ขอคำปรึกษาจริงจัง ถ้าแฟนไม่มีเวลาให้
|
 |
ขอคำปรึกษาแบบจริงจังเลยนะคะ เพราะเครียดจริงๆ อยากได้คำตอบที่ตรงประเด็น ถ้าจะตินิสัยเรา ก็บอกตรงๆโดยใช้เหตุผล ไม่ต้องจิกกัดหรือประชดประชัน เพราะเราไม่สบายใจจริงๆ ขอความกรุณาด้วยนะคะ มาปรึกษาห้องนี้เพราะเห็นว่ามีผู้ใหญ่เยอะ อาบน้ำร้อนมาก่อน น่าจะให้แง่คิดที่ดีและตรงประเด็นมากที่สุด
คือเรากับแฟนคบกันมาได้ซักพัก เราอายุ 27 แฟน 25 แต่เรามีนิสัยผู้หญิงเกินไป ชอบคิดเล็กคิดน้อย แต่เราก็ไม่ได้เรียกร้องมาก ดูแลตัวเองได้ ส่วนแฟนเราดีทุกอย่าง เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ หน้าตาดี มีรถหรู บ้านรวย แต่ปัญหาคือ ไม่มีเวลาให้เราเลย ที่ทำงานห่างกันไม่ถึงสิบกิโล แต่มาหาเราไม่ได้ เพราะเค้ามีภาระกิจที่ต้องเทคแคร์ดูแลครอบครัว เพราะพี่สาวเค้าขับรถไม่เป็น มีหลานสองคนคนนึง 5 ขวบอีกคน 9 เดือน พี่เขยทำงานต่างจังหวัด ไม่ได้กลับบ้านทุกวัน กลับก็กลับดึก พ่อกับแม่ก็อยู่บ้านอีกหลัง
ภาระกิจที่เค้าจะต้องทำเป็นประจำคือ ไปรับหลานที่โรงเรียนตอน 4 โมงเย็น มาไว้ออฟฟิศ รอเลิกงาน 5 โมงเย็น ทำงานที่เดียวกะพี่สาว รับพี่สาวกลับบ้านพร้อมกัน ไปกินข้าวที่บ้านแม่ก่อน ซึ่งห่างกันประมาณ 2-3 กิโล แต่ทางมันเปลี่ยว พอกินข้าว คุยกันในครอบครัว เรียบร้อยแล้วก็กลับบ้านพี่สาวตอนทุ่มสองทุ่ม แล้วก็ช่วยทำงานบ้าน เลี้ยงหลานต่อจนส่งหลานเข้านอนตอนสามทุ่ม คือเค้าทำทุกอย่าง หุงข้าว ล้างจาน อาบน้ำให้หลาน เปลี่ยนผ้าอ้อม หรือแม้กระทั่งซักผ้า ก็ซักให้คนทั้งบ้าน เพราะเค้าบอกว่าสงสารพี่สาว เลี้ยงหลานก็เหนื่อยแล้ว เค้ามาอยู่บ้านพี่สาว ก็อยากช่วยแบ่งเบาภาระ คือเป็นอย่างนี้ทุกวัน
ส่วนเรา ทำงานเลิกทุ่มนึง อยู่หอคนเดียว พ่อแม่อยู่ต่างจังหวัด ที่ทำงานอยู่ใกล้หอ ไม่เดือดร้อนอะไร แต่วันหยุดไม่ตรงชาวบ้าน เค้าหยุดอาทิตย์ เราหยุดจันทร์ เราจึงไม่มีเวลาเจอกันไม่มีเวลาเที่ยวด้วยกัน ถามว่าแล้วไปเป็นแฟนกันทำไม ตอนแรกเราชอบเค้าก่อน เค้าเป็นลูกค้าเรา ก็คุยๆกันไปเรื่อยๆ ก็มีเวลามาเจอกันวันละนิดละหน่อย เค้ามาเจอช่วงหลังสามทุ่ม มานั่งคุยกันในรถวันละไม่มาก แต่ก็มีความสุข ก่อนคบเค้าก็ถามเราเสมอว่าเราจะทนเค้าได้มั้ย เค้าไม่มีเวลานะ เราบอกว่าเราทนได้ ทนได้
แต่พอเอาเข้าจริง เรากลับทนไม่ได้ เพราะเค้าแทบไม่มีเวลาเลย พอช่วงหลังๆเค้าก็ไม่พยายามเหมือนแรกๆ ไม่ขับรถมาหาหลังสามทุ่มเหมือนแต่ก่อน ก็เข้าใจอ่ะนะว่ามันเหนื่อย ทำงานมาทั้งวันก็อยากพักผ่อน ลืมบอกว่าบ้านเค้าอยู่ไกลหอเรามาก ขับรถประมาณครึ่งชั่วโมงได้ จริงๆเราก็ไม่ใช่คนเรื่องมากนะ ไม่จำเป็นต้องเจอทุกวันก็ได้ แต่นี่เราแทบไม่ได้มีเวลาเที่ยวด้วยกันเลย วันอาทิตย์เราเลิกงานบ่าย เค้าก็แวะมาหาได้แค่ชั่วโมงสองชั่วโมง วันเสาร์ไปกินข้าวกลางวันกันบ้าง ก็เจอแป๊บเดียว คือตั้งแต่คบกันมา ไม่มีวันที่ได้อยู่ด้วยกันทั้งวันเลย เราก็โวยวาย เค้าก็ได้แต่ขอโทษแล้วพยายามปรับตามที่เราต้องการ แต่เรื่องจะให้มีเวลาเพิ่มมันทำไม่ได้เลยจริงๆ บางทีเราไปธุระในเมือง เราก็อยากให้เค้าไปส่งบ้าง เค้าก็บอกจะไปส่ง แต่พอถึงเวลาจริงๆ ก็ไม่ว่างตลอด เพราะนอกจากเลี้ยงหลานรับส่งพี่แล้ว เค้ายังต้องรับส่งพ่อแม่ไปทำธุระมั่งล่ะ มีงานนู่นนี่นั่นมั่งล่ะ ซึ่งหาวันว่างยากมาก เหมือนฟ้ากลั่นแกล้ง ตั้งแต่เค้าคบเรา พ่อพี่เขยก็เสีย เค้าก็ต้องวุ่นวายกับการทำศพ ทำบุญกระดูก ประมาณนี้ ซึ่งเวลาเค้าบอกจะมาแล้วติดธุระ มันน่าน้อยใจนะ ออ ช่วงนี้ฝนตกอีก บ้านก็มีปัญหาตลอด ติดนัดช่างมาซ่อมบ้านอีก เยอะมากมายอ่ะค่ะปัญหา อาทิตย์นึงได้เจอกันแค่ตอนกินข้าวกลางวันบางมื้อ บางอาทิตย์ก็ไม่ได้เจอเลย เราเลยรู้สึกเหนื่อยที่ทำไมเราต้องคิดถึงเค้าอยู่คนเดียว คอยเรียกร้องให้เค้ามาหา แต่เค้าก็ไม่ค่อยมีเวลา เราร้องไห้กับเรื่องนี้ไปหลายครั้ง เค้าก็บอกว่าจะทำให้ดีที่สุดแล้วกัน พยายามทำในสิ่งที่เราต้องการ เราเลยตั้งกฎให้เค้าบางข้อ คือต้องโทรหาทุกวันก่อนนอน ต้องเจอหน้ากันอย่างน้อยอาทิตย์ละครั้ง ต้องมีเวลาเที่ยวด้วยกันเดือนละครั้ง ต้องไม่โมโหเวลารอเรา คือบางทีเรางานยุ่ง ออกมากินข้าวช้า เค้าก็โมโหละเพราะเค้าขี้โมโห แต่เค้าก็พยายามทำตามที่เราตั้งกฎ
แล้ววันนี้มันมีปัญหาคือ เราไปสัมมนามาแล้วเราจะแวะเอาคอมที่ซ่อมไว้ที่ห้างพอดี เลยบอกให้เค้ามารับหน่อย ของมันเยอะ ถือไม่ไหว เมื่อวานเค้าก็บอกว่ารอดูก่อนว่าว่างมั้ย แล้ววันนี้เค้าก็โทรมาบอกตอนบ่ายๆว่าไม่ว่าง ไปเอาวันอาทิตย์แล้วกัน เราก็พูดเล่นๆว่าต้องไปแน่ๆนะ เค้าก็บอกว่ารอดูอีกที ยังไม่แน่นอน กลัวมีธุระ เพื่อนเราก็ไซโคเรามา กลัวว่าเค้าจะไม่จริงใจ เราก็รู้สึกว่าเราตามเค้าฝ่ายเดียวจังว้า ต้องเป็นคนนัด เป็นคนอยากเจอตลอด
คือประวัติเค้าเคยเป็นคนเจ้าชู้มากๆมาก่อน ด้วยความที่เค้ามีทุกอย่าง ผู้หญิงก็แทบวิ่งเข้าหา ทีนี้พอเค้าย้ายบ้านเมื่อเดือนธันวา แฟนคนล่าสุดของเค้า ซึ่งกะว่าจะแต่งงานด้วย สิ้นปีนี้ แต่พอพี่สาวแยกไปอยู่บ้านเดี่ยว ไม่มีพ่อแม่ช่วยเลี้ยงหลาน เค้าก็ไม่มีเวลาอย่างที่บอก เลยทำให้ไปหาแฟนไม่ได้ แฟนก็ต้องมาหาเค้าที่บ้านเองทุกอาทิตย์ ผ่านไปสามเดือน แฟนก็ไม่ไหว ขอเลิก เค้าเองก็เสียใจ คิดว่าคนนี้จะเป็นคนสุดท้าย เค้าบอกว่าถึงสมัยก่อนเค้าจะเคยเจ้าชู้ แต่ตอนนี้เค้าโตแล้ว เค้าคิดได้แล้ว และถ้าจะแต่งงานกับใคร เค้าก็จะหยุดทุกอย่าง
พอเราโวยวายวันนี้ เค้าก็บอกว่า เราคงจะเป็นคนที่สองที่เค้าต้องเสียไปอีกแล้ว แต่จะทำยังไงได้ ถ้าจะให้ต้องเลือกระหว่างดูแลครอบครัวกับเทคแคร์แฟน เค้าก็ต้องเลือกครอบครัว เสียงเค้าก็เหมือนจะร้องไห้นะ ได้แต่ขอโทษเราที่ทำให้เราลำบากใจ ขอโทษที่พาเราไปเที่ยวไปดูหนังเหมือนคู่อื่นๆเค้าไม่ได้ อยากดู avenger ก็ยังไปไม่ได้ เราก็เลยไปดูกะเพื่อน
ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงดี เมื่อกี๊เราระเบิดอารมณ์ไปค่อนข้างเยอะ ไฟบ้านเค้าก็ดับ แบตก็หมด เลยยังไม่ทันปรับความเข้าใจกัน เรามานั่งคิดนอนคิด เราควรทำยังไงดี ถามว่ารักมั้ย เรารักเค้านะ ไม่อยากเสียเค้าไป แต่เราเหนื่อยกับตรงนี้แล้ว แต่เราก็สงสารเค้า เรามองว่าเค้าเป็นคนดี เค้ารักครอบครัว แต่เราไม่รู้ว่าเค้ารักเรารึเปล่า มันไม่มีอะไรพิสูจน์เลย เค้ายังไม่พาเราไปบ้านเพราะมันเร็วไป เคยไปแต่ตอนที่เป็นลูกค้าเท่านั้น เค้าเคยแค่พาเราไปกินข้าวกับพี่สาวเค้าครั้งนึง พี่สาวเค้าก็พยายามบอกว่าเค้าไม่มีเวลาจริงๆ เข้าใจเค้าหน่อยนะ เราก็ได้แต่ค่ะๆ แล้วเราควรจะทำยังไง จะบอกให้ดูๆไปก่อน เราก็ไม่รู้จะดูอะไร เพราะเวลาจะเจอแทบไม่มี แล้วเค้าเป็นคนไม่หวาน พูดไม่เก่ง เค้าชอบพูดกวนๆเรา พอเราถามว่ารักมั้ย ก็ชอบบอกให้ดูที่การกระทำ แต่จะดูยังไงในเมื่อไม่มีเวลามาทำอะไรให้เลย โทรหากันทุกวันมันก็ไม่เหมือนมาเจอกัน ก็คุยไปเรื่อยเปื่อย ถ้าให้ตัดสินจากการกระทำ คะแนนเค้าคงติดลบแต่ที่ยังทนเพราะเรามองว่าเค้านิสัยดี เค้าไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นที่รุ่นราวคราวเดียวกัน เรามองไปถึงอนาคต เวลาเจอกันเค้าก็เทคแคร์ดี คิดว่าเค้าน่าจะดูแลเราได้ แต่ไม่มีเวลาจะมาดูแลเลยเนี่ยแหล่ะ ปัญหา
อยากถามว่าเราควรทำยังไงต่อไปดีคะ จริงๆเราไม่ได้เรียกร้องอะไรมากมาย แค่ได้อยู่ด้วยกันนานๆเต็มๆวันบ้าง ก็เท่านั้น เราเองก็มีเรื่องที่ต้องคิดต้องทำ มีแพลนจะเปิดกิจการเองเหมือนกัน เราก็อยากให้เค้าชัดเจนกับเราบ้างจะได้รู้ว่าเราควรจะไปอยู่ ณ จุดไหน อนาคตจะเป็นอย่างไร เราอยากถามว่าความคิดเรามันผิดมั้ย เราเรียกร้องมากไปหรือเค้าให้เราน้อยเกินไป อาจจะดูเหมือนว่าเราเรียกร้องฝ่ายเดียว แต่ถ้าเรามีรถยนต์ เราก็อยากจะไปหาเค้าอยู่หรอกแต่เราไม่มี บ้านเค้าเราก็ยังไม่ได้ไปเป็นทางการ มันเลยทำให้เราไม่มั่นใจ ว่าเค้าจะจริงใจกับเราจริงรึเปล่า เราก็ได้แต่ฟุ้งซ่าน
เราควรจะปรับตรงไหนยังไง เราไม่อยากเสียเค้าไปเพราะความงี่เง่าของเรา แต่ถ้าจะเสียเค้าไปเพราะเค้าไม่รักเราจริงๆ อันนั้นเรายอมรับได้ค่ะ แต่กลัวว่าถ้าเรายังเป็นแบบนี้ เค้าอาจเบื่อเราซักวัน แค่วันนี้ก็ดูเค้าเหนื่อยๆแล้ว ไม่รู้พรุ่งนี้จะยังเป็นเหมือนเดิมหรือเปล่า ขอโทษนะคะที่ยาวเกิน และอาจดูฟุ้งๆไปหน่อย ตามประสาคนจิตตกค่ะ รบกวนช่วยแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
| จากคุณ |
:
kurapik   
|
| เขียนเมื่อ |
:
16 พ.ค. 55 00:11:37
|
|
|
| 
