Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ที่ตลาดนัด..... เสื้อคอกระเช้าตัวนั้น ทำฉันน้ำตาไหล ติดต่อทีมงาน

ที่ตลาดนัด..... เสื้อคอกระเช้าตัวนั้น ทำฉันน้ำตาไหล
ไม่รู้จะตั้งกระทู้ที่ห้องไหน  ขอตั้งที่ห้องนี้หน่อยนะคะ

เมื่อวานกลับจากทำงาน   รู้สึกหิวๆ  ก็เลยตั้งใจแวะหาอะไรกินจากตลาดนัดสักหน่อย  พอถึงตลาดนัด ก็ซื้อกับข้าวและผลไม้  แล้วก็เดินจะไปขึ้น        วินมอเตอร์ไซค์ แต่ต้องเดินผ่านร้านขายเสื้อผ้า มองไปเห็นเสื้อคอกระเช้าแขวนอยู่หลายตัว (ช่วงนี้ใกล้วันแม่ เลยมีออกมาวางขายให้เห็นเยอะมั๊ง) เลยหยุดมอง  (ในใจเราตอนนั้นนึกถึงตอนที่แม่ใส่เสื้อแบบนี้) น้ำตาเราก็พาลไหลออกมา   ก่อนที่ใครๆจะเห็น (ตอนนั้นกำลังจะมืด)   เรารีบเดินกลับบ้านทันที   รถมอเตอร์ไซค์ก็ไม่ขึ้นแล้ว กลัวพี่วินมอเตอร์ไซค์จะตกใจ    
        ทุกครั้งที่เห็นเสื้อแบบนี้  ทำให้เราคิดถึงแม่มาก   เมื่อตอนแม่เรายังมีชีวิตอยู่  ถ้าไม่ออกไปนอกบ้าน  แม่เราชอบใส่เสื้อคอกระเช้าเสมอ  เสื้อทุกตัวทุกแบบที่แม่ใส่ เราเป็นคนซื้อให้
        เราเกิดมาในครอบครัวที่อบอุ่น  มีพ่อแม่ใจดี ใจบุญ  ช่วยเหลือคนเยอะแยะ  ตอนพ่อกับแม่ยังมีชีวิตอยู่  พวกเราไปวัดทำบุญพร้อมกันสม่ำเสมอ  (บ้านเราอยู่ไม่ไกลวัด)  ชีวิตมีความสุขมาก  แต่เหมือนฟ้าฟาดลงมา พ่อเราต้องมาตายจากไปด้วยโรคหัวใจ (ตอนเราเรียนปริญญาตรีปีสุดท้าย)  ทำให้พวกเราเสียใจมาก
        วันเวลาผ่านไปหลายปีจนพวกเราพอจะทำใจได้   แต่แม่เราต้องมาป่วยด้วยโรคลำใส้  ต้องอยู่ร.พ.หลายวัน  หมอผ่าตัดแม่เราเรียบร้อย  เราดีใจแม่หายดีแล้ว  รอวันหมออนุญาตให้แม่เรากลับบ้านได้  แต่แล้วจู่ๆ แม่เราก็เหมือนมีอาการเป็นหวัด  หายใจไม่ค่อยสะดวก  หมอบอกว่าแม่เราปอดติดเชื้อ  (อาการนี้มาจากไหนล่ะ  ก่อนเข้าร.พ. ไม่เคยมีอาการอะไรเกี่ยวกับปอดเลยนะ) อาการแม่เริ่มไม่ค่อยดี หมอนำแม่เราเข้าห้อง ICU และต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ ตอนนั้นแม่ไม่สามารถพูดกับเราได้  เพราะใส่ท่อช่วยหายใจ (ในห้อง ICU   เราได้เยี่ยมแม่เฉพาะตามเวลากำหนดการเยี่ยมคนไข้  จะนอนเฝ้าแบบในห้องพิเศษไม่ได้แล้ว)  แม่พยายามสื่อสารโดยการเขียนให้ลูกๆอ่านทุกครั้งที่เข้าไปเยี่ยม (ประโยคสุดท้ายที่แม่เขียนคือ เป็นห่วงเรามาก)  ตอนนั้นเรามีความหวังว่าแม่เราต้องหายนะ  แต่ไม่เป็นไปตามที่เราหวัง อาการแม่เราทรุดลงทุกวัน  อยู่ ICU ได้ 7 วัน  เหมือนเราโดนฟ้าฟาดเป็นครั้งที่สอง (ครั้งแรกที่พ่อตาย) แม่เราต้องจากเราไป  เราเสียใจอยู่นาน ชีวิตเราตอนนั้นเหมือนเรือไม่มีหางเสือ  มันเสียใจมากๆ   ตอนนั้นอยากเลิกทำงาน อยากไปไหนๆในที่ไม่เจอผู้คน ไม่อยากมีชีวิตอยู่
        ตอนแม่เรายังอยู่  เราดูแลแม่ทุกอย่าง  แม่อยากได้อะไรเราหาให้หมด  เราสงสารแม่  เพราะพ่อเราตายจากแม่ไปตอนที่แม่เราอายุ 40 กว่าๆ  จึงทำให้เรากับแม่สนิทกันมาก  เพื่อนๆแม่ บอกว่าแม่เราโชคดีมากที่มีลูกได้ดั่งใจทุกคน  (เราเองเคยเกือบแต่งงานตอนเรียนจบปริญญาโทใหม่ๆ  แต่แฟนเราให้เราย้ายไปอยู่เพชรบูรณ์ เพราะแฟนเราไม่สามารถลงมาอยู่กรุงเทพได้ เนื่องจากตำแหน่งหน้าที่การงาน  และเค้ายังต้องดูแลพ่อแม่ซึ่งแก่แล้ว  เราเองก็ไม่สามารถทิ้งแม่ไปอยู่เพชรบูรณ์ได้  สุดท้ายผ่านไปหลายปี  เราเลยต้องจบด้วยการเลิกกัน)
      นับจากวันที่แม่จากเราไปถึงวันนี้เกือบ 8 ปีแล้ว  เราพอจะทำใจได้แล้ว  แต่ทำไมเมื่อวาน เสื้อคอกระเช้าตัวนั้นถึงสะกิดใจเราได้ขนาดนี้

จากคุณ : gsm2
เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 15:47:49

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com