|
เข้าใจสถานการณ์ จขกท ดีเลยค่ะ
เพราะคนที่ทำงานเราก็พบสถานการณ์แบบนี้เช่นเดียวกัน
แต่นั่นหนักเลย เพราะว่าเขาแต่งงานกันไปจนมีลูกชายวัยราวห้าขวบ
จบไม่ดีเช่นกัน..
ด้วยเหตุผลสั้นๆ แต่เป็นปัญหาโลกแตกมากๆ
คือแฟนสมัยเรียนของฝ่ายชายที่เลิกกันไปเพราะฝ่ายหญิงไปรักคนอื่น
เลิกกับคนรักคนนั้นของเธอ แล้วหันมาหวนคืนกับฝ่ายชายอีก
ฝ่ายชายก็พบว่าเขาลืมเธอไม่ลงเช่นกัน..
ปัจจุบันจากภาพที่เราเห็นนะคะ ฝ่ายหญิงน่าจะหายเศร้าสนิทแล้ว
เธอไม่มีคนใหม่ทั้งที่ยังสาวสวยอยู่มาก ก้าวหน้าในหน้าที่การงานด้วยดี
เล่าให้ จขกท อ่าน..เพื่อเป็นกำลังใจว่า "คุณจะผ่านมันไปได้แน่นอนค่ะ"
สู้ๆ นะคะ ยากสุดก็ช่วงแรกเผชิญนี่เองค่ะ
แต่ค่อยผ่านวันเวลาไปทีละวันๆๆ อย่าเพ่อไปคิดอะไรยาวไกลมาก
เพราะนั่นอาจทำให้เราทุกข์ใจมากขึ้น..
มีงานใดที่ต้องประสานกันตรงๆ ก็คิดเสียว่าเขาคือผู้ร่วมงานคนหนึ่ง
จขกท เคยกำหนดสถานภาพของบุคคลต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับเราไหมคะ?
เราจะไล่ระดับตั้งแต่คนเคยเห็นกัน-คนรู้จักกัน-คนคุ้นเคย-เพื่อน
จากนั้นถ้าทุกด่านผ่านมาได้จึงจะเข้าสู่ mode ความสนิท
ตั้งแต่เพื่อน-เพื่อนสนิท-เพื่อนสนิทฉันท์ญาติ
ซึ่งในระหว่างความสัมพันธ์ดำเนินมาในขั้นต่างๆ นี้เอง
คนหนึ่งในนั้น-ก็เคียงคู่เป็น "คู่ชีวิต" (เขาบอกค่ะ) เรามาจนบัดนี้
ลองดูดีไหมคะ-ลดระดับการให้ความสำคัญแก่เขาลง..
ของเราเอง-ยามทุกข์จากเขามากๆ จนรู้สึกว่าเกินกว่าที่ใจเราทานทน
เรายังแอบลดระดับความสำคัญของเขาลงในใจของเราเลย
แต่เราทำแบบนุ่มนวลนะคะ เพราะไม่อยากให้เขามาทุกข์ใจไปอีกคน
แต่ว่า จขกท คอยระวังใจจะไปโกรธหรือเกลียดเขานะคะ
เพราะว่า "โกรธหรือเกลียด" นั้น-ที่จริงก็คือความใส่ใจอย่างยิ่ง
ลองปรับเข้าสู่ความ "เฉยๆ" (จากในใจ) ดู..น่าจะเป็นผลดีมากกว่า
สู้ๆ ค่ะ
| จากคุณ |
:
บัว.. 
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 ก.พ. 55 13:43:32
|
|
|
|
เลิกกับแฟนที่ทำงานที่เดียวกัน???????????????
