ความคิดเห็นที่ 1 มีคนรู้จักของน้องที่รู้จักของเรา... ได้รับอุบัติเหตุจากการถูกรถชน หลังจากนั้นก็สลบในห้องไอซียู อยู่มาวันนึงเธอฟื้นขึ้นมา ใช้ชีวิตได้ปกติ...แต่อยู่ดีดีเหมือนแบตหมด เธอก็หลับต่อ...โดยที่หาสาเหตุไม่ได้ ว่าน้องเขาเป็นอะไร อ่านกระทู้เรื่องอาการของภรรยาคุณ อาการช่างละม้ายกะของน้องคนนี้มาก แต่หมอเขาก็ไม่ทราบสาเหตุนะคะ ว่ามาจากสาเหตุอะไร อาจจะเกิดจากการได้รับความกระทบกระเทือน เป็นกำลังใจให้ครอบครัวของคุณนะคะ ขอให้ภรรยาคุณหายไวไวค่ะ จากคุณ : ฟากฟ้าฝั่งฝัน เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 00:08:34

ความคิดเห็นที่ 2 รออ่านต่อนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : pattama_bia (Pattama_Bia) เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 00:51:29

ความคิดเห็นที่ 3 ตามอ่านอยู่นะคะ เล่าต่อ ในกระทู้นี้เลยค่ะ ไม่ต้องตั้งกระใหม่   จากคุณ : แมวน้อยร้อยชั่ง เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 05:14:51

ความคิดเห็นที่ 4 งง ตามอ่านไปมาก็ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น รู้แต่ว่าป่วย จากคุณ : angelzpuu เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 21:04:01

ความคิดเห็นที่ 5 คุณแมวน้อยร้อยชั่งครับ ผมจะเขียนต่อในกระทู้นี้กระทู้เดียวครับ คุณ angelzpuu ครับ ผมได้สรุปเรื่องราวไว้ในกระทู้ http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L11705329/L11705329.html ที่ผมแชร์ประสบการณ์ เผื่อเป็นประโยชน์แก่ทุกท่านในเชิงป้องกัน เพราะบางเรื่องผมยังนึกไม่ถึงเลย เช่น คุณหมอใช้ที่อยู่ของผมในการคาดการณ์ว่า ภรรยาของผมเป็นโรคอะไร เนื่องจากเป็นการเขียนแล้วส่งกระทู้ขึ้นเลย (ไม่ได้ร่างก่อน) จึงทำให้มีความผิดพลาดบ้าง การแก้ไขนั้นจะเป็นการแก้คำผิดหรือปรับข้อความให้สื่อสารชัดเจนขึ้น ช่วงนี้ผมยังพอมีเวลาว่างอยู่บ้างพยายามจะเขียนให้เสร็จภายในเดือนนี้ ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความสนใจ แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 55 01:17:05 แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 55 00:51:04 จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 00:41:33

ความคิดเห็นที่ 6 เกิดความผิดพลาดตอนแก้ไขข้อความครับ ความคิดเห็นที่ 7 => ได้เธอกลับมา เพราะรักและปาฏิหาริย์ - (3) พยานรัก มีแก้ไข: ของหนักนั้นมาก แก้เป็น ของนั้นหนักมาก, ภาวะแท้งคุมคาม แก้เป็น ภาวะแท้งคุกคาม, ผมให้ยินเสียง แก้เป็น ผมได้ยินเสียง แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 55 18:15:02 แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 55 10:39:57 แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 55 10:36:59 แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 55 10:36:12 จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 10:35:40

ความคิดเห็นที่ 7 ได้เธอกลับมา เพราะรักและปาฏิหาริย์ - (3) พยานรัก การมีลูกนั้นไม่ยากครับ แต่การรักษาลูกไว้ยากกว่า  หลังจากพาเธอไปฝากครรภ์ไม่กี่วันก็ถึงเทศกาลตรุษจีน ในวันจ่ายผมชวนเธอไปซื้อของไหว้ วันนั้นซื้อของเยอะมาก รถก็จอดไกลด้วย ผมให้เธอรออยู่เดี๋ยวผมจะทยอยหิ้วของไปเก็บที่รถ เธอว่าเสียเวลา เลยช่วยกันหิ้วของมา ของหนักนั้นมาก หลังวันตรุษจีนหนึ่งวันเธอมีเลือดออกครับ เอ๊ะ! ประจำเดือนมาหรือ? ไม่น่าใช่ เพราะหมอก็ตรวจยืนยันแล้วว่า มีลูก  ผมรีบพาเธอไปหาหมอ และก็ได้คำตอบว่า เธอมีภาวะแท้งคุมคาม  หมอถามว่า ไปทำอะไรกันมา ก็เลยเล่าเรื่องต่างๆ หลังจากวันที่ไปพบหมอครั้งแรก จนถึงวันที่เลือดออก หมอถามย้ำว่า มีเพศสัมพันธ์หรือเปล่า ผมตอบว่า ไม่ครับ หมอตรวจด้วยเครื่องอัลตร้าซาวด์ พบว่า ตัวอ่อนยังอยู่ เลือดที่ออกเป็นผนังมดลูกด้านที่ไม่มีตัวอ่อนฝังอยู่ หมอฉีดยาให้แล้วสั่งว่า ให้เธอนอนนิ่งๆ ห้ามออกแรง ประมาณ 3-4 วัน (โชคดีที่เจ้านายของเธอให้หยุดงานได้ ตอนแรกผมคิดว่าถ้าไม่ได้จะให้เธอลาออก) หมอบอกว่า ถ้าแท้งแล้ว โอกาสมีลูกในครั้งต่อไปจะยากขึ้นด้วย ให้เลือกเอาว่าจะเอาลูกหรืองาน ผมเลยเลือกลูกครับ เหตุที่เกิดขึ้นนี้ คาดว่า เธอยกของหนักแล้วมีการเกร็งหน้าท้องครับ [ภาวะแท้งคุมคาม เป็นการตั้งครรภ์ที่มีเลือกออกทางช่องคลอด โดยที่ปากมดลูกยังไม่เปิด เกิดในช่วงการตั้งครรภ์ที่มีอายุก่อน 28 สัปดาห์ สาเหตุของการแท้งมักเกิดจากความพิการของทารกแต่กำเนิด ความผิกปกติของโครโมโซม การตั้งครรภ์โดยไม่มีตัวอ่อน ความผิดปกติของมดลูก การมีเพศสัมพันธ์ หรือไม่ทราบสาเหตุ พบได้ถึงร้อยละ  25 ของการตั้งครรภ์ทั้งหมด] การตั้งครรภ์ผ่านมาประมาณ 6 เดือน ไม่มีอะไรผิดปกติ เจ้าตัวน้อยเริ่มซุกซนในท้องแม่ เธอว่า รู้สึกลูกดิ้นด้วย (เรื่องเพศสัมพันธ์ตัดทิ้งเลยครับ ผมกลัวลูกแท้ง) เธออยากรู้ว่า ลูกเป็นชายหรือหญิง ผมเลยว่าเป็นชายแน่นอน (เพราะว่่า คุณลุงเอก ท่านบอกให้เราแต่งงานกัน ลูกชายจะมาเกิดแล้ว) เลยไปขอหมอทำอัลตร้าซาวด์เพื่อดูเพศ (หมอไม่สนับสนุนให้ทำการดูเพศครับ) ปรากฏว่า เป็นลูกชายจริงๆ นะ ภาพอัลตร้าซาวด์ดูไม่รู้เรื่องเลย หมอเลยเขียนรูปจู๋ลงในภาพ (นี่ไง อ๋อนี่หรือ) หลังจากนั้นมาผมคุยกับลูกทุกคืน เล่านิทานไม่รู้จบให้ฟัง เธอขำตลอด ผมบอกเธอว่า เบาๆ เดี๋ยวลูกตกใจ (เมื่อลูกคลอดมาแล้ว ผมเล่านิทานไม่รู้จบให้ฟัง รู้สึกว่า ลูกตั้งใจฟังครับ) จะเจอหน้ากันแล้ว 8 เดือนแล้ว ผมและเธอก็ยังไปทำงานและใช้ชีวิตตามปกติ (เธอก็ทำงานหนักเหมือนตอนไม่ท้อง ยกเว้นเรื่องขับรถ ผมไปรับไปส่งตั้งแต่ท้องเริ่มใหญ่) แล้วเหตุไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น วันหนึ่งเธออาบน้ำ ซึ่งผมได้ซื้อเก้าอี้อาบน้ำให้ใช้ เธอลุกแล้วเสียหลักล้มลงก้นกระแทกพื้น ผมรีบพาเธอไปหาหมอ โชคดีไม่เป็นอะไร ก่อนกำหนดคลอด 1 อาทิตย์ เธอเริ่มเจ็บท้องในวันศุกร์ เธอว่า ทนไหวไม่เป็นไร พรุ่งนี้มีงานสำคัญ วันเสาร์เธอยังไปทำงานครับ ช่วงเที่ยงผมรีบไปรับเธอด้วยความเป็นห่วง คืนวันเสาร์เธอเจ็บท้องทั้งคืน แต่ก็ยังไม่ยอมไปหาหมอ เช้ามืดวันอาทิตย์ ผมพาเธอไปโรงพยาบาล (โรงพยาบาลที่ฝากท้องอยู่ห่างบ้าน 30 กิโล) หมอให้เธอพักในห้องรอคลอด เวลา 6 โมงเช้ามีหมอเวรมาตรวจ บอกว่า ปากช่องคลอดเปิดแค่ 2 เซ็น อีกนานกว่าจะคลอด อาจข้ามวัน (โอ้! การมีลูกลำบากอย่างนี้เอง มิน่าน้องๆ ที่มีลูกคนเดียวบอกไม่อยากมีอีก ผมถามแม่ว่า เจ็บท้องนานหรือ แม่เล่าให้ฟัง คนนี้ 3 วัน คนนี้ 4 วัน) ผมแวะมาบ้านแม่ซึ่งอยู่ใกล้โรงพยาบาลเพื่อบอกข่าวการคลอด เวลา 7 โมงเช้า หมอที่ฝากครรภ์โทรเข้ามาว่า ขอผ่าคลอด เนื่องจากน้ำคร่ำขุ่นไม่ดีต่อเด็ก ผมบอกให้หมอถามเธอว่า ผ่าคลอดไหม หมอตอบว่า เธอให้ผ่าคลอด ผมรีบกลับไปโรงพยาบาล (ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง) ปรากฎว่า เธอเข้าอยู่ในห้องคลอดแล้ว  ประมาณ 9 โมง พยาบาลเข็นลูกออกมา ผมให้ยินเสียงเหมือนลูกแมวร้อง 2-3 ครั้ง แล้วตามพยาบาลขึ้นไปห้องเด็กแรกคลอด ประมาณ 30 นาที ผมเห็นเจ้าตัวน้อยนอนเล่น ยิ้มไปมา ส่วนเธอกลับมาอยู่ห้องพัก ยังเมายาสลบ อาเจียนอย่างเดียวกินอะไรไม่ได้เป็นวัน และในที่สุดพยานรักก็ได้ลืมตาดูโลก เจ้าตัวน้อยแข็งแรง ไม่มีอะไรผิดปกติ *************************************************** - ภาวะแท้งคุมคาม  คนที่จะมีลูกควรรู้ไว้ - กว่าจะได้ลูกมา ไม่ง่ายเลย (แต่แม่ผมบอกว่า กว่าลูกจะเป็นผู้เป็นคนยากกว่า) *************************************************** จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 10:51:34

ความคิดเห็นที่ 8 มานั่งรออ่านต่อค่ะ จากคุณ : chapa66 เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 12:47:09

ความคิดเห็นที่ 9 รออ่านต่อค่ะ ^^ จากคุณ : Aqualela เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 17:13:45

ความคิดเห็นที่ 10 ได้เธอกลับมา เพราะรักและปาฏิหาริย์ - (4) ความพลัดพราก ชีวิตที่ผ่านมาผมและเธอมีความสุขมากจากการที่มีเจ้าตัวน้อยมาเป็นพยานรัก แต่ใครจะคาดคิดว่า ความพลัดพรากจะเกิดขึ้น เธอได้หยุดงานดูแลลูก 3 เดือน ผมเพิ่งรู้ว่า การเลี้ยงเด็กเหนื่อยมาก เจ้าตัวน้อยตื่นขึ้นมาก็ทำงานทันที ไม่มีการบิดขี้เกียจหรือโอ้เอ้เลย ยิ่งตอนคว่ำคลานได้นี่สุดยอดครับ ตื่นแล้วคว่ำคลานไปไหนต่อไหน ผมกับเธอยังหลับอยู่เลย โชคดีที่เจ้าตัวน้อยไม่งอแงเท่าไร เจ้าตัวน้อยชอบนอนซุกเธอทุกวันถึงจะหลับ เธอกลับไปทำงาน คุณแม่ผมมาช่วยเลี้ยงลูกให้ ปีที่เธอป่วยเป็นปีชงของเธอครับ ปีนี้ผมพาเธอไปทำบุญตั้งแต่ต้นปี มีเวลาว่างก็พาเข้าวัดทำบุญ งานเธอยุ่งมากครับ ในเดือนเมษา เธอว่า ตั้งแต่แต่งงานมายังไม่ได้ไปฮันนีมูนเลย (เออ จริง มัวแต่ทำงานกัน) เธอขอให้พาไปเที่ยวโดยเธอจะหาสถานที่และจะไปช่วงพฤษภา เพราะช่วงนั้นงานของเธอจะเบาลง ก่อนวันสงกรานต์ผมพาเธอไปไหว้เจ้าและทำบุญซื้อโลงศพ อีกประมาณ 2 วัน เธอเล่าให้ฟังว่า ลูกน้องเธอฝันว่า เธอขับรถแล้วรถชน เธอคอขาดกระเด็น และลูกน้องคนนี้ฝันถึงคนตายมาแล้ว 2 คน แล้วตายจริงทั้ง 2 คน ผมเลยบอกเธอว่า เราเพิ่งไปทำบุญมา ฝันร้ายจะกลายเป็นดี แต่ผมก็หวั่นใจอยู่  ช่วงสงกรานต์พาเธอไปทำบุญอย่างเดียวเลยครับไม่ได้เที่ยวที่ไหน อากาศช่วงสงกรานต์ร้อนมากครับ คนแน่นทุกวัดเลย หลังจากหยุดสงกรานต์เธอไปทำงาน 1 วัน แล้ววันรุ่งขึ้นเธอไม่ไปทำงาน บอกว่า ไม่สบายไปไม่ไหว ผมขับรถไปทำงานพอถึงที่ทำงานผมตัดสินใจขับรถกลับทันที เพราะตั้งแต่รู้จักกันมาเธอเคยเป็นแค่ไข้หวัดเล็กน้อย ส่วนผมป่วยมากกว่าเธออีก ผมรับเธอไปหาหมอที่โรงพยาบาลใกล้บ้าน คุณหมอให้ยามาทานบอกว่าเป็นหวัด วันรุ่งขึ้นเธอไปทำงานตามปกติ เธอว่า ดีขึ้นแล้ว อีก 4 วันต่อมา เธอได้ที่จะไปฮันนีมูนกัน เธอบอกให้ผมเตรียมลางานและติดต่อที่พักให้ด้วย เย็นนั้นเธอบ่นว่า วันนี้กินอะไรไม่อร่อยเลย วันรุ่งขึ้นเธอและผมต่างขับรถไปทำงาน ผมกำลังจะเข้าประชุมบริษัทประมาณ 10 โมง ทางบริษัทเธอโทรมาหาบอกว่า เธอเป็นลม ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลใกล้บริษัทเธอ ผมโทรไปลาหัวหน้าแล้วรีบขับรถไปทันที เมื่อถึงโรงพยาบาลเห็นเธอหลับอยู่ คุณหมอกำลังตรวจดูว่า หัวเธอล้มไปฟาดอะไรหรือไม่ ผมรู้สึกแปลกใจว่า ทำไมไม่ขับรถของเธอมาส่ง กลับเอารถของพนักงานมา (รถบริษัทไม่ว่าง) น้องๆ ที่มาส่ง (มากันหลายคน) บอกว่า หากุญแจรถเธอไม่เจอ คุณหมอว่า โรงพยาบาลนี้เล็กไม่สะดวกรักษา เพราะไม่มีเครื่องมือ ให้รีบส่งไปโรงพยาบาลใหญ่ดีกว่า ตอนแรกผมคิดว่า จะส่งไปที่โรงพยาบาลเอกชนที่ทำประกันสังคมไว้ แต่ด้วยเหตุที่โรงพยาบาลมีชื่อเสียงด้านอื่นมากกว่าการรักษาพยาบาล และก็อยู่ไกลรวมถึงรถติดมากด้วย ผมตัดสินใจพาเธอเข้าโรงพยาบาลเอกชนที่มีชื่อเสียงที่อยู่ใกล้ที่สุด ระหว่างที่รอรถพยาบาลจากโรงพยาบาลที่จะย้ายไป ผมได้คุยกับน้องๆ ว่าเหตุการณ์เป็นอย่างไร น้องๆ อ้ำอึ้ง ก่อนที่จะบอกว่า เธอไม่ได้ล้ม เธอนั่งหลับที่โต๊ะทำงาน มีคนเห็นว่า ผิดปกติ เพราะ เธอไม่เคยทำแบบนี้ พอเรียกเธอไม่รู้สึกตัว ก่อนที่เธอจะหลับมีคนงานเดินผ่านหน้าห้อง เห็นเธอหันมาสะแหยะยิ้ม เห็นแล้วน่ากลัวมากขนลุกไปหมด และที่น้องๆ มากันมากนี้ เพราะ กำลังพาเธอขึ้นรถ ปรากฎว่า เธอตื่นและเริ่มเดิน ทางบริษัทพยายามพาตัวเธอมาโรงพยาบาล ปรากฎว่า พนักงานผู้ชาย 4 คน พยายามจะพาเธอขึ้นรถ กลับถูกเธอลากไปมา ระหว่างที่เล่ากันอยู่เธอตื่นขึ้นมา และลุกขึ้น ผมรีบเดินไปหาและคุยกับเธอ เธอยังอยู่ในอาการงง ผมถามถึงกุญแจรถ เธอว่า อยู่ในกระเป๋าถือ เธอพยายามจะเดินออกจากโรงพยาบาล บอกผมว่า จะไปหาลูก พาเธอไปที (และนี่เป็นการพูดคุยกับเธอครั้งสุดท้ายก่อนเธอหลับไป) จากนั้นเธอก็หมดสติและมีอาการกระตุก ซึ่งคุณหมอว่าเป็นอาการชัก แต่ถ้ามีอาการทางสมองไม่น่าขับรถไปทำงานได้ เธอถูกส่งตัวมาถึงโรงพยาบาลที่สอง ประมาณ 11.00 น. คุณหมอรีบมารับตัวและส่งเธอเข้าสแกนสมองทันที ประมาณครึ่งชั่วโมงคุณหมอแจ้งว่า สมองปกติ รอผลเลือดและผลการตรวจเชื้อ (ซึ่งผลที่ออกมาภายหลังปกติ) เธอถูกส่งตัวเข้า ICU ผมจึงได้โทรแจ้งคุณแม่ของผมและญาติของเธอ แม่ผมโทรแจ้งลุงเอก ปรากฎว่า ลุงเอกให้แม่ผมรีบไปหา ให้ไปเอาน้ำมนต์มารดเธอก่อนพ้นคืนนี้ ลุงเอกว่า เธอธาตุไฟแตกถ้าทำไม่ทันจะไม่พ้นคืนนี้ เหมือนบังเอิญหรือโชคดีน้องชายผมและแฟนเขาขับรถมาจากต่างจังหวัดเพื่อมาเยี่ยมคุณแม่พอดี เลยได้พาคุณแม่ไปหาลุงเอก ซึ่งการเดินทางไปหาลุงเอกและถึงโรงพยาบาลใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมง ตอนหัวค่ำญาติเธอมา 6-7 คน เธอนอนหลับอยู่ใน ICU (ห้องรวม) และเริ่มมีอาการตัวร้อนและร้อนขึ้นเรื่อยๆ (วัดความร้อนจากการสัมผัส) จนถึงประมาณ 2 ทุ่ม คุณแม่ผมก็มาถึง ผมรีบเอาน้ำมนต์มาสาดใส่เธอ โดยรอบเตียงที่เธอนอนอยู่มีญาติๆ ของเธออยู่ด้วย ปรากฎว่า ไม่ถึง 10 นาที ตัวเธอเย็นลงจนเป็นปกติ ผมเดินออกมาข้างนอกห้อง ICU ได้ยินเสียง ญาติของคนไข้เตียงถัดไปพูดว่า เตียงโน้นเล่นสาดน้ำมนต์ใน ICU วันรุ่งขึ้นผมลางานและรีบมาหาเธอแต่เช้า ถามพยาบาลถึงอาการของเธอ พยาบาลบอกว่า ตั้งแต่ผมกลับไป เธอยังคงมีอาการปกติ ช่วงสายคุณหมอแจ้งว่า จะขอตรวจวัดคลื่นสมอง ผมถามคุณหมอว่า เธอเป็นอะไร คุณหมอแจ้งว่า ยังไม่มีข้อสรุป ต้องรอผลตรวจเชื้ออีกประมาณ 7 วัน ซึ่งก็ไม่สามารถรู้ว่าจะรักษาได้หรือไม่ (ผมถามตัวเองในใจว่า เธอจะอยู่ถึง 7 วันหรือ?) ผมตัดสินใจย้ายเธอไปโรงพยาบาลเอกชนที่ประกันสังคมไว้ เพราะค่ารักษาที่นี่สูงมาก แค่นอนดูอาการก็คืนละหลายหมื่น คุณหมอที่รู้จักเลยแนะนำว่า  ย้ายไปก่อนถ้าผลออกแล้วค่อยกลับมารักษา เธอจึงถูกย้ายมาโรงพยาบาลที่สามในช่วงเที่ยงของวันนั้น คุณหมอที่มารับได้ขอใส่เครื่องช่วยหายใจ และหมอเฉพาะทางที่เกี่ยวข้องก็เข้ามาร่วมรักษา ผมประทับใจมากเนื่องจากไม่คาดคิดว่า โรงพยาบาลจะมีหมอครอบทุกด้าน และอำนวยความสะดวกให้เราเป็นอย่างดี เธอถูกส่งตัวเข้า ICU อีกครั้ง วันรุ่งขึ้นผมไปทำงานปกติ โดยไม่ได้บอกพี่ๆ น้องๆ ในที่ทำงานด้วยกันให้ทราบเลย แต่มีคนสังเกตุว่า ผมผอมไป (เนื่องจาก 2 วันที่ผ่านมา ผมกินแค่ขนมปังกับกาแฟเท่านั้น ผมไม่รู้สึกหิวเลย) ตลอดเวลาที่เธอป่วย ผมยังคงไปทำงานตามปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมแจ้งให้หัวหน้าซึ่งสนิทกันมากทราบแค่ว่า เธอยังพักอยู่ในโรงพยาบาล และในช่วงปีนี้มีญาติพนักงานในบริษัทที่ผมทำงานอยู่เสียนับสิบราย ร้องไห้มาคุยกับผม ผมได้แต่ปลอบใจ โดยทุกคนไม่รู้ว่า ผมกำลังสาหัสเหมือนกัน ตอนที่ทุกคนรู้ตกใจกันมาก  เพื่อนบ้านผมก็ไม่แจ้งให้รู้ เพราะผมคิดว่า ถ้ารู้แล้วจะรบกวนเวลาผม คงต้องมีคนอยากรู้แล้วมาสอบถาม เวลาที่เหลือน้อยนิด จากการทำงานและดูแลเธอนั้น ผมอยากพักผ่อน ส่วนเจ้าตัวน้อยนั้น อายุ 6 เดือน รู้แล้วว่า มีอะไรเปลี่ยนไป เค้าไม่มีแม่ให้ซุกนอนเหมือนทุกวัน นอนกระสับกระส่าย ผวาบ้าง ผมเห็นเจ้าตัวน้อยเหลือบตาดูรูปแต่งงาน และชี้ไปที่รูปเธอ ผมเหนื่อยมากบางวันทิ้งตัวหลับเลย บางวันยังหาข้อมูลเพื่อรักษาเธอไม่ได้หลับนอน ส่วนเจ้าตัวน้อยต้องหากินเอง ผมแปลกใจว่า ใครเอานม UHT ให้ลูกผมกิน ผมวางนมไว้กับพื้นบ้าน  แล้ววันหนึ่งผมก็เห็นเจ้าตัวน้อยคลานไปหยิบนมแล้วเจาะดูดกินเอง (ผมแอบอัดวีดีโอไว้ด้วย)  *************************************************** - มีใครเคยเตรียมใจว่า สักวันหนึ่งความพลัดพรากจะมาเยือน - คุณเชื่อเรื่องชงไหม? ความฝันเป็นจริงหรือ? - คุณเชื่อไหมว่า กรรมจะมาตอนที่คุณมีช่วงชีวิตดีสุด? (เพราะช่วงนั้นคุณจะเจ็บที่สุด) *************************************************** จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 55 01:49:57

ความคิดเห็นที่ 11 เป็นกำลังใจให้นะค่ะ  ขอให้ดีวันดีคืนหายเป็นปกติค่ะ จากคุณ : chapa66 เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 55 05:33:22

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นกำลังใจให้นะคะ แล้วก็อย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ จากคุณ : เชอรี่ (Quater) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 55 11:10:29

ความคิดเห็นที่ 13 ได้เธอกลับมา เพราะรักและปาฏิหาริย์ - (5) 7 วันแห่งความหวัง เคยได้ยินไหมครับว่า ถ้าวิญญาณออกจากร่างเกิน 7 วันจะเข้าร่างไม่ได้   ผมพยายามอย่างที่สุดเพื่อเอาเธอกลับมา   วันนี้เป็นวันที่ 3 ที่เธอหลับไป หมอส่งเธอไปสแกนสมองอย่างละเอียดอีกครั้ง และเริ่มให้ยาฆ่าเชื้อ เจาะเลือดและไขสันหลังส่งไปตรวจวิเคราะห์ เธอมีไข้ต่ำๆ เป็นบางครั้ง ผลการตรวจทั้งหมดออกมาว่า ปกติ  น้องที่บริษัทเธอโทรมาหาผม ให้ผมไปพบพระอาจารย์ หรือตรวจดูด้านไสยศาสตร์บ้าง (ผมเป็นนักวิทยาศาสตร์ น้องที่บริษัทเธอบอกว่า ลังเลที่จะโทรมาหา เพราะกลัวผมไม่เชื่อ ตอนนี้ผมทำอะไรได้ เพื่อเธอผมเอาหมดครับ) น้องที่บริษัทเธอได้พาผมไปพบพระอาจารย์ ผมได้ส่งรูปเธอให้พระอาจารย์ เมื่อท่านรับแล้ว ท่านร่อนรูปกลับทันที แล้วพูดว่า เธอตายไป 95 % แล้ว อีก 5 % อยู่ด้วยเครื่องช่วยหายใจ ผมรีบเก็บรูปเธอแล้วส่งให้พระอาจารย์แล้วบอกท่านว่า ผมมีโอกาสอีก 5 % ผมขอชีวิตเธอ พระอาจารย์ขอเสื้อผ้าเธอ แล้วบอกว่า จะสวดให้  7 วัน รอดก็รอด ไม่รอดก็ไม่รอด  (เจ้านายเธอใจดีมาครับ อำนวยความสะดวกให้หมด ซึ่งภายหลังเจ้านายเธอได้นัดให้ผมไปพบคนดูกรรมที่สำนักงานใหญ่ของบริษัทครับ ผมเพิ่งทราบภายหลังว่า ที่นี่รวมรวมคนดูกรรมออกอากาศผ่านดาวเทียม) วันที่ 4 จนถึงวันที่ 7 ที่เธอหลับไป ผมได้รับความช่วยเหลือและมีเหตุการณ์ต่างๆ ดังนี้ - ญาติเธอและญาติผม ต่างช่วยกันเสาะหาครูบาอาจารย์เก่งๆ เพื่อช่วยชีวิตเธอ (ผมไม่ได้ไปด้วย)  เพราะผลทางการแพทย์ ปกติ บ้างก็ว่า เธอถูกของ เมียน้อยผมทำ (งง! มีเมียคนเดียวก็น้อยแล้ว ยังมีน้อยอีกหรือ นี่ที่บ้านเธอดูมา ผมเลยต้องตอบคำถามยกใหญ่ แต่มีเหคุการณ์หนึ่งก่อนเธอป่วยไม่กี่วัน เธอกลับจากทำงานแล้วเล่นกลับเจ้าตัวน้อยก่อนขึ้นไปอาบน้ำขั้นบน ผมเล่นกันเจ้าตัวน้อยต่อ ได้ยินเธอตะโกนลงมาว่า อาบน้ำอยู่เรียกทำไม 2-3 ครั้ง เธออาบน้ำเสร็จแล้วลงมาถามผมว่า เรียกทำไม ผมตอบว่า ไม่ได้เรียก) เจ้าเข้าทรงว่า เธออยู่กับโยมพบาลมีการจับผิดตัวไป ถ้าเธอฟื้นให้ถามว่า เธอไปไหนมา (มี 2 เจ้าพูดเหมือนกัน) - คุณหมอด้านโรคติดเชื้อ สอบถามข้อมูลถามที่อยู่ แล้วสันนิษฐานว่า เธอเป็นไข้สมองอักเสบเจอี  [เป็นโรคสมองอักเสบชนิดที่พบบ่อยที่สุดในประเทศไทย โรคนี้มีหมูเป็นรังโรคและมีพาหะเป็นยุงรำคาญ] ช่วงนั้นมีญาติๆ ถามเรื่องโรคของเธอ ผมเลยตอบว่า เธอเป็นโรคไข้หวัดหมูครับ อีก 2 วันต่อมาชื่อโรคไข้หวัดหมูก็ออกโทรทัศน์บ่อยๆ แล้วภายหลังก็ถูกเปลี่ยนชื่อเป็นไข้หวัด 2009   - เจ้านายเธอได้ให้ผมไปพบคุณหมอที่โรงพยาบาลเฉพาะทางด้านโรคติดเชื้อ คุณหมอยังอายุน้อยครับแต่เก่งมาก คุณหมอให้ผมเขียนรายงานว่า เธอไปที่ไหนมาบ้าง ทำอะไรมาก่อนป่วย ส่วนใหญ่ก็ไปวัดกับห้างสรรพสินค้า คุณหมอประเมินเบื้องต้นว่า ติดไวรัส แล้วตัดโรคที่ประเมินว่าน่าจะเป็นจนเหลือ 2 โรค คือ ไข้สมองอักเสบเจอีและวัณโรค แต่คุณหมอว่า ไข้สมองอักเสบเจอี ไม่น่าใช่ แต่ส่งตรวจให้ก่อน (ซึงผลตรวจก็ไม่ใช่ไข้สมองอักเสบเจอีจริงๆ และผลที่มาจากโรงพยาบาลที่สองก็ไม่ใช่โรคนี้) ส่วนวัณโรคผมนั้นเคยรู้ว่าเป็นที่ปอด แต่คุณหมอบอกว่า เป็นได้ทุกส่วนของร่างกาย  (รอผลตรวจอีก 7 วัน) ส่วนสถานที่ไปเที่ยว ถ้าเป็นจุดที่ทำให้เกิดโรค จะได้ติดต่อหน่วยงานที่ควบคุมโรคเข้าไปหาสาเหตุ - เริ่มมีคนให้ผมบนสิ่งศักดิ์สิทธิ์เพื่อช่วยเธอ ผมเฉยๆ ครับ เพราะผมไม่ชอบ แต่สุดท้ายก็มีบนบ้าง และที่สำคัญคือ การบนบวชครับ เป็นทาง:-)สุดท้าย ผมคิดว่า บุญที่สูงสุดน่าจะเป็นการบวชให้เธอ ผมและแม่ได้เอาเจ้าตัวน้อยไปฝากบ้านน้าสาว น้าสาวจะพาผมไปบนบวชว่า วัดนี้ศักดิ์สิทธิ์ ทุกคนขึ้นรถหมดแล้ว ผมกำลังจะเข้ารถจับประตูด้านคนขับอยู่ มีผู้หญิงอายุประมาณคุณแม่มาจับประตูรถ แล้วถามผมว่า จะไปบนบวชหรือ ผมตอบว่าครับ ผู้หญิงคนนั้นบอกว่า ถ้าผมบนให้ผมบวชเธอไม่รอด ให้ผมบนให้เธอบวชชีโกนหัว 3 เดือน เธอจะรอด โดยให้ไปบนกับโยมพบาลที่วัดนั้น ผมขอบคุณแล้วก็ขึ้นรถ แม่ถามว่า คุยกับใคร อ้าว! ไม่ใช่เพื่อนแม่หรือผมหันไปถามน้าก็ไม่รู้จัก (จนทุกวันนี้ยังไม่มีใครเห็นผู้หญิงคนนั้นเลย) ผมบอกน้าว่า ผู้หญิงคนนั้นบอกให้ไปบนกับโยมพบาลที่วัดนั้น น้าบอกว่า วัดนั้นมีรูปปั้นโยมพบาลจริง แล้วขอไปเอาพระก่อน กลัวครับ เพราะนี่มันสองทุ่มแล้ว วัดนั้นมืดมาก - ผมได้รับจดหมายถึงวายร้ายแสนรัก ที่อยู่ก็ส่งถูก แต่ของใครหว่า ผมฉีกดู ปรากฎว่า เป็นเมล็ดกระเทียมเถาที่ส่งมาจากคุณหน่อยอิง ในห้องจตุจักรของพันทิป ผมเข้าพันทิปแล้วหากระทู้คุณหน่อยอิง เพื่อตอบขอบคุณ จากนั้นผมเลยขอปาฏิหาริย์และส่งความคืบหน้าในห้องสวนลุม - มีคนบอกว่า ให้ผมกุมมือเธอแล้วคอยเรียกเธอ เผื่อมีปาฎิหาริย์เกิดขึ้น ผมตอบว่า ผมไม่ใช่พระเอกในละคร และนี่คือความจริง ผมวิ่งดิ้นรนช่วยเธออยู่ - ญาติผู้ใหญ่หลายท่านของผม และลูกค้าที่สนิทของแม่ กินเจ ทำบุญ ถือศีล ร่วมกันส่งบุญให้เธอ คนที่ไปหาเธอที่โรงพยาบาลต่างบอกว่า เธอเหมือนคนนอนหลับอยู่ มองแล้วไม่เหมือนป่วย ตลอด 7 วันแห่งความหวัง ผมยังไปทำงานปกติและหาวิธีต่างๆ ทุกด้าน เพื่อรักษาชีวิตเธอ แต่สุดท้ายวันที่ 7 กำลังผ่านพ้นไป ผมบอกแม่ว่า ผมยอมรับสภาพ ไม่อยากไปพบใครที่ไหนอีก เหนื่อยมากครับ เพราะที่ไปมาทั้งพระ คนทรง และคนที่ว่า เก่งมาก ตอบตรงกันว่า ไม่รอด คืนนั้นแม่จุดธูปบอกเจ้าที่ที่บ้านให้ช่วย แม่ผมพาเจ้าตัวน้อยขึ้นนอนหัวค่ำ ผมขึ้นไปนอนเกือบเที่ยงคืน ยังไม่ทันหลับ ได้ยินแม่เรียก บอกว่า พรุ่งนี้พาไปหาป้าเพื่อนแม่หน่อย ผมบอกว่า ครั้งนี้สุดท้ายนะ ผมจะหาวิธีทางการแพทย์เอง วันรุ่งขึ้นผมพาแม่ไปพบคุณป้า ซึ่งก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก ท่านคุยกันเรื่องทั่วไป แม่ผมเล่าเรื่องเธอให้ป้าฟัง ผมได้ยินเสียงแว่วๆ ว่า จิตตก ไม่เป็นอะไร ก็ไปเอากลับมา จิตตก ผมได้ยินอยู่หลายครั้ง ผมเลยหันไปทางที่มาของเสียง เห็นคุณลุงอายุมากแล้ว นั่งอยู่บนแคร่พูดซ้ำๆ อยู่เบาๆ แต่ไม่มีใครสนใจ เวลาผ่านไปสักชั่วโมง แม่ เจ้าตัวน้อย และผมจึงลากลับบ้าน วันรุ่งขึ้นแม่บอกว่า ป้าโทรมาให้ไปหาเดี๋ยวนี้ ลุงจะช่วย ผมถามย้อนกลับ ลุงที่ผมเห็นนะหรือ ผมจึงได้ไปพบกับคุณลุงอีกครั้ง *************************************************** - วิญญาณออกจากร่างเกิน 7 วันจะเข้าร่างไม่ได้ จริงหรือ? - คุณเชื่อเรื่องบนไหม ช่วยได้จริงหรือ? *************************************************** จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 55 12:39:22

ความคิดเห็นที่ 14 ได้เธอกลับมา เพราะรักและปาฏิหาริย์ - (6) แสงสว่างในความมืด คุณครับในขณะที่ชีวิตกำลังจะสิ้นหวัง ผมกำลังจะเสียเธออย่างที่ไม่มีวันกลับ แต่แล้วที่ปลายทางผมเห็นแสงสว่าง ผมกำลังไปรับเธอกลับมา   เธอหลับไปอาทิตย์กว่าแล้ว ทางการแพทย์ก็รักษาตามอาการต่อไป คุณหมอให้ยาฆ่าเชื้อที่มีอยู่ทั้งหมดแล้ว หมอบอกว่า ถ้าเธอติดเชื้อไวรัสก็ต้องรักษาตามอาการไม่มียารักษาโดยตรง และถ้าเธออายุมากแล้ว หมอคงไม่ทุ่มเทรักษาเนื่องจากโอกาสหายน้อยมากและมีค่าใช้จ่ายสูงมาก แต่เธอยังอายุน้อยอยู่ถ้าหายยังมีโอกาสพื้นตัว (อาจเพราะหมอเห็นผมต้องหอบหิ้วเจ้าตัวน้อยไปโรงพยาบาลด้วยจึงเห็นใจ) หมอแจ้งให้ผมทราบว่า การรักษาได้ทำอย่างเต็มที่แล้ว ถ้าเธอยังอยู่ที่นี่ก็รักษาตามอาการอย่างนี้ต่อไป คุณสามารถย้ายเธอไปรักษาที่อื่นโดยทางโรงพยาบาลจะจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายให้ (โอกาสหายน้อยมาก พยาบาลที่ดูแลบอกว่าการตอบสนองลดลง)  ผมรีบหาโรงพยาบาลที่จะส่งตัวเธอไปรักษาทันที ผมคิดถึงโรงพยาบาลที่มีการสอนทางการแพทย์ก่อน เผื่อมีอาจารย์หมอที่ทำวิจัยโรคใกล้เคียงที่เธอเป็น ผมเลือกไว้ 2 โรงพยาบาล ผมเพิ่งรู้ว่าการส่งต่อโรงพยาบาลใหญ่ยากมาก ผมโทรไปหาเพื่อนที่โรงพยาบาลแรกก่อน ปรากฎว่า อาจารย์หมอเฉพาะทางไม่อยู่ ถ้าส่งเข้ามาต้องผ่านขั้นตอนการรับของโรงพยาบาล และต้องดูว่าเตียงว่างหรือไม่ ขณะที่น้องชายได้ช่วยติดต่อไปอีกโรงพยาบาลหนึ่งซึ่งเป็นโรงพยาบาลเฉพาะทาง ด้วยความบังเอิญหรือโชคดีที่น้องชายของผมรู้จักหมอที่โรงพยาบาลนี้ และหมอที่ดูแลคุณพ่อผมก็เป็นผู้บริหารที่นี่ ผมจึงรีบขอข้อมูลทางการแพทย์ทั้งหมดจากโรงพยาบาลที่สามไปหาคุณหมอที่โรงพยาบาลเฉพาะทาง ระหว่างที่รอหมออยู่ที่โรงพยาบาลเฉพาะทาง ผมเห็นคุณหมอที่นี่ทำงานเหนื่อยมาก ที่ห้องฉุกเฉินมีคนไข้มาตลอด ผมรอจนหมดเวลาราชการ คุณหมอถึงว่างมาคุยกับผม คุณหมอรับข้อมูลจากผมและซักถามประวัติของเธอ คุณหมอพิจารณาอยู่พักใหญ่ แล้วถามพยาบาลว่าเตียงใน ICU ว่างไหม พยาบาลบอกว่า มีว่างอยู่ 1 เตียง หมอบอกว่า จองไว้เลย แล้วหันมาบอกผมว่า ย้ายเธอมาเดี๋ยวนี้ (คุณหมอสนใจโรคที่เธอเป็นเพราะที่นี่ทำงานวิจัยด้วย) ผมรีบโทรไปโรงพยาบาลที่สามเพื่อขอให้ส่งตัวเธอ ผมจะรอที่โรงพยาบาลที่สี่นี้ เนื่องจากมีค่าใช้จ่ายในโรงพยาลที่สามที่ต้องจ่าย ทางโรงพยาบาลให้จ่ายก่อน ผมเลยบอกว่า รถติดมาก และกว่าผมจะไปถึงโรงพยาบาลที่สามก็ใช้เวลาร่วม 2 ชั่วโมง ผมรับปากว่า เมื่อผมจัดการส่งเธอที่โรงพยาลที่สี่เสร็จ จะกลับไปจ่ายเงินให้ทันที ให้รีบส่งตัวเธอมาด่วน เพราะคุณหมอรออยู่และวันรุ่งขึ้นก็เป็นวันหยุดราชการ ผมกลัวหมอจะไม่อยู่และเตียงไม่ว่าง พยาบาลที่โรงพยาลที่สามจึงช่วยจัดการให้ค่าใช้จ่ายให้ แล้วส่งตัวมาที่โรงพยาบาลที่สี่ใช้เวลาประมาณ 40 นาที (พยาบาลโรงพยาบาลที่สามบอกว่า ทางโรงพยาบาลเคยส่งตัวคนป่วยไปโรงพยาบาลที่สี่ แต่ไม่เคยผ่าน พยาบาลโรงพยาบาลที่สี่บอกว่า ผมโชคดีมาก ถ้าเตียงไม่ว่าง หมอก็รับไม่ได้ โรงพยาบาลที่สี่ มีเตียงใน ICU สิบกว่าเตียง ส่วนใหญ่คนไข้นอนนานด้วย)   เมื่อเธอมาถึงโรงพยาบาลที่สี่ คุณหมอได้ตรวจดูเธอและส่งเข้า ICU จากข้อมูลที่ส่งมา คุณหมอว่า ทุกที่ได้ทำการตรวจรักษาดีแล้ว ที่นี่ได้ติดตั้งเครื่องตรวจวัดคลื่นสมองตลอดเวลาเพื่อดูการเปลี่ยนแปลงทางสมอง โรงพยาบาลที่สี่มีเวลาเข้าเยี่ยมที่แน่นอน ต้องเข้าตามเวลาเท่านั้น ผมจึงขอว่า ผมต้องทำงาน และที่บ้านไม่มีใครว่างพอที่จะมาดูแลเธอได้ ผมขอมาเยี่ยมนอกเวลาที่กำหนดและถ้ามีเหตุฉุกเฉินช่วยติดต่อผมทันที คุณหมอเริ่มต้นจากการดูอาการชัก ผมเพิ่งรู้ว่าเธอชัก เพราะโรงพยาบาลที่สามได้ใช้ยารักษาเธอแต่ยังไม่มีการตอบสนองต่อยาที่ให้ เลยตัดสินใจให้เธอหลับไว้ก่อน คุณหมอหยุดยาทั้งหมดและตรวจดูการชักของเธอ แล้วเริ่มจ่ายยากันชัก (เธอไม่ค่อยตอบสนองต่อยาที่หมอจ่าย จนสุดท้ายต้องให้หลับต่อ เธอชักน่ากลัวมาก ผมเห็นครั้งแรกตกใจครับ ผมถามพยาบาลว่า เกิดอะไรขึ้น พยาบาลบอกว่า คุณหมออยากเห็นอาการก่อนจ่ายยา) วันรุ่งขึ้นผมรีบไปหาป้าแต่เช้าเพื่อพบลุงแดง ซึ่งบอกว่า จะช่วยผม (ป้าบอกว่า ลุงแดงบอกป้าว่า ชะตาของเธอกับลุงเกื้อหนุนกัน ลุงช่วยได้) เมื่อไปถึงป้าได้ตรวจดวงผมและเธอ (เออ ก็เป็นเนื้อคู่ไม่น่ามีปัญหา) ส่วนเธอเป็นปีชง ถ้าพ้นปีนี้ได้เธอจะดีมาก ลุงแดงนั่งอยู่ที่แคร่เหมือนเดิม แล้วถามว่า เธออยู่ไหน ผมบอกชื่อโรงพยาบาล ตึก ห้อง และเตียงที่เธออยู่ ลุงแดงได้พูดถึงเธอว่า ตอนนี้อยู่ในลักษณะไหน มีอาการอย่างไร ซึ่งลุงแดงพูดถูกหมด ผมเลยย้อนถามว่า ลุงไปเยี่ยมเธอมาแล้วหรือ ผมเพิ่งสังเกตว่าลุงหลับตาพูดอยู่ แล้วบอกผมว่า กูยืนอยู่ข้างเมียเอ็ง จิตไม่อยู่ จะรักษาได้อย่างไร ลุงแดงถามถึงที่อยู่ ผมบอกลุงแล้วลุงตอบกลับว่า ที่บ้านไม่มี ลุงจึงถามต่อว่า เธอป่วยที่ไหน ผมตอบว่า ที่ทำงาน ผมรีบโทรไปขอที่อยู่บริษัทของเธอแล้วบอกลุง ลุงตอบกลับทันทีว่า เธอยังนั่งทำงานอยู่ ให้รีบรับกลับด่วน เพราะออกมาหลายวันแล้ว เดี๋ยวกลับไม่ได้ ป้าได้บอกวิธีที่จะนำเธอกลับ ผมกลับไปเตรียมของแล้วรีบหาคนขับรถให้ เพราะ ผมต้องถือจิตเธอกลับมา ห้ามพูด ห้ามหยุด ห้ามวาง จนกว่าจะถึงตัวเธอ ผมรีบติดต่อไปหาพยาบาลที่ห้องฉุกเฉิน เพื่อขอนำจิตเธอกลับ และขอให้ช่วยเปิดประตูเมื่อผมไปถึง ผมไม่อยากเชื่อเลยว่า พยาบาลจะให้ทำได้ (ที่นี่ห้ามนำพวงมาลัยเข้า ห้ามหลายอย่างที่เป็นความเชื่อ) และรีบโทรไปที่ทำงานเธอ เนื่องจากเป็นวันหยุดราชการ แต่วันนั้นมีพนักงานทำโอที ผมโทรไปตอนค่ำแล้ว พนักงานกำลังกลับ ผมเลยขอให้เขารอก่อน (เจ้านายเธออนุญาตให้ทำได้ครับ) ผมเตรียมเสื้อผ้าเธอใส่ถาด เบามากครับ ผมไปถึงที่ทำงานเธอประมาณ 4 ทุ่ม วางถาดเสื้อผ้าเธอบนเก้าอี้ที่เธอนั่งก่อนจะเรียกเธอ แล้วผมก็ยกถาดขึ้น อะไรกันถาดหนักมาก ผมต้องใช้สองมือยกและต้องออกแรงมาก ผมรีบขึ้นรถ และไปถึงโรงพยาบาลประมาณ 5 ทุ่ม พยาบาลได้อำนวยความสะดวกให้ตามที่ขอ ผมวางเสื้อผ้าเธอลงบนตัวเธอ แล้วบอกเธอว่ากลับเข้าร่างซะ จากนั้นผมก็กับบ้านทันที วันรุ่งขึ้นผมไปทำงาน ช่วงเย็นผมไปหาเธอ ผมถูกหัวหน้าพยาบาลเรียกไปคุยว่า จะมีทำอะไรเพิ่มขึ้นไหม ผมบอกว่า ช่วยเอาน้ำมนต์เช็ดตัวเธอด้วย (ตอนหลังพยาบาลได้บอกผมว่า เมื่อใช้น้ำมนต์เช็ดตัวแล้วอาการเธอดีขึ้น ส่วนอื่นๆ ไม่เล่าครับ เพราะเป็นเรื่องของความเชื่อ แต่ผมพบมาจริงๆ โดยเฉพาะเรื่องโดนของ และเรื่องกรรม ตอนนั้นผมเห็นว่า โอกาสเธอน้อยมากที่จะรอด เลยอธิฐานว่า เธอเจ็บหนักขนาดนี้แล้ว เจ้ากรรมนายเวรถ้าไม่ปล่อยเธอ ก็มาเถิดเราจะใช้กรรมให้หมดกันในชาตินี้ มาจริงๆ รับไม่ทันเลย ทุกวันนี้ผมก็ยังใช้กรรมอยู่)  หลังจากที่นำจิตเธอกลับร่าง การตอบสนองต่อยาก็ดีขึ้น ในที่มืดผมเห็นแสงสว่างแล้ว ผมมีโอกาสที่จะได้เธอกลับมามากขึ้น   *************************************************** - เชื่อเรื่องที่มองไม่เห็นแต่อยู่ในธรรมชาติ (คนอื่นเรียกว่า เหนือธรรมชาติ) ไหม? - จะทำอย่างไร เมื่อรู้ว่า คนรักกำลังจะจากไป? - วิทยาศาสตร์ในปัจจุบันยังไปไม่ถึงธรรมชาติอีกมาก แต่ผู้ฝึกดีแล้วจะรับรู้ได้ *************************************************** จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 55 00:16:52

ความคิดเห็นที่ 15 มานั่งรอเป็นเพื่อนอยู่นะค่ะ  เป็นกำลังใจให้ค่ะขอให้ทุกอย่างราบรื่นค่ะ จากคุณ : chapa66 เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 55 13:24:48

ความคิดเห็นที่ 17 มานั่งรอเป็นเพื่อนอยู่นะค่ะ  เป็นกำลังใจให้ค่ะขอให้ทุกอย่างราบรื่นค่ะ จากคุณ : chapa66 เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 55 13:25:16

ความคิดเห็นที่ 18 เป็นกำลังใจให้นะคะ แล้วลงชื่อก็รออ่านด้วยคนค่ะ จากคุณ : เด็กหญิงจริงใจ เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 55 21:05:08

ความคิดเห็นที่ 19 ได้เธอกลับมา เพราะรักและปาฏิหาริย์ - (7) ปาฏิหาริย์มีจริง ปาฏิหาริย์มีจริงหรือครับ ผมเองก็สงสัยอยู่ แต่ก็อยากได้จริงๆ เพราะ ผมรักเธอมาก   หลังจากที่ผมไปรับจิตเธอกลับมา การตอบสนองต่อการรักษาก็ดีขึ้น ในช่วงที่เธอหลับอยู่ ผมได้ทำบุญถวายพระพุทธรูป ผ้าไตร และสังฆทาน ตามที่ลุงแดงและป้าบอก แต่เธอมีอาการขึ้นๆ ลงๆ วันที่ไปทำบุญอาการเธอดีมาก วันถัดไปมีอาการเป็นไข้ ถามลุงแดง ลุงตอบว่า เจ้ากรรมนายเวรมา ผมคงอธิฐานแรงไปหน่อย เจ้ากรรมนายเวรถึงมาตลอด และยังมีพวกที่ขอส่วนบุญส่วนกุศลที่อยู่ในโรงพยาบาลก็มาขอด้วย ดังนั้นเท่าที่ผมมีเวลาผมจะไปทำบุญแล้วมาบอกเธอว่า ไปทำบุญมาให้แล้ว ถ้ามีใครมาขอก็ให้เขาไป แล้วรีบตื่นมาทำบุญกัน  ทางญาติผมยังช่วยทำบุญ หาคนทรง และหาพระอาจารย์เก่งๆ เพื่อช่วยเธอ แต่คราวนี้ คำตอบกลับมาแทบทุกที่ว่า เธอรอด ผ่านไปอีกหนึ่งอาทิตย์ คุณหมอที่โรงพยาบาลเฉพาะทางด้านโรคติดเชื้อ ได้แจ้งผลว่า เธอมีการติดเชื้อวัณโรคในน้ำไขสันหลังแต่ปริมาณน้อยมาก ผมรีบส่งผลให้คุณหมอที่โรงพยาบาลที่สี่เพื่อเป็นแนวทางรักษา ทุกช่วงเวลาเข้าเยี่ยม ผมจะไปหาเธอคอยนวดมือนวดเท้า ยกมือยกเท้าให้ เอาเสียงของเธอที่เล่นกับลูกและบทสวดมนต์ให้เธอฟัง พูดคุยกับเธอบ้าง ร้องเพลงให้เธอฟังบ้าง มาวันหนึ่งผมรีบมาหาเธอเหมือนเคย ปรากฎว่า เตียงว่าง ไม่มีเธอ ผมรู้สึกว่า หัวใจหล่นลงพื้นอย่างแรง ชาครับ ชาไปทั้งต้ว (เมื่อวานผมก็เห็นเตียงว่างเพิ่มขึ้นอีกหลายเตียง เลยลองถามดู ปรากฎว่า ไปที่ชอบกันหมด คราวนี้เป็นเธอหรือ?) ผมร้องถามพยาบาลว่า เธอไปไหน พยาบาลบอกว่า หมอให้ย้ายเธอไปที่ห้อง ICU เดี่ยว กลัวติดเชื้อจากผู้ป่วยอื่น เนื่องจากเธอเริ่มมีไข้สูงขึ้นอีก (ถ้าหัวใจผมไม่แข็งแรงพอ ผมอาจเป็นคนป่วยก็ได้  เอ้อ! แทบขาดใจ) ตั้งแต่ผมมาถึงโรงพยาบาลที่สี่ ผมว่าคุณหมอเก่งมาก ที่นี่คนไข้มาด้วยอาการหนักแทบทุกคน เห็นคนหัวยุบผ่านไปบ้าง คนเป็นอัมพฤกษ์ บางคนดูแล้วไม่น่าป่วย ยังเด็กอยู่ บางคนก็สวย บางคนก็หล่อ พวกเขาป่วยเป็นลมชัก ผมไปที่นั่นจนแทบจะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ผมไม่ถามหรอกครับว่า เป็นอะไรมา ผมไม่อยากรู้ ผมช่วยเหลือทุกคนเท่าที่จะช่วยได้ ระหว่างรอเวลาเข้าเยี่ยมเธอ ผมก็หยิบหนังสือธรรมะที่มีคนมาวางไว้มาอ่าน แล้วก็ไปหาหนังสือมาวางให้คนอื่นอ่านบ้าง ผมไปทำบุญใกล้บ้านลุงแดง ผมแวะไปเยี่ยมท่าน แล้วบอกว่า เธอยังนอนหลับอยู่ ลุงแดง บอกว่า อาการเธอดีขึ้นแล้ว จิตเธอออกไปนานให้รอหน่อย  แล้วลุงก็พูดว่า คนป่วยที่อยู่เตียงตรงข้ามจะไปที่ชอบเย็นนี้ ผมถามว่า ลุงรู้ได้ยังไง ลุงแดงก็ตอบว่า กูอยู่ข้างแฟนเอ็ง พอดีหันไปเห็นเตียงตรงข้าม จากนั้นผมก็ลาลุงแดงกลับมาหาเธอ เย็นวันนั้นระหว่างที่เยี่ยมเธอ ผู้ป่วยเตียงตรงข้ามก็เกิดอาการฉุกเฉิน แล้วจากไป ตั้งแต่เธอย้ายมา ICU เดี่ยว ผมไม่ให้ใครเข้าเยี่ยมเธออีก ให้พี่สาวเธอเท่านั้นเข้าเยี่ยมได้ ผมกลัวเธอติดเชื้อ ที่บริษัทเธอติดต่อมาหลายครั้งผมก็ปฎิเสธมาตลอด และแจ้งฝ่ายบุคคลของเธอว่า ผมให้เธอลาออก เพราะโอกาสที่จะกลับไปทำงานไม่น่ามีแล้ว (แต่เจ้านายเธอไม่ให้ลาออก ยังให้เงินเดือนและช่วยเหลือตลอดที่เธอป่วย) ในที่สุดผมก็ให้เข้าเยี่ยม เนื่องจากเจ้านายเธอให้น้องที่ทำงานเธอมาบอกผมว่า เจ้านายเธออยากเยี่ยมตอนที่เธอยังมีชีวิตอยู่มากกว่า ผมจึงให้เจ้านายเธอและน้องๆ ที่บริษัทเธอมาเยี่ยม ทุกคนพูดเหมือนกันว่า เธอเหมือนคนหลับอยู่ ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลงไป (ที่ผ่านมาทุกโรงพยาบาลดูแลเธอดีมากครับ เธอไม่มีแผลกดทับตลอดเวลาที่นอนป่วยอยู่) วันเกิดเธอ ผมพาแม่และเจ้าตัวน้อยไปร่วมทำบุญให้เธอ แล้วไปพบลุงแดงและป้า ระหว่างพูดคุยอยู่กับป้าเรื่องการทำบุญและอาการของเธอ ผมเห็นลุงแดงนั่งหลับตาอยู่ ซักพักลุงแดงมีน้ำตาไหลออกจากตา ผมหันไปถามว่า ลุงร้องไห้ทำไม ลุงแดงบอกว่า กูไม่ได้ร้อง เมียเอ็งนอนร้องไห้อยู่ ผมบอกลุงแดงว่า ล้อเล่นหรือเปล่า ผมไม่เห็นว่าเธอจะมีแนวโน้วที่จะฟื้นเลย (ผมทำใจได้มากขึ้น เพราะเริ่มเห็นเตียงว่างอีกแล้ว) ลุงแดงย้อนถามว่า เมื่อวานสัญญากับเธอว่าอะไร ผมตอบว่า พรุ่งนี้วันเกิดเธอนะ ถ้ายังไม่ลุก จะเอาเค้กวันเกิดมาให้ เป่าเทียน และกินเค้กกันที่นี่ ลุงแดงบอกว่า รีบไปได้แล้วเธอรออยู่ ผมรีบไปที่โรงพยาบาล ผมเห็นเธอนอนหลับนิ่งอยู่เหมือนเดิม แต่ที่ขอบตามีคราบน้ำตาอยู่ ผมเลยหยิบกระดาษมาเช็ดให้ เธอลืมตาขึ้นครับแล้วร้องไห้ ผมลูบหัวเธอเบาๆ บอกว่า ตื่นแล้วเหรอ ไม่เป็นอะไร เธอส่งเสียงอ้อแอ้ เนื่องจากยังมีท่อช่วยหายใจเสียบอยู่ที่ปาก ผมได้ยินว่า เธอถามว่า เธออยู่ที่ไหน ผมพูดตามที่เธอพยายามพูดดังๆ ถ้าใช่เธอก็จะพยักหน้า ผมบอกว่า เธออยู่โรงพยาบาล เธอเป็นลมหมดสติไป แล้วผมรีบไปตามพยาบาล ไม่มีใครเชื่อเลยครับ เพราะเห็นกันจนชินว่า นอนเข้ามาแล้วนอนหลับออกไป  ผมดีใจมากสภาพโดยทั่วไปดูแล้วเธอเป็นปกติดี ยังพูดคุยกันอีกหลายเรื่อง และพี่สาวเธอก็มาร่วมคุยด้วยเพื่อทดสอบความจำ ปรากฎว่า ความจำยังดีอยู่ เธอถามยังว่า ใครเลี้ยงลูกอยู่และเรื่องอื่นที่เธอยังห่วงอยู่ ในที่สุดผมก็ได้ปาฏิหาริย์ ผมได้เธอกลับมาแล้ว *************************************************** - ปาฏิหาริย์มีจริงหรือ? - กรรมมีจริงไหม? - เชื่อไหมว่า แรงบุญช่วยชีวิตได้? ***************************************************   จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 12:29:46

ความคิดเห็นที่ 20 ดีใจด้วยค่ะ ขอแสดงความยินดีนะคะ ครอบครัวที่น่ารักและอบอุ่นได้กลับคืนมาแล้ว และแล้วปาฎิหารย์ก็มีจริง จากคุณ : อดออม เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 14:16:00

ความคิดเห็นที่ 21 ซึ้งแทนแฟนคุณมากๆ เลยค่ะ การที่มีคนที่เรารักคอยดูแลเราอยู่ด้วยความห่วงใย ไม่หนีไปไหน แม้ว่าจะดูเหมือนความหวังน้อยเต็มทีก็ตาม จากกระทู้นี้เราสนใจเรื่องกรรมขึ้นมาเลยค่ะ ยังไงถ้ามีโอกาสช่วยลงรายละเอียดเรื่องนี้ด้วยนะคะ จากคุณ : เด็กหญิงจริงใจ เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 15:50:55

ความคิดเห็นที่ 22 ดีใจด้วยนะคะ อยากรุ้รายละเอียดมากกว่านี้เหมือนกันค่ะ จากคุณ : Aqualela เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 19:01:09

ความคิดเห็นที่ 23 ขอขอบคุณทุกกำลังใจครับ ชะตากรรมเพิ่งจะเริ่มขึ้นครับ กับการต่อสู้เพื่อนำเธอกลับมาอีกครั้ง แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 55 10:17:48 แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 55 10:10:07 จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:07:50

ความคิดเห็นที่ 24 ได้เธอกลับมา เพราะรักและปาฏิหาริย์ - (8) ยิ่งกว่าสุข อะไรทำให้คุณมีความสุขครับ สำหรับผมการได้เธอกลับมาก็สุขมากแล้ว แต่การได้คุยกับเธอนั้นยิ่งกว่าสุข เมื่อผมได้เธอกลับมา แล้วพบว่า เธอไม่ได้เป็นอย่างที่หมอประเมินไว้ เช่น เป็นเจ้าหญิงนิทรา ผมดีใจมากมีความสุขเป็นที่สุด ยิ่งพบว่า เธอไม่ได้สูญเสียงความจำยังพูดคุยรู้เรื่อง มันเลยจากจุดที่คาดหวังไว้ มันยิ่งกว่าสุขอีกครับ หมอเริ่มถอดเครื่องช่วยหายใจ โดยยังคาสายไว้ที่ปาก เพื่อให้เธอหายใจด้วยตัวเอง ส่งนักกายภาพมาดูแล มีคนเข้ามาเยี่ยมคนป่วยรายอื่นแล้วมาเยี่ยมเธอด้วย เธอเป็นปฏิหาริย์ที่มีคนอยากเห็นครับ เธออายุน้อยที่สุดใน ICU ส่วนใหญ่คนป่วยใน ICU เป็นผู้สูงอายุ เธอยังทำให้ญาติผู้ป่วยรายอื่น คาดหวังว่า คนป่วยจะหายเหมือนเธอ ผมเพิ่งรู้ว่า มีคนคอยดูผมขณะที่ดูแลเธอและเอาวิธีที่ผมทำไปใช้ มีคนเข้ามาพูดคุยกับผมมากขึ้น ผมเลยบอกว่า ให้ทำบุญไว้ก่อน ตอนที่ผมทำบุญ ผมเองก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้เธอกลับมา หากเธอจากไปเธอจะได้ใช้เป็นเสบียงบุญในชาติหน้า  พยาบาลเข้ามาพูดคุยกับผมบ้าง มีบอกว่า ก่อนเธอเข้ามาไม่นานมีหญิงสาวอายุน้อยกว่าเธอ ป่วยมาโดยมีอาการทางสมองเช่นกัน แต่กลับออกไปแบบเจ้าหญิงนิทรา สาเหตุเกิดจากหญิงสาวไปเช็ดขี้นกที่เลอะโต๊ะในสวนที่บ้าน แล้วนิ้วมือไปสัมผัสถูกขี้นกทำให้ติดเชื้อไวรัสขึ้นสมอง (เรื่องนี้ก็เป็นกรรมเหมือนกัน มันมาตัดรอน)  ผมได้ยินแล้วรู้สึกว่า ผมโชคดีมาก (ผมคงเคยพรากคู่คนอื่นในชาติก่อน ชาตินี้เลยเอาคืน และคงอโหสิกรรมให้ผมแล้วมั้ง) ผมบอกให้น้องๆ ที่ทำงานกับผมทราบว่า ผมจะไม่อยู่บางช่วงเวลา เนื่องจากเธอตื่นแล้วผมอยากอยู่กับเธอ น้องๆ ตกใจกันมาก เพราะผมไปทำงานปกติ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง นอกจากน้ำหนักตัวของผม น้องๆ คิดว่า เธอหายป่วยแล้ว ผมเลยเล่าให้ฟังถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา และก็บอกน้องๆ ว่ามีเวลาก็ไปทำบุญกันบ้าง จะได้มีเสบียงบุญไว้ใช้ในยามฉุกเฉิน ตลอด 4 วันที่เธอตื่น ผมและพี่สาวเธอเข้าเยี่ยมตลอด เพื่อให้กำลังใจเธอ และบอกว่าใกล้จะได้กลับบ้านแล้ว หมอเตรียมย้ายเธอออกจาก ICU แต่แล้วด้วยแรงอธิฐานของผม (จะใช้กรรมให้หมดในชาตินี้) หรือชะตากรรมของเธอ ในวันที่ 5 ที่เธอตื่น เธอมีไข้ขึ้นสูงกว่าที่เคยเป็นมา ต้องใช้ที่นอนแบบระบายความร้อนด้วยน้ำ เธอมีอาการเพ้อ พยายามบอกอะไรบางอย่างให้ผมและพี่สาวเธอทราบ โดยเธอชี้ไปที่มุมของห้อง ICU เดี่ยว ที่มีของวางอยู่ และมีอาการหวาดกลัว และในคืนนี้เองเธอก็หลับไปอีกครั้ง *************************************************** - ชาติหน้ามีจริงหรือ? เราเกิดมาเพื่อใช้กรรมชาติก่อนใช่ไหม? - บุญมีวันหมดไหม เบิกใช้ได้ตลอดหรือ? *************************************************** จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:16:26

ความคิดเห็นที่ 25 เข้ามาอ่านอีกครั้ง ได้อย่างปาฎิหารณ์เช่นกัน.. อ่านแล้ว ขนลุกค่ะ ยังเชื่อ ในการที่ คนเราได้เจอกัน  เพราะ ชาติที่แล้ว เคยทำบุญทำกรรมร่วมกันอย่างแน่นอน และ ถ้าเราไม่ได้เจอกันอีก  คงเป็นเพราะ หมดวาระ หมดกรรม ซึ่งกันและกัน จากคุณ : trn (ธีอาร์เอ็น) เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:30:21

ความคิดเห็นที่ 26 รออ่านมาหลายวันแล้วค่ะ  เรื่องบุญกรรมนี่เรื่องจริงค่ะ  ทำบุญไว้เป็นสเบียงบุญมากๆนะค่ะ  เป็นกำลังใจให้นะค่ะ จากคุณ : chapa66 เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 12:45:48

ความคิดเห็นที่ 27 รออ่านต่อเรื่อยๆนะคะ ^^ จากคุณ : Aqualela เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 13:09:36

ความคิดเห็นที่ 28 ได้เธอกลับมา เพราะรักและปาฏิหาริย์ - (9) แรงกรรม คุณเชื่อเรื่องกรรมไหม? สิ่งที่คุณทำไว้คุณต้องรับผลของสิ่งนั้น ทั้งดีและไม่ดี สำหรับเธอนั้นคราวนี้หลับลงด้วยแรงกรรม การหลับของเธอครั้งนี้ไม่เหมือนคราวก่อน เธอมีอาการตัวร้อน มีอาการเพ้อ พยายามจะลุกจากเตียง จนพยาบาลต้องจับมัด เธอพยายามบอกอะไรบางอย่าง ผมพูดถูกในสิ่งที่เธอบอก แต่ก็ไม่สามารถสรุปได้ว่า เธอต้องการอะไร นอกจากนี้เธอยังมีอาการชักที่รุนแรงมากขึ้น ผมงงมากว่า เกิดอะไรขึ้น ผมขอพบคุณหมอในวันรุ่งขึ้น (ปกติผมไม่เคยรบกวนหมอเลย ถ้าไม่เจอหมอก็ไม่เคยถามหา เพราะเชื่อมั่นในการรักษาและทำใจได้ถ้าไม่ได้เธอกลับมา) วันรุ่งขึ้นผมถามหมอว่า เกิดอะไรขึ้น ผลเชื้อที่ได้รับจากโรงพยาบาลเฉพาะทาง หมอได้จ่ายยารักษาหรือไม่ หมอบอกว่า ที่นี่มีหมอด้านโรคติดเชื้ออยู่ พิจารณาแล้วว่า ปริมาณเชื้อน้อยมาก รวมถึงการตรวจเป็นผลที่ย้อนหลังไปร่วมครึ่งเดือน จึงไม่น่าส่งผลกับคนไข้  และได้รับผลไม่กี่วันคนไข้ก็ฟื้น ส่วนอาการที่เป็นอยู่หมอยังไม่ทราบสาเหตุ รอผลตรวจเลือดและน้ำไขสันหลังอีกครั้ง หลังจากพบหมอแล้ว ผมรีบไปหาลุงแดงทันที ผมถามลุงว่า เกิดอะไรขึ้น ลุงได้ตรวจสอบโดยทั่วไปแล้วตอบผมว่า ก็เคยบอกไว้ว่า เดือนหน้าเธอได้ไปทำงานแน่ ไม่น่ามีอะไรแล้ว  จากนั้นลุงนั่งหลับตาพักใหญ่แล้วพูดว่า เอ็งสองคนขับรถไปในป่ามีต้นไม้สูงมาก ฝนตกพรำๆ เมื่อถึงจอมปลวกใหญ่ เอ็งจอดรถแล้วลงไปไหว้จอมปลวก ผู้หญิงได้บนว่า .. (โอ้! ผมลืมไปแล้วจริงๆ ที่เดียวที่ผมไปเที่ยวป่าโดยใช้รถ คือ เขาใหญ่ ครับ) ผมบอกลุงว่า คงเป็นกรรมละครับ เพราะวันนั้นผมกำลังขับรถกลับ ในขณะที่ฝนตกพรำๆ เราอยากเปลี่ยนทางลงไปอีกจังหวัดหนึ่งจากที่เราเคยขึ้นลงประจำ แล้วผมขับรถหลงทาง ผ่านมาพบศาล ซึ่งผมกำลังจะขับเลยไป เธอเห็นตุ๊กตาสัตว์ตามแนวถนน เธอเลยขอลงและไปไหว้ที่ศาล ผมลงตามไปไหว้ด้วย ตอนกลับขึ้นรถคุ้นๆ ว่า เธอบอกผมเรื่องบน และว่าจะถวายตุ๊กตาสัตว์ ผมเลยบอกเธอว่า ชีวิตผมไม่ชอบการบน ผมไม่อยากมีปัญหากับสิ่งที่มองไม่เห็น แต่ไม่เป็นไรมาเที่ยวที่นี่อย่างน้อยปีละครั้งคงไม่ลืม หลังจากนั้นผ่านมาหลายปี สิ่งที่เธอบนยังไม่เกิดผล จนสองปีก่อนแต่งงานเธอได้สิ่งที่บนไว้ แล้วเราก็ลืมเรื่องสินบน ผมทำงานมากขึ้นและเธอก็ยุ่งกับงานทำให้ไม่ได้ไปเที่ยวเขาใหญ่อีกเลย ผมแย้งลุงว่า ก็ไม่ได้ตามที่บนไว้นะ ลุงบอกว่า เขาช่วยแล้วตอนนั้นจังหวะชีวิตยังไม่ควรได้ก็ไม่ได้ เมื่อถึงเวลาที่ควรได้เขาก็มาช่วยแล้ว และเมื่อเราเพิกเฉย ตอนนี้เขามาเอาคืน ผมเลยบอกลุงว่า เธอยังป่วยอยู่รอเธอหายแล้วจะไปแก้บน ลุงเลยบอกว่าให้จุดธูปบอกเขา ผมลาลุงแดงแล้วรีบกลับมาหาเธอ พยาบาลรีบเข้ามาหาผมแล้วบอกว่า ช่วยไปซื้อพวงมาลัยมาไหว้ที่เตียงหน่อย เพราะเธออยู่ในอาการไร้สติ แต่ยกมือไหว้ที่มุมห้องทั้งคืน (มุมห้องด้านเดียวกับที่เธอพยายามบอกผม) ผมชี้ไปที่ป้ายว่า ห้ามนำพวงมาลัยมาไหว้ พยาบาลบอกว่า เคสนี้ยกเว้น รีบไหว้ด้วยเพราะเวรดึกเขากลัวกัน ผมรีบไปซื้อพวงมาลัยมาไหว้ และคืนนั้นได้จุดธูปบอกเจ้าที่ศาลที่เธอบนไว้ วันต่อมาผมไปทำงานคุณป้าโทรมาว่า รีบไปแก้บนที่เขาใหญ่ด่วนที่สุด เพราะว่า เมื่อคืนลุงแดงฝันว่า มีงูใหญ่มาไล่กวดลุงและว่าลุงอย่ายุ่งเรื่องนี้ เขาจะเอาชีวิตเธอ ผมรีบไปเตรียมของแก้บน ส่วนคุณป้าไปเตรียมรถให้และจะไปด้วยเพราะเป็นห่วงกลัวว่าผมจะไม่ได้กลับ เช้าวันรุ่งขึ้นป้ารีบโทรมาแต่เช้าว่า ถึงไหนแล้ว มาเร็วเขาเล่นงานลุงแดงแล้ว ผมไปถึงบ้านป้า ผมเห็นลุงแดงแล้วตกใจ ลุงแดงหน้าแดงกล่ำเหมือนหายใจไม่ออก แล้วบอกผมให้รีบไป เมื่อถึงแล้วอย่าลืมถามคนแถวนั้นว่า มีต้นยาสมุนไพรอะไร เอากลับมาต้มให้เธอกิน (แถวนั้นไม่น่ามีใครครับ เพราะอยู่กลางป่า แล้วจะถามใครละ) ผมรีบเดินทางไปเขาใหญ่ทันที แล้วทำการแก้บนโดยที่คุณป้าได้ช่วยพูดด้วย (มีเหตุการณ์ที่บ่งบอกการรับรู้การแก้บน) จากนั้นผมและป้าได้เดินหาต้นสมุนไพร ศาลเปลี่ยนไปเยอะมาก มีศาลใหม่มาตั้งคู่และมีการเทปูนทำให้ในบริเวณศาลไม่มีต้นไม้ จะมีปลูกอยู่ที่กระถางหน้าศาล 2 ต้น ซึ่งไม่ใช่สมุนไพร ซักครู่ก็มีรถกระบะมาจอดแล้วมีลุงแก่เดินลงมา ป้าถามลุงแก่ว่า คนแถวนี้หรือ แถวนี้มีต้นสมุนไพรไหม ลุงแก่มองดูรอบๆ แล้วเอามือลูบที่ต้นไม้ในกระถาง แล้วบอกผมว่า ที่ใต้ต้นไม้ในกระถางมีต้นสมุนไพรอยู่หนึ่งต้น ผมรีบเก็บขึ้นมา (ต้นสมุนไพรตั้งแต่ปลายยอดจนถึงรากยาวประมาณคืบเดียว) ผมและป้าลงมาจากเขาใหญ่ซักพักแล้วโทรกลับไปบ้านป้าเพราะเป็นห่วงลุงแดง ปรากฎว่า ลุงแดงรับสาย บอกว่าหายดีแล้ว ผมมาถึงบ้านป้าเห็นลุงแดงสบายดี  อาการหน้าแดงหายใจไม่ออกหายแล้ว ผมรีบลากลับบ้าน นำสมุนไพรไปต้ม ผมลองชิมดู น้ำที่ต้มสมุนไพรนั้นมีรสขมมาก จากนั้นผมรีบไปหาเธอด้วยความหวังว่า จะช่วยเธอได้ แต่ปรากฎว่า พยาบาลไม่ให้เธอกิน หมอสั่งห้ามไว้ ขอร้องอย่างไรก็ไม่ให้ แล้วหมอก็มาบอกกับผมว่ากลัวติดเชื้อจากสิ่งที่ผมจะให้เธอกิน หมอรับผิดชอบไม่ไหว ในที่สุดเธอก็ไม่ได้กินน้ำสมุนไพร อาการครั้งนี้เธอเป็นหนักมากครับ การหายใจแย่ลงมากต้องใช้เครื่องช่วยหายใจเต็มที่  นอกจากเรื่องสินบนแล้วยังมีกรรมอื่นๆ ที่ผมว่าจะใช้ให้หมดในชาตินี้ก็มาด้วย (เพราะผมเรียกให้มาหรือ ถ้าไม่เรียกเจ้ากรรมนายเวรอาจยังหาเธอไม่เจอ) *************************************************** - การบนสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีผลจริงไหม? ถ้าไม่ได้ตามที่ขอไว้ต้องแก้บนไหม? - เคยรับผลของกรรมไหม? หรือกรรมยังมาไม่ถึง อยากท้าทายชะตากรรมไหม? *************************************************** จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 00:25:56

ความคิดเห็นที่ 29 มาลงชื่อ ว่าอยู่เป็นเพือน รออ่านต่อค่ะ จากคุณ : อดออม เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 13:33:01

ความคิดเห็นที่ 30 ได้เธอกลับมา เพราะรักและปาฏิหาริย์ - (10) รอเธอกลับมา  คุณเคยรอคอยอะไรบ้างไหม? เคยหมดหวังไหม? ผมกำลังหมดหวังที่จะได้เธอกลับมา และสิ่งเดียวที่ผมทำได้คือ รอเธอกลับมา แค่นั้นหรือ การหลับครั้งที่สองของเธอ ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้ว ไม่มีสัญญาณใดๆ ที่บ่งบอกว่า ผมจะได้เธอกลับมา ทางการแพทย์ก็ได้แต่ให้ยาและเฝ้าดูอาการไปเรื่อยๆ อาการเธอแย่ลงมีแต่ทรุดกับทรง สิ่งที่ลุงแดงให้ผมทำก็ได้เพียงแต่ปลดกรรมไปทีละขั้น ยังไม่สามารถพาเธอกลับมาได้เหมือนครั้งก่อน ผมกำลังจะเสียเธอไปจริงๆ หรือ ปาฏิหาริย์ของเธอกำลังสิ้นสุดหรือ ยังมีคนมาให้กำลังใจเราอยู่ และมีคนที่อยากเห็นเธอ แต่ปรากฎว่า เธอหลับไปอีกแล้ว เตียงในห้อง ICU ว่างมากขึ้น พยาบาลเริ่มทำความสะอาดครั้งใหญ่ เพราะ ห้อง ICU ไม่ค่อยมีเตียงว่างแบบนี้บ่อยๆ   เรื่องเธอป่วยเริ่มมีคนรู้มากขึ้น มีทั้งให้กำลังใจและมีให้ทิ้งเธอ (ให้ทิ้งเธอเป็นส่วนน้อย และมีคนหนึ่งบอกผมว่า เป็นโอกาสดีที่ผมจะได้เมียใหม่ ผมไม่รู้ว่าเขาคิดได้อย่างไร) แต่สำหรับผมแล้วผมจะสู้ถึงที่สุดไม่ว่าจะได้เธอกลับมาสภาพใดก็ตาม ขอให้เธอได้กลับมาทำบุญร่วมกันในชาตินี้ เพราะผมไม่ทราบว่า จะได้เจอเธออีกไหมในชาติต่อๆ ไป ผมมาที่โรงพยาบาลทุกวัน มาพูดคุยกับเธอ บอกให้เธอสวดมนต์ ทำสมาธิ บอกเธอว่า ถ้ามีใครมาขอส่วนบุญก็ให้เขาไปนะ เพราะยังทำบุญส่งให้เธอตลอด ผมยังนวดตามแขนขา ยกแขนยกเท้าให้เธอ เพื่อให้เลือดไหลเวียน ผมบอกเธอว่า ไม่ต้องห่วงกำลังหาทางช่วยอยู่ อย่าเพิ่งท้อนะ มันเป็นกรรมที่เราคงทำไว้ ต้องใช้คืนเขา บอกเจ้ากรรมนายเวรด้วยว่า เรารู้แล้วว่าเราทำให้เขาทุกข์เพียงใด เราได้รับผลกรรมนั้นแล้ว โปรดอโหสิกรรมให้เราด้วย สิบกว่าวันแล้วที่เธอหลับผมพยายามทำใจมากขึ้น และเริ่มเดินทางไปพบผู้ใหญ่ที่ให้การช่วยเหลือเพื่อแจ้งข่าวและขอบคุณท่าน รวมถึงลุงเอกด้วย ลุงเอกตำหนิว่า หายไปไหนมา ลุงรออยู่ไม่มาหาเลย ลุงเอกส่งสายสิญจน์ให้ 2 เส้น บอกให้ไปผูกข้อมีเธอไว้ก่อน เดี๋ยวจะมีหมอคนสุดท้ายมาจ่ายยาใหม่แล้วเธอจะหาย ผมลาลุงเอกแล้วรีบกลับมาหาเธอ วันต่อมาพยาบาลบอกผมว่า คุณหมออยากพบให้รอก่อน เมื่อหมอมาถึง หมอบอกว่า จะจ่ายยาตัวใหม่ให้ ซึ่งยามีผลข้างเคียงและมีการแพ้ยาด้วย ผมบอกหมอว่า ผมรับได้ครับ จากนั้นพยาบาลออกเอกสารให้ผมถือไปซื้อยาจากอีกโรงพยาบาลหนึ่งที่อยู่ติดกัน (หมอที่สั่งจ่ายยาเป็นหมอใหญ่เจ้าของไข้ ซึ่งเพิ่งเดินทางไปประชุมที่ต่างประเทศ แล้วโทรกลับมาสั่งให้ยา) เธอได้รับยาวันแรก ผมเห็นผิวหนังเธอเปลี่ยนไป เริ่มแห้งและมีจุดแดงๆ ขึ้นทั้งตัว หลายวันที่ได้รับยากล้ามเนื้อเธอหายไป ดูแล้วเหมือนเธอตัวเล็กลง ผอมมาก (น้ำหนักหายไปร่วม 20 โล) มีการให้เลือด หนังเธอเริ่มลอก หนังฝ่าเท้าหลุดเป็นแผ่น แต่ผิวหนังใหม่สวยใส สองอาทิตย์แล้ว ผมก็เริ่มหวั่นใจกับอาการแพ้ยาของเธอ พยาบาลหยุดให้ยาแล้ว เพราะให้ครบตามที่หมอสั่ง ยังไม่มีอะไรบ่งบอกว่า จะได้เธอกลับมา พยาบาลแจ้งว่า หมอขอให้แจ้งญาติว่า จะเจาะคอเธอเพื่อใส่ที่ช่วยหายใจ ผมรับไม่ได้ (แต่ก็เคยได้ทราบว่า การใส่ท่อช่วยหายใจทางปากไม่ควรเกิน 1 เดือน เพราะจะกดทำอวัยวะในช่องปากเสียหายได้ แต่เธอก็ใส่มาเกือบสองเดือนแล้ว ที่เธอยังไม่ถูกเจาะคอเพราะหมอใหญ่เห็นว่าเธอเด็กอยู่ยังมีโอกาสหายป่วยในเร็ววันและเป็นผู้หญิงถ้าหายป่วยแล้วจะดูไม่ดี) ผมถามญาติผู้ป่วยอื่นว่า เจาะคอแล้ว รูที่เจาะจะปิดเองเหมือนที่ได้รับข้อมูลมาไหม มีแต่คนบอกว่า รูมันปิดแต่ก็ไม่สนิท เสียงหรือลมก็จะผ่านเข้าออกที่รู ผมเลยไปแจ้งพยาบาลว่า ผมขอถอดเครื่องช่วยหายใจ ไม่อยากให้เจาะคอเธอ พยาบาลบอกว่า ถอดไม่ได้ เธอหายใจเองไม่ได้ ผมถูกตำหนิจากพยาบาลเรื่องเจาะคอ บางท่านบอกว่า เจาะแล้วทำให้ทำงานสะดวก โอกาสติดเชื้อลดลง บางท่านบอกว่าทำงานมา 20 กว่าปีแล้วไม่มีใครไม่เจาะ ยังไงก็ต้องเจาะ  คุณหมออีกท่านที่ผมไม่เคยพบ มาถามและให้ข้อมูลเรื่องการเจาะคอ (หมอใหญ่ยังไม่กลับ และก็พิจารณาเจาะคอเธอตามความเห็นของหมอที่รักษา) ผมก็ยังยืนยันว่า ไม่เจาะคอเธอ เพราะผมมั่นใจว่า เธอจะตื่นขึ้นอีกครั้งในอาทิตย์หน้า ผมเลยบอกหมอและพยาบาลว่า ผมขอเวลาอีกหนึ่งอาทิตย์ เธอจะตื่นอาทิตย์หน้า ถ้าเธอไม่ตื่นผมจะยอมให้เจาะ (ถ้าเธอตื่นมาแล้วคอเป็นรูผมจะบอกเธอว่าอย่างไร) มีคนบอกว่า ครั้งนี้ไม่น่ามีปาฏิหาริย์ เธอรอดได้ก็บุญแล้ว ที่เตียงว่างเพราะไม่รอด วันต่อมาพยาบาลแจ้งว่า หมอใหญ่สั่งให้ลดระดับเครื่องช่วยหายใจ ให้เธอหายใจด้วยตัวเองบ้าง ปรากฎว่า เธอหายใจเองได้บ้าง ต้องใช้เครื่องช่วยเมื่อเธอมีอาการเหนื่อย ส่วนผมนั้นเหลือเวลาเพียงหนึ่งอาทิตย์กับการรอคอยเธอกลับมา *************************************************** - เคยรอคอยอย่างหมดหวังไหม? (อย่าสิ้นหวัง) - เคยเชื่อเรื่องที่หมอไม่เชื่อและไม่อยากให้ทำ แต่ช่วยคนไข้หายไหม? - ปาฏิหาริย์มีได้แค่ครั้งเดียวหรือ? *************************************************** จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 11:26:58

ความคิดเห็นที่ 31 ยังติดตามอยู่นะคะ ส่งกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : อดออม เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 14:19:33

ความคิดเห็นที่ 32 มาลงชื่อติดตามอ่านต่อค่ะ จากคุณ : chapa66 เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 05:21:50

ความคิดเห็นที่ 33 ได้เธอกลับมา เพราะรักและปาฏิหาริย์ - (11) ปาฏิหาริย์ครั้งใหม่  คุณเคยได้รับปาฎิหาริย์ไหม? ปาฏิหาริย์มีกี่ครั้งในชีวิตเรา? ในชีวิตผมนั้น ก่อนที่จะรู้จักเธอผมเองก็เคยได้เห็นปาฏิหาริย์มาหลายครั้ง ดังนั้นผมคิดว่าปาฏิหาริย์ต้องมีและผมจะได้เธอกลับมา เหลือเวลาเพียง 4 วัน ถ้าเธอไม่ตื่นขึ้นมาต้องถูกเจาะคอแน่ ผมรีบโทรไปหาลุงเอกว่า ทำไมเธอยังหลับอยู่ ลุงเอกบอกว่าต้องใช้พุทธคุณช่วยแล้ว ให้ผมไปหาหลวงพ่อกับลุงในวันพรุ่งนี้ ผมรีบตอบตกลงทันที การเดินทางไปหาหลวงพ่อนั้นขับรถไปแล้วกลับประมาณ 10 ชั่วโมง วันรุ่งขึ้นผมไปพบลุงเอกแต่เช้า รีบพาลุงไปยังวัดเป้าหมายทันที ผมอยากไปให้ถึงก่อนเพล เพื่อถวายอาหารหลวงพ่อด้วย เมื่อไปถึงผมกราบหลวงพ่อและเอารูปเธอให้หลวงพ่อ เมื่อหลวงพ่อยื่นมือมารับ ปรากฎว่า ท่านไม่ได้ยื่นมือมารับที่รูป ผมเพิ่งทราบว่า หลวงพ่อมองไม่เห็น หลวงพ่อเล่าว่า หลวงพ่อรักษาคนป่วยโดยการเป่า เมื่อใช้แรงในการเป่ามากๆ ทำให้ตามองไม่เห็น หลวงพ่อรับรูปเธอแล้วสวดอยู่พักใหญ่ ก่อนยื่นมาให้ผมถือรูปไว้ แล้วเป่าหัวของผมแทนตัวเธอ หลวงพ่อบอกไม่เป็นอะไรหรอก ไปถึงแล้วโทรหาหลวงพ่อด้วย อย่างน้อยวันละครั้ง หลวงพ่อจะเป่าเธอผ่านมือถือ (นี่เป็นความหวังสุดท้ายแล้ว ขอให้เธอตื่น ผมไม่อยากให้เธอถูกเจาะคอ) จากนั้นผมและลุงเอกบอกลาหลวงพ่อ ผมรีบกลับไปหาเธอทันที แล้วโทรหาหลวงพ่อให้ช่วยเป่าเธอที หลวงพ่อบอกให้ผมทำตามขั้นตอนที่ท่านสั่ง หลวงพ่อใช้แรงเป่าเยอะมาก เสียงดังออกมานอกมือถือเลย (โรงพยาบาลห้ามใช้มือถือใน ICU ผมแอบใช้ มีพยาบาลเห็นแต่ก็ไม่ห้าม เพราะหลายคนบอกว่า เวลาที่ผมมาทำอะไรแล้วเธอมักจะดีขึ้น) วันถัดมาอาการไข้เธอไม่มีแล้ว เธอผอมไปมาก ผมยังคอยนวดให้เธอ แล้วให้หลวงพ่อเป่าทุกครั้งที่เข้าเยี่ยม หัวค่ำผมให้หลวงพ่อเป่าอีกครั้ง พูดกับเธอ คอยนวด ยกแขนยกเท้าให้ สักพักหนึ่ง ผมเห็นเธอลืมตา น้ำตาผมไหลเลย (ตลอดเวลาที่เธอป่วยผมไม่เคยร้องไห้เลย ไม่ได้ร้องไห้มานานมากแล้ว จนจำไม่ได้ว่า ร้องไห้ครั้งสุดท้ายเมื่อไร) ผมคุยกับเธอพักหนึ่ง แล้วไปบอกพยาบาลว่า เธอฟื้นแล้ว ไม่มีใครเชื่อหรอก เพราะหมอใหญ่สั่งให้เจาะคอ แสดงว่าแทบไม่มีหวังแล้ว วันรุ่งขึ้นนักกายภาพมาช่วยเธอขยับร่างกาย บรรยากาศกดดันจากทุกฝ่ายในเรื่องเจาะคอจบลง ส่วนเรื่องปาฏิหาริย์ของเธอดังไปทั่ว มีหมอและพยาบาลที่ไม่ได้ดูแลเธอแวะมาเยี่ยม ผมยังให้หลวงพ่อเป่าให้เธอทุกวัน (จนถึงวันที่พาเธอไปกราบหลวงพ่อ ประมาณ 2 อาทิตย์หลังจากเธอออกจากโรงพยาบาล) ตอนเย็นหมอสั่งตรวจสมองเธอใหม่อีกครั้ง และก็ไม่ได้ข้อสรุป (ภายหลังได้ส่งไปตรวจคลื่นไฟฟ้าสมอง, EEG อีกครั้ง หมอก็ไม่ได้สรุปผลว่า เธอเป็นอะไร)   วันต่อมาผมพาลุงเอกมาเยี่ยมเธอ เธอรีบลุกขึ้นกอดลุงเอก แล้วบอกว่า คิดว่าชาตินี้จะไม่ได้เจอลุงแล้ว เมื่อผมพาลุงเอกกลับ ลุงเอกบอกว่า สิ่งที่แฝงอยู่ในตัวเธอลุงเอาออกมาแล้ว นับแต่วันนั้นเธอดีขึ้นเรื่อยๆ เธอถูกย้ายมาที่ห้อง ICU รวม พอผมมาถึงพยาบาลรีบบอกว่า ย้ายออกมาแล้ว (ดีหน่อย อย่าให้เหมือนครั้งแรก หัวใจแทบวาย) เธอสามารถหายใจเองได้มากขึ้น ไม่ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจแล้ว หมอยังให้เธออยู่ใน ICU มีพยาบาลป้อนข้าวให้ (พยาบาลบอกว่า ใน ICU มีแต่คนนอนกินทางสายยาง คนนี้พิเศษมีคนป้อนให้ ซึ่งไม่เคยมีมาก่อน) ผม พี่สาวเธอ และพยาบาลพูดคุยกับเธอ เพื่อทดสอบความทรงจำ ผมซื้อนิตยสารให้เธออ่าน เธอก็อ่านได้  เธอดีวันดีคืนเลยครับ วันหนึ่งผมไปเยี่ยมเธอตอนบ่าย พยาบาลกำลังจะเช็ดตัวให้เธอ พยาบาลเห็นผมมาพอดีเลย บอกเธอว่าจะให้ผมเช็ดตัวให้ เธอทำเขินแล้วบอกว่า ไม่ได้ พยาบาลถามว่า นั่นใคร เธอตอบว่า แฟน พยาบาลเลยบอกว่า แล้วทำไมเช็ดตัวให้ไม่ได้ละ เธอตอบว่า ไม่ได้ ยังไม่ได้แต่งงานกัน ทำให้ผมเพิ่งรู้ว่า ความจำเธอหายไป (ตอนหลังได้ทดสอบ ปรากฏว่า ความจำเธอหายไป ประมาณ 2 ปี เธอจำได้แค่ก่อนแต่งงาน จำบ้านใหม่ไม่ได้ ไม่รู้ว่าแต่งงานและมีลูกแล้ว และจำที่ทำงานสุดท้ายไม่ได้) หลังจากการตื่นครั้งที่สองของเธอ ตลอดหนึ่งอาทิตย์ เธอนั่งๆ นอนๆ อยู่ใน ICU มีเรื่องเล่าให้ผมฟังทุกครั้ง (เรื่องที่เธอเห็นการทำงานของหมอและพยาบาล เธอเล่าแบบสนุกและหัวเราะ) เธอบอกว่า ปลงกับชีวิตเยอะ ไม่คาดหวังอะไรอีก เตียงข้างๆ ก็เพิ่งออกไป เมื่อวานก็มีออกไป (ที่ชอบ) ผมเองก็เลยจุดที่หวังมาแล้วเหมือนกัน ดีใจที่สุดที่ได้เธอกลับมา   *************************************************** - เชื่อในเรื่องพุทธคุณกับการรักษาโรคไหม? ได้จริงหรือ? - ปาฎิหาริย์มีวันหมดไหม? ใช้ได้ตลอดหรือ? *************************************************** จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 12:06:06

ความคิดเห็นที่ 34 เข้ามาดูทุกวันเลยค่ะ อ่านถึงตอนนี้รู้สึกดีใจด้วยเลยค่ะ จากคุณ : เด็กหญิงจริงใจ เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 13:55:30

ความคิดเห็นที่ 35 เข้ามาติดตามทุกๆวันเลยค่ะ จากคุณ : chapa66 เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 13:07:07

ความคิดเห็นที่ 36 ติดตามอ่านอยู่นะคะ ^^ จากคุณ : Aqualela เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 16:02:46

ความคิดเห็นที่ 37 วันนี้พาเจ้าตัวน้อยไปทำบุญมาครับ  ไปสักการะหลวงพ่อโสธร ที่วัดโสธรวรารามวรวิหาร ฉะเชิงเทรา ขอให้บุญนี้ส่งผลให้ทุกท่าน พ้นทุกข์ พ้นโศก พ้นโรค พ้นภัย พ้นเคราะห์ พบธรรม พบสุข ทั่วหน้ากันทุกท่านเทอญ แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 19:05:15 จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 19:01:44

ความคิดเห็นที่ 38 ขอพรของเจ้าของกระทู้ ส่งผลกับเจ้าของกระทู้และครอบครัวด้วยนะคะ ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ เชื่อในปาฎิหารย์ค่ะ จากคุณ : อดออม เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 13:48:41

ความคิดเห็นที่ 39 ได้เธอกลับมา เพราะรักและปาฏิหาริย์ - (12) เธอคนใหม่  คุณเคยเปลี่ยนแปลงตัวเองแบบตรงข้ามจากที่เคยเป็นอยู่ไหม? ผมได้เธอกลับมา แต่เหมือนไม่ใช่คนเดิม เธอเป็นคนใหม่หรือ?  หลังจากการตื่นครั้งที่สองของเธอหนึ่งอาทิตย์ เธอถูกย้ายไปห้องพักคนไข้หญิง ตอนแรกผมจะย้ายเธอไปห้องเดี่ยว เธอไม่เอา บอกผีเยอะ ไปอยู่ห้องรวมดีกว่า ผมเลยให้เธออยู่ห้องรวมและจ้างผู้ช่วยพยาบาลดูแลเธอ ทุกวันตอนเช้า ผมจะมารับเธอไปทำกายภาพ นักกายภาพถามว่า เธอเป็นอัมพาตข้างไหน ผมบอกว่า เธอไม่ได้เป็นอัมพาต เธอนอนนานจนกล้ามเนื้อหมดแรง เธอหัดเดินได้ 3-4 วัน เธอก็เดินเองได้ ช่วงที่เธอผ่านทางเดินหรืออยู่ที่ห้องพักมักมีคนทักทายเธอ เธอก็มักจะคุยด้วยเสมอ แต่พอจากมา เธองงครับ มักถามผมว่า เค้ารู้จักเราหรือ ผมเลยบอกว่า เธอคือปาฏิหาริย์มีคนอยากรู้จัก  บางครั้งผมไปถึงโรงพยาบาล เธอก็เล่าเรื่องที่เห็นในห้องพักให้ฟัง เธอว่า “เธอป่วยหนักแล้วพอมาดูคนนั้นคนนี้ อาการของเธอเป็นไม่เท่าไร (เธอไม่รู้ว่า เธออาการหนักกว่าคนอื่น) เห็นแล้วสงสารเนอะ เอาเงินใส่กล่องให้กำลังใจพยาบาลและน้องๆ ด้วย”  คนไข้คนอื่นๆ ก็มักมาคุยกับเธอ และก่อนกลับก็มาลาเธอด้วย ช่วงแรกที่เธอย้ายไปห้องพักคนไข้หญิง ผมต้องเช็คความทรงจำและเรื่องเล่าต่างๆ ของเธอ บางทีเธอเล่าว่า เมื่อคืนมีคนมาทักเธอ หรือมีพยาบาลมาล้อมรอบเธอสอบถามเรื่องต่างๆ แล้วถามว่า เธอไปไหนมา (คนส่วนใหญ่มักจะถามว่าเธอไปไหนมา) ผมสอบถามน้องที่เฝ้าไข้เธอว่ามีคนมาคุยกับเธอจริงหรือ น้องบอกว่าจริง เธอเกิดที่ภาคอีสาน ผมถามเธอว่า พูดอีสานได้ไหม เธอบอกไม่ได้หรอก จำไม่ได้แล้ว ปรากฎว่า พยาบาลและน้องๆ ผู้ช่วยพยาบาลเลยพูดภาษาอีสานกับเธอ วันถัดมาทั้งห้องพักคนไข้หญิงพูดอีสานหมดเลย ทำให้คนไข้บางคนมีอาการดีขึ้นด้วย เพราะบรรยากาศเป็นกันเองเหมือนอยู่บ้าน (คนไข้ที่นี่นอนนานครับ เป็นเดือนเป็นปี) เธอได้กินอาหารพิเศษ ส้มตำ ข้าวเหนียว และไก่ย่าง เธอให้น้องที่เฝ้าไข้ช่วยซื้อให้ (คนไข้อื่นบอกอยากกินบ้างแต่หมอห้าม เธอไม่ได้ป่วยที่ต้องควบคุมอาหาร) คุณหมอที่ตรวจเตียงอื่นมาทักทายเธอเป็นบางครั้ง แล้วบอกว่าอย่าหลับอีกนะ บางท่านว่าหายดีแล้วรีบออกเถอะ โรงพยาบาลไม่ควรอยู่นานเชื้อโรคเยอะ ช่วงที่ฝึกกายภาพเป็นช่วงที่ต้องต่อสู้กับตัวเองพอสมควร คนที่ไปทำกายภาพมีทั้งคนเป็นอัมพาตและอัมพฤกษ์ บางคนก็ท้อบางคนก็สู้ เห็นน้องผู้หญิงคนหนึ่งน่ารักมากอายุประมาณ 15 ปี นอนทำกายภาพคู่กับเธอ น้องถูกเจาะคอไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายเองได้ เห็นคุณแม่น้อง (น่าจะอายุพอกับเธอ) ช่วยทำกายภาพให้ ผมได้แต่ให้กำลังใจครับ ไม่อยากถามว่าเป็นอะไรมา ไม่อยากรู้ อยากช่วยให้น้องอยู่กับปัจจุบันและอยู่ได้ในอนาคต เช่นเดียวกับเธอที่ผมบอกว่า เธอไม่จำเป็นต้องรู้ทั้งหมด อดีตที่ต้องรู้ผมให้เธอรู้ แต่ที่ลืมช่างมัน (เธออาจอยากลืมก็ได้ อาจเป็นเรื่องที่เธอไม่อยากจำ) ความจำเธอหายไป ประมาณ 2 ปี เธอจำได้แค่ก่อนแต่งงาน จำบ้านใหม่ไม่ได้ ไม่รู้ว่าแต่งงานและมีลูกแล้ว และจำที่ทำงานสุดท้ายไม่ได้ ผมได้เอารูปที่ถ่ายในงานแต่งงานและวีดีโอที่อัดไว้ไปให้เธอดู เธอเห็นแล้วปลื้มครับ สวยจัง ปรากฎว่า น้องที่เฝ้าไข้เอาไปเวียนกันดูทั้งห้องพัก ผมเพิ่งเห็นค่าของรูปก็ตอนนี้ (ผมเป็นคนไม่ชอบถ่ายรูป ตั้งแต่เด็กจนโตผมมีรูปตัวเองไม่กี่รูป ตอนที่ไปเที่ยวผมก็ถ่ายแต่รูปเธอ ไม่มีผมด้วย) น้องๆ ที่ทำงานมาเยี่ยมเธอก็จำไม่ได้ เธอคิดถึงแต่น้องที่ทำงานก่อนหน้าว่า ทำไมไม่มา (เธอจำสูตรการผลิตโรงงานก่อนหน้าได้ทั้งหมด ทั้งที่น่าจะลืมไปแล้ว แสดงว่า สมอง (หรือจิต) ของเรา เก็บทุกอย่างไว้หมด (รวมถึงกรรมด้วย) เพียงแต่เราไม่สามารถจำได้เท่านั้น มีวิธีหนึ่ง คือ วิธีทำสมาธิ ที่ทำให้เราระลึกได้) ผมถามเธอว่า ไปไหนมา เธอร้องไห้แล้วบอกว่า บอกไปไม่มีใครเชื่อหรอก เธอไม่บอกครับ บอกเพียงว่า ก่อนเธอหลับไป เธอเห็นอะไรดำๆ ดวงใหญ่พุ่งใส่เธอ แล้วเธอมารู้สึกตัวอีกทีที่โรงพยาบาล เธออยู่ที่ห้องพักคนไข้หญิง 10 วันก็ได้กลับบ้าน (ตอนที่หมอให้กลับบ้านครั้งแรก 7 วัน แต่เธอเกิดอาการชักอย่างแรก ตลอดเวลาที่พักอยู่ไม่มีอาการ เนื่องจากติดวันหยุดเลยต้องรอให้หมอมาดูอาการก่อนถึงจะกลับได้ ลุงแดงบอกว่า ไม่ลาเจ้าที่ก่อนกลับ ให้เอาของคาวหวานไปไหว้ ผมแย้งลุงว่า โรงพยาบาลติดประกาศไปทั่วว่า ห้ามถวายอาหาร ลุงแดงเลยบอกว่า ที่โรงพยาบาลมีแต่วิญญาณอดอยากเต็มไปหมด) ผมพาเธอไปโรงพยาบาลที่สามเพื่อแจ้งว่า เธอออกจากโรงพยาบาลแล้ว พยาบาลที่ดูแลเรื่องเธอไม่อยากเชื่อ เพราะตอนส่งไปไม่มีใครคิดว่า เธอจะรอด ผมเลยบอกว่า เธอนั่งอยู่ตรงนี้ไง พยาบาลเดินมาดูเธอแล้วว่า สวยขึ้น ไม่น่าเชื่อเลย (เธอแต่งหน้าด้วยครับ ที่ผ่านมาไม่เคยเลย ตอนเธอแต่งหน้าครั้งแรกผมไม่รู้ เธอเอาเครื่องสำอางที่ผมซื้อให้มาใช้ ผมรอเธอจะพาไปโรงพยาบาล เธอเดินมาหาแบบสวยเลยครับ) หลังจากออกจากโรงพยาบาล ผมรีบแก้บนทั้งหมด (ยกเว้น บวช ซึ่งผมได้บวชให้เองแล้วในภายหลัง) พาเธอไปเขาใหญ่ เพื่อแก้บน ไปกราบหลวงพ่อ ไปพบลุงเอกและลุงแดง พาเธอไปเที่ยวห้างสรรพสินค้า ซื้อเสื้อผ้าใหม่ ไปดูหนัง ก่อนแต่งงานผมถามเธอว่า อยากได้อะไร แหวนเพชรไหม ทรัพย์สินอะไรบ้าง เธอไม่เอาครับ ผมรบเร้าเธอมาขึ้น เธอเลยบอกว่า เธออยากได้ . ผมบอกเธอว่า ตอนนี้ยังไม่มีแต่ชาตินี้เธอมีแน่ ผมเลยยังอยากให้เธออยู่ แต่บางทีก็นึกว่า ผมเห็นแก่ตัวหรือเปล่าที่ยังรั้งเธอไว้ เธออยู่ด้วยยาจำนวนมาก (ซึ่งหมอไม่สามารถลดยาตัวใดได้ และก็ยังไม่รู้ว่า มีอะไรผิดปกติ) ผมคิดว่า เธอคงดีใจมากที่ได้กลับมาเห็นผม และเห็นลูกที่เธอรักมากๆ อีกครั้ง เธอกลับมาบ้าน เธอตื่นออกกำลังกายทุกตีสี่ แต่งตัวมากขึ้น พูดจาหวานมาก ทำให้ผมนึกถึงวายร้ายแสนรักที่เธออยู่ในพันทิป ซึ่งผิดจากเธอที่ผมเห็น ทำให้บางครั้งผมสงสัยว่า ที่กลับมาใช่เธอหรือเปล่า แต่ดีครับ ทุกอย่างเป็นไปเป็นในทางที่ดี และเธอก็คงเป็นเธอ แต่เป็นในมุมที่ผมไม่เคยรู้ เพราะไม่เคยถาม เธอได้หยิบไดอารี่ที่เธอเขียนให้ผมอ่าน ตั้งแต่คบกัน เธอเก็บทุกอย่างไว้ไม่ว่าจะเป็น บัตรผ่าน ตั๋วหนัง รูปถ่าย ที่เราไปเที่ยวมา รวมถึงความรู้สึกของเธอ   *************************************************** - กรรมติดตามเรา เพราะจิตของเราหรือ? - ฟื้นขึ้นมาเป็นคนใหม่หรือเป็นคนเดิม (พฤติกรรมเปลี่ยนไป)? หรือเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ? ***************************************************   จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 55 08:28:08

ความคิดเห็นที่ 40 เป็นกำลังใจให้เต็ม 100 เลยค่ะ เธอคือกำลังใจของคุณนะค่ะ จากคุณ : chapa66 เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 55 12:14:49

ความคิดเห็นที่ 41 วันนี้พาเจ้าตัวน้อยไปทำบุญที่วัดเทวราชกุญชร วรวิหาร กรุงเทพฯ ขอให้บุญส่งผลให้สุขกายสบายใจทั่วหน้ากันทุกท่านเทอญ จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 19:52:23

ความคิดเห็นที่ 42 พิพิธภัณฑ์สักทอง วัดเทวราชกุญชรวรวิหาร จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 19:53:51

ความคิดเห็นที่ 43 พิพิธภัณฑ์สักทอง วัดเทวราชกุญชรวรวิหาร จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 19:59:35

ความคิดเห็นที่ 44 ได้เธอกลับมา เพราะรักและปาฏิหาริย์ – บทสรุป  บทสรุปของการได้เธอกลับมา เป็นเพราะรักและปาฏิหาริย์ ที่เกิดขึ้นกับผมและเธอ  ช่วงเทศกาลสงกรานต์ ปี 2552 อากาศร้อนมาก ผมพาครอบครัวไปทำบุญที่วัดหลายแห่ง ซึ่งอาจเป็นต้นเหตุของการป่วยของเธอ แห่งที่หนึ่งในโบสถ์มีนกมาอาศัยจำนวนมาก เธอได้เลี้ยงอาหารลูกนกแล้วโดนลูกนกจิก  แห่งที่สองมีคนป่วยจำนวนมาก ผมรีบบอกเธอและครอบครัวว่า ไหว้พระเสร็จแล้วให้รีบออกมา ห้ามดื่มหรือรดน้ำมนต์ที่วางอยู่ เธอป่วยเหมือนเป็นหวัดหลังเทศกาลสงกรานต์ไม่กี่วัน ซึ่งระยะที่ป่วยตรงกับระยะการแพร่กระจายของเชื้อในตัวเธอ อาจมีเชื้อหลุดเข้าไปในไขสันหลังเข้าสู่สมอง และทำอันตรายต่อสมองบางส่วน (แต่ทำไมตรวจไม่พบเชื้อ) และวันที่ป่วยเธอขับรถไปทำงานเองได้ ซึ่งหมอทางระบบสมองบอกว่า ไม่น่าเป็นไปได้ เธอผ่าตัดคลอดลูกและไม่ได้อยู่ไฟแบบโบราณ เราเชื่อหมอทำตามชั้นตอนหลังคลอดแบบปัจจุบัน ไม่สนใจสิ่งที่ผู้ใหญ่ห้าม และถูกผู้ใหญ่หลายท่านติหนิ และบอกว่าจะทำให้ร่างกายไม่แข็งแรง แก่ตัวจะลำบาก ปีนั้นเป็นปีชงของเธอ ก่อนเธอป่วย ผมพาเธอไปหาผู้ใหญ่และไปศาลเจ้า เพื่อให้ช่วยแก้ไขและสะเดาะเคราะห์ แต่ปรากฎว่า ไม่ได้พบ คลาดกันทุกที่ แม้แต่เจ้าที่กำลังทรงอยู่ก็ถอยทรงซะอย่างนั้น ได้แต่ฝากดวงไว้ (คงถึงคราวเคราะห์จริง) ผมได้แต่พาเธอไปทำบุญสะเดาะเคราะห์ตามแบบนิยม เรื่องโดนของก็ยังเป็นข้อสงสัยของผม แต่มีอาจารย์ที่เก่งๆ ให้น้ำมนต์หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาให้เธอ เมื่อเธอได้รับแล้วอาการดีขึ้น มีอาจารย์ท่านหนึ่งบอกว่า เธอจะหายเมื่อมนต์เสื่อมหรือคนทำของใส่เธอตาย (ข้อมูลที่ได้ คือ ของถูกทำเพราะเรื่องชู้สาว ทะเลาะกับคนอื่น ไล่พนักงานออกตามหน้าที่) อาจารย์ที่ช่วยเธอบอกว่า คนทำใจร้ายมาก อยากให้เธอตายอย่างเดียว (ทุกวันนี้ผมก็ยังสงสัยว่า เรื่องทำของมีจริงไหม ได้คุยกับพระอาจารย์หลายท่านที่เคยไปแสวงบุญตามป่าเขา ท่านบอกว่าเคยเห็น) ฝันเป็นจริงหรือ น้องที่ทำงานเธอฝันว่า เธอประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต แล้วไม่กี่วันเธอก็ป่วย ยังมีเจ้าเข้าทรงที่นับถือบอกว่า ปีนั้นเธอจะมีเคราะห์เป็นอัมพาต และจริงหรือที่ยมบาลจับผิดตัว มีคนบอกว่าชื่อเธอไปพ้องกับคนที่ควรตายแต่ยมบาลจับผิดและปล่อยเธอมาหลังจากที่เคลื่อนย้ายเธอไปโรงพยาบาลแล้ว (จึงทำให้เธอยังนั่งทำงานอยู่ที่เดิมไม่ได้กลับร่าง) เธอไปไหนมา มีเจ้าเข้าทรง 2 แห่งพูดตรงกันว่า ตอนนี้เธออยู่กับยมบาล กำลังช่วยพูดขอเธอกลับ (หรือยมบาลเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเธอ) แล้วคุณป้าที่ให้ผมไปบนกับยมบาลให้เธอบวชเป็นใคร ทุกวันนี้ยังไม่มีใครเคยเห็น ผมถามเธอว่า ไปไหนมา เธอได้แต่ร้องไห้ บอกว่า บอกไปก็ไม่มีใครเชื่อ ถ้าไม่ป่วยโรงพยาบาลเป็นที่ไม่ควรไปบ่อย เพราะ ถ้าร่างกายไม่แข็งแรงอาจติดเชื้อจนถึงชีวิตได้ (โดยเฉพาะเด็กเล็ก บางโรงพยาบาลให้ผมพาเจ้าตัวน้อยไปคุยกับหมอใน ICU ซึ่งผมขอให้หมอมาคุยข้างนอกดีกว่า) เรื่องการบนของเธอเป็นเหตุให้เธอหลับครั้งที่สองจริงหรือ สิ่งที่เธอพยายามบอกผมก่อนหลับครั้งที่สอง คือ ชื่อเจ้าพ่อในศาลที่อยู่ในป่าเขาใหญ่ ซึ่งผมมานึกออกตอนที่กำลังฟังลุงแดงหลับตาพูดถึงผมและเธอขับรถไปป่าใหญ่  เรื่องบนนี้ทำให้ผมรีบแก้บนทันทีที่เธอตื่น และได้บวชแทนเธอในภายหลัง เพราะ ผมกลัวจะลืมแล้วเกิดเหตุเหมือนเธอ เจ้าที่ที่บ้านดลใจคุณแม่ของผมให้ไปพบคุณป้าจริงหรือ ทำให้ผมได้พบกับลุงแดงที่ช่วยนำจิตเธอกลับ  และพุทธคุณจากหลวงพ่อทำให้เธอตื่นจริงหรือ เชื่อเรื่องปาฏิหาริย์ไหม มีคนที่ไม่รู้จักเธอ รวมถึงเพื่อนๆ ในห้องสวนลุมช่วยสวดมนต์อธิฐานให้เธอตื่นขึ้นมา ขณะที่คำตอบทางการแพทย์เป็นไปไม่ได้ นอกจากเจ้าหญิงนิทรา  และลุงเอกรู้ได้อย่างไรว่า เธอจะหายหลังจากหมอใหญ่สั่งยา และเป็นหวังสุดท้ายที่เธอต้องฟื้นก่อนถูกเจาะคอ (ผมไม่อยากให้เจาะคอ เพราะเห็นแล้วว่า คนที่เจาะคอจะหายยาก ส่วนใหญ่ไปที่ชอบ) พยาบาลชี้ให้ดูคุณยายที่เดินมาและนำอาหารมาเลี้ยงพยาบาลและเจ้าหน้าที่ แล้วบอกผมว่า คุณยายเคยนอนเตียงแรกของห้องพักคนไข้หญิง นอนนิ่งอยู่สองปีก่อนฟื้นขึ้นมา คงยังไม่ถึงเวลาที่เธอจะจากไปในชาตินี้ จึงยังอยู่เคียงข้างผม และยังได้อยู่ดูเจ้าตัวน้อยที่กำลังเติบโตตามที่เธอต้องการ และผมก็กำลังทำในสิ่งที่เธอขอให้เสร็จในชาตินี้ (ผมไม่อยากให้เธอในชาติอื่น เพราะไม่รู้ว่าจะเจอเธออีกไหมหรือต้องรอนานขนาดไหน)   ทั้งหมดนี้ เพราะ ผมรักเธอ   *************************************************** - ขอบคุณทุกกำลังใจ และขอให้ปาฏิหาริย์ เกิดกับทุกท่าน - อย่าลืมว่า ผลบุญช่วยให้รอดได้ แต่กรรมก็ต้องชดใช้ (บุญช่วยให้แรงกรรมลดลง) *************************************************** จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 01:00:49

ความคิดเห็นที่ 45 ขอให้พบแต่สิ่งดีดี สุขภาพแข็งแรงนะคะ พวกคุณคือปาฎิหาริย์ คะ จากคุณ : chery (Quater) เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 18:43:45

ความคิดเห็นที่ 46 พาเจ้าตัวน้อยไปสักการะหลวงพ่อเหลือ วัดสร้อยทอง กรุงเทพฯ คาถาบูชาหลวงพ่อเหลือ (สวด 3 จบ) นะ โม พุท ธา ยะ.    นะ เหลือ ดี. โม เหลือยิ่ง.            พุท เหลือใช้. ธา เหลือล้น.            ยะ เหลือรวย. ขอให้ทุกท่านได้ผลสัมฤทธิ์ตามคำบูชา จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 55 21:12:15

ความคิดเห็นที่ 47 พระมหาธาตุเจดีย์ศรีสร้อยทอง  วัดสร้อยทอง กรุงเทพฯ จากคุณ : Mindo เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 55 21:20:50