++ KAEW ไดอารี่ ++ น้อง H หนี น้องน้ำ ตอนนี้กลับคืนเมืองแล้วค่ะ
|
 |
สวัสดีค่ะ พ่อแม่พี่น้องทั้งหลาย
กลับมารายงานตัวแล้วนะคะ หลังจากหายเงียบไปนานแสนนาน ด้วยเหตุผลที่ฮอตฮิตมากคือ "น้ำท่วมบ้าน" ชีวิตเริ่มวุ่นวายมาตั้งแต่เดือนก่อนค่ะ เพราะดูข่าวน้ำท่วมทั้งวัน ดูแล้วก็เครียด ทั้งสงสารคนที่ถูกน้ำท่วม กับกลัวบ้านตัวเองจะถูกท่วมด้วย เพราะบ้านเราเป็นบ้านชั้นเดียว ครอบครัวเราก็มีแค่ 3 สาว คือเรา กับคุณอาอีก 2 คน และอีก 3 หนุ่ม คือ หมาทั้งสามตัว
ดังนั้นการเตรียมตัวป้องกันน้ำท่วมก็ต้องทำเองหมด มีเพื่อนๆในเว็บมาช่วยเรียงกระสอบทรายบ้าง ช่วงนั้นก็แปลงร่างเป็นกรรมกร แบกกระสอบทราย(มีเกือบ 200 กระสอบแน่ะ) ยิงกาวซิลิโคน ขนของ ย้ายของ ทำให้รู้ว่า ผู้ติดเชื้อ HIV ก็แข็งแรงนะเฟ้ย ใช้แรงงานได้ทุกสิ่งอย่าง
ปัญหาสำคัญคือ สมบัติสุดรักของเรา ดันเป็น "หนังสือ" ซึ่งมันไม่ถูกกับน้ำอย่างแน่นอน และมปริมาณมากๆๆๆๆ ีน้ำหนักเยอะ ขนย้ายยาก ก็แบกหนังสือหนีน้ำกันหลังแทบหลังค่ะ เอาไปฝากไว้ที่ทำงานบ้าง บ้านเพื่อนคุณอาบ้าง
แล้ววันที่ชีวิตเริ่มวิกฤตก็คือ วันที่น้ำเข้าคลองประปา แล้วทำให้แถวๆหลักสี่มีน้ำท่วม เพราะมันเป็นวันก่อนที่เราต้องไปรับยาต้านHIV ที่โรงพยาบาล ด้วยความที่ดูข่าวมาเยอะ ก็เลยกลายเป็นหมูน้อยตื่นตูม ตื่นเต้นตกใจว่าน้ำใกล้มาถึงบ้านแล้ว
วันรุ่งขึ้นเลยรีบไปโรงพยาบาลแต่เช้า และขอไม่รอพบคุณหมอประจำตัวซึ่งจะมาตอนเย็น ก็เลยได้พบคุณหมอประกันสังคมท่านอื่น ซึ่งคุณหมอก็น่ารัก เซ็นต์สั่งยาต้านไวรัสให้เรา และแถมยาแก้ท้องเสีย เกลือแร่ มาให้อีกถุงใหญ่ เพราะคุณหมอบอกว่าช่วงน้ำท่วมนี่อาจจะท้องเสียได้ง่าย ยิ่งเป็นผู้ติดเชื้อยิ่งต้องระวังจะป่วย หมอห้ามเดินลุยน้ำ เพราะเราผิวบาง แถมมีรอยถลอกจากการเกา เยอะแยะไปหมด คุณหมอบอกว่าเดี๋ยวเชื้อโรคมันเข้า
ฟังแล้วยิ่งตื่นตูมเป็นการใหญ่ กลับบ้านไปบอกคุณอาให้เก็นเสื้อผ้าเตรียมอพยพ โชคดีที่ตอนนั้นเข้าแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเรื่องน้ำที่หลักสี่ได้ น้องน้ำก็เลยชลอตัวยังไม่มาถึงบ้านเรา แต่ประเมินสถานการณ์แล้ว สรุปกันว่า บ้านเราคงไม่รอดแน่
ก็วางแผนกันว่าจะไปอยู่ไหนดี ญาติก็ไม่ค่อยมี ที่มีก็อยู่อยุธยา ซึ่งบ้านเหลือแต่หลังคาไปแล้ว เพื่อนคุณอาก็มีชวนให้ไปอยู่ด้วย แต่การไปอยู่กับคนที่ไม่รู้ว่าเราเป็นผู้ติดเชื้อ HIV มันก็ระแวงเนอะ ไม่รู้จะแอบกินยายังงัย เพื่อนในเว็บก็ชวนไปอยู่ด้วย อันนี้ไม่มีปัญหาเรื่อง HIV แต่เกรงใจเพราะบ้านเรามีหมาอีก 3 ตัวที่ต้องไปด้วยกัน
ก็เลยเก็บของเตรียมอพยพไปเรื่อยๆก่อน เจ้าช่วงก่อนน้ำมานี่มันเครียดมากๆนะ ขนาดมียาคลายเครียด แก้โรคซึมเศร้าของเรา กินไว้ทุกวัน ยังช่วยไม่ค่อยได้ เราจัดกระเป๋าอพยพไว้ ของส่วนใหญ่ก็จะเป็นพวกยา ยาต้านไวรัส HIV นี่จับห่อพลาสติค แยกเก็บหลายกระเป๋า กลัวขาดยา ถ้าต้องติดอยู่กลางน้ำท่วมแล้วมีกู้ภัยมาส่งยา HIV คงจะเอิกเกริกมิใช่น้อย
น้องน้ำเดินทางใกล้บ้านเราเข้ามาทุกที จนทนไม่ไหวแล้วเครียด และเขตจตุจักรบ้านเรา ก็ถูกประกาศเป็นเขตอพยพ ครอบครัวเรา 3 คน และ 3 หมาก็ออกเดินทางอพยพเมื่อวันที่ 1 พ.ย จุดหมายคือ บ้านเด็กแกร์ด้า ที่ลพบุรี
ก็เขาประกาศให้อพยพออกจากบ้าน แต่ไม่ประกาศหยุดงาน ก็เลยสนองนโยบาย โดยการอพยพไปอยู่ที่ทำงาน ซะเลย ปกติเดินทาง กรุงเทพ- ลพบุรี ใช้เวลา 3 ชั่วโมง แต่ในช่วงน้ำท่วมใช้เวลา 8 ชั่วโมง ออกเดินทางตอนเช้า ไปถึงเย็นพอดี
ไปอยู่บ้านแกร์ด้า ก็มีความสุขดีค่ะ ได้ทำงานด้วย แต่ไม่ได้สอนภาษาอังกฤษ เหมือนอย่างเคย เพราะหยุดเนื่องจากน้ำท่วมไปนาน เด็กๆลืมหมดอีกแล้ว และ เราเองก็ไม่พร้อมสอน เนื่องด้วย มันเครียดกับน้องน้ำ และ ต้องดูแลคุณอา และ สามหมา ก็เลยทำแค่ สอนการบ้านเด็กๆ เล่นกับเด็ก แนะแนวชีวิตบ้าง สอนโน่นนิดนี่หน่อยบ้าง
สามหมาเมืองกรุงของเรา ไปอยู่บ้านนอกแล้วมีความสุขมาก วิ่งกันขนกระจาย เห็นกระโดดเกาะกันเป็นร้อย คราวนี้ตอนกลางคืนซึ่งคนและหมาต้องนอนด้วยกัน เห็บก็เดินขึ้นตัว ขึ้นหัวเราแทน ไม่เป็นอันนอนกัน
เพราะฉะนั้นกิจกรรมหลักในศูนย์อพยพบ้านแกร์ด้าก็คือ การหาเห็บหมา
ครอบครัวเราอพยพไปอยู่แกร์ด้าได้ 3 วัน น้องน้ำก็ทำการเข้ายึดบ้านเรา โดยเข้ามาอยู่ในห้องครัวบ้านเราประมาณความสูงครึ่งแข้ง และแวะมาห้องรับแขกสักตาตุ่ม โดยน้องน้ำพักอาศัยอยู่ในบ้านเราประมาณ 2 อาทิตย์
สรุปรวมเวลาที่เราเป็นผู้อพยพก็ 20 กว่าวันค่ะ ปลอดภัย แข็งแรงดี อาการของ HIV ไม่กำเริบ แต่อาการโรคภูมิแพ้ รุมเร้ามาก ทำให้รู้ว่า ภูมิแพ้ นี่น่ากลัวกว่า AIDS อยู่บ้านนอกเราก็แพ้ได้ทุกสิ่งอย่างค่ะ คันไปหมดทั้วตัว ทั้งตา เกาจนเลือดโชก จมูกก็ จามได้ทั้งวัน จามมากๆก็เลือดกระจายค่ะ แต่ก็ชินแล้วหล่ะ กินยาแก้แพ้ทุกวัน ก็"เอาไม่อยู่"
กลับเข้าเมืองกรุงอาทิตย์ก่อน แล้วก็วุ่นวายกับการทำความสะอาดบ้าน หนังสือและข้าวของทั้งหลายยังไม่ได้ขนกลับมา เพราะต้องซ่อมบ้านก่อน และ ยังงงๆว่าจะขนกลับมายังงัยนะ มันเยอะมาก คือตอนขนไปอ่ะมันตื่นเต้นตกใจ ทั้งแบกทั้งลากได้ไม่มีเหนื่อย แต่ตอนนี้แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว
เมื่อวานเพื่อนโทรมาเล่าว่า ไปรับยาต้านที่โรงพยาบาล แล้วคุณหมอถามหาเราว่าหายไปไหน เพราะเมื่อเดือนก่อนก็ไม่เจอกัน เดือน พ.ย ก็ไม่ได้ไปตามนัด เพราะยังอพยพอยู่ แต่เราก็ไม่ได้ขาดยา เพราะที่แกร์ด้ามียาต้านให้แบ่งกินเยอะเลยค่ะ เลื่อนนัดคุณหมอเป็นอาทิตย์หน้า เดี๋ยวจะเอาหุ่นอวบระยะสุดท้ายไปอวด
ช่วงน้ำท่วมนี่เป็นภาวะ เครียด เหนื่อย ... กิน มันก็เลยอ้วนขึ้นเยอะอ่ะคะ
รายงานตัวเท่านี้ก่อนนะคะ สำหรับท่านที่ส่งของบริจาคเข้า ตู้ ป.ณ 147 ของเว็บแก้วไดอารี่ ตั้งแต่ต้นเดือนเรายังไม่ได้เข้าไปดูนะคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเข้าไปค่ะ ไปรษณีย์หลักสี่ เขาก็เพิ่งจะน้ำลดค่ะ
บอกบุญว่า ท่านใดอยากบริจาคของให้เด็กกำพร้าที่ติดเชื้อ HIV ของบ้านแกร์ด้า ก็ยังบริจาคได้เรื่อยๆนะคะ ของที่ต้องการเรื่อยๆก็คือ
- หนังสือ ทั้งของเด็กเล็ก เด็กโต หรือวัยรุ่น ทั้งภาษาไทย ภาษาอังกฤษ
- เครื่องเขียน สมุดระบายสี สี
- และตอนนี้ที่แกร์ด้าเริ่มหนาวแล้วนะคะ เสื้อหนาวก็รับบริจาคค่ะ หรือ ถุงเท้า หมวกไหมพรม ผ้าพันคอ ก็ได้ค่ะ เพราะที่นั่นลมแรงมากๆๆ
- ชุดชั้นใน ของเด็กผู้หญิง กางเกงใน เด็กผู้ชาย ก็รับนะคะ(อันนี้ขออนุญาตว่า ขอของยังไม่ได้ใช้นะคะ)
ส่งได้ที่ เว็บแก้วไดอารี่ ตู้ ป.ณ 147 ปณจ.หลักสี่ กรุงเทพ 10210
ขอบคุณแทนเด็กๆด้วยค่ะ
| จากคุณ |
:
++MooKaew++  
|
| เขียนเมื่อ |
:
28 พ.ย. 54 23:11:09
|
|
|
| 
