ความคิดเห็นที่ 1 ชัค โนแลนเป็นพนักงานระดับสูงของFed ex ที่เกิดอุบัติเหตุเครื่องบินตก จนต้องไปติดเกาะและใช้ชีวิตอยู่เพียงลำพังอยู่ถึง4ปี ตลอดเวลา4ปี เขาพยายามทุกทางที่จะออกจากเกาะนั้น เขายังมีภรรยาที่เขารักรออยู่ เขาต้องการกลับไปเจอเธอ แต่สุดท้ายชัคก็ต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างหมดหวัง เพราะมองไม่เห็นทางจะกลับไปได้ จนพยายามฆ่าตัวตาย แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์มาขัดขวางเขาทำให้ฆ่าตัวตายไม่สำเร็จ 4ปีต่อมา เขาหาทางกลับมาแผ่นดินใหญ่จนได้ เพียงเพื่อจะพบว่า ภรรยาเขา แต่งงานใหม่ มีลูกแล้ว2คน ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของชัค พังทลายลงไปต่อหน้าต่อตา เขาพยายามสุดชีวิตเพื่อจะกลับมาหาเธอ แต่สุดท้าย เขาก็เสียเธอไปจนได้ นั่นคือเรื่องย่อของหนังเรื่อง Cast Away หลายคนคงเคยดูแล้ว หลายคนคงเข้าใจว่าจุดเด่นของหนังเรื่องนี้จะอยู่ตอนกลาง ตอนที่ชัคติดเกาะและต้องใช้ชีวิตอยู่เพียงลำพังให้ได้ แต่สำหรับผม ความสุดยอดของหนังเรื่องนี้ อยู่ตรง15นาทีสุดท้าย ช่วงที่คนมักจะมองข้ามไป แต่สิ่งที่อยู่ในนั้น คือmessageที่ยิ่งใหญ่ที่คนเขียนบทตั้งใจใส่ไว้ มันเป็นฉากที่ชัคนั่งอยู่ในบ้านเพื่อน หลังจากทำใจยอมรับความจริง ความจริงที่เค้าไม่สามารถกลับไปหาภรรยาได้อีกแล้ว เพื่อนของเขาพยายามปลอบใจ แต่สิ่งที่เขาพูดกลับมา มันกระทบจิตใจของผมอย่างรุนแรง เค้าเล่าเรื่องบนเกาะให้เพื่อนฟัง เค้าพยายามผูกแพ พายต้านกระแสน้ำออกจากเกาะ ทำเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จ ต้องเจ็บตัวกลับมาทุกครั้ง เพราะกระแสน้ำแรงเกินไป เค้าหมดหวัง เค้าฆ่าตัวตาย พยายามแขวนคอตัวเองไว้บนยอดเขา แต่ก่อนแขวนคอ เค้าลองเอาขอนไม้หนักๆมาแขวนแทนตัวเค้า เพื่อทดลองว่าเชือกจะสามารถรับน้ำหนักเค้าได้ ปรากฎว่าเชือกขาด(หรือกิ่งไม้ที่ผูกกับเชือกมันหักผมก็จำไม่ได้แล้ว) หลังจากฆ่าตัวตายไม่สำเร็จ เค้ารู้สึกว่า เค้าสูญสิ้นทุกอย่าง ไร้ความหวัง อยู่ก็ไม่ได้ ตายก็ไม่สำเร็จ ได้แต่ใช้ชีวิตอย่างเลื่อนลอย เพียงแต่หายใจไปวันๆ แต่อยู่ๆ กระแสน้ำก็พัดพาเอาอะไรบางอย่างมาให้ ทำให้เขาอาศัยมันออกจากเกาะนั้นมาได้ ถ้าเค้าฆ่าตัวตายสำเร็จวันนั้น คงไม่มีโอกาสได้รับสิ่งที่กระแสน้ำพามาให้ นั่นคือเหตุการณ์บนเกาะ แต่ขณะที่เค้านั่งอยู่ในบ้านเพื่อน มันเหมือนกับเหตุการณ์บนเกาะได้ย้อนกลับมาเกิดขึ้นซ้ำอีก เค้ากลับมาแผ่นดินใหญ่ได้ก็จริง แต่เค้าก็ต้องสูญเสียภรรยาไปอีกครั้ง ไม่ต่างกับการติดเกาะครั้งนั้นเลย มันก็เหมือนเดิม เค้าต้องอยู่คนเดียวอีกครั้ง ไม่เหลือใครอีกครั้ง ไม่เหลือจุดหมายในการดำรงอยู่ อีกครั้ง แต่คราวนี้ เค้าไม่คิดฆ่าตัวตายอีก เพราะเค้ารู้แล้ว ว่าจะต้องทำยังไงต่อไป ถึงแม้ตอนนี้ เค้าจะสูญเสียทุกอย่างไป หมดหวังในการมีชีวิต แต่เค้าจะอยู่ต่อไป หายใจต่อไป ใครจะรู้ได้ ว่ากระแสน้ำจะพัดอะไรมาให้เขาอีก วันนี้ผมคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ก็เพราะได้รู้ข่าวเพื่อนคนหนึ่ง เพื่อนคนที่สิ้นหวังกับการมีชีวิต รู้สึกสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง เมื่อเค้าเสียคนรักไป จมอยู่กับความทุกข์อยู่เกือบ2ปี เค้าใช้ชีวิตอย่างเลื่อนลอย หายใจไปวันๆ แต่วันนี้ กระแสน้ำได้พัดพาคนดีๆมาให้เค้าพบเจอ วันนี้เค้ามีความสุขอยู่กับคนดีๆ ท่ามกลางความดีใจของเพื่อนๆ เพียงเพราะเค้ายังมีชีวิตอยู่ แม้จะไม่มีหวัง แต่ก็ยังมีชีวิตอยู่ แล้วอยู่ๆ กระแสน้ำก็พัดมา เดี๋ยวผมต้องไปทวง DVD CastAwayที่ให้เค้ายืมไปซะหน่อย เค้าคงไม่ต้องการมันแล้ว ทุกครั้งที่ผิดหวัง หมดหวังในชีวิต ผมจะบอกตัวเองเสมอว่า ใช้ชีวิตต่อไป...... หายใจต่อไป..... ใครจะรู้ ว่าพรุ่งนี้ กระแสน้ำจะพัดอะไรมา........ http://inmydream.diaryis.com/webpages/%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%81%E0%B8%AA%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%B3%E0%B8%88%E0%B8%B0%E0%B8%9E%E0%B8%B1%E0%B8%94%E0%B8%AD%E0%B8%B0%E0%B9%84%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B8%B2 เอามาฝากครับ จากคุณ : เราหล่อมาก เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 00:45:14

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าปฏิบัติกับเราอย่างนี้ ก็ไม่ต้องสนใจอะไรอีกแล้ว ถ้าเป็นเรา เราสวนกลับเลย an eye for an eye. จากคุณ : เขาทราย เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 00:49:00 A:124.121.41.17 X: TicketID:312693

ความคิดเห็นที่ 3 ตามมาให้กำลังใจจากกระทู้ล่างค่ะ คอวาดรูปคอเดียวกัน สู้ๆนะคะ :) กอดกันๆ จากคุณ : คนผ่านมา เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 00:50:52 A:14.207.233.23 X: TicketID:317049

ความคิดเห็นที่ 4 สู้ๆนะครับ เข้ามาให้กำลังใจ จากคุณ : ค่ง หยาง เจี่ยน เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 01:00:54

ความคิดเห็นที่ 5 สู้!! สู้!! นะครับ คำเดียวเลยครับ "อดทน" พิสูนจ์ตัวเองให้เค้าเห็นว่าเราสามารถทำได้ครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ!! !! จากคุณ : เป็ดบิน เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 01:21:48

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่รู้จะแนะนำอย่างไรดีนอกจากให้กำลังใจ เราเข้าใจความรู้สึกคุณค่ะ อยากจะกอดคุณแน่นๆแล้วบอกว่าเราเป็นกำลังใจให้และคุณก็ต้องให้กำลังใจตัวเองด้วย ในอดีตเราก็เคยถูกแม่ด่าว่าคำพูดถอดพ่อคุณมาเกือบเป๊ะๆ ทำอะไรก็ผิดไปหมดทั้งๆที่เราว่าเราเป็นลูกในระดับใช้ได้เลยนะ ไม่เคยทำเรื่องให้เสื่อมเสีย ตั้งใจเรียนก็แล้วก็ยังโดนด่า ด่าด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง อาจมีถูกตบ แต่เราไม่เคยขนาดถูกกระทืบ แบบนั้นมันก็เกินไป ที่เล่ามาไม่ได้ตั้งใจประนามบุพการีหรอกนะคะ แต่เราต้องเข้าใจด้วยว่าพ่อแม่เราก็ไม่ได้เพอร์เฟ็ค ยอมรับเถอะว่าเขาก็ไม่ใช่พ่อแม่ในฝัน เขามีข้อเสีย เขาอาจเป็นคนใจร้อนวู่วาม พูดไม่คิด มีเรื่องเครียด อุปนิสัยชอบลงไม้ลงไม้ ห้ามโทสะตัวเองไม่ได้ หรืออะไรก็แล้วแต่ บางคนก็ถึงขนาดไม่สามารถเป็นที่พึ่งทางใจให้เราได้ด้วยซ้ำ  ดังนั้นอย่าไปคาดหวังว่าเขาจะเป็นยังงั้น ยังงี้ อย่าคาดหวังว่าเขาจะต้องภูมิใจ อย่าคาดหวังว่าวันหนึ่งเขาจะปลอบใจเรา อย่าคาดหวังว่าวันหนึ่งเขาจะเปลี่ยนไปและยอมรับเห็นความดีในตัวเรา  คือพอเราไม่คาดหวังเราก็จะไม่เสียใจหากเขาไม่เป็นไปตามที่เราหวัง และในทางกลับกันก็อย่าไปแค้นเคืองที่พ่อแม่ทำกับเราแบบนั้น อย่างที่บอก เขาไม่ได้เพอร์เฟ็ค เราก็ทำหน้าที่ของเราไปค่ะ มีหน้าที่เรียนก็เรียนต่อไป มีหน้าที่เป็นลูกก็ทำต่อไป พูดจาดีกับเขา ทำดีกับเขา ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ให้กำลังใจตัวเอง บอกตัวเองว่าต้องเข้มแข็ง   เขาดุด่าด้วยถ้อยคำหยาบคายหากเราไม่ได้เป็นอย่างนั้น ก็ให้มันลอยผ่านไปอย่าไปรับ อย่าไปเก็บมาให้เจ็บใจ ส่วนเรื่องการถูกทำร้ายร่างกาย จริงๆถ้าเราเลี่ยงที่จะถูกกระทำได้ไม่ว่าวิธีไหน ก็อยากให้เลี่ยง  ความรู้สึกโกรธ เสียใจ น้อยใจ เมื่อได้มา ก็ตั้งสติ แล้วปล่อยให้มันผ่านไป เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ถ้าใช้การนั่งสมาธิวิปัสนาร่วมด้วยมันจะช่วยได้  ไม่ได้ตั้งใจให้เบื่อเลยนะมาพูดเรื่องวิปัสนาเนี่ย แต่มันเห็นผลจริงๆถ้าปฏิบัติ พอวันหนึ่งคุณโตขึ้น เรียนจบ มีงานทำ ไม่อยู่ในภาวะพึ่งพาพ่อแม่แล้ว เราหวังว่าพ่อแม่จะให้เกียรติคุณมากขึ้น แต่หากยังไม่ เพื่อสุขภาพจิตตัวเองแล้วอาจต้องย้ายออกมาแล้วนานๆเจอกันทีอาจดีกว่า สู้ๆนะคะ ขอโทษที่พิมพ์ซะยาวเลย จากคุณ : willwadee เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 01:22:58

ความคิดเห็นที่ 7 อดทนค่ะ เข้าใจเลย บางอย่างที่พ่อแม่ไม่เข้าใจ หรือ เข้าใจไรผิดๆ เนี่ย พอเราอธิบายดีดี เค้าก็จะ เถียงบอกว่า เราเนี่ยเถียงพ่อเถียงแม่หรอ เราก็ ตอนแรกเนี่ย คือ ไม่ค่อยชอบใจเท่าไร คือเค้าฟังไรมาผิดๆ เราก็พยายามอธิบายดีดี แต่แม่แปลสื่อของเราผิด เราเลือก เงียบค่ะ เราว่าเงียบๆ ทำใจ อดทนและพยายามเข้าใจเค้ามากๆๆ เพราะเราก็ไม่ได้อยากเป็นลูกที่บาป ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : หมูหวานน้ำกะทิ เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 01:24:37

ความคิดเห็นที่ 8 เคยถามไหมว่า ทำแบบนี้ทำไมกับหนู  พ่อมีความสุขที่ทำแบบนี้หรือ   เคยลองคุยกับพี่ใหมว่าเราเครียด  บอกเเม่ได้ไหมว่าทำไมต้องลงที่หนู หนูไปจากบ้านนนี้จะดีไหม ถ้าเขาไม่ต้องการขนาดนั้น จากคุณ : doong เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 01:35:36

ความคิดเห็นที่ 9 อย่างน้อยคุณก็ยังเป็นลูกที่ดี ที่ไม่เกลียดชังพ่อแม่ตัวเองนะคะ เพื่อนเราก็มีปัญหาคล้าย ๆ แบบนี้แต่เขาด่าว่าสาบแช่งแม่เขาทุกวัน เราว่า มันจะยิ่งทำให้จิตใจเขาแย่ลงไปอีกก็ได้ จากคุณ : I'm Innoz เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 02:04:08

ความคิดเห็นที่ 10 อดทนอีกหน่อยนะ ไหนๆ ก็จะเรียนจบเเล้ว เราอาจเป็นนกตัวเล็กที่รอวันให้ปีกเเข็งเเรง เเล้วเมื่อวันนั้นมาถึง เราอาจจะเป็นนกที่ปีกกล้าขาเเข็ง เเละพร้อมที่ะบินออกจากรัง เเต่อยากให้รู้ว่า การบินออกมาครั้งนี้ ไม่ใช่เพื่อหนีปัญหาอย่างถาวร เเต่เราจะใช้ความห่างไกล ทำให้อีกฝ่ายได้เห็นความสำคัญ เเละมองเห็นถึงความผูกพัน ที่เป็นสายใยบางๆ ซึ่งไม่อาจมองเห็นได้เมื่ออยู่ใกล้กัน (บ่อยครั้งที่เราก็เป็นนะ) พออยู่ไกลเเล้วรู้สึกห่วงใยกันมากขึ้น ยังไงพ่อเเม่ก็คือคนที่ทำให้เราอยู่จนถึงทุกวันนี้ค่ะ ถ้ามีโอกาสก็ลองออกมาอยู่ข้างนอกดูนะ อย่างน้อยก็มีช่องเล็กๆ ให้เราได้หายใจบ้าง ตามที่ คห 6 บอกนะคะ จากคุณ : Blaster_Ball เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 02:06:50

ความคิดเห็นที่ 11 เห้นด้วยกับ คห 6 ค่ะ แต่ไม่ต้องไปพยายามอดทนมากนัก ถ้าเจ็บปวด โกรธ เสียใจก็ต้องแสดงออกมาบ้างเป็นเรื่องธรรมดาของคน อย่าทำทำให้ตัวเองตกอยู่ในสภาพยอมรับและเคยชินกับความเจ็บปวด เพราะนั่นเท่ากับว่าเรากำลังทำร้ายตัวเองด้วย คิดว่าคุณพ่อคุณแม่ก็คงจะเคยชินกับการกระทำแบบนี้มาตลอด บางทีถ้าเราไม่แสดงออกเขาก็ไม่รู้หรอกค่ะว่าเรารู้สึกยังไง เห็นใจมากเลยยนะคะ อ่านแล้วเศร้าใจแทน คิดไว้เสมอนะคะ ชีวิตเราไม่ได้มีแค่วันนี้ตอนนี้ อย่าหมดหวังนะคะ ทุกอย่างมันต้องมีการเปลื่ยนแปลง มีเกิดมีดับ ตั้งใจไว้เสมอว่าต้องมีวันที่เราผ่านพ้นมันไปได้ ยินดีรับฟังและเอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : ร้อยดอกไม้ เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 02:07:12

ความคิดเห็นที่ 12 บางเรื่องยอมได้ก็ยอมเขาไป แต่ถ้าอันไหนรุนแรงเกินก็ต้องใช้สติหาเหตุผลในการพูดกับท่าน ว่ามันไม่ถูกต้องนะ ผมเข้าใจนะว่าท่านน่ะรักคุณถึงยังได้ส่งเสียให้เรียนแบบนี้ ยังเป็นห่วงชีวิตประจำวันของคุณ ถ้าไม่ห่วงเขาจะมารอคุณทำไม ครอบครัวคนจีนหรือเปล่าครับ เกิดเป็นผู้หญิงใครๆก็หวงเป็นธรรมดา บ้านผมก็เป็น น้องผมโดนด่าเช้าด่าเย็นจนจะเสียสติไปละ หลังๆดีขึ้นหน่อยเริ่มปล่อยบ้าง แนะนำ คุณพยายามทำอะไรที่ไม่ต้องพึ่งพ่อกับแม่มาก เช่นหาเงินเอง คุณจะได้มีสิทธิ์ในตัวเองมากกขึ้น จากคุณ : ship9960 เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 02:42:26

ความคิดเห็นที่ 13 สงสัยว่า พ่อแม่คุณมีปัญหาทางการเงิน หรือเปล่า? อาจมีความคาดหวังให้คุณเรียนจบเร็วๆ เพื่อให้ภาระค่าใช้จ่ายต่างๆน้อยลงหรือเปล่า? ถ้าพ่อแม่ ถึงขนาดกระทืบลูกผู้หญิงจริงๆ ก็คงนึกภาพออกได้ว่า ระดับการศึกษา สภาพความเป็นอยู่ วิถีชีวิต และลักษณะการงานอาชีพ คงไม่น่าดีมากนัก?  แต่ในส่วนลึกก็ยังเป็นห่วง ไม่อยากให้คุณกลับบ้านดึก ไม่อยากให้เสียคน เพราะคุณเป็นผู้หญิง เพียงแต่วิธีแสดงออกคงหนักไปหน่อย ผมว่า ถ้าอยากให้อะไรดีขึ้น คุณต้องแสดงความรับผิดชอบต่อสิ่งต่างๆให้มากขึ้นเป็นรูปธรรม เช่น ผลการเรียน ความตรงต่อเวลา ช่วยเหลือทำงานพวกงานบ้านต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า รีดผ้า หางานพิเศษทำวันเสาร์อาทิตย์(โดยที่จะทำงานอะไร ต้องแจ้งให้พ่อแม่ทราบก่อน ไม่งั้นเดี๋ยวมีปัญหาอีก) เพื่อเป็นการแบ่งเบาภาระพ่อแม่ และเพื่อเป็นการฝึกงานด้วย  นอนให้เป็นเวลา ตื่นให้เป็นเวลา ตื่นเช้าทำตัวให้สมกับเป็นลูกผู้หญิง เป็นกุลสตรี (แปลว่า ผู้หญิงที่ดี)  ถ้าคุณทำสิ่งต่างๆให้เป็นรูปธรรมได้ แล้ว พ่อแม่ยังด่า ยังกระทืบอีก ก็คงผิดปกติแล้ว  อย่างเช่น ถ้าแม่กวาดบ้าน ถูบ้าน แล้วคุณไปช่วยแม่ทำ ถ้าแม่ด่า แม่คงบ้าแล้ว  หรือพ่อนั่งพัก หลังทำงานเหนื่อยๆ แล้วคุณยกน้ำเย็นๆไปให้พ่อกิน ถ้าพ่อคุณไม่ดีขึ้น ก็คงแปลก   สิ่งที่อยากจะบอกคือ คุณเปลี่ยนคนอื่นไม่ได้ แต่สิ่งที่คุณเปลี่ยนได้ คือ ตัวคุณเอง  แล้วสิ่งต่างๆรอบตัวคุณ จะเปลี่ยนเอง จากคุณ : bearhug เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 02:54:42

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณทุกๆกำลังใจดีดีจากเพื่อนๆชาวพันทิป เราจะเข้มแข็ง แล้วสู้กับเหตุการณ์ร้ายๆให้ได้ ขอบคุณจริงๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 54 19:06:01 แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 54 03:36:43 จากคุณ : nuployd เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 03:29:36

ความคิดเห็นที่ 15 เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ อดทนนะคะ ...  ฟ้าหลังฝนงดงามเสมอค่ะ ^^ จากคุณ : เค้กผลไม้ เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 04:31:17

ความคิดเห็นที่ 16 อายุ 24 แล้วนี่คะ ตัดสินใจเองได้แล้ว ว่าควรทำไงกับชีวิต จากคุณ : ม่องเท่ง เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 04:32:49

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้ามีเค้าว่าจะโดนอีก รีบกราบเลย กราบแล้วนั่งนิ่งๆ อย่าพูดอะไร พ่อแม่จะนึกได้เอง ว่าไม่ควรทำอะไรต่อ จากคุณ : ต้นโพธิ์ต้นไทร เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 04:40:59

ความคิดเห็นที่ 18 -อดทน และหลีกเลี่ยงที่จะมีเรื่อง -รีบเรียนให้จบ เพื่อจะพึ่งตนเองให้ได้ -พึ่งตัวเองเมื่อไรได้ เผ่น(แต่จะกลับมาดูแล เยี่ยมเยียน หากโดนอีก ก็เผ่นกลับบ้านเรา) -โดนมาแล้วครับ ตอนเด็ก แต่แม่ไม่ซ้ำ แม่ช่วยอะไรไม่ได้ พ่อว่าแม่ ทำไมไม่ด่ามัน แม่บอก ถ้าฉันด่ามันอีกคน แล้วมันจะพึ่งใคร โอ แม่ ยอดนักจิตวิทยา(ที่จบเพียง ป.4) -เคยคิดหนีออกจากบ้านจะไปเป็นกระเป๋ารถเมล์ แล้วาดฝันแบบเด็กว่า แล้วจะเจริญก้าวหน้าต่อไปเป็นคนขับ หรือช่างประจำอู่ต่อไป (ก็คิดได้แค่นี้เองครับ ในตอนนั้น 40 ปีมาแล้ว) ครูประจำชั้นทราบจากเพื่อน (โรงเรียนวัดแถวบ้าน) เรียกไปคุย และบอกว่าให้อดทน ครูดูจากผลการเรียน แปลได้ว่า เธอมีอนาคต -หลังจากนั้นมา ผมอดทน มานะ หลีกเลี่ยง แล้วก็สุดท้าย ผมออกจากบ้านเมื่อผมพร้อม แล้วผมก็ไม่ยอมอะไรอีกต่อไป -ผมประสพความสำเร็จในชีวิตครับ ผมอยู่แถวหน้าครับ -ทุกวันนี้ ผมดูแลแม่ และพ่ออย่างดีครับ (โดยเฉพาะสุดยอดแม่แห่งชีวิตผม) แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 54 05:09:39 จากคุณ : . (ลุงเท่ง) เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 05:08:36

ความคิดเห็นที่ 19 พี่คุณ เป็นต้นเหตุรึเปล่า ลองนึกดูซิ พี่คุณโดนด้วยรึเปล่า จากคุณ : truffle (Truffle) เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 05:42:46

ความคิดเห็นที่ 20 ตอนเรียน ต้องพึ่งพ่อแม่ โดนด่าเรื่องไม่เป็นเรื่องก็บ่อย ขอเงินไปโรงเรียนก็โดนด่า จะเรียนไปทำไม แต่ก็อดทน จนเรียนจบ พ่อแม่จบปอสี่ ไม่รู้ว่าการส่งลูกเรียนมันดียังไง วันๆเอาแต่ดุด่า ต้องทำงานช่วย พ่อแม่เหมือนผู้ชาย ทำไร่ทำนา สารพัด แต่ก็ต้องอดทน ยังต้อง เพึ่ง พอแม่อยู่ เป็นลูกที่ดี ตอนนี้จบมาหลายปี พ่อแม่เปลี่ยนไป มากกกกกก หลังจากเรียนจบ พูดดีขึ้นให้เกียรติขึ้นจากที่เคยดูถูกเรา ไว้ตลอดว่าเราจะเอาตัวไม่รอด แต่ตอนนี้เราได้พิสูจน์ตัวเองแล้ว ว่าเราไม่ใช่อย่างทีท่านพูด ตอนนี้ ท่านต้องเพิ่งเรา ต้องเกรงใจเรา มันกลับกัน  ถ้าเราอยากหลุดพ้น เราต้องฉลาด ต้องเรียนรู้สิ่งไหม่ ต้องเอาตัวรอดเป็น ต้องทำถ้าอยากหลุดพ้น ประสบการณ์สอนทุกสิ่ง จากคุณ : june_ju เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 05:47:21

ความคิดเห็นที่ 21 มาเป็นกำลังใจนะ อดทน พยายามเรียนให้จบเร็ว ๆ จากคุณ : ปูใบไม้ เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 06:16:11

ความคิดเห็นที่ 22 คิดเสียว่า คุณเกิดมาใช้กรรมกับพ่อแม่คู่นี้ ทำใจยอมใช้กรรมไปเสียให้หมดสิ้น เขาจะทำอะไรเราก็ทำ ตั้งจิดอธิษฐานขอขมาเจ้ากรรมนายเวร ทำบุญมากๆ อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร ขออย่างได้จองเวรกันอีกต่อไปเลย คนที่ไม่มีกรรมผูกพันร่วมกันมา จะไม่เกิดมาเป็นพ่อแม่ลูกกัน ทำกรรมดีต่อกัน ก็มาเป็นพ่อแม่ลูกที่เกื้อกูลกัน ทำกรรมไม่ดีต่อกันมา ก็มาเป็นพ่อแม่ลูกที่ทำร้ายกัน เข้าวัด ทำสมาธิ หรือหาหนังสือธรรมะมาอ่าน ถ้าไปวัดไม่ได้ ก็หัดนั่งสมาธิ ทำจิตให้สงบ อยู่กับลมหายใจเข้าออก ให้รู้สึกถึงลมหายใจเข้าออกตลอดเวลา นั่งสักสิบห้านาทีก็พอ และ้อุทิศส่วนกุศลให้พ่อแม่ และเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย ตั้งใจเรียนหนังสือให้ดี หางานทำให้ได้ คุณจะเป็นอิสระแก่ตัวในบั้นปลาย หากช่วยเหลือตัวเองได้แล้ว มาอุปการะพ่อแม่ด้วย ถึงแม้ว่าเขาจะมีเงินอยู่แล้ว แต่การที่ลูกเอาใจใส่ เป็นสิ่งที่ทำให้เขาชื่นใจ จากคุณ : *Cookies* เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 06:49:55

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณทุกๆกำลังใจดีดีจากเพื่อนๆชาวพันทิป เราจะเข้มแข็ง แล้วสู้กับเหตุการณ์ร้ายๆให้ได้ ขอบคุณจริงๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 54 19:07:34 จากคุณ : nuployd เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 06:56:19

ความคิดเห็นที่ 24 ไม่รู้จะแนะนำยังไง เข้ามาให้กำลังใจค่ะ ส่วนตัวคิดว่า ลูกคนโปรด ขอใช้คำนี้นะคะ นั้นก็คือพี่คุณ จริงๆแล้วมีส่วนช่วยทำให้อะไรๆดีขึ้นได้ แต่เค้าไม่ทำ สมมุติว่า พี่คุณคอยดูแล หรือให้กำลังใจหรือคอยห้ามพ่อแม่เวลาตีหรือว่าคุณ พ่อแม่ก็จะอ่อนลงกว่านี้ เป็นธรรมดาของหลายๆบ้านที่รักลูกไม่เท่ากัน จากคุณ : น้ำชายามเย็น เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 07:46:49

ความคิดเห็นที่ 25 เป็นผมประสาทกินแน่ ตื่นเช้ามา..ฉันจะถูกพิพากษาข้อรัยอีก กลับมา..ฉันจะถูกรัยอีก ระแวงอยู่ตลอด..ประสาทแน่ จากคุณ : พารา...แก้ปวดหมอง เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 08:02:52 A:223.205.233.53 X: TicketID:235853

ความคิดเห็นที่ 26 ทำงาน มีเงิน ย้ายหนีดีกว่า จากคุณ : dib2000 เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 08:19:14

ความคิดเห็นที่ 27 ทนอีกนิด ใกล้จะเรียนจบแล้ว พอเรียนจบก็หางานหาการทำ พอถึงเวลานั้นเราก็ออกไปหาที่อยู่อาศัยของเราเอง ข้อสำคัญต้องทนและพยายามเรียนให้จบ ขอชมเจ้าของกระทู้หน่อย ดีมากที่ไม่เถียงพ่อแม่ ยังไงเค้าก็เป็นพ่อแม่เรา ทนๆเอาหน่อย บางทีพ่อแม่ที่เป็นแบบนี้อาจเกิดจากความเครียดในหน้าที่การงาน เครียดในเรื่องเลี้ยงดูลูกๆ ยังไงก็อย่าไปถือสา ทนๆเอาแล้วทุกอย่างจะดีเอง จากคุณ : bjackjack เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 08:25:25

ความคิดเห็นที่ 28 อ่านที่น้องเขียนมาแล้วนึกถึงตัวละครที่ชื่อล่องจุ๊นเลยค่ะ ความโกรธเกลียดของพ่อแม่ มาระบายมาลงที่น้องหมดแบบนี้ พี่ก็ไม่รู้นะว่ามันมีสาเหตุมาจากอะไร เพราะเท่าที่น้องเล่ามาก็คิดว่าน้องเป็นเด็กดีพอสมควร ยังไงก็ขอให้รักษาความดีนี้ไว้นะ ความดีชนะทุกสิ่งนะพี่ว่า ถึงแม้ผลตอบแทนมันอาจจะช้ามากและน้อยนิดก็ตามค่ะ เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : แสนดีคนในพื้นที่ เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 08:34:42

ความคิดเห็นที่ 29 ทำใจค่ะถ้าต้องอยุ่ใต้หลังคาเดยวกัน แต่ถ้ามีหนทางไป ก็แนะนำให้ย้ายออกดีกว่า จากคุณ : เต้าหู้จัง เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 08:42:09

ความคิดเห็นที่ 31 มันเป็นสถานการณ์ที่ยากลำบากก็จริงค่ะ แต่ก็ต้องหาวิธีผ่านมันไปให้ได้ มีดดาบที่ทนและแข็งแกร่ง ต่างก็เคยผ่านการเคี่ยวกรำด้วยความร้อนและการทุบตี อย่าไปใส่ใจกับเรื่องร้ายๆเลยค่ะ พ่อแม่บางคน ไม่รู้จักวิธีสื่อสารกับลูกที่เหมาะสม เขาอาจจะรักและปรารถนาดีกับคุณ แต่เขาพูดไม่เป็น อธิบายไม่ได้ แสดงออกไม่ถูกต้อง พ่อแม่และลูกๆหลายคน อายที่จะกอดกันและกัน  ปากหนักที่จะพูดเรื่องดีๆต่อกัน ฯลฯ เข้าหูซ้าย ทะลุหูขวาค่ะ มองให้เหมือนกับว่ามีคนเล่นบทละคร เล่นงิ้วให้ดู อย่างน้อย พ่อแม่ก็ให้การเลี้ยงดูคุณมาจนถึงป่านนี้ อีกไม่นาน ก็คงจะชีวิตใครชีวิตมัน ต่างคนต่างไปแล้ว ฝึกความอดทนไว้ค่ะ ชีวิตนี้มันยังมีอะไรที่เลวร้ายกว่านั้นให้คุณต้องเผชิญอีกเยอะค่ะ จากคุณ : แ ต ง ก ว า * เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 09:08:35

ความคิดเห็นที่ 32 ขอแสดงความเห็นนิดนึงนะคะ หวังว่า จขกท. คงจะไม่โกรธเรานะ พ่อแม่คุณแย่มากเลยอ่ะ ถึงแม้จะโมโห หรือเกลียดมากขนาดไหน แต่ยังไงก็เป็นลูก ทำไมถึงทำร้ายกันได้ลงคอ เป็นกำลังใจให้ จขกท. นะคะ สู้ๆๆ รีบๆจบ หางานทำ เลี้ยงตัวเองได้ก็ออกมาอยู่คนเดียว แนะนำว่าให้กลับไปเยี่ยมท่านบ้าง ซักเดือนละครั้ง เพราะยังไงท่านก็คือพ่อแม่ของคุณ ขอให้โชคดีนะคะ จากคุณ : หมุยหมุยหมู เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 09:19:31

ความคิดเห็นที่ 33 แนะนำในฐานะผู้ใหญ่ ไม่ต้องไปต่อล้อต่อเถียง ไม่ต้องหาเหตุผลไปพูดด้วย เพราะป่วยการ ไม่ได้อ่านละเอียดว่าต้องเรียนอีกกี่ปี ก็ตั้งใจเรียนให้จบ แล้วออกมาซะ บุญคุณก็ส่วนนึง การตอบแทนก็ส่วนนึง แยกให้ออก ไม่จำเป้นต้องทนอยู่ให้เขากระทืบบ่อย ๆ ลูกสาวผมก็มี โตแล้วด้วยะ ผมจึงแนะนำได้เต็มปาก จากคุณ : เฒ่าน้อย เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 09:21:29

ความคิดเห็นที่ 34 น่าเห็นใจมากครับ  คำแนะนำก็ไม่มีอะไรมากนอกจากว่าให้อดทนแล้วรีบเรียนให้จบ และทำงานไวๆ จากนั้นถ้าอยู่บ้านแล้วไม่สะดวกใจละก็ค่อยหาทางขยับขยาย  แต่ก็ต้องกลับมาปรนนิบัติท่านบ้างตามโอกาส  แบบนี้น่าจะสบายใจกว่า ถ้าพี่มีลูกสาวแล้วละก็  จะทะนุถนอมเต็มที่เลย  ตอนนี้ถ้าอยู่ใกล้ๆ คงได้ปอบเอ๊ยปลอบไปแล้ว ถ้ามีอะไรไม่สบายใจก็คุยหลังไมค์ได้  ยินดีให้คำปรึกษา จากคุณ : หล่อสุดสุด เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 09:23:00

ความคิดเห็นที่ 35 ไม่รู้จะบอกว่าไงดี คือ อายุ 24 แล้ว บรรลุนิติภาวะแล้ว คุณสามารถเลือกรูปแบบชีวิตที่ตัวเองอยากได้ และมีความสุขกับมันได้แล้ว คุณจะรอจนอายุสัก 30 เหรอครับ ถึงจะเริ่มชีวิตด้วยขาของตนเอง พ่อแม่เรา บางทีเราก็ไม่เข้าใจท่านทุกอย่าง แต่เรายังคงเหลือหน้าที่ความเป็นลูก ที่ยังคง ต้องดูแลท่านบ้าง คิดถึงท่าน และ คุยกันเจอกันบ่อยๆ จากคุณ : Adore เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 09:29:07

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณทุกๆกำลังใจดีดีจากเพื่อนๆชาวพันทิป เราจะเข้มแข็ง แล้วสู้กับเหตุการณ์ร้ายๆให้ได้ ขอบคุณจริงๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 54 19:09:43 แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 54 09:49:07 แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 54 09:41:36 จากคุณ : nuployd เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 09:31:26

ความคิดเห็นที่ 37 อ่านจบแ้ล้วค่ะ อ่านแล้วเสียใจแทนมากๆ เราเข้าใจคุณนะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ เรากับคุณอยู่ในวัยเดียวกันเหมือนกัน เราไม่มมีคำแนะนำอะไรให้เลย แต่เป็นห่วงนะคะ ยังไงรบกวนให้เข้ามาตั้งกระทู้อัพเดทชีวิตหน่อยนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณค่ะ จากคุณ : poiilyha เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 09:44:24

ความคิดเห็นที่ 38 ถ้าพี่ออกไปอยู่หอของม.ก็เป็นทางเลือกที่ดีนะคะ จากคุณ : JinHanNa เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 09:48:16

ความคิดเห็นที่ 39 ความคิดเห็นที่ 38 พ่อห้ามไปค้างคืนที่ไหนเด็ดขาดค่ะ ถ้าไปนอนบ้านเพื่อนก็จะโทรเชคและขอคุยกับเพื่อนผู้หญิงตลอดค่ะ จากคุณ : nuployd เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 09:49:54

ความคิดเห็นที่ 40 นำความกดดันทั้งหมดมาเป็นแรงผลักดันให้คุณเรียนจบและมีงานที่ดี พร้อมจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยตัวคุณเอง ส่วนเรื่องพ่อแม่ ถึงเค้าจะทำกับเราแบบนั้นก็อภัยเถอะค่ะ ยังไงเค้าคือคนให้กำเนิด ถ้ารู้สึกแย่ ก็มีกำลังใจดีๆจากเพื่อนๆในห้องนี้ คุณไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณค่ะ จากคุณ : iSsAbElLaคนเดิมแหละ เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 09:50:09

ความคิดเห็นที่ 41 ทางแก้ไขก็คือ รีบยืนด้วยขาตัวเองให้เร็วที่สุด แล้วย้ายออกมาครับ ออกมาเลย และห้ามให้ที่บ้านรู้ว่า ที่ใหม่ที่เราไปอยู่คือที่ไหน ถ้าเราอยากเจอ เราจะกลับมาเยี่ยมเอง ซื้อของมาฝาก มาดูสารทุกสุขดิบตามโอกาส จำไว้อย่างหนึ่งว่า สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความผิดของคุณ สิ่งที่พ่อแม่ทำกับคุณไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องครับ ในต่างประเทศผิดกฎหมายด้วยซ้ำ มันไม่ใช่ความรัก ซึ่งตัวท่านเองก็อาจจะไม่เคยได้รับความรักมาก่อน หรืออาจผ่านเหตุการณ์ที่บอบช้ำมา ทำให้ในปัจจุบันไม่สามารถรักใครได้ครับ เค้าอาจจะรักคุณในฐานะลูก แต่มันก็เป็นความรักที่บิดเบี้ยว พิกลพิการอย่างที่คุณทราบดี ระวังอย่าเอาความเป็นพ่อแม่มาปนสับสนกับความถูกต้องครับ แน่นอนว่าคุณต้องมีความเคารพรักและกตัญญูต่อพ่อแม่ แต่นั้นไม่ได้แปลว่าพ่อแม่มีสิทธิ์จะทำร้ายคุณแบบที่ท่านทำ คนเป็นพ่อแม่ยิ่งต้องรักยิ่งต้องปกป้องลูก ซึ่งในจุดนี้ พ่อแม่คุณ"ล้มเหลว"ในหน้าที่ของคนเป็นพ่อแม่อย่างมาก ให้มันจบที่เราครับ อย่าไปคิดเคืองหรือติดใจอะไร ถือว่านี่เป็นบททดสอบในชีวิตที่เราจะผ่านไปให้ได้ เมื่อคุณสามารถหลุดออกมาจากวงจรของบ้านได้แล้ว มีชีวิตของตัวเองแล้ว มองย้อนกลับมาที่พ่อแม่ ก็เห็นใจและสงสารท่านให้มากๆครับ ชีวิตคนที่ไม่สามารถให้ความรักคนอื่นได้ เป็นชีวิตที่น่าสงสาร และคนเหล่านี้มักไม่รู้ตัเอง ทำให้ยิ่งหาทางออกมาจากปัญหานี้ไม่ได้ เอาใจช่วยให้ผ่านไปได้ครับ จากคุณ : Baritone เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 09:52:20

ความคิดเห็นที่ 42 วันนี้คุณอาจจะมีพ่อเเม่ที่ไม่เขาใจคุณหรืออะไรก็ตาม วันข้างหน้าคุณอาจเป็นเเม่ที่ดีรักลูกเเละมีครอบครัวที่อบอุ่น อย่างเเท้จริง เข้ามาให้กําลังใจค่ะ เเละเห็นใจ จขกท มากๆๆ จากคุณ : พี่อยู่ ป.6 เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 09:54:01

ความคิดเห็นที่ 43 ขอบคุณทุกๆกำลังใจดีดีจากเพื่อนๆชาวพันทิป เราจะเข้มแข็ง แล้วสู้กับเหตุการณ์ร้ายๆให้ได้ ขอบคุณจริงๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 54 19:08:27 จากคุณ : nuployd เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 10:00:30

ความคิดเห็นที่ 44 มีงานทำแล้วย้ายออกไปดีกว่า จากคุณ : อืม เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 10:04:20 A:115.87.62.218 X: TicketID:140846

ความคิดเห็นที่ 45 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ ทนอีกนิดนะคะ ถ้าน้องเรียนจบ อะไรหลายอย่างในชีวิตจะต้องดีขึ้นค่ะ สู้ๆ นะคะ :) จากคุณ : POoKzZ เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 10:09:09

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านแล้วเศร้าแทนค่ะ เห็นใจจขกท.จริงๆ เราเองก็เคยมีปัญหากับแม่บ่อยๆตอนที่อยู่ด้วยกัน เรื่องบ้าๆบอๆแหละค่ะ โกรธกันจนไม่พูดกันตั้งหลายรอบ คือ เราเป็นพวกไม่เงียบอ่ะ บางทีก็เถียงกลับไปบ้าง (อย่าเอาเป็นตัวอย่างนะคะ) จนเรียนจบแล้วต้องย้ายมาอยู่อีกที่เพราะเรื่องงาน จากนั้นเราก็ไม่เคยมีปัญหาอะไรกับแม่อีกเลย กลับไปบ้านแต่ละทีก็มีความสุข แม่ก็ใจเย็นลง คุยกันได้มากขึ้นกว่าแต่ก่อน เลยอยากจะแนะนำให้จขกท.ลองแยกออกมาอยู่เองจะดีไหมคะ คือ ถ้าเกรงว่าพ่อแม่จะว่าว่าปีกกล้าขาแข็ง หรืออะไร ก็รีบๆเรียนให้จบ แล้วหางานทำไกลๆ แล้วก็แยกออกมาอยู่เอง เผื่ออะไรๆจะดีขึ้น คนเราพอไม่ได้เห็นหน้ากัน ก็พาลจะคิดถึงกันค่ะ หรือไม่ก็มาเรียนต่อต่างประเทศเหมือนเราเลย ไกลจริงๆ ฮ่าๆๆ ไปทีก็ไปไกลอ่ะค่ะ กลับไปจะได้เป็นหงส์บ้าง เนอะๆ จขกท.อย่าคิดสั้นนะคะ รักตัวเองให้มากๆ เราน้อยใจ โกรธบุพการีได้บ้าง แต่อย่าให้หมดความเคารพนะคะ จากคุณ : สะการะวาตี เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 10:13:19 A:98.101.237.36 X: TicketID:162406

ความคิดเห็นที่ 47 ทนอีก 1 ปี เรียนจบ หางานทำนอกบ้าน อย่าไปอยู่ให้เสียสุขภาพจิตเลยครับ  ครอบครัวห็พอๆกับคุณ แต่เปลี่ยนเป็นติดการพนัน ลองค้นชื่อผมดูได้ จากคุณ : bootsarin (bootsarin) เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 10:16:36

ความคิดเห็นที่ 48 เรียนจบแล้วออกมาเลยคร้าบบบ จะอยู่ไปทำไม เสียสุขภาพจิต ต่อให้มีงานทำ แต่ถ้ายังอยู่บ้านเีดียวกันก็โดนอยู่ดีเหละครับ จากคุณ : >>Hunter_One<< เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 10:46:05

ความคิดเห็นที่ 49 จขกท. เข้มแข็งมากเลยนะครับ เพราะผมเชื่อว่าถ้าหลายๆ คนต้องใช้ชีวิตอย่างคุณคงเป็นโรคซึมเศร้า ทำร้ายตัวเองไปแล้วแหละครับ แต่ขอเป็นกำลังใจให้กับคุณนะครับเข้มแข็งต่อไป ผมไม่บอกให้คุณกตัญญูเป็นที่รองรับอารมณ์พ่อแม่ต่อไปหรอกครับ พ่อแม่ก็คนเหมือนกันมีทั้งดีและไม่ดี รอเวลามีงานที่ดี หาช่องทางให้แน่ใจและออกมาอยู่ด้วยตัวเองดีกว่าครับ ไม่อย่างนั้นคุณคงทนไม่ได้ ทำร้่ายตัวเองเข้าซักวันเป็นแน่ จากคุณ : ตี๋ หมี่เกี๊ยว เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 10:48:55

ความคิดเห็นที่ 50 เห็นใจน้องจังเลย แต่ก็เก่งมากและมาถูกทางแล้ว น้องรีบเรียนให้จบ ไปทำงานต่างจังหวัดก็ได้ ส่วนมากที่ทำงานจะมีที่พักราคาสู้ได้ให้กับพนักงานอยู่แล้ว อย่าไปผูกใจเจ็บพ่อแม่ เพราะทำไปก็เท่านั้น เรียนให้จบออกมาจากบ้านมาหางานทำซะ จากคุณ : พลูโต_มาดริด เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 10:58:00

ความคิดเห็นที่ 51 คนเราต้องอ่อนน้อมถ่อมตัว แล้วจะอยู่สบาย อยู่ไหนก็ได้ เมื่อเราจะยิ่งใหญ่ ผลงานเราจะบอกเราเอง ถ้าเราเรียนจบ ทำงานหาเงินเอง แยกทีพักออกไปก็น่าจะสบายขึ้น ตอนนี้ก็ทำใจไปก่อน จากคุณ : สไปเดอร์แมน เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 11:01:21 A:124.120.253.91 X: TicketID:204597

ความคิดเห็นที่ 52 อ่านจบ แล้วพูดไม่ออก... ไม่รู้จะพูดยังไง ขอให้คุณเข้มแข็ง และมีพลังในการใช้ชีวิตต่อนะคะ จากคุณ : พรุ่งนี้สวย เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 11:09:32

ความคิดเห็นที่ 53 ถ้าที่บ้านฐานะดีขนาดนี้ รีบเรียนให้จบแล้วออกมาใช้ชีวิตอยู่คนเดียวเลยดีกว่าครับ จากคุณ : macenjoy เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 11:09:47

ความคิดเห็นที่ 54 จขกท เหนื่อยมั้ยคะ อยากหลับตานอนพักผ่อน ในอ้อมกอดที่อบอุ่นหรือเปล่า เวลาท้อแท้หันหน้าไปทางไหนก็เหมือนจะไม่มีคนเข้าใจหรือเปล่า ถ้าจขกท รู้สึกอย่างนั้น อยากให้รับรู้ว่า แม้เราจะไม่เคยรู้จักกัน แม้เราจะไม่เคยเห้นหน้ากัน แม้เราอาจจะไม่เคยเดินผ่านมาพบเจอกันเลยตลอดชีวิตจากนี้ไป แต่เราจะเป็นกำลังให้ จขกท นะคะ อย่าท้อแท้ต่อโชคชะตานะคะ ถ้ากลุ้มใจ อยากระบาย ก็มาระบายได้นะคะ เราอยากให้รู้ว่า เราเป็นกำลังใจให้นะคะ เราเชื่อว่า จขกท เป็นคนที่ดีมากเลยนะคะ แม้ว่า พ่อแม่เราจะเป็นอย่างไร ก็ให้คิดว่า ท่านเป็นคนที่ป่วยแล้วกันนะคะ ให้มองเค้าด้วยสายตาที่เมตตาสงสาร ที่บอกอย่างนี้ เพียงเพื่อไม่ให้ จขกท ต้องมีจิตใจที่มัวหมองนะคะ เราไม่ได้เห็นชอบการกระทำของพ่อแม่ แต่การที่เราเป็นผู้มีสติ แม้เค้าจะเลวร้ายแค่ไหน แต่เราไม่เลวร้ายตอบกลับไป นั่นหมายความว่า เรามีจิตใจที่สูงกว่านะคะ การเป็นผู้ที่มีความเจริญทั้งในด้านสติและปัญญา จะไม่ตอบแทนคนบ้านด้วยการบ้าตอบ จะไม่ตอบแทนคนชั่วด้วยการทำชั่วตอบ สิ่งที่ได้กลับคืนมา คือ จิตใจที่ผ่องใสนะคะ หากต้องการกำลังใจ เรามีให้ จขกท เสมอนะคะ -------------------------- เรื่องจริง พ่อของเพื่อนเรา เป็นโรคที่ทำให้เส้นเลือดในสมองอุดตัน เข้า รพ. อยู่ในห้องไอซียู ไม่รู้ว่า จะเป็นหรือตาย จนเวลาผ่านไป พ่อหายป่วย แต่ผลกระทบที่ได้คือ คุณพ่อจำช่วงเวลาที่มีลูกคนเล็ก ไม่ได้ค่ะ จำได้แต่ พี่สาว 2 คนของเพื่อนค่ะ และไม่รู้เป็นอะไร พ่อของเพื่อน เกลียดเพื่อเรามาก เจอหน้านี่ ด่าหยาบคายมาก อีเอี้ย อีฉาด เลยนะคะ ทั้งที่ เพื่อนเราเป็นลูกคนเล็กที่พ่อรักมากที่สุด แต่มาวันนี้ พ่อไม่เหลือแม้แต่สายตาที่มองมาที่เพื่อนเราเลย เค้าเกลียดเพื่อนเรามาก เพื่อนเราจะทำอะไรได้ นอกจากปล่อยให้พ่อด่า บางครั้ง พ่อก็เอาไม้ยันช่วยเดิน ฟาดมาที่เพื่อนเรา ดีว่า หลบทัน เพื่อนเราร้องไห้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะพ่อป่วยน่ะค่ะ ---------------------------- อยากให้คุณจขกท ลองมองแบบนี้นะคะ มันอาจจะทำให้สบายใจขึ้นมาก จากคุณ : แมวสีขาวขนปุย เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 11:11:00

ความคิดเห็นที่ 55 น่าเห็นใจมาก จากคุณ : brodequin เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 11:26:13

ความคิดเห็นที่ 56   ผมก็เป็นพ่อคน คนหนึ่งนะ อยากจะพูดถึงมุมของพ่อบ้างเมื่อก่อนผมก็เคยลงโทษลูกเหมือนกันหนักบ้างเบาบ้าง ตามที่เราคิดว่าเค้าทำความผิด แต่ทุกครั้งทำโทษลูกก็ต้องแอบไปนั่งน้ำตาไหลทุกครั้ง ลูกผมเป็นลูกชาย เวลาผมทำโทษไม่ว่าเค้าจะเจ็บสักแค่ไหนอย่างมากก็ร้องให้ไม่เคยตอบโต้ หลังจากนั้นเค้าจะอยู่เงียบๆไม่นานเค้าก็จะเข้ามาหาผม ผมก็อดไม่ได้หรอกที่จะกอดเค้า เพราะว่าเราอยู่กันแค่สองคน (ผมหย่ากันแม่เค้าตั้งแต่เค้ายังเล็กๆอยู่) ตอนนี้เค้าอายุ 20 ปีเรียนมหา`ลัยแล้ว ไม่เคยทำโทษด้วยการตีอีกเลย ที่เล่ามานี่ก็เพียงบอกน้อง จขกท ก็คือว่า ผมเองก็ต้องเรียนรู้ลูก ลูกเองก็ต้องเรียนรู้พ่อเหมือนกัน ปรับตัวเข้าหากัน หากน้องค่อยสังเกตก็จะรู้ว่าพ่อแม่ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร หากปรับเข้าได้ ทุกอย่างก็น่าจะดีเอง ต้องอดทนนะครับ และก็เรื่องเรียนสำึคัญที่สุด เพราะว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นความรู้ที่เรามีก็จะช่วยน้องได้ ผมและก็พี่ๆเพื่อนๆในนี้ จะคอยเป็นกำลังใจให้ตลอดไปนะครับ จากคุณ : ดาวเทียมสีชา เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 11:47:05

ความคิดเห็นที่ 57 ค่อย ๆ ถอยออกมาทีละนิดครับ ไม่ต้องทนมาก คิดว่า ถอยวันละนิด เพื่อชีวิตที่ดีกว่า แล้วตีจาก ทำแบบนี้ดูดีกว่า และไม่น่าเกลียดด้วย ในความเป็นจริงแล้ว สังคมเอเชียเป็นสังคมที่มีความเชื่อเรื่องอาวุโส พ่อแม่ถูกเสมอ (แม้ว่าข้อเท็จจริงจะผิด) คุณต้องยอมรับข้อเท็จจริงข้อนี้ เหมือนเรื่องหัวหน้าก็เหมือนกัน หลายครั้ง คุณไม่ชอบเจ้านาย แต่ก็แก้ไขไม่ได้หรอก ถ้าตามระบบ แล้วคุณก็ต้องเจอกับ เขาในบางครั้งบางโอกาสอีกอยู่ดี แก้ไขไม่ได้ เพราะไป ๆ มา ๆ สังคมก็มีอยู่แค่นี้ อายุ 24 ปีก็น่าจะเรียนจบแล้ว หางานทำแล้ว ลองใช้วิธีนี้ดูก็น่าจะดี คือ อ้างว่า ที่ทำงาน สั่งให้ย้ายไปต่างจังหวัดไกล ๆ เช่น เชียงใหม่ ขอนแก่น ทีนี้ก็จะเริ่มห่าง เช่น สองเดือน กลับบ้านทีเป็นพอ ค่อย ๆ หาตัวแปรเสริม เช่น เอาญาติมาเป็นเกราะกำบังหลาย ๆ คน ทำแบบนี้คนเขาก็ไม่ได้มองว่าน่าเกลียด แถมอนาคตก็ยังเข้าหน้าติดอีกด้วย ไม่จำเป็นต้องทะเลาะ สังคมไทย ทะเลาะกันไปยังไงเด็กก็ผิด ค่อย ๆ ถอยดีกว่า ยังไง สักวันหนึ่งเราก็อาจจะต้องพึ่งเขาบ้าง เช่น เรื่องเอกสาร เรื่องการแต่งงาน เรื่องพันธุกรรม จากคุณ : TOP เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 12:18:31 A:210.86.128.161 X: TicketID:091427

ความคิดเห็นที่ 58 (จาก คคห 19) พี่คุณยุแหย่พ่อแม่คุณรึเปล่า ปกติพี่คุณดีกับคุณรึไม่ แต่ไม่ต้องไปสนใจแล้ว รีบเรียนให้จบ และรีบหางานทำ กรณีคล้ายๆ กัน แต่ไม่ถึงกับลงมือลงไม้ ด่าว่า เทียบกับพี่ทั้งวัน ทั้งคืน และจะให้ออกจากงานที่ทำอยู่ อ้างว่าเงินเดิอนน้อย ไม่คุ้ม ออกมาขับรถไป ตจว ดีกว่า มีเงินเดือนสูงๆ ให้ (ให้เดือนแรกเท่านั้น หลังจากนั้นไม่ให้ อ้างว่าไม่มีอะไรต้องซื้อนี่ ข้าวก็กินในบ้านก็พอแล้ว) เพื่อนเลยย้ายมาอยู่ข้างนอก ใหม่ๆ พ่อแม่ก็ยังขู่โน่นนี่ หลังๆ เปลี่ยนเป็นขอร้องแต่แกมบังคับอยู่ เอาเงินมาล่อบ้าง ฯลฯ ตอนนี้เพื่อนกะไม่ขอรับมรดก รอจังหวะพูดอยู่ ตั้งแต่ออกจากบ้านมาพี่ชายเค้าสงบไปเลย ไม่มีการติดต่ออีกเลย จากคุณ : Truffle เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 12:20:24

ความคิดเห็นที่ 59 ถ้ามีงานทำแล้วออกมาอยู่ข้างนอกเลย อดทนอีกนิด ลงไม้ลงมือถึงขั้นนี้ถ้าเป็นเราออกจากบ้านมานานแล้ว ไม่รอเจ็บตัวซ้ำอีก บ้านควรจะเป็นที่ปลอดภัยและอบอุ่่นที่สุดไม่ใช้สภาพแบบนี้ พ่อแม่ไม่มีที่ระบายก่็มาลงที่ลูกแค่นี้ก็ไม่มีคุณสมบัติการเป็น พ่อแม่ ที่ดีแล้ว เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : golove2 เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 12:20:42

ความคิดเห็นที่ 60 อ่านแล้วรู้สึกเห็นใจมากที่สุด และอยากบอกว่าพี่ป้าน้าอาในนี้รู้สึกอยากกอดให้ความรู้สึกอบอุ่นกับนู๋มาก เอานะี สู้ให้สุดใจไปเลย แล้วพิสูจน์ให้เค้าเห็นว่าเราก็ทำได้ เมื่อไม่ไดรับคำชมจากคนที่เราต้องการ ก็ไม่ต้องไปต้องการ สำคัญคือนู๋ต้องอย่าหยุดให้กำลังใจตัวเอง จงบอกตัวเองทุกวันเลยว่า เราีมีความสามารถไม่แพ้ใคร เราคิดดี ทำดี และใฝ่ดี และสิ่งที่เกิดขึ้นกับนู๋วันนี้ มันจะกลายเป็นภูมิคุ้มกันที่ดีอย่างยิ่งในอนาคต ไม่มีใครเก่งเกินนู๋แล้วค่ะ ผ่านมันไปให้ได้ จากคุณ : กาแฟดำรสเข้ม เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 12:29:21

ความคิดเห็นที่ 61 แม่ตีลูกประชดพ่อ พ่อตีซ้ำประชดแม่ พ่อแม่คู่นี้เป็นคนธรมดาที่ทำผิดโดยช่วงหนึ่งใช้อารมณ์ชั่ววูบ พ่ออยากได้ลูกชายเลยพาลเกลียดลูกสาว แม่คิดเองไม่เป็นเลยคล้อยตามพ่อ พ่อแม่คู่นี้เป็นคนธรรมดาที่ไร้เหตุผล 1.หาจังหวะอารมณ์ดีๆ พูดตรงๆเลย จะให้ทดแทนบุญคุณเช่นไร(ในสิ่งที่ทำให้ได้)ถึงท่านจะเกิดเรามาก็ใช่ว่าจะทำอะไรก็ได้ ไม่งั้นทำให้ฉันตายไปตั้งแต่ยังเล็ก ไม่ใช่เลี้ยงมาจนโตแล้วจะยกให้ไอ้หมูตัวไหน. 2.หากพูดเองมีโอกาสสำเร็จน้อย หาวิธีทำให้เขารู้สึกตัวเองโดยให้คนอื่นมาบอกหรือได้ดูจากละครฯลฯ   หากทำให้พ่อ แม่ ตาสว่าง เห็นธรรมได้ ถือเป็นลูกที่ประเสริฐมาก   ขอให้พระคุ้มครอง จากคุณ : พุงลุย เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 12:30:04

ความคิดเห็นที่ 62 น่าเห็นใจมากๆเลยครับ เป็นกำลังใจให้ครับผม สำหรับผมแล้ว(ความคิดเห็นส่วนตัว) ถ้าเค้าทำอย่างนี้มันก็ไม่ไหวนะครับ ไอ้ด่านี่ยังพอทนไหว แต่ไอ้ลงมือลงเท้าอย่างนี้มันก็อาจจะเกินทน ถ้าเป็นผมก็คงหนีไปไกลๆเลยแหละครับ ไม่อยากจะติดต่อด้วยเลย ถ้าเราไม่ได้เป็นคนเลว ไม่เคยทำตัวให้เค้าเดือดร้อน แล้วทำไมเค้าต้องมาทำกับเราแบบนี้ เราก็เป็นคนคนหนึ่งเหมือนกันกับเค้านะครับ หลายคนอาจจะแย้งว่าเค้าเป็นพ่อแม่คุณนะ ทำไมพูดหรือคิดอย่างนี้ เป็นคนไม่ดี อกตัญญู แต่ผมถามหน่อยว่าหน้าที่ของพ่อแม่ที่ดีคืออะไร ตอนเราจะเกิดมาบนโลกใบนี้เราก็ไม่ได้ไปขอร้องเค้า เค้าทำให้เราเกิดมาเอง คนเรานะถ้าทำดีกับคนอื่นแล้วทำไมคนอื่นจะไม่อยากทำดีตอบแทนล่ะครับ ขนาดคนที่ไม่รู้จักกันเรายังอยากจะตอบแทนในความดีของเค้าเลย นี่เค้าเป็นพ่อแม่เรา ถ้าเค้าดีกับเรา ทำไมเราจะไม่อยากจะกตัญญูกับเค้า แต่ถ้าเค้าไม่ดีกับเรามันก็ต้องคิดอีกว่าจะทำยังไง ขออย่าให้เหตุการณ์อย่างนี้มันเกิดขึ้นกับลูกของคุณในอนาคตเลยครับ เราก็รู้แล้วว่าเรารู้สึกอย่างไร ถ้าทำอย่างนี้กับลูกอีกเค้าก็คงรู้สึกไม่ต่างจากเรา ของให้มันหยุดอยู่ที่ตรงนี้เถอะครับ สู้ๆครับผม ปล.ต้องขอโทษด้วยถ้าความคิดเห็นของผมแรงเกินไป ผมเป็นคนตรงๆครับ อาจจะหัวตะวันตกที่ทุกคนมีสิทธิ์เท่าเทียมกันครับ จากคุณ : Right เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 12:35:37 A:182.232.43.48 X: TicketID:313342

ความคิดเห็นที่ 63 k.nuployd ค่ะ  อ่านเรื่องของคุณแล้วน้ำตาซึม  คิดเสมอว่าเรื่องการตบตีและดุด่าคงเกิดกับครอบครัวตนเท่านั้น  เพราะเรื่องของตนเองเกิดสมัยเมื่อ 30-40 ปีที่แล้ว  คนสมัยนี้คงไม่ตีลูก  ไม่น่าเชื่อว่ายังเกิดกับคนสมัยนี้อยู่  (ทุกวันนี้ไม่เคยตีลูกเลย  มีอะไรจะพูดกันให้รู้เรื่อง  หากไม่รู้เรื่องก็จะเฉย ๆ ไม่พูด เขาก็รู้แล้วละว่าเราไม่พอใจที่เขาทำแบบนี้) สมัยที่ดิฉันเจอสภาพแบบนั้น  เห็นครอบครัวเพื่อน ๆ ที่พ่อแม่ไม่เคยตีลูกและอยากได้อะไรก็ได้  ยอมรับเลยว่าอิจฉาเขามาก  พวกเขาทำบุญด้วยอะไรถึงเกิดมามีความสุขแบบนี้  ทั้ง ๆ ที่เราเกิดมาเป็นมนุษย์ร่วมโลกเดียวกัน สมัยเดียวกัน  แต่เราโดยปฎิบัติที่ต่างกันมาก ดิฉันแก้ปัญหาโดยการออกจากบ้านหางานทำและเรียนตอนเย็น (ไม่อยากให้k.nuployd ทำตามเพราะมันลำบากมาก  เลือดตาแทบกระเด็น)  ทุกวันนี้มีความสุขมาก  สามีก็ดี  ลูกก็ดีในระดับหนึ่ง  นาน ๆ ก็กลับไปเยื่ยมพ่อแม่ครั้งหนึ่ง(ปัจจุบันพ่อแม่เสียแล้ว)  เมื่อสมัยที่ลำบากมาก ๆ ก็จะแค้นพ่อแม่  แต่ปัจจุบันนี้หายโกธรแล้ว  คิดเสียว่าเมื่อชาติก่อนเราคงทำเขาไว้เยอะ  ชาตินี้เลยมาใช้กรรมให้เขา  จะได้หมดเวรกันเสียที คำแนะนำสำหรับ k.nuployd คือรีบเรียนให้จบและหางานทำ  สถานการณ์ต่างๆ อาจจะดีขึ้น  หากไม่ดีขึ้นก็ออกไปเช่าหออยู่เองเพื่อสุขภาพจิตที่ดี  และกลับมาเยื่ยมเขาบ้าง  ยังไงพ่อแม่ก็คือพ่อแม่  ไม่สามารถทิ้งกันได้ค่ะ จากคุณ : มีความจริงใจมาให้ เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 12:45:37

ความคิดเห็นที่ 64  ก่อนอื่น ผมบอกก่อนว่า ผมเป็นคนจีน ผมเฝ้าสังเกต มีคนจีน ??? (จำไม่ได้จริงๆ จีนอะไร)  "ที่มักจะเครียดจากสารพัด + คาดหวังลูกผู้ชายสูงมากๆ" พอคุณเกิดมาเป็นผู้หญิง ไม่ได้ดังใจคิด พ่อจะจงเกลียดจงชังลูกสาว จำติดใจมาตลอด ไม่ยอมเลิก คอยหาทางจับผิดลูกสาว ทำอะไรก็ผิดไปหมด คนแบบนี้ พูดตรงๆ นะครับ เป็นคนที่ไม่มีการศึกษา หรือมีการศึกษาน้อย  ทำงานหนักมาตลอด มักเป็นคนเห็นแก่ตัว มีเงินจากการทำงานหนัก ทำงานเหนื่อย จนเครียด ไม่เคยมีวันหยุด ไม่เคยรู้จักใช้ชีวิต  คนประเภทนี้เขาไม่มีความเข้าใจคนอื่น ไม่รู้จักคิดถึงจิตใจคนอื่น ไม่เคยสงสารคนอื่น ได้แต่สะสมความแค้นไว้ในจิตใจ พอได้โอกาสจะมาลงที่ลูกสาว ถึงกับรุมกันกระทืบได้ลงคอ พฤติกรรมอย่างนี้ แสดงออกถึงสภาพจิตใจที่ไม่ใช่คน พวกที่ทำงานหนักเครียดกับงานจะเป็นอย่างนี้ คนที่สภาพจิตอย่าง พ่อแม่ จขกท จึงไม่อาจแก้ไขด้วย การยอมก้มกราบ เรียกร้องให้สำนึกสงสารกลับคืนมา ไม่ได้ง่ายหรอกครับ ถือเป็นโรคจิตที่ต้องได้รับการบำบัดอย่างใกล้ชิด ถึงขนาดนี้แล้ว ผมเห็นใจเจ้าของกระทู้มาก เข้าใจความรู้สึกดี อยากแนะนำ 1) เรื่องความดี ชนะ ใจ นั่นมัน ละครน้ำเน่า เลิกคิดเถอะ เสียเวลา 2) บุญคุณพ่อแม่เลี้ยงเรามา คิดได้ แต่อย่างให้มาก เลี้ยงทำลิงอะไร ถึงรุมกระทืบอย่างนี้ ... บุญคุณล้นฟ้า ก็ไม่ใช่บุญคุณแล้ว หมูหมาคนเลี้ยง เขายังไม่รุมกระทืบ  ผมคงเป็นผู้ร้าย ที่แนะข้อ 2) แต่ คนต้องยอมรับ "ความจริง" อะไร จริง ก็ต้องพูด ไม่ใช้ งึมงัม พึมพัม แต่ "บุญคุณพ่อแม่" ผมว่าเลอะเทอะ 3) ถ้ายังไม่มีทางไป ยังไม่มีทุนพอ คุณต้องทน เมื่อไรไปได้ รีบไปจากบ้านนี้ทันที อย่างมงาย จะแก้ไข "ชายหญิงคู่นี้" เลยครับ จากคุณ : TinyNu เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 12:51:07

ความคิดเห็นที่ 65 #43 แยกให้ออกนะครับ ความรัก กับ การทำร้ายกัน ไม่ว่าจะทางร่างกายหรือจิตใจ แน่นอนว่า คนเป็นพ่อแม่ลูกกันมันมีความรักให้กัน แต่อย่าให้ความรักนั้นมาทำให้คุณมองข้ามการทำร้ายกันที่เกิดขึ้นครับ ทั้งสองอย่างเป็นคนละเรื่องกัน อย่ามาเกี่ยวข้องกันว่า เพราะเค้าก็รักเรา งั้นเค้าทำร้ายเราเลยไม่เป็นไรละกัน เค้าก็รักเรามากอยู่นะ ... ถ้าคิดแบบนั้น คุณจะติดอยู่ในวังวนนี้ตลอดไป คนรักกัน เหยียบเท้ากัน มันก็เจ็บเท่าคนอื่นเหยียบครับ และจะรักกันจะมีบุญคุณกันแค่ไหน มาเหยียบเท้าทำให้เจ็บ ก็ต้องขอโทษกัน ถึงจะถูกต้อง ไม่ใช่หรือ? คงขอพูดสั้นๆ แค่นี้พอ  โชคดีครับ จากคุณ : Baritone เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 12:54:22

ความคิดเห็นที่ 66 ถ้าอีกนานกว่าจะเรียนจบแนะนำให้ไปอยู่หอ ถ้าใกล้จบแล้ว ทนจนกว่าจะเรียนจบ แล้วหางานทำไกล ๆ แล้วออกไปหาที่พักใหม่ บางทียิ่งใกล้ก็ยิ่งเจ็บแบบนี้ ถอยออกมาอาจจะเจ็บน้อยลงนะคะ ถ้าพ่อแม่ไม่อยากให้ออกมาอยู่ไกล ๆ ก็บอกว่ามันจำเป็นเพราะที่ทำงานอยู่ไกลไปมาลำบาก (พยายามหางานไกลบ้านเข้าไว้ค่ะ) จากคุณ : Jemie_A เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 13:28:31

ความคิดเห็นที่ 67 ขอโทษนะคะที่ความเห็นเราอาจจะแรง พ่อแม่คุณ เลวทั้งคู่ค่ะ แก่แต่ตัวจริงๆ ขนาดรุมกระทืบลูกนี่มันไม่ใช่ตีเพราะรักแล้ว พอดีคุณอยู่ประเทศไทย คุณภาพชีวิตคนมันต่ำ คุณเลยต้องทน ถ้าเป็นประเทศเจริญแล้ว ประชาชนมีสิทธิเสรีภาพ พ่อแม่คุณคงได้ไปนอนคุกสงบสติอารมณ์กันบ้างแล้ว เมื่อมีโอกาส ให้ย้ายออกมาเถอะค่ะ ก่อนที่สภาพจิตใจคุณจะแย่ไปกว่านี้ แล้วเมื่อคุณพร้อมเมื่อไหร่ ค่อยติดต่อกลับไป บางทีการที่ออกมาอยู่ไกลๆกันอาจจะทำให้ความสัมพันธ์ดีขึ้นก็ได้ เราเป็นคนนึงที่ไม่เห็นด้วยกับแนวคิดที่ว่าพ่อแม่จะเป็นยังไงลูกก็ต้องสำนึกบุญคุณ แค่ให้กำเนิดมาก็บุญคุณแล้ว ก็เพราะคนไทยมันโดนสั่งสอนกันมาแบบนี้ กรณีพ่อแม่ทารุณลูก หรือแม้กระทั่งข่มขืนลูกตัวเองมันเลยยังมีให้เห็นอยู่บ่อยๆในประเทศไทย เราเห็นว่าคนที่ทำหน้าที่พ่อแม่ได้ไม่ดี ไม่สมควรเรียกร้องถ้าวันนึงลูกของพวกเขาไม่อยากจะเหลียวแล และขามุงทั้งหลายก็ไม่มีสิทธิประนามลูกที่เค้าไม่อยากเหลียวแลพ่อแม่ หรือไม่รักพ่อแม่ เพราะเค้าเติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่โดนทารุณจากพ่อแม่ที่มีพฤติกรรมรุนแรง จากคุณ : The Starry Night เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 13:34:17

ความคิดเห็นที่ 68 ยังไงท่านก็คือพ่อแม่ครับ คุณไม่ตอบโต้เป็นสิ่งที่ดีแล้วครับ หลังจากเรียนจบมีงานทำคงจะเป็นชีวิตที่สมบูรณ์ของคุณแล้วครับ เป็นกำลังใจให้จขกท. นะครับ จากคุณ : tanwatana เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 13:34:17

ความคิดเห็นที่ 69 สู้ ๆ นะคะ จากคุณ : อารับปัน เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 13:45:53

ความคิดเห็นที่ 70 คนเป็นพ่อแม่ไม่เคยตีลูกนี่แปลก แต่ถ้าลูกโตขนาดนี้แล้วยังตีนี่แปลกกว่า ตอบยากจริงๆ ได้แต่บอกว่าอดทน วันหนึ่งคงจะดีขึ้น จากคุณ : เลิกเกิดกันไม่ได้จริงๆ เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 14:01:08 A:110.171.56.69 X: TicketID:253582

ความคิดเห็นที่ 71 อย่าเถียงท่านะคะ เพราะนั่น คือ พ่อแม่ ถ้าไม่ไหว ลองขอท่านออกมาอยู่หอพักดีมั้ยเผื่อจะดีขึ้น วันหยุดค่อยกลับบ้าน จากคุณ : คิมบับกับโซจู เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 14:03:04

ความคิดเห็นที่ 72 มาเป็นกำลังใจให้ครับ อ่านดูตอนแรก ตกใจมากครับ ถึงขนาดรุมกระทืบกันเลย ผมยังไม่เคยโดนเลยสักครั้ง แล้วนี่คุณเป็นลูกสาวซะด้วย ทำไมถึงทำกันได้เพียงนี้ บางครั้ง คุณก็จำเป็นต้องพิสูจน์ตัวเอง เพียงแต่ต้องทำให้ถูกเวลา ซึ่งผมคิดว่า เวลาของคุณยังมาไม่ถึง เพราะฉะนั้น คุณจะต้องอดทนนะครับ ให้คิดอยู่เสมอว่า สิ่งที่พ่อแม่คุณทำ ก็เป็นการแสดงออกทางความรักแบบหนึ่ง (ที่อาจจะดูแปลก และโหดร้าย) แต่ลองนึกดูนะครับ ถ้าไม่มีพ่อและแม่ คุณจะอยุ่ที่ไหน จะเอาเงินที่ไหนซื้อข้าวกิน และจะเอาเงินที่ไหนเรียน จากคุณ : ตาบี้ เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 14:25:44

ความคิดเห็นที่ 73 อ่านมาแล้ว..อึ้งพูดไม่ออก..แต่ดีใจที่จขกท.ยังมีใจรักดี...ไม่นอกลู่นอกทาง ผมไม่เคยมีลูก แต่ก็มีหลานๆ ซึ่งเป็นลูกของน้อง และพี่ๆ สิ่งที่น่าดีใจคือจขกท.ยังไม่ได้ มองบุพการีใน แง่ดีเสมอมา และไม่ได้ประชดไปในทางไม่ดี ขอให้สิ่งนี้เป็นเกราะกำบังป้องกันสิ่งไม่ดี และขอให้ พ่อแม่ของหนูเห็น สิ่งดีๆของหนูบ้างเถิดนะ เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : ขวัญชัยอิศรา (kwanchaiisra) เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 14:41:53

ความคิดเห็นที่ 74 หนูคะ ป้ามีอะไรอยากจะบอกค่ะ When you walk through the storm Hold your head up high And don't be afraid of the dark At the end of the storm There's a golden sky And the sweet silver song of the lark Walk on, through the wind Walk on, through the rain Though your dreams be tossed and blown Walk on, walk on, with hope in your heart And you'll never walk alone You'll never walk alone Walk on, walk on, with hope in your heart And you'll never walk alone You'll never walk alone You'll Will Never Walk Alone ไม่ทราบจะบอกหนูอย่างไรดี ก็เลยนึกถึงเพลงนี้ ที่น่าจะแทนความในใจของป้าได้ ถึงแม้จะไม่รู้จักกัน แต่ป้าก็อยากส่งความรัก ความปรารถนาดี จากใจของป้าคนนี้ ผ่านทางโลกไซเบอร์ มาัยังหนู ขอให้ความเจ็บช้ำของหนูจางหายไปในเร็ววัน ขอให้หนูมีความสุขเพิ่มขึ้นในทุกวันที่ผ่านไป วันไหนเรียนจบ มาส่งข่าวให้ทราบบ้างนะคะ จากคุณ : พระรามสอง เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 14:49:19

ความคิดเห็นที่ 75 วันที่เรียนจบนะครับ เอาพวงมาลัยไปกราบท่านทั้งสองงามๆ กราบที่ตัก แล้วบอกท่านว่าสิ่งใดที่ท่านเคยทำไว้ หนูไม่ถือเอามาเป็นอารมณ์โกรธ ไม่อาฆาตไม่พยาบาท จะได้ไม่เป็นเวรต่อกัน ป.ล พ่อแม่ตี-ด่าเพราะว่ารักเป็นข้ออ้างของคนบางคนที่หาทางลงให้ตัวเองเท่านั้นครับ ด่าไม่ใช่คำสอน กระทืบไม่ได้แปลว่าอยากให้เราได้ดี จากคุณ : Zeratal เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 15:02:41

ความคิดเห็นที่ 76 ขนาดหมาที่เลี้ยงผมยังไม่เคยตีแปะ แล้วลูกนี่นะกระทืบได้ไง รีบเรียนให้จบแล้วย้ายออกมาครับ จากคุณ : crazyfish เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 15:12:19

ความคิดเห็นที่ 77 เป็นกำลังใจให้นะคะ  อดทนค่ะ เรียนจบแล้วถ้ายังโดนแบบนี้อยู่ เราว่าย้ายออกไปอยู่ข้างนอกเถอะค่ะ จากคุณ : ชาปั่น เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 15:19:32

ความคิดเห็นที่ 78 อดทนนะคะ อย่างน้อยๆก็อยู่เพื่อตัวเอง อยู่เพื่ออนาคตของตัวเองในวันข้างหน้าเดี๋ยวน้องก็เรียนจบ น้องมีงานทำ ก็แยกตัวออกมาอยู่ข้างนอกได้จะได้ไม่ต้องทนกับอะไรแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะชีวิตยังมีอะไรดีรออยู่ในวันข้างหน้า ลองฟังเพลง " ฤดูที่แตกต่าง" ค่ะให้กำลังใจดีมากๆเลย ^^ จากคุณ : ไข่เจียวทะเล เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 15:55:05

ความคิดเห็นที่ 79 (จากแม่ของเรา) แม่เราบอกว่า.. ถ้าเป็นไปได้ อยู่ใกล้กันแม่จะกอดหนูให้หนูได้รู้สึกอบอุ่น ได้รับรู้ถึงสัมผัสที่แม่มีต่อลูก แต่เป็นไปไม่ได้ ก็ขอให้กำลังใจลูก ให้อดทน ดีแล้วที่ลูกไม่คิดตอบโต้พ่อแม่ เพราะจะเป็นบุญกุศลคุ้มลูกไปตลอดชีวิต อย่าคิดมาก อดทน อดกลั้น อดใจ ไปให้ถึงที่สุดที่หนูอยากไป เอาทุกอย่างมาให้เขาดูให้ได้ จากคุณ : แม่สิว (lessimol) เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 15:56:22

ความคิดเห็นที่ 80 อดทน รีบเรียนให้จบ พอตั้งหลักได้แล้วไปเลยครับ แล้วรอดูว่าพ่อแม่คุณจะพึ่งอะไรพี่สาวที่รักหนักหนาได้บ้างไหม กระทืบลูกนี่มันเกินคนพึงกระทำแล้วนะครับ แม่มโรคจิตชัดๆ จากคุณ : a-ผู้ชั่วร้าย เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 16:09:33

ความคิดเห็นที่ 81 ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย..เห็นใจจขกท.มากๆค่ะ..สู้ๆนะคะ ไม่รู้จะปลอบยังไงอ่ะ จากคุณ : เบรานิ่ง เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 16:11:30

ความคิดเห็นที่ 82 มันต้องมีปมอะไรสักอย่างที่ทำให้พ่อกับแม่คุณเป็นแบบนี้ ซึ่งตรงนี้ผมก็ไม่ทราบว่าตัวคุณ​ จขกท. ได้ทราบปมตรงนี้หรือเปล่า ถ้าทราบ...ก็น่าจะหาทางแก้ปมนั้น แต่ถ้าไม่ทราบ...ก็คงต้องคลำหาปมเพื่อสะสางไปตามขั้นตอน จริงอยู่...ที่พ่อแม่เป็นบุพการีผู้ประเสริฐ แต่การกระทืบลูกในไส้นี่คงไม่เป็นการกระทำที่ทำไปเพราะความรักหรอกนะครับ ขนาดผมเกลียดหมาในซอย...ผมยังไม่เคยกระทืบมันเลย ไม่ได้จะบอกให้ตอบโต้...แต่ก็ไม่อยากให้คุณยอม เพราะผมไม่คิดว่าการยอมจะเป็นวิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุด ผมคงช่วยอะไรมากไปกว่า "ให้กำลังใจ" ไม่ได้ และหวังว่าความสัมพันธ์ของคุณและครอบครัวจะดีขึ้นตามลำดับ ปล. แอบสงสัยว่าอายุ 24 แล้วทำไมเรียนยังไม่จบอีก เพราะถ้าซิ่วมาแค่ปีเดียวก็น่าจะเรียนจบตอนอายุสัก 22-23 ได้แล้ว แถมคุณบอกว่าลง summer ตลอด...แต่ทำไมยังไม่จบสักที นี่อาจเป็นปมที่อยู่ในใจของพ่อแม่ก็ได้นะครับ จากคุณ : Into the Groove เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 16:13:13

ความคิดเห็นที่ 83 สู้ สู้ ครับ... จากคุณ : คุณโต (cartoonon) เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 16:58:14

ความคิดเห็นที่ 84 ไปทำงานโรงงาน เก็บเงินเรียนเอง อีกแค่ปีเดียวนิ ถ้ามีวินัยแป๊บเดียวก็จบ จากคุณ : คนเดินผ่านทาง เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 17:02:41 A:203.121.167.241 X: TicketID:261619

ความคิดเห็นที่ 85 ทนอีกนิดนะ เรียนให้จบ แล้วอะไรๆก็น่าจะดีขึ้น จากคุณ : pan-pan เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 17:09:24

ความคิดเห็นที่ 86 ความคิดเห็นที่ 36 ถึงบอกไงครับ คุณบรรลุนิติภาวะแล้ว สมควรยืนด้วยลำแข้งตนเองได้แล้ว เลือกชีวิตที่ตัวเองมีความสุขครับ อายุ 24 แล้วนะครับ จากคุณ : Adore เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 17:20:27

ความคิดเห็นที่ 87 ขอโทษนะคะ ยังจะมีคนมีหน้าบอกว่า อย่าเถียงอย่าโต้ตอบ พ่อแม่ ทำอย่างกะลูกไม่ใช่คนแบบนี้ ยังจะให้รักให้เคารพอีกเหรอ? ตลกแล้วค่ะ พ่อแม่ ก็คนนะคะ ถ้าทำกับลูกเหมือนลูกไม่ใช่คนแบบนี้ เค้านั่นแหละที่ไม่ใช่คน เลิกกระแดะกันได้แล้วค่ะ   ด้วยความเคารพ จากคุณ : แพรเพลง เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 17:21:21

ความคิดเห็นที่ 89 .. หนูโกรธ หนูเศร้า หนูเสียใจ หนูไม่เข้าใจ สิ่งที่ท่านทำแน่ๆ ใช่มั้ยคะ  สิ่งเดียวที่อยากแนะนำคือ ผ่อนคลายตัวเองจากความโกรธ ความเศร้า ความเสียใจ  หนูได้เรียนมาขนาดนี้ ในภาวะแบบนี้  อย่างน้อยก็แสดงว่าหนูเป็นเด็กรักดี  อย่างน้อยพ่อแม่หนูก็เห็นว่าการเรียนสำคัญ และเห็นค่าของอนาคตหนู ถ้าเขาไม่รัก ไม่ห่วง เขาไม่สนใจ ดุด่าว่าตีหรอกค่ะ   พ่อแม่เราอาจจะไม่มีมีพื้นฐานในการแสดงความรัก  .. การลงโทษ บางที มันก็เป็นการแสดงความรักอย่างหนึ่งนะคะ ... จากคุณ : เช้านี้ยังมีเธอ เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 17:28:40

ความคิดเห็นที่ 90 เก่งอะ เป็นเราคงทนไม่ได้ ไม่อยู่ให้ด่าแบบนี้แน่ๆ คงติดปีกออกไปตั้งแต่ 18 แล้ว แต่ทำไงได้ ยังไงก็พ่อแม่เรา และเราก็ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางอะไรไปกว่านี้ ทุกการกระทำย่อมมีเหตุผลนะคะ ลองหาเหตุดูว่าทำไมพ่อแม่เราถึงเป็นแบบนี้ ตอนเด็กเค้าถูกเลี้ยงมายังไง อะไรแบบนี้ เพราะเราก็ทำแบบนี้แหละ เราถึงไม่โกรธไม่เกลียด ไม่อะไร ถ้าเค้าจะบ่นจะว่าเรา เพราะเค้าอยากเห็นเราได้ดี เค้าไม่อยากให่เราเหมือนเค้าที่ตอนอายุขนาดเรา แต่ไม่มีโอกาสได้อะไรเลย จากคุณ : zombitzh เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 17:53:37

ความคิดเห็นที่ 91 อ่านแล้วเห็นภาพ เลยครับ เอาใจช่วยครับ ให้มันผ่านไปได้ด้วยดี จากคุณ : gboy เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 17:55:46

ความคิดเห็นที่ 92 เข้ามาให้กำลังใจ ... สู้ๆนะคะ จากคุณ : ยัยจอมซน~* เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 18:08:41

ความคิดเห็นที่ 93 มาให้กำลังใจนะครับ ยังไงตอนนี้ก็อดทนเข้าไว้ครับ ใครจะไม่เห็นค่าของเราก็อย่าไปคิดมากครับ  แต่สิ่งสำคัญเราต้องเห็นคุณค่าของตัวเราเองก็พอ แล้วสักวันคนที่ไม่เห็นค่าของคุณในวันนี้ เมื่อถึงเวลาที่คุณประสบความสำเร็จในชีวิต เค้าก็จะเห็นเองล่ะครับ หากไม่สบายใจ ก็มาคุยเล่นมาปรึกษากันได้ครับ เพื่อนๆที่นี่มีกำลังใจให้ ผมเองเวลาท้อใจ ผมจะนึกถึงคนที่เค้าลำบากกว่าผม เค้ายังสู้เลย เราเองก็ต้องสู้เหมือนกัน เอาใจช่วยนะครับ ทุกอย่างจะต้องดีขึ้น จากคุณ : แอคโชนบริเค เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 18:08:58

ความคิดเห็นที่ 94 สงสารและเห็นใจนะครับ ไม่เคยมีคนรู้จักที่เจอมากมายแบบนี้ แต่มีน้องคนนึงที่แม่ไม่เคยเข้าใจ และพยายามบังคับในทางที่ตนเองไม่อยากเลือก สุดท้ายน้องเขาลาออกจากที่ทำงานอยู่ (กับผม) แล้วหนีออกจากบ้าน ไปทำงานในโรงงาน วันเวลาผกผันไป น้องเจอแฟนใหม่ ได้ที่ทำงานใหม่ ย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด ชะตาพาพัด พ่อน้องเสียชีวิต พี่ไม่เอาแม่ แม่ถูกญาติทำร้าย สุดท้ายน้องไปรับแม่มาอยู่ด้วยกัน เรื่องนี้จบที่ความสุขท้ายสุดหรือไม่ ไม่รู้...รู้แค่ว่า ความสุขที่แท้อาจต้องใช้เวลา อดทนแล้วผ่านไปให้ได้นะครับ จากคุณ : น้องหยิก เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 18:09:28

ความคิดเห็นที่ 95 อ่านแล้วสะเทือนใจ .. บ้านเราเหมือนคุณ เป็นคนจีน ..จีน 100% ไม่มีเชื้ออื่นปนเลย รุ่นอากงอาม่านี่แทบไม่พูดภาษาไทยกันเลย ถ้าเราต้องไปไหน กลับบ้านมืด พ่อกับแม่จะโทรมา บ่นนิดหน่อยตามประสา แล้วตบท้ายว่า "จะให้ไปรับที่ไหน ? มืดแล้วห้ามนั่งมอเตอร์ไซด์ " ถ้าเราหิว ๆ ตอนดึก ๆ แล้วแม่กับพ่ออยู่ เค้าก็จะบ่นแบบนี้เลย ว่า "ทำเลอะเทอะ สกปรก" แล้วก็จะเดินเข้าครัว ไปทำให้เรากิน... เราก็เป็นคนนอนดึกมาก ถ้าไม่ได้ออกไปไหน ก็นอนเช้าบ่อย ๆ แม่กับพ่อก็บ่น ๆ จนบอกว่า " ดีเหมือนกัน ไม่ต้องจ้างยามแล้วบ้านชั้น " เราก็เรียนไม่จบ 4 ปี วันที่มีปัญหา เรียนคณะเดิมไม่ไหว เราน้ำตาไหล พ่อแม่เดินมาบอกว่า "อย่าร้องไห้ มันต้องมีทางแก้ ไหนให้ป๊าดูซิ ทำยังไงได้บ้าง" แล้วก็ช่วยกันหา จนรู้ว่าเราย้ายคณะได้ แล้วเราก็ย้ายไปเรียนอีก 3 ปีก็จบ อ่านกระทู้คุณแล้วรู้เลยว่า เราโชคดีแค่ไหน ที่ได้มาเกิดกับพ่อแม่ของเรา คุณเก่งมากกกกกกก ที่โดนแบบนี้แล้วยังอยู่ได้ ไม่เสียสติไปซะก่อน อยากให้คุณอดทนอีกหน่อย อีกไม่นาน เรียนจบ ยืนด้วยขาตัวเองได้ ออกมาใช้ชีวิตของตัวเอง เสียดายนะ ถ้าพ่อคุณเป็นเพื่อนพ่อเรา อาจจะเจอประโยคที่พ่อเรา เคยพูดใส่เพื่อนที่อยากได้ลูกชายแล้วได้ลูกสาวแทน ว่า ... " อ่าววว อยากมีลูกชายแล้วไม่มีปัญญาทำ ความผิดของลูกหรือความผิดของพ่อมันวะ ? " จากคุณ : :: VamleS :: เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 18:10:42

ความคิดเห็นที่ 96 ขอเป็นกำลังใจให้จขกท.นะคะ   ไม่รู้ว่าคห.เราจะแรงไปมั้ยถ้าบอกว่า  พ่อแม่คุณทำตัวไม่ควรค่าให้คุณเคารพและมอบความรักให้ เราเองก็ครอบครัวคนจีน  คุณพ่อจีนกวางตุ้งแท้ๆ 100%  คุณแม่ครึ่งไทย-แต้จิ๋ว  ใครบอกว่าคนจีนไม่รักลูกสาวเราเถียงสุดใจขาดดิ้น  อย่างน้อยก็ไม่ใช่บ้านเรา  พ่อไม่เคยตีเราเลย  ด่านับครั้งได้ ของอย่างนี้มันไม่เกี่ยวกับเชื้อชาติหรอกค่ะ แต่เป็นที่สั_ดาน ยิ่งที่บอกว่าแม่ทะเลาะกับพ่อแล้วมาตีคุณเพราะต้องการประชดพ่อ  แม่คุณรักคุณจริงๆเหรอ  เราคนนึงที่ไม่เชื่อ  ทำตัวไม่มีวุฒิภาวะทางอารมณ์แบบนี้  อยู่ไปก็เสียสุขภาพจิต  รีบเรียนให้จบหางานทำแล้วแยกตัวออกมาโดยด่วนเลยค่ะก่อนที่คุณเองจะเสียสติไปซะก่อน ถ้าครั้งหน้าเค้าตีคุณอีก  เราไม่อยากให้คุณเงียบนะ คุณเงียบมาตลอดเค้าเลยทำร้ายคุณได้เรื่อยๆ อยากให้คุณเปิดอกคุยไปเลยว่าทำไมถึงทำกันแบบนี้  จะได้หายข้องใจไปเลย ส่วนพี่สาวคุณ มีเหมือนไม่มีจริง ๆค่ะ  พึ่งพาไม่ได้เลย จากคุณ : Synthia เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 18:13:42

ความคิดเห็นที่ 97 ขออีกที  เราไม่เชื่อว่า  การลงโทษคือการแสดงความรัก ไม่งั้นผู้พิพากษาคงจะรักผู้ต้องหามาก  ถึงกับให้ไปเกิดใหม่ในบางกรณี สู้ ๆนะคะ จากคุณ : Synthia เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 18:16:16

ความคิดเห็นที่ 98 พูดไม่ออก...มาขอเป็นกำลังให้ จขกท คุ่ ย้ายออกมาเถอะนะคะ อย่าทนอยู่เลย จากคุณ : aomaom_amam เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 18:48:22

ความคิดเห็นที่ 99 ขอขอบคุณทุกคนๆที่ให้กำลังใจดีดีแบบนี้ เราคิดไม่ผิดเลยที่มาเขียนระบายที่นี่ เราไม่รู้จะไปปลดปล่อยความรู้สึกอึดอัดและ โดดเดี่ยวแบบนี้กับใคร ขอบคุณทุกๆคนจริงๆค่ะ จากใจ จากคุณ : nuployd เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 18:51:14

ความคิดเห็นที่ 100 การกระทืบด้วยตรีนลงไปบนตัวนี่ไม่ใช่การแสดงความรักแล้วครับ อย่าหลงประเด็นกัน...เออ ถ้าตีให้หลาบจำยังงั้นพอว่า แต่กระทืบนี่แจ้งตำรวจจับข้อหาทำร้ายร่างกายดีมั๊ย จากคุณ : crazyfish เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 18:52:38

ความคิดเห็นที่ 101 เราเรียนหมอ แม่ยังพูดเลยว่า ไม่น่ามีลูกแบบเมิงเลย ถ้าเมิงมีลูกกุขอแช่งให้เมิงมีลูกเลวๆเหมือนเมิงเอง เรานี้ งง เลย .. เลยบอกไปว่า อยู่แล้ว ที่ทำตัวอย่างนี้ทุกวันนี้ ก็เพราะอยากมีลูกอย่างนี้แหละ แต่ถ้าแม่อยากมีลูกที่ ท้อง หาหลานให้แม่เลี้ยง สก๊อยไปวันๆ ขายตัว ติดยา ไม่เรียนหนังสือ ก็บอกน่ะ .. อยากทำอยู่เหมือนกัน แม่ไม่คุยกับเรา อาทิตย์นึงอ่ะค่ะ ^^ เราโอเคน่ะ เพราะ เราดื้อมาก ด้านด้วย แม่เลยยอมแพ้ เราคิดว่า คนบางประเภทไม่ใช่แค่กับพ่อแม่น่ะ ถ้าเรายอมเค้า เค้าจะเรียกร้องเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จากคุณ : kolanya เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 19:02:32

ความคิดเห็นที่ 102 แต่จะยังไงก็ช่าง มันไม่ใช่ความผิดของ จขกท ซักนิดที่เกิดมาเป็น ญ หากพ่อแม่ของคุณเค้าอยากได้ลูกชายมาก ไมเค้าไม่ไปปรึกษาหมอ หรือทำกิฟ ล่ะ ก็รู้ๆกันอยู่ว่าคนเป็นแม่สามารถท้องได้ทั้งลูกชายและลูกสาว กลัวมาก ก็น่าจะหาทางทำให้ชัวร์ว่าจะได้ลูกชาย ไม่ใช่มาลุ้นตอนคลอด แล้วพอไม่ใช่ เด็กที่เกิดออกมาผิด เป็นความคิดที่ไร้ซึ่งเหตุผลสิ้นดี หากเราเป็น จขกท เราจะรีบเรียนจบ หางานทำให้ได้ แล้วไม่กลับบ้านอีกเลย เว้นแต่พ่อกับแม่รักและอยากเจอเราจริงๆ พ่อกับแม่ที่กระทำกับลูกตัวเองแบบนี้ ไม่มีบุญคุณอะไรที่จำเป็นจะต้องทดแทนคะ โดยเฉพาะทางใจ อย่างมาก หากคุณทำงานจนอยู่ได้มั่นคงแล้ว คำนวนเงินที่เขาเลี้ยงดูแล้วคืนไปเลยก็ได้คะ แล้วจบกัน ดูค่าพ่อแม่เค้าไม่ค่อยอยากจะนับญาติกับ จขกท เท่าไหร่ อ่านแล้วขึ้นจริงๆ ปล ขอร้องคะคุณ จขกท หากต่อไปคุณแต่งงานมีครอบครัว ขอ จขกท อย่าทำตัวเหมือนแม่ของคุณ อย่าแต่งงานกับคนที่ทำตัวเหมือนพ่อของคุณ และอย่าเลี้ยงดูลูกแบบที่พ่อแม่คุณ จขกท ทำกับคุณ จากคุณ : Beth-B เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 19:08:47

ความคิดเห็นที่ 103 ขอบคุณทุกๆกำลังใจดีดีจากเพื่อนๆชาวพันทิป เราจะเข้มแข็ง แล้วสู้กับเหตุการณ์ร้ายๆให้ได้ ขอบคุณจริงๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 54 19:10:51 จากคุณ : nuployd เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 19:18:35

ความคิดเห็นที่ 104 พ่อแม่ทุกคน"รัก"ลูก แต่พ่อแม่หลายๆคนไม่รู้"วิธีการแสดงความรัก"ให้ลูกเห็น พ่อแม่คุณก็คงเรียนรู้วิธีการแบบนี้มาตั้งแต่เค้าเป็นเด็กเช่นกัน เพราะความรุนแรงเป็นเรื่องที่ถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่น อดทนและให้อภัยท่าน จิตคุณก็จะเป็นกุศล ต่อจากนี้ไป คุณไม่จำเป็นต้องพิสูจน์ตัวเองให้ท่านเห็น แต่พิสูจน์ให้ตัวเองเห็นนี่แหละครับ ว่าผู้หญิงคนนี้ อดทน แข็งแกร่งเพียงใด คุณค่าความเป็นมนุษย์อยู่ที่ตัวคุณตัดสินเองครับ ไม่ใช่คนอื่น จากคุณ : tpipe เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 19:25:59

ความคิดเห็นที่ 105 ขอบคุณทุกๆกำลังใจดีดีจากเพื่อนๆชาวพันทิป เราจะเข้มแข็ง แล้วสู้กับเหตุการณ์ร้ายๆให้ได้ ขอบคุณจริงๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 54 19:11:13 จากคุณ : nuployd เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 19:36:18

ความคิดเห็นที่ 106 หวังจะเป็นกำลังใจเล็กๆให้ จขกท นะครับ สู้ต่อไป จากคุณ : เจ้าชายเท้าเปล่า เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 19:37:10

ความคิดเห็นที่ 107 เป็นกำลังใจให้นะคะ   ทุกอย่างที่ผ่านไปแล้วมันคือ "อดีต" มันจะอาจจะลืมไม่ได้ แต่ยังไง อดีต ก็ คือ อดีต นะคะ หากไม่มีเพื่อนคอยปลอบใจ  หรือต้องการกำลังใจ หลังไมค์มาคุยกับเราได้นะ อดีตบ้านเราก็เคยเป็นแบบเธอ (อายุ 24 เหมือนกันคะ) เราค่อนข้างจะเป็นสภาพ สู้ๆ นะคะ เรียนให้จบ มีการมีงานทำ แล้วพ่อกับแม่คงจะมองเราอีกมุมมองหนึ่งก็ได้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : ชมัยมรุเชษฐ (fia_) เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 19:47:40

ความคิดเห็นที่ 108 ผมยังฟังความข้าง จขกท. อย่างเดียว เหรียญย่อมมีสองด้าน ทราบได้เพียงข้อความผ่านปลายนิ้วผู้เล่า ยังไม่รู้นิสัยใจคอที่แท้จริง หากได้ฟังความฝ่ายพ่อแม่บ้าง ก็คงดี แต่ยังไง..ก็ขอเป็นกำลังใจในการใช้ชีวิตครับ จากคุณ : ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ (เยืองผา) เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 19:49:14

ความคิดเห็นที่ 109 สิ่งที่มันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป ใยเก็บมารื้อฟื้นให้มันเจ็บปวดอีก ทุกปัญหามีทางแก้  วิถีทางไม่เคยตัน  สติเท่านั้นจะช่วยเรา อยู่กับปัจจุบัน  ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด  อนาคตข้างหน้าก็จะดีเอง จากคุณ : นรกาฬ เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 19:53:43

ความคิดเห็นที่ 110 เรื่อง พ่อแม่ทุกคนรักลูก นี่ขอแย้งนะคะ มีผู้หญิงที่อาชีพการงานไม่ค่อยดี แต่ต่อมาโชคดีได้แต่งงานกับฝรั่ง ฐานะดีมาก ชีวิตดีขึ้นทันตาเห็น แต่ทิ้งลูกไว้เมืองไทย ผ่านมาซักพัก พ่อของลูกโทรหา บอกว่าให้เอามาเลี้ยงเถอะ แม่จำใจเอามา แต่ทำกับลูกเหมือนคนใช้คะ ใช้ลูกทำทุกอย่างแม้กระทั่งซักกางเกงในตัวเอง และของพ่อใหม่ (ลูกสิบหก และยังต้องไปโรงเรียน แม่ไม่ต้องทำอะไรเลยเนื่องจากงานบ้านทั้งหมดให้ลูกทำ) ด่าลูกทุกเรื่อง จนลูกหนีออกจากบ้านสามครั้ง สองครั้งแรก เพราะสามีบังคับให้ตาม ครั้งสุดท้ายสามีแล้วแต่ เลยไม่ตามแล้ว และทุกวันนี้แกบอกว่า ''ชีวิตแกไม่มีลูกแกมีความสุขดี'' เอ้อ อีกอย่างนะคะ เราเคยอยู่ทีนึงตอนที่เด็กหนีออกไปคะ จากร้านอาหารของแม่ วันเกิดเด็กด้วย แค่แม่เขาทะเลาะกะสามี มาลงที่เด็ก จนน้อยใจเลยพูดว่าแม่ไม่เคยรักหนูเลยและเดินออกร้านไป แม่ตะโกนบอกว่าไงรู้มั้ยคะ? แม่ด่ารั้งท้ายว่า ม_งไม่ต้องกลับมาให้กุเห็นหน้าอีกนะ ไปแล้วก็ไปให้มันไกลๆเลย และหลังจากนั้น น้องเค้าก็ไม่เข้าบ้านอีกเลยคะ เราทำงานที่ร้านแม่เขา เราออกงานเพราะทนพฤติกรรมที่ทำต่อลูกไม่ได้ เราเชื่อคะว่าแม่ที่ไม่รักลูกน่ะ มีจริง แต่เคสของ จขกท เนี่ย หากจขกท ไม่ได้ทำอะไรผิดนอกจากที่ว่าเรียนช้าไปปีนึง เราว่าพ่อแม่ทำขนาดนั้นน่ะเกินไป จากคุณ : Beth-B เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 19:57:08

ความคิดเห็นที่ 111 จขกท.เป็นลูกแท้ๆ ของเค้าหรือเปล่าครับ ผมไม่อยากเชื่อว่าจะมีพ่อแม่ที่โหดร้ายกับลูกตัวเองแบบนี้ ผมก็ครอบครัวคนจีน ตอนถูกแม่ตบตีผมทำไงรู้มั้ยครับ ตอนนั้นแม่ทะเลาะกับพ่อ ข้าวของในบ้านแตกระเนระนาดแล้วแม่ก็มาลงกับลูก ผมทนไม่ได้เลยหยิบเศษกระจกชิ้นใหญ่ขึ้นมา พูดท้าทายแม่ว่าลองเข้ามาสิ อายุผมแค่สิบต้นๆ เองมั้งยังกล้าที่จะสู้ คุณล่ะบรรลุนิติภาวะแล้วทำไมยังยอมทนให้เค้าทำร้ายร่างกาย ไปแจ้งความเลยครับ ที่เกิดขึ้นกับคุณมันไม่ธรรมดาแล้วล่ะ จากคุณ : Furusato เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 19:59:55

ความคิดเห็นที่ 112 กลับมาอ่านอีกทียิ่งเศร้านะ อย่างการทะเลาะกันเองแล้วมา "รุม" ลงที่ลูก การกระทำของพ่อแม่น้องมันไม่ใช่ความรักหรอกค่ะ ก็แค่ ชาย-หญิง อ่อนแอ ไม่มีสติ และสำนึกของความเป็นพ่อเป็นแม่เลย การถูกทำร้ายทั้วทางร่างกายและจิตใจจากคนที่เราควรจะรู้สึก"ไว้ใจและปลอดภัย"ได้ที่สุดอย่างพ่อแม่ มันไม่ใชเจ็บแค่กาย ซึ่ง"อดทน"ไม่นานมันก็หาย แต่ความเจ็บที่ใจมันนานกว่านั้นมาก ถ้อยคำร้ายๆที่พ่อแม่กล่าวว่า อย่าเก็บเอามาคิดให้บั่นทอนจิตใจเราเลยค่ะ รู้ว่ามันทำยากเพราะได้ยินอยู่ทุกวัน ต้องลองฝึกดูนะคะ อย่าใส่ใจ คนพูดเขายังพูดโดยไม่คิด แล้วเราจะเก็บมาคิดให้มันรกใจทำไม หยุดคาดหวังและรอคอยความอ่อนโยนจากพ่อแม่  เพราะมันเป็นเรื่องยากที่จะคาดหวังในตอนนี้ ดูแลจิตใจตัวเองให้ดีๆก่อน ต้องเข้มแข็งและเดินให้ได้ด้วยตัวเองนะคะ เชื่อมั่นไว้เสมอว่าอนาคตต้องมีสิ่งดีๆรออยู่ จากคุณ : ร้อยดอกไม้ เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 20:24:03

ความคิดเห็นที่ 113 อ่านที่คุณ จขกท เขียนแล้วอึ้งอะ ทนได้ไงเนี่ย เข้าใจว่าเป็นพ่อแม่แหละ แต่การกระทืบลูกกับด่าลูกแรง ๆ นี่ ไม่ไหวนะ คุณ จขกท โตมา คิดดีได้ขนาดนี้นี่เป็นบุญของพ่อแม่คุณเลยนะคะ จากคุณ : ชาบุ เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 20:32:38

ความคิดเห็นที่ 114 โอ๊ะ.... งงกับความเห็นที่ให้ทน ให้เห็นใจพ่อแม่ ให้นุ่นให้นี่ให้นั่น ถามจริงๆได้อ่านที่ จขกท โพสหรือเปล่าครับ ถ้าตัดเรื่องกาละเทศะผิดๆที่พวกคุณกำลังเอามาโยงผมว่ามันไม่ใช่คนแล้วนะครับพวกนี้น่ะ จากคุณ : เมื่อกี้ว่าไงนะ เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 20:37:49

ความคิดเห็นที่ 115 เรื่องบางเรื่องต้องใช้เวลาพิสูจน์ค่ะ คุณก็ต้องพิสูจน์ตัวเองให้ได้ว่าคุณจะประสบความสำเร็จ ช่วงนี้ก็อดทนไปก่อน แต่เมื่อถึงจุดหมายที่คุณตั้งใจไว้ คุณจะภูมิใจและมีความสุขมากที่สุด ขอให้เข้มแข็ง อย่าท้อนะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : abelmosk เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 20:47:28

ความคิดเห็นที่ 116 ย้าย ออก  มาอยู่ลำพัง ดีกว่า ครับ   สุขภาพ  จิต  สำคัญนะครับ -------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : sandee.kung เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 20:59:50