ความคิดเห็นที่ 1 คำถามแรกที่คนคาใจที่สุด คงเป็นเรื่องทำไมหมอไม่ยอมใช้ทุนให้ครบ 3 ปี แล้วการจ่ายเงินแทนทุนนั้น มันเหมาะสมไหม เรื่องนี้คงต้องตอบว่า ไม่ใช่เรื่องที่ผิดจรรยาบรรณประการใดครับ จรรยาบรรณวิชาชีพแพทย์นั้น ไม่ได้พูดถึงการที่ต้องไปรับราชการเท่านั้นจึงจะถูกต้อง จรรยาบรรณแพทย์สอนให้แพทย์ทำงานอย่างถูกต้อง เหมาะสม ตามมาตรฐาน โดยไม่ทำสิ่งที่ผิดกฎหมาย ทำให้เกิดความเดือดร้อนต่อผู้ป่วย เช่น ถ้าหมอรักษาให้มากๆ เกินความจำเพื่อ เพื่อหวังไปขูดรีดเอากับคนไข้ที่ไม่มีเงิน อันนี้เรียกว่าไม่มีจรรยาบรรณครับ แต่ถ้าหมอเลือกการรักษาที่แพง เพราะว่ามันจำเป็นกับคนไข้ และเป็นทางที่คนไข้จะได้รับผลที่ดีที่สุด อันนี้คือเป็นจรรยาบรรณแพทย์ครับ เพียงแต่หลังจากรักษาแล้ว คนไข้จะมีเงินพอจ่ายหรือไม่ อันนี้เป็นอีกปัญหาหนึ่ง ดังนั้น ถ้ามองในบริบทของวิชาชีพ ไม่ผิดแน่ๆ ครับ หมอที่ลาออกมาเปิดร้านทอง (อย่างคนรู้จักผม) หมอที่ไปเรียนต่อนิติ สอบอัยการแทน ก็ลาออกเหมือนกัน แค่หมอกลุ่มหนึ่งเลือกไปอยู่รพ. /คลินิกเอกชนเท่านั้นเอง ไม่อย่างนั้นตัวผมเองก็ผิดจรรยาบรรณเภสัชกร เพราะไม่ทำตามสักข้อครับ....ทุกวันนี้ไม่ได้ทำงานเภสัชเลย จริงไหม :) จากคุณ : Epinephrine เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 12:59:18

ความคิดเห็นที่ 2 แต่สำหรับการลาออกก่อนใช้ทุนหมด โดยการจ่ายเงินทดแทน ถามว่าเหมาะสมไหม...อันนี้สำคัญกว่าครับ ผมขอเกริ่นก่อนครับว่าปัจจุบันกำลังคนในภาครัฐ เฉพาะแพทย์นั้น แบ่งได้อยู่ 3 หน่วยงานหลักๆ คือกระทรวงสาธารณสุข, กระทรวงศึกษาธิการ, กระทรวงกลาโหม สำหรับหน่วยงานอื่นๆ เช่น กระทรวงมหาดไทย/องค์การปกครองส่วนท้องถิ่น (เช่นอบต./กรุงเทพมหานคร) การรถไฟ การไฟฟ้า ฯลฯ ก็มีกระจายกันไปครับ ในกระทรวงสาธารณสุขเอง ยังแบ่งซอยย่อยเป็นสำนักปลัดฯ, กรมการแพทย์, กรมสุขภาพจิต ฯลฯ อีก กระทรวงศึกษาฯ ก็ได้แก่รพ. สังกัดมหาวิทยาลัยทั้งหมด อาจารย์หมอในมหาวิทยาลัยต่างๆ และกระทรวงกลาโหมก็คือรพ. หลักของทั้งสามเหล่าทัพ รพ. ค่ายต่างๆ เมื่อรวมหน่วยงานทั้งหมดแล้ว เรายังมีหมอในภาครัฐอยู่มากครับ แต่มากแบบไหนแค่นั้นเอง... จากตัวเลขรายงานเราพบว่าสัดส่วนแพทย์ต่อประชากรนั้น ในกรุงเทพอยู่ที่ราวๆ 1:800 คือประชากรทุกๆ 800 คน จะมีแพทย์ดูแล 1 คน ในขณะที่ตจว.มีความหลากหลาย เช่นในแถบภาคกลาง ก็จะมีอยู่ราวๆ  1:1,200 คน ในขณะที่แถบอีสาน สูงสุดอยู่ที่ 1:7,000 - 1:8,000 คน เป้าหมายของประเทศตั้งใจให้มีแพทย์อยู่ที่ 1:1,500 คน ตรงนี้คือความขาดแคลนของแพทย์จริงๆ ครับ เพราะเราจะเห็นว่า มีแพทย์อยู่ในเขตเมืองสูงกว่าในเขตต่างจังหวัดมากหลายเท่าตัว นี่คือตัวเลขไม่กี่ปีที่ผ่านมานะครับ ตอนนี้จะดีขึ้นกว่าตอนนี้บ้าง แต่ก็ยังไม่ดีพอ ระบบใ่ช้ทุนเราเริ่มเมื่อปี 2510 ครับ ในตอนนั้นความขาดแคลนสูงกว่านี้มากไปอีก และในปี 2514 เราจึงเริ่มปรับให้มีการใช้ทุนเป็นแบบปัจจุบัน คือทุกคนต้องใ่ช้ทุน และถ้าหากจะออกก่อนครบกำหนด ก็จะต้องจ่ายเงินให้กับรัฐ 30 ปีผ่านไป เงินค่าปรับยังคงเป็น 400,000 เท่าเดิม ในขณะที่เงินเดือนแพทย์ในอดีตเมื่อปี 14 นั้น อยู่ที่หลัก....พัน ปัจจุบันแพทย์จบใหม่มีเงินเดือนก่อนหักภาษีอยู่ที่ราว 5-60,000 บาทในพื้นที่รพ. ชุมชนปรกติ และสูงกว่านั้นในพื้นที่กันดาร นี่คือความแตกต่างใน 30 ปีที่ผ่านมาครับ จากคุณ : Epinephrine เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 13:20:18

ความคิดเห็นที่ 3 ดังนั้น ในปัจจุบัน แพทย์ทำงานเพียง 1 ปี ก็ได้เงินเพียงพอจะจ่ายคืนทุนได้แล้วครับ และยิ่งคนที่พื้่นฐานครอบครัวมีฐานะดีอยู่แล้ว ก็ยิ่งทำให้จ่ายได้เร็ว.... ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น คงต้องยอมรับกันก่อนว่า แพทย์ส่วนใหญ่นั้น เป็นคนชั้นกลาง ฐานะทางบ้านค่อนข้างดี อยู่ในสังคมเมือง 70% ของแพทย์นั้น เป็นลูกหลานข้าราชการ และค้าขาย มีเพียงส่วนน้อยที่ทำการเกษตร หรืองานอื่นๆ และ 90% ของแพทย์นั้น มีพื้นฐานครอบครัวอยู่ในเขตเมือง (เขตเมืองหมายถึง กรุงเทพมหานคร ปริมณฑล อำเภอเมืองจังหวัดต่างๆ อำเภอหาดใหญ่จังหวัดสงขลา และจังหวัดภูเก็ตทั้งจังหวัด) แต่พื้นที่ที่ขาดแคลนแพทย์จริงๆ คือพื้นที่ที่ค่อนข้างทุรกันดาร เช่นภาคเหนือที่เป็นพื้นที่ภูเขามากๆ ภาคอีสาน ดังนั้น พ่อแม่รวมถึงตัวเด็กที่มาจากเขตเมือง มีฐานะดี เคยใช้ชีวิตสบายมาก่อน มีเหตุผลอะไรที่ต้องทนอยู่ในพื้นที่ที่ไม่คุ้นชิน แถมยังลำบาก ห่างไกลครอบครัว เพื่อนฝูง ความเจริญ? หาคำตอบได้ไหมหละครับ? คำตอบคงมีแค่อย่างเดียวครับ คือความปรารถนาของเจ้าตัวเท่านั้น ไม่มีใครจะบังคับจิตใจใครได้ครับ จะบอกว่าเป็นหมอควรมีจิตอาสา ผมไม่เห็นด้วยครับ เพราะทุกคนก็มีความต้องการเหมือนกัน ไม่ว่าจะต้องการอะไร จะมีสักกี่คนที่ยอมสละทุกอย่างที่ตัวเองเคยมีได้ครับ ไม่ใช่การเห็นแก่ตัวหรือไม่เสียสละ แต่คนมักจะเลือกอยู่้ในที่ที่คุ้นเคยมากกว่า ย้อนกลับไปดูเรื่องความต้องการพื้นฐาน หรือ Basic Needs ที่มีคนว่าไว้ หากเราดูลำดับความต้องการของมาสโลว์จะเห็นว่า คนที่ทำงานราชการนั้น มักจะไม่สามารถตอบสนอง Basic Needs, Securities Needs ได้ กลายเป็นข้ามขั้นไปไกลเลยทีเดียว จากคุณ : Epinephrine เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 13:37:02

ความคิดเห็นที่ 4 ดังนั้น คำถามต่อไปคือ.... แล้วทำไมราชการถึงไม่สามารถตอบสนอง Basic Needs ได้หละ หรือว่าตอบสนองได้ แต่ว่าไม่ถูกจริต... วงจรอุบาทว์ของการแก้ปัญหาขาดแคลนแพทย์อย่างหนึ่งคือ บุคลากรน้อย > งานมาก > บุคลากรทนไม่ได้ > ลาออก แล้วก็ย้อนกลับไปที่บุคลากรน้อยลงไปอีก ดังนั้นไม่ว่าจะเสริมการผลิตแพทย์ไปขนาดไหน ก็ไม่สามารถทำให้เพียงพอกับระบบได้ เพราะทุกอย่างต้องใช้เวลา แต่กว่าจะถึงเวลาที่คนจะมาเสริมระบบ คนก็ทนไม่ได้ไปแล้ว แล้วจะแก้ปัญหาอย่างไร??? การแก้ปัญหาจะมีอยู่สองมุมครับ คือมุมของฝั่งการผลิตแพทย์ และฝั่งของผู้ใช้งาน ผู้ผลิต คือฝั่งมหาวิทยาลัย พยายามเพิ่มจำนวนการผลิตแพทย์ให้มากขึ้น เท่าที่จะทำได้ ในแผนการผลิตนั้น อีกไม่เกินสิบปี แพทย์น่าจะเพียงพอต่อระบบ ที่จะเป็นปัญหาต่อไปคือเรื่องของการกระจาย ที่จำเป็นต้องจัดการกันต่อไป เพราะจากข้อมูลที่ว่าไว้ด้านบน คือแพทย์มักจะเลือกอยู่ในที่ที่ตนเองคุ้นเคยมากกว่าที่จะไปในที่ที่ตัวเองไม่ชิน สำหรับฝั่งผู้ใช้งานคือกระทรวงสาธารณสุข ตรงนี้คืองานที่ทีมผมมีส่วนร่วมอยู่ครับ ว่าจะทำอย่างไร ให้เพียงพอกับความต้องการได้จริง และทำอย่างไรถึงจะทำให้แพทย์ยังคงอยู่ได้... จากคุณ : Epinephrine เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 13:54:21

ความคิดเห็นที่ 5 รออ่านนะคะ ตอนที่เราใช้ทุนอยู่ ตจว. ตอนนั้นอยู่กับผอ.2 คน ปีนึงมีน้องหมอมาใหม่ มาจากกรุงเทพ พ่อแม่มาส่ง ท่าทางเครียดกันทั้งบ้าน เมื่อเห็นสภาพ รพ.อยู่กลางทุ่งนา น้องถามเราว่า อยากได้ของใช้ไปซื้อที่ไหน เราบอกว่าก็เข้าไปในเมือง มีห้างเล็กๆอยู่ (เป็นห้าง 2 ชั้น ไม่มีบันไดเลื่อน แต่ปัจจุบันมีแล้ว) น้องถามซื่อๆว่า "พี่ครับ ที่นี่ไม่มีเดอะมอลล์หรือเซ็นทรัลเหรอครับ" แทบวิ่งกลับบ้านไปแอบหัวเราะ แต่ตอนนั้นก็บอกน้องไปยิ้มๆว่าไม่มีจ้ะ น้องอยู่ได้ 1 เดือน ลาออกค่ะ จากคุณ : ฟ้าหมาดฝน เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 13:55:33

ความคิดเห็นที่ 6 ขออนุญาตต่อช่วงค่ำๆ นะครับ ตอนนี้ผมอยู่ในงานประชุมรางวัลเจ้าฟ้ามหิดล ซึ่งปีนี้เราเน้นหัวข้อ การจัดการกำลังคนด้านสุขภาพครับ โดยเฉพาะในพื้นที่ขาดแคลนแพทย์ ผมรายงานไว้ในทวิตบ้างครับ ส่วนเรื่องนี้หากอยากรู้ว่าจริงๆ แล้วกระทรวงทำงานอะไร รบกวนขอกำลังใจบ้างนะ :) แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 54 14:00:54 จากคุณ : Epinephrine เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 13:58:59

ความคิดเห็นที่ 7 ผมว่ามีผลนะ ถ้าจ่ายทุนเอง จะต่อสาขา บางสาขา ไม่ได้ เพราะไม่ได้ใช้ทุน 3 ปี มีแต่สาขาขาดแคลนที่ยอมให้ต่อได้ มันก็มีผลพอสมควรนะผมว่า จากคุณ : taecu เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 14:03:29

ความคิดเห็นที่ 8 จริงๆแล้ว วิธีแก้ไข มีหลายหนทาง แต่ผู้ใหญ่ ไม่มีใครกล้าที่จะตัดสินใจทำเท่านั้นเองครับ อย่างเช่น   1.ลดจำนวนหมอที่ต้องทำหน้าที่บริหารลง  อย่างที่ใครเคยบอกว่า  รมต.สธ. ยังไม่ใช่หมอเลย  ทำไม ตำแหน่งบริหารอื่นๆถึงเป็นวิชาชีพอื่นไม่ได้  ก็จะได้หมอไป ตรวจเพิ่มขึ้นทันทีหลายร้อยตำแหน่งทั่วประเทศ 2.ไหนๆ แพทยสภา ออกกฎต้อง Relicensing    ก็ให้หมอทุกคนต้องมีชั่วโมงการตรวจ รักษาในโรงพยาบาลรัฐไม่ต่ำว่า คนละ 10 ชั่วโมงต่อสัปดาห์  ถึงจะต่อใบอนุญาต วิชาชีพฯได้   แทนที่จะต้องไปเข้าคอร์สอบรม เข้าประชุม  ไปสอบ  ฯลฯ   ถ้าถึงเวลาที่กำลังของหมอใน รพ.มีพอค่อยเปลี่ยนวิธีการใหม่ 3. กำหนด  โซนนิ่ง  จำนวนนักเรียนที่จะสอบเข้าแพทย์  อย่างเช่น จังหวัด กไก่  ขาด หมอ10 คน  ก็ให้สอบแข่งขันคนในจังหวัดที่ต้องการเป็นหมอเพื่อจบมาใช้ทุนในจังหวัด นั้นๆ โดยให้เป็นใบอนุญาตวิชาชีพเฉพาะจังหวัด  ต้องทำงานใช้ทุนเท่านั้น ไม่มีข้อแม้ จ่ายเงินทดแทนการไปทำงานใช้ทุน   แล้วก็ไม่สามารถไป ประกอบวิชาชีพจังหวัดอื่นได้   นอกจากไปสอบเอาใบประกอบใหม่ อนุญาตให้เอาความเห็นนี้ไปเสนอผู้ใหญ่ได้ครับ  ไม่สงวนลิขสิทธิ์ แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 54 14:21:06 จากคุณ : กินลม ชมทะเล เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 14:18:53

ความคิดเห็นที่ 9 เข้ามาให้กีบเปนกำลังใจนะจ๊ะ โหวตเป็นของแถมจ่ะ จากคุณ : maikeet เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 14:38:13

ความคิดเห็นที่ 10 โหวตครับกระทู้นี้ อยากได้คำตอบเหมือนกันครับว่ากระทรวงทำอะไรอยู่บ้างเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้อมูลที่ได้รับมา ก็จะออกแนวเหมือนกับว่า "ไม่ได้ทำอะไรเพิ่มเติมเลย" แม้แต่น้อย ก็เลยอยากรู้เหมือนกันว่า "กระทรวง" ทำอะไรไปบ้าง เหมือนกันครับ ผมเข้าคลุกคลีกับมุมมอง "ผู้ผลิต" มาค่อนข้างนาน ทำให้ผมเข้าใจได้แล้วว่า "การเพิ่มการผลิตแพทย์" ไม่ได้ช่วยในเรื่องของการทำให้แพทย์เพียงพอสำหรับทุกพื้นที่ของประเทศ และ การออกโครงการ CPIRD/ODOD ออกมานั้น ไม่ได้ช่วยในเรื่องของการกระจายตัวแพทย์ในพื้นที่ห่างไกลแม้แต่น้อย (เพราะหากคนมันจะลาออก มันก็ลาออกกันอยู่ดี) ซึ่งผมว่าจุดที่ต้องแก้ ไม่ใช่โครงการเกณฑ์เด็กในพื้นที่ขาดแคลนมาเรียน แล้วบังคับกลับบ้าน เพราะสุดท้ายก็ดึงเขาไว้ในระบบไม่ได้ แต่เป็น "การดึงให้แพทย์อยู่ในระบบและยอมรับการกระจายออกไปในพื้นที่ที่ไม่ใช่ของตัวเองให้ได้" ต่างหากครับ อยากรู้เหมือนกันว่ากระทรวงคิดอะไร และวางแผนจะทำอย่างไรในเรื่องนี้ จากคุณ : Umiki เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 14:39:49

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่มีความเห็นเกี่ยวกับกระทู้ แต่ฮาเรื่องที่คุณหมอฟ้าหมาดฝนเอามาเล่า จากคุณ : ติดตามอย่างต่อเนื่อง เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 14:43:06 A:125.24.133.2 X: TicketID:278372

ความคิดเห็นที่ 12 มองในภาพรวม ไม่ว่าหมออยู่สังกัดไหนก็ยังรักษาคนไข้ได้อยู่ การไปอยู่เอกชนไม่ได้เลวร้ายอะไร ทุกคนมีแนวทางของแต่ละคนการจะมาบังคับหรือ ขีดเส้นให้เป็นดังความคิดเราคงลำบากและความจำเป็นของแต่ละท่านก็ต่างกัน จรรยาบรรณไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าเขาจะสังกัดอะไร ต้องมองมุมที่ไปอยู่ที่ไหนก็ยังรักษาคนไข้ได้อยู่ จากคุณ : เคน (uken09) เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 14:55:38

ความคิดเห็นที่ 13 ตามมาอ่านอีก... จขกท. ที่กระทู้เก่าก่อนแตกประเด็น...อาจเข้าใจคำว่าจรรยาบรรณผิด เลยตั้งกระทู้แบบนั้น...แต่สิ่งที่ผมอยากรู้คือ... คุณเลือกที่จะเป็นหมอ..ตั้งแต่ตอนที่เรียนมัธยม... คุณดิ้นรนที่จะเป็นหมอ..ตั้งแต่ตอนเรียนมัธยม... คุณพยายามไขว่คว้า...ทำทุกสิ่งทุกอย่าง...เพื่อสอบเข้าเรียนหมอให้ได้ ที่สำคัญ... คุณรู้อยู่ว่า..เมื่อคุณเป็นหมอ..คุณต้องเจอกับอะไร..แต่คุณก็ยังเลือกที่จะเป็นให้ได้ แต่สุดท้าย...ทำไมคุณไม่เป็นหมอให้สมกับที่คุณอยากเป็น.. ความอยากจะเป็นหมอ...ความทุ่มเทเพื่อให้ได้เรียนหมอ...มันหายไปไหน..?? หรือมันเป็นเพียงแค่...คำตอบตอนเด็ก ๆ "โตขึ้นหนูอยากเป็นหมอ..เพราะจะได้รักษาคนป่วย" หรือเพราะตอนนั้นคุณไม่รู้ว่า..เป็นหมอ..แล้วมันจะเป็นยังไง...?? พ่อแม่คุณก็รู้อยู่..ว่าเป็นหมอแล้วต้องเจอกับอะไร แต่หลายคนก็อยากให้ลูกเป็น ผมไม่ได้ว่าผมดีกว่าใคร...แต่สิ่งที่ผมเป็นอยู่..ผมไม่ได้เลือกที่จะเป็น... ผมไม่ได้อยากจะเป็น...ผมเห็นความเจ็บปวดของพ่อ..ที่รับราชการ ตำแหน่งหน้าที่ต่ำต้อย เงินเดือนน้อย เคยถูกขโมยเงิน ขโมยเช็คจากโต๊ะทำงาน ที่เบิกมารอจ่ายเงินเดือนให้ครูในสังกัด (สมัยนั้นเค้าจ่ายเงินเดือนด้วยการใส่ซองเงินสด) พ่อผมต้องทนใช้หนี้หลวงอยู่เป็นปี ๆ เงินเดือนไม่ขึ้น ตำแหน่งไม่ขยับ ทำให้ผมไม่อยากเป็นข้าราชการ ผมกลัวเป็นอย่างพ่อ แต่แม่ผมขยั้นขยอให้ไปสอบ ผมเรียนจบเศรษฐศาสตร์ ผมอยากทำงานธนาคาร...ไม่ได้อยากเป็นข้าราชการ แต่ผมดันฟลุ๊ค..สอบได้ที่สุดท้าย..โดนเรียกบรรจุในขณะที่เหลือเวลาอีกเดือนกว่า เขาจะยกเลิกบัญชี..แล้วสอบใหม่... แต่เมื่อผมได้เป็น ขรก. แล้ว ผมก็พยายามทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ทั้ง ๆ ที่หลาย ๆ อย่าง ไม่ได้อยากจะทำ...บางครั้งต้องยอมทำผิดกฎ ผิดระเบียบ เพราะนายสั่ง หลายครั้งที่ต้องทำงานเสี่ยงคุกเสี่ยงตาราง..อาจมีความผิด ถ้าถูกตรวจสอบขึ้นมา แต่ก็ต้องทำ..เพราะถูกสั่งมาจากเบื้องบน..ผมว่าความกดดันก็คงพอจะมีบ้าง (ใครไม่รู้อาจจะคิดว่าผมพูดโอเวอร์ เคยมั๊ย ทำงานอยู่ดี ๆ ถูกกล่าวหาว่าทุจริตน่ะ) ผมไม่ได้ว่าหมอทุกคน...เพราะยังไง..เวลาเจ็บป่วยผมก็ยังต้องพึ่งหมอ ตรงกันข้าม..ผมยกย่องและชื่นชมอีกต่างหาก สำหรับหมอที่มีอุดมการณ์ แต่ผมอยากถามหมอที่ลาออกไปทำอย่างอื่น..หรือรับเงินเดือนสูง ๆ เพราะเห็นว่า..งานราชการมันต่ำต้อย มันกดดัน มันไม่ก้าวหน้า ไม่มีเกียรติ ฯลฯ ทำไม...คุณไม่เป็นหมอ..ให้สมกับที่คุณอยากเป็น...?? คำถามนี้...อาจหมายรวมถึง..คุณพยาบาลหลาย ๆ คนด้วยก็ได้ ทำไมคุณไม่เป็น..ให้สมกับที่อยากเป็น...?? ป.ล. ขอบคุณ จขกท. ที่ให้ความกระจ่าง แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 54 15:18:38 แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 54 15:15:14 จากคุณ : Diamond and The Gang เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 15:13:27

ความคิดเห็นที่ 14 หวังเหวิด  หวังอยู่  หวังเต๊ะ จากคุณ : ยิบยอง เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 15:29:50

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่มีใครรู้จริงก่อนมาเรียนหรอกครับว่ามาเป็นหมอแล้วจะเจออะไร จากคุณ : ปรายภพ เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 16:10:35

ความคิดเห็นที่ 16 เป้าหมายของประเทศตั้งใจให้มีแพทย์อยู่ที่ 1:1,500 คน ถ้าผลิตได้ตามเป้า แล้วคุณภาพ...ที่ตามมา จะรับประกันได้หรือไม่? เหมือนกับ วิศวกร เดียวนี้ มีตกงานมากแค่ไหน ต้องหันไปเป็น sales กันก็เยอะ อาชีพแพทย์เป็นอาชีพที่มีเกียรติ น่าศรัทธา... การควบคุมคุณภาพและเร่งผลิตให้ทันความต้องการ เป็นเรื่องที่ท้าทาย เป็นเรื่องที่ระดับนโยบายต้องระดมสรรพกำลังทางปัญญา ในการหาคำตอบให้ได้ ฝากไว้พิจารณานะคะ จากคุณ : 234 เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 16:29:26 A:1.46.225.109 X: TicketID:288777

ความคิดเห็นที่ 17 คห.13 ผมว่า ไม่เห็นแปลกเลยนะครับ ถ้าคนเราจะเปลี่ยนแปลงไป ลองคิดดูดีๆแล้ว เราผ่านการเปลี่ยนแปลงทางความคิดมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เราไม่มีทางรู้ว่า ถ้าเดินไปถึงจุดที่ฝันไว้แล้วจะเหมือนกับที่เราคิดหรือไม่ จนกว่าจะไปยืนตรงนั้นแล้วถ้ามันไม่เป็นอย่างที่คิด ผมคิดว่าก็ไม่ได้เสียหายอะไรนะครับ ถ้าจะเปลี่ยนไปทำอะไรที่ตัวเองอยากทำ ตราบใดที่ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน จากคุณ : พัดโบก. เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 16:30:30

ความคิดเห็นที่ 18 คนเราไม่สุขสบายกับงานที่ทำก็หาช่องทางกันไป ไม่เห็นแปลก ทั้งตัวบุคคล ทั้งสังคมก็จะปรับสมดุลให้เข้ากันเองได้ในที่สุด งานที่ทำไม่สุขจะสู้ทนไปทำไม เอาความคิดตอนเด็กๆมาตั้งต้น หมดสิทธิเปลี่ยนแปลง ..อย่างงี้ประเทศนี้ก็ไม่มีคนหย่าร้างกันล่ะครับ ส่วนคุณคคห.13 ก็งี้แหละ ทำเป็นพูดเอาดีเข้าตัว พอพูดไปพูดมา ก็มีงานที่(เบื้องบนสั่งให้ทำผิด)ก็ยอมทำผิด ทำผิดกฏ เสี่ยงคุก(มันทุจริต ผิดกฎหมายรึเปล่านี่)  ดูๆไปคุณยังกล้าเรียกตนว่าข้าราชการที่ดี? หรือเป็นแค่ข้าราชการที่ยอมตามน้ำและเป็นหนึ่งในกระบวนการสมรู้ร่วมคิดคอรัปชั่นหรือเปล่าล่ะ เด็กใหม่ๆ บางคนไม่ได้ปรับตัวกินตามน้ำเก่ง ทนเห็นความเละเทะของระบบราชการไม่ไหว เขาก็ไป .. เผลอๆจะโลภน้อยกว่า มีอุดมการณ์มากกว่าข้าราชการที่หน้าทน ทนทำจนเกษียณอีกมั้งครับ จากคุณ : natefang เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 16:40:47

ความคิดเห็นที่ 19 #13 ผมตอบให้ก็ได้ว่า "กุไม่รู้ว่าพอกุเข้ามาแล้วระบบมันจะห่วยแตกอย่างนี้" ถ้ารู้ ผมไม่เข้ามาหรอกครับ พูดจากใจจริง ตอนนี้ผมก็ยังคงอดทนรอ ทำงานในระบบที่มันห่วยแตกต่อไป ด้วยความคาดหวังว่า "มันจะเกิดการเปลี่ยนแปลง" แต่คงเป็นแค่ความหวังลมๆแล้งๆ ที่ผมยังอยู่ในระบบ เพราะผมคิดได้ว่าวงจรอุบาทว์มันเกิดจากการที่หมอออกจากระบบครับ ผมเลยทำให้วงจรอุบาทว์นั้นลดลงไปได้ แต่ผมไม่เคยคิดจะด่าคนที่ออกไปจากระบบห่วยๆนี้ ผมกลับโทษคนที่ทำระบบมากกว่าครับ และคนที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน โดยไม่ได้คิดมาก่อนว่าระบบมันจะล่มสลายไปเพราะการเปลี่ยนแปลงของคุณ (ไม่พูดยาวกว่านี้ เพราะเดี๋ยวกลายเป็นประเด็นการเมือง แล้วอมยิ้มจะหาย ) ปล.ที่อยากจะพูดก็คือ ไม่เป็นข้าราชการไม่ได้หมายความว่าไม่เป็นหมอนะครับ แยกแยะนิดนึง หมอโรงพยาบาลเอกชนมีจรรยาบรรณสูงกว่าหมอโรงพยาบลาลรัฐก็มีเยอะครับ  ที่เขาไม่มีอาจจะเป็นอุดมการณ์มากกว่าครับ จากคุณ : Umiki เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 17:11:45

ความคิดเห็นที่ 20 ^ ^ สรุปแล้ว...อ่าน คห. ของผม..แล้วก็พากันไม่เข้าใจอยู่ดี... พูดไปก็เท่านั้น...ยังไงก็หาข้ออ้างต่าง ๆ นา ๆ ที่สุดก็กล่าวหากันอีก... การที่ทำตามเบื้องบนสั่ง...ไม่ได้แปลว่าอยากทำ... การที่ต้องจำใจทำ..ไม่ได้แปลว่ายอมตามน้ำ ไม่ได้แปลว่าไม่ได้โต้แย้ง ถ้าคุณไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์อย่างผม...อย่าพูดดีกว่า เพราะยังไงคุณก็เอาความรู้สึกนึกคิด..ความเชื่อที่โดนปลูกฝัง..มาเป็นตัวตัดสิน คุณอาจคิดว่าผมพูดเอาดีเข้าตัวก็ได้...แต่ผมบอกแล้วว่าไม่ได้ดีกว่าใคร แต่ผมกำลังเปรียบเทียบว่า..มีคนที่ไม่อยากเป็น จำใจเป็น แต่ก็พยายามทำหน้าที่ให้ดี ตรงข้ามกับคนที่อยากเป็น..แต่ไม่เป็นให้สมอยาก ที่สำคัญ รู้อยู่แล้วว่าต้องเจออะไร ไม่ใช่พึ่งจะมารู้ อย่ามาอ้างดีกว่า แต่คุณกลับคิดว่า... "ส่วนคุณคคห.13 ก็งี้แหละ ทำเป็นพูดเอาดีเข้าตัว พอพูดไปพูดมา ก็มีงานที่(เบื้องบนสั่งให้ทำผิด)ก็ยอมทำผิด ทำผิดกฏ เสี่ยงคุก(มันทุจริต ผิดกฎหมายรึเปล่านี่)  ดูๆไปคุณยังกล้าเรียกตนว่าข้าราชการที่ดี? หรือเป็นแค่ข้าราชการที่ยอมตามน้ำและเป็นหนึ่งในกระบวนการสมรู้ร่วมคิดคอรัปชั่นหรือเปล่าล่ะ เด็กใหม่ๆ บางคนไม่ได้ปรับตัวกินตามน้ำเก่ง ทนเห็นความเละเทะของระบบราชการไม่ไหว เขาก็ไป" คุณก็ยังมองแต่เรื่องเงิน กับทุจริตคอรัปชั่นอยู่ดี ไม่ได้มองปัญหาอย่างอื่นเลย ผมอาจจะผิด..ที่บอกไม่หมด.. การยอมทำผิดกฏ ผิดระเบียบ เสี่ยงคุกเสี่ยงตาราง ไม่ได้แปลว่าทุจริตคอรัปชั่นเสมอไป แต่เป็นการยอมทำผิดระเบียบเพื่อให้งานบรรลุเป้าหมาย...คุณเคยเจอแบบนี้มั๊ย..?? พอเหอะ..พูดไป..ยังไงคุณก็ไม่เข้าใจอยู่ดี..เพราะยังไงคุณก็ยังเอาเรื่องเงินเป็นตัวตั้งอยู่ จากคุณ : Diamond and The Gang เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 17:22:29

ความคิดเห็นที่ 21 ส่วนใหญ่เห็นเพื่อนผมที่เป็นหมอที่เค้าจบมาก็อยู่สักพัก "ทนไม่ไหว" ถึงออกนะครับ คงไม่รู้มั้งว่าจะต้องเจออะไรที่่มันแย่ขนาดนี้ มันต้องอยู่ทำงานทุกวันทั้งวัน ทำงานก็ไม่ทัน โดนคนไข้รอนานบ่นด่า อยู่เวรกลางคืนโดนตามบ่อย ๆ ทุกคืนเพราะมี หมอคนเดียวทั้งโรงพยาบาล ไปไหนทีต้องไปบอกให้เพื่อนหมอคนละโรงพยาบาลมาอยู่แทนให้ บ้านช่องไม่ได้กลับทีละหลาย ๆ เดือนก็มีครับ ได้กินข้าวกับมันสักมื้อนี่ แทบจะต้องปิดสนามหลวงฉลองล่ะ พอตรวจดีทำดี ก็เสมอตัว ทำพลาดโดนด่า โดนฟ้อง เห็นมันทำอยู่ 2-3 ปี ก็ไม่ไหว ชีวิตแย่เกินไป เลยออก อีกผมอีกคน มันเพิ่งค้นพบตัวเองตอนเรียนว่า มันอยากเป็นแอร์ เอ๊ย สจ๊วต มันก็เลยเรียนจบ ทำงานสักพัก แล้วก็ไปสมัครน่ะ คนเรามันก็เปลี่ยนแปลงความคิดกันได้นะครับ ผมว่าเรื่องธรรมดา หลาย ๆ คนอยากเป็นหมอ พยายามให้เป็นหมอ ก็ไม่ใช่ว่าอุดมการณ์อะไรมาก ก็เป็นอาชีพเลี้ยงตัวนี่ครับ ใคร ๆ ก็ทำแบบนี้นี่ครับ ก็ ไม่ต้องลงทุนอะไรมาก คนจน ๆ ก็อยากเรียน มองภายนอกออกจะดูดี และรวย 555 อาชีพอื่น ถ้ามีงานเหมือนกัน เงินเดือนดีกว่า การย้ายที่ทำงานจะกลายเป็นช่างชาญฉลาด กล้าตัดสินใจจริง ๆ ผมว่าอาชีพหมอไม่ต่างกันหรอกมังครับ อีกอย่าง เค้าลาออกจากราชการไปอยู่เอกชน ก็ยังเป็นหมอนี่ครับ อ่าน แล้วงง ๆ แฮะ เห็นจบสถาปัตย์ไปเป็นพิธีกรก็เยอะนะครับ หมอที่เห็นแก่ได้ก็มี เหมือนคนทั่วไปแหละครับคุณ โชคร้ายเจอที่ไม่ดี ก็ไม่ได้แปลว่าที่เหลือมันไม่มีดีนี่ครับ ขออวยพร ให้คุณพบเจอแต่หมอที่ดี ๆ นะครับ ไม่ได้เข้าข้างหมอนะครับ แค่อ่านเฉย ๆ สงสัยผมเจอหมอดีแยะกว่าหมอไม่ดีน่ะ ออ ผมก็เป็นข้าราชการเหมือนกัน จากคุณ : dont wanna no เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 17:59:58

ความคิดเห็นที่ 22 เออ ผมไม่เข้าใจอะไรคุณหรอก Diamond and The Gang ก็คุณเขียนซะน่าเข้าใจน่ะสิ ปัญหาใครก็ให้คนนั้นเขาแก้เอง ผมไม่เข้าใจอะไรคุณ แต่ผมหมั่นไส้ที่คุณทำเป็นเข้าใจความนึกคิด สอดเข้ามาตัดสินชีวิตคนอื่นล่ะมั้ง ปล. ผมก็อยู่ในราชการ  และความดีความชอบผมในส่วนราชการก็เจ๋งพอตัว ประมาณว่า ไม่อายในหลวงและครอบครัว อาจารย์ตนเองแน่นอน แต่ผมไม่เห็นว่า คนในราชการมันจะดีเด่ตรงไหน มีแต่พวกอวดอ้างคุณแผ่นดิน  แต่ทำจริง เกี่ยงโน่นนี่ อู้งาน ยักยอก ... ซึ่งจริงๆ เอกชนมันก็มี  แต่ระบบคัดออกของราชการมันน้อยเอามากๆๆๆๆๆ จนทุกคนพออยู่ในราชการได้ก็รู้สึกมั่นคงปลอดภัย  ให้แข่งกับใครก็เอื่อยเฉื่อย จากคุณ : natefang เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 18:19:47

ความคิดเห็นที่ 23 เออ ผมไม่เข้าใจอะไรคุณหรอก Diamond and The Gang ก็คุณเขียนซะน่าเข้าใจน่ะสิ ปัญหาใครก็ให้คนนั้นเขาแก้เอง ผมไม่เข้าใจอะไรคุณ แต่ผมหมั่นไส้ที่คุณทำเป็นเข้าใจความนึกคิด สอดเข้ามาตัดสินชีวิตคนอื่นล่ะมั้ง ปล. ผมก็อยู่ในราชการ  และความดีความชอบผมในส่วนราชการก็เจ๋งพอตัว ประมาณว่า ไม่อายในหลวงและครอบครัว อาจารย์ตนเองแน่นอน แต่ผมไม่เห็นว่า คนในราชการมันจะดีเด่ตรงไหน มีแต่พวกอวดอ้างคุณแผ่นดิน  แต่ทำจริง เกี่ยงโน่นนี่ อู้งาน ยักยอก ... ซึ่งจริงๆ เอกชนมันก็มี  แต่ระบบคัดออกของราชการมันน้อยเอามากๆๆๆๆๆ จนทุกคนพออยู่ในราชการได้ก็รู้สึกมั่นคงปลอดภัย  ให้แข่งกับใครก็เอื่อยเฉื่อย จากคุณ : natefang เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 18:20:27

ความคิดเห็นที่ 24 ที่ผมเคยกระอักกระอ่วนใจสุดจนอยากจะลาออก คือ เคยไปชันสูตรร่วมกับตำรวจ วิสามัญคนตาย ซึ่งต่อมามารู้กันทีหลังว่า ผิดตัว !!! เอาล่ะสิ  เพื่อให้งานบรรลุเป้าหมาย แม้จะผิดกฎบ้างล่ะมั้ง(เราไม่พูดเรื่องเงินละ คุณDiamond and The Gangไม่ชอบ)  หัวหน้าของชุดที่วิสามัญจึงติดต่อผม ขอให้เปลี่ยนผลชันสูตร ไม่ให้กล่าวถึงกระสุนที่พบในศพ (ผมแคะกระสุนออกและบันทึกว่ามอบกระสุนหลักฐานนี้ให้ร้อยเวร) ผมปฏิเสธ ! .. และยืนยันบันทึกเดิม แต่ แต่ แต่.... ตลกมากครับ ระบบของไทย บันทึกทางการแพทย์นั้น ก่อนเรื่องจะถึงมืออัยการและเข้ากระบวนการยุติธรรม เอกสารสำนวนทุกอย่าง ร้อยเวร(ซึ่งเป็นเพื่อนกับทีมวิสามัญ)ต้องตรวจทานก่อน และพบว่าผมไม่ได้แก้ไขบันทึก (ผมโกหกไปเบื้องต้น แต่ตั้งใจจะไม่แก้ไข ประมาณว่า ให้ถึงมือศาล แล้วมาแก้ตัวว่าลืม) หัวหน้าชุดนั้นโกรธผมมาก รู้ไหม ว่าเขาโทรคุยกับผมว่ายังไง ... ผมกลัวมาก เพราะเหมือนตนเองถูกข่มขู่ ทำนองจะโดนอุ้ม ผมเลยยกคดีนี้ให้ผอ.ไปเคลียร์... ก็ไม่รู้แกเคลียร์ยังไงอ่ะนะ แต่แกเก๋ากว่าผม(ตอนนั้นจบใหม่ 2ปี) ก็คงยอมบิดเบือนเพื่อความร่มเย็นของตำรวจมั้ง ผมขอย้ายออกมา แต่ฝังใจกับเรื่องนี้มาก และเห็นไหมครับ ว่าชีวิตแพทย์คนหนึ่งที่ผิดหวังกับราชการไม่จำเป็นต้องเรื่องเงินอย่างเดียว อย่ามาทำพูดเหมือนรู้ดี ! จากคุณ : natefang เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 18:32:07

ความคิดเห็นที่ 25 เรื่องนี้ แก็สโซฮอลล์ผิดครับ :) ผมเข้าใจทุกฝ่ายครับ เรื่องบางเรื่องไม่เจอกับตัวเองก็ไม่รู้สึกและไม่เข้าใจครับ พวกเราทุกคนก็ผิดกันทุกคนแหล่ะครับ เพราะเราไปยกย่องคนที่จริงๆแล้วเขาต้องยกย่องเรา เราไม่คัดค้านหรือเรียกร้องความถูกต้องตั้งแต่เริ่มรู้ว่ามันไม่ถูกต้อง และชอบพูดว่า ไม่เป็นไร ชั่งมันเถอะ ใครๆเขาก็ทำกัน จนมาวันที่เราเองทนไม่ได้แต่ปัญหามันเหมือนมะเร็งร้ายที่ทำลายทุกอย่างจนแก้ไขไม่ได้แล้วไงครับ ถ้าอยากเพิ่มจำนวนแพทย์ในต่างจังหวัดให้มากขึ้นและทั่วถึง ก็ควรจะมีผลตอบแทนที่เหมาะสมสำหรับแพทย์ที่ยอมเสียสละตนเองไปอยู่ในชนบท และพิจารณาความดีความชอบให้แพทย์เหล่านั้นก่อน เทคโนโลยีทางด้านการแพทย์ก็ควรไปถึงก่อน ไม่ใช่อะไรๆก็ยัดมันไว้ในเมืองใหญ่ๆ ส่วนไอพวกนักการเมืองเนี่ยควรต้องลดเงินเดือนพวกมันและเอามาจ่ายให้เป็นสวัสดิการต่างๆให้กับข้าราชการดีๆในชนบทครับ (เน้นว่า ข้าราชการดีๆนะครับ) แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 54 19:40:15 จากคุณ : majicoffee เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 19:39:41

ความคิดเห็นที่ 26 เราว่า หมอเกือบทุกคนก็มีความคิดดีๆ เช่น อยากทำงานทำหน้าที่ของตนให้เต็มที่นะ เราก็ตามอ่านข้อความเกี่ยวกับ ความคับใจของแพทย์ในระบบแล้ว น่าเห็นใจจริงๆ ซึ่งไม่ใช่แค่เรื่องผลตอบแทน เช่น เงินเดือน "แต่ดูเหมือนปัญหาหนักคือ การถูกให้ทำงานโดยไม่ได้พัก ยิ่งกว่าเครื่องจักร พอเกินกำลังสมองแฮ้งค์ กำลังกายแฮ้งค์ วินิจฉัยโรคผิดได้ ก็ซวย ไม่ใช่หมอไม่อยากพัก แต่ถูกบังคับห้ามพักต่างหาก ต้องมาเสียกำลังใจกำลังกายกับผู้ป่วยที่ทำตนเองแท้ๆ แทนที่จะได้แบ่งพลังไปดูแลคนที่เขาป่วยแบบน่าเห็นใจ" หมอถูกสอนให้มองและปฏิบัติกับคนไข้อย่างมีเมตตา แต่ทำไมหมอกลับไม่ค่อยได้รับความเมตตากลับเลย คนที่ไม่ใช่หมอ จะมีสักกี่คน ที่สามารถทนทำงานในองค์กรที่ไม่เห็นคุณค่า คุณทำงานได้เกินเงินเดือนแท้ๆ บั่นทอนอายุลงทุกปีๆขนาดนี้ แต่ก็กลับได้รับแค่คำชม อูย....คุณเสียสละมาก องค์กรเราเป็นปลื้มที่มีคนดีๆอย่างคุณทำงานด้วย แต่เงินเดือนเท่าเดิมปรับเงินเดือนตามระบบ เป็นคุณ...คุณจะอยู่ไหม? อย่างมาก เออ..อยู่ต่อ แต่แกให้เงินเดือนเท่านี้ ฉันก็ทำงานให้เท่านี้แหล่ะ มีสิทธิ์เลือกได้ แต่อาชีพหมอกลับถูกคำว่า ต้องเสียสละครอบหัวโขน ต้องทำงานเกินกำลัง พักไม่ได้นะเพราะชีวิตคนไข้สำคัญกว่า (อ้าว เวร แล้วชีวิตหมอไม่สำคัญหรอ หมอตายไปคน คนป่วยอีกกี่คนจะลำบากขึ้น ถนอมหมอหน่อยสิจ๊ะ) ถ้าทำไม่ได้อย่างสวยงามก็ถูกด่า ว่าใช้ไม่ได้ไม่มีอุดมการณ์ คือ คนที่ด่าหมอแบบนี้เราว่า นั่นก็ออกจะเห็นแก่ตัวเกินไป คำว่าไม่มีอุดมการณ์น่าจะเอาไปด่า หมอที่รักษาคนส่งเดชมากกว่า เราบอกตามตรง นอกจากข้าราชการที่ต้อง ผูกเกียรติยศ คำว่า เสียสละ ทั้งเวลาและชีวิต เช่น ทหาร ตำรวจ หมอรัฐ นอกนั้นเกือบทุกหน้าที่ทุกอาชีพ ส-อ ก็หยุดพักผ่อนได้ 4-5 โมง ก็กลับบ้านได้ วันหยุดพิเศษก็หยุดได้ ทำงานก็เรื่อยๆเฉื่อยๆ เพราะช้าหน่อยคนมารับบริการไม่ตาย สามารถทำหน้าบูดใส่ประชาชนได้ ได้เงินใต้โต๊ะก็ง๊ายง่าย ชีวิตไม่ค่อยเสี่ยงอะไรเล้ย หน้าที่การงานก็ไม่ต้องกลัวว่า วินิจฉัยผิดประชาชนอาจจะตายได้ ถ้าตายก็ถูกเอาเรื่องเต็มๆ ข้าราชการทั่วไปสามารถโยนไปทางนู้นทางนี้หาแพะได้ตลอด เราคุยกับคนที่รู้จักเป็นหมอเป็นพยาบาล เขาไม่มีวันแบบนั้นค่ะ ต่อให้ลาแล้ว ก็ถูกเรียกตัวทุกที ไม่เคยได้พักผ่อนเติมน้ำมันเติมพลังชีวิตง่ายหรอก หมอคงตายก่อนค่ะ หมอมีชีวิตค่ะ หมอเป็นคนค่ะ หิวเป็น ต้องการอยากมีอยากได้อยากพักผ่อน *** ทุกคนก็อยาก หากต้องทำงานหนักแล้ว อย่างน้อยก็ขอให้มีความสุข ขอให้เห็นใจกันบ้างเหอะ จากคุณ : พี่น้องที่เคารพ เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 19:56:59

ความคิดเห็นที่ 27 ทางเดินของชีวิต ทุกคนมีสิทธิ์เลือก แต่ละทางก็ไม่มีอะไรดีหมด ได้อย่าง ก็ต้องเลือกที่จะเสียอีกอย่าง เป็นกำลังใจให้แพทย์ผู้ประกอบวิชาชีพทุกท่านค่ะ ใครไม่เข้าใจ แต่เข้าใจกันเองก็ดีมากพอแล้ว จากคุณ : กลิ่นแก้วกรุ่นเคียงกาย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 20:32:35

ความคิดเห็นที่ 28 ไม่เกี่ยวกับลาออกหรือไม่ลาออกนะขอรับ  ที่ผมไ่ม่เข้าใจคือความหมายของคำว่าใช้ทุน เรียนทุกสาขาทุกคณะมันก็ต้องจ่ายค่าเทอมเหมือนกัน ทำไมเรียนแพทย์ถึงต้นทุนสูงนัก ถึงมีคนชอบบอกว่ารัฐจ่ายให้ปีละหลายแสนเพื่อเรียนแพทย์ ตกลงมันแพงตรงไหนเหรอขอรับ ตอนเรียนก็ไม่เห็นว่ามันจะต้นทุนสูงอย่างไร จบออกมาทำไมต้องใช้ทุน (หรือคิดค่าตึก ค่าอุปกรณ์ของรพ.ซึ่งนักเรียนแพทย์ไม่เคยได้ยุ่งกับมัน เพราะได้แต่เดินตาม round อย่างเดียว) ส่วนถามว่าทราบหรือไม่ว่าเรียนแพทย์แล้วรู้ว่าจบมาต้องเจออะไร คิดว่าเกือบทั้งหมดที่เลือกเรียนหมอคงไม่ทราบหรอกขอรับ ตอนข้าน้อยเลือกเรียนหมอก็ดังกล่าวไปแล้ว เลือกตามเพื่อน เท่ดี อะไรประมาณนั้น ไม่รู้เลยว่าปีหนึ่งเรียนอะไร ปีสองเรียนอะไร ด้วยซ้ำไป ส่วนการเพิ่มให้คนเรียนหมอเยอะขึ้น อยากบอกว่าเห็นนักเรียนแพทย์สมัยนี้แล้วเครียด รู้สึกว่าทำไมมันโง่อย่างนี้ฟะ (ขอโทษด้วยที่ต้องใช้คำรุนแรง คิดว่าหมอรุ่นพี่หลายๆคนคงคิดคล้ายๆกับข้าน้อยนะ) ขนาดตอนข้าน้อยอยู่ในโรงเรียนแพทย์ที่คิดว่าเป็นอันดับ top ของประเทศแล้ว ก็ยังรู้สึกว่าคนเก่งมีน้อยมาก จนคิดว่าคนเก่งสมัยนี้คงเลือกเรียนคณะอื่นกันหมดแล้ว ดังนั้นไม่ต้องคิดเลยว่ารร.แพทย์ที่เหลือคุณภาพคนเรียนจะเป็นอย่างไร  จบมาจะเป็นอย่างไร คิดว่าอยากให้แพทย์พอเพียง ต้องส่งแพทย์ไปเยอะๆขอรับ ไม่ใช่ส่งไปทีละคนสองคน  (ให้ไปเป็นแรงงานชั้นต่ำ ให้ถูกแพทย์รุ่นพี่บางคนกดหัวใช้งาน) งานจะได้ไม่ load เกินไปนัก แล้วก็ไม่ลาออกขอรับ  ส่วนเรื่องเงินข้าน้อยว่ามันก็ไม่น้อยแล้วแหละขอรับ จากคุณ : xanyz เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 20:45:22

ความคิดเห็นที่ 29 (ขอลบนะครับ เบื่อที่จะพูดแล้ว) แก้ไขเมื่อ 28 ม.ค. 54 01:07:57 จากคุณ : AmoreVincitOmnia เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 20:55:15

ความคิดเห็นที่ 30 ถ้ามองว่า ต้องเสียค่าเทอม ไม่ต้องใช่ทุน ก็จะติดอยู่ตรงแค่นั้น แต่อาจารย์ใหญ่ที่เราเรียนกับท่านมา ประเมินค่าไม่ได้หรอกค่ะ การใช้ทุน ก็ได้เงินเดือน ไม่ได้ลำบากยากเย็นสักเท่าไหร่ เพียงแต่ให้ไปในที่ที่ขาดแคลนหมอ ไปช่วยประชาชนคนไทยด้วยกัน ไปเห็นความจริงของประเทศ ถ้ามันไม่มีความจำเป็นอะไรมากนัก แค่สามปี มันยากเย็นตรงไหนหรือคะ จากคุณ : กลิ่นแก้วกรุ่นเคียงกาย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 20:57:14

ความคิดเห็นที่ 31 ^ ^ ^ ลองมาทำเองดูบ้างมั้ยครับ แค่พิมพ์ว่า "มันยากเย็นตรงไหน" มันง่ายครับ แต่ลองมาเจอเองเหอะครับ เหอๆ แล้วจะหนาว จากคุณ : Umiki เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 21:25:27

ความคิดเห็นที่ 32 แล้วรู้ได้ยังไง ว่าใครลองหรือยังไม่ลอง ถ้าผ่านมาแล้ว และบอกคุณว่า มันไม่ยากเย็น คุณคิดว่ายังไงเหรอคะ จากคุณ : กลิ่นแก้วกรุ่นเคียงกาย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 21:41:34

ความคิดเห็นที่ 33 ^ ^ ^ ก็คิดว่าคุณถึกไงครับ จากคุณ : Umiki เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 21:44:14

ความคิดเห็นที่ 34 ก็ออกกฎไปซิครับ ว่าใช้ทุน 10 ปี ไม่มีการจ่ายเงินชดเชย บังคับใช้อีก 6 ปีข้างหน้า ให้คนที่เค้าอยากเป็นได้มาเป็นจริงๆ ให้ทุนซิครับ ตำบลละกี่ทุนก็ว่าไป ทุนนี่หมายถึงเรียนฟรีพร้อมเงือนเดือน ไอ้พวกสอบเข้ามา แล้วมาลอกแม้กระทั่ง Quiz Lab จะได้หมดๆไป จากคุณ : recombination เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 21:45:05

ความคิดเห็นที่ 35 ^ ^ ^ มีแล้วครับ ชื่อโครงการ ODOD ( one ตำบล one doctor) บังคับใช้ทุน 12 ปี ครับ ไม่รู้จะแก้ปัญหาได้มากแค่ใหน เพราะรุ่น ODOD พึ่งเริ่มโครงการครับ จากคุณ : Umiki เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 21:53:09

ความคิดเห็นที่ 36 เรื่องความขาดแคลน พื้นที่ที่ผมทำงานอยู่ มีกำลังแพทย์ 1 คน ต่อประชากร 20,000 คนครับ ตอนนี้ผมทำงานใน รพ.ชุมชนแห่งหนึ่ง โดยไม่เคยไปรับจ๊อบเอกชน หรือเปิดคลินิคเลย แต่สำหรับคนที่ไปเอกชน ผมไม่เคยตำหนิเลย เพราะความจำเป็นของแต่ละคนไม่เหมือนกัน หมอบางคน อยู่ระบบราชการ แต่ระบบเหมือนพยายามบีบเค้าให้ลาออกให้ได้ อย่างเช่น 1) ให้งานที่ไม่เอื้อ ไม่ถนัดมาให้ทำ เรียนหมอมา เรียนรักษาคนไข้ ไม่ได้เรียนมาเพื่อบริหาร หรือเดินตามนักการเมืองต้อยๆ บางคนก็ไม่ชอบ ก็ลาออก 2) บางคน เจอความกดดันจากคนไข้หรือญาติที่มารักษา โดนปลุกม็อบไล่ีออกจากพื้นที่ก็มี แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 54 22:13:15 จากคุณ : หมอก้อนหิน เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 22:07:00

ความคิดเห็นที่ 37 เราคิดว่าน่าจะเปิดสาขาที่เรียนเร็วกว่าแพทย์ แล้วก็น้อยกว่าแพทย์ แต่สามารถรองรับความต้องการเบื้องต้นของชนบท อาจจะเป็นเหมือน Physician's Assistant สามารถตรวจ และวินิจฉัยโรคคนไข้ได้ แล้วถ้ามีอะไรที่เกินความรู้ ก็ให้ปรึกษาหมอระดับต่อไป ซึ่งการส่งต่อคนไข้ (referral) ก็ทำกันทุกวันอยู่แล้ว เพียงแต่เป็นการส่งจากหมอธรรมดา ไปหาหมอเฉพาะทาง จากที่เราเคยอาสาใน ER เค้าจะมีsection A, B, และ C ตามลำดับความฉุกเฉินและร้ายแรง ใน section C ก็จะรับคนไข้ที่มีปัญหาด้านหัวใจ และอาจเกิดหัวใจวายได้ แต่เข้าเรื่องคือ section A เป็นแผนกที่คนไข้ไม่มีอะไรให้น่าเป็นห่วง ไม่ร้ายแรงอะไรเท่าไหร่ แล้วที่แผนกนี้เค้าก็ให้ Physician's Assistant เป็นคนดูแล แล้วถ้ามีอะไรที่ไม่สามารถแก้ปัญหาได้ก็ให้ หมอ MD, หรือ DO มาปรึกษา เรื่องการเรียนของ Physician's Assistant นั้น คนที่จบพยาบาลมาแล้วก็เรียนต่ออีกระยะ ก็สามารถเป็นได้ มหาวิทยาลัยมีจำกัดในการรับ นร แพทย์ แต่เราคิดว่า เด็กไทยที่ฉลาด อยากเป็นแพทย์ อยากทำงานในด้าน นี้แต่ไม่ได้เป็น เพียงเพราะว่าเด็กคนอื่นฉลาดกว่า มีเยอะ ถ้าเราเปิดโอกาสตรงนี้ให้มากขึ้น มันน่าจะทำประโยชน์ให้สังคมในด้านที่ขาดแคลนได้มากกว่านี้ จากคุณ : Pammeluff เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 22:26:24

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนที่เป็นหมอ นอนวันเว้นวัน วันที่ได้นอนก็นอนไม่กี่ชั่วโมง นานๆ ทีได้กลับบ้าน ทั้งรพ. มีหมอสองคน คือเพื่อนกะผอ. ยังถามมันเลยว่าไหวเหรอ หมอไม่ดูแลตัวเอง จะไปดูแลคนไข้ได้ยังไง มันตอบว่า "แล้วจะให้ทำยังไง ก็รักษาเท่าที่ทำได้ คนไข้คนไหนไม่หนักก็ต้องรอคิวไป..." ขอชื่นชมคุณหมอทุกท่าน ที่รักษาคนไข้ตามเต็มที่ค่ะ จากคุณ : LynnPE เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 23:02:25

ความคิดเห็นที่ 39 มาหละครับ เพิ่งกลับบ้าน วันนี้ไปนั่งอยู่ในห้องประชุมเรื่อง WHO Global Code stop the Brain Drain : What will it take to succeed? ยิ่งทำให้อยากเล่าอะไรให้ฟังอีกมาก เอาเป็นว่าอย่าเพิ่งทะเลาะกันนะครับนะ --" ---------------------------------------------------------------------------------------------- ผมขอไล่ลำดับการแก้ไขปัญหาคร่าวๆ ก่อนนะครับ ตอนแรก เราบอกว่าแพทย์ขาด เราเลยให้เลือกใช้ทุนได้ ต่อมา เราบังคับให้แพทย์ใช้ทุนทั้งหมด หลังจากนั้นจึงเริ่มโครงการผลิตแพทย์เพิ่มเพื่อชาวชนบท (CPIRD) ตามด้วยโครงการหนึ่งอำเภอหนึ่งแพทย์ (ODOD) นอกจากนี้ยังมีการขึ้นเบี้ยเลี้ยงเหมาจ่ายสำหรับแพทย์อีกต่างหาก :) ปัจจุบันโครงการ CPIRD กำลังอยู่ระหว่างการประเมินความสำเร็จ (หรือล้มเหลว) อยู่ครับ ODOD เพิ่งเริ่ม รุ่นแรกใกล้จะจบแล้ว ---------------------------------------------------------------------------------------------- เดิม กระทรวงสาธารณสุขนั้น คิดว่า ถ้าบังคับคนจะอยู่ แต่ครั้นจะบังคับอย่างเดียวก็ไม่ได้ เลยต้องให้โอกาสคนเลือกด้วยว่าจะจ่ายเงินแทนหรือไปอยู่ ซึ่งก็ช่วยเพิ่มจำนวนแพทย์ได้ในระดับหนึ่ง แต่ยังไม่ดีพอ ต่อมากระทรวงยังคิดว่าถ้างั้น เราขึ้นเงินเดือน.ให้หมอ หมอคงอยู่ เลยอัดเงินให้กับหมอเพิ่มขึ้น จนเกิดวิกฤตระหว่างวิชาชีพ เมื่อหลายปีก่อน ส่วนโครงการผลิตแพทย์เพิ่มเพื่อชาวชนบท จะเน้นเรื่องการผลิตแพทย์ส่งไปอยู่ในชนบท ซึ่งโครงการนี้ก็ดีอยู่ตรงที่ว่า เด็กจะมาจากจังหวัดนอกๆ จริง แต่ก็ยังตอบโจทย์ไม่ได้ เพราะการกระจุกตัวของเด็กที่สอบเข้าได้ ยังคงอยู่ในอำเภอเมือง ต่างกับโครงการหนึ่งอำเภอหนึ่งแพทย์ ที่มีการกระจายตัวของคนที่เข้าไปเรียนมากกว่า สอดคล้องกับแนวคิดเรื่อง Local Recruitment ซึ่งเป็นแนวคิดในการคงอยู่ของบุคลากร ที่พยายามใช้กันทั่วโลก จากคุณ : Epinephrine เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 23:13:51

ความคิดเห็นที่ 40 เอ้า...ผมไม่รู้นี่..ว่าท่านโดนมาขนาดนี้... เอาเป็นว่า..ผมต้องขออภัยท่าน natefang ด้วยก็แล้วกัน ความเห็นที่แตกต่าง...อาจนำมาซึ่งความขัดแย้ง ถ้าไม่เคลียร์..ก็จะไม่เข้าใจกัน มันก็คงไม่ต่างอะไรกับยุคของผู้นำท่านนึง..ที่สั่งการแบบ ด่วน ๆๆๆ จะเอาภายในวันนี้ ต้องทำให้เสร็จภายใน....วัน (งานต้องใช้เวลาทำใช้เวลาตรวจสอบเป็นเดือนถึงจะรู้ผล แต่จะเอาภายใน 3 วัน 7 วัน) ทำยังไงล่ะครับ.."รายงานเท็จ" สิ เบิกจ่ายเงินแบบผิดระเบียบสิ ถึงจะได้งานออกมา ทำไปทำมา..จะโดนข้อหาบกพร่อง แถมด้วยทุจริตต่อหน้าที่เข้าให้อีก นี่แค่ยกตัวอย่างบางเรื่องนะ มีอีกหลายเรื่อง ไม่อยากพูด เดี๋ยวพาดพิงหลายคน สรุปแล้ว..แต่ละกระทรวง..ห่วยแตกพอกัน..อยู่ที่ว่า..ใครจะมีทางออกอย่างไร จะทนอยู่...หรืออยู่ทน...หรือไม่ทนอยู่ และอยู่ไม่ทน...ก็ว่ากันไป คห. 25 น่ะถูก...เห็นด้วยเลย จากคุณ : Diamond and The Gang เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 23:23:40

ความคิดเห็นที่ 41 Local Recruitment คือการคัดเลือกบุคลากรจากท้องถิ่นก่อน โดย ODOD นั้น จะเลือกให้ไปเรียนก่อนเลย จริงๆ วิธีนี้ไม่ได้ถูกใช้เฉพาะกับหมอนะครับ จริงๆ ถูกใช้ในวงการพยาบาลและเจ้าพนักงานสาธารณสุขมานานแล้ว และได้ผลค่อนข้างดีด้วย พยาบาลจะถูกส่งไปจากอบต. จากหมู่บ้าน ให้ไปเรียน แล้วกลับมาทำงาน แต่ใช้แนวคิดนี้นั้นยังคงมีจุดอ่อนครับ จุดอ่อนตรงที่ว่า การเกิดสมองไหลภายใน หรือ Internal Brain Drain เช่นจากรัฐไปเอกชน จากชนบทสู่เมือง มันเกิดขึ้นได้ง่าย ไม่ต้องมองมากครับ ถ้าคุณอยู่รพ. ชุมชน คุณจะก้าวหน้าได้ขนาดไหน... ไม่ได้เรียนต่อ ไม่ได้เจอผู้เจอคนอยู่ดี ยิ่งสำคัญกว่านั้นคือ หากมีครอบครัวแล้ว คิดจะส่งลูกไปเรียนโรงเรียนดีๆ ก็ทำไม่ได้ ดังนั้นในทุกๆ วิชาชีพ จึงเกิดภาวะนี้กันหมดครับ Local Recruitment จึงต้องมาพร้อมกับเงื่อนไขที่เข้มงวด เช่นการใช้ทุนที่ยาวกว่า หรือการจ่ายเงินใช้ทุนที่แพงกว่า จากคุณ : Epinephrine เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 23:23:48

ความคิดเห็นที่ 42 มา Bookmark ครับ (ว่าอ่านถึงนี่แล้ว) กำลังจะจบออกไปใช้ทุน ก็หวังว่าจะไม่โดนกดดันอะไรมากแบบที่พี่ๆ โดนกัน เรื่องใช้ทุน ผมเฉยๆ นะ แต่แค่อยากบอกว่าไม่ใช่หมอ ไม่รู้หรอกครับว่ามันเหนื่อยขนาดไหน จากคุณ : - WelL - เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 23:30:57

ความคิดเห็นที่ 43 แต่สุดท้ายแล้ว Local Recruitment ไม่ได้ตอบโจทย์อะไรได้มากนัก เพราะประเด็นอื่นๆ ที่กล่าวมา นอกจากนี้แล้ว ยังมีเรื่องของ การขาดแคลนสิ่งอำนวยความสะดวกในการทำงาน เช่น เครื่องมือแพทย์ที่มีประสิทธิภาพ หรือระบส่งต่อที่ดี ทำให้การทำงานในโรงพยาบาลชุมชนนับเป็นภาระหนักมากสำหรับหมอจบใหม่ ผมขอยกกรณีศึกษารพ. ด่านซ้ายนะครับ ซึ่งเป็นรพ. นึงที่ผมประทับใจในการจัดการมาก รพ. ด่านซ้ายเป็นรพ. ที่อยู่ชายแดนของจังหวัดเลย จัดเป็นโรงพยาบาลที่ไม่มีอะไรเลย ยี่สิบกว่าปีก่อน คุณหมอภักดี ผอ. คนปัจจุบันไปอยู่ที่นั่น พร้อมกับความคิดว่าสามปีก็กลับแล้ว แต่เมื่อไปอยู่นานๆ ได้สัมผัส ก็พบว่ามีคนไข้บางส่วนที่ไม่ได้หาหมอ และมีคนแก่อีกจำนวนมากที่ขาดโอกาส สิ่งที่ชุมชนอยากได้คือการไปเยี่ยมบ้าน เพราะไม่สามารถมาได้ แต่รพ. ก็บอกไปว่าไม่มีเงิน จึงได้เกิดโครงการจ้างนักกายภาพบำบัดคนแรกขึ้น โดยใช้เงินกองทุนชาวบ้าน ที่บริจาคให้คนละ 1 บาทต่อเดือน ปัจจุบัน นักกายภาพบำบัดคนนั้น "พี่่ต่าย" อยู่ที่รพ. ด่านซ้ายมา 15 ปี โดยคงสถานะ "ลูกจ้างชั่วคราว" อยู่ถึงทุกวันนี้ นอกจากนี้รพ. ยังสามารถจัดการผ่าต้อกระจก ทำขาเทียม ผ่าตัดหัวใจได้บ้าง ทั้งหมดนี้ใช้จิตอาสาเข้าช่วยด้วยส่วนหนึ่ง ---------------------------------------------------------------- วันนี้หมอภักดี ได้มีโอกาสมากล่าวสุนทรพจน์ต่อหน้าพระพักตร์สมเด็จพระเทพครับ คุณหมอได้กล่าวว่า สิ่งที่ลูกผมได้ ลุกชาวบ้านต้องได้ ซึ่งผมได้สัมผัสคำพูดนี้ด้วยตัวเองครับ คุณหมอจัดค่ายต่างๆ เพื่อสร้างเสริมคุณภาพชีวิต เช่นค่ายศิลปะ ค่ายวิทยาศาสตร์ในชุมชน ประโยคสุดท้าย คุณหมอทิ้งท้ายไว้ว่า "ผมจะอยู่ด่านซ้ายตลอดไปครับ" จากคุณ : Epinephrine เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 23:40:37

ความคิดเห็นที่ 44 คุณ Diamond and The Gang เห็นด้วยกับ ความผิดของแก็สโซฮอลล์ใช่มั้ยครับ 5555 จากคุณ : majicoffee เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 23:40:42

ความคิดเห็นที่ 45 ผมชื่นชมรพ. ด่านซ้ายมาก บุคลากรเกือบทั้งหมดของรพ. เป็นคนในด่านซ้าย และรพ. ก็จะส่งเสริมให้ทำในสิ่งที่บุคลากรแต่ละคนอยากจะทำ แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่จะนำไปใช้ได้กับทุกที่ครับ เรามีความหลากหลายด้านบริบททำให้แต่ละพื้นที่ต้องมีวิธีการจัดการที่ต่างๆ กันไป การจัดการกับกำลังคนก็เหมือนกัน แต่ละที่มีรูปแบบต่างกัน ในเมื่อเงินก็ไม่ใช่คำตอบ ใกล้บ้านไม่ใช่คำตอบ หรือกระทั่งเรื่องของสิ่งอำนวยความสะดวกยังไม่ใช่คำตอบ อะไรคือคำตอบจริงๆ หละ??? จากคุณ : Epinephrine เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 23:46:22

ความคิดเห็นที่ 46 ^ ^ เอ๊า...นึกว่านอนไปแล้ว #44 น่ะ แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 54 23:47:49 จากคุณ : Diamond and The Gang เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 23:46:55

ความคิดเห็นที่ 47 คำตอบของการแก้ปัญหาไม่มีครับ เพราะไม่มีสูตรไหนสำเร็จตายตัว แต่ถ้าพูดถึงสิ่งที่คุณหมอ Umiki อยากรู้ คือกระทรวงทำอะไร.... กระทรวงทำอะไรช้าเกินไป เพราะติดอยู่แต่เรื่องการเมืองสารพัด...เจ้านายผมจะมาอ่านป่ะเนี่ย และมีโครงการหลายๆ โครงการที่ยังคาราคาซังมีปัญหาอยู่ ในฐานะนักวิจัยเชิงนโยบาย ปวดหัวเหมือนกันครับ แต่ทำอะไรไม่ได้ เราแค่เด็กตัวน้อยๆ (รึเปล่า) ในระบบ จากคุณ : Epinephrine เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 54 23:57:42

ความคิดเห็นที่ 48 สิ่งที่คณะกรรมการกำลังคนแห่งชาติกำลังพยายามทำตอนนี้อย่างเต็มที่คือ การสร้างบทเรียนการจัดการกำลังคนในพื้นที่ขาดแคลนหลายๆ แบบ เพื่อกระตุ้นให้เกิดการสร้างสรรค์มากขึ้น และสร้างการบริหารจัดการอย่างมีส่วนร่วมในชุมชนมากขึ้น แต่ก็อย่างว่าครับ เราจะมาใช้จิตอาสา กับให้ชาวบ้านดูแลกันเอง โดยที่ระบบยังอ่อนแอไม่ได้ จิตอาสาสำหรับผมเป็นเรื่องเพ้อฝันครับ คนมันต้องกินต้องอยู่ จิตอาสาท้องไม่อิ่มครับ การสร้างระบบที่สมบูรณ์ต่างหากที่จะช่วยต่อไปได้ จากคุณ : Epinephrine เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 00:05:23

ความคิดเห็นที่ 49 มาแลกเปลี่ยนความเห็นกันบ้างดีกว่าครับ คห. 8 คุณกินลม ชมทะเล ผมคิดว่าการลดจำนวนหมอที่ทำงานบริหารนี่ คนเห็นด้วยเยอะครับ แต่วัฒนธรรมองค์กรไม่ได้บอกแบบนั้น ต้องยอมรับว่าหมอผู้ใหญ่มากมายที่อีโก้จัดๆ ไม่ยอมให้คนอื่นมาบริหาร เพราะคิดว่าตัวเองเก่ง จริงๆ ตั้งแต่นายแพทย์สสจ. แล้วครับ ควรให้สาสุขเป็นคนดูด้วยซ้ำ สำหรับเรื่อง Relicensing ตอนนี้เป็นปัญหาใหญ่ในเกือบทุกวิชาชีพครับ มีแค่พยาบาลเท่านั้นที่มีการ Relicense อย่างเต็มรูปแบบ อ. ที่แพทยสภาก็เคยพูดๆ ไว้อยู่ เภสัชของผมก็เป็นปัญหาตั้งแต่ตัวพรบ. วิชาชีพแล้วครับ ไม่ได้เขียนรองรับตรงนี้ ผมเสนอวิธีซิกแซกเพื่อให้เกิดการ Relicense ให้ก็ไม่รู้จะสำเร็จไหม ^^" และเรื่องกำหนด Zone การเข้าศึกษาน่าสนใจครับ รูปแบบคล้ายกับใบอนุญาตรัฐของสหรัฐ แต่พรบ. วิชาชีพไม่ยอมครับ ต้องลองคุยกับผู้ใหญ่ในแพทยสภานะเนี่ย หากเร็วๆ นี้มีโอกาสคุยกับอ. ในแพทยสภา แล้วถ้าแกยังไม่อ่านกระทู้นี้ น่าแลกเปลี่ยนความเห็นกับแกครับ จากคุณ : Epinephrine เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 00:13:35

ความคิดเห็นที่ 50 ส่วนคห. คุณ Umiki อย่างที่ผมบอกครับ ทุกปัจจัยมันต้องเสริมกัน ไม่ใช่แค่เรื่องเอาคนในท้องถิ่นมาเรียน ไม่ใช่แค่เพิ่มเงิน แต่ต้องเพิ่มโอกาสในการเข้าถึงสิ่งต่างๆ ให้มากขึ้นด้วย แก้ปัญหากระทรวงเดียวไม่ได้ แต่ปัญหานี้สะท้อนภาพความเน่าของประเทศไทยได้ดีทีเดียว ว่าไหมครับ จากคุณ : Epinephrine เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 00:23:19

ความคิดเห็นที่ 51 ขอ Bookmark ตรงนี้ไว้นะครับ ^^ จากคุณ : foscarnet เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 00:32:34

ความคิดเห็นที่ 52 เรื่องการผลิตแพทย์ ต้องให้คนที่อยู่เฉพาะตรงนี้มาตอบคงชัดกว่า แต่การควบคุมคุณภาพ นี่คือเงื่อนไขที่ทำให้การเพิ่มจำนวนของแพทย์เพิ่มขึ้นช้ามากครับ ต้องทำใจตรงนี้ด้วย สิ่งหนึ่งที่ผมอยากให้คิดกันมากๆ คือ หมอก็เป็นคน มีรักมีโลภ แม้โดยส่วนตัวผม ผมมักจะบอกว่า หมอทำงานแลกเงิน ดังนั้นไม่พอใจในที่ทำงานก็ย้าย ไม่เห็นแปลก และไม่ได้ถือเป็นบุญคุณของหมอ แต่เป็นหน้าที่ เพราะหมอเลือกทำอาชีพนี้เอง แต่ลึกๆ แล้วผมก็อยากให้หมอยังคงอยู่ในระบบรัฐที่แสนจะทรมานนี้ต่อไป เพื่อรอสักวันที่มันจะดีขึ้น และสำหรับหมอที่ตั้งใจอยู่เพื่อการนี้ สำหรับผม ผมมองว่าเป็นบุญคุณแน่ๆ จากคุณ : Epinephrine เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 00:41:23

ความคิดเห็นที่ 53 คือถ้าให้ผมมองนะครับ ผมมองว่าประเทศชาติเราล้มเหลวอยู่ 2 อย่างครับ ที่เป็นปัจจัยทำให้แพทย์ไม่อยากอยู่ 1. ล้มเหลวในด้านการศึกษา 2. ล้มเหลวในด้านการพัฒนาชนบทให้เจริญ ล้มเหลว 3 อย่างนี้นี่แหละครับมันเป็นผลพวงตามมาทำให้ 1. ล้มเหลวในด้านการศึกษา ทำให้เด็กที่อยู่โรงเรียนตามชนบท มีคุณภาพแตกต่างกับเด็กนักเรียนในเมือง พอเข้ามาเรียนในคณะแพทย์ เกิดความเหลื่อมล้ำกันมากเหลือเกิน ซึ่งเป็นปัญหาทำให้เด็กในชนบทบางคนไม่สามารถเรียนจนจบได้ครับ ทำให้ขาดแพทย์ที่น่าจะอยู่กับระบบ ในโรงพยาบาลชุมชนไปอีก และรวมไปถึงการที่ไม่ยอมรับฟังเหตุผลทางการแพทย์ หลงเชื่อในสิ่งงมงาย ซึ่งผมว่ามันออกแนวสร้างปัญหาทางการแพทย์มากกว่าเดิมซะอีก (Steroid Abuse เยอะมากกกกก) หรือบางคนเชื่อเพื่อนบ้านมากกว่าเชื่อหมอ โยนยาหมอทิ้งไปกินยาเพื่อนบ้าน ก็ไม่รู้จะทำยังไง ความร่วมมือในการรักษาไม่ได้จนกระทั่งอาการตัวเองหนัก พอหมอรักษาไม่ได้ กลายมาเป็นความผิดของหมอ 2. ล้มเหลวในด้านการพัฒนาชนบทให้เจริญ เป็นสิ่งที่ชัดเจนมากครับว่าทำไมแพทย์ถึงไม่ค่อยอยากอยู่ หรือไม่ยอมที่จะอยู่โรงพยาบาลชุมชนที่ห่างไกลจากอำเภอเมือง (รวมไปถึงอำเภอเมืองในหลายๆจังหวัด... โดยเฉพาะในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) ซึ่งตรงจุดนี้ก็ไม่รู้จะโทษใครล่ะครับ....... ถ้าให้ผมสรุปนะครับ สรุปได้ใจความแค่ว่า คุณภาพประชากรของคนไทย "ต่ำ" ครับ ทำให้เกิดปัญหา ทางแก้ ปรับระบบการศึกษาใหม่ก่อน แล้วก็สวดมนต์ให้เด็กรุ่นลูกรุ่นหลานของเรารู้จักใช้สมองให้มากขึ้นครับ ปล.เอาง่ายๆครับ แค่ไปดูระบบ+ข้อสอบ Entrance สมัยนี้ ผมก็ว่าระบบการศึกษาของประเทศนั้นล้มเหลวไปเกินกว่าครึ่งแล้วครับ ข้อสอบเน้นไปในการ "นั่งทางในใช้ความรู้สึก" มากกว่าการใช้เหตุผลครับ จากคุณ : Umiki เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 00:44:50

ความคิดเห็นที่ 54 ปล. อีก 1 วิธีที่ผมคิดคือ หาคนไปไล่ยิงเต่าล้านปีในกระทรวงศึกษาให้ตายให้เรียบครับ แต่คงได้แค่เพ้อฝัน จากคุณ : Umiki เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 00:46:38

ความคิดเห็นที่ 55 ส่วนเรื่องการเป็นข้าราชการนั้น ผมบอกได้เต็มปากครับ ตัวผมรับใช้ราษฎร ดังนั้น ไอ้คำที่ชอบแปะท้ายรถว่า "ข้าราชการ ข้าของแผ่นดี ต้องเป็นคนเก่ง คนดี" อย่ามาแปะ ถ้าทำไม่ได้ ผมเป็นแค่ลูกจ้างชั่วคราวของหน่วยงานที่สังกัดครับ ไม่ได้เป็นราชการ ยอมลดเงินเดือนตัวเองไปเกือบครึ่งเพื่อมาทำงานตรงนี้ เพราะที่บ้านไม่ได้เดือดร้อนอะไรมากนัก แล้วผมเองก็ไม่ใช่คนที่อยากมีอะไรมากมาย รถเก่าๆ บ้านเก่าๆ หอโทรมๆ ผมอยู่ได้อยู่แล้ว แต่จะมีสักกี่คน ที่ไม่มีภาระ แล้วมาใช้ชีวิตแบบผมได้ ดังนั้นอย่าถามหาจิตอาสา กับคนที่ยังไม่พร้อมครับ มันข้ามขั้นไปนิดนึง :) จากคุณ : Epinephrine เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 00:47:29

ความคิดเห็นที่ 56 เรียนคุณกลิ่นแก้วกรุ่นเคียงกาย ข้าน้อยแค่ยกประเด็นที่ชอบพูดกันให้เห็นขอรับ ว่าการลงทุนผลิดแพทย์มันมากมายอย่างที่กล่าวอ้างจริงหรือไม่ ส่วนเรื่องอ.ใหญ่และคนไข้เป็นสิ่งที่ประเมินค่ามิได้ก็เห็นด้วยขอรับ แต่เนื่องจากจับต้องไม่ได้ก็เลยไม่รู้จะนับอย่างไร ใจเย็นๆนะขอรับ ข้าน้อยจบมาสิบกว่าปีแล้ว ใช้ทุนครบ 3 ปี เรียนต่อเฉพาะทางก็ใช้ทุนครบ 3 ปี แต่ตอนเรียน subboard นั้น ทางรพ. ไม่สามารถหาทุนให้ได้ (อ้างว่าขอไม่ได้ แต่ทราบมาว่าไม่ได้ขอไป) ก็เลย free training จนจบมาก็ยังทำงานราชการอยู่ขอรับ วันนี้ตรวจคนไข้ตั้งแต่ 8 โมงครึ่งถึงบ่ายสองไม่ได้กินข้าว (เช้าด้วยเพราะกินแต่กาแฟ) จนคนไข้กับญาติบอกสงสารหมอกันเลยทีเดียว (จริงๆก็มีคนไข้บอกว่าหมอน่าสงสารเกือบทุกวันแหละ เพราะเค้าก็เห็นเรานั่งตรวจไม่ได้ไปไหน กว่าจะได้กินข้าวเช้าก็เกือบบ่ายสองทุกวันอยู่แล้ว) กินเสร็จก็ต้องมาคุม EST/echo ต่อ ต่อด้วย round เย็น ก็ยัง happy อยู่ น้ำตาซึมเวลาคนไข้กับญาติบอกว่าหมอน่าสงสาร แต่ก็ของขึ้นเวลาเจอคนไข้กับญาติที่มีปัญหา บอกเสมอว่าถ้าไม่ชอบหมอก็เลือกตรวจกับคนอื่นได้เลย พอดีกว่า หลายความเห็นน่าสนใจจริงๆด้วยขอรับ  ส่วนตัวรู้สึกว่าหมอจบมาแต่ละปีมีไม่น้อย ไม่ว่าจบใหม่ หรือเฉพาะทาง แล้วมันหายไปไหนหมดฟะ  ก็ยังคิดว่าควรจะ fill ให้เต็มทีละรพ. ให้อยู่ได้ไปเรื่อยๆ ดีกว่าหย่อนหมอไปคนนึงแล้วลาออก เห็นอย่างบางบ่อ หมอไปแล้วก็ไม่อยากย้ายออกกัน เพราะหมอมีค่อนข้างเยอะ งานก็ไม่หนักมาก เวรก็ไม่ถี่ อย่างนี้อยู่แล้ว happy ก็บอกต่อๆกัน ถึงแม้จะมีหมอขอลาไปเรียน ก็จะมีหมอขอย้ายมาจนเต็มอยู่ดี นี่แหละที่น่าจะทำขอรับ มีหมอมากๆแล้วจะแย่ไหม รพ.จะเจ๊งไหม คิดว่าไม่น่าจะแย่มาก อาจเสียเงินเดือน กับพตส ส่วนเงินหมื่นคิดว่า หมอส่วนใหญ่คงอยากไปทำข้างนอกมากกว่าอยู่เวรรพ.ถ้าหมอมากเวรในรพ.น้อยก็ต้องไปอยู่เวรนอกเพิ่มเติม ส่วนค่าเวรรพ.เป็น fixed cost อยู่แล้วจะหมอ 3 คนหรือ 8 คนค่าเวรก็ 30 วันอยู่ดี แก้ไขเมื่อ 28 ม.ค. 54 00:58:22 จากคุณ : xanyz เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 00:50:11

ความคิดเห็นที่ 57 ก็มันเป็นซะอย่างงี้อะครับ แต่ละคห.คิดแต่จะออกมาตราการบังคับ บังคับใช้ทุน เพิ่มค่าปรับ คุณว่ามันไม่ชุ่ยไปหน่อยเหรอครับ ไม่คิดถึงใจกันบ้างหละ ว่าทำไมเค้าถึงลาออก ระบบ สธ. ตอนนี้มันเน่าครับ ตาม รพช. มีแต่เมา ตีกัน กินเหล้า กระเพาะทะลุ ไม่รู้จักดูแลสุขภาพ บางทีที่ไหนอิทธิพลหน่อย ยิ่งน่ารำคาญ ใหญ่มาจากไหนไม่รู้ มาข่มขู่หมอ ข่มขู่พยาบาล สภาพกันดารเนี่ย บอกตรงๆ ชิวชิว ไม่มีผับ ไม่มีห้าง ไม่ได้แคร์ไรมากมายหรอก ขับรถไม่เกินชั่วโมงก็ถึงตัวจังหวัดแล้ว แต่งานเอกสาร งาน Service นักการเมืองท้องถิ่น(มันบังคับ) งานไร้สาระเนี่ย น่าเบื่อคอดๆ แก้ไขเมื่อ 28 ม.ค. 54 10:12:22 จากคุณ : Mdiic~* เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 10:10:18

ความคิดเห็นที่ 58 เห็นด้วยทุกความเห็นครับ ปัญหาหลักไม่ใช่อยู่ที่เงินมาก/น้อย แต่เพราะสิ่งแวดล้อมต่างหากที่ทำให้ทนอยู่ไม่ได้ เหมือนที่คุณ Mdiic~* พูดแหละครับ +10 กะโหลก จากคุณ : foscarnet เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 11:48:55

ความคิดเห็นที่ 59 เรื่องการใช้ทุนน่าจะเปิดโอกาสให้มีการ rotate โดยสามารถเลือกที่จะหมุนเวียนเปลี่ยนมาใช้ทุนได้ เช่น ใช้ทุนที่โรงพยาบาลในเขตชนบท 3 เดือน ส่วนอีก 3 เดือนก็จะกลับไปทำในเมืองหรือไปทำเอกชนก็ได้ แล้วอีก 3 เดือนถัดมาก็กลับมาทำที่โรงพยาบาลในเขตชนบท สลับหมุนเวียนไปจนกว่าจะหมดระยะเวลาใช้ทุน ซึ่งระยะเวลาใช้ทุนแบบนี้ก็ควรจะเพิ่มขึ้นอีกเท่าเนื่องจากระยะเวลาครึ่งหนึ่งสามารถไปทำที่ได้ก็ได้ วิธีนี้ก็เป็นการเพิ่มทางเลือกในการใช้ทุน และคิดว่าน่าจะช่วยบรรเทาปัญหาแพทย์ทนอยู่ในเขตชนบทไม่ได้ เนื่องจากว่าก็ได้มีเวลาครึ่งหนึ่งที่จะไปทำงานในเมืองหรือทำงานใกล้บ้านใกล้ครอบครัว แต่ก็ไม่ทราบว่าระบบปัจจุปันจะสามารถรองรับการ rotate ได้หรือไม่ ซึ่งถ้ามีแพทย์ยอมเสียสละมาหมุนเวียนเปลี่ยนกันเยอะๆ ก็น่าจะช่วยลดปัญหาขาดแคลนบุคลากรได้บ้าง จากคุณ : Little Husky เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 12:14:23

ความคิดเห็นที่ 60 อยู่ที่ไหน ก็สามารถรักษาคนไข้ได้ แล้วจรรยาบรรณ ก็ไม่ได้แปลว่าห้ามลาออกจากราชการสักหน่อย จากคุณ : หมอก้อนหิน เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 13:24:47

ความคิดเห็นที่ 61 ปัจจุบันผมก็อยู่ราชการมาเเล้วจะครบ 2 ปีครับ... เเละบอกตามตรง...ว่ากำลังจะออก......ซึ่งในใจนุกเสียดายอยู่เหมือนกัน เรื่องคนไข้หรือความเหนื่อยไม่ค่อยมีปัญหาสำหรับผมมากนัก อาจเพราะส่วนหนึ่งผมรู้สึกดีมากเวลาเจอคนไข้เข้ามาหาเเล้วเขาเดินยิ้มออกไป ผมรู้สึกสนุกเเละดีใจที่ได้รักษาผู้คน (เเต่บางวันเจอหลายร้อยนี่ก็ปางตายอยู่น่ะนะ) เเต่สาเหตุจริง ๆ ผมต้องตอบว่าระบบเเละองค์กร (บางองค์กรนะครับ ไม่ใช่ทุกหน่วยงานหรอก) ทุกวันนี้ผมมองว่าระบบเริ่มมีปัญหามากขึ้นเรื่อย ๆ นะครับ ซึ่งจากการพูดคุยหลาย ๆ ด้านคือ คนใหญ่คนโตที่มีอำนาจจริง ๆ ไม่คิดจะเเก้ไข เเละส่วนใหญ่ที่เป็นเเบบนี้เพราะ "คนที่มีอำนาจเขาไม่ได้มาเดือดร้อนอะไรกับเราด้วย" ดังนั้นเขาก็ปล่อยให้คาราคาซังให้คนซึ่งเกี่ยวกับการรักษาอย่างเเท้จริงต้องลำบากกันต่อไปเช่นเดิม สงสารก็เเต่คนไข้นี่ล่ะ ต้องมารับกรรม หมอหลายคนที่เคยมีอุดมการณ์เจอเเบบนี้มันก็ท้อเเท้เหมือนกันครับ จากคุณ : Gundam ELPIS เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 14:03:01

ความคิดเห็นที่ 62 ปัญหาที่แท้จริง ผมว่า  คือการกระจายอำนาจ ครับ  ถ้าให้แต่ละจังหวัดสามารถตัดสินใจ เองในทุกระบบ  มันจะไม่มีปัญหา การกระจายบุคลากรในทุกวิชาชีพ ครับ  เพราะแต่ละ จังหวัดเขาต้องการพัฒนาจังหวัดของเขาอยู่แล้ว  เพียงแต่ส่วนกลางไม่สนับสนุนเท่านั้น เอง ถ้าเขาได้รับอำนาจในการตัดสินใจเอง   เขาก็จะสามารถให้งบประมาณที่มีนั้นเข้าไป ในส่วนที่ต้องการ  อย่างเช่น การศึกษา การแพทย์ ฯลฯ ตามลำดับความสำคัญของแต่ละ จังหวัด  อย่างเช่น  เริ่มแรกอาจจะดึงแพทย์เก่งๆมาอยู่ ให้งบโรงพยาบาลมากขึ้น  ต่อไป ก็ให้งบการศึกษา เอาครูดีๆมาสอน  คนเก่งๆที่มีครอบครัวก็จะไม่ย้ายออกนอกพื้นที่  ฯลฯ แต่นี่   ทุกจังหวัดจะได้อะไรหรือทำอะไร ก็เกิดจากส่วนกลาง คนนั่งโต๊ะบริหารสั่งลงไป ทั้งนั้นว่า คุณควรจะได้อะไร ทำอะไร  ทั้งๆที่ รู้ก็ไม่รู้  แต่สั่งได้ นั่นเอง คุณ Epinephrine ครับ   เรื่อง Relicensing แบบค่อยๆเปลี่ยนแปลง นี่  ลองไปคุยกับ ทันตแพทยสภา ดูสิครับ  จากตอนต้นที่ไม่ยอมกัน ตอนนี้  เริ่มไม่รู้สึกตัวกันว่า ต้องเข้ามา สู่การ Relicensing แล้ว...ฮิ..ฮิ.. จากคุณ : กินลม ชมทะเล เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 14:10:32

ความคิดเห็นที่ 63 กระทรวงทำไร.... ...คนใหญ่คนโตในกระทรวงจะไปทำอาร๊ายยย...กว่าจะขึ้นไปถึงขนาดนั้นได้ ไม่อยากจะบอกว่าต้องลิ้นหนาขนาดไหน... นโยบาบของสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดของแต่ละที่ไม่เหมือนกันนะ จังหวัดที่เคยอยู่ มีนโยบายว่าถ้ากระทรวงประกาศอะไรออกมา สถิตินู้นนั่นนี่ ก็ต้องตามนั้น เพื่อสร้างผลงาน โรงพยาบาลจังหวัดเมื่อ20ปีก่อนเป็นยัง ปัจจุบันก็ยังเป็นอย่างงนั้น เพราะมัวแต่เอาหน้า ไม่ยอมแก้ปัญหาจริงๆ หมอใหม่อยู่ได้ปีเดียว ลาออกกันเกินครึ่ง ทีละ10 20คน ..ไปเรียนต่อกันซะส่วนใหญ่ ไม่ได้ไปนั่งทำสกิน ตอนมีนโยบาย ปีใหม่ สงกรานต์ห้ามเจ็บห้ามตาย เคยอยู่เวรปีใหม่ มีเด็กอุบัติเหตุ ไม่รอดแล้วล่ะ มีคำสั่งจาก สสจ. ทันที พร้อมพี่ตำรวจมาพร้อม ว่า ทำยังไงก็ได้ไม่ให้ตาย ไม่ให้รายงาน ไม่ให้เป็นข่าว ให้รีบรีเฟอร์ให้พ้นเคสจังหวัด!! ดูซิ คนยุ่งกับเคสจะตายอยู่แล้ว ต้องมาดีลกับเสลดเป็ดพวกนี้อีก จังหวัดนี้ หรูทุกปี ว่า ไม่เคยมีคนตายในเคสจังหวัดในช่วงเทศกาล สงบมากกกกกกกกก เยิ๊นนน! ถามคนที่บอกว่าอยากให้อยู่รพ.รัฐ นี่ ถ้าเป็นลูกเต้าตัวเอง ไม่มีเวลากลับบ้านกลับช่อง บ่ทุกวัน ดีเพรสทุกวัน เครียด จนหลายๆคนต้องกินยานอนหลับ ยาแก้เครียด ยังจะมานั่งรักษาจรรยาบรรณ นั่งรอเป็นบ้าอยู่ที่ รพช.ไหม ถ้ามันไม่ไหว เค้าก็หาทางไปอย่างอื่น (อันนี้รวมถึงพยาบาลด้วยนะ อาชีพนี้ก็น่าสงสารนะ ) ทุกวันนี้บอกน้องแท้ๆ ที่กำลังจะจบว่า ไม่ต้องไปใช้ทุนนะ สมัครเรียนต่อเลย เงินเดือนเรซิเดนท์ ต้องกินแกลบขนาดไหนก็ไม่ต้องสน ชั้นส่งแกเอง! จากคุณ : .... เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 14:19:35 A:223.206.145.102 X: TicketID:195212

ความคิดเห็นที่ 64 ราชการ ถึงเงินเดือนจะน้อยกว่าเอกชนเยอะ (อาชีพอื่น)แต่คนก็แย่งกันเข้ามากมาย แต่หมอตรงกันข้าม มีแต่คนอยากจะออก เพราะคนที่เรียนหมอมีแต่พวกเห็นแต่จะหาประโยชน์หมดเหรอ? มองโลกแคบไปหน่อยกระมัง ? จากคุณ : Elixir The High Priest เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 14:45:09

ความคิดเห็นที่ 65 ไม่ใช่เฉพาะหมอหรอก สาขาอื่นๆก็ประสบปัญหาเดียวกัน รัฐดีแต่ผลิตคน แต่ไม่ยอมรักษาคน คนเก่งๆดีๆก็ออกกันเกือบหมด เหมือนตุ่มรั่ว เติมน้ำเท่าไหร่ก็ไม่เต็ม แต่ส่วนใหญ่คนทั่วไปจะโทษคนที่ลาออกว่าไม่มีอุดมการณ์มั่ง เนรคุณมั่ง มันก็เลยไม่ได้แก้ปัญหาที่ต้นเหตุ จากคุณ : ม้าหงอย เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 16:05:12

ความคิดเห็นที่ 66 ขอบคุณ และ เป็นกำลังใจให้ จขกท. ด้วยนะครับ ... สำหรับ ประเด็นนี้ คุยกันหลายรอบมาก .. เนื้อหา ก็ยังวนเวีัยน เหมือนเดิม T-T บทความนี้ เคยนำมาตั้งเป็นกระทู้ แต่ว่าค้นหาแล้วไม่พบ ก็แวะไปอ่านในบล๊อกผมละกันนะครับ ... สาเหตุที่ทำให้แพทย์ลาออกจากราชการ ... เคยมีการวิจัยมาเพียบ เมื่อไหร่จะเริ่มแก้ไข ??? http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=cmu2807&month=23-02-2010&group=7&gblog=125 แพทย์ต้องมี จรรยาแพทย์ (จรรยาบรรณ) แล้วคนอื่น อาชีพอื่น ไม่ต้องมีหรือ ??? http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=30-08-2009&group=7&gblog=31 ปล.   ผมรับราชการมา ๑๕ ปี .. ปัจจุบันลาออกจากราชการ แต่ก็ยังเป็น " หมอ " อยู่ ... ผมรักวิชาชีพ แล้วก็คงเป็นหมอไปเรื่อยๆ แต่คงทำน้อยลง ... เอาเวลาไปทำอย่างอื่นบ้าง นะครับ .. แถม .. ทำไม ผมถึงลาออกจากราชการ .... เรื่องเก่าเขียนไว้ตั้งแต่ปี 2551 เอามาเล่าสู่กันฟัง http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=28-01-2011&group=7&gblog=126 จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 16:08:37

ความคิดเห็นที่ 67 rep 37 "เราคิดว่าน่าจะเปิดสาขาที่เรียนเร็วกว่าแพทย์ แล้วก็น้อยกว่าแพทย์ แต่สามารถรองรับความต้องการเบื้องต้นของชนบท อาจจะเป็นเหมือน Physician's Assistant สามารถตรวจ และวินิจฉัยโรคคนไข้ได้ แล้วถ้ามีอะไรที่เกินความรู้ ก็ให้ปรึกษาหมอระดับต่อไป ซึ่งการส่งต่อคนไข้ (referral) ก็ทำกันทุกวันอยู่แล้ว เพียงแต่เป็นการส่งจากหมอธรรมดา ไปหาหมอเฉพาะทาง" เราว่าหกปีที่จบมา มันยังน้อยไปด้วยซ้ำนะความรู้ด้านสุขภาพเนี่ย ตอนเป็นอินเทิร์น คิดว่าตัวเองหรูหราเก่งเริ่ด ทำได้ทุกอย่างรู้ทุกอย่าง เฟรชสุดขีด พอมาเรียนต่อ ยิ่งอยู่สถาบันใหญ่ๆเครื่องมือเยอะๆ รู้สึกเลยนะ ว่า โอว้..ตอนนั้น ที่ว่าตัวเองรู้นี่ รู้ขนาดไหน ที่ไม่ยอมส่งมาเพราะ ดูแล้วว่าไม่มีอะไร จริงๆแล้ว เรามี่ความรู้มากพอ ที่จะบอกว่า "ไม่มีอะไร" ได้จริงๆเหรอ เครื่องมือที่มีตาม รพช.ก็ไก่กาเหลือเกิน จริงเหรอที่มันไม่มีอะไรซ่อนอยู่ อยากบอกว่าหมอที่อยากจะให้ไปอยู่ รพช. คือหมอที่เก่งนะ ทั้งวิชาการ การDDX โรค ยังต้องศิลปะในการรักษา...นี่ก็หืดจับแล้ว ต้องเป๊ะ ต้องแม่น ต้องหัด"คิดถึง" ทุกๆโรค เพราะมันแทบไม่มีเครื่องมือ หรือระบบอะไรที่จะช่วยเกื้อกูลเราเอาซะเลย ส่วน PA เราเห็นว่าจริงๆ พวกพยาบาลเวชปฏิบัติที่เค้าไปเรียนต่อยอดมา เค้าก็ช่วยเหลือหมอใน รพช.ได้เยอะ อยู่เหมือนกันนะ คือ รู้สึกว่าไม่ต้องไปเพิ่มเติมแต่งอะไรให้มันมากหรอก เอาที่มีอยู่ให้มันมีคุณภาพ ทำระบบให้มันเอื้อ เงินจัดสรรให้มันเอื้อ กำลังคนที่เทรนมาแล้ว ก็สนับสนุนเค้าให้ไปต่อยอดความรู้ซะ จะได้เอามาพัฒนา น่าจะดีกว่า คิดโครงการหรูหราฟูฟ่าอลังการดาวล้านดวง เฉพาะตอนเริ่ม ตอนหลังก็ปล่อยตายตามยถากรรม จากคุณ : .... เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 16:36:18 A:223.206.145.102 X: TicketID:195212

ความคิดเห็นที่ 68 ....ไม่เห็นเกี่ยว กะเรื่องจรรยาบรรณ ของพี่ Epinephrine ตรงไหน 555++ บ่นซะเป็นคุ้งเลยเรา ขออำภัย จากคุณ : .... เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 16:38:05 A:223.206.145.102 X: TicketID:195212

ความคิดเห็นที่ 69 สำหรับผมที่ลาออกก็มีหลายสาเหตุรวมๆกันครับ   - เคยอยู่เวรดึกๆตี3  เดินไปเดินมาดูคนไข้  ก็มีความคิดแวบเข้ามานี่เรามาดูแลใครอยู่เนี่ย  แต่พ่อแม่เราไม่สบายอยู่ที่บ้านยังไม่มีคนดูแลเลย  เลยลาออกมาอยู่ใกล้ๆกับพ่อแม่จะได้ดูแลท่านครับ   - อยู่ในภาครัฐภาระงานมากเกินไปครับ  มีงานโน่นงานนี้ฝากมาเต็มไปหมด แค่งานตรวจรักษาคนไข้ตามที่ได้เรียนมาก็เวลาไม่พอแล้วครับ  ยังมีงานพัฒนาคุณภาพโรงพยาบาลอีก  งานชันสูตรศพต้องไปขึ้นโรงขึ้นศาลอีก - ทำงานติดต่อกันมากเกินไปครับ ยิ่งวันไหนที่ต้องอยู่เวรนอกเวลาเนี่ยต้องทำงาน32ชั่วโมงติดกันโดยไม่ได้นอนงีบพักผ่อนแม้แต่นิดเดียว เป็นอันตรายต่อทั้งตัวเองและคนไข้ครับ  ประสิทธิภาพในการทำงานลดงลงแน่นอนครับ  พอมาอยู่ภาคเอกชนทำงานติดต่อกันมากสุดแค่12ชั่วโมงครับ  คุณภาพชีวิตดีขึ้นครับ โอกาสในการตรวจรักษาคนไข้ผิดพลาดลดลงครับ  ดีกับทั่งตัวเองและคนไข้ครับ -อยู่ภาครัฐในเวลาราชการตรวจคนไข้ตั้งแต่80-150คนต่อ8ชั่วโมงครับ โอกาสผิดพลาดรักษาไม่ได่ตามมาตรฐานมีแน่นอนครับ  แต่ภาคเอกชนแค่30-40คนต่อ8ชั่วโมงครับมีเวลาซักถามประวัติคนไข้และตรวจร่างกายคนไข้อย่างละเอียดได้มากขึ้น คนไข้เองก็ได้รับการรักษาที่มีคุณภาพมากขึ้น  ตัวแพทย์เองโอกาสโดนฟ้องร้องก็ลดลงครับ -มีเวลาให้ตัวเองและครอบครัวมากขึ้นครับ  มาอยู่ภาคเอกชนข้อนี้เห็นได้ชัดมากครับ  ผมมีเวลาออกกำลังกายดูแลตัวเองมากขึ้น  มีเวลาไปเที่ยวพักผ่อนกับครอบครัวมากขึ้นครับ  ซึ่งถ้าอยู่ภาครัฐบาลนี่เป็นไปไม่ได้เลยต้องอยู่เวร ช่วงที่เป็นวันหยุดติดๆกันจะไปเที่ยวพักผ่อนกับครอบครัวก็ทำไม่ได้ครับต้องอยู่เวร  จะแลกเวรแต่ละครั้งก็ยากลำบาก  ยิ่งโรงพยาบาลไหนที่มีหมอน้อยๆจะลาไปไหนก็ลำบากครับ -เรื่องเงินผมไม่เถียงครับ  มันเป็นปัจจัยนึงเหมือนกันกับความมั่นคงในชีวิตครับ อาหาร ที่อยู่อาศัย เสื้อผ้า ทุกอย่างล้วนแลกมาด้วยเงินครับ  ไม่มีสิ่งใดได้มาฟรีๆ   ค่าตอบแทนในภาครัฐเมื่อเทียบกับภาระงานถือว่าน้อยมากครับ  เช่นอยู่เวรนอกเวลาตั้งแต่ 16.00น-8.00นของอีกวัน ก็เหมาจ่ายได้แค่1600-2400บาทครับ ไม่ว่าคุณจะตรวจคนไข้ทั้งคืนกี่คนก็ตามไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลยคุณก็ได้ค่าตอบแทนเท่าเดิมครับ  ถ้ามองว่าแพทย์เป็นอาชีพหนึ่งคล้ายๆกับพนักงานบริษัท  ถ้ามีที่ทำงานที่ให้ค่าตอบแทนมากขึ้นคุณจะย้ายที่ทำงานไหมครับ - เวลาคุณมีลูกคุณแน่ใจไหมครับว่าโรงเรียนในท้องถิ่นชนบท  ในตัวเมือง ในกทม. สามารถให้การศึกษาพื้นฐานแก่ลูกคุณได้มาตรฐานเท่ากันหมด  ข้อนี้ก็เป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้แพทย์เราไม่สามารถอยู่ในโรงพยาบาลในท้องที่ชนบทได้นานๆ  ก็ต้องย้ายไปตามโรงเรียนลูก หรือย้ายไปตามที่ทำงานสามีหรือภรรยา ที่ยกเหตุผลมาทั้งหมดพูดง่ายๆก็คือภาคราชการไม่สามารถตอบสนองต่อความต้องการพื้นฐานของแพทย์ได้ครับ  ทำให้แพทย์เราลาออกจากระบบมากขึ้นเรื่อยๆครับ เปรียบเหมือนกับโอ่งรั่วครับ  ถ้ายังไม่อุดรอยรั่ว  ต่อให้ใส่น้ำไปเท่าไหร่ก็รั่วออกหมดครับ   ก็เหมือนกับรัฐบาลครับที่ไม่ได้แก้ไขสาเหตุที่แพทย์ลาออก  มัวคิดแต่พลิตแพทย์ออกมาเพิ่มมากขึ้นเพื่อเติมระบบให้เต็ม  แต่แพทย์ก็ไหลออกนอกระบบอยู่ดีครับ  กลายเป็นผลิตแพทย์ให้กับภาคเอกชนมากกว่าครับ จากคุณ : Lazy Dent (Lazy Dent) เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 21:43:46

ความคิดเห็นที่ 70 "ถ้าคุณไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์อย่างผม...อย่าพูดดีกว่า" เอ่อ...(- -") จริงค่ะ เห็นด้วยว่าแต่ละคนมีเรื่องราวเหตุผลเป็นของตัวเอง คนเราไม่ควรเอาตัวเองเป็นบรรทัดฐานตัดสินคนอื่น จากคุณ : ขำว่ะ (Helianthus annuus) เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 54 22:00:31

ความคิดเห็นที่ 71 เข้ามาอ่าน จะส่งคนเรียนหมอ จากคุณ : guerilla gorilla เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 54 00:29:34

ความคิดเห็นที่ 72 เห็นด้วยที่ว่า  จรรยาบรรณ มันไม่ใช่ว่า ห้ามลาออก ห้ามหางานที่ดีกว่า ห้ามไปอยู่ระดับที่ตัวเองก็สุขสบาย แบบอยู่ในเมือง ทิ้งตจว อะไรยังงี้ จรรยาบรรณที่เคยเรียนมาก็เป็นในเรื่องการรักษามากกว่า จะเป็นคนจน หรือ คนรวย เราก็ต้องรักษาความลับเท่าๆกัน การรักษาก็ต้องเป็นระบบเหมือนๆกัน มันไม่ใช่ว่า อยู่เอกชนรักษาความลับ อยู่รัฐบาลหรือที่กันดารแล้วจะเผยแพร่ความลับได้ซักหน่อย ตรงนี้ซิ ถึงเรียกว่า จรรยาบรรณ ส่วนจะไปทำงานหรืออยู่ที่ไหน มันไม่ใช่จรรยาบรรณอะ แต่มันเป็นอุดมการณ์มากกว่า ซึ่งการที่จะก้าวไปถึงอุดมการณ์ที่ทำเพื่อคนอื่นได้เนี่ย ตามหลักความต้องการของมาสโลว์แล้ว มันไม่ข้ามขั้นกันหรอก พื้นฐานเลยก็ต้องปัจจัย 4 ก่อน แล้วก็ความปลอดภัย ความรักที่ได้รับการตอบสนองจากคนรอบข้าง แล้วก็ความรู้สึกภูมิใจ นับถือตนเอง ถ้ามันเติมเต็มมาหมดทุกอย่างแล้ว ถึงไปขั้นสุดท้ายที่มักทำเพื่ออุดมการณ์ได้ บางคนอาจจะมองว่า เธอก็มีครบแล้วไง 4 ข้อแรก ทำไมข้อ 5 ยังไม่ทำ มันก็ไม่เสมอไปหรอกกับคนที่เรามองว่าเขามีครบ เขาอาจจะยังไม่ครบ ไม่เติมเต็มก็ได้ ยังแสวงหาอยู่ ก็เหมือนเงินน่ะ บางคนบอก มี ล้านนึง เพียงพอเหลือหลาย แต่บางคนบอก แค่ล้านเดียว จะไปพออะไร กระพริบตาทีก็หมดแล้ว จากคุณ : ขี้เหงา...เอาแต่ใจ เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 54 09:11:49

ความคิดเห็นที่ 73 บางคนไม่เข้าใจ รู้มั้ย ว่า เป็นหมอมันลำบากแค่ไหน เท้าข้างนึงอยู่ในคุกตลอดเวลา เป็นทหารยังมีศาลทหารที่เข้าใจ  เป็นหมอมีอะไรขึ้นมา ศาลบ้านเราเข้าใจซะที่ไหน งานก็หนัก เรียนก็หนัก  สังคมเลยเอา เงิน  ฐานะในสังคมมาล่อ แต่ของที่มาล่อมันไม่ยั่งยืนหรอกน่ะ ดังนั้น หมอที่เป็นอยู่เชื่อว่า ไม่ต่ำกว่า ร้อยล่ะ 50 เป็นเพราะอยากรักษาคนไข้ จะมาบอกว่า  รักษาแล้วได้ตังส์อ่ะดิ ถ้าให้คุณมาทำ คุณเอามั้ยล่ะ  คนไข้บางคนไม่คุ้มกับเงินที่ได้ด้วยซ้ำ เจ็บใจ แถมเสี่ยงติดโรค   คุณหมอที่รู้จัก เคยบอกว่า บล๊อคหลังให้คนไข้ HIV  แล้วตัวเองต้อง กินยาต้านไวรัส คุณหมอเรียกว่า ยาฝันร้าย กินแล้วฝันร้ายมากๆ การที่หมอจะ ใช้ทุน หรือ ไม่ หรือ ทำอะไร .. มันก็ไม่ผิด ไม่ใช่เหรอ ตราบใดที่ไม่ได้หลอกคนไข้เพื่อเงิน ทุกอาชีพต่างก็มีจุดหมายของตัวเอง จรรยาบรรณ บ้างครั้งมันคลุมเครือก็จริง แต่ เราเชื่อว่า ถ้าในสายอาชีพด้วยกันเอง จะรู้เอง จากคุณ : kolanya เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 54 17:16:02

ความคิดเห็นที่ 74 อ่าน คห.3 แล้วเข้าใจถ่องแท้เลยค่ะ "ความปรารถนาของเจ้าตัว" มันสำคัญมากๆ เรายังอยู่ที่ตรงนี้ได้เป็นปีที่ 5 ก็เพราะคำๆนี้แหละ  ไม่ใช่เพราะไอ้อุดมการณ์อะไรนั่นเลย คนใกล้ตัวทุกคนอยากให้ลาออก  ให้ไปเรียนทางอื่น  หรือไม่ก็ไปอยู่คลีนิกสกินซะ คำตอบของเราในตอนนี้คือ "ไม่เอาอ่ะ  ชอบทางนี้  มันมันส์ดี" เพราะตอนนี้บ้านพอมีฐานะเลยไม่ต้องส่ง  พ่อแม่ยังแถมให้ว่า "ไม่พอก็มาขอได้นะลูก" ไม่มีบ้าน-รถต้องส่ง  ไม่มีลูกให้ต้องดูแล  พ่อแม่ยังฟิตดี  ไม่มีภาระอะไรเลย เพราะงั้นจะอยู่เวรกี่วันก็ช่างมัน  เงินเดือนจะเท่าไหร่ก็ช่างมัน . . .   เพียงแต่เมื่อไหร่ที่อะไรๆเปลี่ยนไป........"ความปรารถนาของเจ้าตัว" ก็พร้อมที่จะเปลี่ยนไปเช่นกัน จากคุณ : vinv เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 54 18:38:09

ความคิดเห็นที่ 75 สรุปเป็นหมอฟันดีสุด จากคุณ : Chloe O'Brian เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 54 20:17:34

ความคิดเห็นที่ 76 ^ ^ 5555 จากคุณ : davish1980 เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 54 21:58:06

ความคิดเห็นที่ 77 จรรยาบรรณเป็นเรื่องของความชั่วความดี การลาออกจากราชการไม่ได้เกี่ยวกับความมีจรรยาบรรณหรือไม่ และเห็นด้วยกับ จขกท. ที่ว่าปัญหาสมองไหลหรือแพทย์ลาออกจากราชการเป็น multifactorial คือมีหลายเหตุหลายปัจจัย ไม่ได้ขึ้นอยู่กับสาเหตใดเป็นหลัก จึงยากที่จะแก้ปัญหานี้ จริงๆก็เหมือนโรคทางระบบแหละครับ รักษาไม่ค่อยหายได้แต่เยี่ยวยากันไป ลาสุดผมทราบข่าวจากน้องที่สนิทกันคนนึง กำลังจะลาออกจากราชการเร็วๆนี้ โดนที่ตัวเองนั้นเพิ่งจบมารับราชการได้ไม่ถึง 1 ปีเลย น้องเขาคนนี้นิสัยดี บ้านมีฐานะ ผมคิดเอาเองเสอมว่าเขาน่าจะอยู่โรงพยาบาลชุมชนได้ยาวๆ ด้วยฐานะที่พร้อมและพื้นฐานนิสัยที่เป็นคนดี แต่ไปๆมาๆ มันก็ไม่ใช่อย่างนั้น ผมโทรไปถามเขา ว่าปัญหาอะไรเล่าที่ทำให้เขาถึงกับต้องลาออก คำตอบคือเขาไม่ได้ "ถึงกับต้องลาออก"  แต่  "แค่ลาออก" เฉยๆ คือพอเจอการทำงานในราชการ การบริหาร ความทุรกันดาร ไกลเพื่อน ไกลบ้าน ไม่มีห้าง ไม่มีร้านเหล้า ไม่มีผับ ไม่มีสาว ไม่มี......... ก็ไม่สนุก ก็เลยลาออก หลายคน ที่รับราชหารเขามาทำงานเพราะมา "ทำงาน" เท่าานั้น ไม่ได้มีสำนึกเรื่องการช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยาก,ความเป็นหมอ หรือเสียสละอะไรทั้งสิ้นแม้ที่บ้านจะมีฐานะที่ดีก็ตาม พอไม่ชอบ ก็ไป ก็เท่านั้น ด้วยเหตุนี้ผมจึงนับถือคนที่เสียสละความสุขส่วนตนเพื่อทำงานอยู่ รพช. อย่างยิ่ง ทั้งนับถือและศรัทธาจากใจจริง . จากคุณ : kennyG เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 54 23:29:16

ความคิดเห็นที่ 78 ก็พวกคุณคิดกันอย่างงี้  พลทหารถึงไม่ได้เป็นนายพล แล้วคนมันยิงปืนเป็นแล้ว  ไม่ได้เป็นไหญ่ เป็นโจรดีกว่า  ได้ยิงปืนเหมือนกัน  แป็ปเดียวได้เป็นหัวหน้าโจรแล้ว  อย่างมาก ก่อคดีไหญ่ๆไม่เกินสามคดี จากคุณ : ยิงไห้หนอน แหลกลีก่า (มือปืนเจ้าน้ำตา) เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 54 01:54:28

ความคิดเห็นที่ 79 เคยอ่านอยู่เหมือนกันว่า  หมอมาตรวจแต่เช้า  4 โมงเย็น ถึงจะได้กินอาหารกลางวัน  รีบๆกิน 5 โมงต้องตรวจต่อ   เราทำอะไรไม่ได้  แต่อยากจะบอกว่า หมอจะหงุดหงิดบ้าง  ก็อย่าไปตำหนิหมอและพยาบาลเลยนะ จากคุณ : nuch_tre เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 54 03:33:51

ความคิดเห็นที่ 80 -เงินเดือนหมอ น้อย จริงครับ เริ่มต้นไม่ถึงหมื่น -แต่มีค่าตอบแทนที่ไม่ใช่เงินเดือน มากครับ เรียกได้ว่ามากเกินพอเชียวละ เราจะเห็นได้จาก ไม่ว่างานหนักแค่ไหน แต่ไม่มีหมอคนไหน จน หรือลำบากเรื่องเงิน ดังนั้น เรื่องเงินจนถึงตอนนี้ ผมว่ามันน่าจะถึงจุดที่ไม่ใช่ปัญหาแล้ว -หมอ ไม่ใช่อาชีพที่ต้องทำงานหนักที่สุด มากที่สุด เหนื่อยที่สุด ในกระทรวงสาธารณสุขนะครับ หากยอมรับความจริง ยังมีเจ้าหน้าที่สาธารณสุขที่อยู่ไกลออกไป ที่ทำหน้าที่เกินกว่าหน้าที่ของเค้าเอง ทำแทนหมอ แทนเภสัชกร แทนทันตแพท แทนพยาบาล ฯลฯ...โดยที่ว่ามาทั้งหมด บางแห่งมีแค่ 1 คนรับผิดชอบคนทั้งตำบลด้วยซ้ำไป และเงินเดือนบวกค่าตอบแทน ยังไม่เกินหมื่นห้าเลยครับ....เห็นได้ว่า หมอไม่ใช่หน่วยที่งานหนักที่สุดของกระทรวงหรอกครับ ถ้าจะไม่ใช้ "งานหนัก" เป็นจุดอ้างอิงความน่าเห็นใจ น่าจะดีกว่า เพราะถ้าอ้างขึ้นมา มันจะเกิดคำถามว่า ใครหนักกว่ากัน พยาบาลก็มีคำตอบของเค้า ทันตฯก็อีกแบบ เจ้าพนักงานสาธารณสุข นักวิชาการ ก็อีกแบบ....ถามง่ายๆดีกว่า มีใครทำงานสบายๆ ไม่หนักหนาบ้าง? (ตอบ แพทย์ สสจ. ฮา!!) -คนที่ควบคุมและบังคับระบบทั้งหมด จนมันห่วยได้ที่ขนาดนี้ 99% เป็น "หมอ" แปลกดีมั๊ยครับ..... ถึงได้บอกว่า ยังมีอะไรต้องพิสูจน์ฝีมือการบริหารอีกหรือเปล่า? หมอใช้มุมมองหมอ ที่บอกว่าเข้าใจหมอมากที่สุด บริหารระบบหมอ มาจะร้อยปีแล้ว จนออกมาเป็นแบบนี้ละครับ และเชื่อได้ต่อไปว่า ถ้ายังคงให้หมอบริหารระบบหมอต่อไป ระยะเวลาเกือบร้อยปี น่าจะคาดเดาคำตอบได้ไม่ยาก เอาแค่นี้ก่อน....ค่อยเข้ามาอ่านใหม่ จากคุณ : ฟัก อยู่แม้น เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 54 13:46:54 A:182.52.156.224 X: TicketID:149505

ความคิดเห็นที่ 81 มาฟังหมอบ่น ^^ จากคุณ : ชื่อนี้มีคนใช้แล้ว เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 54 13:58:34 A:180.180.35.191 X: TicketID:304722

ความคิดเห็นที่ 82 ไม่รู้ว่าจะมีใครอ่านมาถึงตรงนี้บ้างไหมนิ แต่ละความเห็นให้ข้อคิดมากพอสมควร เป็นกระทู้ที่ดีครับ โดยเฉพาะเรื่องราวของพี่หมอหมู อยากจะขอแสดงความคิดเห็นส่วนตัวบ้าง ข้อแรก ผมอยากจะตัดคำว่าจรรยาบรรณทางการแพทย์ทิ้งไปก่อน เพราะคิดว่ามันไม่เกี่ยวกัน ก่อนอื่นขอพูดถึงการเริ่มต้นที่คนๆหนึ่งอยากจะเป็นแพทย์ อยากเป็นเพราะอะไร? การแนะแนวทางการศึกษาในระดับมัธยมปลายไม่สามารถบอกเด็กๆได้เพียงพอว่า เรียนแพทย์ มีทางเลือกอย่างไร จบแล้วทำงานที่ไหนอย่างไร กว่าที่น้องๆจะรู้ ก็ปาเข้าไปจนขึ้นชั้นคลินิกนั่นหละครับ เร็วๆนี้ผมได้มีโอกาสคุยกับน้องๆ นสพ หลายๆคนยังไม่รู้เลยว่าจบแล้วต้องอยู่ที่ไหน ทำอย่างไร ต้องใช้ทุนหรือไม่ โดยมาก นักเรียนแพทย์เข้าใจว่า "การลาออกก่อนก่ารใช้ทุนครบสามปี เป็นเรื่องปกติ" ซึ่งจริงๆแล้ว ผมไม่เห็นด้วย เพราะตั้งแต่แรกควรจะต้องทำใจไว้อยู่แล้ว ว่าถ้าเรียน เท่ากับว่าคุณเป็นหนี้กระทรวงเป็นจำนวนสามปี ทำใจไว้ก่อนเข้าเรียนได้เลย ถ้าทำใจไม่ได้ก็ไปสมัครเรียนภาคเอกชนครับ แค่นั้น หลายคนเข้าใจ แต่หลังจากใช้ทุนผ่านไปหนึ่งปี ต้องเริ่มเข้าไปอยู่ที่ห่างไกล ลำบาก ก็เริ่มท้อ อยากกลับบ้าน อยากเข้าเมือง จึงเกิดการลาออก แพทย์จึงเริ่มออกจากระบบมากขึ้น เมื่อทำอย่างนี้นานๆเข้า เด็กรุ่นหลังก็เข้าใจว่าเป็นเรื่องปกติ การลาออกของแพทย์ภายในระยะเวลาใช้ทุนจึงเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆทุกๆปี จึงมีโครงการ CPIRD เกิดขึ้นมาก่อน เพื่อตัดปํญหาไกลบ้านเกิดเมืองนอน ไกลพ่อไกลแม่ แล้วช่วยได้ขนาดไหน? อ่านย่อหน้าต่อไปเลยครับ ส่วนตัวแล้วผมได้พบได้ทำงานกับน้องๆจากโครงการนี้มาอยู่หลายรุ่นพอควร ตามจังหวัดใหญ่ๆน้องๆที่จบไปมีความสุขที่จะได้กลับบ้าน แต่ก็ต้องไปพบกับปัญหาที่สองก็คือ สภาพของโรงพยาบาลที่น้องๆจะต้องเข้าไปอยู่ ไปทำงาน ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน มันต้องไม่เหมือนกับที่เรียนแน่นอน ท้อบ้าง ถอยบ้างแต่ส่วนใหญ่อยู่จนครบกำหนดสามปี จังหวัดอื่นๆ ผมไม่รู้เท่าไหร่ แต่เมื่อเทียบกับปริมาณแพทย์ทั่วประเทศนั้น แพทย์จากโครงการนี้มีจำนวนน้อยมาก น้อยเกินกว่าจะแก้ไขปัญหาเหล่านี้ได้ อีกทั้งยังมีบางส่วนที่ออกจากราชการหลังครบสามปี ซึ่งเกิดจากหลายสาเหตุด้วยกัน เช่นต้องการเรียนต่่อในสาขาที่จังหวัดนั้นๆ ไม่มีทุนให้ ไม่มีตำแหน่งให้ อยากทำอย่างอื่น อยากย้ายจังหวัด ซึ่งตรงนี้ต้องเคารพในความคิดของเค้านะครับ นอกจากนั้นยังมีการแก่งแย่งกันเอง ซึ่งเป็นปัญหาในระบบอย่างแท้จริง นั่นก็คือ รพ.ชุมชนต่างๆอยากให้แพทย์อยู่นานๆ แต่รพ.ใหญ่ๆอยากได้แพทย์เฉพาะทางเยอะๆ สังเกตได้จากข้อกำหนดการศึกษาต่อเฉพาะทาง ลดเงื่อนไขลงทุกปีๆ ในสาขาขาดแคลน ยกตัวอย่างเช่นศาขาศัลยกรรมเป็นต้น ปัจจุบันสามารถ free training ได้เลยหลังจากใช้ทุน หรือเพิ่มพูนทักษะเพียงปีเดียว ก็มีคนที่อยากเรียนต่อเร็วๆ ลาออกเพื่อมาสมัคร (เพราะหาทุนในจังหวัดตัวเองไม่ได้ หรือเพราะเปิดทุนให้น้อยตำแหน่งเกินไป) ต้องยอมรับว่าคนที่อยู่ในระบบแล้วได้อยางที่ต้องการทุกอย่าง เช่น ได้อยู่ในที่ๆอยากอยู่ ในตำแหน่งที่อยากทำ ได้ทุนในสาขาที่อยากเรียน แทบเป็นไปไม่ได้เลยทีเดียว การแก้ปัญหาเหล่านี้ อย่างที่หลายความเห็นได้กล่าวไปแล้วคือ นอกจากผลิตให้พอแล้วยังต้องอุดรูรั่วด้วย ส่วนตัวผมว่าเริ่มจากระบบการเข้าเรียนซึ่งควรจะปลูกฝัง ให้ความเข้าใจในสิ่งที่จะต้องเผชิญในอนาคตกับผู้ที่อยากจะเรียนเป็นแพทย์จริงๆ จิตสำนึกของการใช้ทุนให้ครบตามกำหนดซึ่งควรถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ ไม่ใช่คิดว่าจะใช้ก็ได้ ไม่ใช้ก็ได้ เงินเดือนผมว่าเป็นเพียงส่วนนึงเท่านั้น เพราะเทียบกับอาชีพอื่นๆแล้ว หลังจากจบมา แพทย์ใช้ทุนได้เงินเดือนเยอะกว่าหรือเท่ากับปริญญาโทในภาคเอกชนเสียอีกครับ ยกเว้นว่าไล่ขายเวรให้เพื่อนอย่างเดียว สุดท้ายผมอยากให้ใครก็ตามที่คิดจะลาออกก่อนครบกำหนดสามปี ถ้า ไม่มีเหตุจำเป็นคิดอีกทีนะครับ รอจนใช้ทุนครบค่อยทำในสิ่งที่อยากทำยังไม่สาย ยิ่งลาออกก่อนครบปีนี่ยิ่งไม่แนะนำเลยครับ แต่ผมก็ยังเคารพการตัดสินใจส่วนบุคคล ถึงแม้จะลาออกหรือไม่ลาออก แต่การที่คุณได้ช่วยเหลือผู้คนที่เจ็บป่วยโดยใช้วิชาชีพอย่างถูกต้อง ไม่ว่าจะได้รับเงินจากไหน มากขนาดไหน คุณก็ยังได้ช่วยเหลือประเทศชาติ ไม่มากก็น้อยอยู่ดีครับ แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 54 14:29:59 จากคุณ : พิเศษไม่ใส่ผักโรย เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 54 14:27:15

ความคิดเห็นที่ 83 หลังๆกลายมาเป็นกระทู้หมอบ่นให้กันฟังอีกแล้ว สรุปนะครับ ประเด็นเรื่องหมอลาออก มันเป็นประเด็นของแต่ละบุคคล หากใครประสงค์จะอยู่ต่อ ก็อยู่ ใครไม่ประสงค์อยู่ต่อ ก็ไม่มีใครห้ามได้ ซึ่งเหตุผลในการอยู่ต่อ หรือลาออกของแต่ละคนนั้น มันก็เป็นที่ทราบกันดีว่าเกิดจากอะไร และก็มีคนได้ทำการวิจัยหลายรอบแล้ว แต่สิ่งที่ทางกระทรวงคิด และหาทางแก้ปัญหา กลับพยายามแก้ปัญหาด้วยการเพิ่มการผลิตแพทย์เข้าไป หรือใส่เงื่อนไขบังคับให้แพทย์อยู่ในระบบและในพื้นที่ให้นานที่สุด (โครงการ CPIRD, ODOD) ซึ่งทางกระทรวงไม่มีนโยบายในการปรับปรุงระบบการทำงานและการบริหารงานแม้แต่น้อย ซึ่งพอมาถึงจุดนี้ มันก็เลยกลับมาที่จุดจุดเดิมแหละครับว่า ใครมันจะไปอยู่ ภายในเมื่อสิ่งที่เป็นปัญหาที่ทำให้แพทย์รั่วออกจากระบบไม่ได้รับการซ่อมแซมแก้ไขแม้แต่น้อย ท่านร่างสัญญารั้งตัวคนไว้เท่าไร แต่หากใจคนเรามันไม่อยากจะอยู่ เขาก็หาทางกระเสือกกระสนออกไปจนได้แหละครับ อยากให้ทางกระทรวงกลับมาคิดพิจารณาเรื่องนี้บ้างครับ ปล. คิดดูดีๆแล้ว อีกเหตุผลหนึ่งที่ผมเบื่อและเซ็งโคตรๆคือคนไข้ทำตัวเหมือนเป็นหมอซะเอง ขอนู่นขอนี่เยอะแยะไปหมด ซึ่งผมว่าถ้าเจอคนไข้แบบนี้ ทางโรงพยาบาลน่าจะมีการเปิดแผนก "เขียนใบสั่งยาด้วยตัวเอง" ให้คนไข้ซะ จะได้สิ้นเรื่องสิ้นราว ไม่ต้องมาเจอปัญหาไม่พอใจกันอีก อยาก X-ray ก็ขอเองเลยก็ได้ ไม่ต้องมาให้หมอสั่งหรอก หมอไม่สั่งให้ก็ไม่พอใจ หมอสั่งไปหมอก็ไม่รู้จะดูอะไร แล้วก็ให้คนไข้ดูเองเลยก็ได้ อยากได้ยาอะไรก็เขียนใบสี่งยากินเองเลย อยากได้ Amoxy อยากได้ Augmentin อยากได้ Avelox ก็เอาไปเหอะ ขี้เกียจมา Control ค่าใช้จ่ายโรงพยาบาลให้ สั่ง Amoxy ให้ คนไข้ไม่พอใจอยากได้ Augmentin พอ ผอ.รู้เรื่องก็ลงมาไล่บี้กับผมว่าทำไมถึงใช้ Augmentin หมอรู้มั้ยว่ามันรักษาโรคนี้ได้ไม่ต่างกัน แต่ราคามันต่างกันเท่าไร หมอหัดประหยัดช่วยชาติบ้าง อะไรประมาณนี้ บอกตรงๆ เบื่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : Umiki เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 54 17:27:15

ความคิดเห็นที่ 84 ผมเชื่อว่า มีเด็กในชนบทหลายคน ที่อยากจะเป็นหมอ อยากจะช่วยเหลือคนในท้องถิ่นและไม่ต้องการจะลาออกในภายหลัง แต่พวกเขาไม่มีโอกาสที่จะได้เรียนเท่านั้นแหละ จากคุณ : Marquez เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 54 23:27:53

ความคิดเห็นที่ 85 ^ ^ ^ ย้อนกลับมาคิดดูอีกที ที่เขาขาดโอกาสเพราะศักยภาพเขาไม่ถึงใช่มั้ยครับ อย่างงั้นก็ต้องย้อนกลับไปว่าทำไมศักยภาพเขาไม่ถึง ก็ต้องย้อนกลับไปถึงประเด็นที่ว่า ทำไมเด็กในเมืองกับเด็กในชนบทศักยภาพถึงแตกต่างกัน ก็ได้ความว่า "ระบบการศึกษามันแย่" แล้วแก้ไขยังไง ไม่รู้ครับ แต่ว่ากระทรวงศึกษาทำอะไรอยู่บ้างก็ไม่รู้แค่นั้นล่ะครับ จากคุณ : Umiki เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 54 00:06:36

ความคิดเห็นที่ 86 ^ ^ แล้วอะไรคือสิ่งที่คุณเรียกว่า ศักยภาพครับ ถ้าเด็กที่สอบแพทย์ไม่ติด เพราะตะแนนสอบสู้กับคนอื่นไม่ได้ก็จริง แต่คะแนนพอจะเข้าคณะอื่นๆได้ เช่น วิศวะ คุณจะบอกมั้ยครับ ว่าคุณจะไม่ใช้ตึกที่เด็กคนนี้สร้าง เพราะเขาสอบแพทย์ไม่ติด? ดังนั้นผมจึงไม่เห็นด้วยในกรณีของคำว่าศักยภาพไม่พอ แต่ผมคิดว่าเขาแค่คะแนนสอบ สู้คนอื่นไม่ได้เท่านั้น จากคุณ : Marquez เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 54 07:57:08

ความคิดเห็นที่ 87 งงคุณ Marquez ว่าอยากจะให้ทำอย่างไร คือ คุณตั้งสมมติฐานว่า สอบไม่ติด แต่มีศักยภาพในการเรียน แบบนี้คณะต่างๆจะใช้เกณฑ์อะไรคัดคนดีล่ะ หรือเปิดเรียนแบบว่า ให้คนไทยทุกคนหลังจบม.6 ให้เรียนต่อแพทย์ทันที 6 ปีเป็นหลักสูตรภาคบังคับ (จะได้รู้ว่าที่แท้ใครศักยภาพถึง ต้องพิสูจน์หลังเรียนจบเท่านั้น) ไม่ค่อยเข้าใจแนวคิดคุณ Marquez ไหนลองขยายไอเดียว่าคุณอยากจะดึงเด็กชนบทที่ไม่มีโอกาสเรียน แต่มีศักยภาพที่จะเป็นหมอ แต่คะแนนไม่ถึง (แต่เยอะจริงแฮะ) ด้วยวิธีการยังไง .... ขอแบบ practical เลย จากคุณ : natefang เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 54 08:29:07

ความคิดเห็นที่ 88 #84 ก็มีโครงการเช่นนี้เกิดขึ้นครับ รับเด็กใน พท ให้ทุนแล้วให้มาทำงานใน พท แต่สุดท้ายก็ล้มเหลวครับ(ลาออกกันหมด) :P แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 54 10:46:03 จากคุณ : Elixir The High Priest เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 54 10:31:14

ความคิดเห็นที่ 89 #86 งั้นถามกลับ ถ้าเด็กคนนั้นมีศักยภาพจริง ทำไมเค้าสอบแพทย์ไม่ติด??? ผมโทษระบบการศึกษามากกว่านะครับที่ทำให้เด็กในเมืองกับเด็กที่อยู่ต่างอำเภอต่างกันจนเกินไป ไม่โทษตัวเด็ก แต่พอพื้นฐานไม่แน่น เด็กที่เข้ามาเรียนแพทย์ เรียนต่อลำบากครับ ซึ่งขนาดว่าทางคณะได้ทำการคัดเลือกเด็กที่ศักยภาพค่อนข้างสูงมาก่อนอยู่แล้ว ก็ยังมีปัญหาเด็กเรียนไม่จบอยู่เรื่อยๆ คุณต้องการให้เด็กเข้ามาแล้วก็ค้างในคณะแพทยศาสตร์เพิ่มขึ้นเหรอครับ หรือเรียนจบคณะแพทยศาสตร์ได้ แต่ไม่มีปัญญาสอบ National Lisence ทำให้ไม่สามารถประกอบวิชาชีพได้ครับ??? จากคุณ : Umiki เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 54 21:49:59

ความคิดเห็นที่ 90 คคห.30 ถ้าอยากรู้ว่า มันยากเย็นตรงไหน ก็ลองไปทำงานในอำเภอที่มีหมอแค่ 2 คน ผอ.ไปประชุมวันเว้นวัน ตรวจคนไข้วันละ 200 คน ในอำเภอไม่มี seven (ไม่รู้ตอนนี้มีหรือยัง) อยากซื้ออะไรตอน 1 ทุ่มต้องขับไปอำเภอข้างๆ 40 km เพราะที่นี่เค้านอนกันหมดแล้ว อยู่เวรเดือนละ 20 วัน ได้กลับบ้านเดือนละครั้ง ลองอยู่ให้ได้สัก 3 เดือน ค่อยมาว่าคนอื่นดีมั้ยคะ จากคุณ : tachycardia เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 54 13:44:57