ความคิดเห็นที่ 1 อาการที่ปรากฏในฟิล์มเอ็กซเรย์ถูกบอกเล่าอย่างละเอียด หลังไฟนีออนสะท้อนแสงสีขาวนวลออกมา นพ.พีรพล ชัชวาลย์ และเพื่อนหมอร่วมรุ่นอีก 2 คน กำลังฟังอย่างตั้งใจ ถึงจะมีบางคนเพิ่ง "ออกเวร" มาหมาดๆ เมื่อสักครู่ก็ตาม แต่การ "ลงหวอด" ดูอาการผู้ป่วยกับ "อาจารย์หมอ" ก็เป็นสิ่งที่ทำกันเป็นกิจวัตรอยู่แล้ว ทั้งหมออาชีพที่ถูกส่งมาอบรมเพิ่มเติม และนักศึกษาแพทย์ ในช่วงเช้าตั้งแต่ 7.00 - 9.00 น.โดยประมาณ แผนกศัลยกรรมประสาทและกระดูก โรงพยาบาลราชวิถี จะแปรสภาพเป็นห้องเรียนขนาดใหญ่ เหมือนโรงพยาบาลรัฐอื่นๆ สำหรับถ่ายทอดความรู้จากบรรดาแพทย์รุ่นพี่ หรือแพทย์เชี่ยวชาญเฉพาะทาง "แล้วแต่ใครว่างช่วงไหนก็จะผลัดกันมาเรียนครับ" เขาบอก คนไข้สาวจากเมืองกาญจน์เล่าอาการที่ขาของเธอไม่สามารถใช้งานได้มา ตั้งแต่ 3 เดือนก่อน พบว่า เป็น "เนื้องอกในไขกระดูกสันหลัง" เกินกำลังโรงพยาบาลต่างจังหวัดจะรับไหว ที่นี่จึงกลายเป็นจุด "ส่งต่อผู้ป่วย" "ถ้าไม่ผ่าก็เดินไม่ได้ ถ้าผ่าก็มีโอกาสเดินไม่ได้สูง" เป็นคำวิเคราะห์การรักษาจากอาจารย์หมอของพวกเขา เข็มนาฬิกายังไม่ทันชี้เลข 9 ดี บริเวณด้านล่างของแผนกคัดกรองคนไข้ของตึกผู้ป่วยนอก ก็แออัดไปด้วยผู้คนที่มาเข้าคิวรอรับการรักษาชนิดต้องยืนต่อแถวรอกัน แน่นอน คนที่จัดการแยกคนไข้ให้เป็นระบบเพื่อความรวดเร็ว และรักษาได้ตรงโรค ก็ต้องเป็นพยาบาลวิชาชีพอย่าง ศรีเพ็ญ ศรีลำภา อยู่แล้ว "วันนี้ยังน้อยนะ ลองมาเห็นวันอังคารกับพฤหัสสิ นั่นน่ะเยอะของจริง" เธอยืนยัน เธออธิบายถึงวิธีรับมือกับคลื่นมหาชนจะแบ่งเป็น 4 จุดใหญ่ๆ เริ่มจากคัดกรองประวัติผู้ป่วยใหม่ แยกประเภทอาการส่งไปตามห้องตรวจโรคเพื่อพบแพทย์ ส่วนคนไข้เก่าจะมีบัตรนัดก็จะง่ายต่อการจัดคิวขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่จุดห้องตรวจจะเป็นฝ่ายประสานงานระหว่างคนไข้กับหมอ และแผนกผู้ป่วยใน จบจากสอนนักศึกษาแพทย์ ตรวจคนไข้ตึกผู้ป่วยใน ยกที่ 3 ของ นพ.เมธี วงศ์ศิริสุวรรณ ศัลยแพทย์ประสาท โรงพยาบาลราชวิถี กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข (สธ.) ก็คือประจำที่ห้องตรวจโรคของแผนกศัลยกรรมสมอง นอก จากความเชี่ยวชาญเฉพาะทางที่ทำให้เขาต้องรับมือกับคนไข้เฉลี่ยวันละ 20 รายเป็นอย่างน้อย ยังจะต้องเกี่ยวข้องกับเครื่องมือเทคนิคการแพทย์นานับชนิด เพื่อวินิจฉัยอาการ วางแผนทำการรักษา จึงต้องค่อนข้างแม่นยำ และทำเวลากับความซับซ้อนของคนไข้พอสมควร ถึงอย่างนั้นก็ใช่ว่าภารกิจของเขาจะหมดแค่นี้ เพราะถ้าไม่ได้เข้าเวร คิวผ่าตัดที่ผูกติดไว้กับระบบประสาท และสมอง ซึ่งในประเทศไทยมีอยู่เพียง 300 คน ทำให้แต่ละวันของคุณหมอเมธี มือก็ยังเป็นระวิงอยู่ดี จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 12:07:57

ความคิดเห็นที่ 2 "ความเสี่ยง" บนเตียงผ่าตัด อาการปวดหัวอย่างรุนแรงโดยไม่รู้สาเหตุของผู้ป่วยรายหนึ่งที่ถูกส่งต่อ มาจากโรงพยาบาลอีกแห่ง ตรวจพบว่ามี "ก้อนเนื้อ" ขนาด 10 เซ็นติเมตรอยู่บริเวณช่วงท้ายทอย ทำให้คิวการผ่าตัดคนไข้อีกรายจากชัยนาทที่มีอาการเนื้องอกบริเวณตาขวาต้อง เลื่อนออกไปก่อน "เราต้องดูระดับความซีเรียสของเคสเป็นหลักก่อน" นพ.เมธีให้เหตุผลในการเลือก "ผ่า" อาการเนื้องอกที่สมองด้านท้ายทอยก่อน ในห้องผ่าตัด พยาบาล และผู้ช่วยพยาบาลกำลังง่วนอยู่กับการจัดเครื่องไม้เครื่องมืออย่าง เตียงผ่าตัด เครื่องวัดความดัน กล้องผ่าตัด รวมทั้งเครื่องมือปลีกย่อยที่เกี่ยวข้อง ทั้งหมดผ่านการ นึ่งฆ่าเชื้อ และถูกวางเรียงอย่างเป็นระเบียบ "ทั้งหมดที่เราทำก็เพื่อความปลอดภัย และป้องกันการติดเชื้อของผู้ป่วยเอง" เขาบอกขณะกำลังทดสอบเครื่องมือให้อยู่ในสภาพพร้อมใช้งาน ไม่นานนัก หลังจากวิสัญญีแพทย์วางยาสลบ และตรวจเช็คสภาพความพร้อมของร่างกายคนไข้เรียบร้อย เครื่องมือต่างๆ ก็ถูกจัดวางประจำที่ โดยมีพยาบาลผู้ช่วยคอยทำหน้าที่ส่งเครื่องมือ พยาบาล 2 คน ด้านนอกพื้นที่ปลอดเชื้อคอยหยิบจับอุปกรณ์เสริม ขณะที่พยาบาลอีก 2 คนตรวจดูความเรียบร้อยของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ "ทุกกระบวนการเกิดความผิดพลาดได้หมดครับ" หมอเมธียืน ยัน ทุกขั้นตอน ตั้งแต่วางยาสลบ เตรียมเส้นเลือดใหญ่ ผ่าคนไข้ ไปจนกระทั่งเย็บแผล ทุกอย่างต้องทำด้วยความระมัดระวังเป็นพิเศษ หลังจากวางยาเรียบร้อย คนไข้ถูกจับนั่งขึ้น เพราะจุดปัญหาอยู่บริเวณท้ายทอย ผิวหนัง ไขมัน กล้ามเนื้อ ค่อยๆ ถูกผ่าออกทีละชั้น ก่อนจะถึงกระโหลกที่ต้องใช้มีดอีกชนิดค่อยๆ แกะเอาชิ้นเนื้อ และกระดูกออกมา โพรงขนาดลูกมะนาว เผยให้เห็นเยื่อหุ้มสมอง ก่อนกล้องผ่าตัดจะส่องเพื่อขยายภาพ และทำการเปิด "ถุงน้ำ" ที่โตขึ้นมา ไม่ให้เกิดอาการแบบนี้อีก "เส้นเลือดเส้นเล็กๆ ที่อยู่รอบๆ สมองแถวนี้มีความสำคัญหมด หากพลาดไป คนไข้อาจไม่ฟื้นเลยก็ได้ อาการติดเชื้อทุกอย่างเป็นไปได้หมด ทุกเคสจึงยากไม่ต่างกัน" สีหน้าผ่อนคลายนั้นตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง ตลอด 3 ชั่วโมงของการผ่าตัด นพ.เมธี ถือว่าใช้เวลาค่อนข้างน้อย เพราะบางราย คนเป็นหมอต้องอยู่ในห้องผ่าตัดนานถึง 14 ชั่วโมงก็มี "วันก่อนมีคุณหมอคนหนึ่งจะเกษียณแล้ว แต่เข้าผ่าตั้งแต่ 9 โมงเช้ายันเที่ยงคืน ไม่ได้ออกไปไหนเลย คุณคิดดูแล้วกัน ปวดหนักปวดเบาจะทำยังไง" เขาเย้าด้วยเสียงหัวเราะ จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 12:08:41

ความคิดเห็นที่ 3 ชีวิตจริงใช้อุดมคติ "ไม่ได้" ด้วยความที่ ศัลยแพทย์ เป็นหนึ่งในสาขาที่มีคดีฟ้องร้องเป็นอันดับต้นๆ พอๆ กับอายุรแพทย์ และสูตินารีแพทย์ ทำให้นอกจากจะต้องรับมือกับความเสี่ยงต่อการติดเชื้อ และถึงแก่ชีวิตของผู้ป่วยที่เกิดขึ้นในการผ่าตัดแล้ว เขายังต้องแบกรับความเสี่ยงจากการ "ถูกฟ้อง" โดยผู้เสียหาย หรือญาติอีกด้วย "ที่ไหนก็ไม่มีมาตรฐานในการรักษาหรอกครับ" นพ.เมธียอมรับถึง ความต่ำกว่ามาตรฐานที่สามารถเกิดขึ้นได้กับโรงพยาบาลทุกแห่ง โดยเฉพาะภาครัฐ ซึ่งไม่เพียงพอกับความต้องการของผู้คนที่มารับการรักษา ทำให้การทำงานในโรงพยาบาลรัฐต้องปรับเปลี่ยนตามสภาพ เท่าที่เครื่องมือจะอำนวย "เครื่องมือในห้องผ่าตัดของผมแต่ละเครื่องรวมกันก็ 60 ล้านเข้าไปแล้ว รัฐจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อล่ะ ห้องไอซียูที่มีศักยภาพพร้อมเราก็มีแค่ 8 เตียง ขณะที่มีคนป่วยรอเข้าคิวยาวเหยียด เราก็ต้องปรับเปลี่ยนห้องฉุกเฉินต่างๆ ให้สามารถรองรับผู้ป่วยได้" นพ.เมธีบอก ค่าอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่ใช้อยู่บางชิ้นจึงต้องใช้เทคนิคในการ "ดีล" กับบริษัทผู้ขาย เพื่อให้มีมารักษาผู้ป่วย หรือแม้แต่ระบบการจัดการขั้นพื้นฐาน "อย่างบุคลากรพูดกันตามตรงปริมาณก็ไม่ เพียงพอกับความต้องการ เฉพาะแผนกนี้มี 8 ห้องตรวจ พยาบาล 4 คน ผู้ช่วยพยาบาล 6 คน ขณะที่คนไข้วันละเป็นร้อย บางคนทำเกินหน้าที่ด้วยซ้ำ" ศรีเพ็ญให้รายละเอียดเพิ่ม ยังไม่นับ ความพยายามซื้อตัวบุคลากรทางการแพทย์จากโรงพยาบาลเอกชน หรือจากสถานพยาบาลในต่างประเทศ ที่ทำให้บุคลากรทางภาครัฐเริ่มร่อยหรอลงไปทุกวัน คดีฟ้องร้องก็เป็นอีกปัญหาทำให้แพทย์วางตัวลำบาก เพราะบางครั้งความผิดพลาดที่เกิดขึ้นตัวคนรักษาเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ "เราระวังอย่างเต็มที่แล้ว บางครั้งเราก็ไม่รู้จริงๆ ว่ามันเกิดจากอะไร เราทำตามขั้นตอนทุกอย่าง แต่บางทีญาติเขาไม่เข้าใจ เพราะตอนเข้ามาเขาเดินมา แต่ทำไมออกไปตายล่ะ" สิ่งที่หมอเมธีหมายถึง ก็คือปัจจัยแวดล้อมอื่นๆ ที่ไม่ได้เกี่ยวกับทางแพทย์เฉพาะทาง อาทิ โรคแทรกซ้อนทางอายุรกรรมต่างๆ รวมทั้งอาการ "โหลด" งานของแพทย์เอง "อย่างผมมีคนไข้ที่ต้องดูแล 10 คน ถามว่าเมื่อคืนผมผ่าตัดถึงตีหนึ่ง วันนี้ผ่าต่อ 8 โมงเช้า หรือเข้าเวรแล้วมีเคสฉุกเฉิน ร่างกายหมอไม่พร้อมคนไข้มีความเสี่ยงไหม ก็เสี่ยงกันหมด" จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 12:09:28

ความคิดเห็นที่ 4 ผลกระทบที่ตามมา ในมุมมองของผู้รักษาอย่างเขาคิดว่า นอกจากจะทำให้แพทย์ทำงานได้ลำบากขึ้น บุคลากรทางการแพทย์เฉพาะทางใหม่ๆ ก็จะไม่เกิดอีกด้วย "หมอรุ่นใหม่ๆ ก็จะไม่กล้าผ่า ในที่สุดเราก็จะไม่มีผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทาง โรงพยาบาลกลัวถูกฟ้องก็ส่งต่อ แล้วคนไข้จะเป็นยังไงล่ะ ถ้าส่งต่อกันอย่างเดียว จริงๆ ความผิดพลาดไม่มีใครอยากให้เกิดหรอก เราทำกันเต็มที่อยู่แล้ว เพราะชีวิตคนๆ หนึ่งมันคือร้อยเปอร์เซ็นต์ของครอบครัวเขาน่ะ หรือเราผ่าเคสใหม่อยู่ แล้วญาติเคสเก่าเขาจะเข้าใจไหมว่า สายป่านนี้แล้วหมอทำไมยังไม่มา" การมองต่างมุมในความรู้สึกของเขาจึงเป็นเรื่องสำคัญที่น่าจะทำให้คนไข้ กับหมอเข้าใจกันมากขึ้น เพราะเมื่อคนเป็นหมอรับผู้ป่วยเข้ามาดูแลแล้ว ก็ต้องทำการรักษาให้จนถึงที่สุด "คนเป็นหมอเราเกี่ยวพันกับคนไข้ตั้งแต่เข้ามาจนกว่าจะหายกลับออกไปนั่นแหละครับ" น้ำเสียงนั้นแสดงเจตจำนงชัดเจน Tags : ชีวิตการทำงานของศัลยแพทย์ระบบประสาทและสมอง จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 12:10:43

ความคิดเห็นที่ 5 เห็นใจ  และรับทราบ ความลำบากของเหล่านายแพทย์  และพยาบาล เป็นอย่างยิ่ง ที่จริง ก็รับรู้ และรับทราบ ในความเหน็ดเหนื่อย ของบุคคลทั้งหลายเหล่านี้ เป็นอย่างดี  จนไม่คิดจะส่งเสริมให้ลูกเรียนแพทย์ แต่ที่อยากฝากเอาไว้ก็คือ บรรดาแพทยื ที่ไปทำงานโรงพยาบาลเอกชน หลายแห่ง หรือแพทย์ บางท่านที่ชอบคิดว่า คนไข้....   อย่างไร ก็ไม่ควรจะเถียงแพทย์  ไม่ว่าในแง่ไหน หรือแพทย์บางคน ที่อีโก สูง จนไม่สนใจ ความเห็น หรือการพยายามบอกเล่าอาการจากคนไข้  หรือญาติ คนไข้ หนำซ้ำ ยังดูคนไข้เสียอีก ว่า "คุณจะมารู้ดีกว่าผมได้อย่างไร" จนพอเกิดกรณี วินิจฉัยโรคผิดพลาด  ด้วยความประมาทเลินเล่อ ของแพทย์เอง กลับไม่้เคยมีการพยายามจะประคับประคอง เยียวยา คนป่วย หรือญาติ ในแง่ของความรู้สึก หลายครั้ง แพทย์ สภากลับช่วยกระหน่ำ รุมผู้ป่วย หรือผู้เสียหาย ซ้ำลงไปเลย ในสายตาของคนไข้ส่วนใหญ่  "หมอ ประดุจ เทพเจ้า" อยู่แล้ว ถ้าไม่เลวร้ายจริง ๆ ถึงแม้คนไข้จะเสียชีวิต ก็แทบจะหาคนไข้มาฟ้องร้องหมอได้น้อยมาก  กรณีที่มีการฟ้องร้องเกิดขึ้น  ควรจะมีการวิเคราะห์ ให้ชัดเจน ว่าถ้าอยู่ดีๆ   จะมีใครอยากออกมาขึ้นโรง ขึ้นศาล นั่นแสดงว่าต้องมีอะไรผิดปกติๆ   อย่าเอาแต่ตั้งแง่ว่า คนไข้หัวหมอ   อยากได้ผลประโยชน์  อยากดัง ถ้ายังคิดแบบนี้  สังคมใระหว่าง หมอ และคนป่วย จะยิ่งถ่างกว้างออกไปอีก จากคุณ : oldmanhandsome เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 13:25:30

ความคิดเห็นที่ 6 เรื่องแบบนี้จะกี่กระทู้ก็มาม่าทุกทีเลย   จากคุณ : Elixir The High Priest เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 18:46:14

ความคิดเห็นที่ 7 หลายครั้ง คนป่วยก็เสียชีวิตจากการรักษาโดยที่หมอไม่มีความเข้าใจเกี่ยวกับ ลักษณะของตัวเคนไข้แต่ละคนว่า เขาไม่เหมือนกัน แม่เราอึดอัดที่หน้าอก ไปหาหมอทรวงอก เขาเรียก คนไข้อีกคนนึงมาแล้วบอกว่าเป้นเหมือนกันคือกรดไหลย้อน ให้ยามากินอะไรๆ บอกว่าเหมือนกันเดี๋ยวก็หาย สรุปแม่เรา จากวันนั้นมา ก้พบว่าเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย แล้วก็เสียชีวิตไปแล้วค่ะ หมอ เก่งจริงๆ ดูอาการรวมๆคล้ายๆกันแล้วบอกว่าเป็นเหมือนอีกคนนึง เอามารักษาด้วยกันเสร็จสรรพ ไม่ปล่อยให้คนไข้บอกอาการตัวเองโดยละเอียด อ่านคร่าวๆจากพยาบาล แล้วก็วินิจฉัยเลย? หมอแบบนี้ ฟ้องไปก็เท่านั้นล่ะ แม่ก็ตายไปแล้วฟ้องหมอ แม่ก็ไม่ฟื้น แต่แค่อยากให้หมอ วินิจฉัยโรคลูกตัวเองผิดพลาดมั่ง แล้วหลังจากนั้นคงรู้ว่า ญาติคนไข้รู้สึกยังไง จากคุณ : Ashina เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 20:28:59

ความคิดเห็นที่ 8 จากคห.6 มาม่าแปลว่าอะไรเหรอคะ จากคุณ : JinHanNa (JinHanNa) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 21:44:08

ความคิดเห็นที่ 9 มาม่า = ดราม่าครับ เป็นกำลังใจให้หมอทุกคน ส่วนการวินิจฉัยโรคผิด ไม่ทราบหรอกครับ แต่หมอวินิจฉัยโรคพลาด แล้วลููกเขามาเกี่ยวอะไร แต่ถึงจะวินิจฉัยลูกตัวเองพลาด ก็คงไม่มีใครฟื้นขึ้นมาอยู่ดี จากคุณ : Radomski เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 22:14:24

ความคิดเห็นที่ 10 ถ้าทุกคนยังเชื่อจริงๆว่า "หมอดีๆก็มีเยอะ" และ "ทุกอาชีพต่างก็มีคนดีไม่ดี" ก็ไม่อยากให้ทับถมรวมไปหมด ไม่พูดถึงเรื่องฟ้องร้อง ไม่ฟ้องร้อง เพราะฝ่ายคนไข้ ก็พูดว่า ไม่มีใครอยากขึ้นศาลให้ยุ่งยากหรอก ถ้ามันไม่...จริงๆจะไปฟ้องทำไม ฝ่ายหมอก็พูดว่า ขนาดทำเต็มที่ สุดความสามารถแล้ว ก็ยังโดนฟ้อง,ไม่จริงที่ว่า ถ้าทำดีที่สุดแล้ว จะไม่โดนฟ้อง คือต่างฝ่ายต่างก็เถียงกันไปมา จนมาม่า เอาถึงเรื่องธรรมดาทั่วไปก็ได้ อ่านกระทู้นี้ยังเหนื่อยเลย http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L9952670/L9952670.html หมอทำไมไม่ช่วย หมอทำไมไม่ทำ ทั้งๆที่ทำดีแล้ว กลับไม่ได้รับคำชม ได้แต่คำติ กระทู้ก่อนก็เห็นว่า หมอตรวจนิดเดียว 2 นาทีเป๊ะๆ แต่ถ้าตรวจช้าบ้าง คนไข้ที่เขารออยู่ จะเป็นอย่างไร คนเราก็เหมือนกันหมดแหล่ะครับ ต้องการกำลังใจ เหนื่อยได้ เครียดได้ คนที่มาทำงานด้านนี้ ต่อมเหนื่อย ต่อมเครียด เขาไม่ได้ตัดออกไปหมด จนไม่มีความรู้สึกนะครับ ถ้าไม่เริ่มเห็นใจกันในเรื่องเล็กๆน้อยๆ ก็พาลไปขึ้นโรงขึ้นศาลหมดนั่นแหล่ะครับ ผมเข้าใจว่าทุกคนที่มาถึงมือหมอแล้ว ต่างไว้ใจ ว่าคนๆนี้ คือที่พึ่งของเรา แต่พอหมอรักษาไม่เป็นอย่างที่พอใจ ... เหตุที่เป็นแบบนั้น เพราะคนที่รักษานั้น ไม่ใช่ญาติเหรอครับ ต้องเป็นลูก เป็นพ่อแม่เท่านั้น ถึงจะรักษาดีๆเหรอ ผมว่าไม่ใช่ มันไม่มีใครหรอก อยากจะรักษาคนอื่นแย่ๆ อยากรักษาคนอื่นไม่หาย ระบบบ้านเรา ก็ไม่ดีเท่าเมืองนอก แต่หลายคนก็อยากให้ใช้กฏหมายแบบเมืองนอก แต่การแพทย์เน่าๆเท่าเดิม ผมเองก็ได้แต่หวังในใจว่า ทุกอย่างมันจะดีขึ้นเร็วๆล่ะครับ ไม่รู้จะช่วยยังไงจริงๆ แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 53 22:39:42 จากคุณ : ไม่ใช่หมอ ไม่เกียวข้องกับหมอ (Radomski) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 53 22:36:06

ความคิดเห็นที่ 11 " ถ้าไม่เลวร้ายจริง ๆ ถึงแม้คนไข้จะเสียชีวิต ก็ แทบจะหาคนไข้มาฟ้องร้องหมอได้น้อยมาก  กรณีที่มีการฟ้องร้องเกิดขึ้น  ควรจะมีการวิเคราะห์ ให้ชัดเจน ว่าถ้าอยู่ดีๆ   จะมีใครอยากออกมาขึ้นโรง ขึ้นศาล นั่นแสดงว่าต้องมีอะไรผิดปกติๆ   อย่าเอาแต่ตั้งแง่ว่า คนไข้หัวหมอ   อยากได้ผลประโยชน์  อยากดัง ถ้ายังคิดแบบนี้  สังคมใระหว่าง หมอ และคนป่วย จะยิ่งถ่างกว้างออกไปอีก " ............. เห็นด้วยเลยครับ ... ............. ที่นำมาแบ่งปัน ก็ไม่ได้บอกว่า หมอ ดี ทุกคน ...  อย่างที่เคยพูดนะครับ " หมอก็เป็น คน มีทั้งดี มีทั้งไม่ดี .. คนไข้ (ญาติ) ก็เช่นกัน " ปัญหาตอนนี้ ก็คือ หลายคน ไม่พยายามที่จะเปิดใจรับฟัง ความเห็นของคนอื่น ... ดูอย่างในเวบนี้ก็มีเยอะแยะ มีหลายครั้งที่เกิดจากความเข้าใจผิดของ จขกท. แต่ก็มีคนร่วมด่า ร่วมประณาม ไปแล้ว  พอต้นเรื่องเขามาอธิบาย ก็ยังพยายามแถไปเรื่องอื่นต่อ ?? ถ้า ต้นเรื่อง เขาไม่มาอธิบาย ความเข้าใจผิด ก็ยังคงอยู่ .. แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่า ต้นเรื่องมาอธิบายแล้ว คนที่เคยร่วมแสดงความเห็นในกระทู้ ได้กลับมาอ่านบ้างหรือเปล่า ... ลองแวะไปอ่านเล่น ๆ นะครับ .. ณ โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ในพิษณุโลก อยากให้อ่านดูมากๆๆ http://topicstock.pantip.com/lumpini/topicstock/2010/08/L9610763/L9610763.html จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 53 10:48:32

ความคิดเห็นที่ 12 คห. 9 ค่ะ   ใช่ค่ะ ไม่มีใครฟื้น แต่ วินิจฉัยผิดพลาด จากเป็นน้อยจนเป็นระยะสุดท้าย เสียโอกาสรักษา ตายอย่างทรมาร หายใจไม่ออก เข้าห้องไอซียู โรงพยาบาลเอกชนถึงรู้ว่าเป็นมะเร็งกดทับปอดจนแฟ่บไปข้างนึง ถึงก่อนเสียแม่จะบอกว่า ไม่จากเป็นก็จากตาย แต่อยากให้เขาแก่ตายอย่างไม่ทรมารน่ะค่ะ หวังว่าคงเข้าใจ ถ้าคยนไข้เป็นญาติหรือลูกเขา เขาจะทำแบบนี้มั้ย แค่นั่นล่ะค่ะ ตอนนี้ต่อให้ป่วยหนักแค่ไหนก้ปล่อยตามยถากรรมดีกว่า ไปคาดหวังกับหมอ จากคุณ : Ashina เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 53 19:38:34

ความคิดเห็นที่ 13 ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ แต่โดยทั่วไปการวินิจฉัยมะเร็งกระเพาะอาหารในระยะแรกๆ เป็นการยาก เอาข้อมูลทางวิชาการมาให้ดู http://www.aafp.org/afp/2004/0301/p1133.html The initial diagnosis of gastric carcinoma often is delayed because up to 80 percent of patients are asymptomatic during the early stages of stomach cancer 80% แทบจะไม่มีอาการในระยะแรก Unfortunately, in the United States, most cases of gastric cancer are discovered only after local invasion has advanced. ซึ่งแม้แต่ในสหรัฐเองก็มีเหตุการณ์ประมาณนี้บ่อยๆ คุณอาจจะไม่เชื่อ แต่ไม่มีใครอยากวินิจฉัยพลาดหรอกครับ เนื่องจากปัญหาอยู่ที่ความยากในการวินิจฉัย ไม่ได้อยู่ที่เป็นญาติหรือไม่ จะเป็นลูกหรือเป็นญาติหรือไม่ก็ไม่ต่างกันครับ แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 53 08:46:16 จากคุณ : Elixir The High Priest เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 08:38:46

ความคิดเห็นที่ 14 ทุกท่านเคยทำข้อสอบ  จะมีสักครั้งไหมที่ทำข้อสอบแล้วถูกทุกข้อ 100% การตรวจวินิจฉัยผู้ป่วยก็เหมือนทำข้อสอบ 1 ข้อ วันหนึ่งตรวจคนไข้ 50 คน ก็เหมือนทำข้อสอบ 50 ข้อ  ถามว่าจะมีท่านใดสามารถวินิจฉัยโรคถูกทั้ง 50 ราย คือถูกต้อง 100% (สงสัยต้องเป็นผู้หยั่งรู้ฟ้าดิน)     หมอวินิจฉัยญาติตนเอง ลูกเมียตนเองก็ ยังไม่ถูกต้อง 100% เลย จากคุณ : Sono เขียนเมื่อ : วันสาธารณสุขแห่งชาติ 53 10:40:57