 |
พอกลับมาบ้าน ก้ไปหายาลดมากินอีก คราวนี้เป็นของม.รังสิต เราบอกแม่ว่าเรากินข้าวไม่ลงมานานแล้วเพราะคิดถึงบ้าน เครียด แม่พาไปหาจิตแพทย์ของเราที่เราหาตั้งแต่เด็ก เราเป็นสมาธืสั้น เราหายเครียด กินข้าวได้1มื้อ ก้กลัวอ้วนกลับไปอดและเริ่มล้วงคอ เรารู้สึกดีที่ได้ล้วงคอมาก มันโล่ง แต่เราไม่เคยล้วงออกได้หมดเลย ไม่รู้เพราะอะไร ตามด้วยยาถ่าย และยาจีนหม้อที่แม่เราพาไปหาเพราะคิดว่าเราต้องเป็นอะไรแน่ๆ ยาจีนทำให้เราอ้วกหนักหว่าเดิม
ตอนนั้นเราอยู่ไทย5อาทิตย์ วันๆไม่กินอะไร กินแต่ผลไม้ รอตอนเย็นพ่อเลิกงานได้กินข้าวนอกบ้านพร้อมกัน กินก้ค่อนข้างดึก พอกินเสร็จเราก้ล้วงคออ้วก ทำจนวันนึงเราเดินมาอึชั้นล่างของบ้าน เพราะไม่อยากให้แม่รู้ว่าเราท้องเสียอีกแล้ว(จากยาถ่ายซึ่งแแม่คิดว่าเรากินส้มตำมา) เราตื่มาอีกทีพอมาเขย่าตัวเรา เสียงสั่นเครือด้วยความเป็นห่วง เราตกใจตื่น งงว่าทำไมตัวเองมานอนหน้าบันได เราจำได้ว่าเราขึ้นบันไดไปแล้วนะ เราเป็นลมไป พ่อพสไปหาหมอ อยู่โรงบาล3วัน potassiumในเลือดต่ำ หมอตรวจหมอถาม เราก้พยายามบอกเหตุผลจนหมอวินิจฉัยมั่วออกมาว่าเราแค่ติดเชื้อในลำไส้
น้ำหนักลงมาที่44 เราสภาพไม่ต่างจากศพ พี่ที่ตามจีบเราจำแทบไม่ได้ คนทักว่าเราน่ารักขี้น สวยขึ้น รู้สึกดีโคตรร เดินไปไหนก้มีแต่คนมอง อาจจะมองด้วยความสมเพศ หรือชมก้ไม่รู้ เราเริ่มแต่งตัว และห่วงสวยมากขี้น
แม่มาอยู่กับเราที่นี่เพราะอาการเราน่าเป็นห่วงมาก เรายังกินน้อยมากอยู่ ล้วงคอ ยาถ่ายและ overdoseยาลด
เราเรียนคอร์สภาษาเตรียมเค้าhigh school เป็นความฝันของเรา แต่แล้วเราก้ต้องฝันสลายและทำให้พ่อทิ้งเงินค่าเรียน600,000บาทไป เพราะ
| จากคุณ |
:
จมูกบี้  
|
| เขียนเมื่อ |
:
26 ม.ค. 54 06:24:48
|
|
|
|
|
>>>ช่วยด้วยค่ะ เป็นอนอเร็กเซีย หาทางออกไม่ได้แล้วจริงๆ ขอกำลังใจด้วยค่ะ<<<
