ความคิดเห็นที่ 1 ต้องรู้จักปล่อยวางบ้างนะครับ......ทุกคนมีปัญหาเหมือนกันแล้วแต่ว่าใครจะเจออะไร ลองเข้าไปใน youtube หาฟังธรรมะของพระท่าน...ฟังบ่อยๆ (หลวงตาพระมหาบัวก็ได้ครับ) เป็นกำลังใจให้นะครับมีอะไรก็ระบายเป็นตัวอักษรใด้เต็มที่เลยครับหรือไปที่ห้อง ศาลาประชาคม ทุกท่านในห้องเขาพร้อมฟังคุณอยู่ครับและกำลังใจที่จะตามมาครับ จากคุณ : นายไพร เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 11:10:17

ความคิดเห็นที่ 2 พยายามปล่อยวาง ได้แต่คิด ได้แต่พูด แต่ไม่เคยได้ทำให้สำเร็จ ใจมันไม่สุข ไม่เห็นสุข อยากฉุดตัวเองให้พ้นปลักแห่งความทุกข์ แต่สิ่งที่เผชิญมันตอกย้ำให้เห็นทุกเมื่อเชื่อวัน บัวมีสี่เหล่า ดิฉันคงเป็นบัวในตม คงไม่มีทางโผล่พ้นน้ำ ขอบคุณที่มาฟัง มาอ่านที่ดิฉันระบายนะคะ จากคุณ : เกนบุษบาส่าหรี เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 11:16:53

ความคิดเห็นที่ 3 ลูกป่วยเป็นอะไรเหรอครับ จากคุณ : ทองพญา เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 11:17:41

ความคิดเห็นที่ 4 ใจเย็นๆก่อนครับคุณเเม่ ลองมองไปที่คนที่ด้อยกว่าคุณ มีปัญหามากกว่าคุณนะครับ หรือเครียดมากๆก็ลองเข้าวัดบ้าง เพื่อให้จิตใจสงบ  ไปหากลุ่มสมาชิกที่มีปัญหาลักษณะนี้เหมือนกันเพื่อปรับทุกข์เเละคุยเเนวทางเเก้ปัญหากันบ้างนะครับ คุณอยากพูด อยากระบายอะไรก็เขียนออกมาเลยครับ มันอาจจะทำให้คุณสบายใจขึ้นบ้าง  ทุกคนพร้อมให้กำลังใจคุณเสมอ  ขอให้คุณเข้มเเข็งเเละสู้ๆๆต่อไปเพื่อลูกนะครับ จากคุณ : ส้มฉุน (DLC) เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 11:18:07

ความคิดเห็นที่ 5 ใจเย็นๆ คิดถึงลุกนะครับ ลองโทรไปตามสายhotline ปรึกษาสุขภาพจิต ไม่ได้บอกว่าคุณเป็นโรคจิตนะ เพียงแค่เป็นช่วงของจังหวะชีวิต เดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้นได้เองครับ หรือลองเข้าพบจิตแพทยื การได้คุย หรือได้ยามาทานจะทำให้คุณดีขึ้นครับ   เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : เจ (jaotee) เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 11:23:00

ความคิดเห็นที่ 6 ลูกคุณยังสู้อยู่จนทุกวันนี้ แล้วคุณเป็นแม่ ต้องสู้ให้ได้ค่ะ หากเหนื่อยก็ระบายออกมา ยังมีอีกหลายคนที่พร้อมรับฟัง และให้กำลังใจ (เราคนหนึ่งหล่ะค่ะ) เราชื่อมั่นว่า สักวัน ข้างหน้า ต้องดีกว่าวันนี้.... เป็นกำลังใจค่ะ     จากคุณ : kim (Kimnice's mom) เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 11:28:26

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่มีอะไรเสียเวลาไปมากกว่า การคิดที่จะย้อนกลับไปแก้ไขอดีต ไม่เคยมีอะไรช้าเกินไป ทีจะทำใหสิ่งที่ตนฝัน .. .. คนที่ไม่เคยหิว ย่อมไม่ซาบซึ้งรสของความอิ่ม ความสำเร็จที่ผ่านความล้มเหลว ย่อมหอมหวานกว่าเดิม .. .. อันตรายที่สุดของชีวิตคนเราคือ การคาดหวัง อย่ายอมแพ้ ถ้ายังไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่ เหตุผลขอคนๆ หนึ่ง อาจไม่ใช่เหตุผลของคน อีกคนนึง ถ้าคุณไม่ลองก้าว คุณจะไม่มีทางรู้เลยว่าทางข้างหน้าเป็นอย่างไร ปัญหาทุกอย่างล้วนอยู่ที่ตัวเราทั้งสิ้น ยินดีกับสิ่งที่ได้มา และยอมรับกับสิ่งที่เสียไป หลังพายุผ่านไป ฟ้าย่อมสดใสเสมอ มีแต่วันนี้ที่มีค่า ไม่มีวันหน้า วันหลัง .. จากคุณ : ที่คาดผม เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 11:32:41

ความคิดเห็นที่ 8 ลองมองไปคนที่เค้าแย่และทรมานมากกว่าเราซิคะ ในโลกนี้ไม่มีใครสมบูรณ์ ไม่มีชีวิตใครเดินบนพรมสวยงามหรอกค่ะ ลองไปปรึกษาสายด่วนหรือพบจิตแพทย์ตามที่คห.บนแนะนำนะคะ จขกท.อย่าไปคิดว่าตัวเองตกต่ำลำบากคนเดียวเลยค่ะ อย่ามองแต่ด้านมืดอย่างเดียว ตอนนี้อาจจะทุกข์ แต่ต่อไปก็ต้องได้เจออะไรดีๆบ้าง อย่าท้อนะคะ สู้ๆ เป็นกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ จากคุณ : Gwan เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 11:32:59

ความคิดเห็นที่ 9 สู้ ๆ ค่ะ คนที่แย่กว่าเราเขายังไม่ท้อ แล้ว คุณจะท้อทำไมคะ .....อ่านหนังสือ ผ่อนคลาย หรือหาอะไรทำก้ได้ค่ะ ..... จากคุณ : ฟ้าสางที่เชียงดาว เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 11:38:09

ความคิดเห็นที่ 10 มาให้กำลังใจต่อสู้ ให้มีทางก้าวข้ามมันไปได้ สู้ สู้ เพื่อลูก นะค่ะ และพ่อ แม่ที่รักเรา จากคุณ : เด็กหญิงไร้รัก เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 11:45:44

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่รู้ว่าปัญหาคืออะไรนะ ก็แนะนำไม่ถูกเหมือนกัน แต่ที่บอกว่า "ยังมีคนที่ต้องพึ่งเรา.." แค่นี้ก็มีเหตุผลมากเพียงพอที่คุณจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว บางเรื่องเราก็ต้องยอมรับและปล่อยให้มันเป็นไป เกิด แก่ เจ็บ ตาย มันเป็นสิ่งปกติที่มนุษย์ทุกคนต้องเจอ จากคุณ : ... เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 11:46:26 A:58.64.108.36 X: TicketID:266868

ความคิดเห็นที่ 12 ดิฉันไม่ได้อยู่เมืองไทยค่ะ ลูกเป็นออทิสติก ปัญหาของดิฉันมันมีหลายเรื่อง เรื่องลูก เรื่องแม่ เรื่องงาน เรื่องสามี ดิฉันแค่รู้สึกเหนื่อยกับสิ่งที่เผชิญอยู่ ไม่อยากสู้ ชีวิตมันมีอะไรต่อ ดูเขาเติบโตหรือ ชีวิตตัวเองคงไปไม่ได้ไกลจากนี้แล้ว เห็นแก่ตัวไหมคะที่คิดถึงแต่ความทุกข์ของตัวเอง และคิดจะตัดช่องน้อยแต่พอตัว  .. ดิฉันอยากจบให้หมดไป แต่ที่มานั่งพร่ำพรรณาเพ้ออยู่ที่นี่เพราะใจมันมีห่วง เกรงกลัวต่อบาป ปล่อยวางก็ทำไม่ได้   ดิฉันเคยมีความรู้สึกแบบนี้หลายครั้ง แล้วก็พยายามให้กำลังใจตัวเอง มองคนที่ด้อยกว่า ผ่านช่วงเวลาความรู้สึกแบบนี้มาได้ แต่ครั้งนี้ดิฉันรู้สึกไม่ไหว เหนื่อยและอยากพอแค่นี้กับชีวิตจริงๆ ... ตอนนี้ลูกของดิฉันหลับ มองหน้าลูก นึกถึงตอนคลอดและเห็นหน้าเขาครั้งแรก ดิฉันน้ำตาอาบแก้ม สัญญากับตัวเองจะรักเขาและเลี้ยงดูเขาให้ดีที่สุด มาคิดถึงตอนนี้รู้สึกสมเพชตัวเองจริง ๆ จากคุณ : เกนบุษบาส่าหรี เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 12:11:05

ความคิดเห็นที่ 13 ลองหาเวลา ปฏิบัติธรรมดูนะครับ  และก็สวดมนต์ ไหว้พระ  นั่งสมาธิ จะช่วยได้ครับ อย่างไงสู้ๆ นะครับเป็นกำลังใจให้ จากคุณ : คิดดี พูดดี เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 12:12:42

ความคิดเห็นที่ 14 เราแต่งงานมา 11 ปี  ไม่มีลูก  อยากมีมาก ๆๆๆๆ  ทำทุกวิธีแล้ว ที่ไหนดีไปหมด  เท่าทีมีเงินจะไปได้  เดือนไหนพอประจำเดือนมา  ได้แต่กอดกับสามีแล้วก็ร้องไห้ มันคงเป็นกรรมของเราสองคน แต่คุณมีถึง 2 คน  เพียงแค่อีกคนเป็นออทิสติกเท่านั้นเอง  ทำไมคุณถึงจะทิ้งเค้าหล่ะคะ   เราเองถูกแม่ทิ้งไปตั้งแต่คลอด  ความเหงา ความเจ็บ มันกินลึกอยู่ในใจเราตลอดเวลา เราถึงอยากมีชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ แต่ก็ทำไม่ได้ สู้ต่อนะคะ  ออกไปมองข้างนอก  มองแบบเปิดหูเปิดตา  ไปสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ไปสถานรับเลี้ยงคนชรา  แล้วกลับมามองตัวเอง  แล้วคุณจะเห็นว่า คุณสามารถที่จะทำให้มันดีขึ้นได้ จากคุณ : เอ๊ะใครไหนใคร เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 12:31:35

ความคิดเห็นที่ 15 ลองเข้าไปห้องศาสนาดูไหมค่ะ  เผื่อจะมีอะไรดีๆ จากคุณ : snowapple เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 12:36:57

ความคิดเห็นที่ 16 จขกท ครับ คุณแม่ผมป่วยเป็นโรคไต เสียไปแล้วเมื่อ 2 ปีก่อน เมื่อตอนท่านอายุได้ 63 ปี 4 เดือนก่อนที่ท่านจะเสียนั้น ท่านทานอะไรไม่ได้เลย ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะทำอะไรด้วยตัวเอง ผมกับพ่อ ต้องเฝ้าท่านตลอด 24 ชั่วโมง ... ผมต้องช่วยเหลือท่านในการทำภาระกิจส่วนตัวทุกอย่าง ไม่ว่าจะเช็ดตัวให้ท่าน เรื่องการขับถ่าย คอยนวดเนื้อตัวให้ท่าน พาท่านไปฟอกไต รวมถึงต้องแปรงฟันให้ท่านด้วย เพราะท่านไม่มีเรี่ยวแรงจริงๆ หลายครั้งต้องนั่งโอบกอดท่านไว้ ให้มีกำลังใจต่อสู้กับความเจ็บปวด กับโรคภัย ในชีวิตผม ผมไม่เคยนึกไม่เคยคิดว่าต้องมาทำอะไรแบบนี้ มันเหนื่อย ... เหนื่อยมากจริงๆ จะจ้างใครมาดูแล ผมกับพ่อก็ไม่ไว้ใจ ใครจะใส่ใจท่านเหมือนคนในครอบครัว เคยคิดว่า ทำไมพี่น้องคนอื่นๆไม่มาดูแลบ้าง หรือลูกคนอื่นๆจะเจอแบบเรารึเปล่านะ แล้วผมก็คิดเหมือนคุณ ทุกครั้งที่เห็นท่านหลับ ผมก็นึกย้อนเสมอว่า กว่าผมจะมีวันนี้ ท่านทำเพื่อผมมาตั้งเท่าไหร่ แค่นี้ทำไมเราจะตอบแทนท่านไม่ได้ เมื่อท่านจากผมไปแล้ว ผมยังนึกถึงวันเก่าๆอยู่เสมอ อยากที่จะทำให้ท่านไปอีกนานๆ แต่ผมไม่มีโอกาสแล้ว ผมเข้าใจว่าคุณเหนื่อย เหนื่อยมาหลายปี และคงเหนื่อยกว่าผมเยอะ แต่เหนื่อนนักก็พักครับ จะบอกว่าเป็นหน้าที่ก็ใช่ เราทุกคนมีหน้าที่ มีความรับผิดชอบทั้งนั้น แต่มันคงไม่ใช่เวรกรรมอะไร คุณเป็นแม่เค้า ผมว่าคุณยิ่งทุกข์กว่าคนเป็นลูกอย่างผม เมื่อเค้าเกิดมาแล้ว จะยากดีมีจนเราก็ต้องสู้กันต่อไป เหนื่อยได้ แต่อย่าท้อครับ ผมเชื่อว่าลูกคุณเองก็สู้เหมือนกัน เค้าอาจจะไม่ปกติในสายตาใครก็ช่าง แต่สำหรับคุณเค้าก็คือคนที่ดีที่สุด มีค่าที่สุดสำหรับคุณเสมอ สู้ๆนะครับ แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 54 12:42:48 จากคุณ : ทองพญา เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 12:42:24

ความคิดเห็นที่ 17 หวัดดีค่ะ ดิฉันแนะนำว่าคุณควรได้รับคำปรึกษาจากนักจิตวิทยาการปรึกษานะคะ ลองไปที่ศูนย์จิตวิทยาสุขภาพและสุขภาวะสาธารณะ คณะจิตวิทยา จุฬา ที่นี่มีบริการรับปรึกษาโดยเฉพาะค่ะ ในประเทศไทยอาจไม่ค่อยคุ้นเคยกับการต้องไปรับการcounselingเท่าไร แต่มันช่วยคุณได้มากจริงๆค่ะ เพราะถ้าคุณไปปรึกษาคนอื่นที่ไม่ได้จบด้านการปรึกษาโดยตรงอาจแนะนำในทางที่ไม่ตรงจุดนัก การหันไปพึ่งศาสนาเป็นสิ่งที่ดี แต่ดิฉันเข้าใจคุณค่ะ ว่าในภาวะเช่นนี้คงไม่มีใครมีกะจิตกะใจจะทำอะไรขนาดนั้น ถึงทำก็ไม่สามารถนิ่งได้จริงๆ เพราะเรื่องราวต่างๆมันรุมเร้าเหลือเกิน ลองดูนะคะ เป็นทางเลือกหนึ่งที่ช่วยยคุณได้แน่นอน กลุ่มจิตวิยาการปรึกษาของศูนย์จิตวิทยาฯ (Wellness) เปิดให้บริการให้การปรึกษาแก่นิสิต นักศึกษา และบุคคลทั่วไป ที่อาคารบรมราชชนนีศรีศตพรรษ ชั้น 5 จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มีทั้งให้คำปรึกษา แบบกลุ่ม และเดี่ยว เชิญเข้ามาพูดคุยกันได้นะคะ โทร. 02 - 218 - 1171 จากคุณ : โลกไม่กลม เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 13:02:41

ความคิดเห็นที่ 18 เป็นกำลังใจให้คะ และคุณแม่ต้องให้กำลังใจตัวเองด้วยนะคะ อยากแนะนำอย่างนี้คะ อยากเขียน เล่าอะไรก็เขียนมานะคะ เพราะการเขียน เป็นการระบายออกมา ทำให้เรามีสมาธิ จดจ่ออยู่ขณะนั้นคะ ถ้า จขกท นอนหลับได้ ก็ดีใจด้วยคะ เพราะ เช้าวันใหม่ ดีกว่า เมื่อวาน.. เมื่อคืนเสมอคะ จขกท ไปเข้ากลุ่ม สมาคม ที่ลูกมีปัญหาดูสิคะ จะทำให้มีเพื่อน ผู้ปกครอง พูดคุยแลกเปลี่ยน ความรู้ ความรู้สึก ได้อีกเยอะแยะมากมาย และทำให้เรื่องของเราดูเล็กไปเลย ถ้าเจอคนอื่นๆ ที่หนักกว่า ลำบากกว่า  ตอนนี้ นึกได้เท่านี้ คะ ถ้านึกได้อีกจะ มาเพิ่มเติมภายหลังคะ  จากคุณ : NuTTy_C เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 13:10:56

ความคิดเห็นที่ 19 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ เราเคยเป็นเหมือนคุณ หดหู่ ซึมเศร้า หมดกำลังใจ เหนื่อยหน่าย อยากอยู่คนเดียว หวาดระแวง ต่างๆนาๆ เลยตัดสินใจไปพบจิตแพทย์ ทุกวันนี้ ชีวิตมีความสุขขึ้นมากค่ะ เมื่อก่อนมีปัญหาที่สะสมมายาวนาน ทำให้ชีวิตติดอยู่กับความเครียด จนร่างกายแสดงผลออกมา เมื่อได้รับยาก็ดีขึ้นค่ะ ไม่รู้สิ อธิบายยากจัง กระบวนการของยาทำปฏิกิริยากับสมอง ทำให้หายหดหู่ ซึมเศร้า อยากให้คุณลองบ้าง ให้เวลากับตัวเอง ไปหาหมอนะ ช่วยได้เยอะเลย รักตัวเองเยอะๆนะค่ะ ไม่มีใครรักเราเท่าเรารักตัวเองนะจ้ะ จากคุณ : ลินตินติน (ลินตินติน) เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 13:18:39

ความคิดเห็นที่ 20 ชีวิตคนเรามันก็ช่วงเวลาแห่งความสุข และ ช่วงเวลาแห่งความทุกข์ เพียงแต่ว่า ระยะเวลาไหน จะยาวนานกว่ากัน หรือจะสลับกันมากบ่อยแค่ไหน วันนี้คุณทุกข์ คุณเหนื่อย คุณท้อ คุณยอมแพ้แล้ว คุณอยากตาย แต่อีกใจก็ยังห่วง ยังกังวลจะทิ้งก็ไม่กล้าทิ้ง กลัวบาปก็กลัว แบบนี้ถึงตายไปใจก็ไม่สงบ ไม่ต้องไปหาเรื่องตายที่ไหนหรอก แต่หาทางออกให้จิตใจพ้นทุกข์จะดีกว่า กำลังใจมันมีได้ มันก็หมดได้ แล้วมันก็เติมใหม่ได้นะ อะไรที่ช่วยให้ใจดีขึ้น สบายขึ้นทำไปเลย ความทุกข์ไหนๆเราก็หนีมันไม่พ้น ลูกยังไงชาตินี้ ก็ต้องเลี้ยงเขาไปตลอดแหละ ไม่ใช่มีคุณคนเดียวที่ไหน ที่ลูกเป็นออทิสติก อีกหลายๆคนก็มีลูกที่เป็นเหมือนคุณ ลองคุยกับคนที่มีลูกเป็นเหมือนกัน เขาเลี้ยงลูกยังไง ดูแลยังไง หากำลังใจจากไหน การได้คุยกับคนที่มีประสบการณ์หลายๆคน อาจจะช่วยให้เราเจอทางออกที่ง่ายขึ้น และได้กำลังใจดีๆกลับมานะ ปัญหาครอบครัว และ ปัญหาอีกหลายๆอย่าง อย่าเอามาคิดพร้อมกัน คิดทีละอย่าง อันไหนแก้ได้ ก็แก้กันไป ค่อยๆคิด ค่อยๆทำ อะไรที่แก้ไม่ได้ หนี้ไม่ได้ ทิ้งไม่ได้ ก็อยู่กับมันซะ ทำใจให้ชิน และปล่อยเวลาให้ช่วยแก้ไขเอง คำตอบบางเรื่องไม่ได้คิดออกวันนี้พรุ่งนี้ อาจจะต้องใช้เวลาหลายวันนะ มันถึงจะออกมา บางทีก็ปล่อยทิ้งไว้ เดี๋ยวปัญหามันก็แก้ตัวมันเอง ได้เองแหละ เราไม่ต้องไปทำอะไรกับมันหรอก รักษาแค่ใจเรา ความคิดเรา ความรู้สึกเรา ให้มั่นคง ไม่หวั่นไหวไปมา น้ำขึ้น น้ำลงก็พอแล้ว มีสติเข้าไว้ จากคุณ : ..ฟ้าใส.. เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 13:27:47

ความคิดเห็นที่ 21 มาเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะคะ จากคุณ : ลาบราดอร์ขี้เหงา เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 13:28:43

ความคิดเห็นที่ 22 ดิฉันนั่งอ่านทุกความคิดเห็น ทุกตัวอักษร ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ... อยากขอบคุณทุกๆ ท่านจริงๆ ค่ะที่ช่วยเตือนสติ ทุกตัวอักษรช่วยสะกิดเตือนให้คิด ดิฉันให้กิ๊ฟเป็นการตอบแทนไม่ได้ แต่ดิฉันเชื่อว่าความปรารถนาดีและความคิดเห็นจากทุกท่านในที่นี่ถือว่าได้ทำบุญทำกุศลต่อคนสิ้นคิดอย่างดิฉันได้คิดและหยุดความคิดที่อยากจะทำ.. ขอให้ผลบุญนั้นส่งย้อนไปยังทุกๆ ท่านนะคะ คุณ เอ๊ะใครไหนใคร ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ คุณทองพญา .. ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ ตอนนี้สิ่งที่ดิฉันกำลังเผชิญอยู่ค่ะ เห็นในสิ่งที่แม่ของดิฉันเป็น แม้จะป่วยกันคนละอย่าง แต่ดิฉันเข้าใจและเป็นเหมือนที่คุณเคยเป็น จากคุณ : เกนบุษบาส่าหรี เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 14:04:47

ความคิดเห็นที่ 23 อย่างน้อย ยังมีอีก 23 # ความเห็นที่อยู่เป็นกำลังใจให้พี่นะครับ พี่ยังมีสามี ยังมีลูก ........ แต่บางคน เขาไม่เหลือใครเลย ผมเชื่อว่าพี่จะผ่านช่วงนี้ไปได้ครับ เป็นกำลังใจให้ เน้นๆ จากคุณ : MiniMaxMan เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 14:11:38

ความคิดเห็นที่ 25 ไม่รู้จะปลอบยังไง เพราะข้างบน ก็พูดแต่ สิ่งดีๆ ทั้งนั้นแล้ว เข้ามาอยู่เป็นเพื่อน และให้กำลังใจนะคะ อาศัยเข้ามาอ่านด้วย เพราะเราเองก็ทุกข์ไม่น้อยเช่นกัน มีบางครั้งที่แอบๆ คิดเช่น จขกท. จึงเข้าใจอารมณ์นี้เป็นอย่างดีค่ะ จากคุณ : Kzybear เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 15:07:49

ความคิดเห็นที่ 26 มาเป็นกำลังใจให้ จขกท. อีกคนนะคะ ถึงเราไม่รู้จักกัน แต่ก็รู้ว่าคุณคงมีความทุกข์อยู่มากทีเดียว การที่คุณมาตั้งกระทู้ไว้ในนี้เป็นสิ่งที่ดีแล้วค่ะ ดีกว่าคิดอยู่คนเดียว ให้มันระบายออกมาบ้าง อย่างน้อยยังเพื่อนคนไทยในโลกไซเบอร์ มาให้กำลังใจและข้อคิดกับคุณ อยากให้คุณมองคนที่ด้อยกว่าเรานะคะ คนที่เค้าลำบากมากๆ กว่าเรายังมีอีกเยอะค่ะ ยังไงสู้ต่อไปนะคะ อย่างน้อยลูกของคุณ เค้าก็ทำให้คุณมีความสุขนะคะ จากคุณ : ว้อดก้าร์ฮาเฮ เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 15:11:29

ความคิดเห็นที่ 27 เวลามีปัญหา  อย่ามัวนั่งจมกับปัญหา เพราะยากที่เราจะแก้มันทันทีได้ ลองหันมองรอบๆ มีเครื่องมือมากมายที่จะมาช่วยแก้ปัญหา ขึ้นอยูกับเรา จะเลือกวิธีไหน จากคุณ : ก้นกบ เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 16:14:54

ความคิดเห็นที่ 28 ปล่อยวางครับ ให้สิ่งต่างๆมันเป็นไป เราแค่ตามไปเฝ้าดู เวลามีปัญหาอย่าแบกไว้ครับ ให้วางลงบนพื้นแล้วค่อยๆแก้ทีละอย่าง อย่าคิดแก้ปัญหาสำเร็จรูป พรึบเดียวปัญหาหมด ค่อยๆแก้ ทีละอย่าง อย่าเพิ่งคิดจบปัญหาในวันนี้ เพราะวันพรุ่งนี้ยังมีเวลาให้เรามาแก้ปัญหาอยู่ เหนื่อยนักก็พักก่อนซักครู่ ปล่อยให้มันเละๆบ้าง มีแรงเมื่อไหร่ก็มาทำต่อ เป็นกำลังให้นะครับ จากคุณ : มังกรใจเย็น เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 16:51:27

ความคิดเห็นที่ 29 ระดับผมไม่กล้าให้คำแนะนำอะไรหรอกครับ อ่านเเล้วยิ่งรุ้สึกว่าตัวเองโชคดีจริงๆ สู้สู้ครับเจ้าของกระทู้(ไมไ่ด้ช่วยไรเลย) T T Fighting !! อยู่กับปัจจุบัน ยอมรับในสิ่งที่เป็น ผ่านมันไปให้ได้ จากคุณ : หน้าใหม่อยากกรอบ เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 17:13:41

ความคิดเห็นที่ 30 มนุษย์เรามีทุกข์อยู่ 2 อย่าง ไม่ทุกข์กาย ก็ทุกข์ใจ มองกลับด้านคุณยังมีความโชคดีที่ ไม่มีทุกข์กาย การที่ทุกข์ใจนั้น มันขึ้นกับสิ่งที่เราปรุงแต่งขึ้นมาเอง  ตัวดิฉันเองก็มีทุกข์กาย คือเป็นมะเร็งขั้นสุดท้าย ต้องให้คนอื่นมาดูแลบางครั้งก็เจ็บปวดแสนจะทรมาน  จึงอยากมาให้กำลังใจคุณนะคะ ว่ามองโลกตามความเป็นจริง เราเกิดมามีหน้าที่ ทำให้ดีที่สุด อยู่กับมันอย่างมีความสุข ทุกข์ใจต้องใช้ธรรมโอสถ เพียงปรับเปลี่ยนความคิด ชีวิตก็เปลี่ยนไป สู้ๆนะคะ จากคุณ : อาม่าไฮเทค เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 18:27:05

ความคิดเห็นที่ 31 เข้ามาเป็นกำลังใจให้สุดๆเลยค่ะ มีพี่ที่เรารู้จักเค้ามีลูกเป็นออทิสติคค่ะ แต่เค้าก็ทำใจยอมรับกับมัน พยายามรับมือกับลูกเค้า พาไปหาหมอสารพัด ปัจจุบันพี่เค้าก็มีความสุขกับครอบครัวดี ถ้าน้องยังอายุไม่มาก รีบรักษาจะช่วยได้เยอะเลยค่ะ เรารู้ว่าคุณเหนื่อยค่ะ เหนื่อยก็พักแล้วค่อยลุกขึ้นมาสู้ใหม่ เราเชื่อว่าไม่มีใครที่ชีวิตจะเลวร้ายไปหมดทุกอย่างค่ะ นับถือพุทธรึเปล่าคะ ลองสวดมนต์ไหว้พระดูนะคะ อย่างน้อยพอจิตใจสบายขึ้นก็จะทำให้สมองคิดอไรได้มากขึ้นค่ะ จากคุณ : Wanna listen to me? เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 18:41:14

ความคิดเห็นที่ 32 ช่วงนี้ เห็นข่าวในช่อง 3 ที่คุยกับสรยุทธ์ ช่วงเย็นอาทิตย์นี้  ที่แม่รักษาลูกที่เป็นเด็กออสทิส  ซึงเห็นได้ผลดีด้วย  คุยลองเช็คดู  เพื่อเป็นอีกหนทางหนึ่งในการรักษาลูก ได้ คนเราเกิดมามีกรรมเป็นของตนเอง  มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด จนกว่าจะหมดลมหายใจ  ดิฉันก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ป่วย แต่ต้องรับผิดชอบ ทำงานและ ดูแลการเงิน ในครอบครัว   สู้ ๆ คะ พยายามทำให้ดีที่สุด สักวันต้องเป็นวันของเรา จากคุณ : poonr0302 (poonr0302) เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 19:28:59

ความคิดเห็นที่ 33 เป็นกำลังใจให้นะคะ เชื่อเถอะคะว่า ฟ้าหลังฝนจะสดใสเสมอ อย่าเพิ่งท้อนะคะ สู้สู้คะ สู้สู้ จากคุณ : เอ (milly) เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 20:47:29

ความคิดเห็นที่ 34 ค่อยๆเรียงลำดับความสำคัญของปัญหาที่เราต้องหาทางแก้ก่อน ถ้าแก้ไม่ไหว แก้ไม่ได้ ก็ต้องปล่อยวาง แต่อะไรที่ทำได้ก็ขอให้ทำจนสุดความสามารถ และถ้เหนื่อยนัก ก็พัก ก็วางสักครู่ แล้วค่อยมาสู้ใหม่นะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ บางทีการมีชีวิตอยู่ก็เป็นการอยู่เพื่อคนที่เรารักค่ะ จากคุณ : ก้านกล้วย เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 20:53:16 A:115.67.133.108 X: TicketID:307042

ความคิดเห็นที่ 35 ลูกน้องที่ทำงานเราคนนึงมีลูกเป็นออทิสติกค่ะ    เราไม่เคยเห็นเค้าท้อ   (หรือเค้าอาจท้อแต่ไม่ได้แสดงออกก็ได้)   เค้าชอบมาเล่าให้เราฟังว่าเค้าพาลูกไปฝึกพูดที่ไหน    เข้าโรงเรียนไหน   โรงเรียนใหม่ีดีกว่าเก่ายังไง    เล่าถึงพัฒนาการของลูกเค้าที่แม้จะรู้ว่ามันมีขีดจำกัด    แต่ด้วยความรักและเอาใจใส่ของคนที่เป็นแม่ทำให้น้องเค้าสามารถพัฒนาได้มากขึ้นเรื่อยๆ ทุกครั้งที่เค้าเล่าเรื่องลูกให้เราฟัง   เราเห็นความสุขอยู่ในแววตาคู่นั้น   ความสุขที่ลูกมีน้ำใจ    แม้จะเป็นออทิสติกแต่จิตใจดี     เวลาแม่ไม่สบายจะคอยเอาผ้ามาเช็ดตัวให้  (เคยเห็นแม่ทำให้)     ก่อนนอนทุกวันต้องคอยดูว่าทุกคนห่มผ้าหรือยัง    ถ้ายังก็จะห่มผ้าให้พ่อแม่  ให้พี่ชาย   เห็นแม่ทำงานบ้านจะแสดงความมีน้ำใจอยากช่วยเหลือ    แม้ว่าบางทีอาจจะทำให้เลอะไปกว่าเดิม    แต่คนเป็นแม่ก็มีความสุข     ความสุขและความทุกข์ผ่านมาแล้วก็จะผ่านไปค่ะ   ไม่มีใครที่ชีวิตมีแต่ความสุข   และไม่มีใครที่เจอแต่ความทุกข์อย่างเดียว    ใครๆต่างก็มีปัญหาของตัวเองทั้งนั้น    เหนื่อยนักก็อย่าไปตึงเครียดกับมันมาก    ค่อยๆคิดแก้ปัญหาไปทีละเปลาะ    แล้วมันก็จะผ่านไปได้ค่ะ     ไม่ว่าชีวิตจะเป็นยังไงก็ต้องสู้ต่อไปนะคะ    แล้วเมื่อปัญหาผ่านพ้นไป    คุณจะภูมิใจที่ผ่านมาได้อย่างเข้มแข็ง    เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : SWEET TOFFY เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 21:13:36

ความคิดเห็นที่ 36 แวะมาให้กำลังใจ สู้ๆนะคะ จากคุณ : pinkspu (Pinkspu) เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 21:32:41

ความคิดเห็นที่ 37 ยังไงก็ขอให้มีสติยั้งคิดไตร่ตรองแบบนี้ตลอดไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : เซนทาโร่ เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 22:47:11

ความคิดเห็นที่ 38 สวัสดีค่ะคุณ จขกท พี่ทิพเองเจ้าใจความรู้สึกค่ะ แต่อยากให้มองโลกในอีกด้านน๊ะค่ะคนเราไม่แย่อยู่ตลอดถึงสุดๆแล้วก็ต้องพบในสิ่งดีๆบ้าง พี่ทิพเองก็เจอปัญหามากมาย เมื่อ5ปีที่แล้วน้องชาย (ลูกชายคนโตของครอบครัว)คิดสั้นทั้งๆที่อายุแค่36ปี แม่พี่ทิพตาก็มองเห็นข้างเดียว พ่อก็ไม่แข็งแรง ต่อมาอีก 1 ปี พี่ทิพถูกฟ้องล้มละลาย ถูกยึดบ้าน มาอีกไม่ถึงปีแม่สามีล้มป่วยเป็นอัมพาต นอน4ปีเต็มๆเพิ่งเสียไปไม่นาน พี่ทิพเองก็เป็นมะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูก ยังโชคดีที่ผ่าตัดแล้วปลอดภัย หลังผ่าตัดอยู่ในช่วงพักฟื้นปีแรก ถูกลูกน้องโกง จดบริษัทลอยๆกันคนละบริษัท แต่ให้บริษัทพี่ทิพเป็นผู้สั่งซื้อวัตถุดิบเป็นหนี้ค่าวัตถุดิบเกือบ สามล้าน ค่าภาษีมูลค่าเพิ่ม หกแสนเศษ ประกันสังคม เกือบสองแสน ถามว่าทำไมทำแบบนี้ เขาตอบว่านึกว่าพี่ทิพไม่รอด ทุกวันนี้ยังใช้หนี้ไม่หมด ที่สำคัญสามีพี่ทิพเป็นคนพิการค่ะ ขาขวาต้องครอบขาเหล็กถึงโคนขา ชีวิตพี่ทิพก็ไม่ได้สมบรูณ์แบบ ชีวิตสมรสครั้งแรกก็ไปไม่รอดจนกระทั่งมาใช้ชีวิตกับสามีคนนี้ พี่ทิพผ่านการถูกยึดบ้าน ยึดรถ แต่พี่ทิพก็ยังสู้ค่ะ เพราะในความโชคร้ายก็มีความโชคดีอยู่ พี่ทิพขอให้คุณ จขกท สู้ๆๆๆๆๆๆ ค่ะ จากคุณ : ทิพ (pimonthip) เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 23:02:23

ความคิดเห็นที่ 39 ขอพระเจ้าคุ้มครองคุณครับ พระองค์มีบททดสอบสำหรับมนุษย์ทุกคน เเละมีทุกข์เเละสุขปะปนกันไป ไม่ต่างกันครับ รัก เเละ ดูเเล ลูกนะครับ จากคุณ : werty_max เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 54 23:04:38

ความคิดเห็นที่ 40 ถ้าคุณผ่านพ้นเรื่องนี้ได้ ชีวิตคุณก็จะมีความสุข ถึงดิฉันไม่ได้ช่วยอะไรแต่ก็ขอให้เป็นกำลังใจให้นะคะ เชื่อว่าอุปสรรคของคุณ คุณต้องผ่านพ้นได้แน่ อาจจะนานซักนิด อย่าเพิ่งท้อไปกว่านี้ะคะ ลูกต้องการคุณมากเลยค่ะ จากคุณ : รชิษ เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 00:59:46

ความคิดเห็นที่ 41 หลังจากอ่านกระทู้นี้ คุณทำให้ปัญหาที่เราเจอ มันเล็กลงจนแทบมองไม่เห็น คุณทำให้เรารู้สึกว่า ความเศร้าหมองที่เรามีในตอนนี้ มันไม่ได้เศษเสี้ยวของที่คุณมีเลย เราคงทำอะไรไม่ได้มาก นอกจากเป็นกำลังใจให้ สู้ๆ นะคะ ท้อได้ แต่อย่าถอยนะคะ อย่างน้อยคุณก็ทำให้เราเข้มแข็งขึ้นได้ และเราเชื่อว่า คุณก็จะเข้มแข็งขึ้นได้เหมือนกัน ขอบคุณสำหรับกระทู้นี้ด้วยค่ะ จากคุณ : 043237 เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 01:10:05 A:58.64.64.30 X: TicketID:043236

ความคิดเห็นที่ 42 ถ้าอ้างอิงถึงเรื่องศาสนาพุทธ...หลักธรรมะ... ความคิดก็คงเหมือนกับหลายๆคน..ว่าเป็นเรื่องของกรรม ที่เคยทำมาในอดีตชาติ หรืออาจรวมในชาตินี้ด้วย ถ้าเชื่อว่าสิ่งไม่ดีต่างๆ...เรื่องร้ายๆ   ความล้มเหลวในชีวิต   โชคร้าย  ความทุกข์ทนทรมาน ฯลฯ   สารพัดที่เราได้รับนั้น เป็นเพราะเราทำไม่ดี สร้างบาปกรรม มาก่อนในอดีต  ยื่งเราทุกข์สาหัสมาก แสดงว่าเราทำไม่ดีมามากจริงๆ ... ถ้าเชื่อ... พยายามเข้าใจ และยอมรับ ว่ามันเป็นผลจากฝีมือของเราเอง  เป็นผู้ก่อเหตุเองก็ต้องได้รับผลเอง  เราเป็นคนทำผิดได้รับผลกรรมก็สมควรแล้ว  หนี้สินก็ชดใช้ด้วยสิน  หนี้กรรมก็ชดใช้ด้วยกรรม   ตั้งแต่ที่คุณทุกข์เรื่อยมา เหมือนตกนรกทั้งเป็น จนถึงทุกวันนื้ ก็คือการชำระหนี้กรรม  สมมุติว่าอัตราเต็มคือ 80   ตอนนี้หนี้ก็ลดไปเรื่อยๆยังไงก็ไม่ใช่ 80  ถ้าจะชิงหนีหนี้ไปก่อน  แน่นอนเลยว่า 80 ที่ได้ลดไปแล้ว ก็จะได้เพิ่มขึ้นมาอีกอักโขทวีคูณ แล้วก็ต้องไปเริ่มนับหนึ่งใหม่ ชดใช้ต่อกับหนี้บาปที่อยู่ติดตัว ในภพต่อไป กว่าจะหมด...กี่ภพกี่ชาติ   คิดว่าเราได้ละลายหนี้กรรมไปบ้างแล้ว   สู้ทนชดใช้ต่อไป  คุณกับแม่ สามี และลูก ก็คงเคยก่อกรรม เกี่ยวกรรมอะไรกันมา จึงต้องมาชดใช้ร่วมกัน คำพระสอน...เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป... ลองคิดดูในแต่ละวัน ว่าอะไรๆต่างๆล้วนเกิด ดับ.....เกิด ดับ...เป็นร้อยเป็นพันหน สมมุติว่านาทีนั้นคุณกำลังเครียดอยู่กับลูก กำลังปรี๊ด..ด.. วินาทีถัดมา คุณนึกขึ้นได้ว่าต้มน้ำทิ้งไว้พักใหญ่แล้ว...>>>> "ตกใจ" !!!... .................................................................... (รู้กันอยู่แล้วว่าเป็นอย่างไรต่อ) วินาทีที่ตกใจ จิตใจคุณได้ย้ายออกมาจากอารมณ์ปรี๊ด   ถามว่า...วินาทีนั้นคุณทุกข์มั๊ย? แว่บนั้นมันหลุดออกมาจากความทุกข์ จิตไปมีสมาธิอยู่กับกาน้ำ นี่แหละที่อาจเคยรับรู้ว่า เวลามีความทุกข์ อย่าคิดมาก ปล่อยวาง อย่าไปปรุงแต่ง ถอนจิตออกมาจากตรงนั้น  มันก็จะไม่ทุกข์ ถ้าพยายามฝึกย้ายจิตออกจากกองทุกข์ ไม่พยายามปรุงแต่งความคิดให้เข้มขึ้น..เข้มขึ้น นาทีนั้นเราก็จะหลุดจากทุกข์  อาจจะไม่ต้องทำอะไรที่จะมาเสียใจภายหลัง กล่าวถึงแต่ความทุกข์...ทำไมไม่กล่าวถึงความสุขเลย คุณผ่อนคลายตัวเองบ้างหรือเปล่า  เครียดก็ต้องคลาย อ้นนี้ว่าสำคัญนะ   อะไรที่ทำให้คุณมีความสุข คุณจัดให้ตัวเองเลย! ดูหนัง ฟังเพลง งานอดิเรก ฯลฯ ทำให้เพลินให้เบาสมอง ให้จิตได้พักบ้าง อีกอย่างไม่รู้ว่าทำแค่ไหน ทำหรือเปล่า คือ ทำบุญ ไหว้พระ สวดมนต์ ฝึกนั่งสมาธิเพื่อให้จิตสงบ ไม่ฟุ้งซ่าน แล้วก็อุทิศบุญให้กับเจ้ากรรมนายเวร ทั้งที่ไม่รู้ไม่เห็น และที่มีอยู่ตัวเป็นๆ ....อันนี้สำคัญมากกว่าอีก มาถึงตรงนี้...เหมือนเรียนวิชาเรียงความอีกแล้ว เขียนมาให้อ่านมากๆ ...ถ้าถูกบ้าง ผิดบ้าง  คงไม่เกินอภัยนะ เจตนาคือ อยากให้คุณพ้นทุกข์  มีชีวิตใหม่ที่มีความสุขมากขึ้น เห็นใครมีความสุข ก็ดีด้วย ไม่ค่อยอยากยุ่ง แต่เห็นใครมีความทุกข์  ล่ะก็...ชอบจุ้นจ้าน...เจ๊าะแจ๊ะ...จัง!! จากคุณ : เป็นเล็ก เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 03:54:49

ความคิดเห็นที่ 43 ปลอบใจไม่เก่งแต่อยากให้รู้ว่ามีเพื่อนร่วมโลกอีกคนนึงเป็นห่วง คุณควรปรึกษาจิตแพทย์โดยด่วนเพราะเหมือนจะมีอาการซึมเศร้า อย่าปล่อยไว้จนมันพัฒนาไปถึงขั้นอื่น จากคุณ : ได้โปรดเถอะ เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 04:18:27 A:90.224.230.172 X: TicketID:159141

ความคิดเห็นที่ 44 เหนื่อยนักก็พักนะค่ะ แล้วลุกขึ้นมาสู้ใหม่ นึกถึงลูกน้อยของเราเอาไว้ ถ้าไม่มีเรา เขาจะอยู่ยังไง ใครจะรักและดูแลเขาได้ดีเท่าเรา จากคุณ : ปูใบไม้ เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 05:22:42

ความคิดเห็นที่ 46 ผมเชื่อว่าลูกๆของคุณก็กำลังต่อสู้เหมือนคุณแต่เค้าสู้ในแบบของเค้า โดยมีเสาหลักให้ ยึดคือคุณเพียงคนเดียว อย่าทิ้งพวกเค้าไปด้วยอารมณ์เพียงชั่ววูบเลยนะครับ เพราะมันจะทำให้คุณเสียใจไปตลอดชีวิต ทุกครั้งที่ทุกข์ใจ ให้นึกไว้เสมอว่ายังมีคนที่ทุกข์ยากลำบากกว่าเราเสมอ เป็นกำลังใจให้ จขกท.อดทนและสู้ชีวิตครับ จากคุณ : Prescott เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 08:47:20

ความคิดเห็นที่ 47 จขกทนะคะ ดิฉันรู้สึกว่าตัวเองยังโชคดีจริงๆ ค่ะ แม้ปัญหายังคงอยู่ แต่ความรู้สึกท้อแท้ได้เบาบางลงไป   รู้สึกโชคดีที่ผ่านช่วงเวลา " อารมณ์ชั่ววูบ " มาได้ รู้สึกโชคดีที่ได้มาโพสที่นี่ ได้รับกำลังใจ น้ำใจและความปรารถนาดีของทุกท่าน ดิฉันไม่รู้จะขอบคุณอย่างไร ... แค่เพียงคำพูด ตัวอักษรที่คุณเสียสละเวลามาพิมพ์ให้ในกระทู้นี้ แม้จะไม่เคยเห็นหน้า พูดคุยกันมาก่อน .. แต่ดิฉันรู้สึกได้ถึงความปรารถนาดีของทุกท่านๆ จริงๆ ค่ะ ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจริงๆ สำหรับคำแนะนำ คำคอยเตือนสติ คำชี้แนะ และกำลังใจ...ทุก ๆ คำพูด ทุก ๆ ตัวอักษร มันมีค่าและสร้างกำลังใจให้ดิฉันจริงๆ ค่ะ ดิฉันจะเซฟกระทู้นี้เก็บไว้อ่าน เมื่อไหร่ก็ตามที่เกิดความรู้สึกท้อแท้กับชีวิตตัวเองแบบนี้อีก จะหยิบเอามาอ่านมาเตือนสติ แม้ว่าตอนนี้ตัวเองยังเอาไม่รอด แต่ก็ขอเป็นกำลังใจย้อนกลับไปให้ทุกท่านที่อยู่ในช่วงมรสุม เจอปัญหาของตัวเองอยู่แล้ว แต่ยังอุตส่าห์สละเวลาพิมพ์มาให้กำลังใจและเตือนสติดิฉัน  ขอให้ผ่านช่วงเวลาเหล่านี้ไปให้ได้ สู้ไปพร้อมๆ กันนะคะ จากคุณ : เกนบุษบาส่าหรี เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 12:09:04

ความคิดเห็นที่ 48 พระที่นับถือท่านสอนว่า ความทุกข์เป็นของชั่วคราวค่ะ แม้บางทีมันอาจจะดูนานไปบ้าง แต่มันก็จะผ่านไปนะคะ ไม่ว่าชีวิตจะเลวร้ายแค่ไหน ก็อย่าคิดสั้นเด็ดขาดนะคะ มันเป็นบาปที่ใหญ่มาก จิตก่อนตายที่ไม่ดี จะไปอยู่ในที่ดีๆได้ยังไง..จริงมั๊ยคะ แล้วนิสัยการหนีปัญหา มันจะตามติดไปทุกภพทุกชาติ เกิดปัญหาอะไรขึ้น ก็อยากจะตัดช่องน้อยแต่พอตัวอย่างงี้อีก อย่าทำเลยค่ะ ปัญหาที่มี..พยายามเอาชนะมันไปให้ได้ สิ่งที่สำคัญคือ พยายามประคับประคองใจตัวเองให้ดี อย่าให้วันๆเอาแต่หดหู่ซึมเศร้า แล้วก็ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ในช่วงนี้ถ้ารู้สึกแย่มาก ให้ลองมองคนที่เขามีความทุกข์มากกว่าเรานะคะ เราไม่ใช่คนที่มีความทุกข์มากที่สุดในโลกหรอก ไปทำบุญบ้าง ช่วยเหลือคนที่ด้อยโอกาสกว่าเรา ทำสิ่งดีๆ ความรู้สึกดีๆจะตามมาเองค่ะ สู้สู้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : auaukrub เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 16:31:36

ความคิดเห็นที่ 49 ไม่มีอะไรจะพูดค่ะ เอาเป็น ว่า ให้กำลังใจ แทนน่ะค่ะ สู้ๆ เนอะ ; ] ยิ้ม ๆ จากคุณ : KUMAbear เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 16:53:23

ความคิดเห็นที่ 50 จขกท. กำลังใจดีขึ้นแล้ว สู้ ๆ นะคะ ชีวิตคนเรามันก็แบบนี้แหละค่ะ บางครั้งเราเองก็เป็น ชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหนก็ผ่านมาได้ตลอด เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ จากคุณ : Amazing Love เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 19:28:47

ความคิดเห็นที่ 51 คนเราเกิดมาเพื่อชดใช้กรรมเก่า และทำกรรมใหม่ (ดีหรือชั่ว)....กว่าจะได้เกิดเป็นคนเพื่อสร้างกรรม(ดีหรือชั่ว) พระพุทธเจ้าบอกไว้ว่ากว่าจะเกิดมาเป็นคน เหมือนเต่าในมหาสมุทร หนึ่งแสนกัลป์จะโผล่ขึ้นมาทีหนึ่ง แล้วตรงโผล่มาให้ตรงห่วงเล็ก ๆ พอดี...ปาปในการฆ่าตัวเองหนักกว่าฆ่าผู้อื่นหลายเท่าครับ.... ปล.เตรียมใจทำใจรับกรรมเก่า แล้วสร้างกรรมใหม่ที่ดี ดีกว่าครับ..คนเราอายุไม่เกิน 100 ปี หรอกครับ..เร่งสร้างกรรมดีให้มาก ๆ ดีกว่าครับ จากคุณ : หัวหน้าเผ่าฯ เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 20:16:24 A:115.67.103.74 X: TicketID:301517

ความคิดเห็นที่ 52 ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท กล้าหาญในการที่จะมีชีวิตอยู่นะคะ. คำพูดที่ว่ามนุษย์ทุกคนเกิดมามีกรรมด้วยกันหมดทั้งสิ้น มีมากมีน้อยแล้วแต่ตัวเองสร้างไว้ แต่คนเราเลือกที่สร้างบุญได้หากเรายังมีชีวิตอยู่ การได้เป็นคนอยู่บนโลกนี้แม้ต้องรับกรรมแต่ก็มีโอกาสสร้างบุญ แต่หากตายไปแล้วลงนรกก็หมดโอกาสรับแต่กรรมเท่านั้น ขอให้จิตใจเข้มแข็งไว้นะคะ. จากคุณ : คนไทยค่ะ เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 54 22:29:18

ความคิดเห็นที่ 53 สู้ๆนะคะ เราไม่รู้จะแนะยังไง ลองดูคลิปละกันค่ะ เผื่อช่วยได้ ^ ^ จากคุณ : yaisom เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 00:32:20

ความคิดเห็นที่ 54 มี 2 ตอนค่ะ ปล. ลองเข้าห้อง ชานเรือนนะคะ มีคุณแม่ที่มีลูกเป็นออทิสติกเหมือนกันค่ะ เผื่อจะช่วย ให้คำแนะนำได้ สู้ๆนะคะ ^ ^ จากคุณ : yaisom เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 00:36:24

ความคิดเห็นที่ 55 มาเป็นกำลังใจ ให้ผ่านพ้นมรสุมของชีวิตครับ ชีวิตทุกคนที่เกิดมาไม่มีอะไรที่สมบูรณ์ทุกอย่างหรอกครับ ทุกคนมีทุกข์ของตัวเองทั้งสี้น แค่ใครจะมากจะน้อยเท่านั้น ขอให้จขกท พยายามมองโลกในแง่ดี มีความหวัง และยอมรับสิ่งที่มัน เกิดขึ้นกับเรา และมีกำลังใจที่จะสู้กับชีวิต ให้ผ่านพ้นกับปัญหาที่เกิดขึ้นด้วย ความมีสตินะครับ อดทน สู้ สู้ ครับ แก้ไขเมื่อ 21 ก.พ. 54 09:04:12 จากคุณ : มาโคกัน เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 09:03:32

ความคิดเห็นที่ 56 ขอให้พบแต่สิ่งดีๆในเร็ววันนี้ด้วยนะครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : Hado เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 22:57:52

ความคิดเห็นที่ 57 ขอบคุณทุกๆ ท่านจากใจจริงค่ะ จากคุณ : เกนบุษบาส่าหรี เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 07:13:35

ความคิดเห็นที่ 58 สู้อย่าถอย...ไม่มีอะไรเลวร้ายกว่านี้ถ้าเราไม่ถอย..... จากคุณ : มุมสงบ. เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 13:04:41

ความคิดเห็นที่ 59 ขอถามความรู้สึกจริง ๆ ของคุณว่า แท้จริงคุณสงสารลูกที่เกิดมาเช่นนี้  หรือสงสารตัวเองที่ต้องมีลูกเป็นแบบนี้  เพราะความรู้สีก ทั้ง 2 แบบนี้ จะทำให้คุณมีภาวะทางจิตใจไม่เหมือนกัน ถ้าสงสารลูก  คุณจะมีกำลังใจที่จะเลี้ยงดูเขาให้ดีที่สุด ไม่ย่อท้อ แต่ถ้าสงสารตัวเอง  ทำไมฉันต้องมีลูกแบบนี้  คุณจะท้อแท้สิ้้นหวัง โปรดอย่าเข้าใจผิดว่า นี่เป็นการตำหนิ  แต่เราคิดว่า คุณควรสำรวจจิตใจตัวเองว่า แท้จริงทุกข์นั้นมาจากไหน  เพราะส่วนใหญ่ที่เราเจอมา  ทุกข์เกิดจากการที่เราได้ ในสิ่งที่ไม่อยากได้  หรือไม่ได้ในสิ่งที่เราปราถนา ต่างหาก มีคำพูดนึงที่ได้ยินแล้วรู้สึกดีมาก ๆ ก็เพราะว่ามันทำให้ไม่ทุกข์มากนัก และยอมรับมันโดยดีค่ะ  " สิ่งใด ๆ ที่เกิดขึ้นกับเรา  สิ่งนั้นเหมาะสมกับเราแล้วอย่างยิ่ง " โดยไม่ เลือกว่าจะสุขแค่ไหน  หรือทุกข์เพียงใด จากคุณ : Kpetcharat เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 18:28:15