กระทู้เล่าเรื่องมะเร็ง [ย้ายจาก : ]
|
 |
ผมไม่รู้ว่าจะตั้งหัวข้อกระทู้นี้อย่างไรดี เอาเป็นว่าลองอ่านดูแล้วกันครับ
มะเร็งเป็นข่าวร้ายสำหรับทุกคนไม่ว่าใครก็ตาม แต่จะเป็นอย่างไรหากคนนั้นๆเป็นหัวหน้าครอบครัวอายุแค่สามสิบกว่าๆเท่านั้น มีลูกเล็กๆที่น่ารัก มีอนาคตที่รออยู่
ไม่นานหลังจากผมเริ่มมาตรวจที่รพ.รัฐแห่งหนึ่ง ราวๆ 11.50 น.พยาบาลเดินเข้ามาถามผมว่ามีเคสใหม่เพิ่งมาจะตรวจให้เลยมั้ยหรือจะนัดมาใหม่วันหลัง(คลีนิคโรคมะเร็งที่นี่ มาก่อน 12.00น.ได้ตรวจเลยไม่ต้องรอนัดใหม่) ผมมองนาฬิกาที่บอกว่าเวลาอีกสิบนาทีจะเที่ยงอันเป็นหมดเวลาตรวจ ผมยังมีแฟ้มคนไข้อีกหนึ่งคน(ไม่นับคนที่ตรวจอยู่)วางไว้อยู่ คิดในใจเสร็จว่าพอจะตรวจทันก่อนบ่ายโมงที่หมอรอบบ่ายจะมา ผมพยักหน้าบอกว่าตกลงให้เอาเข้ามารอตรวจได้ แต่พยาบาลกลับบอกว่า คนไข้รถนอนค่ะ นั่นแปลว่าผมต้องเดินไปตรวจเองต่างหาก
เมื่อเคลียร์คนไข้ที่ค้างอยู่เสร็จแล้วผมหยิบแฟ้มบางเฉียบบ่งบอกว่าเคสนี้ใหม่มากจริงๆ มีโน้ตการตรวจของหมอแผนกอื่นมาสั้นๆว่ามะเร็งท่อน้ำดี ผมมองดูข้อมูลทั่วไปคนไข้ก็ต้องตกใจกับอายุแค่ 33 ซึ่งน้อยมากที่จะเกิดมะเร็งชนิดนี้ ผมพลิกมาดูให้แน่ใจอีกทีว่าหมอคนก่อนวินิจฉัยผิดหรือเปล่าซึ่งก็ไม่ มันถูกต้องเหมาะสมแล้ว บ้านคนไข้ก็ไม่ได้อยู่ทางอีสานซึ่งอาจจะพออนุโลมได้ว่าเป็นแหล่งพื้นที่เสี่ยง ดังนั้นแล้วทำไมเรื่องร้ายๆจึงมาเกิดกับคนอายุไม่มากแบบนี้
ผมสรุปประวัติให้ฟังได้คร่าวๆดังนี้คือ ผู้ชายวัยสามสิบต้นๆแข็งแรงดีมาตลอดจนมาวันหนึ่งก็แน่นท้องมีไข้ ไปตรวจรพ.เอกชนช่วงแรกก็คิอว่าเป็นฝีที่ตับ แต่พอผลตรวจต่างๆเริ่มกลับมามันไม่ใช่ ที่ตับนั้นเต็มไปด้วยก้อนเนื้อ การใช้เข็มเจาะตรวจยืนยันคำตอบนั้นว่ามันคือมะเร็ง
ผมเดินอ้อมไปตามทางเดินด้านหลังห้องตรวจก่อนจะเปิดประตูไปสู่โซนคนไข้รถนอน คนไข้คนนี้นอนอยู่บนรถนอนดูด้วยตาสภาพมันดูแย่กว่าที่คิดไว้ ผมคิดในใจแล้วจะให้ยาไหวหรือนี่ ผมเดินเข้าไปคุยก็สะดุดกับจุดดำๆที่ปากคนไข้ ผมว่าหมอส่วนใหญ่หากเห็นจุดนี้ก็คงคิดเหมือนกันว่าเป็นโรค Peutz-Jeghers Syndrome หรือเปล่า แต่ เท่าที่ผมรู้ปกติแล้วมันเพิ่มความเสี่ยงต่อเนื้องอกในทางเดินอาหารหลายๆอย่างเช่นกระเพาะอาหาร ลำไส้เล็ก ลำไส้ใหญ่ และนอกทางเดินอาหารเช่น เต้านม ไต รังไข่ อัณฑะ ผมเก็บความสงสัยเอาไว้ระหว่างที่กำลังซักประวัติและตรวจร่างกาย
สำหรับครอบครัวนี้คนไข้ทราบเป็นอย่างดีว่าเขาเป็นมะเร็งท่อน้ำดีที่ตับและแน่นอนว่าเป็นไม่น้อยแล้ว แน่นอนว่าสิ่งที่เขาห่วงไม่ใช่แค่เรื่องอนาคตครอบครัว งานการ รายได้ แต่การที่เป็นมะเร็งตั้งแต่อายุไม่มากแบบนี้คำถามที่ตามมาคือมันเป็นกรรมพันธุ์มั้ย ลูกน้อยๆของเขาจะต้องมาเผชิญชะตากรรมเดียวกันมั้ย ผมยังไม่กล้าบอกเรื่องจุดที่ปากนอกจากจะถามข้อมูลไว้ก่อนเพราะกลัวจะไปทำให้กังวลกับเรื่องที่อาจจะไร้ประโยชน์เพราะถ้ารู้ว่าเป็นแต่ไม่มีแนวทางที่จะตรวจคัดกรองในลูกก็ไม่มีประโยชน์ด้วยซ้ำที่จะต้องรู้ สำหรับจุดตรงนี้คนไข้บอกผมว่าเพิ่งเกิดขึ้นมาไม่นานมากแรกๆก็คิดว่ากัดหรือกระแทกปากแต่มันไม่เคยจางหายไป
แม้ว่าคนไข้จะมีความหวังเต็มเปี่ยมที่จะได้รักษาในวันนั้นเลยและตัวผมเองก็ไม่มีปัญหากับการรักษาตั้งแต่วันแรก แต่ ในสภาพที่นอนมาด้วยความเพลีย ร่างกายก็ยังมีไข้ ชีพจรเต้นเร็วมาก ผมกลัวว่าคนไข้กำลังมีปัญหาติดเชื้อในกระแสเลือดซึ่งอาจจะมารุนแรงหลังได้เคมีบำบัดก็เป็นได้ ผมคุยเอาไว้ก่อนว่าจริงๆแล้วมะเร็งที่ตับมากมายแบบนี้มีไข้ได้สบายๆ แต่ เพื่อความปลอดภัยขอรักษาเหมือนการติดเชื้อก่อนซักสัปดาห์หนึ่ง
ดูเหมือนผมจะกังวลมากไปเองเพราะผลการตรวจต่างๆก็ไม่พบการติดเชื้อที่ชัดเจน แต่อย่างน้อยในสัปดาห์ต่อมาก็ช่วยให้ผมกล้าที่จะสั่งยาเคมีบำบัดในขณะที่คนไข้กำลังมีไข้ ชนิดที่ว่าพยาบาลต้องขอโทรศัพท์คอนเฟิร์มว่าจะให้จริงๆอย่างนั้นหรือ
การให้ยาเข็มแรกผ่านไปอย่างไม่มีปัญหา เรื่องไข้เหมือนจะเริ่มสงบลง ผลเลือดตับเริ่มลดลงบ่งไปในทางที่ดีว่าน่าจะเริ่มมีการตอบสนองบ้าง แต่ปัญหาที่มากวนใจคนไข้ตอนนี้ก็คือเรื่องท้องอืดโตแน่นท้องจากการที่มีน้ำในช่องท้อง
คำถามคนไข้วูบกลับมาอีกครั้ง ที่เขากังวลเรื่องลูก ผมเปิดตำราดูก็บอกเหมือนเดิมว่าเสี่ยงมะเร็งนี้นั้นแต่เรื่องมะเร็งท่อน้ำดีเริ่มมีการพูดถึงบ้างในตำราเล่มใหม่ๆ ผมลองค้นหาต่อดูก็มีการรายงานการพบมะเร็งท่อน้ำดีในคนไข้ PJS ด้วยและที่สำคัญคืออายุที่เป็นนั้นจะน้อยคือราวๆ 30-40 ปีเท่านั้น
ในการนัดมารับยาเข็มที่สองในสัปดาห์ต่อมาผมจึงเดินไปปรึกษาหมอหน่วยโรคทางพันธุกรรม คุณหมอท่านนี้เป็นรุ่นพี่ที่เก่งมากผมเล่าให้ฟังถึงเคสที่เจอและถามความเป็นไปได้ ผมพารุ่นพี่มาดูคนไข้และค่อนข้างแน่ชัดเมื่อเห็นจุดที่ปาก แต่ ในการวินิจฉัยนั้นให้แน่นอนจะต้องอาศัยการตรวจพบติ่งเนื้อด้วยซึ่งในสภาพคนไข้ที่กำลังให้ยาเคมีบำบัดนั้นคงยังไม่เหมาะ แต่ รุ่นพี่ท่านนี้น่าทึ่งมากคือปรกติแล้วเคสแบบนี้ ผมคงโดนปฏิเสธเรื่องการตรวจยีนเพราะมันไม่มีการตรวจนั้นๆในรพ. แต่คุณหมอรุ่นพี่บอกเลยว่าจะพยายามตรวจดูให้อย่างน้อยก็ในตำแหน่งที่พบบ่อย ในเมื่อมันไม่มีการตรวจก็จะสั่งการตรวจเข้ามาให้ เพียงแต่ไม่ได้รับปากว่าจะเร็วช้าแค่ไหนเท่านั้นเอง
ผมและรุ่นพี่จึงเริ่มเล่าให้คนไข้และญาติให้ฟังว่า โรค PJS นี้เป็นโรคที่พบได้น้อยแม้จะไม่มีประวัติครอบครัวมาก่อนแต่ก็อาจพบคนไข้เป็นคนแรกของครอบครัวได้ การถ่ายทอดนั้นโดยมากเป็นแบบยีนเด่นนั่นแปลว่าลูกมีโอกาสที่จะรับยีนนี้ไป สิ่งที่พบในคนไข้ทุกรายคือจุดตามเยื่อบุเช่นช่องปาก ริมฝีปาก ทวารหนัก หากส่องกล้องก็จะพบติ่งเนื้อได้มากก็มีน้อยก็มี
ผมบอกตามตรงว่า ไม่รู้หรอกว่า คนไข้จะเป็นจริงมั้ย มะเร็งครั้งนี้จะเกี่ยวหรือไม่ หรือเป็นแค่เรื่องบังเอิญกับหมอคิดมากคนหนึ่ง แต่อย่างน้อยมันก็จะนำไปสู่การวางแผนอะไรหลายๆอย่างเช่น การนัดตรวจส่องกล้อง การเก็บเลือดเอาไว้ตรวจยีนเมื่อพร้อม ซึ่งผมบอกตามตรงว่าการตรวจเหล่านี้ไม่ได้ให้ประโยชน์อะไรเลยกับคนไข้ แต่ หากผลตรวจยืนยันอาจจะช่วยเป็นแนวทางในการดูแลลูกของเขา
ณ ตอนนี้ผ่านการให้รอบแรกหรือสองเข็มมาแล้ว อาการโดยรวมดูแข็งแรงขึ้น สดชื่นขึ้น ท้องยุบลงบ้างจากการเจาะระบายน้ำออกไป ผลเลือดดีขึ้นเรื่อยๆ วันนี้เป็นวันให้รอบที่สองเข็มแรก หรือ เข็มที่สามนั่นเอง ผมยอมรับว่าการรักษาตรงนี้อาจจะไม่ได้ให้ประโยชน์กับคนไข้มากนักเพราะปัญหาที่ตับนั้นเยอะจริงๆ แต่ก็คงจะทำต่อไปอย่างดีที่สุดตามที่คนไข้และครอบครัวต้องการ
ปล. แน่นอนว่าญาติคนไข้ก็พาไปรักษาทางเลือกมากมาย ทั้งๆที่คนไข้ไม่เต็มใจแต่ก็ขัดเสียมิได้ บางครั้งผมจึงอยากจะบอกว่า การรักษาทางเลือกนั้นก่อนจะไปพูดข้อดีข้อเสีย ถามใจตนเองก่อนว่าที่ญาติกำลังทำกำลังพาไปนั้นต้องการรักษาคนไข้หรือรักษาใจตัวญาติเอง เพื่อที่จะให้รู้สึกว่าตนเองได้ช่วยได้ทำโดยที่บางครั้งคนไข้เองไม่ได้ต้องการ ผมดูรูปที่คลีนิคมีชื่อแห่งหนึ่งทำการเจาะน้ำออกจากท้องให้แล้วบอกได้แค่ว่า อนาถ
*** สิ่งที่อยากจะบอกไม่ใช่ว่าใครมีจุดตามนี้แล้วต้องตื่นตระหนกไปหาหมอเพราะกลัวจะเป็นมะเร็งนะครับ มันมีอะไรมากไปกว่านั้น เอาแค่อ่านให้ภาพการทำงานและวิธีคิดก็พอครับ
| จากคุณ |
:
oncodog  
|
| เขียนเมื่อ |
:
19 ก.ค. 55 19:59:11
|
|
|
| 
