ความคิดเห็นที่ 1 ช่วยเหลืออุ้มชูตามเหมาะสม เพราะถึงอย่างไรก็ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ เป็นแม่ ญาติที่เลี้ยงมาก็ได้ชื่อว่าเป็นพี่หรือน้องของพ่อหรือแม่ ดังนั้นถือว่าว่ามีบุญคุณผูกพันอยู่ดี จากคุณ : พลูโต_มาดริด เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 09:10:08

ความคิดเห็นที่ 2 ผมโตมากับญาติฝ่ายพ่อครับ แต่ก็ติดต่อกับแม่อยู่เรื่อยๆนะ ก็เข้าใจว่าเค้าติดภาระอ่ะนะ ไม่พร้อมมั่งอะไรมั่ง ตอนนี้ก็ทำงานแต่ก็ดูแลแม่นะ อยู่เป็นเพื่อนกัน ยังไงก็แม่นี่นา จากคุณ : silent the good เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 09:18:23

ความคิดเห็นที่ 3 ถามตัวเองก่อนว่า เกิดมาจากไหน อย่างน้อยก็ควรจะดูแลตามสมควรครับ จากคุณ : phahurat เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 09:20:21

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณทุกท่านที่ร่วมแสดงความคิดเห็นค่ะ เรียนท่านความเห็น 3 จากคำพูดที่ว่า ถามตัวเองก่อนว่าเกิดมาจากไหน คำถามประมาณนี้เราเคยใช้ถามกลุ่มที่เจอเคสนี้ค่ะ กลุ่มนี้เป็นกลุ่มที่มีหน้าที่การงานที่ดีทำ ประสบความสำเร็จในชีวิต เราขึ้นหัวข้อตามด้านบนกระทู้ เขาให้ความเห็นว่าไม่จำเป็นต้องดูแลเพราะพ่อแม่ไม่ได้เลี้ยงเรามาไม่มีบุญคุณอะไรต้องตอบแทน เราก็เลยถามกลับไปว่า แล้วการที่เขาทำให้คุณเกิดมา เรียกว่าเป็นบุญคุณได้ไหม ซึ่งเป็นคำถามคล้ายๆความเห็นท่านที่ 3 กลุ่มนี้ตอบว่า ไม่ถือเป็นบุญคุณ เพราะถือว่าเป็นการให้กำเนิดที่ผิดพลาด และพวกเขาไม่ได้อยากเกิดมา นี่เป็นตัวอย่างบางกลุ่มความเห็นค่ะ อยากเอามาแชร์ ช่วยแชร์กันเยอะๆนะคะ เจ้าของกระทู้ต้องการความคิดและเหตุผลที่หลากหลายค่ะ ขอบคุณมากค่ะ *แก้ไขคำตกหล่น แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 09:37:36 จากคุณ : pat_openup เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 09:35:33

ความคิดเห็นที่ 5 ผมว่าถ้าพอทำได้ ก็ดูแลไปตาม "กำลัง" ของคุณเถอะครับ แต่คนที่ควรจะดูแลให้ดีในเบื้องต้น ก็คือ "ญาติ" คนที่เลี้ยงคุณมาตั้งแต่ตัวกะเปี๊ยกนั่นแหละ อันนี้ควรต้องดูแลท่านให้ดีครับ เพราะคุณโตมาได้ก็เพราะท่าน พอ่-แม่ (ที่ไม่ได้เลี้ยงคุณ) ให้ชีวิต ให้คุณลืมตามาในโลกใบนี้ แต่....ญาติที่เลี้ยงคุณมา ให้วันเวลา ,ให้วันนี้ ที่แน่นอนว่ามันจะตามมาซึ่งอนาคตของคุณ ผมเข้าใจคุณ เพราะพอ่แม่ผมก็ไม่ได้เลี้ยงผมเช่นกัน ดูแลเท่าที่กำลังของคุณจะทำได้ดีกว่าครับ จากคุณ : ตุ้ม แม็คคาร์ทนี่ย์ (Toom McCartney) เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 09:36:40

ความคิดเห็นที่ 6 ถึงแม้จะไม่ได้เลี้ยงดูมาก็จริง  " แต่ถ้าไม่มีเขา  เราก็ไม่ได้เกิดมาเป็นตัวเป็นตนหรอก "   ก็ควรเลี้ยงดู  เอาใจใส่ตามสมควรกันไป จากคุณ : naytee เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 09:38:16

ความคิดเห็นที่ 7 เรียนท่านความเห็น 5 เคสที่ยกขึ้นมาไม่ใช่ชีวิตเจ้าของกระทู้ค่ะ กรุณาอ่านรายละเอียดในกระทู้ด้วยค่ะ นี่คือหัวข้อวิจัย ขอบคุณค่ะ จากคุณ : pat_openup เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 09:39:58

ความคิดเห็นที่ 8 เป็นผมจะเลี้ยงดู ตามสามารถของเท่าที่ทำได้นะครับ จากคุณ : changiam เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 09:45:01

ความคิดเห็นที่ 9 อจาจจะเป็นความเห็นแบบสุดโต่งนะ... แต่ผมเห็นว่าพ่อแม่ที่เพียงให้กำเนิดเด็กออกมาแล้วก็ทิ้งไป ปล่อยให้เด็กดิ้นรนด้วยตนเองจนประสบความสำเร็จ แล้วก็มาเรียกร้องให้เลี้ยงดูโดยอ้าง"ความกตัญญู" พ่อแม่พวกนี้ไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกร้อง เพราะหน้าที่ของตนเองก็ไม่เคยทำ... ในเมื่อไม่เคยให้ ก็ไม่ควรมีสิทธิ์ที่จะรับ บุญคุณอย่างเดียวที่มีคือการอุ้มท้องเก้าเดือน... สำหรับแม่ที่ทิ้งลูกไปนั้น...การตอบแทนที่น่าจะสมควรที่สุด ก็คือดูแลเท่าที่พอจะให้ใช้ชีวิตได้ตามสมควรเท่านั้น แต่...สำหรับผู้ที่เลี้ยงดู ผู้ที่คอยดูแลให้การศึกษา ผู้ที่คอยอบรมสั่งสอน ผู้ที่ให้กำลังใจยามผิดพลาด ถึงจะไม่ใช่พ่อแม่ที่แท้จริง แต่ท่านเหล่านี้มีบุญคุณเหนือกว่าพ่อแม่ที่ไร้ความรับผิดชอบเหล่านั้น พึงกตัญญูต่อพวกท่านให้ถึงที่สุด... นั่นคือความกตัญญูที่พึงมีครับ ประเด็นนี้อ่านแล้วนึกถึงพ่อแม่ดาราที่ทอดทิ้งไปตั้งแต่เด็ก พอลูกปรัะสบความสำเร็จก็แห่กลับมาเรียกร้องหาความกตัญญู... น่าสังเวช... เพราะนั่นคือความเห็นแก่ตัวล้วนๆ ไม่มีความรักที่พ่อแม่ให้แก่ลูกแม้แต่น้อย ปล.ตามสมควรที่ผมเสนอ จำกัดอยู่ที่ตัวเราเองจะต้องไม่เดือดร้อนไปกับการให้เท่านั้น ไม่ใช้่ต้องไปใช้หนี้แทน ให้เงินไปซื้อของบำรุงบำเรอความสุข ให้เพียงปัจจัยสี่ในการดำรงชีวิตเท่านั้นพอครับ...... แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 09:50:13 จากคุณ : หมู4X เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 09:48:05

ความคิดเห็นที่ 10 ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ??? จากคุณ : nespray เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 09:50:08

ความคิดเห็นที่ 11 ตามความเห็น 9 เลยครับ เคสที่เกิดง่ายกว่าคือ พ่อแม่ทิ้ง แ้ล้วมีพ่อแม่บุญธรรมรับไปเลี้ยงดูอย่างดี วันหนึ่ง ลูกเกิดรู้ความจริงๆ อยากหาพ่อแม่ที่แท้จริง ???? เพื่ออะไร ที่จริงคือควรจะเลี้ยงดูคุณที่ดูแลเรามากกว่า ส่วนพ่อแม่ที่ทำให้เกิดมาก็ตามกำลังที่ให้ได้ก็พอ โดยไม่เบียดเบียนเรา จากคุณ : taecu เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 10:00:12

ความคิดเห็นที่ 12 เฉพาะบุญคุณที่ให้กำเนิด ก็มากล้นจนทดแทนไม่หมดสิ้นแล้วครับ ชีวิตเรา ได้มาจากพวกท่าน จะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ จะเลี้ยงดูหรือทอดทิ้ง นั่นเป็นเรื่องในภายหลัง แต่เราก็ปฏิเสธไม่ได้หรอก ว่า "โอกาส" ที่เราได้รับ เกิดขึ้นได้ก็เพราะพวกท่าน ชีวิตนี้สามารถใช้ทำอะไรดีๆได้หลายๆอย่าง จึงเป็นเรื่องสมเหตุสมผลแล้วครับ ที่ลูกควรจะต้องดูแลพ่อแม่เป็นการตอบแทน แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 10:01:00 จากคุณ : Generals เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 10:00:32

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่ครับ ไม่ควรให้   ถ้าจะให้   คิดเสียว่า   โยนเศษเงินตบหน้า   ให้รู้สึกอาย และสำนึกผิดบ้างก็ได้ครับ การที่เค้าทิ้งคุณไป ไม่เคยเหลียวแล  ไม่เคยช่วยเหลือ   ไม่สนใจว่าคุณจะอยู่รอด  เป็นตายร้ายดีเช่นใด ถือว่าหมดสิ้นกันไปแล้วครับ เชื่อว่าวันนี้   ถ้าคุณเป็นขอทานข้างถนน   ขายตัว  ไม่มีเงินสักบาท เค้าจะโผล่หัวมาหาคุณหรือครับ เอาความกตัญญู  เอาคำว่าเป็นผู้ให้กำเนิดมาอ้าง ถือว่าไม่สำนึกตัวอีกครับ   ชุ่ย   และ มักง่ายมากครับ ทีตัวเอง  ทำเลว ทำไม่ดี   มีเหตุผลมาอ้างเสมอ    อ้างเรื่องเวรกรรม    ความจำเป็น ฯลฯ แต่พอคนอื่น  จะไม่ดีกลับไป   ดันทะลึ่ง  เอาคำว่า  ให้อภัย   แผ่เมตตา   ลืมๆมันไป เริ่มต้นกันใหม่นะ ขำๆ  ฯลฯ มายัดเยียดให้ ถือว่าห่วยครับ   น่ารังเกียจมาก ส่วนคนที่ไม่ได้ให้กำเนิด ไม่ใช่เลือดเนื้อของตัวเอง    แต่กลับเลี้ยงคุณ ร่วมทุกข์สุขด้วยกัน คุณต้องตอบแทน  รัก เคารพเค้ามากๆนะครับ บางที  คุณเรียกคนเหล่านี้  ว่าพ่อแม่ แบบเต็มปากได้ครับ เรียกใส่หน้า หญิงชายที่ร่วมเพศแล้วมีคุณออกมาไปเลยก็ได้ครับ ไม่ผิดอะไร หรือ   ให้คุณลองนึกถึงหัวอกเด็กตัวน้อยๆคนนึงครับ   ที่ไม่มีพ่อแม่ให้กอด ครอบครัวคนอื่น เค้ากินข้าว   ไปเที่ยว  มีความสุข   ไปโรงเรียน  เปิดเทอมใหม่ ไปมอบตัว    ก็ไม่มีคนพาไป เหน็บหนาว    ว้าเหว่จับหัวใจ หัวใจเด็กคนนั้นจะเป็นไงหรือครับ ผ่านวันแล้ววันเล่า    คืนแล้วคืนเล่า   ปีแล้วปีเล่า   จนเติบใหญ่ แล้วอยู่ๆ มีคนมาขอเงิน   ขอช่วยเหลือแบบหน้าไม่อายเนี่ยนะ การที่อุ้มท้องเก้าเดือน    ไม่ทำแท้ง แล้วถือเป็นบุญคุณแล้ว ไม่เกี่ยวครับ หาที่ทำแท้งไม่ได้    บางทีหมอไม่ทำให้ บางทีกลัวเจ็บ   บางทีทะลึ่ง กลัวบาป เรื่องทำแท้ง   (แต่มีลูกแล้วทิ้ง  ไม่กลัวอะไร) บางทีไม่กล้าตัดสินใจทำ  มัวแต่มึนๆ  จนคลอดซะก่อนก็มี เอามาอ้างไม่ได้ครับ เอาคำตอบผม  ไปลงในงานวิจัยคุณด้วยนะครับ ตอบแบบดุเดือดแบบนี้  เชื่อว่า  อาจารย์ที่ตรวจสอบวิจัยของคุณ   คงชอบอ่าน และคุณจะผ่านการสำรวจแบบทดสอบนี้ครับ - เข้ามาแก้ข้อความและเพิ่มเติมข้อความครับ ^_____^ แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 11:00:16 จากคุณ : รปภ.บิ๊กซี (GMPLS) เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 10:04:09

ความคิดเห็นที่ 14 ผมจะดูแลอย่างดีเฉพาะแม่เท่านั้น ส่วนพ่อดูแลตามมีตามเกิด ถึงจะท้องเพราะบังเอิญหรืออะไรก็ตาม แต่คนที่อุ้มท้องมา 9 เดือน ถือว่าตั้งใจให้ผมมาเกิด แม้จะไม่ได้เลี้ยง แต่ก็ต้องทดแทนบุญคุญในส่วนแรกอยู่ดี (ไม่เสมอไปนะ เปลี่ยนไปตามสถานการณ์) จากคุณ : แมงแกลบ เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 10:04:40

ความคิดเห็นที่ 15 จำได้ว่าคล้ายๆมีนิทานชาดกเกี่ยวกับเรื่องทำนองนี้ ถ้ามีผู้ขอซื้อนิ้วๆ หนึ่งของเรา จะมีราคาเท่าไร แขน ขา ข้างนึง มีราคาเท่าไร ดวงตา ละ มีราคาข้างละเท่าไร ...ชีวิตของคุณราคาเท่าไร ? ถ้าช่วยเหลือได้ตามควร โดยที่ตัวเองไม่ลำบากมาก ก็ควรจะช่วยครับ จากคุณ : birdeyeview เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 10:06:19

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ ไม่มีความเห็นไหนผิดหรือถูกนะคะ นี่คือความคิดเห็นส่วนบุคคล เริ่มมีความเห็นต่างออกมาบ้างแล้ว เจ้าของกระทู้ชอบทุกความเห็นค่ะหลากหลายดี ตอบกันมาเยอะๆนะคะ รอเก็บข้อมูลอย่างใจจดใจจ่อ จากคุณ : pat_openup เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 10:13:58

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่ว่าจะด้วยเหตุใดๆที่คุณเกิดมาแต่ที่แน่ๆเขาไม่จำเป็นที่จะต้องอุ้มท้องคุณตั้ง9เดือนไม่จำเป็นที่จะต้องเจ็บท้องเบ่งคลอด  ถ้าเขาไม่อยากให้คุณเกิดไม่อยากเจ็บตัว   ไม่ถึงเดือนเขาก็ทำแท้งไปแล้วครับ ผู้ให้กำเนิดคือผู้ที่มีบุญคุณกับเรามากที่สุดนะครับ ไม่ว่าคุณจะอ้างเหตุผลอย่างไรแต่คุณก็หนีกฏข้อนี้ไม่พ้น   ต่อให้ชดใช้อย่างไรก็ทดแทนกันไม่ได้หรอกครับ ทางที่ดีขอให้คุณทำดีกับท่านเถอะครับ ใครในที่นี้จะว่าอย่างไรไม่ต้องไปสนใจครับ ทำบุญกับพ่อแม่บังเกิดเกล้านี่แหละครับกุศลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้วครับ คิดเสียว่าจะได้สะสมบุญเผื่อชาติหน้าเกิดมาเราจะได้มีครอบครัวที่อบอุ่นสมบูรณ์   สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม จากคุณ : kanawit เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 10:28:57

ความคิดเห็นที่ 18 ในเรื่องนี้ แม้ว่าคนที่เป็นพ่อแม่ทางสายเลือดจะเป็นผู้ให้กำเนิด แต่ถ้าไม่ได้เลี้ยงดู ไม่ได้อุ้มชู ทอดทิ้งไปในยามที่ต้องการที่สุด มันก็คงเป็นการยากล่ะครับที่จะให้เรากลับไปกตัญญูหรือตอบแทนอะไรในเมื่อถ้าวัดกันจากสิ่งที่ได้รับ-ได้ให้ มันก็ไม่มีอะไรที่บ่งชี้เป็นชิ้นเป็นอันได้อยู่แล้ว แต่จะไม่ดูดำดูดีเลยมันก็คงไม่ใช่ ผมมองว่าคำถามที่สำคัญจะอยู่ที่ ค่านิยมของการตอบแทน กตัญญูรู้คุณ สามารถใช้ได้ในทุกกรณี เป็นกฏที่เป็นสากลจริง ๆ หรือไม่ แม้ผู้ให้กำเนิดจะไม่ได้ดูแลลูกเลยในสักช่วงชีวิต ? ตรงนี้ผมมีบทความของอาจารย์เกษียร เตชะพีระที่อ่านเจอมานำเสนอครับ น่าจะช่วยให้มุมมองที่น่าสนใจสำหรับ จขกท ในการทำวิจัยเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1304676959&grpid&catid=02&subcatid=0207 จากคุณ : บ้าเกม เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 10:38:27

ความคิดเห็นที่ 19 เรียนคุณความเห็นที่ 17 ขอย้ำอีกครั้งว่านี่หัวข้อนี้ไม่ใช่ชีวิตของเจ้าของกระทู้ค่ะ นี่คือหัวข้อวิจัย คำถามถามว่า ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำอย่างไรค่ะ รบกวนช่วยแสดงความคิดเห็นอีกครั้งนะคะ กรุณาอ่านเคสให้ละเอียดด้วยค่ะ ด้วยความเคารพ ^^ จากคุณ : pat_openup เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 10:39:33

ความคิดเห็นที่ 20 ผมมองว่าเป็นเรื่องที่เรามีกำลังเพียงใด/พ่อ,แม่(จริง)ร้องขอเพียงใด เราควรให้ตามเหตุผลที่เหมาะสม แต่ไม่ใช่เรื่องของการตอบแทนหรือชำระหนี้ คล้ายๆเราจะทำบุญที่วัด/โรงเรียน/โรงพยาบาล ฯลฯ จะเป็นผู้ให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนก่อนไม่ได้หรือ ทำแล้วมีความสุขก็ควรทำครับ จากคุณ : สานเขียว เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 10:43:57

ความคิดเห็นที่ 21 เรียนความเห็นที่ 18 ขอบคุณมากค่ะ คุณน่ารักมากค่ะ ถ้าเจ้าของกระทู้ผ่านงานชิ้นนี้ จะพาไปเลี้ยงข้าวค่ะ อิอิ จากคุณ : pat_openup เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 10:45:49

ความคิดเห็นที่ 22 ในฐานะที่เคยอยู่ในวงการทำวิจัยมาก่อน อยากเรียนถามคุณเจ้าของกระทู้ว่าการเก็บความเห้นของคุณ ไม่ต้องเก็บตัวแปรหลักด้วยหรือครับ.. อย่างน้อยคุณควรถามอายุ การศึกษา และอาชีพของผู้ตอบด้วย เพื่อใช้เป็นตัวแปรหลักในการวิจัย... ถ้าต้องการข้อมูลพวกนี้ก็ระบุไว้นะครับ ผมจะตอบให้... จากคุณ : หมู4X เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 11:16:01

ความคิดเห็นที่ 23 แม่ของคนที่เรารู้จัก มีลูกหลายคน พอท้องคนสุดท้าย ไม่อยากได้แล้ว พยายามเอาออก ทุกวิธี ให้คนมาเหยียบท้อง ลูกไม่หลุด แต่ออกมาพิการ เดินไม่ได้ แต่พอโตขึ้น ลูกพิการคนนี้แหล่ะ ที่เลี้ยงดูแม่ จากคุณ : HippoRacing เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 11:18:39

ความคิดเห็นที่ 24 ดิฉันมีแม่ 2 คนค่ะ แม่คนแรกคือ แม่ผู้ให้ชีวิต แม้จะไม่ได้เลี้ยงดูดิฉัน แต่ก็ให้กำเนิดดิฉัน ออกมายืนบนโลกนี้ ให้นิสัยบางอย่างที่ทำให้ดิฉันเป็นคนมาได้ทุกวันนี้ แม่คนที่สอง คือ แม่ผู้ที่อุปการะเลี้ยงดูมาตั้งแต่เล้ก ถ้าไม่มีแม่ คนนี้ ดิฉันคงเติบโตมาเป็นคนดีในสังคมแบบนี้ได้ คงจะเป็นเด็กที่สร้างปัญหาให้สังคม และไม่ว่าจะแม่คนไหนก็ตาม หากมีโอกาสก็จะขอทดแทนคุณให้ท่านทั้งสอง แม้ว่า ท่านจะไม่ได้อยู่ในโลกนี้แล้วก็ตาม จิตใจคนจะสูงส่งหรือไม่ อยู่ที่ จิตสำนึกของคนนั้น การแสดงออกให้เห็นถึงความคิดที่เห็นแก่ตัว โทษคนอื่น โทษว่า ไม่ได้อยากจะมาเกิด ให้มาเกิดทำไม แสดงถึงภาวะจิตใจที่ต่ำ คนแบบนี้ ต่อให้มีครอบครัวในอนาคต ลูกหลานก็คงไม่มาเลี้ยงดู เพราะรับรู้ได้ถึงความเห็นแก่ตัว ก็คงจะตายไปอย่างเดียวดาย จากคุณ : แมวสีขาวขนปุย เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 11:24:43

ความคิดเห็นที่ 25 ตัวผมเองก็เป็นแบบที่ จขกท. ตั้งถูกเลี้ยงตั้งแต่เล็กจากญาติฝ่ายแม่หรือที่เรียกว่าลุง และลุงผมก็สอนผมมาตลอดว่าให้เรียกเป็นลุง ส่วนป้าให้เรียกเป็นแม่ได้เพราะเลี้ยงดูเรามาตลอดเพื่อให้เรารู้ตัวเองตลอดเวลาว่าเราไม่ใช่ลูกที่แท้จริง และพ่อแม่ที่แท้จริงของเรามีภาระค่อนข้างมาก จนเราโตขึ้นมาพ่อกับแม่ก็จะรับเรากลับไปเลี้ยงดูแต่เราเลือกเองว่าจะไม่ไปอยู่ด้วย เนื่องจากไม่คุ้นเคย แต่ก็ไปมาหาสู่กันประจำ พี่น้องก็ติดต่อกันบ่อยสนิทกันมาก ส่วนหน้าที่การงานผมก็อยู่ระดับ B+ มีบ้านเดี่ยวอาศัยอยู่ มีรถยนต์ มีกำลังทรัพย์พอสมควร ถ้าให้ผมเลี้ยงดูพ่อแม่ที่แท้จริงผมก็ยินดีมาก และไม่รังเกียจเลยเข้าใจในความลำบากของชีวิต ที่แต่ละคนเผชิญอยู่ ณ ขณะนั้น และก็เข้าใจที่แต่ละท่านตอบข้อถามของ จขกท. ซึ่งผมคิดว่าลูกๆทุกท่านที่ไม่ได้ถูกเลี้ยงโดยพ่อแม่ที่แท้จริงได้รับประสบการณ์ที่แตกต่างกัน ได้รับความสุข ความทุกข์ที่แตกต่างกันจากวัยเด็ก รวมทั้งผู้ที่เลี้ยงเราให้ข้อมูลเราเรื่องพ่อแม่ที่แท้จริงกับเราขนาดใหน ด้านใด ดีหรือไม่ดีเพราะมีผลต่อด้านจิตใจของเด็กอย่างมาก     อย่างตัวผมเองปัจจุบันแต่งงานมา 18 ปี ไม่มีบุตรและก็ไม่มีความคิดรับบุตรบุญธรรมมาเลี้ยงดูเลยเพราะกลัวว่าวงจรจะวนกลับคืนมาแบบเดียวกับเราอีก เพราะผมเข้าใจดีถึงเราจะมีความอบอุ่นมากเพียงใดจากผู้เลี้ยงเรามาแต่ก็ไม่เทียบเท่าพ่อแม่เลี้ยงเราเอง เพราะเวลาไปโรงเรียนเด็กย่อมจะถูกเพื่อนๆถามอยู่ตลอดเวลา พ่อแม่อยู่ที่ใหนทำไม่ไม่มารับต้องให้ลุงมารับ ลูกไม่มีพ่อบ้างอะไรบ้างพวกนี้ ปมด้อยพวกนี้ผมไม่เคยนำมารบกวนความคิดผมเลยนะ แต่มันมีแว๊บๆขึ้นมาประจำเวลามีคนบอกว่าให้รับเด็กมาเลี้ยง ทรัพย์สินจะได้มีคนดูแลต่อ     ก็คงจะจบเท่านี้ครับเดี๋ยว ดราม่าไปเยอะ จากคุณ : พะ (rtu) เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 11:25:58

ความคิดเห็นที่ 26 ผมไม่เชื่อเรื่องบุญคุญในการอุ้มท้อง มีเหตุผลร้อยแปดที่ไม่ไปทำแท้ง ไม่กล้า กลัวเจ็บ กลัวตาย กลัวบาปกรรม เหตุผลพวกนี้ก็คิดเพราะเห็นแก่ตัวทั้งนั้น จะมาบอกว่าฉันให้โอกาสแกเกิดมานะ ....งี่เง่าครับ เป็นผมถ้าประสบความสำเร็จดิ้นรนเองมาตั้งนานแล้วมีคนมาเรียกร้องด้วยเหตุผลนี้จะด่าซ้ำให้ อย่างน้อยที่สุดถ้ารักจริงก็ต้องติดต่อกันบ้างสิ ให้รู้ว่าลูกยังมีพ่อมีแม่นะไม่ใช่เด็กกำพร้า มันก็แค่คนที่เอากันสนุกๆแล้วพลาดก็แค่นั้น เต็มที่เลยก็ให้ตามความเหมาะสมเท่านั้นครับ จะมาเรียกร้องอะไรไม่ได้ แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 11:39:45 จากคุณ : scozember เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 11:38:11

ความคิดเห็นที่ 27 ถ้าเป็นเรา เลี้ยงค่ะ ยังไงก็พ่อแม่ ขนาดพ่อเลี้ยงที่ไม่ได้ให้กำเนิดเรา ไม่ได้เลี้ยงดูอะไรเรามา เราก็เลี้ยงค่ะ เพราะเราถือว่าเค้าช่วยดูแลแม่ให้เรา (พ่อเราเสีย แม่แต่งงานใหม่ตอนเราโตแล้ว เราเรียน รร ประจำ ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน เงินก็ใช้เงินเก็บพ่อเรียน พ่อเลี้ยงไม่ได้มีส่วนส่งเสียเลี้ยงดูอะไรเลย แต่แกเป็นคนดี เรากลับบ้านไป แกก็หานู่น นี่มาให้เรื่อย) จากคุณ : โลกเงียบ เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 11:40:27

ความคิดเห็นที่ 28 เรียนความเห็นที่ 22 ลืมระบุขอโทษนะคะ ต้องการวัยทำงานค่ะ ช่วงอายุระหว่าง 23 - 45 ปี ค่ะ แต่ถ้าอายุต่างจากนี้จะตอบก็ได้นะคะ ต้องการทราบหลายๆความเห็น แต่กระทู้นี้ไม่ใช่ข้อมูลหลักค่ะ เป็นข้อมูลประกอบ เรามีกลุ่มที่ใช้ศึกษาอยู่ค่ะ แต่อยากทราบความเห็นอีกเครือข่ายหนึ่ง ^^  ขอบคุณที่ช่วยนะคะ แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 11:47:53 จากคุณ : pat_openup เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 11:42:09

ความคิดเห็นที่ 29 ไม่จำเป็นค่ะ แต่อาจจะเอื้อเฟื้อพอประมาณในแง่ที่ท่านเป็นผู้ให้กำเนิด (ถ้าสันนิษฐานในแง่ดีว่าท่านให้กำเนิดเราด้วยความตั้งใจจริง ปรารถนาจะให้โอกาสเราได้มาใช้ชีวิตอยู่บนโลก) คนดี ที่รู้จักรับผิดชอบหน้าที่ของตนเท่านั้นค่ะ ถึงสมควรได้รับสิ่งดีๆตอบแทน จากคุณ : ธิดาชาวสวน เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 11:46:08

ความคิดเห็นที่ 30 ส่วนตัว.. ก็ต้องดูเหตุผลค่ะ ว่าเพราะอะไรผู้ที่ให้กำเนิดเรา ถึงไม่สามารถที่จะอุปการะเลี้ยงดูเราได้.. -ถ้าเป็นเพราะมีความจำเป็นทางด้านเศรษฐกิจ ฐานะ ** ( อันนี้พอเข้าใจได้ ) -ถ้าเป็นเพราะรักสนุก ไม่ได้ตั้งใจทำให้เกิดมา หรือ ไม่มีความรับผิดชอบ เอาลูกไปทิ้งหรือ ให้ใคร...ฯลฯ **ก็ให้ไปตามสมควร ตามฐานะเรา ถือว่าทำบุญ.. จากคุณ : iamnid เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 11:46:19

ความคิดเห็นที่ 31 ถามมาก็ตอบไป........ ถ้าเป็นเรา เราคงช่วยเหลือตามแต่จะมีกำลังครับ เราช่วยคนอื่นเยอะแยะทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เราช่วยคนยากคนจนที่เจ็บป่วยเดือดร้อน เราช่วยเด็กพิการ เราช่วยเด็กกำพร้าผ่านมูลนิธิต่างๆ เหล่านี้เราทำได้ แล้วทำใมกับพ่อแม่ถึงแม้ไม่เคยอุ้มชูกันเราจะให้ไม่ได้ การที่พ่อแม่ไม่ได้เลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กอาจจะมีสาเหตุหลายๆประการ บางเรื่องอาจจะเกิดจากความจำเป็นอย่างหนึ่งอย่างใดก็ได้ จะว่าไปแล้ว เด็กสมัยนี้ก็ไม่ค่อยได้พึ่งพาพ่อแม่เท่าใหร่ มีปัญหาก็ปรึกษาเพื่อนบ้างถามกูเกิ้ลบ้าง น้อยรายที่จะปรึกษาพ่อแม่ อยากทราบผลงานวิจัยชิ้นนี้มากครับ ไม่มีใครอยากดูแลพ่อแม่กันแล้วหรือนี่? จากคุณ : Uncle Tee เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 11:51:19

ความคิดเห็นที่ 32 เรียนความเห็นที่ 31 ถ้าเสร็จเมื่อไหร่ และถ้ามีโอกาสจะมารายงานผลนะคะ ขอบคุณสำหรับความเห็นค่ะ จากคุณ : pat_openup เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 11:54:04

ความคิดเห็นที่ 33 ดูความจำเป็นของเค้า ดูความสามารถของเรา ถึงยังไงๆ การเลี้ยง"คน" ก็น่าจะดีกว่าสิ่งมีชีวิตอย่างอื่น ไม่นับว่าเป็นพ่อแม่หรือไม่ แต่ถ้าสันดานชั่ว เป็นภัยสังคม  ก็ไม่เลี้ยงอ่ะ จบข่าว ปล. เราไม่ได้มองหัวข้อการวิจัยของคุณในแง่ความกตัญญู บุญคุณล้นเหลือ  หรือในแง่กฤษฎาภินิหารใดๆก็ตามอ่ะนะ แต่มองในแง่ของสิ่งมีชีวิตร่วมสังคมเดียวกันเท่านั้น จากคุณ : KHIMM เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 11:58:57

ความคิดเห็นที่ 34 ผม คห.ที่ 5 ผมไม่สนใจหรอก ว่าเป็นเรื่องของคุณเอง หรือคุณจะทำวิจัยสวรรค์วิมานอะไร เพราะผมตอบไปที่ "ประเด็น" ของกระทู้ และผมกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็เห็นคุณย้ำเหลือเกินในประเด็น "วิจัย" โดยที่ไม่สนใจ "เนื้อหา" ที่คนตอบสแงด คห.ออกไป และยังไล่ให้ไปอ่าน "รายละเอียด" ของกระทู้ แล้วผมตอบไม่ตรง "รายละเอียด" หรือ "ประเด็น" ตรงไหนล่ะ...??? จะทำวิจัยทั้งที แต่ให้ความสำคัญของ "กระพี้" มากกว่าจะดูที่ "แก่น" ของมัน ถึงขนาดต้องไปไล่ตอบทุก คห. ที่ "โยง" คำตอบในแง่ของความรู้สึกว่า "อาจเป็น" เรื่องของคุณ เพื่อให้เขากลับไปอ่านรายละเอียดในเนื้อหาของกระทู้เสียใหม่ ทั้งๆที่คุณเองก็คลุมเครือแม้กระทั่งการกำหนด "กลุ่มตัวอย่าง" โธ่เอ๊ยยยยยยย....... คุณไม่อยากได้ดราม่า แต่ผมจะดราม่าแบบนี้แหละ จะวิจัยทั้งที.... ยังแยกไม่ออกเลย ว่าระหว่าง "แก่น" กับ "กระพี้" อะไรสำคัญกว่ากัน จากคุณ : ตุ้ม แม็คคาร์ทนี่ย์ (Toom McCartney) เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 12:01:58

ความคิดเห็นที่ 35 เรียนคุณความเห็นที่ 34 ดิฉันขอย้ำว่าชอบคำตอบของคุณในความเห็นที่ 5 ค่ะ แต่คิดว่าคุณอาจจะไม่ได้อ่านรายละเอียดในกระทู้หรือเปล่า เพราะคุณตอบเหมือนแนะนำการกระทำให้ดิฉัน ดิฉันแค่ต้องการชี้แจงค่ะ ถ้าทำให้คุณไม่พอใจต้องขอโทษด้วยนะคะ ดิฉันได้กำหนดกลุ่มตัวอย่างแล้วค่ะ ตอนแรกไม่ได้ใส่ไว้เพราะลืม ได้ขึ้นไปแก้ไขแล้วค่ะอยากบอกว่านี่คือข้อมูลประกอบ ไม่ใช่ข้อมูลหลักค่ะ ขอบคุณที่สละเวลามาตอบให้นะคะ จากคุณ : pat_openup เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 12:19:46

ความคิดเห็นที่ 36 ตอบผิดแล้วยังมาว่าเค้าอีก คนเรา =_=" เอาความจริงเลย คงให้ตามความเหมาะสมและกำลังของตัวเองค่ะ ให้ค่าที่อยู่ ค่ากิน ที่คำนวณแล้วว่าพอในการใช้ชีวิตของคนตามจำนวนนั้น ไม่มีอะไรพิเศษไปกว่านี้แน่นอน อย่ามาหวังอะไรที่เกินไป เช่นเห็นเราร่ำรวย มีเงินเยอะแยะ แล้วจะมาขอพิเศษนั่นนี่ เพื่อไปเพิ่มบารมีของตัวเอง รถ ทอง เพื่อเอาหน้า พวกนี้ไม่ให้ค่ะ รวยแค่ไหนก็ไม่ให้ จะให้ก็ต่อเมื่อทำตัวดี สำนึกผิด ที่ทิ้งเราไป และไม่รบกวนเกินเหตุ เราก็มีเหตุผลพอ เดี๋ยวพวกนี้จะให้เองถ้าอยากให้ เพราะเราได้ให้พอแล้ว ถือว่าเป็นค่าที่ทำให้เกิดมา แต่ไม่ได้เลี้ยง ทิ้งขว้าง พอวันที่เติบโตมาเองอย่างยากลำบาก กลับจะมาอ้างความเป็นพ่อแม่ที่ให้กำเนิด เราว่าหน้าด้านนะ แต่เป็นลูกทำอะไรได้ ก็ต้องให้ ไม่ให้จะหาว่าอกตัญญูอีก ส่วนพ่อแม่บุญธรรมที่เลี้ยงเรามา ค้ำจุนส่งเสีย เราดูแลเต็มที่แน่นอน เพราะเราถือน้ำใจของคนกลุ่มนี้มากกว่าคนเป็นพ่อแม่ที่แท้จิง เค้าไม่ได้เกิดเรามา ไม่มีสายเลือดของเค้าด้วยซ้ำ เป็นคนอื่น แต่เค้ายังเลี้ยงเรา ส่งเสีย ให้ความรัก ให้ทุกอย่างเหมือนพ่อแม่แท้ เรานับถือนะ จากคุณ : mnoppy12 เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 12:32:28

ความคิดเห็นที่ 37 ถ้าทิ้งเราไปตั้งแต่เกิด หรือเราจำความไม่ได้ และไม่เคยติดต่อมาเลย จนเราร่ำรวย จึงติดต่อมา ก็คงไม่เลี้ยงดู แต่อาจใ้ห้เงินหน่อยสักก้อนบ้าง แต่ถ้ามีเหตุจำเป็นที่เลี้่ยงดูไม่ได้ ต้องทิ้งเรา แต่ยังมีการติดต่อมาตลอด จนเราร่ำรวย ก็คงเลี้ยงดู จากคุณ : BabyBye เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 12:32:52

ความคิดเห็นที่ 38 ความเห็นส่วนตัวนะคะ พ่อแม่คือผู้ให้กำเนิด ถึงจะไม่ได้เลี้ยงดูแต่ก็เป็นผู้ให้ชีวิต เราเป็นลูกมีหน้าที่ตอบแทนพระคุณของท่าน ต้องส่งเสียเลี้ยงดูและให้ความรักแก่ท่าน รวมถึงผู้มีพระคุณที่เลี้ยงดูอุปการะมาตลอด ความกตัญญูเป็นสิ่งดีๆที่ควรกระทำค่ะ จากคุณ : I may not be perfect เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 12:36:18

ความคิดเห็นที่ 39 คห.35 ถ้าผมไม่ได้อ่าน "รายละเอียด" ของกระทู้ แล้วผมจะตอบใน "ประเด็น" ของมันได้อย่างไร ประเด็นของมันก็คือ "ควรดูแลพ่อแม่ที่ไม่ได้เลี้ยงเรามาแต่เด็กหรือไม่" แล้วผมตอบอะไรที่ไม่ตรงประเด็นล่ะ ?? และไม่ว่าผมจะตอบแบบ "แนะนำ" หรือผมจะตอบแบบ "ชี้แจง" อย่างที่คุณอยากได้ นั่นมันก็คือคำตอบจากคนเล่นกระทู้ ที่เขาไม่ได้เงินค่าตอบอะไรจากคุณนะครับ จะมาเที่ยวกะเกณฑ์คำตอบให้ "ได้ดั่งใจ" มันก็คงต้องไปเปิดเว็บส่วนตัวแล้วหล่ะ บอร์ดสาธารณะ คำตอบมันไม่ได้ดั่งใจคุณหรอก และที่สำคัญ... ผมตอบคุณแบบสุภาพชนใน คห.ที่ 5 ของผม และเมื่อผมรู้สึกว่าคุณแข็งกระด้างออกมาก่อน ใน คห.ที่ 7 ที่เหมือนการ "สั่ง" ให้ผม "กลับไปอ่าน" ใหม่ ทั้งๆผมก็ตอบไปตามประเด็น เพราะเรื่องที่ว่าเป็นเรื่องของคุณหรือไม่นั้น มันไม่ได้สำคัญจนเป็น "แก่น" ของการวิจัยของคุณเลย ผมก็จึงได้แข็งกระด้างกลับไปในการแสดง คห.ต่อๆมาของผม จากคุณ : ตุ้ม แม็คคาร์ทนี่ย์ (Toom McCartney) เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 12:48:54

ความคิดเห็นที่ 40 เรียนคุณความเห็นที่ 39 ขออนุญาตเรียกคุณตุ้มนะคะ ดิฉันต้องขอโทษข้อความในความเห็นที่ 7 ที่ทำให้คุณรู้สึกแบบนั้น ดิฉันไม่ได้มีเจตนาค่ะ อาจจะใช้ภาษาห้วนไปหน่อย ขอเรียนว่าดิฉันชอบความเห็นทุกความเห็นค่ะ และได้เรียนให้ทราบในกระทู้ด้วยว่า นี่คือการแสดงความเห็นอย่างเสรีโดยใช้เหตุผลค่ะ ตัวดิฉันเองก็ไม่ได้เก่งอะไรหรอกค่ะ นี่คืองานวิจัยชิ้นแรกในชีวิต อาจจะมีอะไรผิดพลาดไปบ้างต้องขออภัย จากคุณ : pat_openup เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 13:01:39

ความคิดเห็นที่ 41 ผมก็ขอโทษคุณด้วยเช่นกันครับ จากคุณ : ตุ้ม แม็คคาร์ทนี่ย์ (Toom McCartney) เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 13:03:40

ความคิดเห็นที่ 42 เรียนคุณความเห็นที่ 41 คุณตุ้ม ขอบคุณที่เข้าใจดิฉันนะคะ ^^ จากคุณ : pat_openup เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 13:05:51

ความคิดเห็นที่ 43 เลี้ยงตามกำลังที่จะเลี้ยงได้ครับ ......... จากคุณ : reni เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 13:13:52

ความคิดเห็นที่ 44 ผู้ให้กำเนิด  สำคัญกับเราค่ะ  ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เลี้ยงดูเรา  แต่เขาก็ให้เราได้เกิดมาอยู่บนโลกใบนี้   ถ้าเรามีกำลังทรัพย์พอที่จะให้พ่อกับแม่ได้  ให้ท่านเถอะค่ะ ทำบุญกับคนอื่นได้  กับผู้ให้กำเนิดทำไมถึงให้ท่านไม่ได้ละค่ะ แต่การให้ก็ตอ้งมีขอบเขต  ไม่ใช่ให้ท่านไปเกินตัวแล้วทำให้ตัวเองเดือดร้อนนะค่ะ จากคุณ : คนอ้วนน่ารัก เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 13:24:36

ความคิดเห็นที่ 45 อืม คนที่ไม่มีปัญญาเลี้ยงลูกถึงกับให้คนอื่นเลี้ยงนี่ ถือว่าไม่ตั้งใจให้เกิด บุญคุญส่วนการอุ้มท้อง ไม่นำมาคำนวณ ต้องดูสถานการ ณ์ 1. ไม่ตั้งใจให้เกิด มั่วกันแล้วพลาด ท้องไม่รู้ตัวพอรู้ตัวก็โตมากแล้ว ไม่มีเงินทำแท้ง เลยปล่อยให้คลอด พอคลอดมา ก็เอาไปทิ้งหน้าบ้านคนอื่น ทิ้งขยะ มีคนเห็นมาช่วย จากนั้นพอโตมา ไม่เคยติดต่อมา พอโตมาก็อ้างเป็นแม่ - แบบนี้ ผมไม่นับแม่ ถือว่าเป็นคนแปลกหน้า ถ้าดูแล้วน่าสงสาร ก็ช่วยเหลือตามกำลังเยี่ยงเพื่อนมนุษย์ ด้วยกัน ครับ 2. ไม่ตั้งใจให้เกิด แต่ตัดใจทำแท้งไม่ได้ หรือไม่มีเงินทำแท้ง พอคลอดมา ให้ญาติเลี้ยงแล้วตัวเองหายไม่เลย ไม่เคยติดต่อมา ไม่สนใจว่าเรา จะเป็น หรือจะตาย ลำบากยังไง พอเราโตมาได้ แล้วมาขอให้เลี้ยงดู - อันนี้ ผมนับเป็นญาติ ทางคนเลี้ยงดูของผม ช่วยเหลือตามสมควร ถ้ามีเงิน 100 บาท ให้คนที่เลี้ยงผม 90 ให้คนนี้ 10 ถ้าลำบากน่าสงสาร ผมก็ช่วยเหลือเยี่ยงญาติห่างๆ คนหนึ่ง คงไม่ช่วยเหลือเต็มกำลัง 3. อยากให้เกิด แต่เนื่องด้วย เกิดเหตุการณ์ สามีทิ้งไม่มีปัญญาเลี้ยง ชีวิตลำบาก ตัวเองยังไม่รอด เอาให้ญาติเลี้ยง มีติดต่อมาบ้าง - อันนี้นับว่ายังเป็นแม่คนที่ 2 อยู่ ช่วยเหลือ เท่ากันกับคนที่เลี้ยงดูเรา ผมมองแนวๆ นี้อะ อายุ ย่าง 29 จากคุณ : คนเดินผ่านทาง เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 13:39:28 A:203.121.167.241 X: TicketID:261619

ความคิดเห็นที่ 46 ให้บ้างตามกำลังค่ะ เค้าเลี้ยงหรือไม่เลี้ยงอันนี้มันเป็นการกระทำของเค้า แต่เราให้เพราะว่าเป็นการกระทำของเรา ก็อาจจะเหมือนเวลาเราบริจาคเงินช่วยเหลือคนประสบภัยต่าง ๆ เพียงแต่ว่าอันนี้เป็นพ่อเป็นแม่เรา สายเลือดเราเองอาจจะมีความเห็นใจนิดหน่อยนะคิดว่าน่ะ จากคุณ : natlapoon เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 13:45:29

ความคิดเห็นที่ 47 จากประสบการณ์ตรง คิดว่า สมควรเลี้ยงดูตามกำลังครับ เหตุผล ประกอบ คุณแม่ของผม มีลูก 4 คน จาก 2 สามี ลูก 2 คนแรก พอคนที่ 2 อายุได้ 3 เดือน มีเหตุต้องได้เลิกกับสามี และด้วยเหตุผลทางเศรษฐกิจ หรืออย่างอื่น สุดจะคาดเดา จึงต้องเอาลูกทั้ง 2 คน ไปฝากให้พี่สาวตัวเองเลี้ยง ส่วนตนเองก็ออกไปหางานทำที่อื่น โดยปล่อยให้ลูกทั้ง2 อยู่กับป้า (เป็นสาวโสด) โดยไม่กลับมาดูแล (คิดว่าป้าเค้าคงเลี้ยงดี เพราะป้ามีฐานะ) และได้แต่งงานใหม่ มีลูก อีก 2 คน กับสามีใหม่ เมื่อคนเล็กอายุได้ 9 เดือน มีเหตุต้องได้เลิกกับสามี จึงหอบลูก ๆ ทั้ง 2 มาฝากไว้กับพี่สาว (อีกแล้ว) ส่วนตัวเอง ออกหางานทำ (เหมือนเดิม) และมีสามีใหม่ ฯลฯ เวลาผ่านไป ลูกคนที่ 3 (คนที่ 1 กับสามาคนที่ 2) ญาติ ๆ ทางพ้อ มารับเพื่อส่งเสียให้เรียนหนังสือ ส่วนลูกคนที่ 1 และ 2 อยู่กับป้ามาโดยตลอด ลูกคนที่ 4 คุณม่กลับมารับไปเลี้ยงเอง เด็ก ๆ ต่างกระจายกันออกไป เวลาผ่านไป 30 กว่าปี กลับมารวมกันอีกครั้งเพื่อภาระกิจ เลี้ยงดูแม่ (ตอนนี้อยู่ตัวคนเดียว เพราะสามีคนล่าสุดเพิ่งเสียชีวิต และ ด้วยความชรา จึงไม่อาจหาใหม่ได้) ลูก ๆ ทั้ง 3 ต่างสำนึกในพระคุณ โดยจะตกลงเลี้ยงดูกัน ดังนี้ 1. ลูก ๆ ตัดสินใจ เลี้ยงดูแม่ คนละ 4 เดือน โดยจะวนไปเรื่อย ๆ 2. ขณะที่แม่อยู่กับลูกคนไหน ลูกคนนั้นไม่ต้องให้เงินแม่ใช้ เพียงแต่เลี้ยงดูอย่าให้ลำบาก แต่ลูกที่เหลือ ต้องส่งเสียเงินให้แม่ใช้ ตามแต่กำลัง ปล.ลูกคนที่ 4 นั้น ถึงคุณแม่จะเลี้ยงดูมาตลอด แต่ก็ไม่ได้มีจิตใจที่จะส่งเสียเลี้ยงดูแม่ ในทางตรงกันข้าม กลับมาเป็นฝ่ายทำให้แม่ลำบากใจตลอด ดังนั้น จะสรุปว่า คนที่พ่อ-แม่ ไม่ได้เลี้ยงมาแต่เล็กจนโตนั้น จะเลี้ยงดูหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับสำนึกของแต่ละคน ซึ่งแต่ละคนก็จะมีเหตุผลที่แตกต่างกันไป ...... บุญรักษาครับ จากคุณ : Triple_N_and_T เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 14:16:30

ความคิดเห็นที่ 48 พ่อแม่ที่ไม่ได้เลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็ก เราจำเป็นต้องดูแลหรือไม่ // ตอบค่ะ   อายุผู้ตอบ 43ค่ะ ไม่จำเป็นค่ะ เหตุผล 1. ในเนื้อหางานวิจัย ตั้งมาว่า ถูกเลี้ยงโดยผู้อื่น       ถ้าเปรียบเทียบบุคคลที่ยกมา  ต้องตอบแทนพระคุณผู้ที่เลี้ยงดูเรามาตั้งแต่เกิดก่อนค่ะ 2.  คนที่เป็นพ่อแม่ติดต่อเรามาในภายหลัง ให้เราช่วยเลี้ยงดูโดยเล่าความลำบากต่างๆนานา      ก็ต้องถามเหตุผล ว่าระหว่างที่เรายังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เขาอยู่กันอย่างไรในเวลาผ่านมาโดยไม่มีเรา  ถ้าอยู่กันแบบคนไร้อนาคต ไม่ทำอะไรเลย เกาะเขากินไปวันๆ ติดการพนัน ติดยา เป็นต้น  ไม่ช่วยค่ะ แต่จะหาวิธี ที่ถูกกฎหมาย ให้ เช่นพาไปบำบัด พาไปพบจิตแพทย์ ช่วยเหลือในเรื่องที่ไม่เบียดเบียนตัวเราเอง โดยที่เราไม่เดือดร้อน ก็ว่าไปตามสมควร แต่ไม่เอามาเป็นเรื่องที่ทำลายความรู้สึก เราจะไม่ละอายต่อมโนสำนึกเลยเด็ดขาด เอาแค่นี้ พอไหวไหมคะ เจ้าของกระทู้ จากคุณ : meboon เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 14:24:25

ความคิดเห็นที่ 49 ช่วยเหลือตามกำลัง แต่คงถามเขาว่าทำได้ยังไง จากคุณ : usdank เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 14:39:51

ความคิดเห็นที่ 50 ขอบคุณเพื่อนๆทุกความเห็นนะคะ ทุกความเห็นเริ่ดมากค่ะ ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่ดีในวันนี้ ที่ทุกๆท่านเสียสละเวลามาช่วยเจ้าของกระทู้นะคะ ^^ จากคุณ : pat_openup เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 14:46:37

ความคิดเห็นที่ 51 หมาแมวข้างถนน บางคนยังเก็บมาเลี้ยงดูได้ เด็กจรจัด เด็กกำพร้าเรายังบริจาคเงินเลี้ยงดูได้ คนพิการเรายังบริจาคได้ สัตว์เลี้ยงแพงแสนแพง ยังไปซื้อมาเลี้ยงได้ เพื่อนฝูง เลี้ยงข้าว เหล้ายา ได้ทุกศุกร์เย็น ทุ่มไม่อั้น ลูกสาวชาวบ้าน ต้องทำงานเก็บเงินแทบตายเป็นค่าสินสอดไปขอพ่อแม่เขา เอามาเลี้ยงดู แต่พ่อแม่แท้ๆ ผู้ให้กำเนิดเรา เราไม่เลี้ยงดู เพราะมีความคิดแค่ว่าท่านไม่เลี้ยงดูเรา??? นั่นคือความคิดแค้นหรือเปล่าละ จากคุณ : Poonoi เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 15:22:46

ความคิดเห็นที่ 52 ไม่มีการทำบุญอะไร ที่จะยิ่งใหญ่เท่ากับการ เลี้ยงดูผู้ให้กำเนิด หรือผู้ที่เลี้ยงเรามาให้เขาได้ อยู่อย่างสุขสบาย คนมีเงินมักคิดแต่ว่า ถ้าบริจาคผ่านหน้าจอทีวีแล้วจะได้ บุญมากกว่า การทำบุญกับสิ่งที่มองไม่เห็น อย่าลืมกำพืด อย่าลืม รากเหงาตัวเอง   มีลาภ เสือมลาภ มียศ เสือมยศ ทุกอย่างไม่แน่นอน ตอนนี้ยังมีคนที่ยังให้คุณกตัญญู อย่าให้ถึงเวลาที่ท่านจากไป แล้ว ค่อยมาคิดถึง ไม่มีประโยชน์ อะไรหรอกครับ กับการเผาทำบุญกรวดน้ำไปให้ จากคุณ : ton_21 เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 15:40:06

ความคิดเห็นที่ 53 ถ้าถามว่าเลี้ยงมั๊ยก็คงเลี้ยงแหละค่ะ แต่จะเลี้ยงดูแค่ไหนนั้นก็คงขึ้นอยู่กับสถานการณ์ว่า เรื่องที่เกิดขึ้นนั้นเป็นอย่างไร สาเหตุที่เค้าทิ้งเราไปนั้นเป็นอย่างไร สมเหตุสมผลรึเปล่า ก็อย่างที่ความเห็นบนๆกล่าวมาแหละค่ะ ว่าถ้าเกิดเค้าทิ้งเราไปเพราะเราเกิดจากความรักสนุกของเค้า แล้วเค้าขาดความรับผิดชอบ ในกรณีนี้เราคงไม่รู้สึกอยากข้องเกี่ยวเท่าไหร่ คงช่วยไปตามที่ช่วยได้ แต่ถ้ามีเหตุผลจำเป็นจริงๆนี่ เราก็คงเข้าใจ และเลี้ยงเค้าอย่างดีตามที่เราทำได้แหละค่ะ ยิ่งถ้ายังติดต่อกันอยู่เรื่อยๆถึงจะไม่ได้ส่งเสียเลี้ยงดู แค่นี้ก็แสดงว่าเค้าใส่ใจในตัวเราแล้ว ถึงไม่ได้เลี้ยงดูแต่รู้สึกถึงความรักแล้ว จะพูดให้ถูกก็คือ ขึ้นอยู่กับความรักที่เรามีให้เค้าและเค้ามีให้เรานี่แหละค่ะ คงจะเป็นตัวกำหนดได้ดีที่สุดว่าเราจะดูแลเค้าดีแค่ไหน ก็คงประมาณนี้แหละค่ะ แต่คงไม่ถึงกับไม่สนใจใยดีเลยทีเดียว ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่สนใจใยดีเราเลยก็ตาม จากคุณ : ฮะเมี๊ยว เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 15:40:44

ความคิดเห็นที่ 54 เราโตมากับอา.. พ่อ มีครอบครัวใหม่ แม่ มีครอบครัวใหม่ ไม่เคยมาส่งเสียเลี้ยงดูไรเรา ไม่มาหาเลยทั้งสิ้นค่ะ พอเราโต.. เวลาที่เราได้เห็น หรือ พบพ่อก็คือ.. ..ตอนที่เรามีเงิน..และพ่อจะมาขอเงินเราค่ะ   T^T จากคุณ : peaceable_pim เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 15:56:29

ความคิดเห็นที่ 55 เอาเรื่องแบบนี้มาทำวิจัยกันแล้วหรือ! พวกเรายังเป็นมนุษย์มีจิตใจและความรู้สึกอยู่รึป่าว หรือเราเป็นเพียงคอมพิวเตอร์ประมวลผลแค่เหตุและผลเท่านั้นหรือ ความเป็นมนุษย์มันมีอะไรมากกว่าเหตุผลจริงหรือเท็จ มันมาจากจิตใจต่างหาก ที่ทำให้โลกเป็นโลกอยู่ทุกวันนี้ (ทำความสะอาดโลกกันซักครั้งก็ดีเหมือนกัน) จากคุณ : ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว (ถึงตัวเล็กแต่สมองเป็นผู้ใหญ่) เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 16:19:55

ความคิดเห็นที่ 56 อ่านไม่ครบทุกความเห็นนะครับ  แต่ผมเคยคุยเรื่องแบบนี้กับเพื่อนๆ สรุปตรงกันว่า ไม่ว่าจะเลี้ยงเรามาหรือไม่...ยังไงก็รู้สึกผูกพันธ์ครับ  วัดได้ง่ายๆคือ เวลาใครด่าเราว่า พ่อ...มรึง...ตาย เราจะรู้สึกโกรธ... ไม่มีไรครับ  เห็นตามหลายๆความเห็น...ดูแลเท่าที่เราทำได้ครับ จากคุณ : จอมเทคนิค เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 16:41:10

ความคิดเห็นที่ 57 ความเห็นส่วนตัวนะค่ะ พ่อแม่บางคนก็ไม่ได้ตั้งใจให้ลูกเกิดมา การส่งเสียเลื้ยงดู น่าจะตามสมควร ควรให้ความสำคัญกับคนที่ดูแลเอาใจใส่เรา อุ้มชูจนเราโตมามากกว่าแค่คนอุ้มท้องแล้วมาเรียกร้องสิทธิ์ความเป็นพ่อแม่เมื่อลูกโตแล้ว แต่ไม่สงสารเด็กตาดำๆ ที่เพิ่งเกิดมาแต่ไม่เลี้ยงดู (สุนัขมันยังรักลูกมันเลย) แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 54 11:27:09 จากคุณ : tulip_t เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 17:10:35

ความคิดเห็นที่ 58 ไม่ว่า สิ่งที่ทำในกระทู้นี้เป็นการเก็บข้อมูลหลักหรือรอง ดิฉันว่า research design คุณมีปัญหา จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 17:36:45

ความคิดเห็นที่ 59 พ่อ-แม่ แค่ทำให้เราเกิด ก็ประเสริฐแล้วค่ะ คุณ........... จากคุณ : สาวถุงกาแฟ เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 19:09:57

ความคิดเห็นที่ 60 ทำตามใจเราเลยครับ เอาที่สบายใจและมีความสุข ถ้าเราทำบุญกับวัด โรงเรียน คนพิการ ขอทาน เพื่อนร่วมโลก และอื่นๆได้ เราย่อม"ทำบุญ" กับคนที่ให้กำเนิดได้ครับ อดีตผ่านไปแล้ว จะผิดจะถูกก็ผ่านไปแล้ว ปัจจุบัน มีคนมาขอความช่วยเหลือ เราให้ความช่วยเหลือได้ ก็ให้ไปเถอะครับ จากคุณ : Mr. Coffee เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 20:05:05

ความคิดเห็นที่ 61 ขอโทษทีนะคะสำหรับบางความเห็นที่ว่า Reserch Design ดิฉันมีปัญหา กรุณาอธิบายให้กระจ่างว่ามีปัญหาอย่างไร การทำวิจัยแต่ละชิ้นจำเป็นจะต้องทำให้ถูกใจคนทุกคนด้วยเหรอคะ ดิฉันมาขอความคิดเห็นของแต่ละท่านว่า สมมุติว่าถ้าต้องเจอสถานการณ์แบบนี้ แต่ละท่านมีความเห็นอย่างไร ดิฉันไม่ได้บอกให้คุณมาวิจารย์งานวิจัยของดิฉันค่ะ ถ้าไม่อยากแสดงความคิดเห็นกรุณาข้ามไปค่ะ ดิฉันเป็นคนชอบฟังความคิดเห็นของแต่ละคนค่ะ ถึงแม้ว่าคนๆนั้นจะไม่เห็นด้วยกับดิฉันก็ตาม แต่ดิฉันไม่ชอบฟังคนพูดเพ้อเจ้อไม่ตรงประเด็นค่ะ โดยเฉพาะคนที่พูดโดยไม่รู้ที่มาที่ไปของงานวิจัยชิ้นนี้ และไม่รู้ว่าดิฉันกำลังประเมินด้านไหน กรุณาอย่าด่วนตัดสินค่ะ งานวิจัยแต่ละชิ้นไม่ได้บ่งบอกถึงศีลธรรมที่มีอยู่ในตัวของเจ้าของงานค่ะ จากคุณ : pat_openup เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 20:23:24

ความคิดเห็นที่ 62 งานวิจัย บางทีต้องใช้ข้อมูลเมดบ้าง ตรงเป๊ะ ก็ยากตายโหง จากคุณ : satitp เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 20:54:23

ความคิดเห็นที่ 63 ถ้าเรารักเขา ก็ช่วยดูแลตามกำลังความสามารถค่ะ จากคุณ : กองกำลัง12วานร เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 22:01:51

ความคิดเห็นที่ 64 งานวิจัยไม่จำเป็นต้องถูกใจ แต่ต้องทำโดยวิธีการที่ถูกต้อง จึงจะได้คำตอบ ถ้าคุยเล่นๆ ดิฉันคงไม่มีความคิดเห็นอะไร แต่ถ้าอ้างว่าเป็นงานวิจัย ก็คงต้องเตือนให้คุณกลับไปหาอาจารย์ที่สอนคุณก่อน กลับไปถามเรื่อง methodology ให้ดี ดูว่ามี credibility และ trustworthiness หรือไม่ rigour อยู่ที่ไหน และยังเรื่องเทคนิคในการเก็บข้อมูลอีก ถ้าถามว่ามีปัญหาอะไร คุณมีปัญหาตั้งแต่การแนะนำตัวเองและแนะนำงานวิจัยแล้วล่ะ มันอาจจะไม่เกี่ยวกับวิธีวิจัยโดยตรง แต่มันเป็นจริยธรรมของนักวิจัยและมารยาทขั้นต้น   เอาเป็นว่ากลับไปหาอาจารย์คุณเถอะ ถ้ายังตอบตัวเองในสามสี่เรื่องข้างบนไม่ได้ ก็อย่าดันทุรังให้ตัวเองมีปัญหาในอนาคตเลย จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 22:15:20

ความคิดเห็นที่ 65 งานวิจัยนี่มาหารีเสิชในพันทิปแล้วหรอคะ แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 54 00:10:03 จากคุณ : ลูกกระปุก เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 00:06:53

ความคิดเห็นที่ 66 ถ้าไม่เจอด้วยตัวเองก็คงจะตอบแบบสวยหรูกันแหละครับ ว่าต้องตอบแทนบุญคุณ แต่คนที่ประสบเหตุการณ์ด้วยตัวเองจริงๆ จะไม่คิดแบบนี้ครับ เคยอ่าน Pocket Book ของคุณมอริส เค เค้าเจอเหตุการณ์แบบนี้ครับ อุตส่าห์ออกตามหาแม่ สุดท้าย เจอแล้ว แทนที่แม่จะมาให้ความอบอุ่น กลับมาขอเงิน ได้เงิน แล้วก็ไป แล้วก็ เมื่อไม่ได้นานมานี้ ได้ดูหนัง Finland เรื่อง Mother of Mine (Spoil) สุดท้ายแล้ว ตัวเอกกลับรักแม่บุญธรรม มากกว่าแม่แท้ๆ ของตัวเองซะอีก มันเป็นเรื่องของปมในใจครับ จากคุณ : Dragonfly7Colors (Dragonfly7Colors) เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 00:51:48

ความคิดเห็นที่ 67 ขอแบ่งปันเรื่องราวของเพื่อนผมคนหนึ่งละกัน อาจจะช่วยอะไรได้บ้าง... เพื่อนสนิทผมถูกพ่อกับแม่ทิ้งไว้ให้ป้า (พี่สาวของพ่อ) เลี้ยงตั้งแต่แรกเกิด เพราะพ่อแม่เลิกกัน...แล้วผู้เป็นแม่เลี้ยงไม่ไหวโดยอ้างว่า "เด็กป่วยบ่อย" เลยเอามาให้ป้าเลี้ยงเพราะบ้านอยู่ใกล้ รพ.ศิริราช ซึ่งป้าก็เลี้ยงเพื่อนสนิทของผมเป็นอย่างดี...ส่งเสียให้เรียนหนังสือจนถึงระดับสูงที่สุดเท่าที่เพื่อนผมอยากจะเรียน (ก็คือ ม.6 จบแล้วเพื่อนผมขอออกมาทำงานแบ่งเบาภาระให้ป้า) เพื่อนสนิทคนนี้ไม่เคยเห็นหน้าแม่ของตัวเอง...และไม่มีความผูกพันกับผู้เป็นพ่อ เนื่องจากไม่ได้อยู่เลี้ยงดูกันมา นานๆ จะโผล่มาให้เห็นสักที แถมผู้เป็นพ่อก็ไม่ค่อยชอบลูกของตัวเองเพราะคิดว่าเป็น "ภาระ" ที่อีกฝ่ายทิ้งไว้ให้ก่อนจะหายไป แต่เพื่อนผมดันมาสนิทกับแม่ผมแทน จนมันแทบจะเรียกแม่ผมว่า "แม่" ด้วยอีกคน (แต่แม่ผมยั้งเอาไว้ กลัวป้าเขาจะน้อยใจ) วันดีคืนดี (เมื่อไม่กี่เดือนนี้เอง) เพื่อนผมอายุได้ 27 แล้ว...จู่ๆ ก็มีเด็กสาวคนหนึ่งราวๆ รุ่นม.ปลาย มาหาเพื่อนผมที่บ้าน...โดยอ้างว่า "เป็นน้องสาวที่เกิดจากแม่เดียวกันแต่คนละพ่อ" และบอกอีกว่าแม่ให้มาหา...เพราะอยากชวนไปกินข้าวที่บ้าน อยากให้ไปมาหาสู่กันบ้าง ซึ่งเพื่อนผมก็รู้สึกงงๆ ออกแนวต่อต้านด้วยซ้ำ มันโทรมาปรึกษาผมว่าควรทำยังไงดี แล้วก็ระบายความรู้สึกให้ฟังว่า... "แกรู้ไหม...ว่ามันไม่เหมือนในละครเลยนะ ที่ตัวเอกได้เจอแม่บังเกิดเกล้าแล้วมีความรู้สึกตื้นตัน อยากทดแทนบุญคุณ สำหรับฉันแล้ว...รู้สึกเหมือนคนแปลกหน้าด้วยซ้ำไป 27 ปีที่ผ่านมา...ฉันไม่เคยมีคนกลุ่มนี้ในชีวิตฉันเลย แล้วจู่ๆ ก็โผล่มา...ทำเหมือนสนิทสนมกันมาแต่ปางไหน...ฉันไม่รู้สึกดีสักนิดว่ะ" แล้วเพื่อนผมมันก็สาธยายเรื่องราวให้ฟังมากมาย แต่สรุปใจความง่ายๆ ก็คือมันไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นหนี้บุญคุณใครเลย ผมก็ได้แต่รับฟัง...และก็เข้าใจมุมของมันระดับนึงนะครับ แต่ก็ไม่อยากให้มันรู้สึกต่อต้าน ก็เลยบอกไปประมาณว่า...อย่างน้อยๆ ก็ค่อยๆ เข้าไปทำความรู้จักเขาตามโอกาสละกัน จากคุณ : Into the Groove เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 09:35:33

ความคิดเห็นที่ 68 นี่คุณความเห็นที่ 64 อย่ามาใช้คำถามอวดภูมิเพื่อจะมาลองภูมิดิฉันเลยค่ะ ไม่ว่าดิฉันจะถามเล่นๆหรือถามจริงจัง ถ้าไม่อยากตอบก็ไม่ต้องตอบค่ะ และถ้าอยากจะก่อดราม่า เชิญไปตั้งกระทู้เองแล้วเอาให้พอใจนะคะ จากคุณ : pat_openup เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 11:19:37

ความคิดเห็นที่ 69 ไม่ได้อวดภูมิหรอกค่ะ มันเป็นเรื่องธรรมดาๆที่นักศึกษาที่ทำวิจัยในแนวนี้ต้องรู้และตอบให้ได้ทุกคนก่อนที่จะออกไปเก็บข้อมูล ไม่ได้คิดจะก่อดราม่าด้วย แต่ถ้าคุณเป็นนักศึกษาและกำลังทำวิจัยจริงๆ อย่าลืมพริ้นกระทู้นี้ทั้งกระทู้ไปให้อาจารย์ดูนะคะ อาจารย์จะบอกคุณเองว่าดิฉันหมายถึงอะไร จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 14:53:00

ความคิดเห็นที่ 70 หากมีเหลือพอ  และแบ่งให้โดยที่เราไม่เดือดร้อนก็ให้ค่ะ แต่หากยังเดือดร้อน  และลำบากอยู่   ก็ไม่ให้ แต่สิ่งที่จะละเลยไม่ได้คือ   ผู้ที่ดูแลเรามา  แม้จะไม่ใช่พ่อแม่ที่แท้จริงก็จะไม่ทิ้งท่าน เพราะท่านคือ  คนที่ดูแลเรามา จากคุณ : แม่จากัวร์ เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 15:45:52

ความคิดเห็นที่ 71 คุณ 69 คะ ดิฉันไม่ใช่นักศึกษาค่ะ และดิฉันก็ไม่จำเป็นต้องตอบคำถามคุณ อย่างที่บอกตั้งแต่ตอนต้นถ้าคุณไม่สนใจอยากจะมีส่วนร่วมในกระทู้นี้ ก็อัญเชิญออกไปเถอะค่ะ รำคาญ มีอีกหลายความเห็นที่เขายินดีที่จะเสนอความคิดที่แตกต่างอย่างเสรีชน จากคุณ : pat_openup เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 16:02:08

ความคิดเห็นที่ 72 ทำไมซีเรียสกันจังล่ะครับ เอาเป็นว่าวิจัยไม่วิจัย ก็จะตอบแล้วกันนะคับ ผมยินดีตอบ ในความคิดเห็นของผม คงต้องดูไปตามกรณีไป อย่างบางเคส พ่อแม่บางคนมีฐานะยากจน หรือมีปัญหาภายในครอบครัวกัน ทำให้เด็กตกอยู่ในสภาพเครียด พ่อหรือแม่บางคนอาจจะแยกกันอยู่ มีปัญหาครอบครัว การที่ต้องยกเด็กให้อยู่กับใครคนใดคนหนึ่งไม่ว่าพ่อหรือแม่ ก็อาจไม่ดีทั้งคู่ เพราะต่างคนต่างมีครอบครัวใหม่หรือยังลำบากยากแค้นอยู่ หากพ่อแม่พี่น้อง หรือญาติ มีกำลังที่ดีพอจะสามารถส่งเสียอุปการะเด็กให้โตมามีคุณภาพชีวิตที่ดีได้ ก็ไม่แปลก หากจะต้องมีการยกบุตรไปให้โดยคิดถึงสภาพจิตใจ ณ ขณะนั้นของเด็กเป็นสำคัญ  ซึ่งส่วนใหญ่ทางญาติพี่น้องก็มักจะบอกว่า ถ้ายกให้เลี้ยงจะเลี้ยงให้เป็นอย่างดี ไม่ต้องกังวล แต่ขอว่า อย่าติดต่อมานะ เพราะเด็กจะได้ลืมพ่อแม่ ไม่เช่นนั้นมันเหมือนฝากเค้าเลี้ยง พอโตแล้วจะมาเอาคืนน่ครับ (ผมคิดแบบนั้นนะ) ซึ่งถ้าสถานการณ์เป็นแบบนี้ ในฐานะที่ผมเป็นลูก ผมรับได้ครับ และเข้าใจในความรู้สึก ณ ขณะนั้น ด้วยความที่ว่าอยากให้ลูกสบาย ได้เรียนหนังสือสูง ๆ ได้อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดี ไม่ต้องมาอดมื้อ กินมื้อ ณ ขณะนั้น พ่อแม่ เขาอาจอยากให้ลูกเค้าได้ดี จึงต้องฝืนใจทั้ง ๆ ที่ขมขื่น ตัดลูกไปเพื่ออนาคตของลูก แต่หากเป็นเหตุผลของวัยรุ่นสมัยใหม่ ที่ยังไม่มีความรับผิดชอบ ได้ตั้งครรภ์ขึ้นมา แล้วก็มาทิ้ง ๆ เอาไว้ กับลุงป้าน้าอาปู่ย่าตายาย ส่วนตัวเองก็ระเริงไปกับผู้ชายคนใหม่ ผู้ ญ คนใหม่ หรือ ตั้งใจที่จะไม่อยากรับผิดชอบอะไร ถ้าเกิดจากสาเหตุนี้ ผมก็คงรับผิดชอบเป็นครั้งคราว ตามเห็นสมควรที่ตัวเองไม่เดือดร้อน แต่ถ้าหากผมมีเงินทองมากพอ ผมจะเลี้ยงดูในเรื่องวัตถุให้ท่านตามสมควร แต่คงไม่อาจใช้ชีวิตร่วมกันได้ อาจจะต้องแยกบ้านกันอยู่ แต่ส่งเสียให้มีปัจจัยสี่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ตามสมควร อาจเป็นเพราะเรามิได้รู้สึกผูกพันกัน เนื่องจากเราไม่ได้รับการเลี้ยงดู  คิดเสียว่า คนอื่นไม่รู้จักกันเรายังให้ได้ นี่เป็นพ่อเป็นแม่ ก็ต้องให้ถ้าเราไม่เดือดร้อน... คงต้องดูตามสถานการณ์เหตุและผลประกอบหลายอย่าง จากคุณ : เดิมพัน เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 16:13:30

ความคิดเห็นที่ 73 อยากได้มุมมองของแม่สักคนไหมค่ะ ดิฉันและสามีคิดมาตั้งแต่ลูกคลอดว่า ชีวิตนี้อย่ามาเลี้ยงเราเลย เริ่มด้วยขอเพียงแค่ลูกเราโตขึ้นมา เรียนหนังสือทำงานหาเลี้ยงตัวเองให้สุขสบาย มีกินมีใช้ ไม่ขัดสน มีความสุข ไม่ต้องมาขอเงินเราใช้. เป็นคนดีอย่าทำผิดกฎหมาย หมอเราไปหาเองได้จ่ายเองได้ เอาเงินไว้ดูแลลูกตัวเองเถอะ เพียงเเค่มาเยี่ยมเยียน ถามไถ่ว่าเราสบายดีไหม พากันไปทานข้าวบ้างไม่ต้องทุกอาทิตย์เพราะ เวลาเขามีครอบครัวแล้วไม่ต้องมาพาไปบ่อยเพราะว่าต้องดูแลลูกแลภรรยาเขาด้วย. พาหลานมาเยี่ยมบ้าง. ที่สำคัญขอแค่อย่างเดียว.  เวลาจะตายขอให้เขามาอยู่ข้างๆ แค่นั้น ไม่มากไปใช่ไหมคะ ลูกไม่ได้เกิดมาเพื่อรับภาระค่ะเกิดมาเพื่อให้เรารักให้เราเลี้ยงดูสร้างสรรค์ให้เขาเป็นคนดีของสังคม ลูกไม่ใช่การลงทุน ประกันสุขภาพเพื่อยามแก่ชรา  ไม่ใช่การฝากเงินสะสมทรัพย์รอวัยเกียษ. ควรจะเปลี่ยนความคิดในการมี นี่ลูกนะคะถ้าคิดเพียงจะได้มีคนดูแลยามแก่ยามเฒ่า อย่ามีค่ะ. คุณนึกถึงตัวคุณก่อนลูกค่ะ. คิดแบบนั้นคิดเอาเปรียบเขาตั้งแต่เขายังไม่ปฎิสนธิเลย ปล ตอนนี้ตัวโต16แล้วค่ะตัวเล็ก13รักเหลือเกินค่ะ แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 54 00:58:33 จากคุณ : doong เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 00:51:42

ความคิดเห็นที่ 74 ดูตามเหตุผลค่ะว่าทำไมถึงไม่เลี้ยงดูเรา แล้วระหว่างที่เรายังช่วยตัวเองไม่ได้นั้น เค้าหายไปไหน ไม่เป็นห่วงเป็นใยและสงสารเราเหรอ อภัยให้ด้วยเหตุผลเดียว คือ ลูกถูกลักพาตัวไปตั้งแต่เล็กเลยหมดโอกาสเลี้ยงดู นอกนั้นเป็นเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นด้วยกรณีใดๆ ความยากจน?  ไม่ได้เป็นเหตุผลที่ดีที่ทำให้คุณทิ้งลูกคุณไป ไม่อย่างนั้นโลกเราคงมีแต่คนรวยที่เลี้ยงลูก คนจนเอาลูกไปทิ้งหรือยกให้คนอื่นกันหมด เราเป็นคริสเตียน คิดต่างกับพุทธเรื่องเวรกรรม หรือทดแทนบุพพการี เพราะศาสนาคริสต์กำหนดภาะรับผิดชอบของพ่อแม่เอาไว้ครบถ้วนค่ะ พ่อแม่คนไหนไม่ทำตามคำสอนถือว่าไม่ใช่คริสเตียนที่ดี หัวข้อวิจัยนี้มีเรื่อง ศาสนาเป็นตัวแปรด้วยค่ะ จากคุณ : ดลฤทัย เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 00:52:45

ความคิดเห็นที่ 75 เรียนคุณความเห็นที่ 73  โดยส่วนตัวแล้วเราชอบความคิดเห็นคุณจังเลยค่ะ คุณช่างเป็นคุณแม่ที่มีแนวคิดที่ประเสริฐเหลือเกินค่ะ ลูกๆคุณโชคดีมากค่ะที่ได้มีคุณแม่แบบคุณ ^^ เรียนคุณความเห็นที่ 74 เราก็เป็นคริสเตียนเหมือนกันค่ะ ขอบคุณนะคะที่ร่วมแชร์ความคิดเห็น ^^ จากคุณ : pat_openup เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 10:18:02

ความคิดเห็นที่ 76 บุญคุณพ่อแม่ ถ้าเขาให้เราเกิดมาแล้วเขาเอาเราไปทิ้ง บุญคุณแค่นี้ก็ชดใช้ทั้งชีวิตไม่หมดแล้วละครับ ถ้าตอนนี้เขากลับมาโดยที่ไม่เคยเลี้ยงดูเรามาเลย ถ้ามีอะไรที่พอจะช่วยได้ โดยไม่เดือดร้อนตัวเรา และคนรอบข้างเรา ก็ช่วยเขาไปเถอะครับ มากน้อยก็ยังดีนะครับ จากคุณ : ก๊อกฮา เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 15:35:12

ความคิดเห็นที่ 77 จำเป็นไหมที่จะต้องเลี้ยงดู .... ขอตอบว่าไม่จำเป็น แต่จะทำไหม ถ้ามีปัญญาทำได้ ...ทำค่ะ จะเลี้ยงดูให้ดีที่สุดเท่าที่ภาระรายรับรายจ่ายจะเอื้อให้เราทำ ไม่ว่าเหตุผลของพ่อแม่ที่ทิ้งเราไป จะเป็นอะไรก็ตาม เพราะ คนไม่รู้จัก หมาแมว อะไรเราก็ยังทำทานให้เค้าได้ ยังช่วยเค้าตามอัตภาพ อีกอย่างเราถือว่า ( ความเชื่อส่วนตัว ) พ่อแม่เป็นเนื้อนาบุญที่หายากยิ่ง อยู่ๆโผ่ลมาให้ทำบุญด้วย เรายิ่งต้องรีบทำ จากคุณ : cardiogenic เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 20:06:04

ความคิดเห็นที่ 78 เราว่าด้วยสามัญสำนึกดีอยู่บ้างถือว่าควรค่ะ ตามกำลังทรัพย์ที่เราพอจะทำได้ เพราะคนส่วนใหญ่มักทำบุญกับพระ เด็กด้อยโอกาส ขอทาน หรือแม้กระทังเหตุการณ์สึนามิที่ญี่ปุ่น คนเหล่านั้นล้วนไม่ใช่ญาติหรือคนรู้จัก เรายังแบ่งปันให้เค้าได้ แต่นี่คือบิดามารดาผู้ให้กำเนิด ถึงแม้ไม่ผูกพัน แต่ก็ยังมีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดอยู่ดี ทำไมเราถึงจะทำให้ทานไม่ได้ แม่เราก็เป็นอีกคนเช่นกันถูกตาทิ้งไปแต่งงานใหม่ตั้งแต่แม่อายุ 7 ขวบ(ยายเสีย) และปล่อยให้แม่เราอยู่กับทวดและน้องสาวตา แม่บอกว่าชีวิตเค้าลำบากมาก ต้องเลี้ยงควาย ทำนาสารพัด ตาเองก็แต่งานใหม่มีลูกอีกหลายคน ระหว่างนั้นก็มาหาแม่บ้างขอเงินแม่อยู่เรื่อยๆ จนตอนนี้ตาอายุ70 กว่าแล้ว จะคอยมาหาแม่บ่อยๆ แม่ก็จะให้เงินทุกครั้ง บางทีแม่ก็มีแอบบ่นว่า กลัวพ่อเราว่า ว่าให้เงินตาบ่อย และตาก็ไม่ได้เลี้ยงแม่มา เวลามีก็ไม่เคยสนใจแม่เราเลย แต่เราก็บอกให้แกไปเหอะ ยังไงแกก็เป็นพ่อและแกอยู่กับเราได้อีกไม่นานหรอก ให้แกเราก็ไม่ถึงกับจน ^^ จากคุณ : เขียนบน iPhone (หน่อยอ่ะนะ) เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 54 16:01:20

ความคิดเห็นที่ 79 ก่อนอื่นเลยเราจะดูกำลังของเรา แต่เราจะดูแลแม่ทีเลี้ยงดูเรามาให้อย่างดีทีสุดคะ ส่วนพ่อแม่ทีให้กำเนิดจะดูแลตามกำลังของเรา แต่คงไม่ดีกว่าแม่ทีเลี้ยงดูเรามา ยกเว้นเรารวยมากๆๆประสบความสำเร็จมากๆ เราจะเลี้ยงดูทั้งสามท่านให้อน่างดีทีสุด จากคุณ : Get only me เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 54 16:57:07

ความคิดเห็นที่ 80 ชีวิตแค่ได้กำเนิดมาก็ถือว่าเป็นกำไรแล้วค่ะ ทุกนาทีที่มีลมหายใจก็ถือว่าเรามีมากกว่าศูนย์แน่นอน ดังนั้นถ้ามีโอกาสตอบแทนคนที่ให้ชีวิตนี้มา ก็จะดูแลทุ่มเทให้หมดหน้าตักที่มีค่ะ ตอบแทนเพียงพอเท่าที่เค้าต้องการ เพื่อที่จะได้ไม่มีอะไรติดค้าง ไม่มีบุญคุณค้างไปในชาติหน้า   ถ้าเจอกรณีแบบนี้ จะทำดีตอบแทนคำว่า "ชีวิต" ที่เค้าให้มา แต่จะอธิษฐานขอให้บุญคุณหมดในชาตินี้ แล้วขอให้ชาติหน้าหากต้องมาเกิดอีก จะขอตัวไปเกิดในครอบครัวอื่นที่พ่อแม่เค้าเต็มใจเลี้ยงดูเรา ถึงแม้จะต้องอดมื้อกินมื้อก็ไม่เกี่ยง  ชอบความคิดเห็นที่ 73 มากเลยค่ะ  เคยบอกตัวเองไว้เหมือนกันว่าถ้าวันหนึ่งมีโอกาสมีลูก ทุกนาทีที่มีเค้าจะขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่มอบของขวัญชิ้นสำคัญในชีวิต และจะดูแลของขวัญชิ้นนี้ให้ดีที่สุด โดยไม่หวังอะไรตอบแทน :) จากคุณ : maynie เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 54 23:10:20