ช่วงที่สุดท้ายของชีวิตมะเร็งขั้นที่ 4 ต้องอยู่อย่างสง่างาม (แตกจาก กระทู้ L12687873/L12687873.html)

บทความต่อจากกระทู้ที่1 นะครับ http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L12687873/L12687873.html


ตอนที่ 2 ช่วงสุดท้ายของชีวิต... ต้องอยู่อย่างสง่างาม


หลังจากที่ผมนอนเฝ้าไข้ในห้องพิเศษของตึกหญิง แผนกผู้ป่วยหนัก ของโรงพยาบาลตาคลี จังหวัดนครสวรรค์ ดูแล คุณอาลำใย ขันทอง ที่ป่วยเป็นมะเร็งเต้านมระยะสุดท้าย อยู่หลายคืน ทำให้ได้ “สัมผัสกับสิ่งมหัศจรรย์” อยู่หลายประการ

สืบเนื่องจากตอนที่แล้ว ผมได้บอกอาการของคุณอาลำใยว่าตอนนั้นอยู่ในสภาพ “โคม่า” ทั้งสายยาง สายออกซิเจน ที่ครอบออกซิเจน และ สายน้ำเกลือ ถูกโยงระยางเพื่อช่วยประคองชีวิต

นอกจากคุณอาลำใยจะมีสภาพโยงระยางด้วยอุปกรณ์ทางการแพทย์ต่างๆ แล้ว ยังต้องเผชิญกับการป้อนยามอร์ฟีน และ ฉีดยามอร์ฟีนตลอดทุก 6 ชั่วโมง

เรียกได้ว่า สภาพในตอนนั้น “คุณอาลำใยจะตื่นนอน เฉพาะตอนที่ยาหมดฤทธิ์” เท่านั้น !

ญาติๆ ทุกๆ คน ต่างก็พยายามสื่อสาร ทั้งกระซิบที่หู และ จับมือเพื่อให้รู้สึกตัวและพูดปลอบโยน ให้กำลังใจกับคนไข้

แต่ผมมองว่าสิ่งที่หลายคนพยายามจะบอกกับ คุณอาลำใย นั้น แทบไม่มีความหมายเลย เพราะ คุณอาไม่สามารถรับรู้อะไรได้เลย

สิ่งที่ผมได้ศึกษาและนำมาใช้ในครั้งนี้เพราะ คุณอาลำใย ขันทอง เคยป่วยเป็นโรคมะเร็งมาแล้ว 1 ครั้ง เมื่อ 2 ปีที่แล้ว คือ “มะเร็งเต้านม” และแพทย์ได้รักษาด้วยการทำคีโม ตัดเต้านมทิ้ง กินยาอย่างสม่ำเสมอ ตรวจเช็คร่างกายเป็นประจำ

ตอนนั้นแพทย์โรงพยายาบาลสวรรค์ประชารักษ์ ยืนยันว่าคุณอาหายเป็นปกติแล้ว ซึ่งแพทย์ยืนยันตลอดว่า "อาการปวดกระดูก ไม่ใช่อาการจากมะเร็งชัวร์"

แต่ทว่า บางครั้งการวินิจฉัยของแพทย์ก็ "สุดวิสัย" จะไปโทษแพทย์ก็ไม่ได้ เพราะแพทย์ที่เชี่ยวชาญโรคมะเร็งมีจำนวนน้อยกว่าผู้ป่วยมาก ๆ

กลับมาที่อาการป่วยของคุณอาลำใย หลังจากรักษาในครั้งนั้นแล้ว แต่เซลล์มะเร็งหลบเข้าไปในหลอดเลือด กระจายมาที่กระดูก และลามไปทั้งตัว

ผมมีเวลาเรียนรู้เกี่ยวกับโรคมะเร็ง และฟังสังคมรอบตัวมากขึ้น โดยได้รับความรักและเมตตาจากกัลยาณมิตรต่าง ๆ ในชีวิตที่ถ่ายทอดการดูแลผู้ป่วยมะเร็งให้ฟัง ได้เรียนรู้ว่าชีวิตคนเรามีเริ่มต้นและจบลง

ดังนั้นจึงมี “สติ” ในการดูแลคนที่เรารักมากกว่าคนอื่นๆ ที่หดหู่ เศร้าใจ ส่งผลทำให้การดูแลด้อยประสิทธิภาพลงไป

คนป่วย ไม่ว่าจะโรคอะไร อาทิ มะเร็ง เบาหวาน เอดส์ หากจะอยู่ในโลกช่วงสุดท้าย ต้องอยู่อย่างสง่างาม

ไม่ใช่ปล่อยให้ "คนป่วยระยะสุดท้าย" ต้องทรมานทั้งร่างกาย และ จิตใจ !

*** ติดตามอ่านตอนที่ 3

จากคุณ	: hybridball
เขียนเมื่อ	: 23 ก.ย. 55 06:46:59