ความคิดเห็นที่ 1 สงสาร จขก จังคงต้องใช้เวลาในการลืมอดีตที่ผ่านมาอยากให้ จขก ลองไปนั้งสมาธิดูครับอาจจะช่วยได้ จากคุณ : tee6688 (tee6688) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 00:12:24

ความคิดเห็นที่ 2 ก่อนอื่น ตั้งสติ ให้ได้ ก่อน จำไว้     มีพบ ก็ต้อง มีพราก  เป็นสัจธรรม ของโลก ชึวิตยังอีกยาวไกล   เริ่มต้นใหม่ ตอนนี้ ยังไม่สาย เข้มแข็ง นะ ครับ จากคุณ : otto เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 00:14:06

ความคิดเห็นที่ 3 ที่นี่ มีเพื่อนและกำลังใจให้เสมอ มีพบแล้วมีพลัดพลาก จงเก็บความรัก ความทรงจำที่ดีนี้ใว้ในใจเรา เราเองก้จะอยู่ในความทรงจำที่ดีในใจเขาเช่นกัน ขอให้เข้มแข็ง  และอดทน น้ำตาคนอื่นเห็นอาจจะมองว่าคุณอ่อนแอ แต่น้ำตามันทำให้คุณเข้มแข็ง แต่ถ้าคุณนึกถึงอดีตที่เคยผ่าน สิ่งเคยทำร่วมกัน สิ่งเคยมีความสุขร่วมกัน คุณลองยิ้มให้กับความสุขที่ผ่านมาสิ  ใจคุณจะเบิกบาน โลกจะสวยงาม คุณไม่ใช้ผู้แพ้ เพียงแต่คุณยังไม่ได้ครอง เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : โทนี่ (ChadChad) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 01:01:32

ความคิดเห็นที่ 4 ทำใจคะ ช่วงแรกๆ ก็จะเป็นแบบนี้ แต่นานๆไป เวลาจะทำให้เราดีขึ้นคะ ใจเย็นๆนะคะ ตัวเราเองเคยผ่านเวลาแบบนี้มาแล้วคะ ตอนแรกจะเป็นจะตาย น้ำหนักลงไป8โล นอนไม่หลับ เห็นอะไรที่เกี่ยวกับเค้า ร้องไห้ทุกอย่าง ห้างที่เคยเดินด้วยกัน ช่วง6เดือนแรกไม่เหยียบเลย เก็บตัวอย่างเดียว แต่พอเวลาผ่านไป ตัวเราจะดีขึ้นเองคะ ให้ จขกท เศร้าให้เต็มที่แล้ว ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ ค่อยกลับมาร่าเริง เเละเป็นตัวเราอีกทีนะคะ สู้ๆคะ จากคุณ : nattareya เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 01:03:07

ความคิดเห็นที่ 5 ใช้เวลารักษาใจ  ช่วยได้จริง ๆ ค่ะ เจอมากับตัวเองแล้ว ให้มันผ่านไป เดี๋ยวจะดีขึ้นเองค่ะ จากคุณ : bingo123 เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 01:09:34

ความคิดเห็นที่ 6 ทำใจครับ สิ่งมีชีวิตมักจะไม่ยึดติดอยู่กลับที่ สู้ๆๆ จากคุณ : ปากว่า ตาขยิบ (ปากว่า ตาขยิบ) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 02:26:38

ความคิดเห็นที่ 7  สู้ๆค่ะ   เป็นกำลังใจไห้นะคะ เราเอง ผ่านช่วงนั้นมานานแล้ว  ทั้งที่ตอนนั้นคิด ว่าผ่านไปไม่ได้แน่ๆ จะเป็นจะตาย ให้ได้อย่างเดียว  แต่วันเวลามันช่วยรักษาเราได้จริงๆค่ะ   จากคุณ : สาวถุงกาแฟ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 04:57:50

ความคิดเห็นที่ 8 พอผ่านไปได้.....ก็ขำ ว่า....ตอนนั้นเราเป็นไปได้น่ะ คนเรา จากคุณ : toad9116 เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 05:01:17

ความคิดเห็นที่ 9 เราไม่รู้ เหตุผลที่คุณใกลกัน..คืออะไร คนเรา ใกลกันแค่ใหน..ก็เจอกันได้..ถ้าใจ คิดถึงกัน.... จากคุณ : ยายภูธร เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 07:54:43

ความคิดเห็นที่ 10 ..ห่างกัน 17 ปี ไม่ใช่ปัญหานี่คะ(สำหรับคุณ) แต่ปัญหาอยู่ที่อะไรกันแน่คะ ทำไมเขาต้องจากไปอยู่ที่อื่นล่ะ แล้วทำไมคุณต้องร้องไห้อาลัยอาวรณ์เขาด้วยล่ะ ไม่เข้าใจค่ะ ..คุณก็ยกหูโทรศัพท์ ไปเรียกให้เขากลับมาบ้านซิคะ หรือไม่ก็ขึ้นรถไปหาเขาเองก็ได้ มันมีปัญหาอะไร ก็แก้ตรงปัญหาซิคะ. จากคุณ : usbankusa เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 08:14:14 A:183.89.96.33 X: TicketID:293046

ความคิดเห็นที่ 11 อืมมม เห็นใจ และเป็นกำลังใจให้นะคะ แอบสงสัยเหตุแห่งปัญหา ด้วยอีกคนค่ะ อะไรหนอ ช่างใจร้าย อยู่กันมาตั้ง 5 ปี แล้ว ยังจะทำให้พลัดพรากจากกันได้อีก แต่อย่างไรนะคะ เรามาทำกายและใจ ให้เข้มแข็งดีกว่า จะฟูมฟายกับปัญหาที่เกิดมาแล้วนะคะ เวลา จะเป็นสิ่งที่ช่วยเยียวยา และรักษากายและใจให้ค่อยๆ ดีขึ้นค่ะ เป็นกำลังใจให้อีกครั้งนะคะ เราเอง ทำเป็นแนะนำอย่างนั้น อย่างนี้ นะคะ แต่ตัวเอง ก็เพิ่งจะตั้งกระทู้ ขอกำลังใจ ไปเหมือนกัน อิอิ จริงๆ ตั้งกระทู้ อยากจะแจกกิฟ แต่พ่วงขอกำลังใจด้วยน่ะค่ะ Give & Take นะคะ มีก้อแบ่งปัน ไม่มี ก้อขอซะดื้อๆ ปล. 1. นอกจากจะเข้าพันทิพ พร้อมกับความเสียใจแล้ว เรามั่นใจว่าขาออกจะต้องมีกำลังใจ หอบใหญ่กลับไปค่ะ จากคุณ : Kzybear เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 08:50:01

ความคิดเห็นที่ 12 คนเรา ไม่ลืม ไม่มีหรอก มีแต่ลืมช้า หรือว่า ลืมเร็ว อย่างน้อยคุณกับเค้า ก็เคยมีช่วงเวลาดีๆ ด้วยกัน เก็บสิ่งนั้นเป็นความทรงจำเนอะ เคยมีความรัก ให้นึกถึง ก็ยังดีกว่า ไม่เคยได้รู้จักความรักเลย เมื่อมีวาสนา ไม่ต้องเรียกร้อง ก็มาเจอกัน เมื่อสิ้นวาสนา ก็ต้องจากกัน รั้งยังไง ก็รั้งไม่อยู่ มีพบ มีพลัดพราก เป็นสัจธรรม ธรรมดาของโลกค่ะ จากคุณ : น้อง!!!...คนนี้พี่ขอ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 08:52:29

ความคิดเห็นที่ 13 เข้ามาแจกกิ๊ฟ แทน จขกท สำหรับกำลังใจค่ะ มีเหลือนิดหน่อย แหะๆๆ จากคุณ : น้อง!!!...คนนี้พี่ขอ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 08:57:33

ความคิดเห็นที่ 14 สิ่งทีเราทำและใช้ประจำเวลาที่เจอปัญหาหรือ  ความเสียใจต่าง คือ  "ยอมรับ" ยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น  ไม่หลอกตัวเอง  และต้องเข้มแข็งต่อไปให้ได้ หากคุณทำได้  ทุกเรื่องก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย  มันเป็นแค่เรื่องธรรมดาที่ผ่านเข้ามาในช่วงชีวิตนึงเท่านั้นเองค่ะ จากคุณ : พรุ่งนี้สวย เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 09:02:39

ความคิดเห็นที่ 15 ถึงแม้คุณจะเข้ามาพร้อมกับความเสียใจ แต่เชื่อได้เลยว่าเพื่อนๆในนี้ทุกคนต้องการให้คุณกลับไปพร้อมกับรอยยิ้ม... สู้ๆ ครับ จากคุณ : จ่าหมาน เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 09:10:59

ความคิดเห็นที่ 16 มีเพลงในอัลบั้มพรายของปฐมพร ปฐมพร อยู่เพลงนึง...ผมจำเนื้อร้องไม่ได้ทั้งหมด แต่จำประโยคสุดท้ายได้ขึ้นใจ... "ให้เธอเข้มแข็งไว้ เข้มแข็งไว้...คนดี...." จากคุณ : Diamond and The Gang เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 09:38:22

ความคิดเห็นที่ 17 เปลี่ยนมุมมองสิครับ ผ่านที่ที่เคยเที่ยวด้วยกัน แล้วนึกว่า อึม ดีนะเคยมาเที่ยวตรงนี้ด้วย สนุกดี มีอะไรให้จำด้วย  ทำตัวเบา เบา ลอยไปเรื่อยๆดีกว่าครับ จากคุณ : ฟุ้งซ่าน เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 09:47:04

ความคิดเห็นที่ 18 แค่ชัวครู่เท่านั้นเอง เรามองใหมันเศ้า  มันก็เสร้า มองให้สนุกมีความสุข  เราก็สุขด้วย อยู่ที่เราคิดเท่านั้นเองครับ  จริงๆ เป็นกำลังใจให้นะครับ . จากคุณ : samr เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 10:02:39

ความคิดเห็นที่ 19 เข้าใจ ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เราเคยกับชีวิตแบบนี้ "วนเวียน" เคยฟังเพลงนี้ไหมคะ ตะวันลับฟ้า เมื่อตอนเย็นๆ ....จะเป็นเวลาที่ใจหาย..ปลายท้องฟ้า กับแดดแรงๆ ช่างเหมือนใจจะขาด...ยังกังวลห่วงใครบางคนี่ไม่อาจพบและเจอ... ยังคิดถึงเธอทุกที่อยู่คนเดียว.... เราวนเวียนกับการร้องไห้ เป็นวรรค เป็นเวร ประมาณ 2 ปีเต็ม (ต้องพบจิตแพทย์) กลัวเป็นโรคซึมเศร้า ของเราจากกันด้วยไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่ (เค้ามีคนอื่น) แต่เรากลับที่จะเก็บความทรงจำ ที่เป็นส่วนดีของเค้าไว้ แต่แล้วเวลา.. เวลาจริง ๆ ที่ทำให้เราค่อย ๆ ลืมกับเรื่องต่าง ๆ ได้ และที่สำคัญคือ ครอบครัว พ่อ แม่ เพื่อน ๆ ทำให้เราค่อย ๆ ฟื้นสติขึ้นมาได้ เราเข้าใจ มันคงต้องอีกสักพักใหญ่ ๆ นะคะ เราเอาใจช่วย พยายามทำให้ตัวเองไม่ว่าง รักตัวเองให้มาก.. และเมื่อวันที่คุณดีขึ้น และมองย้อนกลับไป เรื่องต่าง ๆ ที่ผ่านมามันจะเป็นสิ่งเล็ก ๆ ไม่ว่าคุณจะเจอเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นอึก คุณจะเข้มแข็งได้เองอย่างไม่น่าเชื่อ.... เป็นกำลังใจให้คะ... จากคุณ : ananta.h เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 11:30:53

ความคิดเห็นที่ 20 ถ้ามันมีเหตุผลจำเป็นที่จะต้องแยกกันก็คงต้องทำใจยอมรับ และอยู่กับมันให้ได้ครับ เข้าใจนะครับ คุณอยู่กับสิ่งเหล่านี้มานาน ความเคยชินกับภาพวันเก่าๆของคุณยังคงอยู่ แต่ก็อยากจะให้คิดซะว่า ชีวิตของเรายังต้องดำเนินต่อไป สนุกกับวันนี้และวันข้างหน้าให้มากที่สุด "โลกมีไว้ให้เหยียบ ไม่ได้มีไว้ให้แบก" เอาใจช่วยครับ อยู่ที่นี่คุณมีเพื่อนเยอะแน่ ไม่ต้องกลัวไป จากคุณ : ซุปเปอร์เดปอร์ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 12:34:40

ความคิดเห็นที่ 21 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : Toon16 เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 14:47:53

ความคิดเห็นที่ 22 มีสติ อย่าไปยึดติดค่ะคุณ และคุณต้องผ่านมันไปได้ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : หนูภี ณ นางพิมพ์ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 14:55:42

ความคิดเห็นที่ 23 หิวก็กินข้าวซะนะ เพลียก็ลงพัก เห็นอะไรทำให้ช้ำ ก็จับมันหลบๆไป ระหว่างที่เศร้าๆนี่ก็ นึกไว้ว่า ยังไม่ตายนะ ยังไม่ตาย ยังหายใจอยู่ แล้วปล่อยมันไปงั้นละครับ รักษาลมหายใจไว้ แล้วมันก็มีทางไปของมันเอง โชคดีครับ จากคุณ : konkruad เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 16:38:58

ความคิดเห็นที่ 24 "จากเป็น" ดีกว่า "จากตาย" ค่ะ อย่างน้อยคนที่เรารักก็ยังมีชีวิตอยู่ ถึงจะไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันก็ตาม ห่าง...แค่กาย แต่ใจ ยังอยู่ด้วยกัน สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : แอบอู้ดูทู้ผู้พัน เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 16:55:14

ความคิดเห็นที่ 25 มาให้กำลังใจ เคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกันแต่ก็ชั่วระยะเวลาหนึ่งเคยคิดว่าลืมไม่ได้ แต่มันไม่จริงหรอกค่ะ เวลารักษาทุกสิ่งได้จริงๆ แต่ต้องใช้ต่างกันมากน้อยเท่านั้นเอง เป็นกำลังใจนะคะ จากคุณ : UBL เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 17:07:31

ความคิดเห็นที่ 26 เคยเจออาการแบบนี้มาเหมือนกัน รู้เลยว่ามันทรมานมาก ๆ พยายามหาอะไรทำนะคะ อย่าอยู่คนเดียว หาคนคุยด้วย ฟังเพลง ดูหนัง หากิจกรรมทำค่ะ เวลาเท่านั้นค่ะ ที่จะช่วยให้คุณดีขึ้น พยายามเข้านะคะอดทนแล้วมันจะผ่านไปค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : ไข่เจียวทะเล เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 17:48:59

ความคิดเห็นที่ 27 มีหลายทางเลือก (ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง ใช้วิจารณญาณเอง) 1. ไปหาเขา ไปดยู่กับเขา 2. ให้เขามาหาและให้อยู่กับเรา 3. ติดต่อกันทางดทรศัพท์หรือเน็ต 4. หางานทำเพื่อให้เพลินไปกับงาน 5. หาเพื่อนคุยที่ถูกใจ 6. ตัดสินใจเลิกกัน เพื่อจะได้ไม่ห่วงหาอาลัยต่อกันให้เกิดความทุกข์ 7. มีแฟนใหม่(อย่าลิมบอกเขาก่อน และให้เขาอนุญาตเสียก่อน) จากคุณ : ผู้ไม่ประสงค์จะออกเงิน เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 17:57:32 A:58.8.233.213 X: TicketID:258807

ความคิดเห็นที่ 28 สู้ ๆ นะคะ เข้าใจความรู้สึกค่ะ แรก ๆ มันเจ็บทุกครั้งที่นึกถึง แต่เวลาจะช่วยได้ค่ะ จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 19:17:56

ความคิดเห็นที่ 29 .. พ่อกับแม่ดิฉันแต่งงานกัน 52 ปี เมื่อ 2 ปีที่แล้วคุณพ่อดิฉันเสียชีวิตกระทันหันด้วยโรคหัวใจวาย คุณแม่ดิฉันหัวใจสลาย.. ร้องไห้แทบสลบ.. คุณแม่เกลียดเวลาโพล้เพล้มาก.. ทุกวันนั่งคุยกับกระดูกคุณพ่อดิฉัน.. มีเรื่องอะไรคุยๆๆๆๆ... ทุกเรื่อง.. แรกๆ ดิฉันและพี่ๆน้องๆ เป็นห่วงคุณแม่มาก.. แต่ด้วยความที่คุณแม่เป็นคนไม่อยู่นิ่ง ก็เลยหาอะไรให้ท่านทำเช่น.. เขียนหนังสือ ร้องเพลง ไปเที่ยว.. ไปทำบุญ .. ไปเมืองนอก.. ไปดูละคร สมมุติสิคะ.. สมมุติว่าโลกนี้ไม่มีเขาคนนั้นแล้ว.. อย่าถวิลหา.. อย่าฟูมฟาย.. อยากร้องไห้.. ร้องให้สุดๆไปเลย แต่ร้องแล้ว..จบ.. ของคุณแค่ 5 ปี.. คุณแม่ดิฉัน 52 ปี.. ทุกวันนี้คุณแม่ดิฉันมีความสุขขึ้นมาบ้าง เพราะตัวท่านเอง.. ย้ำเสมอว่า.. เราต้องอยู่ได้.. อย่าให้ใครมาเป็นห่วงเรา.. เราต้องอยู่รอดูหลานๆ เรียนจบ อยากเป็นคุณทวดด้วย.. เล่ามาเสียมากมาย.. มันเป็นสัจธรรมค่ะ.. เราอยู่ในที่ๆ คุ้นเคย..แล้วเค้าจากเราไป.. ทำใจดีๆ นะคะ.. คนที่เค้ารักคุณและไม่เคยคิดทิ้งคุณ รอคุณอยู่ค่ะ.. .. จากคุณ : อาไน่ใจดี เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 20:17:16

ความคิดเห็นที่ 30 อย่างแรกเปลี่ยนชื่อล็อกอิน เก็บไว้ให้ตัวเองคิดถึงทำไมคะ หากิจกรรมทำ อย่าปล่อยให้ตัวเองว่าง แล้วเวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : Usa@wow@ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 21:12:57

ความคิดเห็นที่ 31 เข้าวัดค่ะ ช่วยได้เยอะเลย จากคุณ : Dr.modx เขียนเมื่อ : วันเอดส์โลก 53 08:32:24

ความคิดเห็นที่ 32 ไปเที่ยวก็น่าจะเป็นความคิดที่ดีน่ะ ...... หนทางยังยาวไกล ... *อยากให้เก็บอดีตของเค้าไว้ในใจ... แต่ไม่อยากให้คุณจขกท.จมอยู่กับอดีตค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ....สู้ๆๆๆ จากคุณ : แมงมุมสีดำ (สาวน้อยริมบึง) เขียนเมื่อ : วันเอดส์โลก 53 09:06:17

ความคิดเห็นที่ 33 ซักวัน...หัวใจของคุณจะต้องกลับมาเข้มแข็งอีกครั้ง นี่แหละ...ชีวิต สุข ทุกข์ ปะปนคละเคล้ากันไป เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : สาเล็ก เขียนเมื่อ : วันเอดส์โลก 53 20:33:34

ความคิดเห็นที่ 34 ทุกอย่างย่อมมีข้อดีและข้อเสียในตัวของมันเองครับ การอยู่คนเดียวก็ไม่ใช่ว่าจะเหงา เศร้า ซึม อย่างเดียว ข้อดีของการอยู่คนเดียว คือ เราสามารถนอนเหยียดบนเตียงได้เต็มที่, อยากไปไหนตอนไหนก็ได้, อยากกินอะไรตอนไหนก็ได้แบบไม่ต้องกลัวโดนใครแย่ง, แอบดูเวบโป๊ได้โดยไม่ต้องย่อให้หน้าต่างมันอันเล็กๆ เป็นต้น คนเราไม่มีวันลืม โดยเฉพาะเรื่องสะเทือนใจ แต่เวลาจะช่วยเยียวยาความเศร้านั้น และทำให้เราเข็มขึ้นครับ จขกท สู้ๆ เด้อ จากคุณ : Sith Lord Nindle เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 16:49:22

ความคิดเห็นที่ 35 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสกว่าสองเท่าตัว สู้ๆนะครับ จากคุณ : ห่างกัน 1000km (parasite13) เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 53 02:39:10

ความคิดเห็นที่ 36 รู้ และ เข้าใจ ว่ามันยากและทรมานค่ะ ยังไงๆ ก็ คิดถึงคนที่เค้ารักเราให้มากๆนะค่ะ จะได้มีกำลังใจ เช่น พ่อ แม่ เพื่อน ไรแบบนี้อ่ะค่ะ ที่สำคัญ พวกเรา พันทิพย์ เป็นกำลังใจให้ด้วยคนนะค่ะ สู้ๆ เวลาจะเยียวยามันเองค่ะ คนไม่ใช่ ยังไงมันก็ไม่ใช่ จำไว้ เรามีค่าเสมอค่ะ ใครไม่เห็นค่าเรา อย่าได้แคร์ เราต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปนะค่ะ ยิ้มเข้าไว้ค่ะ จากคุณ : ปังเปิ้ล เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 53 20:11:27