PANTIP.COM : L12756878 ตกลงคนเราควรจะตั้งความหวังใดๆในชีวิตไหม [ปัญหาสุขภาพจิต]

ความคิดเห็นที่ 17

มีความหวัง..อยู่กับปัจจุบัน..อย่าเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาลสิคะ

เราตั้งใจทำงาน เพื่อความหวังว่า สิ้นปีจะได้เลื่อนตำแหน่งหรือเงินเดือนขึ้นเยอะๆ

-ลองเปลี่ยนแนวคิดว่า เราตั้งใจทำงาน มีความสุขอยู่กับงานที่ทำทุกวัน ปลายเดือนเงินเดือนออก อาจจะไปช็อปไปกินเลี้ยงซักครั้ง เล็มความสุขซะตั้งแต่วันนี้ จะรอไปจนกว่าจะสิ้นปีึถึงจะมีความสุข มันนานไปค่ะ

จะได้เลื่อนตำแหน่งมั้ย จะได้เงินเดือนเยอะๆ มั้ย มันอยู่ที่ตัวเราด้วยหรือเปล่า ไม่ลา สาย ขาดบ่อย เปอร์เซ็นต์โบนัสมันก็มาตามนั้นค่ะ ที่ว่าไม่เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาลคือ
การจะได้เลื่อนตำแหน่ง มันก็ขึ้นอยู่กับปัจจัยต่างๆ คนเก่าเค้าหมดวาระไปหรือยัง หรือเจ้านายจะเห็นความดีเรามั้ย มันไม่ใช่การตัดสินใจของเราค่ะ คิดมากไปทุกข์ใจเปล่าๆ เป็นสิ่งที่เหนือการควบคุมของเรา เพราะตั้งความหวังอย่างนี้จึงทุกข์ค่ะ ทุกอย่างจะมีเวลาของมัน ต่างกรรม ต่างวาระค่ะ

เราเอาใจใส่ดูแลคู่รัก เพื่อหวังให้เขาอยู่กับเราตลอดไป แต่เขาก็ไปมีคนอื่น

- ก็คือการไม่เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางอีกค่ะ ไม่มีใครเป็นจ้าวชีวิตใคร บังคับใจใครไม่ได้
หากคุณคิดว่าคุณทำดีที่สุดแล้ว ให้ภูมิใจดีกว่าจิตตกนะคะ ยังไงฉันก็ทำดีที่สุดแล้ว
ถ้าไม่ใช่ ก็บังคับใจใครไม่ได้จริงๆค่ะ เรื่องหัวใจนี้ห้ามคาดหวังจริงๆ ค่ะ อนุญาตให้เสียใจได้แต่ห้ามนาน 555

เราตั้งใจ ขยันทำธุรกิจ แต่สุดท้ายก็โดนคู่แข่งรายใหญ่ หรือปัจจัยภายนอกอื่นๆ ตัดราคา สู้กันจนเราอยู่ไม่ได้

-ก็ยังคิดว่าตัวเองเป็นศูนย์กลางอีกอยู่ดีเนี่ยะ เราจะไปบอกคู่แข่งได้มั้ยล่ะ ว่าห้ามมาตัดราคาฉันนะ ก็ไม่ได้ ปัญหาเหนือการควบคุมยากค่ะ ทุกข์อีก เรามามองในสิ่งที่มีอยู่ในมือ อยู่ในสมองของเราดีกว่า ตรงนี้สู้ไม่ได้ ลองเปลี่ยนแนวดู ไอเดียไม่มีวันจบค่ะ

เรา ดูแล รักษาสุขภาพอย่างดี แต่ก็มีคนมากมาย ที่เป็นนักกีฬา ดูแลสุขภาพดี แต่ก็เป็นมะเร็งไปเยอะแยะ

-ห้ามไม่ได้เข้าไปอีก เรื่องของสังขาร อาจจะเป็นกรรมพันธุ์ของเค้า สภาวะแวดล้อม และอีกไปยาลใหญ่ หรือแม้จะแข็งแรงไม่เป็นโรคอะไรเลยขนาดไหน วันหนึ่งก็ต้องแก่ วันหนึ่งก็ต้องเจ็บ และตาย อันนี้แนะนำให้ปลงค่ะ

ความหวัง เ็ป็นสิ่งหล่อเลี้ยงให้เรามีชีวิตอยู่ แต่ก็เป็นสิ่งที่ทำให้เราผิดหวังได้มากมายเช่นกัน

-มีความหวังน่ะ ถูกแล้วค่ะ แต่อย่าหวังแบบเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางแบบนั้น คุณจะกลายเป็นคนแบกโลกทั้งใบหนักไว้คนเดียว เข้าใจนะคะ มันเหนื่อยมันท้อ จิตตก และหมดหวังไม่มีแรงอยากทำอะไร ลองปล่อยวางบ้าง ถือไว้มันก็หนักค่ะ ลองวางมัน ให้วางนะคะ ไม่ใช้ให้ทิ้ง ลองวางสิ่งที่หวังไว้ ค่อยๆ มองมันและจับวางระเบียบซะใหม่ อันไหนสำคัญทำก่อน นั่นคือการอยู่กับปัจจุบัน..แล้วสิ่งที่เราทำ ณ วันนี้ มันจะส่งผลถึงอนาคตเราจริงๆ ค่ะ
เชื่อเรา อย่ามองข้ามขั้นค่ะ เหมือนมองแต่ท้องฟ้า ไขว่คว้าอะไรก็ไม่ได้ซะที ก็เคว้งคว้าง

ลองตามองดาวเท้าติดดิน มองฟ้าอย่างมีความหวัง แต่ก็ยังให้รู้ตัวเองค่ะว่าเราทำอะไรอยู่
เราจะได้ไม่เคว้ง ค่อย ๆ เดินไปทีละก้าวค่ะ เผื่อริมทางมีความสุขให้เราเลือกมองด้วย ดีออก

จากคุณ : jenevif14

เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 07:08:10