ความคิดเห็นที่ 1 รออ่านต่อค่ะ จากคุณ : MY PIDPEE เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 11:07:37

ความคิดเห็นที่ 2 รอฟังนะคะ  อย่าหนีไปไหนนะ  อิอิ จากคุณ : Kriscy_Navy เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 11:10:12

ความคิดเห็นที่ 3 ปูเสื่อรอฟังค่ะ จากคุณ : SWEET TOFFY เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 11:32:50

ความคิดเห็นที่ 4 ปูเสื่อด้วยคนค่ะ จากคุณ : ลำยองน้อย เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 11:48:11

ความคิดเห็นที่ 5 ติดขอบกระทู้เลยคะ จากคุณ : ป่องป่อง (kwanpow) เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 11:59:20

ความคิดเห็นที่ 6 ต่อๆๆค่ะ ถึงจะจับมันไปโรงพยาบาลได้ก็ตามเถอะ เราไม่อยากให้ได้แค่ยาแล้วกลับมากินบ้านนะ ไงๆๆมันก็ไม่ยอมกินหรอก ไม่มีใครบังคับมันได้ ถ้าได้แค่นั้นละก็ ที่อุตส่าห์พาไปโรงบาลเนี่ยก็ไม่มีประโยชน์ไรเล้ย และสิ่งที่เราอยากได้มากที่สุดคือ ต้องแอดมิดนอนโรงพยาบาลสถานเดียว ให้หมอบังคับให้กินยา ไม่งั้นไม่มีทางหาย แต่ก็ต้องขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของหมอก่อนว่าควรรับไว้เปล่า ??? (แง..แง...จะได้เปล่าวะ ..เรานึก) อีกอย่างที่เราหวั่นใจอยู่ ว่า เกิดมันแกล้งเป็นคนปกติล่ะ เกิดหมอถามแล้วมันบอกว่าไม่เป็นไร ปกติทุกอย่าง ไม่เคยทำไรแบบที่เราบอกล่ะ แล้วถ้าหมอเชื่อมันว่าไม่เป็นไร ให้กลับบ้านได้ล่ะ   เกิดมันดื้อไม่ยอมรักษาจริงๆๆ แล้วอาละวาด ทำไง???? . . . พล่ามๆๆ ความกังวลออกมาเป็นชุด เจ้าหน้าที่รีบแทรก  " เค้าเป็นหมอนะคร้าบบบบ....เจอคนไข้มาเยอะ หมอต้องดูออกอยู่แล้วล่ะ ไม่โดนหลอกง่ายๆๆหรอก ไม่ต้องกังวล ยังไงพาไปหาหมอให้ได้ซะก่อน แล้วเรื่องอื่นค่อยคิดทีหลังดีกว่านะ" แหะๆๆ จริงแฮะ เบาใจขึ้นหน่อย ตีตนไปก่อนไข้ทำไมวะเรา ประมาทความสามารถของหมอได้ไงเนี่ย เดี๋ยวไปกินข้าวก่อนนะคะ แป๊บนึง อิอิ แอบอู้งานนะเนี่ย อย่าบอกหัวหน้านะคะ plz..plz.. จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 12:02:09

ความคิดเห็นที่ 7 โหวตด้วยก็ดีนะคะ เผื่อมีคนอื่นเจอแบบนี้ จะได้แชร์ประสบการณ์กัน จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 12:03:15

ความคิดเห็นที่ 8 นี่กระทู้เก่าเราค่ะ เราแตกกระทู้ไม่เป็นง่ะ YoY http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L9974920/L9974920.html ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ ที่ช่วยเป็นกำลังใจให้เรา แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 53 12:07:17 จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 12:06:42

ความคิดเห็นที่ 9 แอบเอายานอนหลับให้กิน ให้หมอจ่ายให้นะ พอหลับแล้วยกขึ้นรถมาทั้งหลับๆ นั่นแหละ จากคุณ : Namkati (namkati) เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 13:04:53

ความคิดเห็นที่ 10 ที่บ้านผมก็มีครับ แต่ตรงกันข้ามชอบหนีออกนอกบ้าน น้าผมแกจะออกจากบ้านอย่างเดียว แกบ่นว่าไม่ใช่บ้านแก ที่บ้านต้องคอยหลอกให้แกรอ แต่เป็นพัก ๆ นะครับ ส่วนใหญ่จะเป็นช่วงอากาศร้อน แต่ของคุณน่าเป็นห่วงกว่าครับ จากคุณ : จากป๋า เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 13:24:44

ความคิดเห็นที่ 11 เพื่อผมเล่าให้ฟังว่า เพื่อนคนหนึ่งมีอการทางจิต แล้วเพื่อนๆก็ช่วยกันออกอุบายเพื่อพาไปรักษา พอพาไปถึง รพ....หมอถามว่า "คนไหนเหรอที่เป็นคนป่วย" จากคุณ : โทนี่ (ChadChad) เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 14:17:45

ความคิดเห็นที่ 12 กางมุ้ง ปูที่นอน เตรียมไว้แล้วครับ ปูเสื่อนั่งรอแล้วปวดหลัง ha ha จากคุณ : samr เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 14:26:19

ความคิดเห็นที่ 13 รอๆ จากคุณ : สวยเพราะไสยศาสตร์ เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 14:28:20

ความคิดเห็นที่ 14 ต่อจ้า  ...แงแง ทู้เราตกแล้วววววว ช้าไปหน่อย ส่วนวิธีรักษานั่นน่ะ มี 2 แบบ คือ สมัครใจรักษา โดยเจ้าตัวยอมรับ กินยาแต่โดยดี เพราะโรคอย่างนี้มันต้องกินยาตลอดชีวิตนิ  แต่ถ้าคนไข้ไม่ยอมน่ะเรอะ  ต้องนี่เลย บังคับรักษาสถานเดียว หากหมอประเมินแล้วว่า การไม่ยอมรักษาจะทำความเดือดร้อนให้แก่ผู้อื่น ก็จำเป็นต้องจับตัวมารักษาได้ ได้ยินงี้ เราใจชื้นขึ้นเยอะเลย กะว่าไงๆๆอาการมันฟ้องเห็นอยู่โต้งๆๆ หมอต้องยอมให้แอดมิดอยู่แล้วล่ะ (คิดเข้าข้างตัวเองไว้ก่อน) แต่ที่สำคัญคือ ต้องพูดไงดีวะ มันถึงยอมมาโรงพยาบาลกับเราโดยที่ไม่รู้ว่าเราจะจับมันหาหมอเนี่ย...(TT-TT)  กรรมจริง.... ตอนแรกโทร.ปรึกษาญาติผู้ใหญ่ว่าให้ช่วยกันกล่อมหน่อยดีมั้ย เผื่อมันเกรงใจอาจยอมไปก็ได้ แล้วจะรักษายังไงค่อยว่าอีกที แต่พวกเค้าไม่เห็นด้วย พูดแต่ว่าก็ตัวมันไม่ยอมจะบังคับยังไง ช่วยไม่ได้นิ เรางี้เซ็งสุดชีวิต  ช่วยไม่ได้ หรือไม่อยากช่วย ไม่อยากเป็นธุระกันแน่ ฮึ ไม่สนแล้วล่ะ ถ้าไม่มีใครช่วยเราก็ต้องช่วยตัวเอง ก็พวกนั้นไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับมันนิ ถึงพูดออกมาได้ว่า มันบ้าก็ไม่ต้องยุ่งกับมันก็หมดเรื่อง   บอกหลายทีแล้วนะ ว่าเราไม่ได้ยุ่งกับมัน แต่มันมายุ่งกับเราเอง ไม่สงสารพ่อแม่บ้างเหรอ โดนมันอาละวาดทีนึง อกสั่นขวัญหายหมด แก่แล้วไม่มีแรงจะสู้รบกับมันแล้ว ก็ยังใจจืด ปล่อยพ่อแม่เผชิญชะตากรรมคนเดียว หนีปัญหากันหมด ไม่เคยคิดสู้กับปัญหาสักครั้ง อะไรๆๆก็เราเป็นคนออกหน้า พาตายายน้าไปหาหมอตลอด ส่วนพวกนั้นก็อ้างไม่ว่าง งานยุ่ง ลูกเรียนพิเศษ โด่เอ้ย คนมันไม่อยากทำ อะไรๆๆมันก็อ้างได้ทั้งนั้นแหละ ไม่เอาแล้ว เราจะลงมือเอง วางแผนกะน้องทันที เรื่องนี้ต้องลุยกัน 2 คนแล้ว ลางานจนวันลาหมดแล่วเนี่ย แต่ยังไงก็ต้องทำ.... จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 14:44:44

ความคิดเห็นที่ 15 คิดแผนใหม่ เอานิสัยของมันที่ชอบงกของทุกอย่างมาใช้ให้เป็นประโยชน์ดีก่า เจอกันตอนเย็น มันกลับมาจากข้างนอก ยิ้มกริ่มเชียว สงสัยยังอยู่ในโหมดร่าเริงอยู่ ต้องรีบลงมือแล้ว เพราะถ้าเข้าโหมดยักษ์ละก็.........บรื๋อ ไม่อยากจะคิด (ขออนุญาตใช้ภาษาพ่อขุนหน่อยนะคะ จะอ่านได้อรรถรสหน่อย อิอิ..) เรา: นี่ๆๆ พรุ่งนี้มรึงว่างเปล่าวะ ไปธุระเป็นเพื่อนกรูหน่อยเด่ะ  จ้าง 1000 นึงเอ้า มัน: ไปไหน กรูมีธุระตอนบ่ายนะโว้ย ต้องรีบกลับตอนเที่ยง เรา: (เรื่องไรจะบอกว่าไปไหน ไม่บอกหรอก ชิ)  เออน่ะ ไปแป๊บเดียว ไปเป็นเพื่อนกรูหน่อย มรึงจะได้มีเงินไปเที่ยวไง มัน : เออเออ เงินกรูชอบอยู่แล้ว แต่พรุ่งนี้ต้องรีบกลับนะโว้ย แล้วจะไปไหน เอารถกรูไปเปล่า เรา: ไม่ต้อง เดี๋ยวไปแท็กซี่เด่ะ กรูก็ไปไม่เป็นเดี๋ยวหลงกันพอดี มรึงก็เพิ่งล้างรถนิ ถ้าเอารถมรึงไปแล้วเลอะเทอะอีก มรึงล้างใหม่เองนะ (ในใจคิด -- เอารถมรึงไปก็เอากลับไม่ได้ดิวะ เพราะมรึงต้องอยู่ รพ. ไม่ได้กลับมากะเราซักหน่อย แล้วเราจะเอารถมันกลับไง ขับก็ไม่เป็น -----คิดข้ามช๊อตเฉยเลย 555+) มัน: เออช่ายๆๆ กรูล้างเหนื่อยนะเว้ย มรึงออกค่าแท็กซี่เองนะ แล้วพรุ่งนี้กรูต้องแต่งตัวสวยๆๆป่ะ เรา: (รีบบอก)  ไม่ต้องๆๆ ใส่ชุดปกตินั่นแหละ ไปแป๊บเดียวกลับ มัวแต่แต่งตัวเสียเวลา(...คิดในใจ..แมร่ง ยังจะห่วงสวยอีก เดี๋ยวอยู่โรงบาล เค้าก็มีชุดให้หรอก..ก็ ชุดปกติของมันไม่ค่อยน่าดูอยู่แล้ว ให้มันใส่แบบนี้แหละ อาการจะได้ฟ้องมากขึ้น) พรุ่งนี้ออก 6 โมงนะ มัน: ลั้ลลา เดินไปนอน ดีใจที่ได้เงินมั้ง ป.ล. ถึงเราจะพูดแบบนี้ แต่น้ำเสียงเราก็ดีกับมัน มากกว่าทุกครั้งนะคะ เราไม่ได้เป็นคนหยายคายนะ แต่มันพูดแบบนี้มานานแล้วน่ะ จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 15:07:24

ความคิดเห็นที่ 16 ต่อเนื่อง... พรุ่งนี้ก็มาถึง มันลงมารอตั้งแต่ตี 4 มันว่านอนไม่หลับ เพราะดีใจที่เด็กๆเรียกมันว่าครูขา (มันตามเพื่อนไปช่วยสอนหนังสือเด็กในสลัมค่ะ...แต่จริงๆใจมันไม่ได้คิดว่าเป็นการช่วยสังคมหรอกนะ มันคิดอีกอย่างนึง เราก็งงแฮะ) เราไปเรียกแท็กซี่หน้าปากซอย คันแรกไม่ยอมรับ พอเราบอกว่าไปศรีธัญญาเท่านั้นเอง ชะงักไป แล้วบอกว่าไปไม่เป็น เราเลยบอกถ้าไม่เต็มใจไปก็ไม่ต้อง คันอื่นมีเยอะแยะ เรียกคันที่สอง ดักคอไว้เสร็จสรรพว่า จะไปโรงพยาบาลศรีธัญญานะ เต็มใจไปหรือเปล่า รู้เส้นทางมั้ย เพราะตอนอยู่บนรถห้ามพูดชื่อโรงพยาบาล ห้ามถามทางไปใดๆๆทั้งสิ้น  ต้องตรงดิ่งเข้าโรงพยาบาลทันที ถ้าไปไม่เป็นก็จะเรียกคันอื่นนะ คนขับว่า เค้าก็ไม่เคยไป แต่คุ้นๆๆว่าอยู่แถวแคราย ใกล้สถาบันทรวงอก เราก็ว่าใช่ งั้นถ้าไปถึงแถวนั้นได้ก็คงไม่ยาก เราโอเคเลย ตกลงบอกให้เลี้ยวไปรับคนที่บ้านหน่อย เรายังไม่ได้บอกมันเลยค่ะว่าจะไปไหน ยังไง มัดมืดชกเลยว่าให้มากะเราเนี่ยแหละ จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 15:17:39

ความคิดเห็นที่ 17 รออ่านต่อครับ เอาใจช่วยนะครับ จากคุณ : chomai เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 15:30:38

ความคิดเห็นที่ 18 ดีใจจัง ยังมีคนรออยู่ ช้าหน่อยนะคะ อยากเล่าให้ละเอียดน่ะค่ะ จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 15:34:25

ความคิดเห็นที่ 19 ต่อๆๆ เหนื่อยแฮะ รายละเอียดมันเยอะ วันนี้เราชวนมันคุยอย่างดี ทั้งๆที่ปกติไม่เคยคุยกันเลย เมื่อก่อนมันชวนเราคุย เราก็ไม่พูดด้วย ก็แค้นมันนิ เราเลยไม่เคยพูดเคยถามไรทั้งสิ้น แต่เพื่อไม่ให้มันสงสัย โวยวายละก็ ระหว่างทางที่อยู่บนรถ เราก็ชวนมันคุยเรื่อยเปื่อย ถามเรื่องโบสถ์บ้าง ถามเรื่องเพื่อนบ้าง มันก็เล่าให้ฟังตามความคิดของมัน พูดเป็นชุดๆๆเลย เราฟังไปฟังมาก็นึกสงสาร มันคงอยากหาเพื่อนคุยนั่นแหละ แต่ที่บ้านไม่มีใครเอา เลยเก็บกดจนสะสมให้เป็นอย่างนี้เปล่าไม่รู้ หรือเราเองก็มีส่วนผลักให้มันเป็นเหมือนกัน จริงๆๆ คนพวกนี้ เค้าคงอยากให้คนอื่นยอมรับในตัวเองแหละ มันเล่าว่ามันเก่ง เวลาไปเรียนภาษาอังกฤษที่โบสถ์น่ะ มันก็ชอบโชว์อ๊อฟ จนเพื่อนคนอื่นหมั่นไส้ที่มันเก่ง (ดูมันคิดดิ) มันไม่สนใจหรอกคนขี้อิจฉา ไม่ยอมให้มันเรียนด้วย ให้มันไปเรียนแบบภาษาไทยแทน เราได้แต่คิดในใจ คนอื่นเค้าไม่ได้อิจฉาหรอก แต่คงรังเกียจพฤติกรรมแบบแปลกๆๆของมันมากกว่า แต่มันก็ไม่รู้ตัวนิ  ......น่าสงสารเหมือนกันนะ ชวนคุยไปเรื่อยๆๆ จนถึงแคราย เรากับแท็กซี่เข้าใจผิดเหมือนกันว่ามันต้องเลี้ยวขวา แต่พอเข้าไปถึงสถาบันทรวงอก เลยไปอีกไกลก็ไม่เห็นวี่แววป้าย ร.พ.ศรีธัญญาเลยนิ เราคิดแล้ว ผิดทางแหงเลย มันน่าจะถึงแล้วล่ะ ไม่น่าไกลมากขนาดนี้ บังเอิ้ญ แท็กซี่หัวไว เจอปั๊มปุ๊บรีบบอก ผมขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะ รู้แหละว่าคงลงไปถามทางมากกว่า จริงดังคาด คนขับเลี้ยวกลับรถไปทางเดิมทันที บุ้ยใบ้ว่าเราเลี้ยวกันผิดทาง ต้องเลี้ยวซ้าย ไม่ใช่เลี้ยวขวา มันก็เริ่มสงสัยแฮะ ว่าเราจะไปไหนกันแน่  คอยถามอยู่นั่นว่าไปไหน เราก็มั่วนิ่ม บอกว่าจะพาไปเยี่ยมเพื่อนหน่อย เค้านอนป่วยอยู่โรงพยาบาล พอดีเค้าเป็นคริสต์ เลยอยากพาคริสเตียนมาเยี่ยม เค้าจะได้มีกำลังใจ (บ้านเรานับถือพุทธค่ะ มันเพิ่งมาเปลี่ยนเป็นคริสต์ไม่นานเอง) บ้านเราก็มีแต่มันที่เป็นคริสต์คนเดียว ไปเยี่ยมเค้าเป็นเพื่อนเราหน่อย มันหัวเราะชอบใจใหญ่ บอกว่าไม่บอกแต่ทีแรก จะได้เรียกพี่อีกคนที่ทำงานที่โบสถ์เป็นมิสชันนารี มาเป็นเพื่อนด้วย เพราะพี่คนนี้พูดเก่ง แล้วมันก็เล่าเรื่องพี่คนนี้ให้ฟังใหญ่ เราก็ชวนคุยไปเรื่อย ไม่ให้มันสงสัยอ่ะ และแล้วก็ถึง เลี้ยวเข้ากระทรวงสาธารณสุข ป้ายบอกทางโรงพยาบาลศรีธัญญาตัวเบอเร่อ เรางี้เสียวสันหลัง กลัวมันรู้ตัวจริง แต่เฉยๆๆไว้ก่อน ให้เข้าเขต โรงพยาบาลได้ก่อนเถอะ มัน: อย่าบอกนะว่าเพื่อนมรึงนอนอยู่ที่ศรีธัญญา เป็นโรคไรอ่ะ เรา : อ๋อ เป็นเนื้องอกในสมอง นอนพักอยู่ มัน :ที่นี่เค้ารักษาได้เรอะ เรา: เออเด่ะ เค้ารักษาหมดแหละ โรคทางกายก็มี ไม่ใช่ต้องรักษาโรคนั้นโรคเดียวนิ มัน: โรคนั้นโรคไรวะ ที่มรึงว่า เรา:........... จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 15:52:02

ความคิดเห็นที่ 20 มาต่อไวๆนะคัฟ จากคุณ : 1234 เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 16:07:58 A:58.64.88.239 X: TicketID:278358

ความคิดเห็นที่ 21 มีคนรอมั้ยเนี่ย ยู้ฮู ยาวไปหน่อยนะ อย่าเพิ่งเบื่อกัน ลงรถปุ๊บ เราจับมือมันปั๊บ บอกให้นั่งรอตรงเวชระเบียนก่อน ตะกี้โทรถามแล้วเพื่อนเค้าไปเอ็กเรย์ไม่ได้อยู่ที่ห้อง เดี่ยวค่อยขึ้น ส่วนน้องเรารีบไปทำบัตรใหม่ รอซักประวัติ ถ่ายเอกสารต่างๆๆ มันก็งงว่ามาเยี่ยมเพื่อนแล้วจะเอาเอกสารไระเนี่ย เราเฉยๆๆ ชวนคุยต่อ มันก็คงอยากเล่านั่นแหละ เล่าเรื่องมันให้ฟังตั้งเยอะ เราเพิ่งรู้ จริงๆๆมันก็ป่วยกายด้วย พอดีจะเริ่มวัยทอง ชอบปวดเมื่อยตามตัว เจ็บขา เจ็บข้อ เป็นไรไม่รู้ ข้อมือบวมไม่ค่อยมีแรง เลยจับของไม่ค่อยได้ ...เราถึงเพิ่งนึกออก เมื่อก่อนเคยว่ามันไว้ว่าเวลาเปิดของกินในโหลแล้วมันไม่เคยปิดสนิทเลย ที่แท้มันไม่มีแรงหมุนนี่เอง...รู้สึกผิดเหมือนกัน อีกอย่างมันกังวลว่ามันจะบริจาคเลือด แต่ตรวจแล้วเลือดมันจาง ให้ไม่ได้ มันก็กลุ้มใจกลัวจะเป็นโรคเลือดจาง คอยพูดซ้ำๆซากๆว่าทำไงให้เลือดข้น มันคงไม่ได้เป็นโลหิตจางหรอกมั้ง เพราะมันอดอาหารเลือดเลยจาง พูดเองตอบเองตลอด เราได้ทีบอกว่าไปหาหมอด้วยเลยมะ ให้เค้าเจาะเลือดเช็กไปเลย มันว่าไม่ต้องเสียเวลาเปล่า เดี่ยวมันอัดธาตุเหล็กก็หายแล้ว (มันกินทีนึงเป็น10-20 เม็ดเลยค่ะ บอกว่าเลือดจะได้ข้นเร็วๆ ..) ฟังไปเรื่อยๆๆ เราจับความได้ว่า มันไม่ชอบหาหมอ ร.พ. มีแต่เชื้อโรค ยาก็ไม่ดี เพราะเป็นสารเคมี ถ้ากินไปแล้วต้องรีบกินน้ำหลายๆลิตรล้างสารเคมีออกไปจากตัว ไม่งั้นจะไม่สบาย แต่เราคิดว่ามันกลัวเปลืองเงินมากกว่า เพราะมันต้องเก็บเงินไว้ตอนแก่ มันรู้ตัวว่าถ้าพ่อแม่ตายแล้วมันต้องอยู่คนเดียว ไม่มีพี่น้องคนไหนเอามันแน่ ทุกวันนี้เลยต้องงกทุกอย่าง เก็บเอาไว้ใช้ในอนาคต....เราก็ (-_-) จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 16:11:24

ความคิดเห็นที่ 22 รอติดตามอยู่ค่า เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณอดทนและอึดมากๆเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่เอาประสบการณ์มาแชร์กัน เผื่อวันนึงเราอาจจะเป็น เอ้ย เราอาจจะเจอคนแบบนี้ จะได้รับมือถูกค่ะ  ^^ จากคุณ : ช๊อคโกแลตเย็น เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 16:16:58

ความคิดเห็นที่ 23 ^ ^ อ้อ ไม่เบื่อเลยค่ะ คุณเล่าเรื่องได้น่าติดตาม สนุกมากเลย แต่สถานการณ์จริง คงตึงเครียดและตื่นเต้นไม่น้อยเลยทีเดียว ติดตามเรื่อยๆเลยค่า ^^ จากคุณ : ช๊อคโกแลตเย็น เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 16:19:00

ความคิดเห็นที่ 24 ในที่สุด บัตรได้แล้ว เรียกชื่อมันดังลั่นเลย มัน: กรูว่าแล้วมันแปลกๆๆ ---หัวเราะหึๆๆ เรารีบบอก : กรูเป็นห่วงมรึงนะ ถึงลางานพามาเนี่ยจะได้หาย แล้วเจาะเลือดด้วยละกัน ไหนว่าอยากเช็กไง มัน: เออก็ดี แต่กรูไม่ได้บ้านะ กรูปกติดี เคยเช็กแล้วนิ หมอบอกว่าไม่ได้เป็นไร เรา : เออ ไปเจอหมอก่อน ไหนสัญญาว่าจะทำตามที่จ้างไง มัน: ไม่เอาแล้ว กรูอยากเปลี่ยนรถ ถ้ากรูยอมหาหมอ มรึงออกรถป้ายแดงให้กรูด้วยนะ เรา : เออน่ะ หาหมอก่อน แล้วมรึงอยากได้อะไร กรูให้หมดแหละ (พูดไปก่อน ค่อยว่ากัน) มันหัวเราะดีใจใหญ่ บอกจริงนะ มรึงพูดแล้วนะ---ยอมเดินไปวัดความดันแต่โดยดี เราสุดงง นึกว่าจะออกลวดลายซะอีก เตรียมจะจับให้มั่นแล้วเชียว  นึก็ดีวะ จะได้ไม่เรื่องใหญ่ ซักประวัติเสร็จ พาไปนั่นรอหน้าห้องนักสังคมสงเคราะห์ก่อน แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 53 16:27:19 จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 16:24:47

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านๆ แล้วก็ทำให้ได้เห็นมุมมองของผู้ป่วยที่เป็นโรคนี้ ก็อย่าไปหงุดหงิดเค้าเลยครับ (ถึงแม้ว่ามันจะทำได้ยากก็ตาม) พยายามคิดว่าเค้าเป็นผู้ป่วยละกันครับ จากคุณ : chomai เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 16:36:24

ความคิดเห็นที่ 26 ระหว่างรอหน้าห้องนักสังคมสงเคราะห์ เค้าให้ญาติเข้าไปหา คนไข้รอข้างนอก เราเลยให้น้องเข้าไป ส่วนเรานั่งเป็นเพื่อนมันกลัวมันหนี มันก็คอยพูดย้ำอยู่นั่นว่ามันไม่ได้บ้า มันปกติดี ไม่เคยป่วยอะไรซักอย่าง (มรึงคิดของมรึงคนเดียวน่ะสิ เฮอะ) เราค่อยๆๆอธิบายให้มันเข้าใจว่าโรคทางจิตไม่น่ากลัว ไม่ได้หมายความว่าเป็นบ้า เพียงแต่สารเคมีในสมองไม่เท่ากัน กินยาก็จะหายเหมือนคนปกติ มันเอาแต่ส่ายหน้า ไม่ยอมรับ สังเกตุดูหน้ามันเริ่มเครียดขึ้นเรื่อยๆๆ เราคิดจะอาละวาดเป่าวะ รีบบอกเดี๋ยวไปหาหมอก่อน ถ้าหมอบอกไม่เป็นไรค่อยกลับบ้านก็ได้ (สาธุ..ขออย่าให้เป็นอย่างนั้นเล้ย..) สีหน้ามันค่อยดีขึ้นมาหน่อยนึง ที่ห้องนี้มีนักสังคมสงเคราะห์คอยซักประวัติ เล่าว่าทำไมถึงมา อาการเป็นไง ฯลฯ แล้วไปรอหน้าห้องหมอก่อน รอหน้าห้องหมอ มันก็คอยกระสับกระส่าย พูดแต่ว่า ก็กรูปกติดี มรึงหาเรื่องมาทำไม่รู้ เสียเวลาเปล่าๆๆ ดูซิ เดี๋ยวมันไปตามนัดไม่ทันอีก ตื่นก็เช้า ง่วงก็ง่วง เสียเวลา ---หน้าเริ่มหงิก ไม่ยอมพูดคุยกะเราเหมือนตอนแรกแล้ว ทั้งที่เราชวนคุยตั้งหลายอย่าง มันก็ส่ายหน้าตลอด บอกว่าถ้าหมอให้กินยาจะกินมั้ย มันเงียบ............ เรานึก จะรอนานมั้ยน้อ เพราะมันเป็นวันต่อจากวันหยุด คนอั้นไว้ เลยมาวันนี้กันเยอะ ถ้านานเกินเดี๋ยวมันอารมณ์เสีย พาลหนีแล้วซวยแน่ๆๆ ผิดคาดแฮะ ไวกว่าที่คิด นึกว่าโรคจิตเวชต้องรอนานแน่เลย แต่ละคนคงพูดกันนาน ที่ไหนได้ เร็วกว่าที่เราไปหาหมอทางกายอีกอ่ะ(-_-!) จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 16:45:54

ความคิดเห็นที่ 27 จริงค่ะคุณ chomai ตอนนี้เราถึงนึกได้ว่ามันป่วยจริง คงไม่รู้ตัวว่าทำอะไรไปมั่ง ก็เสียใจอยู่ที่ตอนนั้นด่ามันเยอะ แค้นมันมาก เวลานี้ เลิกแล้วค่ะ ภาวนาให้มันหายอย่างเดียวนี่แหละ จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 16:49:01

ความคิดเห็นที่ 28 เล่าเรื่องได้สนุก น่าติดตามจังเลยค่ะ .. จริงๆแล้วคงเครียดและตื่นเต้นมาก (ไปอ่านกระทู้เก่าแล้วแอบเครียดและหนักใจแทน จขกท) ยินดีด้วยที่ภารกิจสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีนะคะ ขอให้ญาติอาการดีขึ้นเรื่อยๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^ จากคุณ : s.o.s เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 16:52:23

ความคิดเห็นที่ 29 ติดตามและเป็นกำลังใจอยูนะคะ จากคุณ : robo_got เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 16:58:25

ความคิดเห็นที่ 30 ว้า พิมพ์ไปโพสไป ช้าเลยอ่ะ ต่อนะคะ ได้เวลาเข้าไปหาหมอ ใจสั่นอยู่ คิดว่าจะพูดไงดีให้ได้นอนร.พ.น่ะ ตอนแรกที่คิดว่าจะให้เข้าคนละที คนไข้เดี่ยวๆๆ แล้วก็ญาติเดี่ยวๆๆ ที่ไหนได้ เข้าพร้อมกันหรอกเรอะ แล้วถ้าเราอธิบายวีรกรรมของมัน มันไม่ด่าเราตายเหรอ ....หยองอ่ะ หมอผู้หญิง หน้านิ่งมากๆๆ หมอ: เป็นไง เป็นอะไรมาหน้าตาไม่ค่อยแจ่มใสเลย มันรีบชิงบอก : อ๋อ ไม่ได้เป็นไรค่ะ สบายดีทุกอย่าง แต่วันนี้ตื่นเช้าไปเลยเพลียเฉยๆๆ(เราแอบเห็นเหมือนมันทำหน้าจะร้องไห้หน่อยนึง แต่กลบเกลื่อนน่ะ) เรา: เค้าชอบด่าคนอื่นค่ะ เคยพาไปหาหมอจิตเวชครั้งนึงหลายปีมาแล้ว ไม่ยอมกินยา อาการเลยเยอะขึ้นเรื่อยๆๆ ไม่ยอมรักษาเลย หมอ : เหตุการณ์อะไรที่ทำให้ต้องมาวันนี้คะ เรา: เค้าด่าพ่อแม่ค่ะ ล่าสุดมาขอเงินแล้วด่าแม่ จนแม่เสียใจความดันขึ้นต้องเข้าโรงพยาบาลกลางดึกเลยค่ะ หมอ: ทำไมถึงชอบด่าคนละคะ (ถามมัน) มัน: รีบชิงบอก ด้วยความมั่นอกมั่นใจ---อ๋อ คือว่าเราเป็นคนก้าวร้าวอยู่แล้วน่ะค่ะ (มันยอมรับแฮะ) พูดอย่างนี้กับพ่อแม่ตลอด ก็เราสนิทกัน พูดครั้งแรกพ่อแม่ไม่ว่าเราก็เลยพูดตลอด จริงๆๆก็ไม่ได้ด่านะ แต่เรามีปมเฉยๆ เพราะเราเคยทำความสะอาดบ้านแล้วจะเอาของไปทิ้งให้บ้านสะอาด ก็เลยเก็บของทิ้ง แต่ทิ้งผิด ไปทิ้งห่อเพชรพลอยของยายไปด้วย พ่อเลยโกรธใหญ่ เอาไม้เรียวมาตีเราจนติดข้างฝาเลย เราก็เลยกลัวน่ะ  (เรานี่มันแทนตัวเองนะคะ) เราฟังแล้วงง มีที่ไหนวะเรื่องแบบนี้ ตั้งแต่เราจำความได้ไม่มีหรอก มันแต่งเรื่องขึ้นมาอีกแล้ว แล้วมันก็พูดเรื่องอื่นอีก เราจำไม่ได้แล้วอ่ะ พล่ามไปเรื่อย เรานึกหมอจะรู้ไหมว่ามันผิดปกติ พลันหมอก็ถาม แล้วจะให้หมอทำยังไงล่ะคะ เรา: ก็อยากให้รักษาตัวจะได้หาย แต่มันไม่ยอมรักษานี่คะ จะทำไง มัน: ไม่ได้เป็นไร ปกติดี จะรักษาทำไม เรารีบแทรก:  ก็บังคับรักษาไม่ได้เหรอคะ หมอ :ถ้าคนไข้ไม่ยอมก็รักษาไม่ได้นะคะ ต้องให้เจ้าตัวยินยอม (หน้านิ่งๆๆแบบไม่ใส่ใจซักกะติ๊ด แบบว่าแล้วจะให้ทำไงได้ฮะ) มันรีบสนับสนุนทันที ใช่ๆๆ ถ้าไม่ยอมก็รักษาไม่ได้ ยิ้มกริ่มเชียว เราก็ใจเสียสิ ไรวะ อุตส่าห์หลอกมันมาถึงนี่จะคว้าน้ำเหลวรึ  ไม่ยอมหรอก เรางัดหลักฐานทันที เรา:นี่ค่ะ หลักฐานที่มันชอบด่าคนอื่น พอมันด่าเสร็จก็จะเขียนกระดาษแปะไว้ทั่วบ้าน ด่าลอยๆๆทุกวันเลย (ดีนะที่เรารอบคอบ เก็บกระดาษที่มันเขียนไว้ทุกอัน ตั้งแต่ปีนู้น จนบัดนี้ได้เป็นถุงเบอเร่อเลย)--ยื่นให้หมอดูเป็นบึกๆๆ เด็ดๆๆทั้งนั้น สัตว์เลื้อยคลานเต็มไปหมด หมอคงเชื่อนะ--หวังว่า หมอชักสีหน้าใส่ : หลักฐานอะไรเนี่ย แล้วถ่ายเอกสารยัง ไปถ่ายเอกสารก่อนไปไป๊---หมอไม่ยอมดูซักกะติ๊ดเลย ปัดให้เราออกไปท่าเดียว มันทำท่าโวยวายว่าดูสิยังเก็บกระดาษเก่าๆๆไว้อีก แก้ตัวกับหมอว่ามันเปล่าเขียน หมอ: ประวัติว่าเคยรักษาที่พระมงกุฎนิ ทำไมไม่กลับไปที่เดิมล่ะ นี่มาที่ใหม่ก็ต้องเริ่มใหม่นะ ไปหาโรงบาลไหนก็ได้ เค้ามีแผนกจิตเวชหมดแหละ มันรีบเสริม: เคยไปTest แล้ว ไม่เป็นอะไร ปกติทุกอย่างเลย --หัวเราะใหญ่ หมอ: ไปทดสอบจิตวิทยาก่อน แล้วค่อยมาเจอหมอใหม่นะ--ทำหน้าเหนื่อยๆๆ เรางง ทำไมถามแป๊บเดียว หมอไม่เห็นถามเยอะเลย เรากะจะเล่าวีรกรรมมันซักหน่อย หมอก็ทำท่าไม่สนใจ เราใจเสียเลย  นึกอยู่ภารกิจคราวนี้จะเหลวรึ ยังไงไม่ยอมเด็ดขาดอุตส่าห์หลอกมันมาโรงพยาบาลได้แล้ว คงเป็นครั้งแรก ครั้งเดียว และครั้งสุดท้าย ถ้าหมดอันนี้เราคงไม่มีโอกาสพามันมาแล้วล่ะ จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 17:33:58

ความคิดเห็นที่ 31 ยังไม่จบนะ แต่เดี๋ยวต้องกลับบ้านก่อนค่ะ เดี๋ยวไปโพสต์ต่อที่บ้าน เอ๋ มีคนสนใจอ่านมั้ยเอ่ย แบบว่ามันยาว โพสต์ไปเหนื่อยไป เห็นทู้ตกเยอะแล้วววว แงแงแงแง เกือบจุดพีคแล้วค่ะ แต่ถ้าไม่มีคนอ่านก็ขี้เกียจโพสต์แย้วอ่ะ จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 17:41:47

ความคิดเห็นที่ 32 แง๊ เค้ารออ่านอยู่น๊าตัวเองงงงง จากคุณ : s.o.s เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 17:50:28

ความคิดเห็นที่ 33 รอค่ะ สนใจมากมายเลย เพราะคนที่บ้านก็มีอาการคล้ายๆกัน..เลยอยากรู้เหมือนกัน จากคุณ : น้าปังปอนด์ เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 17:51:14

ความคิดเห็นที่ 34 รอดิ   อย่าใจร้ายจบแบบนี้ รอฟังอยู่นร้า จากคุณ : สวยเพราะไสยศาสตร์ เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 17:56:38

ความคิดเห็นที่ 35 น่าจะเป็นกลยุทธของหมอ จากคุณ : Adore เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 18:11:21

ความคิดเห็นที่ 36 ห้ามเลิกเขียนนน้าาา จากคุณ : 1234 เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 18:43:26 A:58.64.88.239 X: TicketID:278358

ความคิดเห็นที่ 37 ถึงบ้านยัง กลับมาเล่าต่อได้แล้ว จากคุณ : บ้านน้อยซอย65 เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 20:04:53

ความคิดเห็นที่ 38 มายัง รอนานแร้วนาาา จากคุณ : สวยเพราะไสยศาสตร์ เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 20:16:04

ความคิดเห็นที่ 39 ปรากฏว่า กินข้าว อาบน้ำ หลับไปแล้ว ฮาาา จากคุณ : Adore เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 20:18:20

ความคิดเห็นที่ 40 รออยู่จ้า รออยู่ เมื่อไหร่จะมาค๊า จากคุณ : ajgtosm เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 20:23:10

ความคิดเห็นที่ 41 มาแว้ววววววว  กลับมาต่อค่ะ เกมส์ยังไม่โอเวอร์ มีคนรออยู๊ ออกมาจากห้องหมอ ตรงดิ่งไปทดสอบจิตอีกห้องกับนักจิตวิทยา ระหว่างที่รออยู่หน้าห้อง มันเริ่มออกอาการแระ หงุดหงิดงุ่นง่าน หน้าหงิกเป็นยักษ์ ไม่ยอมคุยกะเรา มัวแต่ควักโทรศัพท์คุยกะใครก็ไม่รู้ จับความได้ว่ามันด่าเรานั่นแหละ มันด่าว่าเราน่ะบ้า เป็นโรคประสาทซะเอง พามันมาหาหมอบ้าทำไมไม่รู้ แล้วก็ เล่าไรอีกไม่รู้เยอะแยะ ท่าทางเหมือนจะกำเริบอีกแล้ว เรางี้ใจแป้วเลย หมอจะไม่รับจริงๆๆเรอะ ไม่น่าเชื่อ !!!!!!!! ใจคิดไปต่างๆนานา เราสู้อุตส่าห์พามันมาหาหมอ กว่าจะหลอกได้ กว่าจะทำให้มันเชื่อ เราเองก็เหนื่อย นอนเฝ้าตาทั้งคืนแล้วตอนเช้ายังรีบตื่นมาโรงพยาบาลอีก แล้วดูซิ ดูหมอทำกับเรา ไม่เห็นสนใจเราซักกะติ๊ดเดียว นึกไปโมโหไป ไม่เห็นเหมือนกับตอนที่เราโทรมาถามเลยนิ ไหนว่าหมอจะช่วยทุกอย่าง ไหนว่าหมอรู้ทันคนป่วย ไหนว่าถึงมือหมอแล้วจะเรียบร้อย ไหนว่าถ้าเข้าเขตโรงพยาบาลแล้ว เกิดอาละวาด เจ้าหน้าที่จะรีบช่วยกันหมด แล้วดู๊ดู ไม่เห็นมีใครสนใจเราซักคน หมอยังทำหน้าไม่ใส่ใจเลย  งงเต็กว่ะ ถ้าภารกิจคราวนี้เหลวละก็ เตรียมตัวตายได้ มันไม่อยู่เฉยแน่ อาละวาดบ้านแตกชัวร์ๆ แล้วมันก็จะเอาเรื่องนี้ฝังใจไปตลอด ขุดมาด่าไม่รู้จักจบสิ้น ตายายเราจะกลุ้มใจอีกนานแค่ไหนถึงจะหมดสิ้นเวรกรรมนี้ก็ไม่รู้ คิดแล้วเศร้าใจ น้ำตาจะไหล (จริงๆ ก็ไหลไปตั้งเยอะแล้วล่ะ) มันจะแก้ไขไรไม่ได้จริงๆๆ เหรอ เราต้องกลับบ้านพร้อมมันเรอะ ไม่เอ๊า ไม่เอา จะให้มันกลับบ้านไม่ได้นะ วันนี้ยังไงมันต้องนอนที่นี่ คิดๆๆ ยังไงเราไม่ยอมหรอก ต้องรั้งมันให้ได้ หรือจะแกล้งไม่ยอมให้มันกลับ เผื่อมันโมโหขึ้นมา อาละวาดก็ดี หมอจะได้รู้ได้เห็น ได้เชื่อว่ามันไม่ปกติจริง คงให้มันแอดมิดได้นะ ต้องลอง....... จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 20:31:55

ความคิดเห็นที่ 42 รอเช่นกันค่ะ เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : อิมาอิซัง เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 20:41:32

ความคิดเห็นที่ 43 F5  รอนะ จากคุณ : สวยเพราะไสยศาสตร์ เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 20:47:28

ความคิดเห็นที่ 44 รออ่านด้วยอีกคน เล่าเรื่องเก่งจัง ถ้าเรื่องไม่จบ อารมณ์ค้าง ต้องรับผิดชอบด้วยนะ...555.... จากคุณ : ดลปรีดี เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 20:53:52

ความคิดเห็นที่ 45 ถึงห้องทดสอบจิต เจ้าหน้าที่หญิงใจดีเรียกชื่อ เราทำท่าจะเข้าไปด้วย แต่เค้าบอกว่าเชิญแต่คนไข้อ่ะ  ส่วนญาติให้รออยู่ข้างนอก ระหว่างที่รออยู่เราก็นึกหาแผนการที่จะทำให้หมอแอดมิทมันให้ได้ มองเข้าไปในห้องเห็นมันนั่งทำแบบทดสอบไรอยู่ไม่รุ้ เจ้าหน้าที่ก็คุยๆๆถามๆๆกะมัน ทำอยู่ซัก 10 นาทีมันก็ออกมา โวยวายว่าเห็นมะ เค้ายังบอกเลยว่ามันปกติดี ไม่ได้เป็นไรซักหน่อย พวกมรึงนั่นแหละบ้าเอง จะกลับบ้านแล้วววววว เสียเวลามากกกกก เรานึกตายแน่กรู ทำไงดีวะ (T~T) หันไปเห็นเจ้าหน้าที่พอดี ยังไงต้องคุยให้ได้ จนท.:  เชิญญาติค่ะ เป็นไงบ้างคะ เรา  : มันก้าวร้าวมากเลยนะคะ@#_#@_%@%_%@%_@%@## (กะเข้าไปใส่เต็มที่ ต้องให้เขาแอดมิดให้ได้)  ก็มันไม่ยอมรักษา ไม่ยอมกินยา ถ้าวันนี้ไม่ได้แอดมิดต้องแย่แน่ๆ กลับบ้านไปบ้านพังแน่เลย จนท. ถามต่อ หน้านิ้งนิ่ง : แล้วคุณจะทำอะไรได้คะ เพราะผลทดสอบจิตเขาก็ปกติดี และท่าทางเขาก็ไม่ได้คลุ้มคลั่งถึงขั้นต้องรับไว้ในรพ. จะบังคับรักษาเขาก็ไม่ได้หรอกค่ะ เรื่องอย่างนี้ต้องให้เจ้าตัวยินยอมเอง (เอาอีกแระ มาแนวเดียวกับหมอเลย เซ็งตรู)  แล้วคุณจะแก้ไขยังไงต่อ เรา (เอาเด่ะ ใช้ไม้ตายขั้นสุดท้าย  เล่นบทโศกดีก่า) น้ำตาไหลเป็นทางยาว : ก็หนูพามารพ.แล้วไงคะ มารักษาตัว ก็มันไม่ยอมรับนี่นา ถ้ารักษาไม่ได้ก็ต้องทนต่อไป ถือว่าเป็นกรรมของครอบครัวหนูเอง จะให้ปัญหานี่จบได้ก็คงต้องรอตายจากกันไปข้างนึงเลย (น้ำตาไหลสะอึกสะอื้น ไม่เห็นใจให้รู้ไปสิ) จนท. : (ทำหน้านิ่งสุดๆ) สรุปแล้วคุณอยากพบหมออีกหรือเปล่าคะ เรา : (ตอบทันที) พบสิ มาถึงนี่แล้ว จนท. : งั้นไปรอหน้าห้องตรวจเมื่อกี้ เดี๋ยวเขียนรายงานให้หมอก่อน ... จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 21:08:50

ความคิดเห็นที่ 46 ตามอ่านมาทั้งบ่ายเลยครับ น่าติดตามมาก จากคุณ : โต้ง เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 21:25:03 A:115.87.182.202 X: TicketID:196429

ความคิดเห็นที่ 47 รอๆๆ ให้นมลูกรอๆๆ จากคุณ : สวยเพราะไสยศาสตร์ เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 21:35:59

ความคิดเห็นที่ 48 มาปูเสื่อรอด้วยคน จากคุณ : i'm Ti เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 21:41:29

ความคิดเห็นที่ 49 รอๆ จากคุณ : oopziigirlz เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 21:56:26

ความคิดเห็นที่ 50 ลงชื่อรออ่านค่ะ จากคุณ : seetruelove เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 22:18:43

ความคิดเห็นที่ 51 มายัง จากคุณ : สวยเพราะไสยศาสตร์ เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 22:24:07

ความคิดเห็นที่ 52 คุณเจ้าของกระทู๊ รออยู่ตะนะเอง จากคุณ : มารเหา เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 22:30:33

ความคิดเห็นที่ 53 อ๊ากกก ติดตามๆ อ่านแล้วหงุดหงิดแทน เป็นเราๆทิ้งไว้ข้างถนนเลยจริงๆ แล้วพาคนอื่นย้ายหนี แบบนี้ไม่ไหวอะ จากคุณ : เทเลทับขี้ เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 22:31:33

ความคิดเห็นที่ 54 เอฟห้าาาาา จากคุณ : Adore เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 22:41:05

ความคิดเห็นที่ 55 ลูกดูดนมระบมแร้วคร่า มาด่วนคร่า รอฟังอยู่ จากคุณ : สวยเพราะไสยศาสตร์ เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 22:47:42

ความคิดเห็นที่ 56 หายไปไหนอ่ะ อารมณ์ค้างเลยยยย จากคุณ : make-up addicted เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 23:21:56

ความคิดเห็นที่ 57 มารอด้วยคนครับ จากคุณ : เงินเดือนสามพันขับวอลโว่ เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 23:35:47

ความคิดเห็นที่ 58 รอ ร้อ รอ อยู่นะจ๊ะ... จากคุณ : konkruad เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 23:38:00

ความคิดเห็นที่ 59 เวรกรรม! ตัดจบซะงั้นนนนนน จากคุณ : แมงแกลบ เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 00:19:58

ความคิดเห็นที่ 60 มาลงชื่อ ว่ารออ่านอีกคนนะคะ จากคุณ : ยูมิโกะจัง เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 01:17:11

ความคิดเห็นที่ 61 มาแล้วค่า ยังไม่จบเลย แต่เนทที่บ้านเป็นไรไม่รู้ ล่มเฉยเลยอ่ะ โพสตั้งนานไม่ไม่ได้นี่นา แงแงแงแง ยังอยู่กันเป่าๆๆๆๆๆๆๆ  อย่าหายน้าาา ต่อๆๆค่า จากคุณ : มาแล้วค่า (nilrop) เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 08:20:28

ความคิดเห็นที่ 62 โทษทีค่า พิมพ์ไปโพสต์ไป เลยช้าอ่ะ ทีหลังเขียนใน word ก่อนดีกว่าค่อยโพสต์ จะได้เร็วๆๆทันใจวัยสะรุ่นหน่อย เน็ทก็ดันเจ๊งอีก เวรกรรม!!! ออกจาห้องทดสอบจิตแล้ว ฟังเจ้าหน้าที่พูด เรางี้งงเลย  ไรเนี่ย จะรับไว้ในโรงพยาบาลได้ก็ต่อเมื่อคลุ้มคลั่ง ทำร้ายร่างกายคนก่อนเรอะ ก็ตอนนี้มันอาการมันยังไม่มากอยู่ ถ้ารีบๆๆรักษาก็อาจหาย แต่ถ้ารอถึงขั้นนั้นละก็ หึหึ ไม่ต้องมาโรงบาลร้อก มาโรงพักดีกว่า มันก็คงฆ่าคนหมดทั้งบ้านแล้วมั้ง หรือไม่งั้นก็คงมีคนตรอมใจตายก่อนที่มันจะลงมืออ่ะดิ ยังงงไม่หาย แบบทดสอบจิตของมันเป็นปกติจริงๆๆน่ะเหรอ ไม่น่าเป็นไปได้แฮะ รึมันหลอกเค้าเก่งปานชะนี้ หมอเหมอโดนหลอกโม้ดดด เราว่ามันก็ออกอาการมากพอดูอยู่นะ   แค่พูดจาเสียงดัง คำพูดก็แปลกๆๆ แม้ว่าจะยังพูดรู้เรื่องไม่ถึงคลุ้มคลั่งก็ตามเหอะ ทำไมเค้ายังไม่เห็นอีก......  งงว่ะ  หาคำตอบไม่เจอ แล้วก็ น้ำตาไหลต่อปายยยย ฮือฮือ พอมันออกมาจากห้องทดสอบจิตก็หน้าเป็นตูดเลย เสียงพูดออกอาการหงุดหงิด รำคาญเต็มทนแล้ว บอกเราว่า มัน: กรูปวดฉี่ จะเข้าห้องน้ำ-- เดินไปเข้าห้องน้ำแต่คนมันเยอะ มันว่าขี้เกียจรอ (เคยรออะไรได้ที่ไหนวะ) ไปชั้นสองดีกว่า ไม่ค่อยมีคน คนฉลาดชอบเข้าชั้นสอง (ดูมันคิดดิ) เรา : เออเออ มรึงอย่างเพิ่งกลับนะเว้ย เจอหมอก่อน มัน: เจอหมอไมอีกวะ ก็ตะกี้เค้าบอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรเด่ะ กลับบ้านได้แล้ว เสียเวลากรู นัดคนไว้ เที่ยงแล้วเนี่ย เดี๋ยวนั่งแท็กซี่กลับนะ กรูจะกลับไปนอนก่อน แต่งตัวสวยๆๆไปหาเพื่อนอีก เรา: เที่ยงที่ไหน แค่ 11 โมงครึ่งเอง เดี๋ยวเจอหมอก่อนแป๊บเดียว มัน: สัญญานะเว้ย เที่ยงปุ๊บกรูกลับเลยนะ ไม่รอนะเว้ย ระหว่างที่มันเข้าห้องน้ำ เรารอหน้าห้องกลัวมันหนี มันก็พูดบ่นไปตลอด เสียเวลา เรื่องไร้สาระ กรูไม่ได้บ้าพวกมรึงน่ะบ้า ประสาทแด_ก คบเด็กสร้างบ้านก็งี้ ฯลฯ เราน่ะละเหี่ยใจจริง ท่าทางมันไม่ยอมอยู่แล้วเนี่ย ไม่ได้การ ต้องล็อคตัวไว้ก่อน ยังไงต้องอ้อนวอนหมอให้รับตัวไว้ให้ได้ ถ้าเราปล่อยให้มันหนีกลับนะเหรอ ทุกสิ่งทุกอย่างที่สู้อุตส่าห์ทำมาก็สูญเปล่าหมด ไม่ย้อม ไม่ยอม ยังไงก็ไม่ยอม จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 08:24:50

ความคิดเห็นที่ 63 ระหว่างรอเจอหมอคนเดิมอีกครั้ง มันหน้าหงิก มันว่ากรูหาลู่ทางก่อน จะไปนั่งที่ไกลๆๆ เดี๋ยวเที่ยงปุ๊บกรูกลับเลยนะเว้ยมรึงบอกแล้วนิ เราใจเสียเดี๋ยวมันวิ่งกลับก็หมดกันเด่ะ รีบเข้าไปกระซิบเจ้าหน้าที่เรียกบัตร บอกเค้าว่า ทำไงดีมันทำท่าจะหนีแล้วนิ มันไม่อยู่รอหมอแล้ว มันไม่ยอมรักษาทำไงดี เจ้าหน้าที่มองหน้าเราถามว่ามันอยู่ไหน เดี๋ยวจะให้ไปฝากที่ ER ก่อนนะ เรางง ER อะไรฟะ อ๋อ ที่แท้เป็นแผนกฉุกเฉินนี่เอง นึกตะหงิดในใจหน่อยๆๆ ไหนว่ารักษาไม่ได้ไงถ้าเจ้าตัวไม่ยอม ก็ว่ามันปกติดี หมอบอกงี้ทั้งสองคนนิ แถมว่าให้ไปหาหมอที่ร.พ.เดิมอีกเหมือนๆๆกัน แล้วจะไปฝากที่ ER ทำไมแฮะ งง แต่ช่างเถอะ เจอหมออีกสักครั้งก่อนดีกว่า ยังไงก็ดีกว่ายอมแพ้พามันกลับง่ายๆๆละกัน เจ้าหน้าที่เรียกชื่อมัน มัน: กลับได้แล้วใช่มะ ไม่เป็นไรนิ ผลปกติดี (ดูมัน มั่นใจขนาด) เจ้าหน้าที่ : อ๋อ ไม่ให้ความร่วมมือเหรอ ไม่ยอมรักษาใช่มะ ไปอยู่ห้องนู้นก่อนนะ --กระซิบบอกเจ้าหน้าที่อีกคน  กลัวอาละวาดน่ะ--- แต่มันเจือกได้ยินเฉยเลย  เดินออกมาหัวเราะอีก บอกว่าดูพวกนั้นสิ กลัวมันอาละวาดจะเอากรูไปไว้ที่ห้องฉุกเฉิน เก้าอี้มีเชือกมัดด้วยนะ ไม่วายหันมาย้ำ เที่ยงแล้วกรูกลับนะเว้ย ถ้ามรึงไม่กลับกรูกลับเอง เอาเงินมาแล้วมรึงก็ฟังผลกะหมอเอง เรื่องไรเราจะให้ฟะ คราวนี้ตะล่อมมัน บอกใจเย็นๆๆสิ รอแป๊บเดียวเอง แล้วชวนคุยเรื่องอื่นเบี่ยงความสนใจ ปรากฏว่าได้ผลแฮะ เหมือนมันลืม เล่าเรื่องมันต่อ แต่จริงๆๆรอนานมากๆๆอ่ะ ที่สุดหมอโทรมาตามให้ไปหาได้แล้ว ญาติอย่างเดียว คนไข้ไม่ต้อง เรารีบไปเลย กะว่าต้องให้หมอรับไว้ให้ได้  จะไปบอกว่ามันแกล้งหลอกหมอ อย่าไปเชื่อนะ plz plz เข้าไปปุ๊บ เอ หมอทำหน้าไม่เหมือนตะกี้แฮะ อ่านแฟ้มใหญ่เลยอ่ะ ทำท่าสนใจมากๆๆ เรา รีบบอก : หมอคะ ทำไงดี เค้าไม่ยอมรักษาหรอก จริงๆๆแล้วมันไม่ปกตินะ มันแกล้งทำตัวดี มันหลอกหมออยู่ ถ้าวันนี้กลับละก้อ หนูตายแน่ บ้านแตกชัวร์ อาละวาดไม่รู้จบ @@$*&!#$$^%&%%@#$#%&@I# - อีกยาวเลยอ่ะ งัดหลักฐานขึ้นมาอธิบายให้ฟังว่ามันเขียนไรมั่ง พร้อมอ้อนหมอ หนูขอแอดมิดไม่ได้เหรอคะ นะหมอนะ อยากให้มันหายจริงๆๆนะ หมอฟังไปเขียนไปถามเราไปด้วย  แล้วก็บอกว่า : อ๋อ ได้ๆๆ เดี๋ยวหมอจะรับไว้ใโรงพยาบาลนะคะ เราสุดงง เฮ้ย ฟังผิดเปล่าฟะ ตะกี้หมอว่าไรนะ รับไว้ได้จริงเรอะ เย้เย้ เหมือนเสียงสวรรค์เลยอ่ะ  ไม่น่าเชื่อก็ตะกี้ว่ามันปกติดีนี่ งงอีกแฮะ  เราถามอีก แล้วจะรักษายังไง ถ้ามันไม่ยอมกินยาจะทำไง ฯลฯ หมอตัดบท : คุณไม่ต้องห่วง ถึงมือหมอแล้ว เดี๋ยวหมอจัดการเอง เดี๋ยวไปซื้อยาก่อนนะ ไปฉีดยาก่อน ท่าทางจะไม่ยอมรอง่ายๆๆ แล้วค่อยไปทำเรื่องนอนนะ เรา:  (TuT).............ดีใจสุดซึ้ง เห็นทางออกรำไรข้างหน้า รีบไปซื้อยา ยาไรไม่รู้ ช่างมันเหอะ รีบฉีดก่อนที่มันจะโวยวายดีก่า รอยานานแสนนาน ระหว่างนี้ให้น้องเราชวนมันคุยนั่งเป็นเพื่อนไปก่อน พอได้ยาปุ๊บเอาไปให้ห้องฉุกเฉินฉีด เจ้าหน้าที่พูดดังอีก มันรู้ตัวว่าจะถูกฉีดยา รีบบอกใหญ่ มัน : นี่ๆๆมันจะฉีดยากรูแล้ว เดี๋ยวถ้ามันเข้ามานะจะขว้างรองเท้าใส่นิ เรา: ไม่ใช่ มันเคสอื่นหรอกเว้ย  (หลอกมันก่อน กลัวมันดื้อไม่ยอม เจ้าหน้าที่จะลำบาก) แต่พอเค้าจะมาฉีดจริง มันกลับยอมง่ายๆๆ แฮะ เดินตามเค้าไปเฉย แปลกแต่จริง เราเพิ่งมารู้ ที่จริงมันกลัวคนอยู่มาก ที่มันไม่กล้าโวยวายเนี่ย เพราะคนในห้องฉุกเฉินเยอะ มันมีคติว่ามันจะไม่มีเรื่องกับคนนอกบ้าน แต่มีเรื่องกับคนในบ้านได้เท่านั้น อ้อ มิน่าล่ะทีอยู่บ้านทำกร่าง เก่งไปหมด อาละวาดไม่เกรงใคร แต่พออยู่ข้างนอกกลับหงอซะงั้น โด่เอ้ย คิดแล้วก็สงสาร เข้าใจอะไรมากขึ้นล่ะ แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 53 08:31:01 จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 08:26:35

ความคิดเห็นที่ 64 ฉีดยาเสร็จ มันก็โวยว่าจะกลับอีก เราก็หลอกมันไปเรื่อย เพราะต้องไปเดินเรื่องนอนโรงพยาบาล มีคนแอดมิดเพียบเลยวันนี้ เรา: รอก่อน เอกสารไม่ครบ มัน : เอกสารไรวะ ก็ไม่เป็นไรนิ กลับได้แล้ว ยาก็ไม่มี ฉีดยาแล้วนิ กลับได้แล้ว บ่ายแล้ว เรา: ก็เดี๋ยวรอเอกสารบัตรทอง 30 บาทอยู่ แล้วบัตรประชาชนมรึงเค้ายึดไว้ ไม่เอาคืนเรอะ มันโวย : ไรวะ มรึงพากรูมาหาหมอ ก็ให้กรูหาแบบถูกๆๆอีก 30 บาท จะได้เรื่องอะไร มรึงหักจากเงินที่จะให้กรูก็ได้นิ จะรีบกลับแล้วววว (เราขำมันอ่ะ ยังห่วงว่าให้มันรักษาถูกๆๆอีก) เราหลอกต่อ: ตอนนี้ติดเที่ยง เจ้าหน้าที่ไม่อยู่ ไปกินข้าว ยังไม่กลับ มันหัวเราะเยาะ+ส่ายหน้า : ดูระบบราชการเด่ะ เช้าชามเย็นสองชาม ทำงานก็ห่วย ให้คนรอนานๆๆ ไม่ได้เรื่อง (ยังมีหน้าไปว่าเค้าอีก ) กรูนะ ไปรับจ้างเพื่อนขับรถยังได้สามชามเลย ---มันหัวเราะใหญ่ เราเลยชวนคุยเรื่องอื่นต่อ เมื่อก่อนไม่เคยฟังมันพูดเลยอ่ะ แต่พอวันนี้ได้ฟังก็เข้าใจ มันเป็นคนป่วยจริงๆๆ เมื่อก่อนที่มันพูดก็ไม่น่าถือสาเลย เสียงเจ้าหน้าที่ที่เราโทรไปถามดังอยู่ในหัว เค้าว่า ก็เราคิดว่ามันเป็นคน เราก็เป็นคน พอมันทำเราเราก็เลยโกรธ แต่ถ้าคิดใหม่ เข้าใจว่ามันป่วย ทำไปไม่รู้ตัว เราก็จะเข้าใจมันมากขึ้น เรื่องอึดอัดก็จะคลายลงได้บ้าง   รู้สึกผิดเหมือนกัน แฮะ ถ้าเราใจเด็ดกว่านี้ ยอมพามันมาหาหมอแต่แรกๆๆ เรื่องคงไม่วุ่นวายขนาดนี้หรอก เง้อ........ จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 08:35:47

ความคิดเห็นที่ 65 อ้อ ยาที่ฉีดไปน่ะมันคงเป็นพวกยานอนหลับ หรือไม่ก็กล่อมประสาทละมั้ง เพราะหลังจากฉีดแป๊บนึง มันว่าง่วงนอน เราได้ที ก็นอนรอสิ เค้ามีเตียงให้ นอนรอจะได้ไม่เสียเวลา มันว่าไม่เอา เตียงคนบ้านอนไม่ลง ไม่เอาหรอก...(- -) นอนรอไปก่อนเหอะ เดี๋ยวทำเอกสารเสร็จเค้าก็มารับเองละ (เราคิดเองนะ ไม่ได้พูด) ได้ผลวุ้ย หลับไป นิ่งไปเยอะ เราก็ร้อรอเวลาเรียกตัว เย้เย้ ทุกอย่างพร้อมหมด เจ้าหน้าที่มารับ ถึงตอนนี้มันก็ยังไม่รู้ตัวนะคะว่าจะต้องนอนโรงพยาบาลน่ะ มันยังคิดว่าจะพากลับบ้านอยู่ เราก็แกล้งบอก ไปไป กลับแล้ว เสร็จแล้วเนี่ย  เดี๋ยวเค้าเรียกรถให้ เจ้าหน้าที่ก็เหมือนรู้ใจ รีบบอก รอก่อนนะ ตะกี้แท็กซี่ไปแล้ว เดี๋ยวรอคันใหม่ก่อนเดี๋ยวมา เออเราก็ขำ เจ้าหน้าที่เค้าก็เข้าใจพูดนะ แท็กซี่ไรเล่า จริงๆๆมันเป็นรถโรงบาลตังหาก มันก็ยืนรอเฉย นึกว่าจะกลับบ้านจริงละมั้ง พอรถมาเค้าเรียกขึ้นรถ มันก็คงงง ถามเรา มัน:  อ้าว ไหนว่าเสร็จแล้วนิ ต้องไปตรวจตึกอื่นอีกเรอะ นานเปล่า???---ยังงงอยู่ (+_+) เรา: ไปเอ็กเรย์ก่อน เสร็จแล้วกลับได้เลย มัน : เอ็กเรย์ที่ไหนวะ เรามั่วไป : ที่สมอง แป๊บเดียวน่า--- มันพยักหน้าหงึกๆๆ ตอนนี้มันสงบลงเยอะเลย สงสัยเพราะฤทธิ์ยาฉีดเป่าไม่รู้ แต่พูดจาง่ายขึ้นมาก ไม่โวยวายเหมือนตอนแรกแล้ว เหมือนเด็กๆๆเลย เราสังเกตนะบางทีมันก็จะนั่งซึม หน้าจ๋อยๆๆ บางทีมันก็หัวเราะร่าเริงขึ้นมาแบบไม่รู้สาเหตุ บางทีก็หน้าหงิกเป็นยักษ์ นึกแล้วสะท้อนใจ มันคงป่วยมากจริงๆๆ อารมณ์แปรปรวนแบบนี้ คงมีปมอะไรในใจไม่น้อย เราเองก็ไม่รู้ มันคงจมกับความคิดของตัวเองทั้งวัน เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เอาแต่คิดเข้าข้างตัวเองว่าแข็งแรง ปกติดี คงกลัวว่าตัวเองจะป่วยริงๆๆละมั้ง เฮ้อ ขอให้ครั้งนี้รักษาหายได้จริงๆๆเถอะ ไปถึงเรือนรับผู้ป่วยแรกเข้า เป็นบ้านหลังใหญ่ ไม่เหมือนโรงพยาบาลทั่วไปแฮะ เพราะมีเหล็กดัดล้อมรอบบ้านไว้ มีกุญแจล็อคแน่นหนาด้วย เราก็ใจชื้น สำเร็จแล้วแน่ๆๆ แต่มันยังไม่รู้ตัว หึหึ พยาบาลเป็นคนรับตัว ถามมันว่า : เป็นไรมาคะ มันรีบบอก : อ๋อ ไม่ได้เป็นไรค่ะ ปกติดี (ดูมันยังยืนยันเหมือนเดิม เฮ้อ) ---แล้วเค้าก็ซักประวัติต่อว่าอาการเป็นไง เราก็คอยพูดแทรก แต่โดนเบรกอ่ะ พยาบาล : ถามคนไข้ ไม่ได้ถามญาตินะคะ เรา : (^ ^) .. เค้าถามมันไปเรื่อยจนที่สุดบอกมันว่า พยาบาล : วันนี้คุณหมอให้นอนที่นี่นะคะ มัน : เฮ้ย!!!! (เสียงหลงเลย 555+ ก็เพิ่งรู้ตัวเรอะ ฮิฮิ) ไม่ได้นะคะ วันนี้มีงานตอนเย็น ต้องรีบกลับ พยาบาล : ไม่เป็นไรค่ะ งานให้ญาติเคลียร์ให้นะ วันนี้นอนที่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวมีเจาะเลือดด้วยนะ มันยังฝังใจเรื่องเจาะเลือดอยู่ อยากเจาะ เพราะมันกลัวจะเป็นเลือดจางน่ะ : เจาะเลือดด้วยเหรอ เอออออออออออ (เหมือนเอ๋อไปหน่อย แต่ไม่ทันแระ เจอพยาบาล 3 คน จับตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหมด ฮ่า) นึกว่ามันจะขัดขืนซะอีก แต่เปล่า ยอมไปแต่โดยดี งง ยาฉีดคงช่วยได้เยอะ พอมันเข้าไปแล้ว พยาบาลก็ถามไรเรานิดหน่อย บอกว่ามาเยี่ยมได้แต่อย่าบ่อยนักนะ (???) เอาขนมที่คนไข้ชอบมาฝากได้ จนคุณพยาบาลบอก เสร็จแล้วค่ะ ญาติกลับได้ เดี๋ยวทางนี้คุณหมอจะจัดการเองค่ะ เรางี้แทบกรี๊ดดดดดดดดดดดดด   ดีใจสุดชีวิต เย้ ภารกิจเสร็จสิ้นแล้ว หวังงว่าคงหายนะ เราห่วงมันจริงๆๆอ่ะ ยังไงก็ญาติกัน สงสารมันอยู่เหมือนกันแหละ \(^ o ^)/ จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 08:52:06

ความคิดเห็นที่ 66 ยู้ฮู  ยังอยู่กันรึเปล่าคะ แบบว่าช้าไปมาก คนอ่านนอนหมดแล้ววววว เอ๊ะ หรือยังไม่ตื่นเอ่ย ภารกิจสำมะเร็จ เราเดินออกมาจาก ร.พ. คุยกะน้อง บอกงงหมอไม่หาย ก็ตะแรกทำท่าไม่ค่อยสนใจเราอยู่เลย ให้ดูหลักฐานอะไรก็ไม่ยอมดู แถมบอกให้ไปหาร.พ.เดิมอีก ทำเราน้ำตาตกไปหลายปี๊บ นึกว่าจะเหลวซะแล้ว เออสุดท้ายกลับได้นอนนโรงพยาบาลซะงั้น ทั้งที่จริงๆๆหมอเค้าถามเราไม่เยอะเลยนะ อากการอะไรที่เราบอกหมอไปเราก็บอกแค่บางส่วนคร่าวๆๆเอง หมอก็ถามนิดเดียว เราคิดว่าเป็นคนไข้ใหม่อาจต้องเล่าเป็นวันๆๆ ด้วยซ้ำ ยังสงสัยไม่หาย แบบทดสอบจิตของมันเป็นปกติจริงเร้อ ก็หมอห้องจิตวิทยาบอกเราอย่างงั้นนี่นา " เค้าก็ดูปกติดีนี่คะ ไม่ได้คลุ้มคลั่งอะไร แบบทดสอบก็ปกติ ยังรับไว้ในโรงพยาบาลไม่ได้หรอก..."  เนี่ยๆๆ เค้าบอกเราอย่างนี้จริงๆๆนะ เออถ้าปกติดีแล้วทำไมถึงให้แอดมิดได้ล่ะ นึกดู ตอนแรกที่เข้าไปพร้อมกับคนป่วย หมออาจแกล้งพูดละมั้งว่ารักษาไม่ได้ถ้าไม่ยอม ทดสอบดูปฏิกิริยามันรึเปล่าหว่า พอดีเลย เข้าทางมันเปี๊ยบ รีบสนับสนุนใหญ่ ที่จริงแค่ถามมันนิดหน่อยก็น่าจะรู้แล้วว่ามันออกอาการไม่ปกตินะ เราเองก็เซ่อ ใจเสียเฉยเลยคิดว่าหมอจะไม่ช่วยซะแล้ว ก็เค้าเป็นหมอนะนั่น จะมองไม่ออกได้ไงเนอะ มิน่าล่ะ ตอนหลังที่เราเข้าไปหาหมอคนเดียว ไม่มีคนไข้อยู่ด้วย หมอถึงกล้าพูดว่าจะรับตัวไว้ในโรงพยาบาลนะ ส่วนหมอที่ห้องทดสอบจิตอ่ะ เดาเอาว่าคงทดสอบเราด้วยมั้ง ถามแต่ว่าถ้ารักษาไม่ได้เราจะแก้ปัญหายังไง เรารู้สึกยังไง เราจะเดือดร้อนมากแค่ไหนถ้าโรงบาลไม่รับไว้ เราตั้งใจพามันมาจริงเปล่า ---คงประมาณนั้นมั้งเราก็ไม่รู้ เออ ชีวิตนี้ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้มาเหยียบ ร.พ. ศรีธัญญา คิดถูกแล้วจริงๆๆที่พามันมารักษาตัวที่นี่ ร.พ.ก็ใหญ่มาก โอ่งโถงไม่ด้อยกว่าเอกชนเลย เราว่าถ้าเป็นจิตเวชเยอะๆๆ พามารักษาที่นี่น่าจะดีกว่าโรงพยาบาลทางกายทั่วไปที่มีแผนกจิตเวชนะ ถ้าเค้ารับตัวไว้ก็มีเรื่อนพักเหมือนบ้านหลังใหญ่ๆๆอ่ะ มีกิจกรรมจิตบำบัดเยอะแยะ ระหว่างรอได้คุยกับญาติคนไข้อื่นๆๆ ได้ประสบการณ์เยอะเลย เข้าใจอะไรมากขึ้นกว่าเดิม ........ แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 53 09:46:40 จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 09:46:08

ความคิดเห็นที่ 67 ขอให้รักษาให้หายไวๆ นะครับ จากคุณ : i'm Ti เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 10:27:02

ความคิดเห็นที่ 68 ดีใจด้วยนะคะที่ทำภารกิจสำเร็จ.... ขอให้ญาติหายไวๆนะคะ จากคุณ : pukkies เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 10:33:07

ความคิดเห็นที่ 69 ครอบครัวไหนที่สมาชิกในบ้านมีอาการทางจิต อย่านิ่งดูดายเลยนะคะ อย่าคิดว่าช่างมัน ไม่อยากยุ่ง พาลเกลียดขี้หน้าเวลามันสร้างความเดือดร้อนให้ เราเองมาคิดๆๆๆดูแล้วคนพวกนี้น่าสงสาร เค้าคงอยากได้ความรัก การยอมรับจากคนอื่นด้วย อยากมีเพื่อนคุยให้คำปรึกษา แต่บังเอิญวิธีการแสดงออกของมันไม่น่าดู ก้าวร้าว คนอื่นเลยเข้าใจผิด อย่างมันน่ะ บอกว่าไม่เคยรักใคร เพราะไม่มีใครรักมันนิ แต่ความจริงมันก็โหยหาความรักอยู่เหมือนกัน มันเคยบอกเราว่าพี่ที่โบถส์คนนึงดีกับมันมากๆๆเลย พี่เค้าบอกมันว่าถ้ามีอะไรขอให้บอกพี่ เดี๋ยวพี่จะช่วยเต็มที่ มันว่ามันซาบซึ้งใจมากกกกกกกกก น้ำตาซึมบอกพี่เค้าดีกับมันจริงๆๆ ดีกว่าพ่อแม่พี่น้องซะอีก ----ก็จริงอยู่ ที่บ้านไม่มีใครเอามันเลย เพราะพฤติกรรมสุดแสบของมันนี่แหละ แต่พอวันนี้ได้คุยกับมันจริงๆจังๆ (ก็ตอนเราหลอกถาม ชวนคุยกับมันไปเรื่อยๆๆนั้นแหละ) เราว่ามันอยากหาเพื่อนคุย อยากได้คนฟังคำปรึกษาของมัน บางทีเราชมมันว่า เออมรึงเก่งนิ มันหัวเราะชอบใจใหญ่ ว่ากรูเก่งๆ มันอยากให้เพื่อนๆๆยอมรับในตัวมัน เล่าว่าคอยเข้าไปตามกลุ่มเพื่อนคนอื่นในโบสถ์ แต่บางคนก้ทำท่ารังเกียจ มันกลับคิดว่าเค้ารังเกียจมันเพราะมันจนไม่มีเงิน ถึงไม่มีใครคบ มันเลยพยายามหาทองมาใส่ แต่งตัวเวอร์ๆ หวังจะดึงดูดเพื่อนละมั้ง เฮ้อ เพิ่งเข้าใจวันนี้เอง  นึกเสียใจที่เมื่อก่อนโกรธมันเป็นฟืนเป็นไฟเลย ตอนนั้นพูดกับตัวเองไว้ซะดิบดี มันกะเราต่างคนต่างอยู่ ไม่พูดไม่คุย ไม่ปรึกษาไรทั้งนั้น มันจะเดือดร้อนอะไรเราไม่สน ไม่ช่วยใดๆทั้งสิ้น มันจะเจ็บจะป่วย จะตายยังไงเราไม่มีวันพาไปหาหมอ---เอ่อ แล้ววันนี้เป็นไง พามาเองซะงั้น (- -!!) ถ้าตายายตายไป ก็ปล่อยมันไว้คนเดียว จะไม่มีเงินกินข้าว จะไปนอนขอทานข้างถนน จะหัวฟู จะบ้าบอยังไง เราจะไม่สงสารไม่เห็นใจไม่ช่วยเด็ดขาด ผีไม่เผา  เงาไม่เหยียบชาตินี้ แน่นอน---ก็มันแค้นนิ โมโหที่มันทำตัวแบบนี้ (T.T) แล้วเป็นไงล่ะ กลืนคำพูดตัวเองทุกอย่าง ก็เรานี่แหละทำให้มันหมด ขนาดว่าเกลียดมันซะขนาดนี้ ยังยอมลากมันมาโรงพยาบาลเลย แต่ตอนนี้หายหมดแล้ว เราเข้าใจแล้วว่ามันเป็นอะไร ที่เคยโกรธเกลียด ก็กลายเป็นห่วงแทน กลัวมันไม่ยอมรักษา กลัวมันแกล้งหลอกหมอว่าหายแล้ว กลัวว่าหมอจะหลงเชื่อมันเป่าหว่า ??? กลัวมันหนีออกมาก่อน และมากที่สุดก็กลัวมันไม่หายนี่แหละ แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 53 11:19:42 จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 10:44:39

ความคิดเห็นที่ 70 ส่งท้ายค่ะ ตอนนี้สวดมนต์ทุกวันว่าขอให้หายเป็นปกติด้วยเถอะ ขำอีกอย่างนึง เรากลับไปบ้านบอกตายายว่าให้มันนอนโรงบาลได้แล้ว ทุกคนดีใจใหญ่เลย ยายว่ามันก็เป็นลูก อยากให้มันหายดีเหมือนกัน น้าก็คอยลุ้น กลัวว่าวันนี้มันจะได้กลับบ้านมาพร้อมเราเค้าก็คงตายแน่ 555 แต่พอเรากลับมากะน้องแค่ 2 คน เค้าก็รู้แหละ ภารกิจสำเร็จแล้วว ทุกคนภาวนาให้มันหายดีกันหมดเลย กลับมาบ้านจะดีกะมันแล้ว บ้านจะได้สงบสุขซะที ขอบคุณทุกคนนะคะที่ติดตามอยู่ ถ้าใครมีปัญหาแบบนี้อย่าทิ้งนะคะ คนป่วยน่าสงสารน่าเห็นใจ ต้องช่วยกันแก้ไขกันนะคะ เอ๋ คนอื่นที่รอกันตั้งแต่เมื่อวานมาครบยังเอ่ย มาเร็วๆๆนะ แล้วเดี๋ยวคืบหน้ายังไงจะมาเล่าต่อนะคะ จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 10:55:56

ความคิดเห็นที่ 71 รอเหนื่อยเลย เอาลูกกินนมรอซะ หัวนมจะเปื่อยเลย จากคุณ : สวยเพราะไสยศาสตร์ เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 11:02:05

ความคิดเห็นที่ 72 แล้วแวะไปเยี่ยมหรือยัง  สงสัยว่า ต้องไปอยู่ โดยไม่รู้จักใครเลย ไม่เต็มใจด้วย เค้าจะเป็นไงบ้าง จากคุณ : Adore เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 11:08:17

ความคิดเห็นที่ 73 โทษทีค่า คุณ สวยเพราะไสยศาสตร์  รอนานไปหน่อย ลูกดูดนมจนอิ่มไปแล้วมั้ง คุณ Adore  ขอบคุณค่าติดตามอยู่ตลอดเลย ขอบคุณที่ให้กำลังใจนะคะ เรื่องเยี่ยมเดี๋ยวอาทิตย์นี้คงไป คิดว่าไม่น่ามีปัญหา หมอพยาบาลคงรู้วิธีจัดการมั้ง เดี๋ยวไปเยี่ยมก็รู้กันค่ะ แล้วจะเล่าให้ฟังอีก จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 11:21:54

ความคิดเห็นที่ 74 เล่าเรื่องได้น่ารักมากค่ะ พี่มีเพื่อนที่เป็นแบบนี้ เมื่อสิบปีที่แล้ว ตอนแรกญาติคิดว่าผีเข้า พาไปบวชชี ก็ไปเอามีดไล่ฟันแม่ชี อันตรายมาก ในที่สุดก็บังคับจับตัวกันไปเข้า รพ. พอออกมาเขาก็มาคุยให้ฟังว่าเคยบ้าขนาดไหน  ยังหัวเราะขำกันและยังยุให้เขียนหนังสือเรื่องเมื่อฉันเข้าโรงพยาบาลบ้า  เพื่อนก็บอกว่าจะเขียน ต่อมาอาจจะเป็นเพราะไม่มีคนดูแล ครอบครัวมีแต่แม่และน้องสาว แม่ต้องทำมาหากินอยู่ต่างจังหวัด น้องก็มีครอบครัว  ไม่ได้มีคนดูแลให้กินยาให้ครบ  เพราะคนป่วยจะไม่ชอบกินยา บอกว่าทำให้ซึม คิดอะไรไม่ออก  ก็เลยกลับเป็นขึ้นมาอีก  คนป่วยที่ไม่มีครอบครัวดูแลแทบไม่มีโอกาสหายเลย เพราะเขาดูแลรักษาตัวเองไม่ได้ พาตัวเองไปหาหมอหรือกินยาให้ครบไม่ได้ ขอแนะนำ่ว่าถ้าญาติอาการดีจนออกจาก รพ. ได้แล้ว ให้เอาใจใส่ดูแลให้กินยาตามแพทย์สั่งให้ครบ และพาไปพบแพทย์ตามนัด อย่าปล่อยให้คนป่วยรับผิดชอบเรื่องยาเอง  เพราะมีโอกาสสูงที่เขาจะไม่กินยา  ตอนอาการยังดีอยู่น่าจะพูดกันได้ง่าย ให้เอายามากินต่อหน้ากันเลยทุกวันเพื่อให้แน่ใจว่าได้กินยาจริงๆ  อย่าปล่อยจนอาการแย่แล้วจะหลอกล่อให้กินยาไม่ได้ เอาใจช่วย จขกท. และญาติค่ะ จากคุณ : กรรมใดใครก่อ เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 11:59:37

ความคิดเห็นที่ 75 คุณ กรรมใดใครก่อ ค่ะ เป็นห่วงเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ จริงๆๆที่บ้านก้ไม่มีใครค่ะ เราเองอยู่ตจว. มีแค่ตายายและก็น้า อยู่ที่บ้านหลังนี้ ถ้าตายายตายไป เราก็คงไม่ค่อยได้มา กทม. หรอกค่ะ น้าก็คงไปอยู่ที่อื่น ส่วนมันอาจต้องอยู่คนเดียว เราก็หวั่นใจอยู่ เกิดออกจากโรงบาลแล้วไม่มีคนให้มันกินยา ต้องเป็นอีกแน่ๆๆเลยอ่ะค่ะ แล้วจะทำไงดี คนแก่ๆๆไม่มีแรงดูแลมันตลอดเวลา แล้วถ้าเป็นอีกจะทำไงดีเนี่ย โอ้ย ไม่อยากคิด เอาแค่นี้ให้หายก่อนละกันนะ จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 12:08:01

ความคิดเห็นที่ 76 มีเพื่อนที่เป็นแบบนี้เหมือนกัน แล้วโดนชวนไปเข้าโบสถ์เหมือนกันด้วย เลยยิ่งเตลิดไปใหญ่ เป็นเพื่อนที่ไม่ค่อยสนิท ได้ข่าวล่าสุดเมื่อหลายปีก่อนว่าหนีเตลิดออกจากบ้านไปแล้ว ไม่รู้ตอนนี้เป็นยังไง คนที่ชวนเค้าไปเข้าโบสถ์ก็ไม่รู้เป็นยังไง รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่ปกติก็ยังจะไปสอนอะไรแปลกๆให้อีก จากคุณ : Dequardo เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 12:58:58

ความคิดเห็นที่ 77 สาเหตุหนึ่งที่คนไข้ไม่ยอมกินยาหลังจากรับการรักษาแล้ว นอกจากในกรณีที่ยังไม่หายดี ยังแอบคิดว่าตัวเองไม่ป่วย อีกสาเหตุหลักๆ ก็คือ อาการข้างเคียงจากการกินยา คนไข้ที่อาการหนักมาก ก็อาจจะได้รับยามาก ซึ่งบางครั้งคนไข้ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองต้องมาทนกับอาการแปลกๆ เหล่านี้ คนที่บ้านสำคัญมาก ต้องนั่งเฝ้าให้กินยาให้ดูกันเลย และระวังการแอบเอายาไปทิ้งด้วย จากคุณ : คนไข้ เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 13:16:09 A:110.164.166.74 X: TicketID:298461

ความคิดเห็นที่ 78 มาติดตามอีกรอบค่า (หลังจากอารมณ์ค้างไปเมื่อคืน ฮ่าๆๆ) .. ถ้ามีอัพเดทมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ ^^ จากคุณ : s.o.s เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 14:00:14

ความคิดเห็นที่ 79 ขอบคุณค่ะคุณ s.o.s ติดตามมาตลอดเลย โทษทีนะคะ เมื่อวานทำอารมณ์ค้างไปเยอะ เน็ทเจ๊งได้ไงไม่รู้ เดี๋ยวยกเลิกสัญญาซะนิ ทีโอที จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 14:20:52

ความคิดเห็นที่ 80 อ้อ เกิดปัญหาอีกแล้วค่ะ พวกญาติคนอื่นที่ไม่เคยยื่นมือมาช่วยอะไรเราเลย แต่เมื่อวานดันไปเยี่ยมมันที่ร.พ. ตอนนี้เกิดจะสงสารไรไม่รู้ บอกว่ายิ่งอยู่โรงพยาบาลยิ่งบ้า ให้มันออกมาดีกว่า ดูๆๆไปมันก็เหมือนคนปกตินินา แต่คนไข้ที่อยู่รอบข้างเป็นบ้าอาการหนัก ถ้ามันอยู่ต่อ ต้องเป็นเยอะแน่ๆๆ ไม่มีทางหายหรอก ----- เราฟังแล้วจี๊ดดดดมากอ่ะ เรารึอุตส่าห์พามาหาหมอ ลำบากดูแลทุกคน ทั้งตายายน้า แต่พวกนั้นที่ไม่เคยทำอะไรเลย เราบอกให้ช่วยพามาหาหมอเค้าก็ยังไม่ช่วยพามา แต่พอเราทำสำเร็จ กลับมาบอกว่าครอบครัวต้องช่วยกัน เฮอะ ช่วยกันโดยพามันออกมาจากโรงบาล แล้วก็มาทิ้งไว้ที่บ้านเดิม ให้มันด่าพ่อแม่ไปเรื่อยๆๆ โดยที่มันยังไม่หายดีน่ะรึ ใครกันแน่ที่เป็นบ้าเนี่ย อยู่โรงบาลมีหมอรักษาตัว จะไม่หายได้ไง เราว่ามีคนเข้าใจผิดมากเกี่ยวกับโรคจิตเวช คิดว่าคนที่ต้องเข้าโรงบาลเนี่ย ต้องเป็นขั้นบ้า คลุ้มคลั่งอย่างเดียวแน่ ก็กรณีของมัน ไม่ยอมรับการรักษา ขืนให้กลับบ้านไปก็ไม่มีทางกินยาหรอก ให้อยู่กับหมอจนอาการดีขึ้นก่อนค่อยออกมาก็ได้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้นิ เฮ้อ ขอถามเพื่อนๆๆหน่อยค่ะ มีความเห็นยังไงบ้างเกี่ยวกับเรื่องนี้ เราจะปริ้นให้เค้าดูว่ามีคนอีกมากที่เป็นโรคจิตเวชแต่ไม่รู้ตัวเนี่ย   ขอบคุณล่วงหน้านะคะ จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 14:54:55

ความคิดเห็นที่ 81 ขอแตกประเด็นเรื่องนี้หน่อยค่ะ เราไม่ไหวแล้ว จี๊ดมากๆๆ เป็นว่าเราทำผิดใช่ไหมคะที่เลื่อกทำแบบนี้ ช่วยแสดงความเห็นหน่อยนะคะ จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 15:16:06

ความคิดเห็นที่ 82 เคยมีเพื่อนพาญาติไป รพ.ไปถึงคนใข้กล่าวสวัสดีคุณหมอแล้วชี้นิ้วมาทางญาติแล้วบอกหมอว่า คนนั้นคะ เจ้าหน้าที่ ฝ่ายญาติก็มัวแต่หัวเราะจนคุณหมอนึก ว่าญาติเป็นคนป่วย กว่าจะมีคนบอกว่ามันนั่นแหล่ะก็ใช้เวลานาน ปัจจุบันคนใข้อาการหนักมากเพราะหลอกหมอได้ว่าไม่ได้บ้า และขอกลับมาอยู่บ้าน หมอก็ชื่อ ทำไมหมอ บางคนถึงถุกคนใข้หลอกได้ครับ ตอนนี้น้ำท่าไม่อาบมาเป็นปีๆแล้วจากคนปกติๆดีคิดแล้วกลุ้ม หมอบางทีก็ถุกคนบ้าหลอกได้เหมือนกัน จากคุณ : sticklitz (sticklitz) เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 15:49:14

ความคิดเห็นที่ 83 อ่านแล้วน้ำตาจะไหลเลยค่ะ คุณดูแลเค้าดีๆนะคะ เท่าที่คุณจะทำได้ เพราะคุณทำดีที่สุดแล้ว จากคุณ : เค้าเรียกฉันว่านางร้าย เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 17:57:20

ความคิดเห็นที่ 84 #82 คนบ้าไม่จำเป็นต้องโง่ครับ ถึงมือหมอแล้วก็อย่าพึ่งสบายใจมาก หมออาจจะรักษาพอให้ดีขึ้น แล้วให้กลับมากินยาอยู่บ้านก็ได้ เพราะของแบบนี้อาจต้องใช้เวลาหลายปี เตรียมคิดไว้ล่วงหน้าด้วยว่าถ้าเป็นอย่างนั้นจะดูแลกันยังไง จากคุณ : แมงแกลบ เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 53 23:21:39

ความคิดเห็นที่ 85 ^ ^ ^ ใช่ค่ะ เป็นสิ่งที่กังวลอยู่ตอนนี้เลย กลัวว่ามันจะทำตัวปกติหลอกหมอว่าไม่ได้เป็นไร กลัวหมอหลงกลมัน กลัวหมอปล่อยกลับบ้านก่อนมันหายดี โอ๊ย ไม่อยากคิดเลย ตอนนี้สวดมนต์ขอให้มันหายจริงๆด้วยเถอะ จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 53 20:32:20

ความคิดเห็นที่ 86 ระวังจะโดนจับไปอยู่ด้วยกัน ... อิอิ ใจเย็นๆ นะคะ ตอนนี้ทางคุณหมอก็รักษาอยู่ จากคุณ : แอนด้า เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 53 00:39:06

ความคิดเห็นที่ 87 ผมก็มีญาติเป็นโรคประสาทอ่าครับ แต่ เคยมีลุงพาไปหาหมอแล้ว แล้วหมอไม่รับแอดมิด เพราะเขาบอกว่า ญาติผมไม่ได้เป็นมาก (แต่เท่าที่ผมประสบกับตัวเอง ก็ไม่ได้เป็นน้อยๆเลยนะครับ) T T - เคยชกลุงแบบไม่มีสาเหตุ แล้วบอกว่าลุงด่าเขา เลยชก - เคยเดินมาด่าครอบครัวผม ด่าเละเทะเลย แล้วบอกว่าแม่ผมนินทาเขา (งงเลย) - พูดจาสับสน เคยพูดเรื่องอุจจาระเวลาไปทานข้าวรวมญาติ หรือพูดเพ้อเจ้ออย่างหนัก - ชอบดูรูปเก่าๆ และนึกถึงอดีตบ่อยๆ - อื่นๆอีกมากมายพอสมควร แบบที่แค่มองเผินๆก็รู้ว่าไม่ปกติครับ - เคยได้ยามา แต่ก็ไม่ทานครับ ดื้อมาก ยืนยันว่าตัวเองไม่ได้บ้า ผมก็ไม่แน่ใจว่าอาการแบบญาติผม คือเป็นน้อยหรือเปล่า แต่หลายครั้งที่ เวลาผมไปเยี่ยมคุณย่า (เขาอาศัยอยู่กับคุณย่า) ผมต้องคอยระแวดระวัง กลัวเขาจะพุ่งมาทำร้าย อะไรประมาณนี้ ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆครับ >< จากคุณ : sierrakung เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 53 02:01:41

ความคิดเห็นที่ 88 จะคอยติดตามอ่านและเป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : Hed Question เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 53 10:31:42

ความคิดเห็นที่ 89 ขอให้เค้าหายไวๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : รอคอย เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 53 12:56:37 A:180.180.49.10 X: TicketID:286832

ความคิดเห็นที่ 90 ความคิดเห็นที่ 11     เพื่อผมเล่าให้ฟังว่า เพื่อนคนหนึ่งมีอการทางจิต แล้วเพื่อนๆก็ช่วยกันออกอุบายเพื่อพาไปรักษา พอพาไปถึง รพ....หมอถามว่า "คนไหนเหรอที่เป็นคนป่วย" จากคุณ : โทนี่ (ChadChad)     เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 14:17:45   ถูกใจ : BitanemNoppawan, ด๋อยด๋อย, กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย ------------------------------------------------------------------------------- จากประสบการณ์ที่เคยดูแลคนป่วยทางจิตมาแล้วสองคน คนไข้ประเภทนี้บางอาการดูไม่ออกหรอกค่ะ ถ้าไม่อาละวาดซึ่ง ๆ หน้า จนกว่าจะได้คุยกับเขา ถ้าแค่คำสองคำก็ยังไม่รู้อยู่ดี ต้องคุยไปเรื่อย ๆ ถึงจะรู้ ที่หมอถามน่าจะมาจากสาเหตุนี้ จากคุณ : wanalee เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 53 13:02:05

ความคิดเห็นที่ 91 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : aicm เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 53 13:11:24

ความคิดเห็นที่ 92 เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ญาติคุณหายจากอาการทางจิตเร็วๆ คะ จากคุณ : เช้าวันใหม่กับใจดวงเดิม เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 53 13:35:51

ความคิดเห็นที่ 93 ดูไปดูมา ไปพบจิตแพทย์ดีกว่า หมอดีๆ ไม่ค่อยมีเลยเดี๋ยวนี้ เฮ้อ... จากคุณ : Antbadtz เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 53 16:21:26

ความคิดเห็นที่ 94 เป็นกำลังใจให้ค่ะ หายเร็วๆ จขกท.ก็เก่งค่ะ สามารถหลอกกันไปได้ ความจริงเราว่าหมอเค้ารู้ตั้งแต่เอาห่อเพชรพลอยของคุณยายไปทิ้งแล้วล่ะค่ะ แต่คุณหมอแกนิ่ง เราเองก็มีโอกาสเข้าไปยุ่งๆกับคนไข้เหล่านี้นิดหน่อย เคสไบbipolar ยังไม่เท่าไร แต่เคสschizophrenia เนี่ยมันส์ ซักเบื้องต้น : หูไม่แว่ว ประสาทไม่หลอน (เด็กติดตามอย่างเรางงไปเลย ไปไงต่อดี ทางตัน หันไปหาอาจารย์ช่วยหนูหน่อย) อาจารย์ : หรอ..........abcdefg ฯลฯ แล้วพักนี้มีไรแปลกๆอยากเล่าให้ฟังบ้างมั้ย คนไข้ : หน่วย SWAT บุกบ้าน (- -" )ชัดเจน บางทีคนไข้พวกนี้ต้องหลอกล่อค่ะ ตะล่อมไปเรื่อยเดี๋ยวก็รู้เอง จากคุณ : Adenin เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 53 17:53:38

ความคิดเห็นที่ 95  เค้าโชคดีนะคะ ที่มีเพื่อนแบบคุณ บางคนนี่ไม่สนใจเลยนะ จากคุณ : หน้าแง๊ว~* เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 53 18:36:04

ความคิดเห็นที่ 96 น่าอ่านมากครับ  ลุ้นตามไปด้วย จากคุณ : derpaitawan เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 53 19:06:18

ความคิดเห็นที่ 97 ใช่ค่ะ คนไข้พวกนี้ ถ้าดูเผินๆๆเวลาเค้าเดินออกไปข้างนอกจะไม่ค่อยรู้หรอกค่ะว่าผิดปกติน่ะ บางทีถ้าถามเรื่องทั่วไปก็ยังไม่ค่อยเห็น ต้องถามเรื่องความคิดของมัน แล้วมันจะตอบตามที่มันคิดแบบแปลกๆๆน่ะค่ะ แปลกแบบว่าคนปกติไม่น่าจะคิดอย่างนี้น่ะ ฟังแล้วงง บังเอิญเราโชคยังช่วย เก็บหลักฐานที่มันเคยเขียนด่าคนในบ้านไว้ ขนาดเขียนด่ามันยังด่าแบบแปลกๆๆเลยอ่ะ หมอคงเห็นชัดอยู่มั้ง อยู่โรงพยาบาลคราวนี้จะได้เรื่องแค่ไหนยังหวั่นใจอยู่เลย สวดมนต์ทุกวันขอให้หายขอให้ยอมกินยาเถอะ เฮ้อ อ้อ เรื่องญาติทั้งหลายไม่สนใจอีกต่อไปแล้วค่ะ เรื่องนี้เราจัดการเองแต่แรก คนอื่นไม่มีสิทธิ์ยุ่ง เราก็งง ไม่ยุ่งแต่แรกอยู่แล้วจะมายุ่งตอนนี้ทำไม ???? จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 53 19:57:22

ความคิดเห็นที่ 98 ว้าย เพิ่งเห็นเป็นกระทู้แนะนำด้วย ดีใจจัง  เย้ๆๆ  เพื่อนๆจะได้เข้ามาอ่านเยอะๆ ครอบครัวใครมีคนป่วยเเบบนี้ก็น่าจะได้ประโยชน์บ้างนะคะ ขอบคุณที่โหวตค่า จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 53 20:15:06

ความคิดเห็นที่ 99 สิ่งสำคัญที่ผู้ป่วยต้องการ คือ คนที่จะเข้าใจ ยอมรับ และดูแลเค้าได้ ในระหว่างที่เค้าทำความเข้าใจตัวเค้าเอง เราเป็นคนที่เคยต้องรับยา อาการไม่ได้หนัก แต่ช่วงแรก ก็ไม่ยอมรับในสิ่งที่เป็น ส่วนหนึ่งเพราะเข้าใจ คำว่า จิตเวช น้อยเกินไป ตอนนี้ ยอมรับ และเข้าใจตัวเองดีแล้วค่ะ เพราะโชคดีมากๆ ที่คนรอบข้างเข้าใจและช่วยเหลือเราจริงๆจังๆ ท่ามกลางกลุ่มคนส่วนใหญ่ที่แวดล้อมเราที่ไม่พยายามเข้าใจ และค่อนข้างซ้ำเติม ก็เพราะเราดูปกติมากกกกก ดูว่าเป็นคนนิสัยเสียเฉยๆ เราเฮฮาปาร์ตี้ เราสนิทกับคนหลายๆกลุ่ม อัธยาศัยดี ตอนนี้ ไม่ต้องใช้ยาแล้ว แต่รู้ตัวค่ะ ว่าบางครั้งมันผิดปกตินะ ในหัวน่ะ เราต้องเข้าใจตัวเรา และบอกตัวเองว่า มันเป็นฮอร์โมนตัวนั้นไง มันเยอะเกินอีกแล้ว พอรู้จักมัน เราก็รับมือมันได้ดีขึ้นมากๆ จนยาไม่จำเป็นในยามปกติแล้วค่ะ กว่าจะผ่าฟันมาจุดนี้ได้ก็ 7 ปีแล้วค่ะ ต้องขอบคุณ อาจารย์ผู้ที่เข้าใจเรา และ แฟนเรา ที่สรรหาเรื่องสนุกๆมาในช่วงเวลาที่เราต้องการ (คิดแล้วก็เกรงใจแฟน 555+) เป็นกำลังใจให้ ทั้งคนไข้ และ จขกท ค่ะ ส่วนเรื่องญาติๆที่มือไม่พายฯ เราว่าอ้างเรื่องหมอเวิกสุดค่ะ หมอให้แอดมิท ถ้าให้ออก รพ. รับไปดูแลไหม? ขนาดหมอยังให้แอดมิทนะ จากคุณ : 9line เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 02:05:18

ความคิดเห็นที่ 100 เป็นกำลังใจให้นะคะ ตัวเองก็เพิ่งทำแบบทดสอบ ได้ผลว่าซึมเศร้าให้ไปพบจิแพทย์ใกล้บ้าน  ไม่รู้แบบทดสอบเชื่อได้ป่าว  แต่ยังไงก็จะไปค่ะ  อิอิ จากคุณ : แดร๊กคิวล่าสาว เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 03:07:53

ความคิดเห็นที่ 101 อยากทำแบบทดสอบบ้างจังเลยคะ จากคุณ : ยัยหนูมิสา เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 08:27:58

ความคิดเห็นที่ 102 ^ ^ เข้าไปถามอากู๋เลยค่ะ จากคุณ : แดร๊กคิวล่าสาว เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 10:56:34

ความคิดเห็นที่ 103 ให้อารมณ์เมียของ พระเอกในเรื่อง a beatiful mind  เลยครับ แต่ นั้นเขาก้ไม่เชิงหลอก เพียงแต่กล่อมเฉยๆ จากคุณ : chelsit เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 16:38:16

ความคิดเห็นที่ 104 อัพเดทค่า วันนี้ไปเยี่ยมมาแล้ว ถามพยาบาลดู บอกว่าอาการดีขึ้นกว่าวันแรกๆๆเยอะค่ะ เพราะวันแรกๆๆยังพูดคนเดียว เดินไปเดินมา ไม่ยอมรับ ไม่สงบ แต่พอวันนี้จวนอาทิตย์แล้ว ดูดีขึ้นมาก แววตาเป็นมิตรมากขึ้น ยอมกินยา ยอมนอนแต่โดยดี เห็นว่าอยู่นี่สบาย เดี๋ยวก็มีคนหาให้กิน เสื้อผ้าไม่ต้องซัก มีออกกำลังกายด้วย คิดแล้วก็น่าจะดีขึ้นตามลำดับ หมอบอกว่าอาจเข้าข่ายโรคจิตเภทน่ะค่ะ คงไม่ใช่ไบโพล่าร์ตามที่เราคิดไว้แต่ทีแรก แต่ยังไงแนวโน้มดีขึ้น ต้องรอปรับยาไปเรื่อยๆๆก่อนเพราะวันนี้ยังพูดเพ้อเจ้อ ฟุ้งซ่านอยู่เลยค่ะ จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 18:33:48

ความคิดเห็นที่ 105 สุดยอดครับ คุณ จขกท  คุณเป็นคนที่ดีมากๆเลย เป็นกำลังใจให้น่ะครับ จากคุณ : prun poa เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 19:38:35

ความคิดเห็นที่ 106 น่าสงสารค่ะ บางคนเค้าก็คิดผิดนะ คิดว่าโรคนี้ต้องอาละวาด เราว่า ไอ้ที่ไม่อาละวาดนี่สิ น่ากลัวกว่าอีก จากคุณ : หมูหวานน้ำกะทิ เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 21:21:05

ความคิดเห็นที่ 107 ทำงานอยู่ก็เจออยู่กับคนบ้าแบบนี้แหละครับ แบบว่าป้าแกแก่จะร่วมร้อย บอกว่าจะรอให้แม่มารับไปหาหมอฟัน บางทีก็หลอกล่อ บางทีก็ต้องพูดถึงว่าจริงว่าอายุเท่านี้แล้ว แล้วคุณแม่น่ะจะอายุเท่าไหร หลายๆคนก็โดนกดดันเรื่องงานจนเป็นบ้า ของที่นำติดตัวมาที่นี่ก็ยังพกสลิปเงินเดือน ช่วงไหนดีๆ ก็จะมาคุยว่าตัวเขาผิดอะไร ผมทำอะไรผิดหรอ ทีเจอก็มีระดับอดีตผู้บริหารสายการบิน รายนี้ไม่พูดไม่จา ซึมๆอยู่ทั้งวัน หลายๆคนพฤติกรรมเปลี่ยนไป น่าจะเป็นเพราะยา ดูเหมือนว่าลองยาใหม่ๆ ทำให้พฤติกรรมแปลกๆไป จากคุณ : LetMeCry เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 21:23:01

ความคิดเห็นที่ 108 ขอบคุณครับเล่าได้ดีมาก จากคุณ : Kwangcity2009 เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 21:48:09

ความคิดเห็นที่ 109 ยินดีกับจขกท.ด้วยค่ะ ที่เค้าดูดีขึ้น ยอมให้ความร่วมมือกับคุณหมอแบบนี้ดีขึ้นเร็วแน่นอนค่ะ ความจริงโดยส่วนตัวเราคิดว่าจิตเภทน่ากลัวน้อยกว่าไบโพล่าร์นะคะ พวกนี้หากเราลองมองโลกในแง่ดีก็สนุกตามไปเหมือนกันค่ะ วันๆมีเรื่องที่เราคาดไม่ถึงแยะแยะเลย หลายครั้งอยากจะหัวเราะแต่ก็ทำไม่ได้ ได้แต่เก็บมาขำคนเดียวภายหลัง ส่วนไบโพล่าร์บทจะโมโหขึ้นมาเค้าไม่แจ้งให้ทราบ อยู่ด้วยแล้วเกร็งค่ะ จากคุณ : Adenin เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 21:50:13

ความคิดเห็นที่ 110 อ่านกระทู้แล้วตรงกับชีวิตครอบครัวเราเลยค่ะ ที่บ้านมีป้าที่ป่วยอย่างนี้อยู่อาการคล้ายๆกับที่เล่ามาเลย แต่ป้าเราเหมือนจะหนักกว่ามากอ่ะค่ะ เค้าเป็นมาตั้งแต่เกิดจนตอนนี้50กว่าแล้ว ไม่เคยยอมรับว่าตัวเองป่วย ฉลาดมากด้วยรู้ทันตลอดว่าจะพาไปไหนยังไง ด่าพ่อแม่ บางครั้งเค้าโมโหมากๆๆก็ถึงขั้นลงไม่ลงมือเลย และชอบคิดว่ามีคนปองร้ายเค้าตลอดเวลา คนรอบข้างเค้าไม่มีใครดีเลยนอกจากตัวเอง ทำงานหาเงินเองไม่เป็นเลยค่ะ ทุกวันนี้ขอพ่อแม่กับอาม่าเรากิน ไม่ได้อะไรก็จะอาละวาดบ้านแตก ไม่มีใครยุ่งกับเค้านะคะแต่เค้ามายุ่งกับเราเอง ชอบใส่ความว่าร้ายคนอื่นและเอาไปนินทาเสียๆหายๆ เฮ้อออ บางทีเราก็ทนไม่ได้อ่ะ เหมือนจะเครียดและเป็นบ้าไปด้วยเวลาเค้ามาหาเรื่อง แต่เอาไปรักษาไม่ได้ค่ะ อาม่าไม่ยอมเพราะรักเค้ามาก ตามใจเค้าจนได้ใจ เคยโดนฉีดยาอยู่ครั้งนึงกลับมาอาม่าด่าหมอใหญ่เลยว่าทำไมทำอย่างงี้กับลูกเรา ทำใจไม่ได้เลยเลิกรักษาไป... ทุกวันนี้เราอยู่บ้านก็กลุ้มใจมาก เครียด เพราะต้องมาเจอเสียงบ่นเสียงด่าตลอด... ดีใจด้วยค่ะที่ผ่านพ้นเหตุการณ์นั้นไปได้ เราเข้าใจความรู้สึกของคุณเลยว่าต้องทนอยู่กับคนป่วยทางจิตนั้นมันเป็นยังไง^^;; จากคุณ : ส้มสีเหลือง เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:26:26

ความคิดเห็นที่ 111 หักมุมยิ่งกว่าหนังซะอีก   ฮ่าๆ ผมเคยได้ยินมาว่าคนบ้ามักจะบอกว่าตัวเองไม่บ้า สงสัยจะจริง จากคุณ : RelationShip เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 23:20:22

ความคิดเห็นที่ 112 ยินดีกับจขกท. อธิษฐานให้ญาติเป็นปกติเร็วๆ อวยพรให้ที่บ้านมีความสุขมากขึ้นๆ จากคุณ : neenidna เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 23:31:49

ความคิดเห็นที่ 113 ไม่เคยเข้ามาห้องสวนลุมฯเลยค่ะ พึ่งเข้ามาวันนี้ว่าจะมาหาความรู้เรื่องโภชนาการของคนเป็นมะเร็งกระเพาะอาหาร แต่เห็นกระทู้แนะนำเรื่อง Bipolar เลยสนใจเข้ามาอ่าน เขียนกระทู้นี้แล้วกัน กระทู้ที่แตกมันตกไปมากแล้ว หาไม่เจอ เพราะเราเคยพบกับคนที่เป็นแบบนี้มา 3 คนแล้วค่ะ คนหนึ่งเป็นญาติห่างๆ อีก 2 คน ตอนนี้อยู่ในบ้านใกล้ตัวเลย ( บ้านเป็นแบบครอบครัวใหญ่ อยู่แยกชั้นกันค่ะ แบบคอนโด )คนหนึ่งเป็นมากถึงกับต้องเข้า รพ. เข้าที่ รพ. จุฬา นอนอยู่ รพ. เป็นเดือนเหมือนกัน แต่ตอนนี้อาการดีแล้ว กลับมาบ้านแล้ว แต่ว่ายังต้องกินยาไปเรื่อยๆ น้องที่เป็นเค้าจบปริญญามหาวิทยาลัยที่ติดอันดับที่คนอยากเข้าด้วย แล้วเค้ามาเรียนมหาวิทยาลัยอีกแห่งมหาวิทยาลัยเอกชน แล้วเค้าก็จบปริญญาตรีใบที่ 2 น้องเค้าก็มีปัญหาคล้ายญาติ จขกท นี่แหละ เหมือนจะขาดความรัก อยากให้คนเห็นคุณค่าของเค้า เค้าไปสมัครงาน ทำงานแต่ละที่ไม่เคยเกิน 3 เดือน ต้องออกมา หรือไม่ครั้งหลังสุดก็โดนให้ออก พอมาอยู่บ้านเฉยๆก็เล่นแต่คอมฯ แล้วก็คบเพื่อนที่คล้ายๆทอมอยู่คนหนึ่งติดเพื่อนคนนี้มากกว่าเพื่อนคนอื่นๆ แล้วยังไงไม่รู้วันหนึ่งไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อน ก็เกิดจำตัวเองไม่ได้ว่าเป็นใคร เพื่อนต้องรีบพามาส่งบ้าน แล้วทีนี้ก็อารมณ์แปรปรวนมาก เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย ด่าแม่ คิดว่าแม่เป็นตัวร้ายในละคร แล้วเค้าเป็นนางเอกในเรื่องนั้น คิดว่าแม่จะมาทำร้ายเค้า เอาแต่อารมณ์มาก อยากจะออกนอกบ้านก็จะไปเลย ทางบ้านก็ไม่กล้าให้ไปเพราะกลัวจะไปแล้วจำอะไรไม่ได้ หายไปเลย น้องก็อาละวาดกลางถนนเลยเวลาไปจับตัวเค้ากลับเข้าบ้าน น้องก็โดนหลอกให้ไป รพ. เหมือนกัน แล้วช่วงแรกนี่ก็อาละวาดที่ รพ. อยู่ โดนจับมัดที่เตียงที่ รพ. ด้วย มีครั้งหนึ่งน้องเค้าต้องให้ยาทางน้ำเกลือหรือยังไงไม่ทราบ แต่ว่าหมอให้ติดสายน้ำเกลือไว้ น้องเค้าไปเข้าห้องน้ำในห้องที่ รพ. ที่เค้าแอดมิดนั่นแหละ เข้าไปนานมาก ปล่อยให้เลือดไหลย้อนไปเข้าถุงน้ำเกลือ นางพยาบาลกับหมอต้องไปเอาตัวออกมา หมอก็ปรับยาไปเรื่อย กว่าฮอร์โมนในสมองเค้าจะกลับมาสมดุลย์ เพราะว่าบางช่วงยาของหมอก็ทำให้เค้าเหมือนไม่มีความรู้สึกไปเลย แบบไม่หัวเราะ เฉยๆกับทุกอย่าง หรือไม่ก็ซึมๆ เศร้าๆ ไม่ร่าเริง หมอก็จะปรับยาเป็นระยะๆ จนตอนนี้หายแล้ว ออกจาก รพ. แล้ว ที่บ้านบอกหมอเลยว่าถ้าไม่หายจริง ไม่ต้องให้กลับบ้านนะ ให้อยู่ รพ. จนกว่าจะหายแน่ เพราะว่าห้องที่จะให้แอดมิดก็หายาก ห้องไม่พอคนไข้อยู่แล้ว แต่ช่วงที่น้องเค้าอยู่ รพ. ที่บ้านก็ไปเยี่ยมกันบ่อยๆ แม่เค้าก็ไปเยี่ยมทุกวัน  ก่อนที่หมอจะให้กลับมาใช้ชีวิตที่บ้าน หมอเค้าก็อนุญาตให้กลับมานอนที่บ้านอาทิตย์ละวันก่อนอะไรยังเงี้ย แล้วก็ค่อยเป็นสองวันติดกัน แล้วพอเค้าดีขึ้นจริงๆ ก็ค่อยกลับมาเลย ตอนนี้ก็กินยาอยู่และกลับไปตรวจตามที่หมอนัดทุกครั้ง อีกคนหนึ่งอาการน้อยกว่า แต่ก็มีเหตุผลแปลกๆ ชอบคิดว่าคนที่เค้าไม่ถูกด้วยคิดไม่ดีกับเค้า แล้วเค้าก็จะต่อเรื่องราวที่เค้าฟุ้งซ่านเองซึ่งมันไม่เป็นจริงจากเรื่องปัจจุบันที่เค้าเห็น ไม่ค่อยหลับตอนกลางคืน จะเดินไป เดินมา แล้วก็ร้องไห้ มีครั้งหนึ่งเดินลงมาหาคนงาน แล้วบอกว่าจะหิ้วกระเป๋าไปญี่ปุ่นแล้วทั้งๆที่ตัวเค้าเองใส่ชุดนอนอยู่เลย แต่คนนี้เค้ายังไม่ถึงขั้นอาละวาด ก็เลยพาไปหาหมอ นอน รพ. 2 วัน เป็น รพ. เอกชน แล้วก็กลับบ้านได้ ( แต่ค่า รพ. นี้แพงมาก มหาโหด คืนละหมื่นบาทอ่ะ ) เค้าก็กลับมาอยู่บ้าน ทำงานได้ไปทำงานทุกวัน แต่เป็นของกิจการส่วนตัวของบ้านเค้า กินยาอยู่ทุกวันเหมือนกัน ส่วนคนแรกที่ว่าเป็นญาติห่างๆ คนนั้นไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันกับน้อง 2 คนนี้ แล้วก็ไม่ได้มีลำดับญาติกับน้อง 2 คนที่เล่าให้ฟังไปแล้ว คนนี้เป็นมาก เข้าๆออกๆ รพ. อยู่ 2-3 ครั้ง เป็น รพ. เอกชน แต่เวลาเค้ากลับอยู่ที่บ้านก็เหมือนคนปกติ ไม่เหมือนคนเป็นโรคจิต แต่เพราะไม่ได้อยู่กับเค้าตลอดเวลาก็เลยสังเกตุไม่รู้มั๊ง แต่เค้าเคยอาละวาดถึงกับเอาปืนมายิงคนงาน เพราะเค้าคิดว่าคนงานคนนี้จะมาเปลี่ยนภรรยาเค้า เปลี่ยนครอบตรัวเค้า แต่คนงานนั้นก็ไม่ตายนะ แต่ว่ากระสุนโดนเส้นประสาทหลัง ก็เลยเป็นอัมพาต ตอนนี้ที่บ้านคนนี้เค้าก็ยังส่งเงินดูแลให้คนงานคนนี้อยู่จนทุกวันนี้ แต่ญาติที่เป็นเนี่ยตอนหลังเค้าอาการดี คือดีแบบคนปกติเป็นเวลานานหลายปีเลย ตอนหลังเค้าก็ไม่กินยา คือหยุดยาเอาเอง แล้วคนอื่นก็ไม่รู้ วันหนึ่งเค้ากลับมาเป็นอีก ทางบ้านพาเข้า รพ. นอนอยู่ในห้อง มีญาติเฝ้าอยู่คนหนึ่ง คนที่เป็นเค้าก็บอกให้คนที่เฝ้าไปซื้อโจ๊กให้เค้ากิน พอคนที่ออกไปซื้อกลับมา ญาติคนที่เป็นเนี่ยเค้าก็กระโดดหน้าต่างของ รพ. ลงมา ตายแล้ว จากคุณ : Imperio เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 00:55:11

ความคิดเห็นที่ 114 กรณีคุณ Imperio  น่าเห็นใจมากค่ะ เสียดายอนาคตของน้องจริงๆๆ โรคทางจิตเวชนี่น่ากลัวเหมือนกันนะคะ น่ากลัว ตรงที่เราไม่รู้ตัวว่าเราป่วยนี่แหละน้ออออ เฮ้อ จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 13:31:44

ความคิดเห็นที่ 115 พ่อแม่ของคนไข้ เป็น ตา ยาย ของคุณ จขกท. ดูจากศัพท์ที่ใช้ในกระทู้ก็คงอายุไม่มากนะคะ แต่คนที่คุณพาไป คุณบอกว่า  เข้าวัยทอง แล้ว ... งั้น คุณ จขกท. ก็เป็นหลานคนไข้ใช่ไหมคะ ทำไม เรียกว่า "มัน"  ทุกคำเลยอะคะ หรือว่า พฤติกรรมเขาแย่มาก ๆ จนรังเกียจ ไม่นับญาติ... เห็นใจนะคะ ขอให้ผ่านเหตุการณ์แย่ ๆ ไปด้วยดีค่ะ จากคุณ : รัก_ประจำทาง เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 13:17:38

ความคิดเห็นที่ 116 คุณ รัก_ประจำทาง  เข้าใจถูกแล้วค่ะ คนป่วยเป็นน้าเราเองค่ะ อายุประมาณ 50 เราขอบอกเลยนะคะว่า ใครไม่เคยเจอเหตุการณ์อย่างนี้กับตัวคงไม่รู้สึกหรอกค่ะว่ามันรู้สึกยังไง สิ่งที่เราเจอมาตลอดคือ คำด่าหยาบๆคายๆ พฤติกรรมที่สุดแสนจะรับไม่ได้ เราเคยสัญญากับตัวเองไว้ว่า เราจะไม่นับญาติกับมันอีก จะไม่สนใจใดๆทั้งสิ้น จะขอดูแลตากับยายไปจนตาย และถ้ามันจะเป็นอะไร จะเป็นจะตาย เป็นบ้ายังไง นอนอยู่ข้างถนน (เพราะมันไม่ได้ทำงาน ดีแต่ขอเงินพ่อเเม่อย่างเดียว) เราก็จะไม่สนใจมันอีก   ถ้าเราเป็นคนไม่เข้มแข็ง เราคงไม่สามารถรับความกดดันของปัญหาในบ้านได้หรอกค่ะ เพราะญาติคนอื่นๆเขาหนีกันไปหมดแล้ว ไม่มีใครอยากเอาเป็นธุระ ทิ้งให้ตากับยายเราเผชิญหน้ากับปัญหาตามลำพัง ยอมรับเลยว่าตั้งแต่มันป่วย เราก็เป็นคนแรงขึ้น พูดจาไม่ดีมากขึ้น เหมือนกับว่าเวลามันพูดมาแรง เราต้องแรงกลับ หยาบมา เราหยาบกลับ ไม่เคยคิดว่าชาตินี้เราจะให้อภัยมันได้ เรารู้เลยค่ะว่าทำไมการให้ที่ได้บุญมากที่สุดคือการให้อภัย  เพราะมันทำได้ยากกกมากจริงๆ   แต่ตอนนี้เราให้อภัยมันหมดแล้ว เพราะมันป่วย มันอาจไม่ใช่นิสัยมันจริงๆก็ได้ ก่อนหน้าที่เราจะพามันไปหาหมอ เราคิดแค้นมันตลอด เห็นหน้าก็โมโห พอตอนนี้เราไม่โกรธมันแล้ว เราสบายใจขึ้นมาก ถ้าเทียบกับสิ่งที่มันเคยทำกับเราหรือกับพ่อแม่มัน เราว่า คำว่า "มัน" ไม่ได้หยาบตรงไหนเลยค่ะ หวังว่าคงเข้าใจ จากคุณ : ไม่เจอไม่รู้ (nilrop) เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 15:26:42

ความคิดเห็นที่ 117 เพิ่มเติมค่ะ เราได้บอกไว้ตั้งแต่ต้นๆๆแล้วว่าวีรกรรมที่เคยก่อไว้มันเยอะมากกกกกกกก เยอะจนถึงขนาดเราตัดญาติขาดมิตร ไม่มองหน้า ไม่คุยด้วย ไม่นับถือว่าเป็นญาติผู้ใหญ่อีกต่อไป เพราะตอนนั้นเข้าใจว่าสิ่งที่เกิดเป็นเพราะตัวตนของเขา เราถึงได้บอกว่าเราขอใช้ภาษาพ่อขุน เพื่อให้การอ่านมันได้อรรถรส แล้วก็เรียกว่า "มัน" ก็เพราะอยากให้เห็นว่าเรารู้สึกยังไงจริงๆๆ จะว่าไม่เคารพก็ใช่ อย่างที่บอกไว้แล้วว่า ผีไม่เผา เงาไม่เหยียบ ไงคะ แต่พอพาไปหาหมอแล้ว เราเข้าใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นไม่ใช่ตัวตนซะแล้ว หากแต่เป็นผลพวงของโรคที่มันแอบแฝงอยู่ต่างหากที่ทำให้พฤติกรรมมันเป็นไปเช่นนี้ เราถึงคิดใหม่แล้วว่าถ้าออกจากโรงบาล เราคงต้องพูดจากันใหม่ พูดดีๆๆกับมัน คงไม่ใช้มรึงกรูอีกแล้ว เดี๋ยวจะสะเทือนใจอีก ต้องนับศักดิ์เหมือนเดิม เพราะเราอยากให้บ้านเราสงบสุขบ้าง และที่สำคัญอยากให้มันหายเป็นปกติจริงๆๆค่ะ ที่สำคัญคือ ตอนเด็กๆๆเราสนิทกับมันมากเลยค่ะ เหมือนเพื่อนกันน่ะ ไม่ค่อยเคร่งเรื่องศักดิ์เท่าไร ก็เลยเป็นแบบนี้ แต่อยากให้เข้าใจนะคะ ว่าเราไม่ใช่คนก้าวร้าว เราไม่เคยพูดแบบนี้กับใคร ยกเว้นมันคนเดียว เพราะมันพูดอย่างนี้กับคนทั้งบ้าน แล้วจะให้เราพูดคะขากับมันหรือคะ ตามสถานการณ์ที่เกิดก็คือ ด่ากันทั้งวันคงไม่มีใครเป็นผู้ดีได้ตลอดหรอกค่ะ ถ้าไม่เจอกับตัวเองก็อาจไม่เข้าใจ เราก็ทำดีที่สุดแล้ว ยอมใจอ่อนพาไปหา:-)อมพูดดีๆๆขึ้น (ถึงแม้จะมีมรึงกรูอยู่บ้าง ก็นับว่าดีกว่าปกติ) ไม่เหมือนญาติคนอื่น ที่จริงอยู่อาจไม่เคยพูดหยาบกับมัน แต่ก็ไม่เคยดูดำดูดีอะไรมันเลย ก็มีแต่เราเท่านั้นแหละค่ะ ที่ด่ามันไม่เว้น แต่ก็เราอีกนั่นแหละที่คอยช่วยมันอยู่ทุกอย่างเหมือนกัน อยากให้อนาคตมันดีขึ้นด้วย อยากให้เข้าใจตามนี้ด้วยนะคะ จริงๆๆเรื่องนี้ซับซ้อน รายละเอียดมากมายเกินจะอธิบายถึงต้นสายปลายเหตุได้หมด ว่าทำไม??? ขอเล่าแค่นี้เป็นการแชร์ประสบการณ์กันนะคะ แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 53 15:49:55 แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 53 15:47:38 จากคุณ : nilrop เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 15:46:28