PANTIP.COM : L12556256 อยากรู้ว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่าตรวจสอบยังไงค่ะ [คลินิกหมออาสา]

ความคิดเห็นที่ 7

หลายสิบปีก่อน มีชาวอเมริกันผู้พิการคนหนึ่ง ( ป่วยเป็นโรคโปลิโอ

ครั้งหนึ่งเคยเกือบเป็นอัมพาตทั้งตัว ) ถูกขโมยขึ้นบ้าน ทรัพย์สินข้าวของ

สูญหายจำนวนมาก เพื่อนคนหนึ่งเขียนจดหมดมาปลอบใจเขา

เขาตอบกลับไปว่า " ขอบคุณจดหมายของคุณ แต่อันที่จริง

ตอนนี้จิตใจของฉันรู้สึกสงบมาก เพราะว่า

ประการแรก ขโมยเอาแต่ข้าวของของฉันไป ไม่ได้ทำร้ายชีวิตของฉัน

ประการที่สอง ขโมยเอาไปเพียงสมบัติบางส่วน ไม่ใช่สมบัติทั้งหมดของฉัน

ประการที่สาม เคราะห์ดีที่คนอื่นมาขโมยทรัพย์สินฉัน ไม่ใช่ตัวฉันเป็น

หัวขโมยไปขโมยทรัพย์สินคนอื่น "

ด้วยวิสัยทัศน์เยี่ยงนี้ ทำให้ชายพิการผู้นี้ ไม่ว่าจะเผชิญกับเรื่องเล็ก

เรื่องใหญ่แค่ไหน ก็สามารถรับมือได้ด้วยอารมณเชิงบวก ซึ่งต่อมาก็

ประสบความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ คุณเดาออกหรือยังว่าเขาคือใคร

เขาก็คือ แฟรงค์คลิน เดลาโนรูสเวลต์ ( 1882-1945 ) ประธานาธิบดี

คนที่ 32 ของสหรัฐอเมริกา และเป็นประธานาธิบดีสหรัฐ ฯ เพียงคนเดียว

ที่อยู่ในตำแหน่งถึงสามสมัย ถ้าใครก็ตาม เมื่อถูกขโมยขึ้นบ้าน

สามารถคิดหา " เคราะห์ดีจากเคราะห์ร้าย" ได้ถึงสามเรื่อง

กับเรื่องซวยเช่นนี้ แล้วขอบอกขอบใจได้ จะมีเหตุผลอะไรให้ถอนอก

ถอนใจอีกหรือ ความคิดในแง่บวกของผุ้ยิ่งใหญ๋ คือสาเหตุที่ทำเขา

กลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในเวลาต่อมา

เปลียนท่าทีต่อชะตากรรม

ไครท์ ในฤดูร้อนปีที่อายุ 16 สูญเสียพี่ชายอันเป็นที่รักในอ้อมกอด

ด้วยอุบัติเหตุรถยนต์ ตอนนั้น เขารู้สึกว่าในสมองมีแต่ความว่างเปล่า

นับแต่นั้นมา เขาก็คล้ายคนหมดอาลัยตายอยาก ความรู้สึกเจ็บปวดที่ต้อง

สูญเสียญาติสนิท บีบคั้นจิตใจของเขาตลอดเวลา เขากลายเป็นนิ่งซึม

พูดน้อย ไม่ยิ้มแย้มร่าเริงอย่างแต่ก่อน เขาเกิดความรู้สึกว่า ความสุขเป็น

ของคนอื่น ความเจ็บปวดทุกข์ทรมานกลับคล้ายลูกกรงคุมเขาไว้

ความเปลี่ยวเหงาคล้ายเสื้อผ้าห่อหุ้มตัวเขาอยู่ เขาไม่มีเพื่อน ไม่คิด

อยากจะคบใคร ในความเงียบนั้น เขาเคยคิดถึงความตาย

กระทั่งวันหนึ่ง เขาก็ตื่นโดยพลัน เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงมีชีวิตที่เหนื่อย

และเจ็บปวดทุกข์ทรมานเช่นนี้ ทั้งหมดที่ผ่านมาช่างไร้เดียงสานัก

คนตายแล้วก็อย่างนั้น การระลึกถึงผู้ตายอย่างสุดซึ้ง นอกจากร่ำไห้จนเสียงแหบ

หน้าหลุมศพแล้ว ที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ ต้องไม่เป็นการสร้างป้อมปราการขังตัวเอง

ไว้กับความเศร้าสลดรันทด แต่คือการเชิดหน้าชูคอก้าวไปข้างหน้า

ต่อมา เขาคบเพื่อนสาวคนหนึ่ง ไม่นานก็แยกทางกัน เขาไม่รู้สึกเจ็บปวด

จนถึงขั้นอยากจะฆ่าตัวตายอีก เขาเรียนรู้ที่จะเลือกเอาความเข้มแข็ง

และเปลี่ยนวิีธีคิดวิธีมองปัญหาแล้ว เขาไม่ปิดกันความคิดจิตใจ

และโลกของตัวเองอีก

ในการดำเนินชีวิตนั้น ทุกคนอาจล้วนประสบความเคราะห์ร้ายไม่แบบนั้นก็แบบนี้

เช่น ญาติสนิทถึงแก่กรรม เพื่อนฝูงแยกทางกัน หรือเจ็บปวดเป็นโรคร้าย ฯลฯ

แต่เราต้องรู้ว่า ทั้งหมดนี้ไม่สำคัญแม้สักนิด ไม่อาจจะสร้างบาดแผล

ทำร้ายเราถึงแก่ชีวิตได้เลย

บาดแผลที่สาหัสที่สุด อาจทำร้ายเราถึงแก่ชีวิต มาจากส่วนลึกของจิตใจตัวเอง

ที่ทำให้ตัวเราเองสิ้นหวัง

ถ้าเราหันหลังให้โลก โลกก็จะหันหลังให้เรา ชะตากรรมนั้นไม่อาจเปลี่ยนได้

ที่เปลี่ยนได้คือ ท่าทีต่อชะตากรรม ขอเพียงเราปฏิบัติต่อชะตากรรม

ด้วยท่าทีที่เหมาะสม ชะตากรรมก็จะมิใช่สิ่งที่น่ากลัวเช่นนั้นอีก

ละทิ้งความสิ้นหวัง คิดเปลี่ยนมุมมองบ้าง โลกก็จะสดใสเช่นเดิม

ที่แท้โลกนี้ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย แสงแดดยังคงสาดส่องให้ความอบอุ่นแก่เรา

แสงจันทร์ยังคงโลมไล้ถนอมรักเรา

ที่มา : อย่ายอมแพ้แล้วเธอจะไม่แพ้ใคร
แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 55 13:05:37

จากคุณ : แล้วทำไม12

เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 55 13:05:05