ความคิดเห็นที่ 1 เสียงสะท้อนจากผู้ใช้บริการ พนักงาน ประกันชีวิตรายหนึ่ง ได้สะท้อนเรื่องราวดังกล่าวนี้ผ่านการโพสต์ผ่านSocial Network ว่า จากการเข้าไปเยี่ยมเยียนลูกค้าที่ประกันกลุ่ม พบว่าสิ่งที่ได้ยินจากลูกค้าคล้ายกันก็คือ ค่ารักษาพยาบาลโรงพยาบาลเอกชนแพงเกินความเป็นจริง โดยเฉพาะลูกค้าที่เป็นองค์กรที่มีชาวต่างชาติทำงานด้วย จะเห็นชัดเจนมากว่า ค่ารักษาพยาบาลปัจจุบันไม่ใช่มีแค่ค่ายากับค่าตรวจ แต่จะมี ค่าล่าม ค่าแพทย์รักษา ค่าบริการพยาบาล ค่าบริการแพทย์ ค่าบริการพยาบาล ค่ายา ค่าเครื่องมือตรวจ ฯลฯ “ถ้านอนพักรักษาที่โรงพยาบาลอาจจะ มีมากกว่า นั้น เช่นค่ากิ๊ฟท์เซ็ท ค่าใช้ที่รองปัสสาวะ ค่าทิชชู ค่าจอดรถของญาติซึ่งค่าใช้จ่ายเหล่านี้ไม่ใช่มีแค่โรงพยาบาลไฮคลาสอย่าง บำรุงราษฎร์ ,บีเอ็นเอช ,กรุงเทพ นะครับ ทว่าได้เริ่มแพร่กระจายมาโรงพยาบาลเอกชนระดับถัดลงมาแล้ว” ผู้ ใช้ บริการซึ่งเป็นผู้หญิงรายหนึ่ง ให้ข้อมูลว่า สามีและเธอเองมีเรื่องต้องไปหาหมอแทบทุก 3 เดือน แล้วหมอก็จะให้ยามาซึ่งทุก 3 เดือน ซึ่งค่ายาของแต่ละคน แต่ละครั้งประมาณ 5 หมื่นบาทบ้าง 6 หมื่นบาทบ้าง ซึ่งเธอและสามีก็ก้มหน้าก้มตาจ่ายไป แต่ทว่าครั้งล่าสุดเธอพบว่า หมอจ่ายยาให้สามีของเธอสำหรับ 3 เดือนเป็นเงินถึง 98,000 บาท เรียกว่าเกือบหนึ่งแสน ซึ่งเธอตกใจมาก ดัง นั้น จึงไปสอบถามร้านขายยาว่า ยาที่ใช้ อาทิ ยาEzetrol ลดไขมันขายเม็ดละเท่าไร ซึ่งร้านขายยาบอกว่า 50 บาทขณะที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งนั้นขาย เม็ดละ 117 บาท หรือ ยา Nexium 40mg . ซึ่งเป็นยายับยั้งการหลั่งกรดในกระเพาะที่ร้านขายยาขายเม็ดละ 55.75 บาท แต่โรงพยาบาลเอกชนขายเม็ดละ 156 บาท ดังนั้น เธอจึงนำรายละเอียดของยาพร้อมราคายาของโรงพยาบาลแล้วศึกษาหาข้อมูลเกี่ยวกับ ราคายาที่ทางกระทรวงสาธารณสุขกำหนดไว้เป็นราคากลาง ซึ่งเธอก็พบว่า ราคายาที่ต้องจ่ายถึง 9 หมื่นกว่าบาทในขณะที่ราคากลางของกระทรวงฯเพียง3 หมื่นกว่าบาทรวมแล้ว เบ็ดเสร็จ เธอต้องจ่ายแพงขึ้นถึง 6 หมื่นกว่าบาท นี่ เป็นตัวอย่างเบื้องต้นเท่านั้น ถึงค่ายาจากโรงพยาบาลเอกชนที่ลูกค้าหลายคนเข้าไปใช้บริการแล้วประสบปัญหาค่า รักษาที่แพงเกินความเป็นจริง ไม่เพียงเท่านั้น ก่อนหน้านี้ทางกรมการค้าภายใน กระทรวงพาณิชย์เองก็ได้รับการร้องเรียนจากประชาชนถึงความเดือดร้อนในการเข้า รับการรักษาโรงพยาบาลเอกชนที่มีการคิดราคาสูงกว่าโรงพยาบาลรัฐบาลมาก โดยเฉพาะราคายาที่โรงพยาบาลเอกชนบางแห่งมีกำไรจากราคายามากถึง 30-200% ขณะที่โรงพยาบาลของรัฐ หรือร้านขายยาทั่วไปมีกำไรแค่ 15-30% ส่วนค่าตรวจรักษาพยาบาลพบว่าโรงพยาบาลเอกชนมีการปรับเพิ่มราคาจากปี 2545 จนถึงบัดนี้สูงถึง 66% ขณะที่โรงพยาบาลของรัฐเพิ่มขึ้นแค่ 11% และเมื่อเทียบอัตราค่ารักษาพยาบาลของโรงพยาบาลเอกชนกับรัฐแตกต่างกันถึง 194% จากคุณ : aloha_123 เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 17:11:25

ความคิดเห็นที่ 2 ชำแหละค่าต๋งบริษัทยา - รพ. แหล่ง ข่าว ด้านเภสัชกรโรงพยาบาลเอกชน ผู้ไม่ประสงค์จะออกนาม ยอมรับกับ “ผู้จัดการ 360 องศารายสัปดาห์ ว่า เป็นความจริง ที่เกิดขึ้นกับรพ.เอกชน โดยเฉพาะการบวกราคายาซึ่งเป็นรายได้หลักโดยตรง ซึ่งแต่ละโรงพยาบาลจะคิดไม่เท่ากัน โดยหลักคิด คือ ถ้าเป็นยาราคาไม่แพงนัก ก็อาจจะชาร์จมากอาจจะเป็น 5-10 เท่า แต่ ถ้าเป็นยาราคาแพงก็จะชาร์จไม่มาก แต่โดยเฉลี่ยส่วนใหญ่จะชาร์จเพิ่มเริ่มต้นที่ 30% ขึ้นไป จนไปถึง 200-300% “คุณ รู้ไหม ทำไมค่ารักษาพยาบาลระหว่างโรงพยาบาลรัฐกับเอกชนจึงต่างกันหลายเท่า เพราะโรงพยาบาลรัฐไม่มีค่าก่อสร้างอาคาร ค่าจ้างบุคลากร หรืออื่นๆ ทั้งหมดนี้อยู่ในงบประมาณที่รัฐบาลจัดให้ แต่โรงพยาบาลเอกชนมีค่าก่อสร้างอาคาร ดอกเบี้ยเงินกู้ ค่าจ้างพนักงาน ค่าน้ำค่าไฟฟ้า และอื่นๆ ทั้งหมดเป็นค่าใช้จ่ายที่ต้องนำมาคำนวณในการคิดค่ารักษาพยาบาลและค่ายาก็ เป็นส่วนสำคัญที่จะหารายได้มากที่สุด” กระนั้น เภสัชกรรายนี้ บอกว่า เหตุผลข้างต้าน ก็ไม่ใช่เหตุผลทั้งหมดของราคายาที่แพงมากในโรงพยาบาลเอกชน แต่ส่วนหนึ่งมาจาก การแข่งขันของบริษัทยาที่ทำการตลาดกันรุนแรง โดยตั้งราคายาสูงเกินจำเป็นแล้วตัดเงินมาทุ่มกับผู้เกี่ยวข้อง “ทุก วันนี้ถ้าคุณๆไปนั่งที่สนามบินสุวรรณภูมิ แล้วบังเอิญคุณเป็นคนที่กว้างขวางรู้จักบรรดาแพทย์ เภสัชกรที่ทำงานโรงพยาบาล คุณจะพบว่าแทบทุกวันมีการสปอนเซอร์จากบริษัทยา นำบุคลากรเหล่านี้เดินทางไปต่างประเทศ โดยใช้การประชุมวิชาการบังหน้า บางครั้งก็ทำรายการเที่ยวล้วนๆด้วยซ้ำไป ยิ่งเป็นแพทย์ที่อยู่ในคณะกรรมการจัดซื้อยา ที่มีอำนาจในการดันรายชื่อยา หรือหมอคนนี้มีลูกศิษย์ลูกหาทั่วประเทศ จะเป็นแกนนำในการใช้ยา จะได้รับการสนับสนุนเป็นพิเศษ ” เขา เล่าต่อว่า อย่างไรก็ตามการเข้าไปจับคนที่มีPowerในการจัดซื้อยาอย่างเดียวไม่พอ ต้องไปหา “มือปืนมายิง”ซึ่งเป็นศัพท์แสลงใช้เรียกหมอออกตรวจคนไข้ทั่วไปในรพ. เนื่องจากแพทย์เหล่านี้จะมีอำนาจในการสั่งยาจ่ายยาโดยตรง และถ้าหมอคนเดิมทำบ่อยๆ ทางรพ.อาจจะเรียกหมอมาคุยและซื้อมาเป็นล็อต นั่นหมายถึงหมอคนนั้นก็ได้เงินทันที หรือ กรณีใช้หมอเป็นตัวกลางในการสั่งยา กรณีที่คนไข้หาซื้อยาไม่ได้ โดย เฉพาะยามะเร็ง ส่วนใหญ่จะหาซื้อยาก เพราะราคาสูง ร้านขายยาไม่ค่อยนิยมสต็อกไว้ และเวลาขายแต่ละครั้งต้องขายตามใบสั่งแพทย์ แถมยังต้องมีบันทึกรายงานส่งอย. (สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา) ซึ่งยุ่งยาก หรือหากคนไข้จะไปซื้อตรงกับโรงงานก็ไม่ได้ เพราะกฏหมายระบุไว้ว่า จะซื้อขายโดยตรงกับผู้ป่วยไม่ได้ ดังนั้นคนไข้ส่วนใหญ่ก็ต้องซื้อผ่านแพทย์หรือไม่ก็โรงพยาบาลที่ได้รับการอนุญาต “ตอนนี้ เป็นเรื่องปกติของการทำการตลาดไปแล้ว เพราะบริษัทยาเหล่านี้จะมีเซลสวยๆ มีของขวัญมาให้ มีการตั้งเป้าหมายแต่ละคนจะได้ทำตัวเลขเท่าไร บริษัทจะมีสนับสนุนเช่นวิชาการ เทคนิคการขายที่จะต้องมี นอกเหนือจากนั้นเซลเหล่านี้ ยังมีงบพิเศษสนับสนุนการขายอีกด้วย เช่นการเบิกงบเอ็นเตอร์เทนต์ งบซื้อของขวัญ ขึ้นอยู่กับวอลุ่มในการทำยอดขายของเซลแต่ละคน เช่น ถ้าเซลคนนั้นมียอดขายเดือนละล้าน ถ้าจะของบสนับสนุนการขายครั้งละ 1-2 หมื่นก็จะได้รับการอนุมัติได้ไม่ยาก” อย่าง ไรก็ดี “เวทิต อรรถเวชกุล” ผู้อำนวยการองค์การเภสัช ได้กล่าวกับ “ผู้จัดการ 360 องศารายสัปดาห์”ว่า การที่ยาของภาคเอกชนแพงกว่ายาของภาครัฐนั้น เชื่อว่ามาจากหลายปัจจัย คือ 1.จำนวนการผลิตเขาต่ำกว่าหรือเปล่า 2.เขาต้องการกำไรมากไปหรือเปล่า 3.มาตรฐานที่องค์การอาหารและยา (อ.ย.) ต้องการสูงขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ต้นทุนการผลิตสูงขึ้น และ 4.การแข่งขันของบริษัทจำหน่ายยาจากต่างประเทศ ทั้งประเทศจีนและอินเดีย ซึ่งหากมีการเปิดการค้าเสรีในปี 2558 เชื่อว่าจะควบคุมตรงนี้ได้ยากขึ้น เพราะปัจจุบันมูลค่ายาจากที่ซื้อจากบริษัทต่างประเทศมีมูลค่าไม่ต่ำกว่า 70,000-80,000 บาท ขณะที่มูลค่าของการซื้อยาภายในประเทศมีเพียง 30,000 ล้านบาทเท่านั้น “ รพ.เอกชนใช้ยาที่มาจากต่างประเทศทำให้ราคาจำหน่ายยาต้องสูงขึ้น โดยกำไรจากการจำหน่ายยาจะอยู่ที่นโยบายของรพ. ยาบางตัวกำไรเป็น 100% ขณะที่บางตัวก็กำไรแค่ 10% เท่านั้น ทั้งนี้ ยาที่แพงในปัจจุบันมีอยู่หลายตัว อย่าง ยารักษาโรคมะเร็ง ยารักษาโรคเลือด ยาพวกนี้ที่ยังมีสิทธิบัตรอยู่ทำให้ยาเหล่านี้มีราคาจำหน่ายแพง ซึ่งสิทธิบัตรยาจะมีอายุถึง 20 ปี “ ส่วน การมองว่ายาแพงเพราะส่วน หนึ่งต้องจ่ายค่าเปอร์เซ็นต์ให้กับแพทย์ นั้น ในมุมมองของ “เวทิต” แล้วเห็นว่า การจ่ายเงินค่าเปอร์เซ็นต์ให้กับแพทย์นั้น ในความเป็นจริงแล้วแพทย์ไม่มีสิทธิได้เงินตรงนั้น แต่เงินส่วนนี้บริษัทยาจะจ่ายให้เป็นเงินสวัสดิการของรพ.รัฐ ซึ่งจะมีคณะกรรมการดูแล โดยเงินดังกล่าวรพ.รัฐจะใช้ในการบริหารจัดการรพ. แต่รพ.รัฐบางแห่งก็ไม่มีนโยบายดังกล่าว ขณะที่รพ.เอกชนก็มีหลายแห่งที่ไม่มีนโยบายตรงนี้ อย่างรพ.เอกชนที่บริหารงานโดยครอบครัว ส่วน การควบคุมราคายานั้นหาก เป็นรพ.รัฐก็มีหน่วยงานอย่างประกันสังคม บัตรทอง กรมบัญชีกลาง ฯลฯ ควบคุมอยู่แล้วเพื่อให้ราคายาเป็นที่พอใจของแพทย์และคนไข้ ขณะที่รพ.เอกชนหลายแห่งที่เข้าโครงการประกันสังคม บัตรทอง ฯลฯ ก็จะมีหน่วยงานพวกนี้ควบคุมเพื่อให้ค่าใช้จ่ายยามีความสมเหตุสมผล จากคุณ : aloha_123 เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 17:11:46

ความคิดเห็นที่ 3 รพ.เอกชน แจงเหตุ ยาแพงเพราะต้นทุนสูง จาก กรณีดังกล่าว “ผู้จัดการ 360 องศรายสัปดาห์”จึงได้สอบถามเรื่องนี้ไปยัง “นพ.อนันตศักดิ์ อภัยรัตน์” ผู้อำนวยการโรงพยาบาลพญาไท 2 ที่ได้ชี้แจงว่า การที่ค่ารักษาของโรงพยาบาลเอกชนมีราคาที่สูงกว่าของโรงพยาบาลรัฐนั้น เนื่องจากโรงพยาบาลเอกชนมีการรวมเรื่องค่าบริการ ค่าแพทย์ และค่าอื่นๆ ในขณะที่โรงพยาบาลรัฐไม่มีการคิดค่าดังกล่าวทำให้ค่ารักษาโรงพยาบาลเอกชน แพงกว่าโรงพยาบาลรัฐ สำหรับ กลุ่มยาที่มีราคาแพงจะเป็นกลุ่มยารักษา โรคมะเร็ง หัวใจ เบาหวาน เนื่องจากเป็นยาที่ไม่สามารถผลิตในไทยได้ทำให้ราคาแพง โดยราคายาที่ผลิตจากต่างประเทศจะสูงกว่ายาที่ผลิตในประเทศไทยมากถึง 50% อย่างไรก็ดี ราคายาของโรงพยาบาลแต่ละแห่งจะแตกต่างกันไปแล้วแต่โรงพยาบาล อย่างไรก็ดี ถ้าเป็นกลุ่มโรงพยาบาลเอกชนด้วยกันราคาจะไม่แตกต่างกันมากนัก ส่วน ข้อกล่าวหาที่ว่าแพทย์รับเงินใต้โต๊ะจากบริษัทยาเพื่อช่วย บริษัทยาจำหน่ายยานั้น เชื่อว่าไม่มีเนื่องจากผิดจรรยาบรรณของแพทย์ นอกจากนี้ แพทย์ที่มีจรรยาบรรณจะต้องจ่ายยาให้ตรงกับโรคและตัวบุคคล ดังนั้น การรับเงินใต้โต๊ะจึงไม่มีทางที่แพทย์จะทำอยู่แล้ว สำหรับ การที่ บริษัทยาเข้ามาเป็นสปอนเซอร์ให้กับโรงพยาบาลเพื่อแลกกับ การซื้อยานั้น บริษัทยามีหน้าที่ในการสนับสนุนเรื่องวิชาการให้กับแพทย์อยู่แล้ว แต่หากบริษัทยาที่เข้ามาสนับสนุนวิชาการเพื่อแลกกับการซื้อยานั้น โรงพยาบาลจะไม่สนับสนุนบริษัทดังกล่าว ส่วน การควบรวมโรงพยาบาลระหว่างเครือโรงพยาบาลพญาไท-เปาโลกับโรงพยาบาลกรุงเทพ อย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 1 เมษายนที่ผ่านมา เชื่อว่าจะช่วยเรื่องของการจัดซื้อยาและอุปกรณ์การแพทย์ได้ไม่น้อย แต่ยังไม่สามารถสรุปได้ว่าจะลดค่าใช้จ่ายได้เท่าใด ผู้ บริหาร รพ.เอกชนอีกรายหนึ่งกล่าวเสริมว่า ค่ายา เป็นเอกสิทธิ์ของโรงพยาบาลว่าจะตั้งราคาเท่าไหร่ โดยทั่วไป จะรวมค่าบริหารจัดการของโรงพยาบาลเข้าไปด้วย ไม่ใช่คิดเฉพาะต้นทุนยาเหมือนในโรงพยาบาลรัฐ ค่าอุปกรณ์ต่างๆ ก็เช่นเดียวกัน ที่มีการรวมค่าบริหารจัดการเข้าไปด้วยส่วน Doctor Fee กับค่าพยาบาล จะเป็นส่วนของแพทย์ หรือพยาบาล ซึ่งปกติโรงพยาบาลไม่ได้มีกำไรจากส่วนนี้อยู่แล้ว “กำไร โรงพยาบาล เอกชนส่วนใหญ่จะอยู่ตรงค่ายา กับค่าอุปกรณ์ครับ หักไปหักมาแล้ว กำไรจริงๆ จากการขายยาอยู่สัก 10 เปอร์เซ็นต์ ที่แพงๆ นั่น Overhead Cost ทั้งนั้น ถ้าทำใจจ่ายไม่ได้ ก็ต้องใช้บริการคลินิก หรือโรงพยาบาลรัฐ ที่มีการสนับสนุน Overhead Cost ส่วนนี้จากภาษีจะดีกว่า” สอด คล้อง กับการให้สัมภาษณ์ของ “ศ.นพ.สิน อนุราษฎร์” ผู้อำนวยการด้านการแพทย์กลุ่มภูมิภาค โรงพยาบาลบำรุงราษฎร์ ซึ่งเคยชี้แจงเรื่องนี้ผ่านนิตยสารผู้จัดการว่า รายได้ จากโรงพยาบาลจะมีรายรับมาจากการหักเปอร์เซ็นต์ค่าพบแพทย์ โดยหักจากผู้ป่วยนอก (OPD) 15% เป็นค่าใช้จ่ายด้านสิ่งอำนวยความสะดวกแก่แพทย์ แต่สำหรับผู้ป่วยใน (IPD) ทางโรงพยาบาลจะไม่หักเปอร์เซ็นต์ค่าแพทย์ไว้ แต่จะมีรายได้ในส่วนของ ค่าพยาบาล ค่าเครื่องมือแพทย์ ค่าพื้นที่ ที่ได้จากการเรียกเก็บจากคนไข้ นอกจากนี้ รายได้แหล่งใหญ่ของโรงพยาบาลยังมาจากการขายยา ซึ่งราคาค่ายากจะถูกบวกค่าใช้จ่ายต่างๆ ที่เกิดขึ้นจากการตรวจรักษาเข้าไปด้วย และนี่ก็คือเหตุผลว่าทำไมยาในโรงพยาบาลจึงแพงกว่าร้านขายยาทั่วไป "คน ไข้มักจะลืมไปว่าในห้องตรวจมีค่าใช้จ่าย ซึ่งค่าใช้จ่ายตรงนี้แพทย์ไม่ได้เป็นคนออก จึงต้องมีส่วนอื่นเข้ามาช่วย ซึ่งบางแห่งก็คิดค่าใช้จ่ายตรงนี้ประมาณ 50-80 บาท" น.พ. สิน ไขข้อข้องใจ สำหรับ อัตราค่ารักษาพยาบาล ในส่วนของค่าพบแพทย์ (doctor fee) ทางบำรุงราษฎร์จะกำหนดพิสัย (range) เป็น guideline ไว้ให้แพทย์ในการเรียกเก็บโดยจะพิจารณาเปรียบเทียบกับโรงพยาบาลที่เป็น Treasury Care เหมือนกัน แต่จะไม่มีการกำหนดไว้ตายตัวเพราะอัตราค่าพบแพทย์ที่เป็นระดับอาจารย์แพทย์ จะสูงกว่าระดับปกติ ซึ่งนี่ก็เป็นคำตอบว่าทำไมบางครั้งบิลล์ที่คนไข้ได้รับถึงกับต้องผงะ อย่าง ไรก็ตาม น.พ. สินได้เปรียบเทียบว่าค่ารักษาพยาบาลเฉลี่ยในไทยกับอเมริกาด้วยเครื่องมือ เหมือนกันจะถูกกว่าในอเมริกาประมาณ 30% แต่หากเปรียบเทียบอัตราค่ารักษาของไทยกับประเทศเพื่อนบ้านอย่างมาเลเซีย และสิงคโปร์โดยเฉลี่ยจะพบว่าไทยจะอยู่ตรงกลางระหว่างสิงคโปร์กับมาเลเซีย เช่น การเปลี่ยนไต ค่ารักษาจะตกประมาณ 397,000 บาท ขณะที่สิงคโปร์ประมาณ 975,000 บาท และมาเลเซีย 392,000 บาท, การผ่าตัดทำคลอด ไทยประมาณ 49,000 บาท สิงคโปร์ 60,000 บาท มาเลเซีย 42,000 บาท, ผ่าตัดไส้ติ่ง ไทย 49,000 บาท สิงคโปร์ 50,000 บาท มาเลเซีย 39,000 บาท ยกเว้นการตัดต่อเส้นเลือดหัวใจ (By-Pass) การตรวจคลื่นหัวใจ การสแกนสมอง และการตรวจร่างกายผู้บริหาร อัตราค่ารักษาของไทยจะถูกที่สุด ตกประมาณ 397,000 บาท 300 บาท 3,900 บาท และ 1,000 บาท ตามลำดับ กระนั้น ก็มี ข้อเท็จจริงรายได้ของหมอ ซึ่งแหล่งข่าวซึ่งเป็นแพทย์หญิงได้ให้ข้อมูลเพิ่มเติมอีกว่า -รพ.เอกชน หมอจะได้ค่ารักษาที่เรียกว่าDFหรือdoctor free หรือค่าทำหัตถการ ค่าตรวจเยี่ยมคนไข้ในเท่านั้น ส่วนค่าDFบางรพ.ให้หมอลงเองแต่บางรพ.ก็จะมีค่าDFตายตัวอยู่แล้ว สำหรับค่าหัตถการคือ หากเย็บแผล ใส่เผือก อันนี้ถ้าหมอเย็บให้ ถือว่าเป็นค่าหัตถการ แต่บางรพ.ก็ไม่ได้ทั้งหมดจากที่รพ.เก็บจากคนไข้แต่จะได้บางส่วนเท่านั้น “สำหรับ ค่ายา ค่าเวชภัณฑ์ รพ.เป็นคนคิดราคา หมอไม่ได้มีส่วนได้ในตรงนี้ ซึ่งแต่ละ รพ.ก็คิดราคายาไม่เท่ากัน ดังนั้นหากคนไข้ต้องการให้เขียนชื่อยาเพื่อไปซื้อข้างนอกสามารถทำได้เนื่อง จากเป็นสิทธิผู้ป่วยค่ะ หากแต่หมอคงไมได้ถามคนไข้ทุกคนว่าต้องการชื่อไปซื้อเองหรือไม่ ถ้าผู้ป่วยประสงค์ย่อมทำได้” จากคุณ : aloha_123 เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 17:12:08

ความคิดเห็นที่ 4 มูลนิธิเพื่อผู้บริโภคย้ำ คนไข้มีสิทธิซื้อยาข้างนอกรพ. กระนั้น มีการถกเถียงประเด็นเรื่องราคายา หรือราคาค่าบริการเป็นธรรมกับผู้บริโภคหรือไม่ เนื่องจากใน พ.ร.บ.ยา พ.ศ.2510 และฉบับแก้ไขเพิ่มเติม ไม่ได้มีประเด็นเรื่องการควบคุมราคายา หรือแสดงโครงสร้างราคายา คงมีแต่ในพ.ร.บ.ว่าด้วยราคาสินค้าและบริการ พ.ศ.2542 ซึ่งมีประเด็นที่ว่า ยาเป็นสินค้าควบคุม ตามมาตรา 24 แต่ก็ไม่เคยมีประกาศคณะกรรมการกลางว่าด้วยราคาสินค้าและบริการ ที่ออกมาว่ายานั้นควรมีราคาเท่านั้น เท่านี้ หรือขายในราคาที่ไม่เกินที่ ทั้ง นี้ คณะกรรมการกำหนดไว้ตามมาตรา 25 หรือในมาตราอื่นที่เกี่ยวข้อง (ยังไม่ได้ใช้อำนาจอย่างเต็มที่) คงปล่อยให้เป็นไปตามกลไกตลาด (จะมีเพียงแต่สินค้าบางรายการเท่านั้นที่กำหนดราคาสูงสุดมาให้เลย) อย่างไรก็ดี ยารักษาโรค เป็นสินค้าควบคุมของกรมการค้าภายใน กระทรวงพาณิชย์ ซึ่งจะควบคุม ไม่ให้ขายในราคาที่สูงกว่า ราคาที่กำหนด ดัง นั้น ผู้เสียหาย รวมทั้งคนอื่นๆ ที่ประสบเหตุยาแพง อาจแจ้ง กรมการค้าภายในได้ รายงานข่าวดังกล่าว เป็นเครื่องสะท้อน ให้เห็นว่า จากอดีตถึงปัจจุบัน ผู้ป่วยมักมีความเข้าใจผิดๆว่า การรักษาพยาบาล เป็นเรื่องตายตัว ยืดหยุ่นไม่ได้ แพทย์เป็นผู้วินิจฉัยโรค และสั่งยาเท่านั้น “สา รี อ๋องสมหวัง” เลขาธิการมูลนิธิเพื่อผู้บริโภค และในตำแหน่งล่าสุดโฆษกชมรมพิทักษ์สิทธิผู้ประกันตน ให้ความเห็นกับ “ผู้จัดการ 360 องศารายสัปดาห์”ว่า ในความเป็นจริง ผู้ป่วยและญาติ มีสิทธิ์สอบถามแพทย์ ถึงอาการ แนวทางการรักษา ที่ได้ผลที่สุด และที่สำคัญ ก็คือ ยาที่ใช้รักษาโรคนั้น รวมทั้งราคายาโดยประมาณ เช่น ถ้าไปโรงพยาบาลรัฐบาล สามารถ แจ้งความจำนงว่า ต้องการยาที่ดีที่สุด แม้ไม่มียาในห้องยาของโรงพยาบาล ก็ขอให้แพทย์ เขียนใบสั่งยา ให้ออกไปซื้อ ที่ร้านขายยา นอกโรงพยาบาลได้ แม้ ไปโรงพยาบาลเอกชน ก็มีสิทธิ์ขอใบสั่งยา ออกไปซื้อ ยา นอกโรงพยาบาลได้เช่นกัน จะได้ไม่ต้องจ่ายค่ายาแพง เมื่อผู้ป่วยแจ้งเจตจำนง ให้แพทย์เขียนใบสั่งยาแล้ว อาจถามแพทย์เพิ่มเติมว่า มียาชนิดอื่น นอกจากที่ เขียนในใบสั่ง ที่มีประสิทธิผล ทางการรักษาสูงสุดหรือไม่ ถ้ามี และเราต้องการ ก็ขอให้เขียน ใบสั่งยา ให้ใหม่ เพราะบางครั้ง การถามครั้งนั้น อาจทำให้คุณและญาติๆ หายป่วยเร็วกว่าปกติด้วย “การ ที่ผู้บริโภคจะร้องขอให้แพทย์เขียนใบสั่งซื้อยาเพื่อนำไปซื้อยา ข้างนอกนั้นเป็นสิทธิที่สามารถทำได้ เพราะผ่านมาตนเองก็เคยทำแบบนี้ ซึ่งการไม่ซื้อยากับโรงพยาบาลจะสามารถลดค่าใช้จ่ายในการรักษาต่อครั้งได้ เป็น 10 เท่าตัว จากที่เคยจ่ายค่ารักษารวมกับค่ายาและบริการครั้งละ 6,000 บาทต่อการรักษาหนึ่งครั้งก็เหลือเพียง 600 บาทต่อครั้ง” แต่ ใน ทางกลับกัน การผนึกกำลังและเข้าซื้อกิจการขนาดใหญ่ ปฏิเสธไม่ได้ว่าจะส่งผลกระทบกับโรงพยาบาลขนาดเล็กและกลาง ที่มีสายป่านไม่ยาวพอ จนอาจต้องถูกกลืนในที่สุด เพราะอำนาจการต่อรองที่น้อยกว่าโรงพยาบาลเครือข่ายจำนวนมาก และนี่จึงเป็นสัญญาณบ่งบอกว่า อนาคตธุรกิจโรงพยาบาลเอกชนในไทยจะเหลือเพียงไม่กี่กรุ๊ปเท่านั้น สิ่ง ที่น่าสนใจคือ วิสัยทัศน์ของโรงพยาบาลเอกชนไทยที่ต้องการจะก้าวเป็นผู้นำในตลาดโลก และพุ่งเป้าไปที่กลุ่มลูกค้าชาวต่างชาติที่มีกำลังซื้อมากกว่าตลาดในประเทศ ปัญหาคือ ระบบการรักษาในของคนภายในประเทศ ไม่ว่าจะเป็นรพ.รัฐ ,ประกันสังคม และบัตรทอง จะพัฒนามารองรับความต้องการได้อย่างสมบูรณ์แบบหรือไม่ ? *************** จากคุณ : aloha_123 เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 17:12:26

ความคิดเห็นที่ 5 ชำแหละปมคนไทยซื้อยาราคาแพง!!! ใน แต่ละปีคนไทยใช้จ่ายเงินเพื่อซื้อยาเพื่อมารักษาโรคเป็นเม็ดเงินนับหมื่น ล้านบาท ขณะเดียวกันยาบางประเภท หากซื้อจากร้านขายยา คลีนิกเอกชน โรงพยาบาลรัฐ หรือโรงพยาบาลเอกชน มักราคาแตกต่างกันมาก หรือ ซ้ำร้ายแพงกว่ากันเป็นหลักร้อยบาทต่อชนิด โดยที่ผู้ผลิตและผู้จำหน่ายสามารถทำกำไรจากการจำหน่ายยาบางชนิดสูงเฉลี่ย ประมาณ 30-200 เปอร์เซ็นต์เลยทีเดียว ก่อให้เกิดคำถามว่า เหตุใดคนไทยต้องจ่ายเงินซื้อยารักษาแพง เปิดปม 6 ต้นเหตุยาแพง ประธาน การประชุมคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ (คสช.) นพ.วิชัย โชควิวัฒน ระบุถึง ปัญหายาแพงมี 6 ประการ คือ หนึ่ง - สิทธิบัตร สอง - สิทธิผูกขาดที่ทำนอกเหนือสิทธิบัตรยา ยกตัวอย่าง เมื่อยาใหม่ที่ไม่มีสิทธิบัตรเข้ามา พวกบริษัทยาจะนำยากลุ่มนี้เข้าโครงการควบคุมกำกับยา โดยจะห้ามบริษัทยาอื่นผลิตยากลุ่มนี้ทันที ที่สำคัญจะสามารถตั้งราคายาได้ตามใจชอบ สาม - การโฆษณาเกินจริง อย่างวัคซีนป้องกันมะเร็งปากมดลูก ที่ระบุว่า สามารถป้องกันมะเร็งปากมดลูกได้ ทั้ง ๆ ที่ประสิทธิภาพไม่ได้มากเท่าที่โฆษณา ซึ่งตรงนี้ทำให้ธุรกิจยามีรายได้มหาศาล เห็นได้จากพวกซีอีโอของธุรกิจยาต่าง ๆ มีเงินเดือนตลอดทั้งปีสูงถึง 3,500 ล้านบาท และยังมีสิทธิซื้อหุ้นในราคาถูกอีก 3,500 ล้านบาท ซึ่งเป็นรายได้มหาศาลทีเดียว สี่ - งบประมาณส่งเสริมการขาย อาทิ การสนับสนุนแพทย์บางกลุ่มในการจัดกิจกรรม โดยแพทย์กลุ่มนี้ก็ทำตัวเหมือนทาสบริษัทยา และแพทย์เหล่านี้ก็จะสั่งจ่ายยาของบริษัทตัวเองเป็นการตอบแทน ห้า - อุตสาหกรรมยาของประเทศไทยอ่อนแอ กลายเป็นจุดอ่อน ขณะที่ประเทศอินเดียกลับผลิตยาขายประเทศต่าง ๆ ได้ เพราะมีความกล้าในการผลิต แต่อุตสาหกรรมยาในไทยขาดความกล้า ทำให้ยังเป็นอุตสาหกรรมทารกอยู่ ขณะที่นักวิทยาศาสตร์ก็ยังไม่เพียงพอ และ หก-การยัดเยียดการจ่ายยา โดยให้แพทย์บางรายสั่งจ่ายยาแพง ๆ กรณีที่ผู้ป่วยบางรายเบิกจ่ายได้ เป็นต้น “ ที่สำคัญปรัชญาของการขายยาของบริษัทยาในยุคนี้เปลี่ยนไปจากเดิมที่มุ่งขายยา เพื่อรักษาความเจ็บป่วย ก็เปลี่ยนมาเป็นการขายยาเพื่อยอดขาย โดยเน้นให้ความจำเป็นของยา ผ่านการกำหนดจากแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ อาทิ เบาหวานเมื่อก่อนเกิน 150 มิลลิกรัมจึงจะต้องใช้ยา แต่ปัจจุบันแค่ 120 มิลลิกรัม ก็ถูกแพทย์ระบุว่าต้องใช้ยาแล้ว ขณะเดียวกัน ระบบของรพ.เมืองไทยจะขึ้นอยู่ระบบผู้เชี่ยวชาญ ที่มี สมาคมวิชาชีพเป็นผู้กำหนดให้คุณและโทษ แต่ไม่เคยคำนึงถึงผู้รับบริการ ” จากคุณ : aloha_123 เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 17:12:50

ความคิดเห็นที่ 6 แฉ บ.ยาตั้งราคาเกินจริง ขณะ ที่ การวิจัยศึกษ าเรื่อง ราคายาในประเทศไทย ของคณะอาจารย์และผู้เชี่ยวชาญจากวงการยา จากภาควิชาเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล รศ.ดร.ชะอรสิน สุขศรีวงศ์ จากหน่วยวิจัยเภสัชศาสตร์สังคมและการบริหาร ได้ร่วมกับ ภญ.วรสุดา ยูงทองแห่งกองควบคุมยา อ.ย. ระบุว่า จากการ สำรวจยา 43 ชนิดที่จำหน่ายอยู่ในประเทศไทย และที่ขึ้นทะเบียนในปี 2550พบว่า ร้อยละ 51 ของยาที่สำรวจ มีราคาตั้งแต่เม็ดละ 11-50 บาท ขณะที่ร้อยละ 15 มีราคาตั้งแต่เม็ดละ 51-33 บาท ร้อยละ 25 มีราคาตั้งแต่เม็ดละ101-500 บาท และ ร้อยละ 3 มีราคาสูงกว่าเม็ดละ 1,000 บาท จะเห็นว่าโดยภาพรวมถือว่ายามีราคาแพงมาก ที่สำคัญเมื่อตรวจสอบราคาต้นทุนที่บริษัทยาแจ้งไว้กับกรมการค้าภายในกับราคา ที่ขายให้โรงพยาบาลรัฐ พบว่ามีส่วนต่างถึง 60-800 เท่า ปัจจัย สำคัญที่ทำให้ราคายาแพงคือ “สิทธิบัตร” หากไม่มีสิทธิบัตรหรือสิทธิบัตรหมดอายุทำให้ราคาถูกลงได้ถึง ร้อยละ 90 อาทิกรณียาต้านไวรัสบางตัวที่ มีสิทธิบัตรแพงกว่ายาไม่มีสิทธิบัตร 6เท่า ยารักษาโรคเบาหวานที่มีสิทธิบัตรแพงกว่ายาไม่มีสิทธิบัตร 14.5 เท่า อีก ปัจจัยหนึ่ งที่ สำคัญคือ บริษัทขายยาให้โรงพยาบาลในราคาแพงกว่ าที่ แจ้งไว้กับกรมการค้าภายในหลายร้อยเท่าตัว โดยให้เหตุผลว่า เป็นมูลค่าที่รวมค่าบริหารจัดการภายในทว่าเมื่อเจาะลึกลงไปในรายละเอียดได้ พบประเด็นที่น่าพิจารณา คือ 1. ค่าใช้จ่ายดังกล่ าวเน้นหนักไปที่ “การตลาดหรือการส่งเสริมการขาย” หรือการโฆษณาประชาสัมพันธ์ กระตุ้นผู้บริโภคโดยตรง มีการสำรวจพบว่า ค่าใช้จ่ายในการโฆษณายาของไทยมีมูลค่าสูงมาก เฉพาะการโฆษณาในสื่อหลัก เช่น หนังสือพิมพ์ นิตยสาร โทรทัศน์ วิทยุบิลบอร์ด ฯลฯ ในช่วง 3 ปี(พ.ศ.2549-2551) สูงกว่าปีละ1,500 ล้านบาท 2. การสนับสนุนการทำกิจกรรมของแพทย์บางกลุ่ม เพื่อสร้างสายสัมพันธ์ที่แนบแน่นในฐานะที่ แพทย์เป็นผู้สั่ งจ่ ายยา โดยเฉพาะการสนับสนุนแพทย์ให้ใช้ยาของบริษัทนั้นๆ รวมถึงบุคลากรสาธารณสุขอื่นๆ เช่น เภสัชกร พยาบาล เจ้าหน้าที่โรงพยาบาล ซึ่งล้วนแต่เป็น “ผู้มีอำนาจในการจ่ายยาและจัดซื้อยา” ทั้งสิ้น กลวิธี ที่บริษัทยาใช้เพื่อให้เข้าถึงผู้มีอำนาจในการสั่งจ่ายยา อาทิการเชิญไปต่างประเทศ การให้ทุนทั้งระดับบุคคลและสถาบัน การติดต่อโดยใช้สาวสวย หรือ “พริตตี้” การให้ค่าตอบแทนแพทย์ตามยอดสั่งยา และให้ค่ารายหัวกรณีที่สั่งจ่ายยารักษาโรคเรื้อรังแก่ผู้ป่วยรายใหม่ เป็นต้น สภาพ เช่นนี้ส่งผลต่อการจ่ายยาและการจัดหายา อาทิทำให้ยามีราคาแพงเกินจริง ส่งเสริมให้เกิดการจ่ายยาอย่างฟุ่มเฟือย การสั่งซื้อยาบางกลุ่มที่ไม่จำเป็น และการให้ยาที่ไม่เหมาะสมจนอาจเป็นอันตรายต่อผู้ป่วย นี่ คือปมปัญหาอันท้าทายของมนุษยชาติในวันนี้ ตราบเท่ าที่ “ยา” ยังเป็นปัจจัยพื้นฐานในการดำรงชีวิต และผู้คนในทุกสังคมต่างอยู่ภายใต้สถานะแห่งความยากดีมีจนไม่แตกต่างกัน จากคุณ : aloha_123 เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 17:13:10

ความคิดเห็นที่ 7 ระบุรพ.รัฐบวกราคายา สูงกว่าเอกชน ทั้ง นี้ ยังพบอีกว่า สำหรับยาต้นแบบ (Original drug:ยาที่ผ่านการวิจัยและพัฒนาอย่างมากและใช้เงินลงทุนสูง มีฤทธิ์รักษาจริงและผลข้างเคียงน้อย ผู้ผลิตยาต้นแบบจะได้รับสิทธิบัตรผูกขาดในการผลิตยาประมาณ 20 ปี เมื่อสิทธิบัตรสิ้นสุดลง ผู้ผลิตรายอื่นก็สามารถผลิตยานั้นออกจำหน่ายได้ส่วนใหญ่นำเข้าจากต่าง ประเทศ) กับ ยาสามัญ (Generic drugs: ยาที่ผลิตขึ้นภายใต้เครื่องหมายการค้าอื่นใด ที่ไม่ใช่เครื่องหมายการค้าตามสิทธิของผู้ครองสิทธิบัตรยา แต่มีตัวยาสำคัญ เป็นชนิดเดียวกันกับยาต้นแบบ โดยผลิตหลังจากยาต้นแบบได้รับการรับรอง และอนุมัติให้ ใช้ในการรักษาโรคแล้ว ซึ่งอาจลอกเลียนสูตรยาต้นแบบเมื่อยาเหล่านั้นหมดสิทธิบัตรแล้ว มีราคาถูกกว่ายาต้นแบบหลายเท่าตัว มีทั้งนำเข้าจากต่างประเทศไทยและผลิตในประเทศ ) ระหว่างโรงพยาบาลของรัฐ กับ ร้านขายยาเอกชน พบว่า ราคา ยาต้นแบบของโรงพยาบาลรัฐที่ขายให้ผู้ป่วยแพงมีการตั้งราคาจำหน่ายเพิ่มขึ้น บวกจากต้นทุน (Mark up )เฉลี่ย 32 เปอร์เซ็นต์ และยาสามัญราคาเพิ่มขึ้น 75 เปอร์เซ็นต์ ขณะที่ราคายาสามัญของร้านขายยาเอกชน 36.6 เปอร์เซ็นต์ ส่วนยาต้นแบบของร้านขายยาเอกชนบวกเพิ่มขึ้นจากราคาต้นทุน 43.3 เปอร์เซ็นต์ ขณะที่ยาสามัญบวกเพิ่มขึ้น 36.6 เปอร์เซ็นต์ “ประเทศ ไทยไม่มีมาตรฐานทั้งราคาซื้อและขาย ไม่มีการควบคุม(mark up) แม้แต่ราคาที่ภาครัฐซื้อแต่ละแห่งก็แตกต่างกัน เนื่องจากผู้ขายยอมขาดทุนในบางแห่ง แต่นำกำไรจากโรงพยาบาลอื่นๆหรือภาคเอกชนบางแห่งมาชดเชย ดังนั้นราคายาที่ภาครัฐขายให้ผู้ป่วยจึงแตกต่างกัน ทั้งที่เป็นgeneric เดียวกัน หรือยาบางตัวแม้จะมีชื่อสามัญและมีการแข่งขันแล้ว ยาแบรนด์ก็ยังแพงมากอยู่” นอก จากนี้ ยังมีการตั้งราคาไม่สามารถตรวสอบได้ ทั้งนี้หากวิเคราะห์ต้นทุนแท้จริงของยา ประกอบด้วย หนึ่ง-การวิจัย สอง-การบริหารจัดการ สาม-การตลาด สี่-ภาษี สำหรับยาในประเทศ ภาษีเป็น 0 % ส่วนยานำเข้าจากต่างประเทศ ภาษีนำเข้าประมาณ 0 เปอร์เซ็นต์ สำหรับยาประเภทวัคซีน และประมาณ 10 เปอร์เซ็นต์สำหรับยานำเข้าทั่วไป โดยโครงสร้างต้นทุนแท้จริงของราคายาแต่ละตัวไม่ค่อยมีใครทราบ ซึ่งบริษัทผู้ผลิตยาสามารถแจ้งเท่าไหร่ก็ได้ ดังนั้นเมื่อต้องไปต่อรองราคายาจึงค่อนข้างลำบาก ส่งผลให้โครงสร้างราคายาจำหน่ายจึงไม่มีมาตรฐานขึ้นอยู่กับความสามารถในการ ต่อรอง และกลยุทธ์ในการทำตลาดบริษัทยา “ เราไม่มีโอกาสรู้เลยว่า ราคาที่บริษัทจำหน่ายหรือบริษัทนำเข้ายาแจ้งต่อคณะกรรมการอาหารและยา และกรมการค้าภายในเป็นราคาที่สมเหตุสมผลหรือไม่ เพราะผู้ขายเป็นผู้กำหนดราคาเอง โดยรัฐไม่มีอำนาจต่อรอง ทั้งนี้เมื่อสำรวจงบการเงินบริษัทยา 5 ปีย้อนหลัง พบว่า ความสามารถในการทำกำไรสูงกว่าบริษัทยาในอังกฤษ เช่น เมื่อพิจารณาดูจากค่า ROCE กำไรสุทธิก่อนหักภาษีและดอกเบี้ยนต่อสินทรัพย์หักหนี้ระยะสั้นเท่ากับ 0.335 ขณะที่ในอังกฤษเท่ากับ 0.21” จากคุณ : aloha_123 เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 17:13:29

ความคิดเห็นที่ 9 กรณีศึกษา 3 ปท.คุมกำเนิดยาแพง ฝรั่งเศส-อเมริกา-เกาหลีใต้ กม.เข้ม!!! เมื่อ" ยา"ไม่ได้แพงด้วยตัวมันเองแต่ราคาที่แพงส่วนใหญ่มาจากการส่งเสริมการขาย หากผู้ที่เกี่ยวข้องในเมืองไทยยังไม่รู้ว่าจะแก้ไขอย่างไร ลองดูมาตรการในการจัดการปัญหาเหล่านี้ในต่างประเทศ จากรายงาน ของ Economic Review พบว่า CEO บริษัทยาขนาดใหญ่ได้รับค่าตอบแทนยังไม่รวมโบนัสร้อยล้านดอลลาร์ เช่นเดียวกับประเทศไทยที่ผู้อำนวยการหรือบุคลากรทางการแพทย์บางคนไปต่าง ประเทศทุกเดือน ตรงนี้เป็นภาพความเป็นจริงที่การเพิ่มราคายาเกิดจากการมีค่าใช้จ่ายแม้ว่า ระบบการจัดการค่าใช้จ่ายสุขภาพของไทยจะมี สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ (สปสช.)ที่เข้มแข็ง แต่กระบวนการหรือกลไกต่างๆ ที่มีอยู่ยังไม่สามารถทำให้การซื้อยาอยู่ในราคาที่เหมาะสม ไม่มีการขูดรีดจากผู้ขายและผู้ซื้อ ก่อนที่จะเป็นราคายาที่กำหนดในงบประมาณ คำ ถามที่ตามมาคือ จะทำอย่างไรให้เกิดธรรมาภิบาลเพื่อป้องกันการผันเงินไปสู่การจัดเลี้ยง ทัศนาจร หรือใช้ประโยชน์ในทางที่ไม่เป็นประโยชน์กับคนไข้ ต่อเรื่องนี้ นพ.มงคล ณ สงขลา ปาฐกถาในหัวข้อดังกล่าวไว้อย่างน่าสนใจ ใน การประชุมสัมมนาวิชาการ เรื่อง "กฎหมายควบคุมการส่งเสริมการขายยาในต่างประเทศและแนวทางการจัดกฎหมายควบคุม ส่งเสริมการขายยาของประเทศไทย" โดยแผนงานสร้างกลไกเฝ้าระวังและพัฒนาระบบยา (กพย.) ร่วมกับศูนย์กฎหมาย มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ภายใต้การสนับสนุนของสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ หรือ สสส. ว่า การดูแลระบบการซื้อการจ่าย และการใช้ยาอาจมีกระบวนการที่ติดตามดูแลได้ ซึ่งในส่วนที่เฝ้าระวัง พบว่า ในประเทศเกาหลีใต้ได้มีคณะคอยติดตามพฤติกรรม เจาะลึกในกลุ่มคนบางกลุ่ม หากสร้างกลุ่มคนแบบนี้มีขึ้นมาได้ มีระบบข้อมูลข่าวสารที่เป็นประโยชน์เพื่อนำสู่การเปิดเผย สิ่งเหล่านี้น่าจะเป็นการป้องปรามที่ดี ส่วน การใช้ตัวบทกฎหมาย เพื่อให้ผู้บริโภคที่ไม่ต้องจ่ายยาแพงเกินจริงเป็นสิ่งที่จำเป็น หากเราสามารถลดการส่งเสริมการขายยาที่เป็นผลิตภัณฑ์ที่ไม่ควรส่งเสริมแล้ว ราคายาก็ควรจะถูกลง เพื่อไม่ให้บริษัทยาได้รับกำไรมากเกินไป รวมถึงการมีองค์กรอิสระเพื่อทำหน้าที่ตรวจสอบแฃะเปิดเผยข้อมูลที่ไม่เกี่ยว ข้องกับข้อมูลส่วนบุคคล จะทำให้ข้อมูลเข้าไปตรวจสอบได้มากขึ้น สำหรับ ผลการศึกษากฎหมายควบคุมการส่งเสริมการขายยาใน 3 ประเทศ ประกอบด้วย สหรัฐอเมริกา สหภาพยุโรปและเกาหลีใต้ ซึ่งมุ่งศึกษาไปที่กลุ่มแพทย์และเภสัชกรในสถานพยาบาล พบว่า ในประเทศฝรั่งเศส (ข้อมูลโดย รศ.ดร.ดาราพร ถิระวัฒน์ รองศาสตราจารย์ คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ) การส่งเสริมการขายยาถูกจัดรวมอยู่ในการโฆษณาด้วย การบริโภคยาในประเทศฝรั่งเศส มีระบบสวัสดิการสังคมที่รัฐเข้ามาควบคุมกำกับการใช้ยาผ่านงบประมาณ ประชาชนฝรั่งเศสจะได้รับการเบิกจ่ายเงินคืนจากยาที่เขาบริโภค ต้องเป็นยาที่ถูกสั่งโดยแพทย์ ยาที่ถูกนำเสนอสู่ผู้บริโภคต้องถูกควบคุมโดยรายงานการใช้ยาก่อนที่ยาจะถูก เสนอจากบริษัทยาและสู่แพทย์ต่อไป ขณะ ที่สหรัฐอเมริกา วิธีการส่งเสริมการขายของบริษัทยา เริ่มตั้งแต่การใช้ผลิตภัณฑ์ การสนับสนุนทางการเมืองการให้หุ้นในบริษัท ส่งผลให้ผู้บริโภคต้องซื้อยาในราคาแพงขึ้นซึ่งมาจากการผลักภาระเรื่องต้นทุน การสนับสนุนบุคลากรทางการแพทย์ มาสู่ราคายาของบริษัท จึงเป็นที่มาของการออกกฎหมาย Physician Sunshine act เพื่อเปิดเผยข้อมูลเรื่องนี้ให้สาธารณชนรับทราบ ใน เบื้องต้นจะไม่ห้ามการสนับสนุนของบริษัทยา แต่ต้องมีหลักการ คือ ไม่มีผลประโยชน์ทับซ้อนและต้องไม่กระทบต่อ autonomy ของผู้สั่งจ่ายยา โดยได้บรรจุประเด็นนี้ไว้ในกฎหมายแรงงานและเกาหลี (ข้อมูลโดย “ไพศาล ลิ้มสถิต” ศูนย์กฎหมายจริยธรรมการแพทย์ คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์) พบว่า ในมุมมองของเกาหลีใต้ให้ความสนใจด้านธรรมาภิบาลอย่างมาก โดยได้ผ่านกฎหมายต่อต้านการทุจริตคอร์รัปชั่น ที่ห้ามรับผลประโยชน์กับบริษัทยา ของขวัญ ฯลฯ และจะถูกดำเนินคดีตามกฎหมายอาญา นอก จากนี้ยังมีหน่วยงานที่ดูแลควบคุมป้องกันการผูกขาดมาบังคัลใช้เรื่องการส่ง เสริมการขายยาย ด้วยการออกกฎหมาย MRFTA ตั้งคณะกรรมการแข่งขันทางการค้าของเกาหลีใต้ซึ่งปัจจุบันมีการรายงานผลการ ตัดสินโทษของคณะกรรมการชุดดังกล่าว เช่น การตัดสินถึงการกระทำที่ไม่เหมาะสมในการสนับสนุนการจัดประชุมโดยบริษัทยา การจ่ายค่าตอบแทนให้แพทย์สูงเกินความจริง การจัดเลี้ยงค่าอาหาร การตกแต่งบัญชีบริษัทยา การกีดกันบริษัทยาในประเทศให้ไม่สามารถเติบโตได้ ซึ่งคณะกรรมการชุดดังกล่าวจะมีความอิสระ ไม่เป็นตัวแทนของหน่วยงานธุรกิจเอกชน ทำให้ตัดสินได้อย่างตรงไปตรงมา ส่วนประเทศไทย ขณะนี้อยู่ระหว่างการศึกษารูปแบบที่เหมาะสมกับบริบทของสังคมไทย โดยเทียบเคียงกับกรณีศึกษาของประเทศต่างๆ เพื่อสรุปและเสนอเป็นร่างกฎหมาย ************ จากคุณ : aloha_123 เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 17:14:15

ความคิดเห็นที่ 10 มูลนิธิเพื่อผู้บริโภคแนะสิทธิคนไทย ซื้อยานอกรพ.ประหยัดเงิน 10 เท่า!! เลขา มูลนิธิเพื่อผู้บริโภค “ สารี อ๋อง สมหวัง” แนะคนไทยมีสิทธิ ร้องขอให้แพทย์เขียนใบสั่งซื้อยาเพื่อนำไปซื้อยาข้างนอกได้ตามกฎหมาย เผยประสบการณ์ส่วนตัวทำมาแล้ว ประหยัดค่ายาได้ถึง 10 เท่า จาก 6,000 บาทเหลือแค่ 600 บาท มี การถกเถียงประเด็นเรื่องราคายา หรือราคาค่าบริการเป็นธรรมกับผู้บริโภคหรือไม่ เนื่องจากใน พ.ร.บ.ยา พ.ศ.2510 และฉบับแก้ไขเพิ่มเติม ไม่ได้มีประเด็นเรื่องการควบคุมราคายา หรือแสดงโครงสร้างราคายา คงมีแต่ในพ.ร.บ.ว่าด้วยราคาสินค้าและบริการ พ.ศ.2542 ซึ่งมีประเด็นที่ว่า ยาเป็นสินค้าควบคุม ตามมาตรา 24 แต่ก็ไม่เคยมีประกาศคณะกรรมการกลางว่าด้วยราคาสินค้าและบริการ ที่ออกมาว่ายานั้นควรมีราคาเท่านั้น เท่านี้ หรือขายในราคาที่ไม่เกินที่ ทั้ง นี้ คณะกรรมการกำหนดไว้ตามมาตรา 25 หรือในมาตราอื่นที่เกี่ยวข้อง (ยังไม่ได้ใช้อำนาจอย่างเต็มที่) คงปล่อยให้เป็นไปตามกลไกตลาด (จะมีเพียงแต่สินค้าบางรายการเท่านั้นที่กำหนดราคาสูงสุดมาให้เลย) อย่างไรก็ดี ยารักษาโรค เป็นสินค้าควบคุมของกรมการค้าภายใน กระทรวงพาณิชย์ ซึ่งจะควบคุม ไม่ให้ขายในราคาที่สูงกว่า ราคาที่กำหนด ดัง นั้น ผู้เสียหาย รวมทั้งคนอื่นๆ ที่ประสบเหตุยาแพง อาจแจ้ง กรมการค้าภายในได้ รายงานข่าวดังกล่าว เป็นเครื่องสะท้อน ให้เห็นว่า จากอดีตถึงปัจจุบัน ผู้ป่วยมักมีความเข้าใจผิดๆว่า การรักษาพยาบาล เป็นเรื่องตายตัว ยืดหยุ่นไม่ได้ แพทย์เป็นผู้วินิจฉัยโรค และสั่งยาเท่านั้น “สา รี อ๋องสมหวัง” เลขาธิการมูลนิธิเพื่อผู้บริโภค และในตำแหน่งล่าสุดโฆษกชมรมพิทักษ์สิทธิผู้ประกันตน ให้ความเห็นกับ “ผู้จัดการ 360 องศารายสัปดาห์”ว่า ในความเป็นจริง ผู้ป่วยและญาติ มีสิทธิ์สอบถามแพทย์ ถึงอาการ แนวทางการรักษา ที่ได้ผลที่สุด และที่สำคัญ ก็คือ ยาที่ใช้รักษาโรคนั้น รวมทั้งราคายาโดยประมาณ เช่น ถ้าไปโรงพยาบาลรัฐบาล สามารถ แจ้งความจำนงว่า ต้องการยาที่ดีที่สุด แม้ไม่มียาในห้องยาของโรงพยาบาล ก็ขอให้แพทย์ เขียนใบสั่งยา ให้ออกไปซื้อ ที่ร้านขายยา นอกโรงพยาบาลได้ แม้ ไปโรงพยาบาลเอกชน ก็มีสิทธิ์ขอใบสั่งยา ออกไปซื้อ ยา นอกโรงพยาบาลได้เช่นกัน จะได้ไม่ต้องจ่ายค่ายาแพง เมื่อผู้ป่วยแจ้งเจตจำนง ให้แพทย์เขียนใบสั่งยาแล้ว อาจถามแพทย์เพิ่มเติมว่า มียาชนิดอื่น นอกจากที่ เขียนในใบสั่ง ที่มีประสิทธิผล ทางการรักษาสูงสุดหรือไม่ ถ้ามี และเราต้องการ ก็ขอให้เขียน ใบสั่งยา ให้ใหม่ เพราะบางครั้ง การถามครั้งนั้น อาจทำให้คุณและญาติๆ หายป่วยเร็วกว่าปกติด้วย “การ ที่ผู้บริโภคจะร้องขอให้แพทย์เขียนใบสั่งซื้อยาเพื่อนำไปซื้อยาข้างนอกนั้น เป็นสิทธิที่สามารถทำได้ เพราะผ่านมาตนเองก็เคยทำแบบนี้ ซึ่งการไม่ซื้อยากับโรงพยาบาลจะสามารถลดค่าใช้จ่ายในการรักษาต่อครั้งได้ เป็น 10 เท่าตัว จากที่เคยจ่ายค่ารักษารวมกับค่ายาและบริการครั้งละ 6,000 บาทต่อการรักษาหนึ่งครั้งก็เหลือเพียง 600 บาทต่อครั้ง” แต่ ในทางกลับกัน การผนึกกำลังและเข้าซื้อกิจการขนาดใหญ่ ปฏิเสธไม่ได้ว่าจะส่งผลกระทบกับโรงพยาบาลขนาดเล็กและกลาง ที่มีสายป่านไม่ยาวพอ จนอาจต้องถูกกลืนในที่สุด เพราะอำนาจการต่อรองที่น้อยกว่าโรงพยาบาลเครือข่ายจำนวนมาก และนี่จึงเป็นสัญญาณบ่งบอกว่า อนาคตธุรกิจโรงพยาบาลเอกชนในไทยจะเหลือเพียงไม่กี่กรุ๊ปเท่านั้น ที่มา : มูลนิธิเพื่อผู้บริโภค วันที่เขียนบทความ 27/05/2554 http://www.tcijthai.com/TCIJ/view.php?ids=116 จบละครับ จะเห็นได้่ว่าปัญหาเรื่องค่ารักษามหาโหดนี่ซับซ้อนกว่าที่คิดในระดับ เอกชน จากคุณ : aloha_123 เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 17:15:11

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณมากนะคะ ได้อาหารสมองมาเยอะโดยไม่ต้องเสียเงินเลยค่ะ ต่อไปนี้ดิฉันจะออกกำลังกายโดยไม่บ่นแม้แต่คำเดียวค่ะ จากคุณ : phanet เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 18:29:45

ความคิดเห็นที่ 12 เปิดสมอง เปิดตา อย่างมากครับ จากคุณ : TOOR เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 19:30:40

ความคิดเห็นที่ 13 ยาแพงเพราะ 1.บริษัทยาขายแพงเพราะยังมีสิทธิบัตรคุ้มครอง ก๊อปไม่ได้ 2.โรงพยาบาลขายแพงเว่อร์ เพราะอยากได้กำไรจากค่ายามากๆ  อันนี้อีกหน่อยน่าจะน้อยลงเพราะคนไข้นกรู้ก็ไปซื้อยาตามร้านได้ถูกกว่าครึ่งนึง  ร.พ.คงต้องเปลี่ยนมาคิดกำไรจากค่าบริการมากกว่าค่ายา   แต่ขึ้นกับว่าคนไข้จะยอมรับได้แค่ไหน เพราะคนไทยแต่ก่อนชินกับการคิดค่ารักษาแบบเหมา เหมือนไปคลีนิค ถ้าไม่ได้ยา(ได้แต่ตรวจ+แนะนำ)จะไม่ยอมจ่ายเงิน จากคุณ : meezaa เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 20:10:55

ความคิดเห็นที่ 14 ผมว่าเอกชนเขาก็ต้องทำกำไร ใครที่ไม่ไหวก็มารัฐบาลก็แค่นั้น เพราะฉะนั้นไม่มีก็ไม่ต้องบ่น จะบ่นไปเพื่ออะไร คนเรานิ้วยังไม่เท่ากันเลย นับประสาอะไรกับการรักษาพยาบาล จากคุณ : topmania (topmania) เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 20:31:53

ความคิดเห็นที่ 15 เยี่ยมมากครับ จากคุณ : ปลายธันวา เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 21:34:22

ความคิดเห็นที่ 16 เข้าใจว่าธุรกิจย่อมหวังผลกำไร แต่ถ้าค้ากำไรเกินควร ...ก็ทุเรศนะคะ จากคุณ : เค้กผลไม้ เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 23:58:22

ความคิดเห็นที่ 17 เราอยู่นิวยอร์ค ไปหาหมอทีไรไม่ว่าโรงพยาบาลหรือคลีนิค จะได้แต่ใบสั่งยาเท่านั้นแล้วไปซื้อกับร้านขายยาข้างนอก ก็ดีเหมือนกัน ป้องกันการร่วมรู้ร่วมคิดร่วมกันตั้งราคายาได้ตามใจชอบ จากคุณ : Rangza (rangza) เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 02:09:18

ความคิดเห็นที่ 18 เป็นบทความที่ีดีนะครับ แต่บางเนื้อหาก้ไม่ตรงความจริงเท่าไหร่ โดยเฉพาะ จากแหล่งข่าวต่างๆที่อ้างอิงไม่ค่อยได้ จากคุณ : nightdoc เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 02:49:45

ความคิดเห็นที่ 19 แพงไม่ใช่ปัญหาครับ ปัญหาคือ ทะลึ่งคิดเงินโดยไม่ถามผู้ป่วยหรือญาติเลย จากคุณ : Panda-baker เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 09:38:39

ความคิดเห็นที่ 20 # 16 ใช่คับ  ทุเรศมาก ๆ ด้วย สุภาษิตการค้า คือ กำไร   แต่ถ้าหวังกำไรเกินควร เขาเรียกว่า โลภมาก,เห็นแก่ตัว จากคุณ : มีดกรีดใจ เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 10:09:12

ความคิดเห็นที่ 21 ช่วยดันกระทู้ ให้ผู้คนได้รู้กันมาก ๆ ยิ่งขึันนะคะ จากคุณ : สุดแสนเริงร่า เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 11:09:40

ความคิดเห็นที่ 22 แต่ถ้าแอดมิดแล้ว ก็ไม่มีทางหลีกเลี่ยง ค่ายาพี่แพงเกินจริงเหล่านี้ได้เลยใช่มั๊ยคะ ... และก็เพิ่งทราบว่า ในการกดออดเรียกพยาบาลทุกๆ ครั้ง เวลาที่เราต้องนอนโรงพยาบาลก็ต้องเสียเงินเป็นครั้งๆ ไปด้วย ทั้งๆ ที่บางครั้งมันเกิดจากความผิดพลาดของการดูแลรักษา อย่างเช่นเกิดฟองอากาศในสายน้ำเกลือ หรือ ถ้าบังเอิญ ว่าเราหิวน้ำ เป็นแบบนี้จริงๆ ใช่มั๊ยคะ ... จากคุณ : KINGKONG's Mom เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 12:34:16

ความคิดเห็นที่ 23 ระบบมันจะค่อยๆเปลี่ยนใครมีเงินต้องทำประกัน เพราะจ่ายเองอาจจะมีคนล้มละลายแบบอเมริกา ใครไม่มีก็30บาท ใครอยากได้บริการเร็ว ดี ไปเอกชน ใครทนได้ อยากประหยัดรัฐบาล แล้วอีกสักพักการแพทย์ทางเลือกจะกลับมาบูมเพราะราคาถูกกว่า จากคุณ : aloha_123 เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 15:40:52

ความคิดเห็นที่ 24 พอเค้ามีบัตรทอง ก็ว่า บริการไม่ดี รอคิวเยอะ ไม่อยากคลุกคลีกับคนป่วยเยอะๆ พอ  เป็นส่วนตัว บริการดีกว่าหน่อย   ก็ว่าแพง แนะนำว่า    ต้มยาหม้อกินเถอะ จากคุณ : ยาผีบอก (ALG) เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 17:28:09

ความคิดเห็นที่ 25 เรื่องยาในโรงพยาบาลแพงนี่ ทำแบบอเมริกาได้มั้ยคะ ถ้าเป็นผู้ป่วยนอก หมอมีสิทธิ์แค่ออกใบสั่งยา คนไข้นำใบสั่งยาไปซื้อที่ร้านขายยาเอง แบบนี้ก็น่าจะดีกว่าหรือเปล่า???? จากคุณ : saturn_eyes เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 17:41:57

ความคิดเห็นที่ 26 โอเค เข้าใจว่าต้องมีกำไร แต่ไอ้เรื่องรวมค่าการก่อสร้างสถานที่ บลาๆ ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการรักษาลงไปด้วยนั่นน่ะ มันเกินไปหรือเปล่า จะไม่ลงทุนอะไรเลยใช่ป่ะ ถึงได้มาเก็บเอากับคนไข้ สรุปว่า จะเอาแต่ได้กับได้ ว่างั้น? จากคุณ : ladychachar เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 17:52:06

ความคิดเห็นที่ 27 การเปลี่ยนไต ค่ารักษาจะตกประมาณ 397,000 บาท ขณะที่สิงคโปร์ประมาณ 975,000 บาท และมาเลเซีย 392,000 บาท, การผ่าตัดทำคลอด ไทยประมาณ 49,000 บาท สิงคโปร์ 60,000 บาท มาเลเซีย 42,000 บาท, ผ่าตัดไส้ติ่ง ไทย 49,000 บาท สิงคโปร์ 50,000 บาท มาเลเซีย 39,000 บาท ค่ารักษาพอๆกันเลนะครับ แต่รายได้เฉลี่ยของประชากรไทย ต่ำกว่าสองประเทศนั้นแบบสุดขั้วเลยนะ จากคุณ : Quill (Quail) เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 20:36:49

ความคิดเห็นที่ 28 มาแชร์ค่ะ พี่สาวของเพื่อนเป็นหมอที่รพ.บำรุงราษฎร์ ทำงานเฉพาะเสาร์อาทิตย์ รพ.จ่ายให้ชั่วโมงละ 5 พันบาท คิดว่าคนที่มารักษาจะต้องจ่ายเท่าไหร่คะถึงจะคุ้มทุนสุดๆ จากคุณ : Alex on the rock เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 55 22:40:45

ความคิดเห็นที่ 29 ชอบกระทู้นี้ค่ะ โดยส่วนตัวมีคนรู้ัจักเป็นหมอ สงสัยในจรรยบรรณแพทย์เหมือนกันว่ามาตรฐานเรื่องนี้เป็นยังไง เพราะได้ไปสัมนาต่างประเทศบ้าง (จริงๆก็ไปเที่ยวนั่นแหละ) บริษัทยาส่งเชคมาให้บ้าง บริษัทที่ทำ CT scan ส่งเงินมาให้ตอบแทนที่ส่งคนไข้ไปทำที่บริษัทเค้าบ้าง หมอหลายๆคนที่เรารู้จักเห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดา แต่เราว่ามันแย่ยังไงไม่รู้สิ มันก็เหมือนคอร์รัปชั่นอ่ะนะ จากคุณ : unidon เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 55 00:27:01

ความคิดเห็นที่ 30 ถ้าไม่มีเงินก็อย่าเข้าไป รพ.เอกชน เพราะก็รู้ว่ามันแพง เรื่องจรรยาบรรณหมอก็อีกเรื่อง สมัยนี้ทำใจไว้แล้ว จากคุณ : Dante's cove เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 55 11:09:34

ความคิดเห็นที่ 31 อเมริกา หมอตรวจ แล้วไปซื้อยาข้างนอก แต่ค่าตรวจก็คิดนะ.. หลักหรือไม่ก็หลักหมื่น (หรืออาจจะแสน) แล้วแต่โรคและอาการ แล้วค่าตรวจ มันก็เกิดจาก.... ค่าความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้น โดยเฉพาะสาขาที่เสี่ยงโดนฟ้องมากๆ รพ.เอกชน เค้าก็ต้องให้ค่าตอบแทนแพทย์สูงๆ เพื่อจูงใจ ให้คุ้มกับการเสี่ยง...   ดังนั้น ที่ฟ้องๆ กันเรียกสิบล้าน ร้อยล้าน.. เป็นต้นขั้วปัญหาที่จะทำให้ค่ารักษาพยาบาลสูงขึ้นไปเรื่อยๆ   แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 55 15:29:03 จากคุณ : หมอก้อนหิน เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 55 15:26:17

ความคิดเห็นที่ 32 ร้านยาที่อยู่ข้างนอก มีสักกี่ร้านที่มีเภสัชอยู่ประจำ เห็นมีแต่ป้าย ไม่มีเภสัช จากคุณ : แม่ต้นเองจ้า (แก้มบุ๋มสี่อัน) เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 55 16:02:14

ความคิดเห็นที่ 33 1. โรงพยาบาลเอกชนต้องการกำไรสูงสุด จึงบวกค่าใช้จ่ายทุกชนิดเท่าที่จะคิดได้ ถามว่าค้ากำไรเกินควรหรือไม่ ก็เกินนะ ผมว่า แต่คุณมีทางเลือกไปรัฐบาลนี่ครับ 2. ยาที่ใช้แพงอยู่แล้วจากบริษัทยา พอมาเอกชนก็บวกกำไรค่ายาอีก ยาจึงแพงมาก แต่ถามว่าให้หมอเอกชนจดยาให้ไปซื้อข้างนอกได้ไหม คำตอบคือไม่ควรนะ เพราะเอกชนก็ไม่ได้กำไรค่ายาสิครับ 3. ผมว่าพวกที่มีเส้นใน โรงพยาบาลรัฐ นี่ดีสุดละ ได้รับบริการระดับเอกชนในราคารัฐบาล จากคุณ : ชิโฮจัง เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 55 16:29:37

ความคิดเห็นที่ 34 การสร้างเครือข่าย ไม่เฉพาะธุรกิจโรงพยาบาลเท่านั้นครับ ธุรกิจ IT หรืออื่นๆก็ต้องทำครับ อาจจะเป็นการสร้าง Partner ทางธรุกิจ แต่สำหรับโรงพยาบาลกลุ่มใหญ่ คือการควบรวมกิจการ เพราะถ้าต่างคนต่างอยู่ ในระยะยาวเจ๊งแน่นอนครับ และกลุ่มลูกค้าหลักในอนาคตส่วนใหญ่จะมาจากต่างชาติครับ เรื่องแบบนี้..... นานาจิตตังครับ.... แต่สิ่งสำคัญที่อยากจะบอกก็คือ การที่เราไม่ต้องไปใช้บริการโรงพยาบาล หรือไปให้น้อยที่สุดจะดีกว่าครับ การไม่เป็นโรค เป็นลาภอันประเสริฐครับ ดูแลสุขภาพตัวเองไม่ให้เจ็บป่วยดีที่สุดครับ จากคุณ : ALTuS เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 55 23:16:00

ความคิดเห็นที่ 35 น่าจะให้หมอมีหน้าที่ออก prescription และเอาใบนี้ไปซื้อยาจากเภสัชกร ที่มีสถานประกอบการที่เชื่อถือได้ หมอสามารถเก็บค่า doctor fees. แล้วแต่สถานพยาบาลถ้าราคาแพงไป ผู้ใช้บริการมีสิทธิไม่ซื้อยาได้ แต่ชื่อยาต้องแจ้งให้ผู้ใช้บริการทราบ จากคุณ : หิวบ่อยบ่อย เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 55 00:14:55

ความคิดเห็นที่ 36 ไปโรงบาลเอกชน ระวัง..ครับ ระวัง..จะได้โรคเพิ่มนะครับ  โรคเส้นเลือดในสมองแตก โรคหัวใจวาย    แล้วจะเสร็จโจรอีกรอบ  555+ จากคุณ : ราชันย์ยาสูบ เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 55 00:20:15

ความคิดเห็นที่ 37 ลองทำให้ รพ. รัฐมีบริการที่ดี และทั่งถึงสิ.... เอกชน ลดราคาแทบไม่ทันแน่... แต่ผมคงไม่ทัน.ได้ใช้ รพในฝันที่ว่าแล้วหละ.. จากคุณ : ลุงบุญคำ เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 55 00:29:46

ความคิดเห็นที่ 38 หมอหรือผู้บริหารที่ให้สัมภาษณ์ไม่รู้จริงๆหรือแกล้งโง่ เรื่องหมอรับผลประโยชนจากผู้แทนยาเนี่ยมีจริงๆนะ กำไรของรพ.เอกชนอย่างรพ กรุงเทพ บำรุง เป็นหลักหลายพันล้าน ถือว่ามากๆๆๆเลยล่ะ ทุกอย่างผลักภาระไปให้ผู้ใช้บริการหมด รพ.ได้กำไรล้วนๆ ค่ายา เวชภัณฑ บวกเว่อร์มาก ์ จากคุณ : angelzpuu เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 55 01:00:29

ความคิดเห็นที่ 39 คห.37 ก็ลองเลือกรัฐบาลที่มีนโยบายส่งเสริมผู้ปฏิบัติงานหน่อยสิครับ.. วันนี้อยู่เวร ตรวจคนไข้เป็นร้อย ได้ค่าตอบแทน 1100 บาท (อัตรานี้เป็นอัตราเดิมมา 4-5 ปีแล้วมั้ง) สรุป เฉลี่ยได้ค่าตรวจหัวละ 10 บาท.. แต่ถ้าพลาดทีโดนฟ้องเป็นล้าน  สุดๆ ไหมล่ะ รพ.รัฐ.. จากคุณ : หมอก้อนหิน เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 55 02:44:27

ความคิดเห็นที่ 40 ถ้าปรับระบบให้เป็นเหมือนโรงพยาบาลที่ยุโรปล่ะคะ หมอเขียนใบสั่งยาให้ตนไข้ไปซื้อยาเองที่ร้านขายยา จากคุณ : จนใจจริงจ้า เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 55 07:46:22

ความคิดเห็นที่ 41 ที่มันแย่เกิดจากหลายอย่าง โรงพยาบาลรัฐถูกรัฐบาลทอดทิ้ง ทำให้เงินช็อต กำลังบุคลากรไม่พอ ไม่มีเงินปรับปรุงเครื่องมือ เวชภัณฑ์ การบริการก็ย่อมจะแย่ ประชาชนหลายคนไม่ชอบโรงพยาบาลรัฐก็ไม่แปลก แต่รัฐบาลดันสร้างภาพว่าโรงพยาบาลรัฐให้การรักษาได้มาตรฐาน(ได้มาตรฐานแต่ตามตัวหนังสือ ปฏิบัติจริงไม่ได้ หลักๆ เป็นเพราะบุคลากรไม่พอ และไม่มีเงินสนับสนุนเพียงพอ) พอมีปัญหาก็จับเจ้าหน้าที่ระดับล่างบูชายัญ เป็นอย่างนี้เรื่อยมา คนดีมีความสามารถ รักความก้าวกน้า รักชีวิต ย่อมไม่อยากอยู่โรงพยาบาลรัฐ สมองไหลไปต่างประเทศและเอกชน ระบบการแยกระหว่างการตรวจวินิจฉัยให้การรักษา กับการจ่ายยา ก็มีปัญหามาก โรงพยาบาลและคลีนิกหลายแห่งไม่ปฏิบัติตามกฏหมาย คือ ไม่มีการระบุชื่อยาสามัญพร้อมขนาดยาให้กับผู้ป่วยโดยเกรงว่าผู้ป่วยจะไปซื้อยากินเองได้ ทำให้เสียลูกค้า บางคนก็อ้างว่ากลัวคนไข้ไปซื้อยากินเองแล้วอันตรายแต่ที่จริงก็กลัวเสียลูกค้านั่นแหละ แถมหลายๆ ที่ก็ไม่ใช้เภสัชเป็นผู้จ่ายยาด้วย ซึ่งที่จริงก็ไม่ถูกต้องตามกฏหมาย ปัญหาสาธารณสุขไทยมันยุ่ง จะแก้ต้องแก้ทุกฝ่ายพร้อมๆ กัน 1. รัฐต้องจริงใจกับประชาชนมากกว่าที่เป็นอยู่ อะไรที่พูดออกสื่อต้องทำได้จริง ไม่ใช่พูดไปแล้วให้เจ้าหน้าที่หน้างานไปปฏิเสธคนไข้แทนตัวเอง แบบนี้ทำให้เจ้าหน้าที่หมดกำลังใจ 2. รัฐต้องสนับสนุนทางการเงินให้กับโรงพยาบาลรัฐอย่างเพียงพอ อย่าปล่อยให้เป็นโรงพยาบาลอนาถา ต้องขอเงินบริจาคอยู่ร่ำไป ประชาชนก็คงเห็นอยู่แล้วแทบทุกโรงพยาบาลต้องขอบริจาคทั้งนั้นไม่งั้นพัฒนาอุปกรณ์ สร้างตึก ปรับปรุงคุณภาพมาตรฐานไม่ได้เลย เพราะรัฐไม่เคยให้งบเพียงพอ มัวแต่ไปสร้างภาพรักษาฟรีบ้าง 30 บาท บ้าง ทั้งๆ ที่ไม่ตังจะสนับสนุน 3. รัฐต้องบังคับใช้กฏหมายอย่างเคร่งครัด อย่าปล่อยให้มีการจ่ายยาโดยไม่ระบุชื่อยา และขนาดยา อย่างในปัจจุบัน เรื่องนี้ผิดกฏหมายอยู่แล้วเป็นการกระทำผิดซึ่งหน้า รัฐควรจัดการปราบให้สิ้นซาก 4. ประชาชนต้องรู้สิทธิตน อย่ายอมรับยาที่ไม่รู้ชื่อยา ขนาดยา หรือไม่รู้ว่ากินไปทำไม ควรช่วยเหลือเจ้าหน้าที่รัฐในการร้องเรียน ฟ้องร้องเอาผิดผู้กระทำผิดกฏหมาย 5. ท้ายที่สุดควรมีมาตรการคุมราคายาอย่างชัดเจน บอกมาเลยให้บวกได้เท่าไหร่ เพราะหลายครั้งผู้ป่วยนอนโรงพยาบาลทำให้อยู่ในภาวะจำยอมต้องซื้อยา ไม่ใช่การแข่งขันทางการตลาดอย่างเสรีเพราะไปเลือกซื้อยาที่อื่นไม่ได้ขณะอยู่โรงพยาบาลนั้นๆ รัฐจึงควรมีมาตรการคุมราคายาไม่ให้กำไรมากเกินไป เอาแบบควบคุมค่าการกลั่นน้ำมันก็เป็นตัวอย่างได้ สรุปท้าย มีผู้สังเกตว่ามีทฤษฎีสมคบคิดระหว่างนักการเมืองกับโรงพยาบาลเอกชนหรือไม่ รัฐบาลทุกรัฐบาลที่ผ่านมาจึงพยายามหักแขน หักขา โรงพยาบาลรัฐให้มีสภาพแย่ๆ ไม่ต่างจากโรงพยาบาลอนาถา คนจะได้ไปใช้โรงพยาบาลเอกชนกัน ซึ่งนักการเมืองหลายท่านก็ถือหุ้นอยู่ โดยอาศัยนอมินี หรือบางพรรคก็มีนายทุนผู้สนับสนุนพรรคเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่เครือโรงพยาบาลที่ใหญ่ที่สุด ก็ไม่รู้ว่าเป็นการเอื้อประโยชน์หรือไม่ ถ้าแก้ปัญหาเหล่านี้ได้ประเทศไทยคงมีความหวังอยู่บ้าง ไม่งั้นเป็นแบบญี่ปุ่นแน่ จากคุณ : megacure (SET50.com) เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 55 13:01:19

ความคิดเห็นที่ 42 ก็คล้ายๆ กับราคาน้ำอัดลม กับป๊อบคอร์นหน้าโรงหนังนั่นแหล่ะครับ จากคุณ : RX-93 เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 55 15:46:01

ความคิดเห็นที่ 43 ใน รพ รัฐก็เป็นถ้าเรื่องการแทรกแซงจากบริษัทยาอ่ะครับ ยาตัวเดียวกัน ชื่อสามัญเดียวกันแท้ๆ แต่คนละยี่ห้อ เม็ดละ 3 บาท กับ 30 บาท แต่ยังมีใช้เม็ดละ 30 บาท เพราะได้ไปเที่ยววววววว จากคุณ : Jackcozy เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 55 18:16:32

ความคิดเห็นที่ 44 มันก็ขึ้นกับผู้บริโภค แล้วหล่ะครับ จะจ่ายแพงกว่าหรือเปล่า เพราะนี่มันคือความจริง โรงพยาบาลก็ต้องหวังผลกำไรเป็นธรรมดา  แต่ยังไงก็เป็นสิทธิ์ของผู้บริโภค ที่จะปฏิเสธรับยาที่โรงพยาบาล หรือขอแค่ 2-3 เม็ดเป็นตัวอย่างไปซื้อร้านยา  ข้างนอกเอา  และเลือกแพทย์ที่ไม่ใช่ แพทย์พานิชย์  อันนี้ต้องสืบเอาเอง...ก่อนจะเลือกแพทย์.... จากคุณ : Atsachi เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 55 19:49:05

ความคิดเห็นที่ 45 คนยังเดินเข้าไปจ่าย โทษใครได้ จากคุณ : Laganus เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 55 22:05:36

ความคิดเห็นที่ 46 ถ้าไม่ซื้อยากับเค้า เค้าก็สามารถที่จะเพิ่มเป็นค่าแพทย์ให้มันแพงขึ้นไปอีกหลายเท่าตัวได้หรือเปล่าอ่ะครับ สุดท้าย เค้าก็ไม่ยอมเสียกำไรอยู่ดีแน่ ๆ ครับ จากคุณ : Cholesterol Lover เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 11:56:42

ความคิดเห็นที่ 47 น่ากลัว สาดดดดดดดดดดดดด ไม่ป่วย ดีที่สุด เหมือน น้ำอัดลม เลิกกินแต่อายุ 19-33 ไม่ได้แอ้มตัง ป๊อบคอร์น ไม่เคยกิน ไม่คิดจะกิน เหมือน เนื้อวัว อะไรที่แพง junk ไม่กิน จากคุณ : kuddle เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 05:57:27

ความคิดเห็นที่ 48 ปัจจุบัน  การทำธุรกิจโรงพยาบาลเป็นอาชีพบาปไปแล้ว ผู้ร่วมทำกรรมมีทั้งเจ้าของ แพทย์ พยาบาล บุคคลากร  โดนกันทั่วหน้า  มากน้อยแล้วแต่การกระทำ การจะอ้างว่าไม่ได้บังคับให้มารักษา เป็นการอ้างเพื่อขอไปที  เพราะการคิดค่าใช้จ่ายต่างๆเป็นการมัดมือชก  ทุกครั้งเมื่อมีการไล่รายการโดยละเอียดก็จะพบค่าใช้จ่ายที่มั่วเข้ามาเสมอ บุคคลากรทึ่เข้ามามีส่วนร่วมในกรรมเหล่านี้ก็คงต้องรับบาปกรรมกันไป จะอ้างว่าไม่รู้ไม่เห็นก็คงไม่ได้ จากคุณ : monetize เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 19:03:51

ความคิดเห็นที่ 49 อยากให้ทำระบบการรักษาพยาบาลแบบอเมริกา ... แต่เอามาทั้งหมดนะครับ แพทย์ 1 คน ตรวจคนไข้ไม่เกิน30 คนต่อวัน เกินกว่านั้น นัดครั้งต่อไปให้หมด ถ้าต้องปรึกษาเฉพาะทางต้องมีการนัดล่วงหน้า หรือส่งต่อจากแพทย์ทั่วไปหรือแพทย์ประจำครอบครัว ทำงานแล้วขึ้นเวรต่อ ต้องได้หยุดพักไม่ต่ำกว่า8 ชั่วโมง ฯลฯ จากคุณ : nightdoc เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 55 23:51:04

ความคิดเห็นที่ 50 เหมือน ค.ห.48เลยค่ะ  เราเองก็คงบาปเหมือนกัน เพราะเวลาถูกเรียกเก็บเงินจะแพงกว่าที่คิดเสมอ เลยทำให้แช่งชักหักกระดูกทุกครั้งไป จากคุณ : DeusExMachina เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 05:18:35