เรทค่ะ... แต่มันเศร้านะคะ ถ้าคาดหวังความโลดโผน ทู้นี้ไม่มีให้เลย [ย้ายจาก : ]
|
 |
อยากจะรบกวนขอถามนิดนึงค่ะ
จะว่าไปกึ่งระบายก็คงจะได้ หากมีใครรู้จริง ๆ มีคำอธิบาย เราก็อยากจะฟัง
หากว่าใครมีจิตแพทย์จะแนะนำ เราก็อยากจะลองค่ะ
เรากับสามีรู้จักกันตั้งแต่ปี 2543 คบกันตอนปี 44 อยู่ด้วยกันตอนปี 48 และแต่งงานกันตอนปี 51 มีลูกปี 53 ตอนนี้เราทั้งคู่อายุ 31 ค่ะ
ครั้งแรกของเราสองคนก็คือเมื่อสิบเอ็ดปีที่แล้วโน้นอะค่ะ เป็นครั้งแรกของเราทั้งคู่
ช่วงแรก ๆ สารพันพื้นที่ที่สรรหาได้ เราก็ supply ให้กันไม่ได้ขาด
เราเป็นคนแปลก อ้วนง่าย และผอมง่าย ช่วงอ้วนช่วงผอม ในห้าหกปีแรก ไม่ได้มีผลอะไรต่อความสัมพันธ์ใด ๆ ค่ะ
จนกระทั่งเมื่อเราย้ายมาอยู่ด้วยกัน (เพราะความเห็นของผู้ใหญ่สองฝ่าย)
กลับกลายเป็นว่า มันค่อย ๆ หายไป กว่าจะรู้ตัวอีกที ก็มีกันแค่สัปดาห์ละหน เป็นอย่างมากค่ะ
สาบานตรงนี้เลย วันเดียวมากกว่าสี่ เราก็เคยกัน....
เราจัดได้ทุกสิ่งที่เค้าต้องการ และเค้าก็ทำได้ทุกอย่างที่เราต้องการเช่นกันค่ะ
เรียกได้ว่า ไม่มีฝ่ายใดบกพร่อง
ในปีที่เกิดรัฐประหาร... ช่วงปีนั้น ความถี่มันก็เจือจางมากขึ้นไปอีก จนกลายเป็นหลายเดือน วันที่เกิดรัฐประหาร ออฟฟิศให้เรากลับบ้านเร็ว เรารีบกลับไปเซอร์ไพรส์ แต่เจอเค้ากำลัง...อยู่
เรารู้ค่ะ ว่าเค้าชอบ... และเค้าก็รู้ค่ะ ว่าเรา... เองได้
วันนั้นเราเสียใจมาก มันเป็นวันพิเศษวันหนึงพอดี คิดเอาเองค่ะว่า วันพิเศษ เราควรจะได้ความรักจากคนรักสิ แต่กลายเป็นว่าเค้า... แสดงว่าคืนนี้เราอด
ความต้องการของเราสองคนสูงทั้งคู่ ทุกสิ่งมีครบ ขาดอย่างเดียวคือเรื่องอย่างว่า ทำไม?
วันนั้นได้เปิดใจคุยกัน เค้าบอกว่า เค้ากลัวเราจะปล่อยให้ท้อง เลยไม่ทำอะไรกับเรา เราเสียใจหนักกว่าเก่า เอาความคิดนี้มาจากไหน คบกันมานานเท่าไร ไม่รู้จักเราเลยหรือไงกัน แล้วกิจวัตรประจำสัปดาห์ก็กลับมาค่ะ คือ อย่างมากที่สุด สัปดาห์ละ 1 หน
หน้าตาเราไม่ได้แย่ค่ะ ทุกวันนี้แม้จะมีลูก ก็ยังมีคนมองและไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรามีลูกแล้ว เสื้อผ้าหน้าผม เรารสนิยมดีไม่แพ้ใคร ไม่อับอายหรอกค่ะ มีเราไว้ในครอบครองเนี่ย
เค้าเคยนอกใจเราครั้งนึง เพราะมีฝ่ายหญิงที่อายุมากกว่าและแต่งงานแล้ว มาถวายให้ฟรี จ่ายค่ารถค่าโรงแรมค่าอาหารจ่ายให้ทุกสิ่ง และเปิดฉากกระโดดขี่ก่อน... ถ้าแฟนเราไม่ทำ ก็คงแปลก แต่ที่เรารู้ทุกสิ่ง เพราะเค้ากลับมาสารภาพว่าทำอะไรลงไป เพราะว่าเค้ารู้สึกผิดมาก แม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะใช้ความพยายามถึงสี่ชั่วโมง แต่ไม่ทำให้แฟนเราสำเร็จได้เลย
จนแต่งงานกัน ความถี่ห่างออกไปอีก เป็นรายเดือน... มันน้อยจนจำแทบไม่ได้แล้วหละค่ะ
จนตอนนี้คลอดลูก ลูกก็ขวบกว่าแล้วค่ะ ได้มาสามครั้งถ้วน... ซึ่งเกิดจากเราร้องไห้ขอร้อง ทั้งสามครั้ง ล่าสุดนี่ก็เมื่อเดือนพฤศจิที่ผ่านมาค่ะ
บอกตรง ๆ เราทั้งเจ็บ เราทั้งอาย อายที่จะต้องบอกเค้าว่า เราต้องการเพียงใด
เราเสียใจมาก มากจนบางครั้ง เราอยากจะกรีดร้องออกไปว่า ทำไมทำอย่างนี้กับเรา ให้เราเปิดฉาก เค้าไม่ชกกลับมาเราก็ดีใจแล้วค่ะ แค่โดนด่าให้นอนร้องไห้ทั้งคืนเท่านั้นเอง
จากที่พยายามจะอดทน จนกลายเป็นว่าความอดทนเรามันแทบจะสิ้นสุดลงแล้ว มันพร้อมที่จะสิ้นสุดทุกวินาที
ถามว่าเราคุยกันไหมเรื่องนี้ เค้าไม่ชอบคุยค่ะ แต่เราร้องไห้ขอเปิดใจคุยเรื่องนี้ไม่ต่ำกว่ายี่สิบสามสิบครั้งหรอกค่ะ ไม่ต่ำกว่าจริง ๆ
เรื่องราวในใจเราใหญ่โตมากขึ้นทุกที เรา...ให้มันพิสดารมากกว่าเดิม จินตนการว่าเราถูกข่มขืน หรือจินตนาการว่าเรามีชู้ แน่นอน ทุกครั้งรู้สึกผิด แต่มันก็ดีกว่าความแห้งแล้งที่เกิดขึ้นระหว่างเราสองคน
ส่วนตัวเค้าเกิดอะไรขึ้นนั้น เราไม่อยากจะสนใจแล้วค่ะ มันเจ็บ ช่วงแรก ๆ ที่เค้า...เพราะนึกว่าเราหลับเรานอนร้องไห้อยู่อย่างนั้นเอง เป็นปีปี เดินออกมาให้เห็นเลยว่าฉันไม่ได้หลับ ก็เคยทำ ลุกขึ้นมาเต้นมันทุกท่าที่สตรีแบบว่าทำ ก็ทำแล้ว ชุดเสือสาวนางสิงห์ นักศึกษาพยาบาล คุณครูจัดมาหมดแล้ว ก็ไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์มันดีขึ้นมาเลย
ที่พิมพ์มาถึงตรงนี้ก็ยังเจ็บ เราเคยขอให้เค้าลองไปเที่ยวดูบ้าง แล้วดูให้รู้กันไปว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเรื่องแบบนี้ เค้าก็ไม่ยอม เค้าไม่ได้มีคนอื่นแน่นอนค่ะ เรารู้ดี เพราะเค้ากลัวว่าสักวันนึงจะเสียเราไป เค้าไม่กล้ามาก ๆ
ถามว่ารักไหม เราคิดเองนะคะ ว่าเค้าเชื่อว่าตัวเค้ายังรักเรา ส่วนความรู้สึกในใจเป็นยังไง เราไม่รู้ค่ะ ส่วนเรา ตอนนี้เราไม่รู้ใจตัวเองอีกแล้วค่ะ เราห่วงเค้า ไม่อยากให้ขับรถเร็ว ไม่อยากให้ทำเรื่องไม่ดี แต่ความตื่นเต้น คิดถึงอาวรณ์อาลัย มันหายไปหมดแล้วค่ะ ไม่มีเหลือเลย
หลายต่อหลายครั้ง เราไปเอาเสื้อของเค้ามาดมกลิ่นตัวเค้า เพื่อที่จะได้จำได้ว่า กลิ่นของเค้าเป็นยังไง
เค้าทำงานหนักเพื่อเราและลูก เราก็รู้ดี ได้โบนัสมาก็ซื้อหาของแพงแบรนเนมให้ เราก็ยินดีแต่เพียงเล็กน้อย ก็แค่เครื่องประดับที่จะพกพาไปกินข้าวเม้าท์มอยกะเพื่อน ๆ ไว้ให้เพื่อนอิจฉาในตัวแฟนเล่น ๆ
แต่เมื่อกลับบ้าน มันเหมือนเดิม มีเค้า มีเรา มีลูก แต่ไม่มี......
เราถามเค้าบ่อยว่า จะยังเดินจับมือเราจนเราแก่ไหม อีกหน่อยมือเราจะเหี่ยวนะ เค้าก็ยืนยัน และพูดบ่อย ๆ โดยไม่ต้องถามว่าเค้าจะจับมือเราไปจนแก่
จะมีใครเข้าใจเราบ้างไหมคะ ว่าเราต้องการมันมากแค่ไหน....มาก ๆ เราเคยคิดจะแก้ผ้าแล้วเปิดม่านให้คนงานก่อสร้างมองเห็นด้วยซ้ำ เราเคยคิดจะติดต่อหาแฟนเก่าเพื่อขอ.... เราแทบจะเป็นบ้าแล้วค่ะ
เช้านี้ก็เหมือนเคยทะเลาะกัน เพียงเพราะว่า เราต้องการในสิ่งที่มันไม่มี
เราควรจะทำยังไงคะ
จิตแพทย์ ?
ทำใจ ?
ทำด้วยตนเอง ?
เราไม่มีใครจะให้พูดเรื่องนี้ได้เลย เพราะภาพลักษณ์ของเค้าคือคนตลกโปกฮา และติดเจ้าชู้นิด ๆ มันดูขัดแย้งกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาก ๆ เราไม่อยากให้เค้าเสียหาย เราเลยหาคนคุยเรื่องนี้ไม่ได้เลย
ทุกวันนี้เค้าก็พูดทุกวันว่า จะมีลูกอีกคนเมื่อไร แต่คำถามในใจของเราคือ เค้าจะยังทำกับเราได้หรือ วันนั้นมันจะมีมาอีกไหม
เราเคยร้องไห้แบบหมดอาย โฮออกมาใหญ่โตมาก (จริง ๆ ก็บ่อยแหละ) และพูดกับเค้าว่า "การรอคอย....กับตัวเอง มันก็เหมือนการรอคอยฝนอยู่ในทะเลทราบ ไม่รู้ว่าจะมีไหม ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะมา และเมื่อมา มันก็หมดไปอย่างรวดเร็วจะไม่เหลือความชุ่มชื้นใด ๆ ให้ทรายได้อิ่มเอมเลย"
| จากคุณ |
:
ทะเลทราย
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันเถลิงศก 55 23:14:13
A:101.51.171.45 X: TicketID:278211
|
|
|
| 
