ความคิดเห็นที่ 1 มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ อย่าคิดมาก มีสติกับงานที่ทำ ณ ขณะนั้น จากคุณ : bettygirl (bettygirl) เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 54 22:17:24

ความคิดเห็นที่ 2 ใจเย็น ๆ นะคะ  พอจะเข้าใจกับอาการที่เป็นค่ะ เราก็เป็นคนมีนิสัยวิตกจริตมากไม่น้อยหน้าใครเลย  เรื่องมีนิดเดียวหรือบางเรื่องไม่มีเหตุผล ก็คิดไปนู่นนนนนนน  จิตปรุงแต่ง 1 ไป 100 ไป 1000 ไป 10000 เลยทีเดียวค่ะ  อันนี้ยังดีนะคะที่คุณยังรู้ตัวว่ากำลังคิดมากอยู่  ถือว่ารู้ตัวค่ะ   ขอแนะนำคร่าว ๆ ก่อนอย่างเร่งด่วน ว่า หากรู้ตัวว่ากำลังคิดไปไกลเกินแล้ว ให้กลับมารู้สึกตัวเอง เริ่มต้นด้วยการทำใจให้สบาย ๆ หายใจเข้าลึกทางจมูกช้า ๆ และปล่อยออกทางปากช้า ๆ เบา ๆ จนหมด  จากนั้นให้รู้ว่าขณะปัจจุบันนี้คุณกำลังทำอะไร  เช่น กำลังนั่งอ่าน กำลังนั่งจิ้มคีย์บอร์ด กำลังกิน กำลังเคี้ยว กำลังเดิน กำลังก้มหยิบ กำลังอ่าน กำลังทำงาน ฯลฯ  "โดยให้รู้อย่างต่อเนื่อง"   ถ้ามันเผลอไปคิดอย่างอื่นต่อ  ก็ให้กลับมารู้ตัวใหม่ค่ะ เริ่มต้นใหม่ว่าตอนนี้เรากำลังทำอะไร   เพราะระหว่างที่เรารู้ปัจจุบัน เราจะไม่คิดวิตกเผลอปรุงแต่งเรื่องราวไปเพราะจิตเรามันไม่มีช่วงเวลาจะคิดเรื่องอื่นค่ะ   ไปพบจิตแพทย์ดูก่อนก็ได้ค่ะ  หลายคนมักคิดว่าการไปพบจิตแพทย์คือเป็นบ้า ที่จริงมันคนละเรื่องกันเลยค่ะ เลิกคิดแบบนั้นเลย ต้องรีบไปก่อนที่จะเครียดกว่านี้ ความเครียดส่งผลกับร่างกายและจิตใจมากค่ะ   แนะนำไปปฏิบัติธรรมนะคะ  น่าจะช่วยได้  เป็นการฝึกจิตให้อยู่กับปัจจุบัน จะทำให้วิตกกังวลน้อยลงค่ะ  เราเองน่ะเคยคิดมากจนทนไม่ไหว วนไปวนมาแย่แล้วอ่ะเลยกระเสือกระสนหาทางเข้าวัดเลย  รอดมาถึงวันนี้ค่ะ ... ทั้งนี้ทั้งนั้น ชีวิตย่อมไม่ประมาทค่ะ จากคุณ : ด.ญ.ผมม้ากะลาครอบ เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 54 22:54:08

ความคิดเห็นที่ 3 ก่อนนอนสวดมนต์ ให้สติจดจ่ออยู่กับการสวด ถ้ามีเวลาก่อนนอนจดสิ่งที่คั่งค้างในสมองแล้วนั่งสมาธิ ถ้าสติหลุดไปให้ดึงกลับมา ทำปัจจุบันขณะให้ดี สิ่งที่ควบคุมไม่ได้ก็คือสิ่งที่ควบคุมไม่ได้ เรื่องบางอย่างถ้าวางแผนดีก็ลดอาการวิตกจริตได้ จากตัวอย่าง ครั้งนึงผมเคยไปทำงานพิเศษ งานที่ว่านี้ต้องกลับดึกพอสมควรครับ ทำให้รถเมล์ไม่ค่อยมีกลับบ้าน เราควรวางแผนหาทางที่จะกลับบ้านล่วงหน้าได้นะครับ ถ้าวางแผนดีก็ลดโอกาสวิตกจริตไปได้ครับ ทำงานมากไปหรือเปล่า แบ่งเวลาทำสิ่งที่ชอบบ้าง แบบนี้เกิดจากการเครียดไม่รู้ตัวนะครับ ค่อยเป็นค่อยไปครับ จากคุณ : Man_From_Mars เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 54 23:11:13

ความคิดเห็นที่ 4 รู้ให้ทันความคิดของตัวเอง จากคุณ : หญ้าคาป่า เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 54 23:24:42

ความคิดเห็นที่ 5 ปล่อยวางบ้าง อะไรจะเกิดก้ต้องเกิด ให้มีสติและพร้อมอยู่ตลอดเวลาค่ะ สู้ๆ จากคุณ : ประสบการณ์ล้วนๆ เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 54 23:28:59 A:125.25.63.101 X: TicketID:231882

ความคิดเห็นที่ 6 เคยเป็นน่ะ.... ใช้วิธี....ตั้งสมาธิ ปลงชีวิต ไม่มีไรยั่งยืน เดี๋ยวก็ตาย อยู่กับปัจจุบันไป จากคุณ : toad9116 เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 54 04:16:15

ความคิดเห็นที่ 7 ทำสมาธิแบบที่เขาว่า แล้วพยายามทำกิจกรรมกับญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงบ่อยๆขึ้น ให้รู้สึกว่าเราไม่เหมือนตัวคนเดียว มีคนรอบข้างอยู่ จากคุณ : bobus เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 54 11:10:20

ความคิดเห็นที่ 8 เคยเป็นเหมือนกันครับ จนได้ฟังนิทานเรื่องหนึ่ง "ฤาษีกับพระราชา" กาลครั้งหนึ่งมีพระราชาองค์หนึ่งเกิดสงสัยใครรู้ในความเป็นไปของจักรวาล พระราชาตามหานักปราชญ์มากมาย แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครให้คำตอบที่ตรงใจพระองค์ได้ จนไปถึงหมู่บ้านนึง ชาวบ้านทูลพระราชาว่า มีฤาษีอยู่ตนหนึ่ง เป็นผู้รอบรู้สรรพสิ่ง ฤาษีน่าจะตอบปัญหาของพระองค์ได้ อาศรมของฤาษีเป็นถ้ำ อยู่ริมหน้าผา พระราชาไต่ขึ้นไปอย่างลำบากยากเย็นทีเดียว สุดท้ายพระราชาก็ได้พบกับฤาษี พระราชาได้ถามปัญหาของตนต่อฤาษี หนึ่งก็แล้ว สองก็แล้ว ฤาษีก็ไม่ตอบ มีเพียงความเงียบที่ให้กับพระราชา จนสุดท้ายพระราชาทนไม่ไหว จึงพุ่งเข้าไปหมายกระชากคอฤาษี ฤาษีจึงชักดาบที่วางข้างตัวออกมาพาดบนคอของพระราชาแล้วดันตัวพระราชาไปจนถึงขอบหน้าผา ฤาษีถามพระราชาว่า เวลาไหนคือเวลาที่สำคัญที่สุด พระราชาตอบว่า เวลา ณ ขณะนี้  ฤาษีถามว่า ณ เวลานี้ บุคคลใดสำคัญที่สุด พระราชาตอบว่า บุคคลตรงหน้าของ ข้าพเจ้า จากนั้นฤาษีจึงลดดาบลง แล้วตอบพระราชาว่า ท่านตอบได้ถูกต้องแล้ว เวลาที่สำคัญที่สุดคือ ปัจจุบัน เพราะอดีตนั้นผ่านไปแล้ว และอนาคตก็ยังมาไม่ถึง บุคคลที่สำคัญที่สุดคือบุคคลที่อยู่ตรงหน้าของท่านในเวลานั้น ๆ ซึ่งท่านควรจะให้ความสำคัญกับเค้าเช่นกัน จบแล้ว นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เวลา และ บุคคล ที่อยู่เบื้องหน้าเท่านั้น จึงสำคัญที่สุดและควรเก็บเอามาคิด นอกนั้น ไม่ต้องไปคิดถึงมันครับ เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะครับ สู้ สู้ จากคุณ : Sith Lord Nindle เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 54 12:38:40

ความคิดเห็นที่ 9 หาอะไรทำให้เรารู้สึกผ่อนคลายสบายๆ ดีไหมค่ะ บางที่เราอาจจะมีความเครียดสะสม จนถึงระดับหนึ่งที่ทำให้เราจัดการกับความคิดเราไม่ค่อยจะได้ โดยที่เราไม่รู้ตัวก็ได้ค่ะ เราอาจจะต้องค่อยๆ หาวิธีผ่อนคลายๆ อย่ารีบร้อน หรือกังวลว่าจะหายหรือไม่หายนะคะ  เช่น ออกกำลังกายสบายๆ   เดินเล่นในสวนสาธารณะซึมซับบรรยากาศสบายๆ หรือไปเที่ยวในที่ที่เรารู้สึกปลดปล่อย ไร้กังวล สักพัก มันอาจจะทำให้เรามีสุขภาพจิตที่ดีขึ้นก็ได้ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : นางมารสวยมีฤทธิ์ เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 54 14:17:49