ความคิดเห็นที่ 1 .. จขกท นับถือศาสนาใดคะ หากนับถือพุทธศาสนา ขอแนะนำให้ ศึกษาหลักธรรมเยอะๆ เพื่อจะได้เข้าใจและยอมรับค่ะ ว่าคนเรานั้น มีกรรมเป็น ที่เกิด ที่อยู่อาศัย และที่ไป เราคงทำอะไรกับกรรมเก่า ที่ส่งผลให้ประสบกับ วิบากของกรรม ในปัจจุบันไม่ได้ แต่เมื่อเรารู้และยอมรับแล้ว ว่ามันต้องมีสาเหตุ ที่ทำให้เราเผชิญเคราะห์กรรมเช่นนี้ คงจะช่วยให้อยู่กับมันได้ โดยไม่ทุกข์มากนัก โบราณว่า เมื่อเรายอมรับกรรมไปเสีย จะได้หมดเคราะห์กรรมนั้นไปค่ะ ที่เรา ต้องทำในโลกนี้ คือกรรมใหม่ ที่จะพาเราไป พยายามลดความรู้สึกน้อยอกน้อยใจ และเรื่องราวในอดีตนะคะ จะได้มีแรงลุกขึ้นมา ทำกรรมที่เป็นกุศล เพื่อให้ปัจจุบัน และอนาคตเราดีขึ้นต่อไปดีกว่าค่ะ .. จากคุณ : Between the birth - Nirvana (ipiup) เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 54 07:05:34

ความคิดเห็นที่ 2 ...เราแก้ไขคนรุ่นพ่อรุ่นแม่เราไม่ได้หรอกค่ะ ในฐานะลูก ...ดิฉันมีลูกผู้น้อง เป็นลูกของน้องชายแม่ แม่เล่าให้ดิฉันฟังว่า ในอดีตน้องชายของแม่มีฝีมือทางช่างไม้มาก 20 กว่าปีก่อนรายได้วันละพันกว่าบาทในต่างจังหวัด สมัยนั้นก็ถือว่าสูงมาก ด้วยความที่รายได้ดีน้องชายแม่ติดเที่ยวกินเหล้า หลังๆมาภรรยาของน้องชายแม่ที่ไม่ดื่มก็ประชดสามีขี้เมา เลยร่วมวงเหล้าด้วยเสียเลยกลายเป็นขี้เมากันทั้งคู่ ลูกเต้าจะกินอยู่ไปโรงเรียนยังไงไม่สนใจ ไปๆมาๆแม่ก็ต้องรับเลี้ยงดูลูกสาวของน้องชายเอง ...ปมด้อยของน้องสาวดิฉันมีแน่ๆ ถึงยังไงก็อยู่ในฐานะหลานไม่ใช่ลูก ต่อให้พ่อแม่ดิฉันรักและสงสารเด็กสองคนนี้ยังไง ก็คงทดแทนความรักที่เขาอยากได้จากพ่อแม่ไม่ได้ แล้วไหนเด็กสองคนนี้ จะต้องอายเด็กรุ่นเดียวกันที่มีพ่อแม่เป็นขี้เมาประจำหมู่บ้าน ไปไหนๆใครก็รู้จัก และเอือมระอา ...แต่ดอกบัวก็คือดอกบัว ครอบครัวดิฉันภูมิใจเด็กสองคนนี้มากแกเรียนจบโดยไม่ข้องแวะสังคมกลางคืนเลย เป็นเด็กเรียบร้อยเรียนดีทั้งคู่ ทั้งๆที่เรียนอยู่ในจังหวัดท่องเที่ยว ...ปัจจุบันแกแต่งงานแล้วทั้งคู่ คนโตลูกสองละ คนเล็กลูกหนึ่ง เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ สามีของน้องสาวดิฉันเป็นคนดี น้องเขยเล่าให้ฟังว่ากว่าจะชนะใจน้องสาวดิฉันไม่ใช่เรื่องง่าย ...ทุกอย่างที่เป็นปมด้อยในตัวน้องสาวดิฉัน แกแก้ไขในรุ่นของแก ...เราแก้ไขอดีตไม่ได้ เลือกนิสัยพ่อแม่ก็ไม่ได้ พ่อแม่เขาให้ชีวิตเรามาแล้ว ทุกอย่างตอนนี้ก็ขึ้นอยู่กับตัวเราทั้งหมด ว่าอยากมีชีวิตแบบไหน จะจมปลักอยู่กับอดีตหรือเดินไปข้างหน้า พ่อแม่เองก็อยู่กับเราไม่ได้ตลอดชีวิต... จากคุณ : มาอีส เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 54 09:25:01 A:91.178.80.110 X: TicketID:064840

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่รู้นะ ส่วนตัว เคยประสบปัญหาชีวิตและครอบครัว ทุกวันนี้ก็ยังแก้ไม่ตก แต่จากอายุที่ล่วงเลยสามสิบกว่านี้ ปลงตกอยู่เรื่องนึง คือ ถ้าคิดว่า "ตัวเองเป็นเหยื่อ" มันก็จะระทมทุกข์มันทั้งชาตินั่นแหละ จากคุณ : ยิ้มเดียว เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 54 12:45:36

ความคิดเห็นที่ 4 มันเป็นความน้อยใจที่สะสมมานาน คุณแค่ต้องการคนที่เข้าใจคุณ แต่คุณก็ไม่ได้เข้าใจพ่อแม่คุณเลย คุณถึงได้รู้สึกโดดเดียว ความเห็นใจไม่ได้ช่วยให้จิตใจของคุณโตขึ้นหรอกนะ ถ้าคุณไม่เรียนรู้ที่จะเติบโต ด้านจิตใจด้วยตนเอง อดีตมีไว้ผลักดัน ปัจจุบันมีไว้ก้าวเดิน อนาคตมีไว้ให้พุ่งชน อย่าให้อดีตเป็นปมด้อยรั้งปัจจุบันให้จมลงเหวซิ อนาคตมันจะมืดบอด ไม่มีใครทำคุณ นอกจากใจคุณที่คิดไปเอง ว่าโดนรังแก จากคุณ : ..ฟ้าใส.. เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 54 13:26:47

ความคิดเห็นที่ 5 ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้นะครับ สู้ๆ ชีวิตผมก็มีปัญหามากครับ จากคุณ : lonelysuicide เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 54 14:22:16

ความคิดเห็นที่ 6 อย่ามัวแต่คิดวนอยู่ในอดีตเลยครับ ลุกขึ้นมาทำอะไรเจ๋งๆ ให้พ่อแม่เห็น ให้เพื่อนๆ พี่น้องเราเห็น ให้พวกเขาตะลึงในความสามารถเรา ดีกว่ามานั่งระทมทุกข์กะอดีตให้เสียเวลาเปล่าๆ อย่าไปคิดว่าที่ชีวิตเราตกต่ำเพราะอดีตชาติไม่ดี มันไม่เกี่ยวกันหรอก ลองอ่านประวัติคนรวยหลายๆ คนแล้วจะรู้ว่า เค้าเจอเรื่องแย่ๆ มามากกว่าเราเยอะ จากคุณ : LamoonMan เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 54 16:43:42

ความคิดเห็นที่ 7 ที่คุณสาธยายมา มีคนโดนหนักกว่าคุณอีกครับ ปัญหามันอยู่ที่วิธีคิดและความนับถือตนเอง ถ้าคุณมีความนับถือตนเองที่สูงพอ คุณจะไม่จิตตกครับ วิธีสร้างความนับถือตนเองอย่างง่ายๆ คุณต้องมองหาสิ่งดีๆที่คุณทำได้ดี แล้วลงมือทำไปเลยครับ เช่น ปลูกต้นไม้ ทำอาหาร เลี้ยงสัตว์ อ่านหนังสือ ฯลฯ สารพัดกิจกรรม คิดให้ออกสิ มันต้องมีแน่ครับ โลกนี้มันต้องมีสักเรื่องแหล่ะ ที่ทำให้คุณ "ยิ้มหรือหัวเราะ" ได้ มองหามันให้เจอ แล้วเอาความสนใจไปโฟกัสที่จุดนั้น ปัญหา มีได้ครับ ใครๆก็มีกัน บางคนมีหนักด้วย แต่เราไม่จำเป็นต้องเป็นคนอมทุกข์ครับ ปัญหากับความทุกข์ เป็นส่องส่วนแยกกัน จงมองให้ขาด จำไว้ว่า เราสามารถมีปัญหาโดยที่ยังมีความสุขได้ครับ บางคนคิดว่าต้องให้ปัญหาหมดไปเสียก่อน จึงจะมีสิทธิมีความสุข ถ้าคิดแบบนี้ คิดผิดนะครับ กลับไปคิดใหม่ช้าๆ ละเอียดๆ แล้วคุณจะมองเห็นว่าที่ผมพูดมันจริงหรือไม่จริง จากคุณ : Generals เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 54 16:49:17

ความคิดเห็นที่ 8 .. เข้ามาตามดูอีกครั้ง ไม่นึกว่าจะพบ จขกท ลบเนื้อหาออก สิ่งนี้ ช่วยบอกว่า จขกท หลีกเลี่ยงการแก้ปัญหา อย่างตรงไปตรงมา และพร้อมจะกลบปัญหาไว้ที่ใต้พรม ขอแนะนำให้อ่านความเห็นของ เพื่อนทุกคนอย่างละเอียด ใช้ให้เป็นประโยชน์ค่ะ .. จากคุณ : ipiup เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 08:33:42

ความคิดเห็นที่ 9 โดนด่า!!!??? จากคุณ : ยิ้มเดียว เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 08:45:10

ความคิดเห็นที่ 10 ตอบคุณ ipiup มาคิดดูอีกที ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าลบเนื้อหาทำไม และผมก็อธิบายเป็นตัวอักษรไม่เก่งซะด้วย คุณ ipiup ช่วยอธิบายความคิดเห็นที่ 8 ให้ละเอียดอีกหน่อยได้มั้ยครับ ไม่เข้าใจจริงๆครับ ขอบคุณ คุณ ipiup และทุกคนมากนะครับ จากคุณ : ธนูเพลิง (ธนูเพลิง) เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 08:46:07

ความคิดเห็นที่ 11 ตอบคุณ ยิ้มเดียว ความเห็นที่ 9 เอ่อ คือ ที่ผมเขียนว่าโดนด่า ไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้นจริงๆนะครับ คือมันหมายความว่าปัญหาที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่มันมาจากผมเอง ต้องแก้ที่จิตใจของผมเอง ขอบคุณทุกคนจริงๆครับ ขอโทษที่เขียนข้อความบ้าๆ นะครับ จากคุณ : ธนูเพลิง (ธนูเพลิง) เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 08:59:14

ความคิดเห็นที่ 12 มาไม่ทันข้อความของคุณ อยากบอกแค่ว่า หากกำลังอ่อนแอ ลมพัดโดนก็เจ็บแล้วค่ะ จากคุณ : Flora's secret เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 09:37:58

ความคิดเห็นที่ 13 เข้ามาอ่านตั้งแต่โพสแรกๆแต่ไม่ได้แสดงความเห็น จะบอกว่าคนที่มีพื้นฐานทางครอบครัวหรือสภาพชีวิตวัยเด็กที่ไม่น่าจดจำมีเยอะค่ะ และหลายๆคนหนักกว่าเจ้าของกระทู้มากมายนัก ดิฉันก็เป็นคนหนึ่งในกลุ่มจำนวนคนเหล่านี้ อยากบอกว่าคนแบบเราๆนี่โตขึ้นมาแล้วมีสองแบบใหญ่ๆเลยก็คือ 1 กลุ่มที่ใช้สิ่งต่างๆที่ผ่านมาในชีวิตเป็นแรงขับให้ชีวิตเดินไปข้างหน้า ฟันฝ่าอุปสรรคไปได้และส่วนใหญ่ค่อนข้างประสบความสำเร็จ 2 กลุ่มที่เฝ้าคิดวนเวียนแต่อดีตที่ผ่านมาไม่ว่าจะนานแค่ไหน คร่ำครวญแต่ส่ิงที่ได้รับ เวทนาตัวเอง คนกลุ่มนี้น้อยรายมากๆที่จะประสบการความสำเร็จหรือเอาตัวรอดได้ คุณเลือกได้ว่าจะเป็นแบบกลุ่มไหน อดีตก็คืออดีต มันจบไปล้ว กลับไปแก้ไขไม่ได้ สิ่งที่ทำได้คือเข้าใจ อภัย และวางมันลง ดิฉันวางมันลง ขุดหลุมฝังกลบมาหลายปีแล้ว หลังจากวางมันก็ลืมเลือนไปตามกาลเวลาไม่มาทำร้ายเราอีกต่อไปค่ะ จากคุณ : Alone with out lonely เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 14:39:16

ความคิดเห็นที่ 14 เราเข้าใจคุณนะ รวมถึงรู้ว่าทำไม คุณถึงลบข้อความด้วย พอถึงตอนคุณพูดว่า เหมือนโดนด่า ก็ยิ่งเข้าใจ แม้จะเข้าใจไม่ทั้งหมด แต่พอเข้าใจแรงผลักดันในการกระทำของคุณ อยากให้คุณลองชนตัวเองดูสักตั้งจัง เอาใจช่วย ให้แต่ละวันที่ผ่านช่วยให้คุณเติบโตขึ้นกว่ากรอบที่คุณเผลอวางมันไว้ นะคะ จากคุณ : ยิ้มเดียว เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 20:25:40

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่ทันได้อ่านหัวข้อเหมือนกันค่ะ แต่คิดว่าจขกท.เองก็คงมีความทุกข์ใจไม่น้อย อยากบอกว่าทุกคคห.ของเพื่อนๆพี่ๆในนี้มีประโยชน์และแง่คิดมากมาย   ถ้าไม่เข้าใจจะลองอ่านซ้ำหลายๆรอบก็ได้ค่ะ              ...เราชอบเข้ามาอ่านเวลาที่ท้อใจเรื่องงานต่างๆ แม้จะคนละปัญหากันก็ตาม อย่าเก็บปมในอดีตมาเป็นตัวบั่นทอนจิตใจเลยนะคะ      ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : purpleice เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 20:54:35