ความคิดเห็นที่ 1 เลือกงานอิสระค่ะ ทุกวันนี้เราก็ทำงานอิสระอยู่ มีความสุขกว่ามาก แต่ช่วงที่ลูกค้าน้อยก็จิตตกนะ อยากไปกินเงินเดือน แต่อายุมากแล้ว ก็เลยต้องทำงานอิสระต่อไป ก็มีความสุขกับอิสระและความเป็นตัวของตัวเองค่ะ ถ้าเลือกใหม่ได้ ก็จะเลือกทำงานอิสระ แต่ก็ต้องดูความมั่นคงทางการเงินด้วย จากคุณ : ใบไม้ เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 55 08:53:54 A:1.4.180.131 X: TicketID:139926

ความคิดเห็นที่ 2 งานประจำ 20,000 นี่ไม่ถือว่าเยอะนะ ตอนละอ่อนๆ ถ้าคิดได้อย่างตอนนี้ จะควบหมด งานประจำ ในเวลา นอกเวลา ก็หาเสริม ยังเด็ก มีแรงก็ทำๆไปเหอะงานน่ะ แก่แล้วจะบ่นเสียดายแบบเรา 555+ จากคุณ : ยิ้มเดียว เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 55 09:00:34

ความคิดเห็นที่ 3 ปล เพื่อนฟรีแลนซ์ ของเรา 80% ตื่นเช้ามากกกกก นอนดึกด้วย สงสัยเพราะ in love ในงานจริงๆ อยากมีเวลาทำงานเยอะๆ ทั้งพวกอบขนมขาย สร้าง e book ทำเกมส์ วาดภาพประกอบ ฯลฯ เป็นสาวออฟฟิศ อาจปวดกระบาลกับเจ้านาย แต่ทำฟรีแลนซ์ก็ปวดกระบาลกับลูกค้าหรือพวกคอนเนคชั่น แล้วชอบล่ะ จากคุณ : ยิ้มเดียว เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 55 09:06:07

ความคิดเห็นที่ 4 อย่าเอาเงินเป็นตัวหลัก งานไหนทำแล้วมีความสุขก็ทำอันนั้น ผมทำงานอิสระ บางช่วงก็สบายๆ อย่างตอนนี้ทำวันละไม่กี่ ชม. สัปดาห์ละไม่กี่วัน แต่ช่วงงานเยอะ อย่างปีที่แล้วผมทำงานเกือบทั้งปี ได้หยุดน้อยมาก ผมทำงานตั้งแต่ 8 โมงถึงเที่ยง ออกไปส่งงานช่วงบ่าย กลับมาทำตั้งแต่ทุ่มถึงห้าทุ่มเที่ยงคืน ทำแบบนี้ 7 วันต่อสัปดาห์ ถ้าไม่รักไม่ชอบงาน คงทำแบบนี้ไม่ได้หรอกครับ จากคุณ : udom_su เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 55 09:14:15

ความคิดเห็นที่ 5 ลาออกดีกว่าครับ จากคุณ : ชอบเลี้ยงปลา เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 55 09:39:55

ความคิดเห็นที่ 6 ทำงานอิสระใช่ว่าจะอิสระ สะดวก สบายนะ เงินก็น้อย แถมต้องทำงานหนักกว่าพวกทำงานประจำอีก แล้วสวัสดิการอะไรก็ไม่มี เจ็บป่วยบัตรทอง ประกันสังคมอยากได้จ่ายเอง ไม่มีใครช่วยออก ลำบากกว่าที่คิดนะ ไม่มีนายจ้าง ไม่มีหัวหน้าก็จริง แต่เราต้องเป็นนายตนเอง คิดเองเครียดกว่านะ แล้วความรับผิดชอบ เป็นลูกน้อง เจ้านายรับหน้า หัวหน้ารับกรรม เวลาเราทำผิด แต่ทำเองเจ็บเอง ด่าตนเอง แล้วความเสียหายใครรับผิดชอบ เราก็ต้องจ่ายเอง ถ้าทำเองได้แค่ หมื่นเดียว กลับไปทำงานบริษัทดีกว่านะ โอกาสก้าวหน้ามีแน่นอน ถ้าคุณขยัน หรือ เปลี่ยนบริษัทเพื่ออัพตนเองขึ้น แต่ถ้าทำเอง แล้วคิดว่า มีโอกาสได้มากกว่า 2 หมื่น ควรจะรีบลาออกมาทำเองนะ แต่ทำเองได้น้อยกว่า อย่าเลย เพราะมันไม่มั่นคง วันไหนไม่มีงาน วันนั้นคงไม่มีจะกิน ลูกจ้างอิสระ คือ ไม่ผูกมัด รายได้ก็ไม่มั่นคง ไม่จ้างก็ไม่มีงาน อดตายแน่ๆ แต่ถ้ามีลู่ทาง มีอนาคตที่วางไว้ดีกว่าเดิม ไปทำอย่างอื่นที่สร้างรายได้มากขึ้น เอาเวลาที่คุณคิดว่าว่างและอิสระนั้นไปทำ คุณจะไม่เหลือเวลายิ่งกว่าพนักงานอีก ถ้ารายได้แลกกับเวลาแล้วคุ้ม ก็สมควรทำนะ แต่ถ้าอยากสุขสบาย เป็นพนักงานสบายกว่า เป็นเจ้านายตนเอง ยากกว่าที่คุณคิดนะ  และจะยากมากยิ่งขึ้น ถ้าคุณคิดอยากจะรวย โลกธุรกิจไม่เคยปราณีให้กับคนอ่อนแอ และ ไม่เคยสงสารคนที่พลาดพลั้ง ไม่แน่จริง ไม่เก่งจริง ไม่ปีกกล้าขาแข็งจริง อย่าโดดลงมาเชียวนะ อดตายแน่ จากคุณ : ..ฟ้าใส.. เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 55 10:18:37

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าอายุ ยังไม่มาก และไม่เจ๋งพอ  ก็ต้องค่อยเป็นค่อยไป แต่ควรจะเลือกประสบการณ์การทำงานก่อนอย่างอื่น มีความรู้ ความสามารถอยู่กับตัว  ไม่ต้องกลัวอดตาย  ไม่ต้องหวั่นไหวว่าจะอยู่ที่ไหนด้วย สร้างเครดิต สร้างคุณค่าให้ตัวเอง จากประสบการณ์  และผลงาน เงินเดือนสูงๆ กับเครดิตเดี๋ยวมันก็มาเอง   เตรียมพร้อม วางแผนการลงทุน การเก็บออม วางรากฐานการเป็นเจ้านายตัวเองให้แน่น ก่อนจะออกจากงานเดิม ขอให้โชคดีนะ จากคุณ : ซซ เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 55 11:02:54

ความคิดเห็นที่ 8 เราเลือกงานอิสระค่ะ แต่ต่างตรงที่ตอนแรกทำควบงานประจำ พอรายได้เริ่มดี ค่อยออกมาทำเต็มตัว ซึ่งรายได้ดีกว่างานประจำแล้ว แล้วจากงานอิสระก็ทำให้มันเป็นกิจการเล็กๆของตัวเอง โอกาสโตมีเยอะกว่าเป็นแค่ฟรีแลนซ์ ทำให้เป็นกิจการเป็นเรื่องเป็นราวไป จากคุณ : แอนนะยะ เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 55 13:45:59

ความคิดเห็นที่ 9 หากคุณอายุยังไม่มากเพิ่งจบการศึกษา แนะนำให้ทำงานประจำค่ะ เรียนรู้อดทนฝึกฝนและเก็บออมค่ะ พอมีทุนสักก้อนแล้วค่อยออกมาทำงานอิสระก็ได้ เมื่อก่อนเดี๊ยนก็เคยคิดจะเป็นนายตัวเองแบบนั้น แต่ความเป็นจริงแล้วเรายังเด็กอ่อนหัดอยู่มาก ทำเท่าไหร่ก็ไม่พัฒนา เดี๊ยนก็มาคิดได้ว่า แค่ขี้เกียจและไม่มองเห็นข้อดีของงานประจำที่ต้องฝึกฝนต่างหาก ก็เลยทำงานประจำไปก่อนระยะหนึ่งค่ะ พออายุแก่มากขึ้นแล้ว ประสบการณ์สั่งสมแล้วเราจะรู้ว่าเราทำอะไรดีที่สุดสบายใจที่สุด จากคุณ : แดงเร็กเก้บาร์ เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 55 19:31:09

ความคิดเห็นที่ 10 ทำงานอิสระ ใช่จะมีชีวิตอิสระนะครับ  ยิ่งต้องมีวินัยสูง อารมณ์เป็นใหญ่ไม่ได้ จากคุณ : -zzz- เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 55 21:19:23

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านๆ ดูแล้ว ผมคิด่วา...คุณใช้ชีวิตแบบ แคร์คนรอบข้าง จังครับ ! คุณ...อยากจะออกมาทำอาชีพอิสระ เพราะ...อยากจะตัดเรื่องกิเลส ตัณหา กับวัตถุสิ่งของ ที่คนรอบข้างคุณ เค้ามาคุย มาพูด มาอวด....งั้นหรอ ! ดูๆ แล้ว คุณกลุ้มแบบแปลกๆ อะครับ ! ถ้าธนาคารเค้าโทรมาชวนทำบัตรเครดิต  แล้วทำไมคุณไม่ปฏิเสธไปละครับ...ไม่ได้ยากเลย คนข้างๆ มาคุย มาพูด ว่าจะซื้อนั้น ซื้อนี่.....ก็ให้เค้าซื้อไปซิครับ ! ความรู้สึกของคนเราๆ ที่เป็นแบบนี้.....ผมเองก็เคยรับรู้จากเพื่อนๆ มาหลายคนอีกเช่นกัน มันประมาณว่า....ถ้าเราไม่มีเหมือนเค้า เราก็จะรู้สึกว่า...เราเชย ! หรือ...เรากลัวน้อยหน้า  คนส่วนใหญ่คิดแบบนี้กันจริงๆ ครับ เพื่อนผมบางคน ! เงินภายในครอบครัวแทบจะไม่มีกิน แต่ดันไปซื้อไม้กอล์ฟตามคนอื่นๆ บางคน เห็นคนที่รวยกว่า เปลี่ยนมือถือเป็นว่าเล่น   อีกคนก็ทำตาม ถ้าคนเรายังตัดเรื่องจำพวกแบบนี้..ไม่ได้ ! วันหน้า มันก็จะไม่มีความสุข นะครับ จากคุณ : Greenapple1 เขียนเมื่อ : วันต่อต้านยาเสพติดโลก 55 00:05:26

ความคิดเห็นที่ 12 ลืมบอกไปว่า ที่เขียนมาไม่ใช่เรา มีคนฝากมาถาม จากคุณ : DashSanFranCisco เขียนเมื่อ : วันต่อต้านยาเสพติดโลก 55 12:31:19

ความคิดเห็นที่ 13 แรก ๆ เรียนจบมาก็ทำงานประจำก่อนค่ะ  พอปีกกล้าขาแข็งเล็ก ๆ ก็หางานนอกทำไปด้วย ทำทั้งงานราษฎร์ งานหลวงตลอดมาเลยค่ะ จนอายุมาถึงระดับหนึ่ง ที่ต้องคิดละ ว่าวัยเราจะตะบันทำทั้งสองอย่างไหวไหม ตอนนั้นมันก็ถึงจุดที่เรามานั่งเปรียบเทียบค่ะ ว่าเราชอบ และพอใจในชีวิตแบบไหนมากกว่า ประสบการณ์มีมาประมาณหนึ่ง มีทุนจากเงินเก็บประมาณหนึ่ง ไม่มาก แต่พอซัพพอร์ตได้ ถ้าเราไม่ได้คิดว่าจะทำอะไรใหญ่โตเกินตัว จนในที่สุด เมื่อตำแหน่งสูงไป รู้สึกหนาว ๆ ไม่อบอุ่น เงินอาจจะมาก แต่ใช้จ่ายก็ต้องมากเป็นเงา  ถามตัวเองแค่ไหนเหรอถึงจะพอสำหรับชีวิต  สิ่งฟุ้งเฟ้อบางอย่างลองตัดดู ตัดได้ไหม แต่ถ้าออกมาทำฟรีแลนซ์ ก็จะดูกระจอกนับหนึ่งใหม่หรือเปล่า แล้วรายได้ล่ะ  คิดไปต่าง ๆ นา ๆ   ..และในที่สุดก็เลือกฟรีแลนซ์ กลายเป็นว่า อยู่ได้ค่ะ ไม่ตาย สิ่งฟุ้งเฟ้อ เสื้อผ้าเครื่องสำอางค์โดนตัดออกไปเยอะมาก งานบวช งานแต่ง ซองผ้าป่า หายไป (จริง ๆ ไม่ได้งกนะ5555 แต่การที่จะทำบุญหรือไปงานไหน จะรู้สึกว่ามาจากใจมากกว่าที่จะทำไปเพราะห่วงหน้าตา ห่วงตำแหน่ง) อาจจะต้องดูแลตัวเองเยอะขึ้น เพราะไม่มีฝ่ายบุคคล ฝ่ายบัญชี ฝ่ายนั่นนี่โน่น มาดูแลให้เหมือนตอนทำงานประจำ แต่ไม่สะเทือนค่ะ อาจเพราะ เราทำงานเยอะมาตั้งแต่ช่วงแรก ๆ ที่เรียนจบ ชินกับการดูแลตัวเอง ตอนนี้เลยไม่เสียใจกับสิ่งที่เลือกเลยค่ะ ได้ทดลองทำมาหมดแล้ว ..ตอนช่วงอายุน้อยๆ ลองทำดูเถอะค่ะ ถ้าทำไหว ก็ทำ ไม่ว่าจะงานประจำ หรืองานจ๊อบ อย่างน้อย การได้ทำงานหลายๆ อย่าง มันก็ทำให้เราได้ประสบการณ์ รู้จักคนเยอะ เราก็จะมีเครือข่ายของเรา พอในวันหนึ่งเมื่อถึงวัยที่เราต้องเลือก เราลองถามใจตัวเอง แล้วมันก็จะมีคำตอบให้เอง คำตอบของแต่ละคนไม่เหมือนกันหรอกค่ะ ชอบเหมือนกันหมด ทำเหมือนกันหมด สังคมมันจะเอื้อกันได้อย่างไร  ชอบใช้ชีวิตแบบไหน ใจเราจะบอกเอง แต่เราก็ต้องรู้จักที่จะจัดการ วางแผนอะไรบ้าง ลองทำหลาย ๆ อย่าง เป็นประสบการณ์ สร้างกัลยาณมิตรเยอะ ๆ ช่วงที่เราต้องทำงานประจำ ยังมีโอกาสที่ต้องเจอคนนั้นคนนี้ มีเพื่อนดี ๆ ไม่มีทางล้มควำ่ลงพื้นค่ะ แล้วก็เก็บออมบ้าง เมื่อถึงวันที่เราต้องเลือก มันจะเลือกง่ายมากเลยค่ะ อย่าไปกลัว ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่เลือกนะคะ^^ จากคุณ : jenevif14 เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 05:57:04

ความคิดเห็นที่ 14 จำนวนเงินไม่มากพอที่จะให้ตัดสินใจได้ครับ แต่ถ้าไม่ต่างกันมาก ผมเลือกงานประจำ เพราะใช่ว่า รายได้ต่อเดือนของงานอิสระ จะได้สม่ำเสมอทุกเดือน แล้วถ้าทำอิสระ แต่ไม่มีระเบียบ ก็ไม่รุ่งเหมือนกันครับ จุดด้อยของงานประจำที่คุณว่ามา ไม่ด้อยพอต่อการตัดสินใจเลือกทำงานอิสระแทนครับ จากคุณ : Doomsday Specter เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 55 12:21:46

ความคิดเห็นที่ 15 กำไร ของ การเป็นนายตัวเอง ที่มีลูกค้า ตลาดตัวเอง ไม่ใช่ ฟรีแลนซ์ผ่านปากขวดคนอื่น คือ เวลา นอกจากนี้ เงินจะไหลมาเทมา อยู่ที่ทำให้ตลาดที่ตัวเองมีเจิดจรัส เตะตา นายทุนรายใหญ่ได้แค่ไหน ทั้งนี้ วิชา ชั่วโมงบิน ความล้มเหลว บทเรียน ของเส้นทางที่ผ่านมา มีส่วนช่วยให้ พากิจการรอด รุ่ง รักษา ต่อยอด และ แตกหน่อ...เป็น niche ไม่ใช่ tist ถ้าจะก้าวเข้ามาอยู่ในโลก บินหากินอิสระแล้ว ต้องมีสายตาเหมือนอินทรี มองเห็นตลาดนำหน้าอยู่ 2 ก้าว และมีความสามารถ ที่จะปูทางไปสู่ตลาดนั้น อันดับหนึ่ง ความสามารถที่จับตลาดนั้นอยู่หมัด อันดับสอง และ ความสามารถที่จะทำให้ลูกค้าปักใจ ภักดีในแบรนด์นั้น อันดับสาม เปรียบเหมือน นารีดีอยู่หลังบุรุษฉันใด ผู้อยู่รอด ในโลกธุรกิจ ย่อมมีการบริหาร พลังหยิน หยาง เร็ว ช้า เบา หนัก ไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ในกิจการของเรา ซึ่งเราต้องรู้ก่อนใคร หู ตา ประสาทสัมผัสไว รายละเอียดเล็กน้อย ที่ทำให้ลูกค้ากลับมาหา ต้องก้าวไปข้างหน้า ตลอดเวลา แค่ย่ำอยู่กับที่ ไม่พอในยุค AEC ที่จะคืบคลานเข้ามา การใช้ชีวิตในอีกโลกหนึ่ง ที่ไม่มีคนหา อาหารป้อน ทุกสิ้นเดือนเหมือนสลิป วิถีชีวิต การกิน อยู่ ใ้ช้ เป็น ต้องปรับเปลี่ยน...และไม่ปฏิบัติตนเหมือนคนเงินเืดือน แต่ต้องก้าวกระโดด ไปสู่ขั้น นักลงทุน และ พัฒนา แทนที่จะ พายเรือในอ่าง... นานวันเข้า คนล้มหายตายจากไป ธุรกิจอื่นที่อยู่กันมาในสมัยแรก ม้วนเสื่อกลับบ้านไป หรือ ลอบสังเกตุธุรกิจที่อยู่ได้นาน แม้เล็กกะจิ๊ด เพราะอะไร ผูกศรัทธา สร้างแรงเหวี่ยงในตลาด ให้สม่ำเสมอ การโหม บุก หรือขาดการวางแผนเป็นจังหวะ จะโคน ทำให้เสียพลังขับเคลื่อนด้านบวกไป และธุรกิจฉายเดี่ยว มักยืนนานปัญหาน้อยกว่า เพื่อนกัน ล้างผลาญ Friend ruined เหมือนอิตาลี สเปน วิกฤติยูโรตอนนี้... ผู้นำที่จะนำพา นาวา ให้อยู่รอด ต้องมีสัญชาตญาณการตลาดทั้งแบบหลับ และแบบตื่นแฝงอยุ่ภายใน และออกลูกขุน ในวาระที่ใช่ ส่วนการหาตลาดใหม่ ต้องทำเรื่อยๆ ทำตลอดเวลาแบบเป็นไปตามธรรมชาติ... สัญชาตญาณการปรับตัว สำคัญ พอกับการแจ้งเกิด เหมือน มนุษย์เงินเดือนที่อยู่ในยุทธจักร์ ได้นานคนสุดท้าย คือ คนที่ฉลาดที่สุด แต่ก็หาทางหนี ทีไล่ ควบคู่วันที่แผ่นดินจะแยกออก... มันจะมีจุดหนึ่ง ให้รู้เองว่า ถึงเวลา ต้องออกมาบินเอง หรือ ยังอยู่ในกรงให้คนเอาอาหารมาให้ทุกสิ้นเดือน คงอารมณ์เหมือน คนที่เจอเนื้อคู่ แต่เป็นเืนื้อคู่ธุรกิจ...อย่าทำธุรกิจเหมือนคู่เดท เพราะเปลี่ยนไปไร้ราก เหมาะกับ application ที่เปลี่ยนไวบางชนิด เช่น Android แต่ไม่เหมาะกับ ธุรกิจที่ใช้เลี้ยงปากเลี้ยงท้อง... จากคุณ : kuddle เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 55 07:47:22