ความคิดเห็นที่ 1 เราว่าจะทำได้ต่อเมื่อผู้ป่วยร้องขอเอง และหมอพิจารณาแล้วว่าการรักษาต่อไปไม่สามารถช่วยให้หายได้ จากคุณ : Dequardo เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 54 21:04:04

ความคิดเห็นที่ 2 ผมจะบอกหมอว่า... อย่ามาทำเป็นศีลธรรมสูงส่งตอนนี้ได้มั๊ย ผมทรมานจะตายก็ไม่ตาย จะหายก็ไม่หาย เป็นหมอแต่ไม่คิดจะช่วยอะไรเลยเหรอครับ จากคุณ : แมงแกลบ เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 54 00:18:48

ความคิดเห็นที่ 3 เคยมีพระองค์หนึ่งกล่าวถึงเรื่องนี้ว่า การที่คนไข้ต้องอยุ่ในภาวะเช่นนั้น อาจเป็นวิบากกรรมที่เค้าต้องรับ  ต้องใช้หนี้กรรม เช่น เค้าต้องทรมานก่อนตายสิบวัน แต่ใครก็ตามที่ทำให้เค้าต้องตายก่อนที่ คนไข้จะรับวิบากตรงนั้น ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด เช่น สงสาร หรือ ตามหลักการของแพทย์ใดๆ ที่เรียกว่า  การุณยฆาต  (ที่มักทำกับสัตว์ที่เรียกว่า  put it to sleep) เราเองนะหละที่จะต้องใช้หนี้เเทนเค้า..... หากเข้าใจหลักสัจธรรมข้อนี้ เราคงต้องพิจารณาเยอะๆว่าควรจะทำเช่นไร จากคุณ : แมลงวันหัวเขียว (แมลงวันหัวเขียว) เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 54 02:49:28

ความคิดเห็นที่ 4 เพราะศาสนาไม่ได้มีแค่เพียงหนึ่งเดียว บางศาสนาเขาไม่เชื่อเรื่องโลกหลังความตายก็ไม่ผิดนี่น่า จะบอกว่า เราถูก คนอื่นผิดก็คงไม่ได้หรอก คนละวัฒนธรรม ประเพณี การดำเนินชีวิตก็ต่างกันแล้ว บางครั้งการการุณฆาตสำหรับบางครอบครัวอาจจะดีกว่ายื้อกันไว้แล้วสุดท้ายก็หมดสิ้น แถมเป็นหนี้ คนอยู่ก็ลำบาก ลูกหลานก็แบกรับหนี้จากการยื้อต่อไป จากคุณ : ขี้เหงา...เอาแต่ใจ เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 54 04:02:03

ความคิดเห็นที่ 5 เราไม่เรียกว่าอัติวิบาตกรรมหรือการุณฆาต แต่เราเขียนไว้ขณะนี้ที่ยังแข้งแรงและมีสติดีตาม มาตรา 12 เลยว่าเราไม่ขอรับบริการทางสาธารณสุขดังต่อไปนี้ 1 ให้อาหารเหลวทางหลอดอาหาร 2 ใช้เครื่องช่วยหายใจเมื่อเราหายใจเองไม่ได้ 3 มีอาการสมองตาย 4 ผ่าตัดกระดูกสันหลังข้อที่มีผลต่อระบบหายใจ คือเราอยากมีชีวิตแบบที่ไม่ทรมานตัวเองและคนที่เรารัก จากคุณ : majoyka เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 54 11:37:26