|
ชอบเพื่อนตัวเองครับ ตอนแรกก็ดูว่ามีใจทั้งคู่ เค้าเป็นเด็กเรียนแต่ผมเริ่มเลวตั้งแต่มอต้น สูบบุหรี่ ดื่มเหล้า เที่ยวกลางคืน เที่ยวอย่างว่า (บรื๊ยยสสส) ตอนนั้นคิดโง่ ๆ ว่าอยากเรียนรู้ อยากสนุกกับชีวิต
มาดราม่าตอนเริ่มขึ้นมอสาม เค้าเริ่มสวยขึ้น (จากเด็กกะโปโล สวยขึ้นเป็นกอง) มีแต่คนรุมจีบ เราเลยตกกระป๋อง ความประพฤติอย่างกาก (สมควรแล้ว) จากที่เคยเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน หน้าเค้าแทบไม่อยากมอง (ขยะสังคม ฮิ๊ววววว) ย้ายมาอยู่กรุงเทพ โทรไปหา เค้าโกรธเพื่อนที่ให้เบอร์กับผมอย่างแรงงงงง ขยะแขยงขนาดนั้น เสียใจแต่......ชีวิตต้องเดินต่อไป (ก็ยังเลวต่อไป สันดาน.......)
แต่เหมือนเป็นบทเรียนฝังใจครับ เกเรยังไง พอมีแฟน เป็นเด็กเรียนทุกคน ห้าวขรี้แตก ก็ไม่สนใสสาวโหด แล้วเหมือนมีเรื่องราวของเค้าเตือนสติ ให้เรารักตัวเอง เพราะถ้าในวันนั้น เรายังเป็นเด็กดีอยู่ เราคงไม่เสียเค้าไป
วันนี้ ผ่านชีวิตที่เลวร้ายมาได้ ร่ำเรียนสูง ไปเรียนเมืองนอกเมืองนา เป็นนักวิชาการ เป็นครูบาอาจารย์ ทั้งหมดที่ทำ ก็ขอบคุณความผิดหวังจากรักแรกที่ทำให้ผมกลับมาเริ่มต้นใหม่ได้ ยังคิดถึงเค้าเสมอ แต่ไม่ใช่เชิงชู้สาว เพราะเราต่างก็มีครอบครัวแล้ว แต่ในฐานะคนที่ประทับใจ ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้เรารักตัวเอง ก่อนที่จะกล้าไปรักคนอื่น
จะรักใคร ต้องดูว่าเราคู่ควรกับเค้าหรือไม่ ก่อนที่จะคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าเค้าคู่ควรกับเราหรือปล่าว
| จากคุณ |
:
เศร้า here here
|
| เขียนเมื่อ |
:
29 มิ.ย. 55 17:27:33
A:27.130.205.209 X: TicketID:202545
|
|
|
|
มีใครบ้างที่จากกันราวสิบปีแล้ว ก็ยังรักยังคิดถึงเขาอยู่
