มีช่วงหนึ่ง คุณยายไม่สบาย แต่ไม่ได้เป็นอะไรมาก
ก็กินยา นอนรักษาที่บ้านอะค่ะ.....
คิดว่าแม่คงส่งข่าวให้ญาติๆ รับรู้...
อยู่มาวันหนึ่ง....ญาติเรามาเยี่ยม มารถกระบะคันเดียวเองค่ะ
คือเราไม่เห็นตอนเค้ามาถึงนะ เห็นแต่ว่ามีคนเยอะมาก เต็มบ้านเลยอะ - -"
เราลองนับหัวดู......ได้ ๓๒ คน....
ตัวเองคิดดู กระบะเล็กคันเดียวสามารถบรรทุกคนมาได้ตั้ง ๓๒ คนรวมคนขับ
ขากลับ....เราฮา ขำกลิ้งกันทั้งบ้าน
ก็เราให้เค้าสาธิตวิธีนั่งกระบะแบบไหนให้ได้ ๓๒ คน
แถมยังบรรทุกกันข้ามจังหวัดมาด้วยนะ
คือช่วงบนของรถ จะมีหัวคนบานๆ ออก
ล้อหน้ากระดกขึ้น ล้อหลังแบนติดดิน
เหมือนในหนังการ์ตูนเลยอ่า
ก็กำชับไปว่า ทีหลังอย่าทำแบบนี้ รู้ว่ารักและห่วงคุณยาย
แต่หนูกลัวว่า จะพากันมาไม่ถึงมากกว่า
ดีนะที่ไม่ต้องไปเยี่ยมกันที่โรงบาล ไม่อยากจะคิดสภาพ
เห็นใจและเข้าใจน้อง จขกท. นะคะ เค้าคงดีใจเวลาเห็นคนมาเยี่ยมเยอะ ๆ
แต่ก็อีกแหละ.....คนไข้อื่นอีกหลายคน อาจไม่ชอบเวลามีคนเยอะ ๆ
เมื่อเราจำเป็นต้องใช้พื้นที่ร่วมกับคนอื่น ก็ควรทำตามกฎเค้าอะนะ
คนอื่นจะทำไม่ดียังไง ก็ไม่ต้องทำตามเค้าหรอก
คิดซะว่าทำดีไว้ เพื่อผลบุญนั้นจะส่งผลให้น้องได้ไปในที่ดีๆ
จขกท.ก็อย่าเครียด อย่าทำหน้าบูด เดี๋ยวน้องจะไม่สบายใจนะ ^^