด่ากันได้ตลอดเวลา เหยียบย่ำ ซ้ำเติม ตอกย้ำ พูดจาเชือดเฉือน อึดอัด กดดันจนอยากตายๆ ไปซะให้ได้ค่ะ ถึงคุณ Antbadtz ขอบคุณมากนะคะ เรื่องความเครียด มันเป็น ๆ หาย ๆ ค่ะ ต้องมี cafergot ติดตัวไว้ มันหลอนเป็นช่วง ๆ ค่ะ ขอโทษที่ยาวไป ค.คิดเห็นที่ต่างกัน เรารับได้ค่ะ แต่อยากพิมพ์ เพราะคิดว่ากระทู้นี้เป็นกระทู้ที่ดี เป็นบทเรียนสอนใจของคนที่เป็นพ่อแม่ และคิดจะเป็นพ่อแม่ ว่าสิ่งที่คุณทำวันนี้ มันจะสร้างความรู้สึกที่ดี หรือเลือกที่จะสร้างความร้าวรานใจให้แก่ลูกคุณมากแค่ไหน เวลาผ่านไปนานแค่ไหน มันก็ไม่มีทางลืม เหมือนหลาย ๆ คนในกระทู้ที่ได้พบเจอ จากคุณ : .... เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 01:25:48 A:58.9.37.68 X: TicketID:109417

ความคิดเห็นที่ 111 อ่านแต่ข้อความของ จขกท ค่ะ ดีใจที่คุณคิดได้และรอดพ้นจากความตาย ได้อ่านข้อความของ จขกท แล้วร้องไห้เลยค่ะ เพราะว่าคนในครอบครัวเราได้ตายจากเราไปไม่มีวันกลับ จากที่เล่า คุณแม่ของ จขกท เหมือนแม่เราเลยค่ะ ชอบบ่นและด่าลูกทุกครั้งที่เจอหน้า ไม่ใช่ไม่รักน่ะ แต่แม่เป็นคนมีทิฐิสูงมากๆ จน พี่สาวเราตายจากไปจากการยิงตัวตาย คำๆ ที่แม่พูดก่อนที่พี่สาวจะออกไปเอาปืนคือ "อยากไปตายใหนก็ไป" เราได้ยินกับหูตัวเอง แต่ทำอะไรไมได้มาก เพราะว่าเราพึงกลับมาจากเรียนที่กรุงเทพ และไม่รู้เรื่องราวเป็นไป อยากเตือนสติคนที่เป็นพ่อเป็นแม่ด้วยว่า อยากให้เข้าใจลูกและหันหน้าคุยกันดีๆ อย่าใช้อารมณ์ ดุด่าแบบไร้เหตุผล พ่อแม่เป็นผู้ให้กำเนิด แต่เราไม่อยากให้พ่อแม่เป็นผู้กำหนดตายของลูกตัวเองเหมือนกันค่ะ ปล พี่สาวเรามีแฟนเป็นหญิงเหมือนกันค่ะ จากคุณ : เนนนา เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 09:03:18

ความคิดเห็นที่ 112 มาให้กำลังใจเจ้าของกระทู้ และคุณ mhonism คุณ mhonism เยี่ยมมาก   พ่อแม่คือผู้ให้กำเนิด ทำให้การกำเนิดเกิดขึ้น   ลูกไม่ได้ตั้งต้นเรียกร้องให้มีการเกิด  หน้าที่ของพ่อแม่ต้องเลี้ยงดู ให้ความรัก ความอบอุ่น และปฏิบัติกับลูกในฐานะที่ลูกเป็นมนุษย์คนหนึ่ง ไม่ใช่ปฏิบัติกับลูกในฐานะที่เป็นสมบัติของตัว   ดิฉันไม่นับข้ออ้างว่ารัก ว่าห่วงลูกในฐานะพ่อแม่จะมามีสิทธิ์ที่จะกระทำกับลูกทั้งด้านกาย วาจา โดยพ่อแม่ไม่มีคำว่าผิดไม่ได้  เป็นความรักลูกที่แท้จริงหรือถ้ามองเบื้องลึกแล้วรักตัวเองมากกว่า จากคุณ : pha-sea-pha เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 09:45:19