ความคิดเห็นที่ 1 ไม่ชินกับชีวิตประจำวัน รู้สึกเหมือนกลับเป็นเด็ก ไม่มีอิสระอย่างที่เคย สภาพแวดล้อมในบรรยากาศฝังใจ ไม่แปลกหรอกค่ะที่จะไม่สบายใจ เราเองก็เป็น ในเวลาที่กลับไปอยู่บ้านบางช่วง แต่เมื่อคุณตัดสินใจแล้ว ก็ต้องอดทน และหาทางออกเพิ่ม เช่น หางานอดิเรก ทำ.. ไม่ให้ว่างมาก ชวนคุณพ่อคุณแม่มาร่วมกิจกรรมด้วย พาไปเที่ยวใกล้ๆ บ้าง การไปพบอะไรๆ ที่แปลกใหม่ ทำให้คนเราคลายเครียดได้นะคะ แล้วก็จะเลิกมีปากเสียงกันชั่วคราว อาจจะช่วยให้ทุกๆ อย่างคลี่คลายได้ค่ะ จากคุณ : ลำเนา เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 00:48:53

ความคิดเห็นที่ 2 ผมว่า ณ วินาทีนี้ คุณคงต้องการ ..คำปลอบใจ และการปลอบโยน.. มากกว่านะ คุณเองก็รู้ถึงปัญหาดีอยู่แล้ว และมันก็มาจากคุณพ่อคุณแม่ของคุณเอง การแก้ที่พวกท่าน ยากกว่าแก้ที่คุณเองนะ เอาเป็นว่าให้ทุกคนในห้องนี้มาให้กำลังใจคุณก่อนดีกว่า ดึกๆอาจไม่ค่อยมีคน เช้าๆก็แวะมาดูกระทู้ละครับ จากคุณ : Zhion เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 00:54:53

ความคิดเห็นที่ 3 มาให้กำลังใจ จขกท.   หาหนังดูแก้เครียดไหมคะ  หนีออกจากเรื่องเครียดๆ สักหน่อยค่อยกลับมามองใหม่ เผื่อจะว่าเวลาเรากลับมามองอีกครั้งปัญหาก็ได้รับการแก้ไขไปแล้ว หรือ มันก็ไม่เปนปัญหาต่อไป จากคุณ : จันทร์เจ้าในเงาเมฆ เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 01:59:02

ความคิดเห็นที่ 4 พ่อแม่รักและห่วงลูกเสมอครับ ไม่ว่าลูกจะเป็นเด็กหรือโตแล้ว ท่านรักคุณ เป็นห่วงคุณ นะครับถึงคอยถาม การที่คุณมาทำงานที่บ้าน ถือว่าโชคดีที่ได้มาอยู่ใกล้ชิด ได้คอยดูแลท่าน นับเป็นโอกาสอันดี หลายๆคนไปทำงานไกลๆบ้าน นานๆถึงจะมีโอกาส กลับมาเยี่ยม มาเจอหน้าพ่อแม่ ปีละครั้ง 2ครั้ง การทำงานที่บ้าน เป็นธุรกิจของตัวเอง ดีที่สุดแล้วครับ ไม่ต้องเดินทาง ตัดปัญหาเรื่องเครียดๆในการทำงานในเมืองหลวง สังคมที่วุ่นวาย  สุขภาพจิตน่าจะดี ลองปรับตัวสักระยะ คุณจะดีใจ ที่ตัดสินใจถูกครับ จากคุณ : multiple เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 04:56:05

ความคิดเห็นที่ 5 ไปออกกำลังกาย  หรือลองหางานอดิเรกที่ชอบ   หาเพื่อนใหม่ๆ  แถวๆบ้าน  ที่มีความชอบเรื่องเดียวกันตุย/คบกันก็ได้ค่ะ จากคุณ : พิกุลเหล็ก เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 08:28:29

ความคิดเห็นที่ 6  ผมจะตอบในแง่จิตวิทยา จขกท เป็นคนมีความรู้ มีความเชื่อมั่นตัวเอง เข้าใจปัญหา แต่อยากได้เพื่อนมาปลอบใจ ปัญหาของ จขกท มาจากพ่อแม่ที่เข้มงวดมาก แบบ over dominate  ทำให้คุณไม่เป็นอิสระทางความคิด และคุณอยากแสดงความสามารถ เช่น ที่เคยมีผลงานให้บริษัทอื่นเห็น แต่บ้านคุณขาดโอกาส  มุมมองทั่วไปอาจคิดว่า ผู้ใหญ่มองลูกเป็นเด็กเสมอ แต่ของคุณมากกว่านั้น อาจเกิดจากคุณพ่อที่เป็นคนเก่งมาก ในขณะที่คุณแม่คอยทำตามมาตลอด เมื่อเก็บกดถึงจุดหนึ่ง คุณแม่ก็เริ่มแข็งข้อเป็นเหตุให้ทะเลาะกัน ปัญหา over dominate ได้แต่สั่งให้คุณเป็นหุ่น ทำอย่างนั้น อย่างนี้ จะต้องแก้ไข ทางออก..  คุณต้องคุยกับคุณพ่อโดยตรง เสนอจะทำอย่างนี้ บอกเหตุผลสั้นๆ แล้วคุณต้องมี sense of direction ต้องทำให้จงได้ ฝนตกก็ไม่ใช่ข้ออ้าง คุณทำสำเร็จ ต่อไปคุณจะได้รับความเชื่อถือ อย่างหนึ่งที่ควรรู้ คุณไม่เปลี่ยนแปลงคุณพ่อคุณแม่ แต่คุณเปลี่ยนแปลงมุมมองและ Personality ของตัวเองได้ ครับ จากคุณ : TinyNu เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 09:27:38

ความคิดเห็นที่ 7 ไปออกกำลัง เล่นเทนนิส ตีแบ็ต ตีกอล์ฟ จากคุณ : blueScreen เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 10:48:42

ความคิดเห็นที่ 8 บางอย่างก็ต้องแก้ บางอย่างก็ปล่อยวาง ผมอายุ 36 เขาก็ถาม แต่หลัง ๆ เลือกที่จะบอกเองว่าจะไปไหน จากคุณ : mangwan เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 10:56:28

ความคิดเห็นที่ 9 หมกมุ่นแต่ทางโลกอย่างเดียวก็เครียดได้แบบนี้ ลองพาพ่อแม่ไปทำบุญตามวัดต่างๆ   ถือเป็นไปเที่ยวการพักผ่อนไปในตัวด้วย ได้เห็นผู้คนมากันด้วยความสุข  สีหน้าไม่หมองทุกข์ แล้วครอบครัวคุณ  ที่มีหลายๆอย่างพร้อมอยู่แล้ว  ทำไมจึงเป็นแบบนั้น หากคิดได้หรือเมื่อทุกคนสุขภาพจิตดีขึ้น  ปัญหาต่างๆก็จะลดลง อะไรที่เคยยากก็ง่าย   พ่อแม่ทีเคยชอบเถียงกันเล็กๆน้อยๆอาจจะไม่เถียงกันอีก  ก็เป็นได้ . แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 54 11:20:51 จากคุณ : samr เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 11:19:46

ความคิดเห็นที่ 10 เวลาสับสน ให้ย้อนไปจุดเริ่มต้นค่ะ ทำไมจึงกลับมาทำงานที่บ้าน เราว่าคุณมีความดั้งใจดีส่วนหนึ่งแน่ๆ ปัญหาต่างๆเป็นแค่รายละเอียดปลีกย่อยเท่านั้น ปัจจุบัน ซักกะตาย เพราะยอมให้ สิ่งอื่นมามีอิทธิพล งานน่าเบื่อ พ่อแม่ทะเลาะ เรื่องพวกนี้ คุณจัดการได้ทั้งนั้นนะคะ หายใจลึกๆ ออกกำลังกายก็ดีนะ แล้วกลับมาสู้ต่อ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : ยิ้มเดียว เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 11:29:11

ความคิดเห็นที่ 11 ในเมื่อคุณกลับมาดูแลธุรกิจได้แล้ว  ก็ถึงเวลาให้คุณพ่อคุณแม่ได้ไปเที่ยวพักผ่อนบ้าง หาทัวร์ให้ท่านไปเที่ยวเดือนละครั้ง ก็ได้ครับ  หรืออยากทำบุญก็ทัวร์ไหว้พระ ผ้าป่า กฐิน  สร้างโบสถ์ สร้างเจดีย์  มีรายการอะไร ส่งท่านไป  จะได้มีเรื่องราวอื่นๆมาคุย มาเล่า  แล้วอะไรๆมันก็จะค่อยๆปรับตัวดีขึ้นเองครับ อ้อ  อาจจะสลับให้คุณไปเที่ยวกับเพื่อนมั่งก็ได้นะครับ จากคุณ : กินลม ชมทะเล เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 11:35:43

ความคิดเห็นที่ 12 ถ้าเราทำหน้าที่อย่างนี้อยู่ตลอดเวลา เราก็รู้รู้จักทำให้มันมีหน้าที่ หน้าที่คือธรรมะ ปฏิบัติธรรมะก็พอใจ เมื่อพอใจก็เป็นสุขตลอดเวลา มันอยู่ที่ว่าถ้ารู้ว่าหน้าที่คือธรรมะ ธรรมะคือหน้าที่ มันก็จะสามารถทำให้เราเป็นผู้มีธรรมะ หรือปฏิบัติธรรมะอยู่ตลอดเวลาทุกวินาที ทุกพื้นที่ ทุกกระเบียดนิ้ว ถ้ามันไม่รู้ก็ทำไปโดยที่ว่าตามความเคยชิน ตามความจำเป็น หรือข้อบังคับ ที่ว่าทำอะไรก็ทำไม่สามารถจะทำให้เกิดความรู้สึกที่เป็นสุขได้ ...................................จาก..ท่านพุทธทาสค่ะ............................................. ถ้าเข้าใจข้อนี้เมื่อไหร่ อยู่ที่ไหนก็มีความสุข..จริงๆค่ะ จากคุณ : พี่.ทองแก้ว เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 11:38:08

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณทุกท่านมาก ๆ นะครับ ผมเข้าใจแล้วว่า บางสิ่งบางอย่างต้องละบ้าง ผมมัวแต่เครียดและไม่ยอมทำความเข้าใจกับตัวเอง เหมือนดังคุณ TinyNu บอกไว้ ซึ่งดีมากครับ ผมจะนำมาปรับปรุงจากคำที่ชี้แนะมาเป็นอย่างดีครับ ขอบคุณจริง ๆ ครับ อีกอย่างผมกับครอบครัว อาจจะเป็นที่ตัวผมเองที่ไม่ค่อยกล้าพูดตรง ๆ กับพ่อแม่เท่าไหร่ เป็นมาตั้งแต่เด็ก นี่เองอาจจะเป็นส่วนเสียทำให้ผมต้องมานั่งเครียดแบบนี้ ถ้าผมปรับตัวอาจจะดีขึ้นใช่ไหมครับ จากคุณ : AYAGO เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 11:42:37

ความคิดเห็นที่ 15 มาให้กำลังใจคะ อาจจะต้องปรับตัวพักใหญ่ ขอเล่าเรื่องตัวเองคะ ดิฉันลาออกจากงานประจำมาทำธุรกิจส่วนตัวที่บ้าน แรกๆ ปรับตัวมากเลยคะ เพราะตื่นมาไม่ได้ออกนอกบ้าน ก็ไม่รู้จะทำอะไร ก็เครียด หาตัวเองอยู่เป็นเดือนคะ ว่าเรายังไม่ได้ทำอะไรบ้าง ที่เป็นเรื่องค้างๆคาๆ สมัยเราทำงานแล้วไม่มีเวลาไปทำสิ่งนั้น เช่นพาคุณพ่อคุณแม่ไปเที่ยวที่ไกลๆ ไปเยี่ยมญาติพี่น้อง ไปออกกำลังกายที่เราอยากเล่น ไปติดต่อราชการ ไปหาหมอตรวจร่างกายประจำปี ไปบริจาคเลือด อื่นๆมากมายคะ ลองดูนะคะ ต้องอดทนนิดหนึ่งคะ หลังจากนั้นก็ปรับตัวไปกันได้ ทั้งคุณ และครอบครัว รวมทั้งงานที่ทำ เห็นด้วยคะ ว่าคุณต้องพิสูจน์ให้ครอบครัวคุณเห็นก่อนว่าคุณทำได้ และจะเป็นใบเบิกทางให้ครอบครัวเชื่อมั่น และไว้ใจคะ จากคุณ : NuTTy_C เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 12:23:23

ความคิดเห็นที่ 16 อาจจะอยู่ที่คุณยังปรับตัวไม่ได้กับสถานภาพและสภาพแวดล้อมใหม่ๆ (ถึงแม้จะเป็นบ้านตัวเอง)และยังไม่มีสังคมที่นี่ เคยเป็นเหมือนกันตอนเรียนจบแล้วกลับไปอยู่บ้าน หรือแม้แต่ตอนนี้เวลาที่กลับบ้าน ยังต้องใช้เวลาเป็นอาทิตย์กว่าจะเริ่มรู้สึกสบายกับการอยู่บ้าน อีกหน่อยก็ดีไปเองค่ะ หาอะไรที่เป็นสิ่งที่เราชอบทำ เช่น ดูหนัง อ่านหนังสือ หรือท่องเน็ตก็ได้ หรือถ้าที่บ้านเป็นเมืองเล็กมาก ก็อาจจะไปเที่ยวเมืองข้างเคียงที่มีห้างมีโรงหนัง ซื้อข้าวของ เชื่อเถอะค่ะ ว่าอีกหน่อยก็ชิน พอเริ่มอยู่ตัวก็จะสบายแล้ว เรื่องพ่อแม่ทะเลาะกัน ก็ปลงซะว่าเรื่องลิ้นกับฟัน บ้านเราพ่อแม่ก็ทะเลาะกันบ้างเหมือนกัน ตามประสาคนอยู่ด้วยกัน คิดในแง่ดีว่า ยังดีที่ท่านยังแข็งแรงพอที่จะมีแรงทะเลาะกัน ดีกว่าเห็นใครล้มหมอนนอนเสื่อ คุณยังโชคดีที่ได้อยู่ใกล้ๆคอยดูแลท่าน อยากบอกว่าอิจฉาค่ะ ถ้าบ้านเรามีกิจการตัวเองเราก็คงกลับบ้านไปอยู่กับพ่อแม่แล้ว ตอนนี้ทำได้แค่โทรศัพท์ไปหา จากคุณ : Miya_Aki เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 12:58:43

ความคิดเห็นที่ 17 อยู่กับพ่อแม่ดีออกนะคะ จริงอยู่เราอาจจะรู้สึกอึดอัดบ้างเพราะท่านจะมองเรา เป็นเด็กอยู่ตลอดเวลา แต่มันก็ทำให้เรารู้สึกอบอุ่นที่สุดค่ะ เราว่าคุณน่ะโชคดีแล้วที่มีโอกาสใกล้ชิดพ่อแม่ ก็ถือโอกาสดูแลท่าน ปรนนิบัติท่านเลยสิคะ คนกตัญญูน่ะไม่มีทางอับจนหรอกค่ะ เพื่อนๆพี่ๆในบอร์ดนี้ก็แนะนำกิจกรรมน่าสนใจหลายอย่าง คุณก็ลองไปทำดูสิคะ อย่างเรานะเวลาว่างเล่นเน็ต อ่านหนังสือก็หมดเวลาแล้วค่ะ จากคุณ : Wanna listen to me? เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 13:33:31

ความคิดเห็นที่ 18 ก่อนอื่นขอบอกว่าอิจฉาคุณเจ้าของกระทู้จังค่ะ ที่ได้ทำงานไปด้วยและอยู่กับครอบครัว  เราเองอีกไม่นานก็ว่าจะกลับไปอยู่บ้านเหมือนกันค่ะ ดีออกนะคะ มีกิจการอยู่แล้วสานต่อ  เราเชื่อว่าพ่อและแม่ของคุณคงอิ่มใจกับการที่มีลูกมาช่วยงานอย่างแน่นอนค่ะ การปรับตัวบางทีต้องใช้เวลาเพราะถ้าคุณอยู่ในเมืองแสงสีมา อะไร ๆ ย่อมต่างกันแน่นอนค่ะ เอาใจช่วยนะคะ เข้าใจยอมรับในสิ่งที่เป็น จากคุณ : มะหุ่ย เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 15:16:30

ความคิดเห็นที่ 19 ........... แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 54 06:14:58 จากคุณ : blacksatinrose เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 18:25:05

ความคิดเห็นที่ 20 เราเปลี่ยนพ่อแม่ไม่ได้หรอกค่ะ โมว่าเกือบทุกบ้านนะ อาจจะมีเถียงทะเลาะกันบ้าง ที่บ้านโมก็เป็นค่ะ ตอนนี้โมย้ายไปอยู่คนเดียวกลับมาก็วันเสาร์-อาทิตย์หรือว่าอาทิตย์วันเดียว อยู่คนเดียวก็คิดถึงแกนะ  โมก็ถือเป็นเรื่องขำๆไป  บางทีตลกด้วยซ้ำว่าแกก็เถียงกันเรื่องไร้สาระ  หรือเล็กๆน้อยเอง  แต่แกก็อยู่ด้วยกันได้จนเราโตมานี่ล่ะ โมว่า  หาอย่างอื่นทำด้วยดีกว่าอย่างเช่น ชอบอยู่กับต้นไม้ก็คลุกมันอยู่ที่สวนนั่นล่ะ ซื้อดอกไม้มาลง ต่างๆนานา  สนุกเราเอง  อย่าเครียดเลยค่ะ แกจะอยู่กับเราอีกกี่ปีเชียว จากคุณ : ชลภัสส์ เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 20:07:48

ความคิดเห็นที่ 21 ตอนที่เรียนและทำงานอยู่ที่อื่นมันเป็นการอยู่แบบอิสระ คือ อิสระทั้งตัวจขกท. และ พ่อแม่ เมื่ออิสระทั้ง 2 ฝ่าย อยากทำอะไรก็ทำ มีความเป็นอยู่ที่สบายทุกฝ่าย แต่เมื่อกลับมาอยู่บ้านไม่ว่าด้วยความจำเป็นใดๆ ก็ตาม มันก็จะเกิดความรู้สึกอึดอัดด้วยกันทั้งคู่ เรื่องของพ่อแม่ทะเลาะกันเถียงกันน่ะมันเป็นเรื่องปกติธรรมดา ขอให้จขกท.อย่าเก็บมาคิดเลยค่ะ เพราะถึงคุณไม่อยู่ทั้งคู่ก็จะเป็นแบบนี้อยู่แล้ว แต่ก็สามารถอยู่ด้วยกันมาได้ตลอดไม่ใช่หรือ แต่ถ้ามีคนอื่นเข้าไปยุ่งก็จะทำให้ยุ่งยากเปล่าๆ จขกท.บางทีต้องเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ค่ะ ปล่อยวาง ใช้เวลาปรับตัว ถ้าว่างก็หาจ๊อบเสริมหรืองานอดิเรก เล่นกีฬา ต่อไปก็จะได้เพื่อนเองหาสังคมของตนเองที่แบบดีๆ นะคะ ไม่ใช่เล่นการพนัน ตั้งวงเหล้าบ่อยๆ ความจริงพ่อแม่ลูก ไม่ใช่คนอื่น อยู่ด้วยกันน่าจะมีแต่ความอบอุ่น ต่างดูแลซึ่งกันและกัน แต่เราก็เคยเห็นบางครอบครัวคงจะคล้ายฝรั่ง คือ เมื่อลูกโตก็อยากให้แยกออกไปอยู่ต่างให้ดูแลตัวเอง พ่อแม่ก็หาความสุขกันเพียงคู่ของตัวเอง ไม่อยากเทคแคร์ลูกอีกคืออยากพักผ่อนอย่างอิสระอย่างเต็มที่ เพราะลูกบางคนพออยู่กับพ่อแม่กลับไม่ทำอะไรเลย เอาแต่กินกับนั่งๆ นอนๆ หลังจากกลับจากทำงานแล้ว งานบ้านไม่จับไม่ทำ กลายเป็นภาระให้พ่อแม่ จากคุณ : ลองพิจารณาดูนะคะ เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 20:48:26 A:27.130.179.236 X: TicketID:286693

ความคิดเห็นที่ 22 ค่อนข้างจะเข้าใจ จขกท.ดีครับ เคยทำงานนอกบ้านมาก่อนแล้วพอต้องมาทำงานในบ้านกิจการของครอบครัวเองจะรู้สึกกดดันมากไม่รู้ว่าครอบครัวตั้งความหวังว่าเราจะต้องสืบกิจการด้วยหรือเปล่า แต่ทำอะไรก็ไม่ได้ดั่งใจทุกที จะไปไหนมาไหนต้องคอยบอกคอยกล่าวมีการเช็คตลอดไปอยู่ที่ไหนซื้อของหรือยังจะกลับเมื่อไรทั้งที่ตอนทำงานข้างนอกไม่เคยสนใจเลยจะไปกี่โมงจะกลับกี่โมงก็ตามใจ ตอนนี้เริ่มคิดว่ากลับไปทำงานนอกบ้านจะดีกว่าหรือเปล่า จากคุณ : ความรู้น้อยแต่ขอแจม เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 21:14:37

ความคิดเห็นที่ 23 ผมว่า มันเหมือนกับ อดีต ที่ไม่อยากจำ และไม่อยากเจอ แต่ จำใจต้องมาทนรับมัน ทำให้เราอึดอัดใจ คล้ายๆผมอ่ะ ถ้ามันบำบากมันก็ ลองย้ายมาที่ห่างๆ ที่บ้านหน่อย (เขาจะยอมหรือป่าว) บ้านญาติ อะไรงี้ ลองมาปรับสภาพจิตใจซักพัก ก่อนดีไหม ก่อนที่มันจะเบื่อไปมากกว่านี้อ่ะ ครับ แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 54 14:36:19 จากคุณ : ฟ้าสางณ.กลางนา เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 14:35:55

ความคิดเห็นที่ 24 ผมได้อ่านความเห็นทุกคนอีกครั้ง ทำผมน้ำตาไหล ครับ กับกำลังใจที่มอบให้ ขอบคุณจริง ๆ ครับผม จากคุณ : AYAGO เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 11:09:37