ความคิดเห็นที่ 1 เพิ่งคุยกับคุณโม๊ะเมื่อกี้นี้เอง เป็นกำลังใจให้นะคะ..... อะไรเล่าได้ก็เล่านะคะ อะไรไม่อยากเล่าข้ามๆไปก็ได้ มั่นใจว่ามีเรื่องอีกเยอะแยะนะคะ สู้ๆ ค่ะ จากคุณ : นางแมวยั่วประสาท - [ 4 ส.ค. 46 19:51:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เพิ่งคุยกับคุณน้องโม๊ะเมื่อกี้นี้เองเหมือนกัน หัวอกเดียวกัน แต่เรื่องมันก็ผ่านไปนานแล้วไม่ใช่เหรอ... จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ 4 ส.ค. 46 20:35:04 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตามมาอ่านค่ะ อย่าลืมบอกวิธีแก้อกหักขั้นรุนแรงนะคะ (กำลังกลัวว่าตัวเองจะต้องใช้เร็วๆนี้น่ะซิคะ..ฮือ) เรื่องภาค5 นิยายรักกะน้อง...เอ๊ย..พี่บิว ไว้ให้หมดเรื่องเศร้าก่อนดีป่ะคะ เราค่อยมาอ่าน(อีกครั้ง) รับรองอมยิ้มแน่ค่ะ จากคุณ : หรือจะให้แปะที่นี่คะ บอกด่วน!! (Nung+Ning+) - [ 4 ส.ค. 46 20:53:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อยากอ่านภาค 5 จังเลยค่ะ แต่ว่าตั้งเป็นแบบ แตกประเด็น ดีไม๊ค่ะ เพื่อน ๆ คนอื่นที่เค้าได้อ่านแล้วจะได้อ่านเรื่องใหม่แบบต่อเนื่อง ไม่งั้นคงปนกันแย่เลยค่ะ... เป็นกำลังใจให้พี่โม๊ะค่ะ พี่โม๊ะเนี่ย..ยอดเลย.. ทนได้ไงค่ะ คงจะต้องร้องไห้มากกก แน่ๆเลยตอนนั้น..อ่านแล้วเศร้าจังค่ะ จากคุณ : nonny b - [ 4 ส.ค. 46 21:35:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แตกแล้วทำไมไม่เห็นละคะ เชิญอ่าน ## เทคนิคการจับผู้ชายสไตล์คันโม๊ะจัง"ภาค5 (Re-run) ## ได้ที่http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L2399029/L2399029.html จากคุณ : Nung+Ning+ - [ 4 ส.ค. 46 22:30:53 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เจ๊ ขอบคุณมากสำหรับคำแนะนำเรื่องราหูนะ เค้าจะเอาไปปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด แล้วให้มาเขียนไวๆนะ ปล่อยให้คนรอนานๆอ่ะไม่ดี บาปตกอยู่กะเจ๊นะ จากคุณ : ][SeaGirl][ - [ 5 ส.ค. 46 01:19:37 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ดีใจกับการกลับมาของพี่โม๊ะอีกครั้งจริงๆค่ะ เป็นคนนึงที่ติดตามอ่านเรื่องราวของพี่โม๊ะตั้งแต่เริ่มเหมือนกัน อยากบอกพี่ว่าถ้าเรื่องไหนเจ็บปวดเกินกว่าจะเล่าก็ไม่ต้องเล่านะคะ ฝันร้ายมันผ่านไปแล้ว หนูขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้พี่โม๊ะค่ะ จากคุณ : น้อง - [ 5 ส.ค. 46 01:55:44 A:203.118.122.190 X:203.118.122.190 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณ ][SeaGirl][ จะปฏิบัติตามคำเจ๊ "อย่างเคร่งครัด" เลยเหรอ เราว่าเจ๊แกพูดเล่นนะ ที่ว่าให้หาฝรั่งหัวล้าน ใส่เสื้อสีเหลืองน่ะ เพราะเวลาเราถวายสังฆทาน พระจะมีบทสวด แล้วเราก็กรวดน้ำ ถ้าอยากแก้เคล็ดจริง ๆ เราจะส่งหนังสือบทสวดมนต์ของหลวงพ่อจรัล วัดอัมพวัน ไปให้ บอกเมล์มาละกัน หลวงพ่อองค์นี้ดังมากนะ เสาร์-อาทิตย์มีชายหญิงเดินทางไปนุ่งขาว ปฎิบัติธรรม ประมาณ 500 คน บทสวดอิติปิโส, พาหุง มหากา นี้ คนที่มีเคราะห์หนัก ๆ ยังผ่านพ้นได้นะ ใครมีเวปของวัดอัมพวัน ช่วยบอกด้วย จากคุณ : ... - [ 5 ส.ค. 46 02:23:40 A:202.57.180.13 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 เอาเวปวัดอัมพวัน ของหลวงพ่อจรัญมาฝากค่ะ http://www.jarun.org/ สวดบทพาหุงนะ ดีมากเลย http://www.jarun.org/G0001.htm อ่านเรื่องสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมของคุณสุทัสสา อ่อนค้อมด้วยนะ มี 80 ตอน อ่านสนุกแบบวางไม่ลง http://www.jarun.org/html/other2.html#satlok ใครชอบอ่านแนวนิยาย อ่านเรื่องทางนฤพาน สนุกวางไม่ลงเช่นกัน http://dharma.school.net.th/narupan/ ขอบคุณ คุณโม๊ะที่เขียนให้เราได้อ่านกัน คุณเข้มแข็งจริงๆ จากคุณ : JW (Chelsey) - [ 5 ส.ค. 46 02:44:07 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ต่อจากตอนที่แล้วเลยนะคะ... จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก็ทำให้โม๊ะเสียจริต ไปเลยหน่ะสิค่ะ .... หน้าที่การงานที่กำลังไปได้ดี ก็เริ่มย่ำแย่ แหมๆๆ ใครจะไปทำไหวละคะ ก็เจอสะขนาดนี้... จะว่าไประหว่าง น้องโม๊ะ VS นังดาวเนี่ย ...ถ้าเปรียบเป็นมวย...ก็แทบจะเรียกได้ว่า "กระดูกมันคนละพ.ศ. (ภาษามวย)"..... ทำเอาละครน้ำเน่าเรื่องดัง "มารยาริษยา" (ที่คุณพี่สินจัย ปะทะกับคุณน้องลูกเกด)... ถ้าเอา...มาเปรียบเทียบกับเรื่องราวของโม๊ะเข้าละก็...มารยาริษยา ก็เหอะค่ะ....ละครเรื่องนี้จืดสนิทไปเลยยยย จะมีเหมือนกันชัดๆ ก็ตรงที่โม๊ะหน่ะรับบทเป็นคุณพี่สินจัยค่ะ...คือแสนดี จริงใจ แต่ดุดัน โผงผาง โกรธ..กรูก็บอกว่าโกรธ เกลียด..กรูก็บอกว่าเกลียดค่ะ ไม่ค่อยสำรวมอาการ เก็บความรู้สึกเท่าไหร่ แหมๆๆแต่ กรูโดนสะขนาดนี้ ถ้ายังเก็บอาการได้อย่างมิดชิด กรูก็ว่า...ไม่ใช่คนแล้วละค่ะ...ว่าม่ะ โอ้ยยยยย...แล้วจะไปสู้อะไรกับอีพวก ต่อหน้ามะพลับ ลับหลังตะโก... ต่อหน้าอย่างลับหลังก็อีกอย่าง.... อย่างนังดาว(ที่คุณน้องลูกเกด.. รับบทในละคร)มันละค๊าาาา ...มันออกจะกร้านโลก โชกโชน.... ก็ต่อหน้าพี่เอกหน่ะสิคะ.....อูยยยย นัวดาวผู้แสนดี ดาวอย่างโน้น ดาวยังงี้..." ดาวเห็นใจโม๊ะ จังเลยค่ะ..แต่ทำไงได้ค่ะ ก็ดาวรักพี่เอกจริงๆ...รักแท้ " หรือไม่ก็ทำตีหน้าเศร้า... " โม๊ะจ๊ะ...ดาวเป็นห่วง โม๊ะจังเลย " โถ โถ คุณดาว..ขา...คุณดาวผู้แสนดี...ได้คะแนนไปอื้อเลยค่ะ แต่พอลับหลังพี่เอก แล้วตอนที่โม๊ะต้องอยู่กับมัน 2 ต่อ2 สิค่ะ......นังดาวพลิกบทบาท จากหน้ามือเป็นหลังตีนขึ้นมาทันที ยังไงยังงั้นเลยค่ะ....นังดาวก็.." อีโม๊ะ..ชั้นบอกแล้วไง..ว่าใครดีใครได้.."(ประกอบกับ..ทำหน้าทำตา ชั่วร้ายสุดๆ) ...เอาเป็นว่า มันทำจน อีโม๊ะหลอนไปเลยหน่ะค่ะ ...แหมๆๆ ขนาดนี้ โม๊ะก็ต้อง มีเผลอระงับอารมณ์ไม่อยู่ ลงมือลงตีนกับมั่นไปมั่งสิคะ...ต๊ายยย ที่ไหนได้...อีโม๊ะก็ซวยซับ ซวยซ้อน ซวยซ่อนเงื่อน หนักกว่าเดิมอีกสิค่ะ..เพราะนังดาวมันก็เอารอยมือ รอยตีน ไปออดอ้อน ออเซาะพี่เอกได้อีก....ว่าอีโม๊ะรังแก ...ทั้งขึ้นทั้งล่อง..เลยกรู อีโม๊ะ...ก็พาลต้องกลายเป็นบุคคลน่ารังเกลียด น่าขยะแขยง ชั่วร้าย แสนเลว ในสายตาของผู้อื่นไปสะฉิบ....ค่ะ..ไม่เสียแรงค่ะที่มันเป็นถึง ดารง ดารา...ตีบทแตกกระจุย กระจาย...แล้วมีเหรอค่ะ พี่เอก เค้าจะฟังฉ้านนนนน... เรียกได้ว่า...วันๆนี่ โม๊ะไม่อยากรู้สึกเป็นผู้เป็นคนเลยละค่ะ...อยากไร้สติสิ้นเรื่องสิ้นราว ไม่อยากรู้สึกตัว ไม่อยากมีสติ ไม่อยากรับรู้ อะไรทั้งสิ้น...กิจวัตรประจำวันก็จะมีแต่ ร้องห่มร้องไห้ ร้องๆๆจนหมดสติ ตื่นมาก็ร้องๆๆอีก เป็นอยู่อย่างนั้น นับเดือน....จนช่วงหลังๆ การร้องไห้ของโม๊ะก็เลยมีการพัฒนาขึ้นค่ะ...เพราะบางที ร้องๆไป ใจมันก็สั่งว่า เราต้องไม่อ่อนแอ ต้องไม่ร้องไห้ ต้องเข้มแข็ง...ฯลฯ...จากร้องไห้อยู่ดีๆก็เลย มีการหัวเราะ เพื่อปลุกปลอบใจตัวเอง ให้คึกคัก หึกเหิม ขึ้นมาบ้าง....พอหัวเราะจนได้ที่ พอสติกลับมาอยู่กับเนื้อกลับตัวได้อีก...อ้าว อีบ้า...(ด่าตัวเอง) เรื่องมันเศร้านะ เศร้าๆๆๆ ก็กลับมาร้องไห้ต่อ...เป็นอยู่อย่างนี้ หลายต่อหลายเดือน โดยที่ไม่มีใครเหลียวแล...เพราะมัน คงน่าเบื่อหน่าย(รู้ตัวเอง)...เมิงอยากร้อง ก็ร้องไป ...อยากบ้า..ก็บ้าไป...ไม่มีใครสนใจ......ก็จะเอากันสะอย่าง....(แบบนี้มันยังเห็นกรูเป็นคน กันอยู่รึป่าวค่ะ...ชักสงสัย)...อย่าว่าแต่คนที่บอกว่ารักกันอยู่เลยค่ะ ( หรืออย่างน้อยก็เคยรัก)...บางทีกับแค่ คนที่ไม่รู้จัก ตามถนนหนทาง ถ้าเห็นเค้าเป็นทุกข์ ถ้าช่วยเหลืออะไรได้ เราก็ยังเข้าไปช่วยเหลือ ตามกำลัง ความสามารถ....แต่โม๊ะ เป็นคนที่ พี่เอก บอกอยู่เสมอ (แม้แต่ ช่วงนั้นก็ยังพูด) ว่า "รัก".... การที่เห็น คนที่ทนเห็น คนที่รัก...ทุรนทุรายต่อหน้าต่อตาได้...แบบนี้มันรักโม๊ะแบบไหนค่ะ... เฮ้อ...หลังจากที่ครุ่นคิดอย่างหนัก ก็เห็นจะมีอยู่ทางเดียวละค่ะ...ทนไม่ไหว โม๊ะก็เป็นฝ่ายไปสะเอง ........อ้าว..แล้วจะให้โม๊ะไปไหน ละค่ะ...ก็บ้านที่อยู่นี่ ก็บ้านกรู เตียงที่พวกเมิง โอ้ว เย กันอยู่ทุกวี่วัน ก็ของกรู ...ของกรูๆๆๆ ท้างนั้านนน แม้แต่เทียนที่พวก:-)จุดสร้างความโรแมนติก ตอน..โอ้ว..เย กัน กรูก็เป็นคนซื้อ ฯลฯ บ้านกรูเองกรูยังอยู่ไม่ได้ แล้วจะให้ไปอยู่ไหน.......เฮ้อๆๆ เรื่องกลับเมืองไทย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงค่ะ....แล้วทุกสิ่งทุกอย่างที่ เหนื่อยยาก ลำบากทำลงไปละคะ จะมีหน้ากลับไปสู้หน้า พ่อ-แม่ ยังไงคะ ก็กรูเสือกดันทุรัง มาเองนี่นา ...อย่ากระนั้นเลยค่ะ ...ถ้าการมีชีวิตอยู่แบบเท่าที่เป็นอยู่ทุกวันๆนี้ มันก็ไม่ต่างจากตาย ตกนรกทั้งเป็นอยู่แล้ว ....ดังนั้น มีทางเดียวเท่าที่คิดได้ตอนนั้นคือ...ต้องตายจริงๆสถานเดียว เท่านั้นค่ะ...ความตายเท่านั้น ที่โม๊ะต้องการ..... จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 5 ส.ค. 46 05:19:51 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขออนุญาตถามพี่โม๊ะจัง นิ๊ดนึงนะคะ สรุปแล้ว พี่เอก กับ นังดาว เค้าแต่งงานกันป่าวคะ หรือว่าพี่เอก ไปแต่งงานกับคนอื่นคะ แ้ล้วพี่โม๊ะจังรู้ข่าวคราวที่เอกบ้างป่าวคะ ว่าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างคะ จากคุณ : ตุ๊กตา - [ 5 ส.ค. 46 05:25:14 A:68.122.159.37 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 คิดได้ดังนั้น...ก็เลย...ต้องหาหนทางปลิดชีวิตตัวเองค่ะ ไอ้ครั้นจะไปซื้อยาอะไร มารับประทาน เมืองนอกเมืองนานี่ ยามันก็แพ้ง แพงค่ะ อุ๊ยยย ไหนๆ บ้านโม๊ะก็อยู่ ริมทะเล จะตายห่ะทั้งทีก็ขอเลือกตายเย็น ก็แล้วกันค่ะ.... ดึกดื่นคืนนั้น ก็เลยได้ฤกษ์งามยามดีค่ะ...(โม๊ะว่ายน้ำไม่เป็นนะคะ)...จะตายทั้งที ก็ขอตายสวยค่ะ ตายอย่างสง่างาม (แบบในทีวี)...ก็เลยค่อยๆบรรจง จรดฝีเท้าไปช้าๆ ทีละก้าวๆ เดินลงทะเลไปอย่างงดงามที่สุดเท่าที่จะคิดได้ ด้วยความที่เป็นคน ไม่เก่งวิชาภูมิศาสตร์ค่ะ.... ก็แอบภาวนาว่า ขอให้ศพลอยไปถึงเมืองไทย ไปเกยแถวๆ พัทยา-ชลบุรี ใกล้ๆบ้าน โน่นเลย ...(เหมือนเดินจงกรม..หน่ะค่ะ..อุ๊ยย เดินสวย) ก็เดินๆๆๆๆๆ ไปเรื่อย ยิ่งลึกขึ้นเท่าไหร่ ใจคอก็ยิ่งไม่ค่อยดีค่ะ (อย่าลืมนึกภาพตามนะคะ ว่าตอนนั้น ดึกมากแล้ว) กรูก็กลัวเหมือนกันนี่คะ แหมๆๆๆ........ก็ค่อยๆเดินๆๆ จนไปจนระดับน้ำทะเล สูงถึงอกแน่ะค่ะ...ทันใดนั้นเอง ก็ได้ยินเสียง "โม๊ะ โม๊ะ โม๊ะ อย่าาาาาาาาา" ...โม๊ะก็เลยหันไปดูค่ะ เป็นเสียงพี่เอกวิ่งตะโกน มาจากข้างหลัง.....ชั่วอึดใจนั้น มันทำให้เริ่มลังเลค่ะ แบบว่า เอ๊ะ..กรูจะเดินต่อไปดี หรือจะเดินกลับขึ้นฝั่งดี ...แต่ว้ายยย ไม่ได้ค่ะ กลับไปก็เสียฟอร์มแย่สิค่ะ มาถึงขนาดนี้แล้ว...ไม่ด้ายยย ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวมัน(โดยเฉพาะ นังดาว)จะหาว่าทำเพื่อ เรียกร้องความสนใจ ......โม๊ะก็เลยยิ่งเร่งฝีเท้า รีบเดินต่อไปค่ะ....แบบว่า อย่า อย่า หยุดยั้ง ก้าวไปในสิ่งที่หวัง(ความตาย).... ก็จน จมลงไปหน่ะค่ะ มันก็จมๆลอยๆนะคะ แต่เท้าไม่ถึงพื้นแล้วหล่ะ โอ้ยยยยย คลื่นมันก็รุนแรง อย่างบ้าคลั่งสะด้วยค่ะ....พอเริ่มๆจะทรมานอยู่แล้วเชียว ทีนี้พอเริ่มทรมาน มันก็เลยเริ่มหวาดกลัวขึ้นมาสิคะ ก็เลยต้องตะเกียกตะตาย กำลังได้ที่อยู่แล้วเชียว.....จู่ๆ ก็มีมือมาจิกที่กบาล... ก็พี่เอกหน่ะสิค่ะ (จะใครอีกหล่ะ) พยายามลากขึ้นฝั่ง....ด้วยความทุลักทุเล.... ราวกับพี่เอกจะบอกโม๊ะเป็นนัยๆว่า...ยัง โม๊ะยังไม่สมตาย...ควรจะมีชีวิตอยู่ต่อเพื่อ ละเลียดรสชาดของความทุกข์ต่อไปอีกหน่อย........เพราะพอขึ้นฝั่งได้ก็ไม่มีการพูดคุย ไม่มีบทสนทนาใดๆทั้งสิ้นค่ะ ต่างคนต่างพูดไม่ออก ก็เลยมีแต่เพิ่มความตึงเครียดขึ้นมา ระหว่างโม๊ะกับพี่เอก ส่วนนังดาวโม๊ะไม่ทราบจริงๆ เพราะมันก็วางตัวปกติ ราวกับไม่ได้เกิดอะไรขึ้น รึว่า..มันไม่สนใจหรอกว่าใครจะเป็นจะตายเพราะมัน.....จิตใจ มันทำด้วยอะไรค่ะ...สงสัยจัง จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 5 ส.ค. 46 05:56:30 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ผู้หญิงอะไรใจร้ายกับพี่โม๊ะที่แสนดีได้ จากคุณ : tassi - [ 5 ส.ค. 46 08:32:23 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มาติดตามค่ะ อยากรู้ว่าทำไมคุณโม๊ะถึงไม่ไล่ทั้งสองคนออกไปล่ะคะ ? จากคุณ : หญิงฟ้าฟ้า - [ 5 ส.ค. 46 09:48:30 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขออนุญาตเจือกตอบนะคะ :P ก็พี่โมะ เขารักพี่เอกไง รักกันมาตั้งนาน ความรัก มันก็ไม่ต้องมีเหตุผลด้วยสิ จากคุณ : ม่ายค่ะ - [ 5 ส.ค. 46 10:40:07 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อีกาน นี่มันน่าตบดีนะ อ้าว....ชื่อ ดาวเหรอ.... สับสนๆ กะชวิตจริงของตัวเองไปหน่อย จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ 5 ส.ค. 46 11:00:06 ]

ความคิดเห็นที่ 18 รักคุณเอกมากจนลืมรักตัวเองเลยนะ น้องคนสวย จากคุณ : ป้าเอม - [ 5 ส.ค. 46 11:28:55 ]

ความคิดเห็นที่ 19 รันทดมากเศร้ามากๆ ชีวิตพี่ไม่ต่างอะไรกับบทละครเลย จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 5 ส.ค. 46 12:04:51 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ผู้หญิงคนนี้เป็นปีศาจกลับชาติมาเกิด ชัวร์ จากคุณ : ครีมชีส - [ 5 ส.ค. 46 12:11:27 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณ คุณพี่ม่ายค่ะ คุณพี่เอม และผู้หญิงอีกหลายต่อหลายคน(ที่ตอบในใจ)ทั่วโลก ที่กรุณาช่วยตอบคำถามของคุณน้อง หญิงฟ้าฟ้า ความคิดเห็นที่ 14 นะคะ ... มันพอจะบ่งบอกได้ว่า มีผู้หญิงอีกมากมายค่ะ ที่เชื่อมั่น ในความรัก และขณะเดียวกัน นั่นหมายถึงจะต้องมีผู้หญิงอีกมากมายที่พร้อมจะยอมเจ็บปวด เสียใจเพราะคนที่เรารัก ...เพราะรักค่ะ อุ๊ยยย มีข้อความจาก ท่านผู้อ่านแจ้งเข้ามามากมายนะคะ บ่นกันอุบ...ว่า "ทำไม มันเศร้าจังคะ....ทำไม ช่วงนี้มีแต่เรื่องเศร้าๆ" ......ไม่มีคำตอบค่ะ นั่นสิคะ ทำไมเศร้าจัง...... มาเศร้ากันต่อเลยนะคะ หลังจาก กลับมาจากทะเลคืนนั้น...ชีวิตก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลยค่ะ เหตุการณ์สำหรับโม๊ะก็เลวร้ายเป็นปกติ จะแย่กว่าเดิมก็ตรงที่เงินที่พอจะมีเก็บบ้าง เล็กๆน้อยๆมันก็ร่อยหรอลง เพราะโม๊ะไม่ได้ไปทำงานทำการเลย....ก็เลยพอจะมีสติฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า คนเรา จะโศกเศร้าเสียใจยังไง ถ้ายังมีลมหายใจอยู่ ชีวิตมันก็ต้องดำเนินต่อไปค่ะ (ยังต้องกิน ต้องใช้เงินอยู่ดี) โม๊ะก็เลยพยายามอย่างหนักค่ะ ฝืนใจลบความโศกเศร้า ลุกขึ้นกลับไปทำงาน.....โดยที่ได้รับ ความสนับสนุนและกำลังใจจากพี่เอก และนังดาว อย่างเต็มที่ (เนื่องจาก ฐานะความเป็นอยู่ เริ่มฝืดเคือง).... ค่ะ...วันแรกของการกลับไปทำงาน.....โอ้ยยย ก็ไม่ได้ทำมานานแล้วนี่ค่ะ วันนั้นโม๊ะก็เพิ่งกลับมาทำงานวันแรก มันก็เบลอๆ งงๆ ไปหน่อย(ที่ผ่านมาก็ร้องๆ ฟุบๆ อยู่ที่บ้านมาเป็นเดือนๆ)...รู้สึกปวดหัว อย่างรุนแรง ก็เลยขับรถจะกลับไปเอายาที่บ้านค่ะ... โม๊ะก็เปิดประตูเข้าบ้านไปค่ะ บ้านก็เงียบเชียบราวกันไม่มีคนอยู่ โม๊ะก็เลยเดินไปหยิบยาค่ะ (โม๊ะก็ทำเสียงดังปกตินะคะ เพราะนึกว่าไม่มีใครอยู่บ้าน)...แต่เดินผ่านห้องนอน ก็เห็นประตูห้องนอนเปิดแง้มๆไว้ค่ะ...ก็เลย...สะหน่อยค่ะ ตามประสาแม่บ้านแม่เรือนที่ดี.. ตรวจดูความเรียบร้อยของบ้านช่องห้องหับ...ก็เลยจะเข้าไปดูความเรียบร้อยที่ห้องนอน....... กรี๊ดดดกรี๊ดดดกรี๊ดดดดดดดด (ในใจนะคะ) เพราะจริงๆแล้ว วันนั้นเป็นครั้งแรก ที่ตกใจ ช๊อคสุดขีด จนไม่มีแม้แต่จะส่งเสียงร้อง แม้แต่แข้งขาก็พาลหมดเรี่ยวแรง ได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ ทำอะไรไม่ถูกอยู่ตรงนั้นเองค่ะ ปากคอ ขาแข็ง มันแข็งไปหมด(เคยแต่ได้ยินค่ะ เพิ่งจะเจอกับตัวเอง กับที่ว่ากันว่า "เวลาตกใจ จะทำอะไรไม่ถูก")...อยากจะหนีๆๆๆ จากสิ่งที่เห็นอยู่ แต่ก็ก้าวขาไม่ออก......ภาพที่เห็นเหรอค่ะ...เอาเป็นว่าหนังโป๊ที่ขายกันอยู่เกลื่อนกลาด ตามแหล่งเทปผี ซีดีเถื่อนต่างๆ แบบที่มีคนชอบเดินมาประชิดตัว กระซิบถามแกมข่มขู่ว่า " โป็มั้ยเพ่ ๆ "....บางเรื่อง ยังดูกระจอกไปทันทีเลยค่ะ เพราะลีลาของสิ่งที่เห็นตำตาอยู่หน่ะ...ทำให้สงสัยขึ้นมาค่ะว่า นังดาวนี่มันนางเอกละคร หรือนางเอกหนังโป๊ กันแน่ค่ะ?????...อุ๊ยยย นังดาว เธอลีลา เร่าร้อนค่ะ เธอนั่งคร่อมอยู่ข้างบน วาดลีลา ลวดลายมาลิลีนโม่แป้ง (เล่าละเอียดไปป่าวค่ะ) โชว์ตำหนิไฝที่นม เม็ดเบ้อเร่อ(จำไม่ได้ว่าข้างไหน...ก็คิดดูสิคะ โม๊ะยังเห็นไฝมัน แต่มันไม่เห็นโม๊ะง่ะ) ก็ขนาดโม๊ะยืนอยู่กลางห้อง มันยังไม่รู้สึกตัว ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดกันเลยค่ะ .....โม๊ะก็ได้แต่ยืนอึ้ง กำมือ เอาเล็บจิกฝ่ามือตัวเองจนเลือดซึม อยู่ตรงนั้นอยู่นาน (ก็หลายนาที แต่มีความรู้สึกว่านานเหลือเกิน).... พอได้สติกัน ทั้ง3คน...โม็ะก็ได้แต่วิ่งหนีออกมาค่ะ (นั่นสิคะ..ทำไมต้องหนี) พี่เอกก็ นุ่งผ้าขาวม้า วิ่งตามลงมา.....กี่ครั้งกี่หนแล้วคะ กับการโกหกหลอกลวง ....โม๊ะเป็นฝ่ายผิดเอง ใช่มั้ยค่ะ ที่ไม่รู้จักยอมรับ และ ทำตัวให้ชินกับมัน(การโกหก)...โม๊ะผิดอีกแล้วใช่มั้ยค่ะ ๆๆๆๆๆๆ ....โม๊ะต้องเป็นฝ่ายขอโทษ อีกแล้วใช่มั้ยค่ะ ขอโทษค่ะ พี่เอก..ขา โม๊ะขอโทษ.......เหมือนเดิมค่ะ นังดาวเธอก็ได้แต่ตีหน้าเศร้า(ต่อหน้าพี่เอก) ไม่พูดไม่จา.....ไม่สนใจ แต่ที่มันหลอนโม๊ะอยู่ตลอดเวลาคือ พอลับหลัง เธอทำราวกับ จะยิ้มเยาะ สะใจ..... จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 5 ส.ค. 46 15:29:40 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เป็นหนูนะ ตัดใจเพราะเหตุการณ์ครั้งนี้เลย มันบาดตาบาดใจจริงๆ มันเจ็บมากเกินไป กรณีของหนูก็คือมารู้ว่าแฟนไปมีอะไรกับผู้หญิงอื่น แถมยังต้องมาบ่นฟังตอนอ่านหนังสือสอบ เทอมสุดท้ายทีจะจบ มาฟังว่าลืมเค้าไม่ได้ รักเทอคนนั้นไม่ได้รักเราแล้ว ร้องไห้เจียนตายกับหนังสือสอบค่ะ ท่องในใจว่า ถ้าเค้าจะเอาแต่คิดถึงมัน จนไม่ยอมอ่านหนังสือก็ช่างเค้า แต่เราต้องเรียนให้จบ อ่านหนังสือซะ ตั้งสมาธิๆๆ บอกกับตัวเอง จนรับปริญญามาได้ แต่ถ้าเทียบกับสิ่งที่พี่เล่ามา หนูว่าที่หนูเจ็บแล้ว คงไม่เท่ากับความเจ็บของพี่ ขนาดหนูไม่เห็นภาพ แค่คิดหนูยังเจ็บแทบบ้า เข้าใจพี่จริงๆ จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 5 ส.ค. 46 15:48:06 ]

ความคิดเห็นที่ 24 นึกภาพตามแล้วเข้าใจเลยค่ะ... เราเคยเจอเหตุการณ์ที่มันทำให้เราทุกข์มากซะจนคิดว่า...ตายซะดีกว่ามีชีวิตอยู่ แต่เรื่องของหนูไม่เหมือนของพี่นะคะ...ตอนนั้น..ที่อยากตาย..ก็เพราะว่า..คนที่หนูรักมากเค้าเสียชีวิตค่ะ พอผ่านช่วงความเจ็บปวดนั้นไปได้...เวลาเราหันกลับไปมองมัน..มันก็ทำให้เราเข้มแข็งขึ้นนะคะ ขอให้พี่โม๊ะ..เข้มแข็งและสดใสอย่างนี้ตลอดไปค่ะ.. จากคุณ : `TeBr|nDra` - [ 5 ส.ค. 46 15:55:58 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สงสารพี่โม๊ะ มาก ทำไมไม่ทำอะไรตอบโต้มันบ้างละคะ ทั้งไอ้ และ อี คู่นั้น จากคุณ : moderndao - [ 5 ส.ค. 46 16:09:58 A:210.50.73.225 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 พี่โม๊ะบอกมาคะ ว่าเป็นใคร เด้วนู๋ไปตบให้ !!!! น่าสงสารพี่จังง่ะ T-T จากคุณ : Knight_Wing - [ 5 ส.ค. 46 17:50:05 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอถามสักประโยคนะคะ มันค้างคาใจเหลือเกิน ทำไมพี่ไม่ไล่ไอ้สองคนนั้นออกไปจากบ้านพี่ละคะ?? ถามจริงๆทำไมถึงทนอยู่ในสภาพแบบนั้น จากคุณ : will i be lucky - [ 5 ส.ค. 46 20:07:46 ]

ความคิดเห็นที่ 28 แต่ตอนนี้เจ๊ หายดีแล้วใช่มั้ยคะ ถ้าหายดีแล้วก็รีบๆมาเล่าต่อเลยค่ะ อย่างค้างอยู่หยั่งเง๊ เค้ามาอัพฯทุกวันยังกะอัพยา ฮือๆๆๆ ทำเค้าติดถ้าปั๋วเค้าด่า โทษเจ๊ด้วยแหละ ฮือๆๆ จากคุณ : ][SeaGirl][ - [ 5 ส.ค. 46 20:29:38 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ป้า พิมพ์ ไม่ถูกเลยนะ รู้สึกท้องจะอืดด้วยล่ะ เครียดจัง เข้าใจความรู้สึกน้องมากๆ ป้าจะส่งกำลังใจไปให้เสมอนะคะ จากคุณ : ป้าเอม - [ 5 ส.ค. 46 20:58:40 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อืม พอจะเข้าใจแล้วล่ะค่ะว่าทำไมถึงทน? หากคุณรักใครสักคน....ด้วยชีวิตที่คุณมี คุณนั้นจะยินดีอภัยให้เขา จะเลวร้ายสักเท่าไหร่ก็จะเห็นว่ามันเบา เพราะรักที่คุณมีให้เขามันมากมาย....... จากคุณ : หญิงฟ้าฟ้า - [ 5 ส.ค. 46 21:46:34 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อ่านด้วยความเห็นใจค่ะ จากคุณ : ชมพูพันทิบ - [ 5 ส.ค. 46 22:56:57 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เข้าใจความรู้สึกของโม๊ะมากเลย ความรู้สึกรันทด ท้อแท้ในชีวิตน่ะ เราเคยเจอมาก่อน อาการมันจะเป็นแบบ ไม่อยากกิน ไม่อยากนอน ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น ยิ่งอยู่ในสภาวะการณ์ที่เลวร้าย เหมือนยังกับว่าโดนฆ่าทั้งเป็น ด้วยคนที่เรารักที่สุด (ในความรู้สึกของโม๊ะตอนนั้น) คุณเก่งจริง ๆ นับถือมาก ที่ทนได้ขนาดนั้น ถึงเหตุการณ์มันจะผ่านมานับเป็นสิบ ๆ ปี เราขอให้กำลังใจโม๊ะย้อนหลังก็แล้วกันค่ะ (แอบอ่านมานานแร้ววว) จากคุณ : นางซิน - [ 5 ส.ค. 46 23:44:10 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อืม น่าเห็นใจ แต่ผมว่าทำไมสมัยก่อนคุณโม๊ะถึงหน้ามืดตามัวขนาดนั้นหละครับ หน้าจะถีบหัวส่งทั้งคู่ไปเลย ถ้าปัจจุบันนี้มีอีก จะทนแบบนี้มั้ยครับ จากคุณ : gon - [ 6 ส.ค. 46 01:14:24 A:203.107.153.142 X: ]

ความคิดเห็นที่ 34 คนที่ถามว่า ทำไมคุณโม๊ะถึงทน? คือคนที่ยังไม่รู้จักคำว่า "รักแท้" นะเราว่า ในชีวิตเรา เคยรู้จักคำว่า "รักแท้" เมื่อ 11 ปีที่แล้ว โดยที่ผู้ชายคนนั้นไม่รู้เลย ว่าเรารักเขามากแค่ไหน เพราะเราไม่กล้าแสดงออก เนื่องจากถูกอบรมมาว่า เป็นผู้หญิงทำเช่นนั้นจะไม่งาม คบกันได้ 3 เดือน ผู้ชายคิดว่าเราไม่แคร์เขา เขาจึงไป เราก็อยู่เฉย ๆ เพราะคิดว่าถ้าเป็นคู่กันยังไงเขาก็ต้องมาเอง 9 ปีแรก เราไม่เคยสนใจผู้ชายคนอื่นที่มาจีบ (มีคนทักว่าหน้าเราคล้ายดาราคนนึง) ตลอดเวลาก็คิดว่า จะยอมทุกอย่างขอเพียงให้เขากลับคืนมา เคยได้ยินไหม ที่ว่า "รักแท้ ไม่มีข้อแม้ และไม่หวังสิ่งตอบแทนใดใด นอกจากหัวใจของเขา" เราจะยอมทุกอย่างไม่ว่าเขาจะมีหญิงอื่น หรือเขาจะไม่ให้เงินเราใช้ หรือแม้กระทั้ง ถ้าเขาเป็นเอดส์!!! 2 ปีให้หลังเริ่มทำใจได้ เริ่มเปิดใจยอมคบคนอื่น คิดได้ว่าโอกาสดี ๆ ในชีวิตไม่ได้มีบ่อยครั้ง และสัญญากับตัวเองว่า ต่อไปนี้ถ้าชอบใครก็จะบอกเขาไปเลย อย่างน้อยก็ไม่ต้องเสียใจในภายหลังกับสิ่งที่ค้างคาใจ ขอโทษที่พิมพ์ยาว แค่จะบอกว่า Power of Love มันยิ่งใหญ่ ต้องคนที่มีรักแท้ จึงจะเข้าใจ จากคุณ : . ๛ . - [ 6 ส.ค. 46 02:24:40 A:202.57.179.59 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35 ลืมบอก ที่มีคนทักว่าหน้าเราคล้ายดาราคนนึง ไม่ใช่คล้ายอีกาน นะ(อิอิ) จากคุณ : . ๛ . - [ 6 ส.ค. 46 02:29:45 A:202.57.179.59 X: ]

ความคิดเห็นที่ 36 ตอบคำถามที่ว่า "ทำไมไม่ไล่ เค้าไป....." ก่อนนะคะ...ความรักค่ะ ความรักล้วนๆ แล้วที่สำคัญที่สุดคือ ยังเชื่อมั่นในความดีค่ะ ว่าการมุ่งมั่น อดทน ในการทำความดี ทำให้ดีที่สุด สักวันความดี อาจจะสามารถเอาชนะทุกสิ่งได้.....ต้องติดตามจนจบ แล้วรบกวนเพื่อนๆช่วยกันตัดสินด้วย นะคะว่า...คิดยังไงกับตอนจบ ของเรื่องราวรัก3เส้าครั้งนี้.... จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 6 ส.ค. 46 02:29:58 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ไอ้พวกผู้ชายเลวๆน่าจะถูกตัดไอ้"นั่น" ไปซะให้หมดนะ อยากดูดิมันจะทำยังไงกานนนน โฮะๆๆๆ พี่ ][SeaGirl][ ไม่ได้เจอกันซะนาน เอ๋สบายดีพี่ ไม่ค่อยได้เข้า irc เลย แล้วพี่ล่ะคะ? จากคุณ : PunkY จัง - [ 6 ส.ค. 46 03:21:13 A:213.242.139.226 X: ]

ความคิดเห็นที่ 38 มาโศกเศร้ากันต่อกันเลยนะค่ะ.... หลังจากวันนั้น ซึ่งนับว่าเป็นเหตุการณ์ที่ค่อนข้างรุนแรงมาก อีกเหตุการณ์นึง เพื่อตัดปัญหา(บางส่วน) พี่เอกเลยตัดสินใจว่า นังดาวควรจะย้ายออกไปอยู่ที่อื่น...โดยที่พี่เอก แบ่งเวลาโดยการไปค้างคืนสลับกันบ้านละวัน (เมียหลวง-เมียน้อย...ทำนองนั้น) ความรู้สึกของโม๊ะเหรอค่ะ ตอนแรกๆก็ไม่แน่ใจหรอกค่ะว่า การที่ต้องมาเห็นภาพบาดตาบาดใจแบบตำหูตำตา หรือว่าการที่จะต้องคอยมานั่งคิดนั่งเดา ว่าป่านนี้พี่เอกจะอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ หรือว่าคงกำลัง..โอ๊ว เย..กัน (มันอดคิดไม่ได้นี่ค่ะ)...อย่างไหนมันทรมานกว่ากัน...แต่คิดว่าก็น่าจะดี........ ระหว่างที่นังดาว กำลังหาอพาร์ทเม้นท์ใหม่...(กำลังจะย้ายออก) ก็บังเอิญมีข่าวดีขึ้นมาค่ะ...คือคุณดาวเธอป่าวประกาศว่า "เธอท้อง" ว้ายยยยย โม๊ะถือว่าเป็นข่าวดีนะคะ เพราะอย่างน้อยๆเด็กในท้องก็น่าจะ ( ที่ว่า "น่าจะ" เพราะยังสงสัยค่ะ...แหมๆก็ดูพฤติกรรมทางเพศ ของนังดาวมันสิคะ น่าไว้ใจสะที่ไหน...แต่ก็เอาเถอะ) ก็น่าจะเป็นลูกของพี่เอกละค่ะ...ต๊ายยยย ทำเอาบรรยากาศในครอบครัว เริ่มมีทีท่าว่าจะดีค่ะ ทำเอาอีโม๊ะต้องวางเนื้อวางตัวสุดชีวิต จะกร่นจะด่าอะไรนังดาวมันก็..ไม่อ้าว ไม่เอาค่ะ...โม๊ะก็เกรงจะสะเทือนใจไปถึงเด็กที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ที่อยู่ในท้องของนังดาวมัน....เอาค่ะ กรูยอมค่ะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว... ก็เอาเถอะค่ะ...เพราะพี่เอกเคยพูดกับโม๊ะอยู่เสมอ สมัยยังรักกันหวานชื่นว่า "ถ้าโม๊ะมีลูกได้ ป่านนี้ลูกเรา คงวิ่งเล่นกันเต็มสนามแล้ว..." เฮ้ออออ ก็ถึงบอกว่า เอาเถอะค่ะ...จะเกิดจากท้องใครก็ช่างเถอะ ยังไงๆ ก็เป็นลูกของพี่เอก โมะก็ยินดีทั้งนั้นหล่ะคะ...ทำเอา นังโม๊ะก็สงบเสงี่ยม พยายามสงบศึก อยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัวขึ้นมาเลยสิคะ......สงสารเด็ก... ต๊ายยยยย...นังดาวมันได้ที มันก็ยิ่งเอาใหญ่สิคะทีนี้...อูยยย มันทั้งออดอ้อน ออเซาะ ฉอเลาะ เป็นการใหญ่...อีโม๊ะก็ได้แต่ แอบกล้ำกลืนฝืนใจ ข่มความเจ็บปวดไป ทนไม่ไหวก็ยิ่งต้องทน ...ท่องไว้ๆๆ "ลูกพี่เอกๆๆๆ"......ถ้ามันหนักหนาหนักก็หลีกเลี่ยงการปะทะทั้งปวงค่ะ เลี่ยงๆหลบๆสะ....จะว่าไป ทำแบบนี้สุขภาพจิต โม๊ะเองก็พอจะดีขึ้นบ้าง เหมือนกันนะคะ...(เป็นผลดีกับตัวเอง อยู่เหมือนกันแฮะ)...โม๊ะก็เฝ้านับวันรอค่ะ ลุ้นนนน..ราวกับว่าอุ้มท้องสะเองอีก เฮ้ออ นี่ละหนา เค้าถึงว่า โซ่ทองคล้องใจ... แต่ไม่นานค่ะโม๊ะก็ต้อง.... กรี๊ดๆๆๆกรี๊ดๆๆๆกรี๊ดๆๆๆ ขึ้นมาอีกจนได้ ก็จะอะไรสะอีกหล่ะค่ะ...อีห่ะลากดาวหน่ะสิค่ะ ทำเอาโม๊ะคลุ้มคลั่งขึ้นมาอีก ไม่รู้สวรรค์ชั้นไหนส่งคนอย่างมันมาเกิด (ว้ายยย เผลอด่า มันไปสะแล้ว) คืองี้ค่ะ...เรื่องก็มีอยู่ว่า มีอยู่วันนึง โม๊ะก็เข้าห้องน้ำ พลันสายตาก็เหลือบไปเห็น กระดาษหนังสือพิมพ์ โดนขยุ้มๆเป็นก้อน อยู่ไหนตะกร้าขยะหน่ะสิคะ...(แหมๆๆ จำด้ายค่ะ จำได้...คุณแม่กรูก็ทำแบบนี้ น้องสาวกรูก็ทำแบบนี้....) ก็เลยตัดสินใจเด็ดขาดค่ะ ด้วยความขยะแขยงและรังเกียจ แต่ก็ต้องจำใจ....ก็เดี๋ยวนี้กรูฉลาดแล้วนะคะ..ขอบอก ก็คนท้องหน่ะ เค้าไม่มีประจำเดือนกันนี่หว่า แล้วมันห่อๆกระดาษหนังสือพิมพ์ แอล เอ ไทม์ แบบนี้....มันจะอะไรวะ ก็เลยเอาน่า อย่าว่าโง้นงี้เลย ตรวจสอบสะหน่อยละกัน โม๊ะก็เลยไปจัดแจงหาไม้ (ตะเกียบ ยาวๆ) มาเขี่ยๆดู.....โอ้ว มาย ก๊อด กรูถูกอีดาวต้มตุ๋นจนเปื่อยหรอกเหรอค่ะเนี่ยยยยยย โอ้ยยยย ก็สิ่งที่เห็นหน่ะ มันคือกระดาษหนังสือพิมพ์ ห่อโกเต็กส์ (ผ้าอนามัย) ที่เปียกชุ่มไปด้วยเลือด ชัดๆเลยนี่คะ.......กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อีสาดดดดดดดดาว.....อีสาระเลวววววววว โอ้ยยย พี่เอกเหรอค่ะ...อย่าว่าแต่เรื่องแค่นี้เลยค่ะ ในตอนนั้น ช่วงนั้น .. ถ้าอีดาว มันด่าพ่อล่อแม่พี่เอกเข้าให้...โม๊ะว่า พี่เอกยังเฉยๆเลยค่ะ อย่าว่าแต่เฉยๆเลย อาจจะถึงขนาด ปรบไม้ปรบมือ ชอบอกชอบใจ ในความกล้าหาญของอีดาวมันด้วยซ้ำไปค่ะ ในฐานะที่กล้าเล่นของสูง....ก็พี่เอกทั้งรัก ทั้งหลงมันสะขนาดนั้นนี่คะ....แล้วพี่เอกเค้าจะมาอะไร กับอีแค่นังดาวมันมาหลอกโม๊ะ..เค้าก็เฉยๆหน่ะสิค๊าาาาาา.... มันเจ็บปวด เกินคำบรรยายค่ะ....เป็นการกระทำที่.....(สรรหาคำพูดไม่ออก) ที่ผู้หญิงแท้ๆคนหนึ่ง จะใช้วิธีสกปรกๆ เพียงเพื่อที่จะมาเอาชนะกระเทยที่ไม่มีทางสู้....แต่ผู้หญิงคนนี้...ผู้หญิงอย่างนังดาว เธอทำด้ายยย ค่ะ..... จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 6 ส.ค. 46 03:21:17 ]

ความคิดเห็นที่ 39 โหพี่โม๊ะ ตี 3 แล้วนะ ยังอุตส่าห์โพสอีก แต่ก้อดี จะได้อ่าน กำลังติดพันเลย และก้อสงสารพี่ด้วยน้า ข้อฝากข้อความถึงป้าแก้วหน่อยค่ะว่ามาออนไลน์หน่อยยยยยย จาได้เมาท์กัน จากคุณ : PunkY จัง(สุดสวย) - [ 6 ส.ค. 46 03:27:21 A:213.242.139.226 X: ]

ความคิดเห็นที่ 40 ขอต่อคะ มันส์มาก รอชมตอนต่อไปคะ อย่างงั้ พี่โม๊ะ ตามไปตบมันแล้วหนีบซ้ำด้วยผ้าอนามัยของมันใช้แล้ว ปะคะ จากคุณ : แมวเหมียว (miaonz) - [ 6 ส.ค. 46 05:26:51 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ^ | | | | ช่างจินตนาการนะคะ ขอตอบ #34 ค่ะ .... คำว่า "รักแท้" กับ คำว่า "โง่" บางครั้งมันก็ใกล้เคียงกันมากนะคะ จริงใจค่ะ ... จาก นัง ป. ป้า คนเคยโง่ จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ 6 ส.ค. 46 07:49:14 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ปล. นังชะนีดาว นี่ฤทธิ์แรงมาก ไม่น่าเก็บเอาไว้ มันน่าจับตบล้างด้วยเลือดซับโกเต๊กซ์ คงจะดี จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ 6 ส.ค. 46 07:51:10 ]

ความคิดเห็นที่ 43 คุณ ๛ เราก็เคยเป็นแบบคุณนะ เเล้วก็สัญญากับตัวเอง ไว้แบบเดียวกับคุณ แต่ เรา แค่ 4 ปี ก็มีคนใหม่ แต่ก็ยังรักเหมือนเดิมแต่เปลี่ยนเป็นสุขใจที่ได้คิดถึงอาดเพราะเรา2คนไม่ได้อกหัก แต่ต่างคนต่างขี้อาย มากๆไม่ได้คบกันเป็นแฟน เเล้วเขาก็เอนท์ติด ไปเรียนที่อื่นตอนม.5 แต่เรายังเรียนอยู่ ทั้งที่สัญญาเเล้วว่าถ้ารักใครก็จะบอก แต่ก็ยังอกหักอยู่ดี คนนี้เเบบเจ็บสุดๆ แต่คงไม่ได้เสี้ยวพี่โม๊ะแกหรอก จากคุณ : a little fish - [ 6 ส.ค. 46 08:08:39 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ชะนีดาวปีศาจนี่เขาไม่ทิ้งลายนักแสดงเลยนะคะ เอาเก็บมาใช้ในชีวิตประจำวันอีกตะหาก.....แหมร้ายจริงๆ จากคุณ : หญิงฟ้าฟ้า - [ 6 ส.ค. 46 09:04:23 ]

ความคิดเห็นที่ 45 อ่านแล้วลมจะใส่...เฮิกกก ต้องบอกว่าเจ๊ทนโคดๆๆๆๆ ของทนเลย โชคดีมากที่มันเป็นอดีตที่เจ๊ผ่านพ้นมันมาได้แล้ว ถ้ามันเป็นตอนนี้ มีคนทำแบบนี้กะเจ๊ รับรองเจ๊ได้กองทัพไปช่วยถล่มยายนี่แน่ค่ะ เหอเหอ แต่...ก็...นะคะ ปุ๋ยก็ว่าถ้าเป็นตอนนี้ กับเจ๊ในวันนี้ เจ๊คงไม่ทนได้ถึงขนาดวันนั้น และอย่างน้อยที่สุด คนเลวๆ กับความหลัง (ส่วนหนึ่ง) ที่เลวๆ มันก็ทำให้เจ๊เป็นเจ๊และเข้มแข็งมาได้ทุกวันนี้? แต่อยากรู้จุดจบของคนคู่นี้จริงๆ โดยเฉพาะแม่ชะนีดาว อยากรู้แค่ว่าเธอรับกรรมอยู่บ้างไหมหรืออย่างไร หรือเธออยู่ดีมีสุข หยึยยย ยังไงก็ยังอยากจะเชื่อว่าเวรกรรมมีจริงน่ะค่ะ - -" เป็นกะลังใจให้เจ๊ตามเคยค่ะ ^^ จากคุณ : =p o o k p u i= - [ 6 ส.ค. 46 11:52:20 ]

ความคิดเห็นที่ 46 สงสัยจะไม่อยากย้ายออกไป นังดาวเลยแกล้งท้อง แหงๆ จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 6 ส.ค. 46 13:44:37 ]

ความคิดเห็นที่ 47 กำลังเข้มข้น เล่าแล้วก็อย่าเครียดเด้ออ จากคุณ : กลัวที่หนาย - [ 6 ส.ค. 46 13:50:37 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ทำไมพี่ไม่ตุ๊ยท้องมันเลยละ พอมันบอกว่าท้อง อย่าให้ลูกปีศาจมาเกิด จากคุณ : moderndao - [ 6 ส.ค. 46 16:09:50 A:210.50.69.143 X: ]

ความคิดเห็นที่ 49 เหง่อ ทำไมคนข้างบนโหดจังเลยคะ มารออ่านตอนต่อไปค่ะ นับถือพี่จริงๆค่ะพี่โม๊ะ จากคุณ : RichiE - [ 6 ส.ค. 46 19:08:12 A:203.153.140.92 X: ]

ความคิดเห็นที่ 50 ใครที่เคยถามคุณโม๊ะว่า ดูยังไงว่าผู้ชายที่คบอยู่เป็นเกย์รึป่าว ลองเลียบ ๆ เคียงถามคนใกล้ตัวของฝ่ายชายดูนะคะ ว่าเด็ก ๆ เค้าเคยทำอะไรแบบในกระทู้นี้บ้างไหม http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L2401776/L2401776.html จากคุณ : In Love - [ 6 ส.ค. 46 19:43:50 ]

ความคิดเห็นที่ 51 มารออะค่ะ เมื่อไหร่คุณโม๊ะจะมา อยากอ่านมากเลย จากคุณ : LoveFool (tammai) - [ 7 ส.ค. 46 02:22:26 ]

ความคิดเห็นที่ 52 รออยู่เหมือนกันนะเพ่ มาซักทีสิพี่โม๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : PunkY จัง - [ 7 ส.ค. 46 03:07:28 A:213.242.139.226 X: ]

ความคิดเห็นที่ 53 รอจน ฮ๊าวว...ววว...ว = =' เห็นพี่โม๊ะว่าจะไปเชียงใหม่วันพฤหัสค่ะ เลยมารอ แต่สงสัยเจ๊ไปแล้วมั๊งนี่ อย่าลืมลูกเสาวรสหนูนะเจ๊นะ จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 7 ส.ค. 46 03:25:07 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เพลง คำตอบ - นายสะอาด - ................................ ผมจะไม่ตอบ สิ่งนี้ที่คุณถาม มานาน ว่าทำไม ทำไมจึงยอม ให้เธอ และทำไมอภัย ให้เธอ เธอจะทำให้ต้องเสียใจ ทำไมยังทนเสียใจ ทำไมยังยอมยกโทษ ให้เธอ ขอถามคุณดีกว่า ว่าเคยรักใครไหม สักคน อย่างแท้จริง คนที่คุณยอม ทั้งใจ และคุณจะขาดเขา ไม่ได้.. เขาจะทำให้คุณเสียใจ จะทำให้คุณช้ำใจ คุณยังคงยอมเข้าใจ เสมอ หากคุณรัก ใครสักคน ด้วยชีวิต ที่คุณมี คุณนั้นจะยินดี อภัยให้เขา จะเลวร้ายซักเท่าไร ก็จะเห็น ว่ามันเบา เพราะรักที่คุณมี ให้เขา มันมากมาย ...................................... ขอถามคุณดีกว่า ว่าเคยรักใครไหม สักคน อย่างแท้จริง คนที่คุณยอม ทั้งใจ และคุณจะขาดเขา ไม่ได้.. เขาจะทำให้คุณเสียใจ จะทำให้คุณช้ำใจ คุณยังคงยอมเข้าใจ เสมอ หากคุณรัก ใครสักคน ด้วยชีวิต ที่คุณมี คุณนั้นจะยินดี อภัยให้เขา จะเลวร้ายซักเท่าไร ก็จะเห็น ว่ามันเบา เพราะรักที่คุณมี ให้เขา ให้ไปแล้วทั้งหัวใจ หมดชีวิต ที่คุณมี คุณนั้นจะยินดี อภัยให้เขา จะเลวร้ายซักเท่าไร ก็จะเห็น ว่ามันเบา เพราะรักที่คุณมี ให้เขา มันมากมาย ...................................... เพลงนี้คงอธิบายความเป็นตัวตนของน้องโม๊ะได้ดี ในเรื่องนี้ จากคุณ : //น้ำตาไหลพรากกก (-=.Gay-E-Cha.=-) - [ 7 ส.ค. 46 08:33:58 ]

ความคิดเห็นที่ 55 คุณโม๊ะจะมาเชียงใหม่เหรอค่ะ อยากเจอพี่เค้าจังเลยค่ะ... จากคุณ : @Laluna@ - [ 7 ส.ค. 46 09:50:30 ]

ความคิดเห็นที่ 56 คิดถึงพี่โม๊ะจังเลยจ้า ไม่ได้คุยกันเลยนะเจ๊ จากคุณ : socrates - [ 8 ส.ค. 46 10:38:39 A:210.86.128.101 X: ]

ความคิดเห็นที่ 57 ชอบอ่านงานคุณคันโม๊ะแล้วชอบจังค่ะ ขออนุญาต add msn ได้มั้ยคะ จากคุณ : ชลันธ์ - [ 8 ส.ค. 46 12:08:17 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ยังไม่มาอีกหรอเจ๊โม๊ะ...จาลงแดงแล่ว... จากคุณ : หนูจี๊ดจอมจุ้น (Hammy) - [ 8 ส.ค. 46 17:56:03 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ลงชื่อรอด้วยคนค่ะ จากคุณ : Nung+Ning+ - [ 8 ส.ค. 46 23:14:00 ]

ความคิดเห็นที่ 60 พี่ก๊อย ป้าเกย์ ทำไงจะรู้จักพี่โม๊ะอะ บัวอยากรู้จักพี่เขางะ แงงงงงงงงงงงงงงงงง อยากทำได้... จากคุณ : aborted - [ 9 ส.ค. 46 03:04:40 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เจ๊ รอมาหลายวันแล้วนะคะ เจ๊หายตัวไปไหน อยากอ่านต่อแล้วนะจ๊ะ จากคุณ : socrates - [ 9 ส.ค. 46 09:44:35 A:210.86.128.101 X: ]

ความคิดเห็นที่ 62 ไหนว่าเอาโน๊ตบุคไปไง ทำไมหนูไม่ยอมเข้ามา เรื่องกะลังเศร้า และเร้าใจอยู่นะ ทิ้งไว้นาน เดี๋ยวพี่ต่ออารมณ์ไม่ติด นี่พี่นั่งเฝ้าจอเกือบทุกวัน ไม่เห็นหนูเลย เข้ามาเร็ว ๆ นะจ๊ะ ฝากถึงพี่ PunkY จัง(สุดสวย) ค่ะ น้อง online รอพี่ทุกวัน แต่พี่มัวแต่วิ่งง้อแฟน เลยไม่เห็นหัวน้องเองแหละ จากคุณ : kaewtabo - [ 9 ส.ค. 46 10:47:01 A:202.133.173.1 X: ]

ความคิดเห็นที่ 63 พี่โม๊ะ ทำไมหายไปนาน แฟนๆคิดถึงเข้าเจยเหมย จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 9 ส.ค. 46 11:56:17 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เข้ามาดูเช้า สาย เที่ยง บ่าย เย็น ก่อนนอน ทุกวัน เฮ้อ!!!!!!!! จากคุณ : อ้อมป๊ะ (นางพิมพิลาไลย) - [ 9 ส.ค. 46 13:15:32 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เจ๊ on-line แต่ไม่ยอมมาเขียนให้อ่านต่อเลย หนูงอนด้วย จากคุณ : socrates - [ 9 ส.ค. 46 14:53:29 A:210.86.128.101 X: ]

ความคิดเห็นที่ 66 มัวแต่คิดเรื่องทำมาหากิน เขียนไม่ออกเลยเหรอจ๊ะ หนูจ๋า จากคุณ : ป้าเอม - [ 9 ส.ค. 46 15:44:49 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ง่า... มารออ่านตอนต่อไปด้วยใจระทึก >_< จากคุณ : FUYUchan - [ 9 ส.ค. 46 22:56:48 ]

ความคิดเห็นที่ 68 มาเข้าเวรรอด้วยคนค่ะ จากคุณ : salisa - [ 10 ส.ค. 46 00:13:14 ]

ความคิดเห็นที่ 69 #60 ขออนุญาตน้องโม๊ะเค้าสิคับ วันศุกร์หน้า ป. ป้า มีนัดดวลกะน้องโม๊ะที่ร้านพี่ก๊อย ตามไปสอดส่องได้... จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ 10 ส.ค. 46 00:18:45 ]

ความคิดเห็นที่ 70 พี่โม๊ะคงกำลังเดินทางเอาสาลี่ดอยไปคืนคนขายบนดอยอยู่อ้ะค่ะ เห็นว่าซื้อบนดอยโลละ 20 ก็ว่าถูกแล้วเลยซื้อมาเป็น 10ๆโล พอมาเจอที่กาดวโรรสโลละ 10 บาท เลยจะเป็นลมกะจะเอาไปปากบาลคนขายง่ะค่ะ รอหน่อยนะคะ คาดว่าถ้าเอาไปปากบาลเสร็จแล้ว คงจะมาอัพเดทในเร็ววัน.. จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 10 ส.ค. 46 01:57:59 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ธ่อ พี่โม๊ะ คราวหน้าพกครีมไปด้วยแล้วจะพาไปหาที่ซื้อถืกๆก่านี้ ครีมน่ะเด็กเหนือนา แต่ว่าถูกดีเนอะโลละ10เอง จากคุณ : ครีมชีส - [ 10 ส.ค. 46 13:56:55 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ++++น่าเศร้าจังเลยนะครับ กับชีวิตรัก ของคุง โม๊ะ+++++ .....แต่ถ้ายังท่องคำว่ารักแล้วละก็อดทนสู้ต่อไปนะครับ.... จากคุณ : คนนั่งรถเข็น (คนนั่งรถเข็น) - [ 10 ส.ค. 46 19:04:34 ]

ความคิดเห็นที่ 73 แอร้ยยยยยส์ ...กลับมาแล้วค่ะ.... กลับมาพร้มกับความขุ่นเคืองค่ะ... โอ้ยยยย ก็จะอะไรสะอีกหละค่ะ..เรื่องที่อยู่ ที่กิน ที่เที่ยว การเดินทาง..ฯลฯ อะไรสารพัด ตามสไตล์คุณนายๆ ที่เริ่มอายุมากขึ้น ก็เรื่องมากขึ้นเป็นธรรมดา....ยิ่งเจริญวัยขึ้น( ห้ามใช้คำว่า " แก่ "ค่ะ ถือเป็นคำหยาบคาย)ก็ยิ่งชอบอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนค่ะ ( เบื่อการเดินทาง) ไหนๆก็ไหนๆแล้ว(ยังไม่มีอารมณ์(เศร้า) เขียนต่อจากตอนที่แล้ว) วันนี้ขอบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการเดินทางสักหน่อย...ตามรูปแบบรายการ..." เที่ยวไป.... ด่า(เปิง)ไป กับ สะโม๊ะ(น้องสาว คุณพี่ สะหมัก)..." ต้องขอเกริ่นไว้หน่อยค่ะว่า สำหรับเชียงใหม่ โม๊ะเคยไปหลายครั้งแล้ว แต่ทุกๆครั้งจะมีการวางแผนการเดินทางอย่างดี ไม่มีปัญหาเรื่องที่พัก อาหารการกิน ฯลฯ....แต่ trip นี้ก็บอกแล้วไงค่ะว่า "เที่ยวไป... ด่า(เปิง)ไป" มันก็ต้องออกแนว สมบุกสมบันกัน นี๊ดดดส์นึง.... ขอเริ่มเล่าตั้งแต่... พอฝ่าตีนสีแดงๆ อมชมพูระเรื่อๆ(ผู้ดี) ของสะโม๊ะ แตะลงบนผืนแผ่นดินของจังหวัดเชียงใหม่เลยละกันค่ะ....พอไปถึงเชียงใหม่ สะโม๊ะ(และผู้ร่วมเดินทาง) ก็ตกลงกันว่าจะไปหาเช่ารถก่อนเป็นอย่างแรก แล้วค่อยไปขับรถเลือกหาที่พัก ที่ค่อนข้างหรูหรา สง่างาม ตามรสนิยมแบบ สะโม๊ะๆ กันทีหลัง...อุ๊ยยยย ราคง ราคาไม่ต้องพูดถึง ไม่เกี่ยงอยู่แล้วค่ะ...ให้มันรู้มั่ง สะโม๊ะหน่ะ น้องสาวใครค๊าาา (ตามที่เกริ่นไว้ข้างต้น) แต่ห้ามเกิน 1400 บาทต่อคืน เด็ดขาด...เพราะ 1400 บาทหน่ะ ราคาเดียวกับ อิมพิเรียลแม่ปิง เชียวนะคะ...ก็กะว่าถ้าหาไม่ได้ ก็จะต้องไปซุกหัวนอน กันที่ อิมพิเรียล แม่ปิง ถิ่นเก่า(ที่ๆคุ้นเคย)... ก็เป็นที่รู้ๆกัน ของบรรดาผู้ร่วมเดินทางทั้งหลาย(โดยเฉพาะ คุณสามี)ค่ะว่า สะโม๊ะเป็นคน เรื่องมาก กินยาก อยู่ยาก สิ้นดี...อะไรที่มันสกปรกโสโครก ไม่เจริญหูเจริญตานี่ สะโม๊ะจะรับไม่ด้ายยยยย...โดยเด็ดขาด และจะแสดงออกทางสีหน้าท่าทางอย่างเห็นได้ชัด ตามประสา สาวสวยบ้่านนอกคอกนา ผู้ผ่านการ อัพเกรด ตัวเองมาแล้ว เป็นอย่างดี...มันก็ต้องมีการ กะแด๊ะ กันนี๊ดส์นึง...(อุ๊ยยย อย่าให้เท้าความไปถึงสมัย ยากจนข้นแค้น อดมื้อกินมื้อ ซุกหัวนอนอยู่ข้างถนน ในวัยเยาว์เลยนะคะ...หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ขุดคุ้ย กำพืดตัวเองเด็ดขาดค่ะ สะโม๊ะลืมไปหมดแล้ว (พยายามปกปิด สุดริดสุดเดช) )...เอาเถอะค่ะ..เรามาพูดถึงปัจจุบันกันดีกว่า..... ก็ขับรถวนร่อนกัน จนแทบจะทั่วตัวจังหวัดเชียงใหม่หน่ะค่ะ (2-3ชั่วโมง) ก็ยังไม่เห็นมีที่พักไหนจะถูกอก ถูกใจ นังคุณนายสะโม๊ะ สักที่นึง...(พวกโรงแรม ห้าดาวมันก็ดันแพงระยิบระยับ ...อย่างสะโม๊ะก็มีปัญญา แค่โรงแรมระดับ ดาวไถ ดาวลูกไก่ ละค่ะ...ประเภทงบต่ำรสนิยมสูง)....ระหว่างที่ขับๆรถไป พลันนึกขึ้นมาได้ว่ามีเพื่อนๆเหล่าบรรดาคุณนายทั้งหลาย ของสะโม๊ะ เค้ากล่าวขวัญถึงโรงแรมอยู่ที่นึงว่า..งดงาม บรรยากาศดี ยิ่งนัก..ฯลฯ สะโม๊ะก็เลยตัดสินใจ "เอาวะ.." ไปลองดู เพราะสะโม๊ะเอง ก็ชักเริ่มๆเหนื่อย และที่สำคัญ เหล่าบรรดาเพื่อนร่วมทางทั้งหลายก็เริ่มๆ หงุดหงิดรำคาญกับความจุกจิก เรื่องมากของสะโม๊ะแล้วด้วย (กลัวมันจะรุม ประเคนส่นตีน ใส่สะโม๊ะ..หน่ะสิค๊าา) อุ๊ยยยยกรี๊ดดดดดด......สวนดอย เฮ้าส์ รีสอร์ท กลางใจเมืองเชียงใหม่ บนถนนห้วยแก้วหน่ะสิคะ พอไปถึง แค่จอดรถเกยอยู่ข้างหน้ารีสอร์ท ก็ทำเอา สะโม๊ะ อึ้ง ตะลึงงันแล้วละค่ะ...ว้ายยยยย สวยร่มรื่นสมคำร่ำลือเจงๆค่ะ ...ทันใดนั้นเอง สะโม๊ะก็รีบพุ่งปราดลงไป (คนเดียว) ไปที่แผนกต้อนรับทันที พร้อมกับนึกในใจ ....คืนละเท่าไหร่ก็สู้วะ..(เพราะเริ่มล้าๆ อยากอาบน้ำอาบท่า ล้างเมคอัพ พักผ่อนสะที แต่ยังขอย้ำค่ะว่า..ห้ามเกิน 1400 บาทขาดตัว)... ที่นี่...บรรยากาศดี ร่มรื่นม้าก มากค่ะ ...ต้นไม้ครึ้ม แน่นเต็มเหยีด อยู่ในพื้นที่ประมาณ (เอาเอง) 5-10 ไร่ เรียกได้ว่าแทบทุกตารางนิ้วเต็มไปด้วยเหล่าพฤกษานาๆพันธุ์จริงๆ (จนแทบไม่มีทางเดิน) ...คุณพี่ที่แผนกต้อนรับก็อัธยาศัยดี้ ดีค่ะ(...ดูท่าทางน่าจะเป็นเจ้าของรีสอร์ท ...) ก็หลังจากที่สะโม๊ะ ตั้งใจจะกัดฟัน สู้ราคาค่าห้องพักหน่ะค่ะ... แต่ก็ยังไม่วายแอบอ้างชื่อ เหล่าบรรดาเพื่อนๆคุณนายทั้งหลายแหล่ (อ้าว..พวกมันเคยบอกนี่ยะว่า ถ้าเอื้อนเอ่ย ชื่อของพวกมันแล้วเค้าจะลดให้...สะโม๊ะจำได้ๆๆ)...ในที่สุดก็เลยตกลงกันได้ที่ราคา 700 บาทค่ะ ...no breakfast ...(ไม่วอรี่ค่ะ หาแด้กเองได้...รถกรูก็มี)....แต่มีข้อแม้จากคุณพี่เจ้าของรีสอร์ทค่ะว่า อยู่ได้แค่คืนเดียวนะคะ เพราะวันพรุ่งนี้มีคิวจองห้องเต็มเหยียดค่ะ...(เอาวะ...คืนเดียวก็คืนเดียว) และแล้ว สะโม๊ะก็ได้ห้องพักสมใจ...ระหว่างที่เดินตาม พนักงานไปที่ห้องพักหน่ะสิคะ...แหมๆๆๆ มันก็เป็นปกติ ธรรมดาหน่ะค่ะ...คนเรามันก็ต้อง ลุ๊ค อะราว ( look around ) บ้างสิคะ...เลยค่อยๆรู้สึก อึดอัดๆขึ้นมาทีละนิดๆ....ไอ้ที่ว่า เขียวตรึ้ม อึมครึม มันก็ดีอยู่หรอกนะคะ แต่ยิ่งเดินเข้าไปยิ่งรู้สึกรกหูรกตากับของต่างๆที่เค้าเอามาประดับ ตกแต่งหน่ะค่ะ โอ้ยยยยยย มันกาจุ๊กกกกก กาจี๊กกกก เต็มไปหมด มีตั้งแต่ของเล็กของน้อย ถ้วยโถโอชาม(ถ้วยน้ำจิ้ม ยันถาดขันโตก) ไปยัน..โต๊ะไม้ ตู้ไม้ต่างๆ จน สะโม๊ะรู้สึกลายตา เต็มทางเดิน มุมโน้นมุมนี้ เต็มไปหมด เพราะทำให้สาวสวย ซุ่มซ่าม อย่างสะโม๊ะ รู้สึกว่าลายหูลายตา ทางเดินคับแคบขึ้นมาถนัดใจ รวมกับบรรยากาศสวนป่าที่ว่า ก็เลยยิ่งวังเวง โหวงเหวง หนักเข้าไปใหญ่.....ราวกับอยู่ในพิพิธภัณฑ์...สะอย่างงั้น ห้องที่ สะโม๊ะนอนก็ กว้างคูณยาวประมาณ 3*4 หน่ะค่ะ เป็นเตี่ยงคู่ที่มี เสาเตียง 4 เสาและมีหลังคา ต้องขอชมเชยเรื่องความสะอาดค่ะ เพราะสะอาดมากๆจริงๆ...ทำให้ เฟอร์นิเจอร์กับของแต่งห้องที่เก่าๆ (โต๊ะ ตู้ เตียง ไม่เข้าชุดกัน) ดูดีขึ้นได้มากจริงๆ ...แต่ให้ความรู้สึก รกหูรกตา สำหรับสะโม๊ะอยู่ดีหน่ะค่ะ โอ้ยยยย ลูกม้ง ลูกแม้ว ลูกไม้ ... ระบายยั้วเยี้ย ไปหมดผ้าคลุมหลังคาเตียงเอย ผ้าม่านเอย ...ยังมีแผ่นครอสติส แผ่นเล็กแผ่นน้อยที่วางแปะอยู่ตรงโน้น ตรงนี้.ฯลฯ..ก็ยังยืนยันค่ะว่า..อึดอัดเพราะของเต็มห้อง เตียงขนาด3ฟุต 2เตียง กับเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ ทำให้ห้องแคบไปถนัดตา จนแทบไม่มีที่เดิน....แต่ถ้าใครชอบที่ๆ ร่มรื่น อึมครึม บรรยากาศอบอุ่น อัดแน่น ...แต่สวย สะโม๊ะก็ขอแนะนำค่ะ ...แหมๆๆ ของแบบนี้มันแล้วแต่รสนิยม ส่วนบุคคล ... สะโม๊ะ จะโปรดปรานอะไรที่ค่อนข้าง เน้นสไตล์ โล่งโปร่งสบาย เฟอร์นิเจอร์น้อยๆชิ้น มากกว่า......สรุปว่าที่นี่ สวยงามร่มรื่นจริงๆค่ะ (แต่โม๊ะรู้สึกอึดอัด ไปหน่อย)...ก็เลยต้องท่องให้ขึ้นใจค่ะว่าเที่ยวนี้ ห้ามทะเลาะกับผัวเด็ดขาด เพราะเนื้อที่จำกัด คับแคบเหลือเกิน ถ้าเผื่อทะเลาะกันถึงขนาดตบตีกันขึ้นมา(แบบปกติ) อาจจะเผลอพลาดพลั้งทำข้าวของ ที่รก เกะกะของรีสอร์ทเสียหาย แล้วต้องชดใช้กันขึ้นมาละยุ่งเลยยย....สะโม๊ะกับสามี ก็เลยต้องรักกันเป็นพิเศษ (เพราะสิ่งแวดล้อม บีบคั้น) พอตกกลางคืน ก็จะมีเสียง กบ เขียด ตะปาด กูร้องเซ็งแซ่ ท่ามกลางความเงียบสงัด (...ก็ดีไปอีกแบบค่ะ) จนสะโม๊ะ ต้องมาทุ่มเถียง คาดเดากับสามีว่า กบจริงๆ หรือ เครื่องที่ทำเสียงกบ...(อย่างน้อยๆก็มีอะไรทำกัน...เดาเสียงกบ ) ขอย้ำว่า ที่นี่ ...บรรยากาศผู้ดี้ ผู้ดี เงียบสงัดจริงๆค่ะ แทบจะไม่เห็นแขกท่านอื่นๆเลย จะเดินจะเหินแต่ละย่างก้าว ก็ต้องเกร็งฝ่าตีน ค่อยๆจรดลงกับพื้น เพราะเกรงว่าเสียงจะดังไปรบกวนแขกท่านอื่นๆ ...... จนสะโม๊ะต้องเอ่ยปากถามสามีว่า "ถ้ากรูตะโกน ร้อง กรี๊ดดดดดดด ขึ้นมายามวิกาล จะเกิดไรขึ้นมั่งวะ" ...อยากลองจัง ค่ำคืนนั้น ก็ตามสไตล์ ผัวหนุ่มกับเมียสาวสวย ในห้องพักเตียงคู่หน่ะคะ (2เตียงเล็กๆ)....พอตกดึก..ก็เข้านอน หลังจาก สะโม๊ะนอนรอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอ ว่าเมื่อไหร่ สามีจะตะกายขึ้นมาที่เตียงเราสะทีหนอ บรรยากาศก็ช่างเป็นใจ ...ก็รอๆๆๆจนหงุดหงิด ทำม้าย ทำไม มันก็ไม่ยอมข้ามมาที่เตียงเราสะที(วะ) จนสะโม๊ะชักเริ่มๆเคือง อารมณ์ชักครุกรุ่น...จนต้องเอามือไม้ขีดข่วนที่นอน เพื่อระบายความขุ่นเคืองใจ(อ้าว แปลกที่แปลกทางอย่างงี้ อารมณ์มันก็กระเจิดกระเจิง ตื่นเต้นเร้าใจ..กันมั่งสิคะ) อยู่นั่นเองค่ะ....ก็พาลคิดไปเรื่อยเปื่อยถึงเตียงที่กำลังนอนอยู่..มีเสาเตียงด้วย มีผ้าลูกไม้คลุมหลังคาเตียง วุ้ยยย...โรแมนติกจังเลยค่ะ...แล้วถ้ามีกุญแจมือมาจับสามีขึงไว้กับเสาหัวเตียง(อย่างในหนัง) แล้ว สะโม๊ะเล่นบทสาวเปลี่ยว เอาเทียนหยดตามตัวสามี แล้วคอยฟังเสียงครวญคราง..วุ้ยยยยยยย....ก็ท่าทางเร้าจะใจดีไม่น้อยเหมือนกัน เฮ้อออ...ก็ได้แต่คิดไปคนเดียวเรื่อยเปื่อย.... อย่ากระนั้นเลยค่ะ... สะโม๊ะ ก็นอนทำท่าสวยรออยู่นานแสนนานแล้ว สามีก็ไม่ข้ามาสะที ก็เลย...กรี๊ดดดดดดด ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยย สรุปว่าเมิงไม่มา.... งั้นกรูข้ามไปหา:-)เองก็ได้ค่ะ กรูไม่สนแล้วละค่ะ เรื่อง งามไม่งาม...โม๊ะก็เลยตัดสินใจ ปีนข้ามไปนอนเบียดตัวอยู่บนเตียงสามีค่ะ...เฮ้ออออออ ค่อยยังชั่ว ถึงแม้ว่าสามีจะหลับสนิทไปแล้วและไม่ได้ทำอะไรๆ อย่างที่ใจนึกก็เถอะค่ะ...แหมๆๆ แค่ได้นอนเบียดๆกันแบบนี้.......สาวอารมณ์เปลี่ยวอย่างสะโม๊ะ ก็ยังพอ อุ่นใจ .......ก็ยังดีนะค่ะ..ว่าม่ะ สรุปว่าเช้าวันรุ่งขึ้น ประโยคแรกที่สามีทักสะโม๊ะ...ไม่ใช่ " หลับสบายมั้ยครับ สะโม๊ะที่รัก..." ตามที่สะโม๊ะคาดหวังไว้หรอกนะคะ......แต่สามีบอกว่า " ห่ะโม๊ะเอ้ยยย รู้ๆอยู่ว่าเตียงมันแคบ เสื้อกมานอนเบียดกรูอยู่ได้ ทำเอา เมื่อคืน หัวกรูโขกกับเสาเตียงเลย....เจ็บ " กรอดๆๆๆๆๆๆ (กัดฟัน...ก็กรูอุตส่าห์ ยอมอาย เป็นฝ่ายไปนอนเบียดที่เตียงเมิงแล้วนะ (ไม่ค่อยบ่อย)...แล้ว สะโม๊ะต้องมาได้ยินดังนั้นอีกก็เลย.....กรี๊ดดดด กรี๊๊ดดดด กรี๊ดดดด......พลันนึกในใจว่า " ไอ้เตียง รายำ ...ทำให้กรูโดนผัวด่า........กรูเกลียด เตียงแบบนี้(ที่มีเสา) ที่สู๊ดดดดดดด ".......ออกค่ะ...อย่างงี้ต้องเช็คเอ้าท์... ย้ายออกด่วนนนนนนน เอาเถอะค่ะ...ถ้าเพื่อนๆท่านใดจะไป แอ่ว..เจียงใหม่ แล้วชอบบรรยากาศอย่างที่ว่า....สะโม๊ะก็ขอแนะนำ สวนดอย เฮ้าส์...ไว้ด้วยละกันนะคะ ที่สำคัญ คุณพี่เจ้าของ มีอัธยาศัยดีมากจริงๆ......สำหรับแฟนๆ พันทิบนะคะ ไปติดต่อห้องพักแล้วบอกว่า.... สะโม๊ะ จากรายการ เที่ยวไป ด่า(เปิง)ไป แนะนำมา ....คุณพี่เจ้าของรีสอร์ทอาจจะ ให้ราคาพิเศษค่ะ .......แบบว่าพิเศษจริงๆ ราคาห้อง 700 บาม อาจจะเป็น 1200 บาท .....ได้ค่ะ...ก็บอกแล้วไงคะว่า ราคาพิเศษๆๆๆ ไง จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 10 ส.ค. 46 19:48:54 ]

ความคิดเห็นที่ 74 เฮ้อ!!! กลับมาเสียที พร้อมกะชื่อใหม่นะ ยังรออ่านเรื่องเชียงใหม่ต่อนะ จากคุณ : kaewtabo - [ 10 ส.ค. 46 20:28:03 A:202.133.172.62 X: ]

ความคิดเห็นที่ 75 แหมๆๆๆ มาเชียงใหม่ทั้งที อาหารมื้อแรก ก็ต้องเป็นข้าวซอยสิค่ะ (ร้านประจำ) แถวๆวัดฟ้าฮ่าม ชื่อร้าน ข้าวซอยเสมอใจ ...ข้าวซอยก็รสชาดดี เป็นปรกติค่ะ กินกำลังจะเสร็จอยู่แล้วเชียว ...พอดีสะโม๊ะ เหลือบไปเห็น แผ่นป้ายการันตี ความเอร็ดอร่อย ของคุณพี่หมึกแดง เค้าแปะอยู่บนข้างฝาหน่ะสิคะ... มันจะมีเป็นช่องๆ แล้วคุณพี่หมึกแดงเค้าก็จะมีให้ดาว ......สะโม๊ะก็เลยดูๆไป .... ช่องความอร่อยมี 5ดาวค่ะ...สะโม๊ะก็คิดว่า อืม...มันก็อร่อยดี จริงๆนะคะ.....แต่พอเห็นช่องต่อไป...จู่ๆ สะโม๊ะก็ต้อง กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ ขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย แล้วสั่งให้สามี หยุดกินทันทีค่ะ....สร้างความงุนงงให้สามี และบรรดาเพื่อนร่วมโต๊ะ รวมไปถึงโต๊ะข้างเคียง......ไถ่ถามกันใหญ่โตว่า "ทำไม ทำไม เกิดอะไรขึ้น??? " .......คำตอบของสะโม๊ะ เกือบทำให้ สะโม๊ะโดน คุณสามี ถีบตกจากเก้าอี้แน่ะค่ะ เพราะสะโม๊ะ ตอบออกไปว่า " ผัวขาา จะทนกินกันต่อไป เข้าไปได้ยังไงละค๊าาา แหกตาดูช่องที่ 2 ที่แผ่นป้าย ของคุณพี่หมึกแดงสิคะ......ช่องความสะอาดหน่ะ ร้านนี้เค้าได้แค่ 2 ดาวเองนะคะ ทำไงกันดีละ " เฮ้อออออออ...สะโม๊ะ ก็โดนผัวด่าอีกจนได้...กรู........ แล้วแบบนี้โม๊ะผิดตรงไหนค่ะ ที่ห่วงใยคุณภาพ ความสะอาด และความปลอดภัยของสามี และเพื่อนฝูง ทำไมคะ ทำไม ทำไมต้องมารุมด่ากันด้วยยยยยยย ....ฮึ่มมมมม เพราะคุณพี่หมึกแดงคนเดียว แท้ๆเชียวงานนี้(โยนความผิดค่ะ) ทำไมความสะอาดแค่ 2 ดาวละค่ะ.....งั้นขอถามค่ะว่า แล้วสะโม๊ะควรจะเลิกทานร้านนี้มั้ยค่ะ คุณพี่หมึกแดงขาาาา อารมณ์ขุ่นเคืองอีกแล้วค่ะ ...ทำดีไม่ได้ดี ไอ้เรารึอุตส่าห์เป็นห่วง บอกแล้วไงคะว่า "สะโม๊ะ ไม่กล้าล้อเล่นกับความสะอาดหรอกค่ะ..."....พอออกมาจากร้าน ก็จะมีขนมขายอยู่หน้าร้าน สะโม๊ะก็ไม่ด้ายย ไม่ได้ค่ะ ไหนๆมาแล้ว ต้องชิมกันหน่อย...ก็เลยไป ซื้อติดไม้ติดมือมาชิมสะหน่อย....(ขนมอร่อยมากๆค่ะ) ดีนะค่ะ ที่ร้านขนมไม่มีแผ่นป้ายของคุณพี่หมึกแดง มาแทงใจ...เลยกินได้อย่างสบายอก สบายใจหน่อย ก็อร่อยขนาดวันรุ่งขึ้น ตั้งใจกลับไปเหมา (สามีรู้นิสัยดีค่ะ...) ขนมถั่วแปป โดยเฉพาะค่ะ พอวันรุ่งขึ้นกลับไป ร้านขนมที่ว่าก็ไม่ขาย พลันไปเห็นมีร้านขนม อยู่ฝั่งตรงข้ามเฉียงๆกันหน่อย สะโม๊ะก็เลยพุ่งปราดไปอีกเช่นเคยค่ะ...ก็ไปซื้ออีกเจ้านึงนะคะ แต่ก็อดถามไม่ได้ว่า "ร้านขนมฝั่งโน้น ไม่มาเหรอค่ะ เมื่อวานมาซื้อ...อร้อย อร่อย " นังแม่ค้า ขนมร้่านใหม่ (สะโม๊ะไม่ชอบ พฤติกรรมแบบนี้ค่ะ เลยขอเรียกจิกกบาลนี๊ดดส์นึง ) เค้าคุยโวโอ้อวดใหญ่ว่า..." อุ๊ยยย ร้านเค้าเนี่ย อร่อยสุดแล้ว แถวๆนี้ ไม่มีร้านไหนอร่อยหรอก"...(ดูมันพูด) สะโม๊ะก็เลย อุดหนุน แกแค่ นิดๆหน่อยๆ เพราะไม่ชอบที่แกพูด(แต่ก็เยอะนะคะ) ....แล้วข้ามถนนกลับมา ก็ดันมาเจอแม่ค้าขนมถ้วยร้านใหม่ อีกร้านนึง....สะโม๊ะยังเคืองๆ คำพูดนังแม่ค้า ที่คุยโว ยกหางตัวเอง คนเมื่อกี้อยู่นิดๆ.....ก็เลย เอาน่า...วางระเบิดสะหน่อย ก็เลยปราดไปหาแม่ค้าขนมถ้วย เจ้าใหม่......เพื่อทำทีไปซื้อ....แต่เข้าไปถามว่า " พี่ขาาา ขนมพี่อร่อยมั้ยค่ะ ....เห็นพี่ แม่ค้าร้านฝั่งตรงข้าม (ถนนแคบๆเองค่ะ มองเห็นหน้ากันชัดเจน) เค้าบอกว่าขนมร้านอื่น แถวๆนี้ไม่อร่อยเลย ของเค้าอร่อยที่สุดเจ้าเดียว(ในปฐพี)"........เท่านั้นละค่ะ โอ้ยยยยยย แม่ค้าขนมถ้วย ทำหน้าทำตา สะโม๊ะบรรยายไม่ถูกค่ะ เอาเป็นว่า..สะโม๊ะ แอบๆรู้สึกผิดนิดๆค่ะว่า เค้าจะไปตบกันมั้ยคะเนี่ยยยยย......แต่แหมๆๆๆ นะคะ...ถ้่าไม่สวยป่วนกวนเมือง ก็ไม่ใช่ สะโม๊ะน้องสาวพี่สะหมัก...เที่ยวไป ด่า(เปิง)ไปหน่ะสิค๊าาาาาา.....ขอป่วนนี๊ดดดส์นึง ถ้าใครได้ข่าว แม่ค้าขนมแถวๆวัด ฟ้าฮ่ามตบกันละก็ ช่วยๆส่งข่าวกันบ้างนะคะ....อยากทราบว่า ระเบิดเวลาที่สะโม๊ะไปจุดชนวนไว้ ......ถึงเวลาระเบิดรึยัง ปล. ขนมแถวๆนั้น ก็ขายเหมือนๆกันนะคะ ก็มีขนมถั่วแปป ขนมถ้วย ขนมมัน ฯลฯ.....และสุดท้าย ต้องขออนุญาต ออกตัวไว้นิดนึงค่ะ เพราะพฤติกรรมที่นำมาเล่าสู่กันฟัง โม๊ะทราบดีว่า...ไม่ใช่สิ่งที่น่าเอาเยี่ยงอย่าง แต่ก็อย่างที่ทราบๆกันว่า โม๊ะก็เล่าแต่เรื่องจริงในฐานะคนๆนึงที่แก่นเซี้ยว เปรี้ยว ซ่าส์(แต่สวยจัด) คนธรรมดาๆคนนึง ที่อาจจะทำอะไรถูกบ้าง ผิดบ้าง ปั่นป่วนกวนอารมณ์ผู้อื่นบ้าง ก็ขออภัยค่ะ...ถือสะว่าเล่าสู่กันฟัง แบบสนุกๆ มันส์ๆไปก็แล้วกันค่ะ..... จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 10 ส.ค. 46 20:41:36 ]

ความคิดเห็นที่ 76 นี่ขนาดไปชม. ไม่กี่วัน กลับมา เก็บเรื่องมาเล่า ให้คนอ่านอมยิ้มได้เยอะแยะเลย น่ารักมากค่ะ จากคุณ : ป้าเอม - [ 10 ส.ค. 46 21:09:14 ]

ความคิดเห็นที่ 77 มาอีกทีเล่นโพสให้อ่านจนตาลายเลย มิน่าถึงได้หายเงียบเชียบ อิอิ ขำตอนที่พี่ข้ามเตียงไปหาแฟนงะ ก๊ากตอนดึกๆ เหอๆ จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 11 ส.ค. 46 00:18:09 ]

ความคิดเห็นที่ 78 จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ 11 ส.ค. 46 03:27:13 ]

ความคิดเห็นที่ 80 แหมพี่โม๊ะนี่ น่ารักจริงๆมาเล่าต่อเถอะคะ จากคุณ : ครีมชีส - [ 11 ส.ค. 46 16:19:24 ]

ความคิดเห็นที่ 81 เจ๊โม๊ะ ไปแอ่วเวียง มีไรมาฝากมั่งอ่ะ รูปเริบอ่ะ เมื่อไหร่จะแปะให้ดูยะ ป.ล.น้องเอ๊ พั๊งกี้ มีเมล์ป่าว พี่จะเมล์ไปหาอ่ะ เพราะพี่ก็ไม่ได้เข้า เพิ๊ดนานเป็นชาติแล้วเหมือนกัน จากคุณ : ][SeaGirl][ - [ 11 ส.ค. 46 21:16:37 ]

ความคิดเห็นที่ 82 เอาละค่ะ ...หลังจากปรับเนื้อ ปรับตัวจากการเดินทาง (แค่เชียงใหม่) เรียบร้อยแล้ว ...โม๊ะก็ขอกลับมาต่อเรื่อง สามคนผัวเมียกันต่อเลยนะคะ ...ความเดิมจากตอนที่แล้ว หลังจากที่ นังดาว..เธอท้องลม(หลอกว่าท้อง)... ความยุติธรรมที่โม๊ะได้รับ ก็คือนังดาวผู้เจนจัด ต้องย้ายออกไปอยู่อพาร์ทเม้นท์ที่ใหม่โดยด่วน ก่อนที่... อาจจะต้องพิการหรือเสียชีวิตจากอารมณ์คลั่งแค้นของนังโม๊ะ แหมๆๆๆ เป็นใครจะไม่เคืองละคะ ทำกันอย่างนี้..เกินไป ก็อย่างที่บอกละคะว่า นั่นเป็นความยุติธรรมที่พี่เอก สุดที่รักของโม๊ะ หยิบยื่นให้ โดยยัดเยียด ข้อตกลงที่โม๊ะต้องกล้ำใจกลืน ฝืนใจทน คือ...พี่เอกจะกลับมาค้างด้วย วันเว้นวัน.....แอร้ยยยยส์ แล้วโม๊ะจะไปทัดทานอะไรได้ละคะ ก็ได้แต่ปลุกปลอบใจตัวเองว่า...ก็ยังดีวะ ยังได้เห็นหน้าค่าตากันมั่ง เฮ้ออออออ เรื่องราวร้ายๆ มันก็น่าที่จะเบาบาง หรือหมดไปแล้วละนะคะ ถ้าทุกๆคนทำตามข้อตกลงของตัวเอง ...โม๊ะก็ไม่เอื้อนเอ่ย ลำเลิก หรอกนะคะว่าใครได้ใครเสีย ใครแพ้ใครชนะ..(ก็กรูสิคะ มีแต่เสียกับเสีย ครั้นจะพูดไป...ก็เท่านั้น) จะเพราะอะไรก็ตาม โม๊ะก็ยินยอม อ่อนข้อ มาขนาดนี้แล้ว ส่วนนึงก็เห็นใจหัวอกลูกผู้หญิงด้วยกัน .... แต่มันไม่เป็นอย่างนั้นหน่ะสิคะ....โถๆๆๆ ก็ตั้งแต่อาทิตย์แรก โม๊ะก็โดนโกงเวลาสะแล้วละคะ....ไอ้เรารึ ก็แทบจะกาปฏิทินรอ ว่าวันไหนเป็นคิวของเรา พี่เอกจะกลับมาบ้าน...ก็ได้แต่รอ รอ และรอ ค่ะ....รอจนเริ่มเป็นโรคจิตวิตก หวาดผวา..(รู้สึกตัวเองคะ) ....พอวันไหนถึงวันที่พี่เอกต้องกลับมาบ้าน(ตามที่ตกลง) โม๊ะก็จะตั้งหน้าตั้งตาคอย อดหลับอดนอนค่ะ การรอคอยนี่มัน ช่างแสนจะทรมาน เอาการอยู่เหมือนกันนะคะ....แบบว่านั่งรอก็แล้ว จนต้องนอนรอ ....นอนรอก็แล้ว จนเคลิ้มๆเผลอหลับ...พอจะหลับ จะหลับ หูเจ้ากรรม ก็ดันแว่วเสียงรถขึ้นมา...อีโม๊ะก็รีบกระโจนพุ่งไปชะโงกดูที่หน้าต่าง ว่าใช่พี่เอกรึป่าว.....แต่ที่มันร้ายกาจไปกว่านั้น หน่ะสิคะ แหมๆๆๆ ก็รถของผัวเราทั้งคน แล้วทำไมเราจะจำเสียงรถไม่ได้ละคะ .....ที่ว่าร้ายก็คือ หลายต่อหลายครั้งค่ะ ที่ทั้งๆ ที่รู้ว่าเสียงรถคันนี้ ไม่ใช่เสียงรถพี่เอก แต่สัญชาตญานมันคอยสั่ง แบบแอบๆภาวนา คาดหวังว่า...ขอให้ใช่ๆๆๆๆ ขอให้ได้ไปชะโงกหน้าดูสะหน่อยก็ยังดี (ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน) ....." ว้าาาาาา ไม่ใช่จริงๆด้วย " แค่นั้นละคะ แล้วกลับมานอน ทรมาน รอต่อไป.....เอาเป็นว่า แรงไม่หมด ไม่สลบ ไม่หลับ ละค่ะ .....น้ำตง น้ำตา ไม่ต้องพูดถึงค่ะ มันเจิงนองจนเหือดแห้ง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า...อยู่ทุกวี่ทุกวัน อุ๊ยยยยย โม๊ะก็พยาย้าม พยายามนะคะ ก็รู้ตัวเองคะ ว่าเรามันหมาหัวเน่าแล้ว.....พอวันไหนที่พี่เอก เค้ากลับมาหา...จะมาช้าบ้าง มาสายบ้าง รึบางวันก็เบี้ยวไม่มาเลยก็มี.....คำน้อย คำนิด โม๊ะก็ไม่เคยไม่ต่อว่า ต่อขาน แสดงความน้อยอกน้อยใจ ...เพราะรู้อยู่เต็มอกว่า พูดไปก็รังแต่จะทำให้พี่เอกเค้า ขุ่นข้อง รำคาญใจไปป่าวๆ สู้อุตส่าห์ ...กัดฟัน (จนเลือดซึม) อดทน อยู่อย่างเจียมเนื้อ เจียมตัว เจียมตน ว่าชีวิตมันเปลี่ยนไปแล้วดีกว่า คิดสะว่า อย่างน้อยๆยังได้เห็นหน้า ค่าตากันบ้าง ว่าคนที่เรารักยังอย่ดีมีความสุข ก็พอจะรู้สึกปลอบประโลมใจตัวเองให้ต้องทนได้ต่อไป.......ดีกว่าชีวิตนี้จะต้องขาดเค้าไปเลย.......เพราะขาดเธอ เหมือนขาดใจ ค่ะ..โม๊ะก็อดทน ยินยอม ถึงขนาดนี้ อย่างที่บอกว่าด้วยความเจียมเนื้อเจียมตัว (มีชีวิตอยู่ อย่างตัวลีบๆที่สุด) ...ด้วยความที่โม๊ะรักพี่เอก ทั้งรู้อยู่เต็มอกว่ารักของเรามันผิดธรรมชาติ..ก็ยิ่งต้องเจียมกะลาหัวตัวเองหนักเข้าไปใหญ่ แต่ก็ไม่วายค่ะ สังคมคนรอบข้าง ข่าวคราวในหมู่คนไทย(ในแอล เอ) ก็ด้วยความที่ คุณดาว...เธอเป็นถึงดารง ดาราฟากฟ้าเมืองไทย....ข่าวคราวก็กลับกลายเป็นว่า " น้องดาว ดาราไทย บินลัดฟ้ามารักษาแผลใจในแอลเอ ไม่ทันไรก็มีชายหนุ่มคนใหม่คอยช่วยเยียวยาสมใจ......ฯลฯ ".....อะไรก็ไม่อะไรหรอกค่ะ ถ้ามันจะไม่ลงท้ายว่า " .... แต่มีกระเทยนางนึง คอยตามรังควาญ รักครั้งใหม่ของเธออยู่....." ซี๊ดดดดดค่ะ มันเจ็บล้ำเกินคำบรรยาย... ฝ่ายบรรดาท่านผู้อ่านที่ชอบบริโภคเรื่องชาวบ้าน แบบไม่ใช้สติ ก็เลยพากันรุมรังเกียจเดียดฉันท์..อีนังกระเทย มารความรัก (คนที่ข่าวเค้าบอก) ของดารานางเอกสาว กันทั่วบ้านทั่วเมืองละสิคะ.....โถๆๆๆ แค่กระเทยโง่ๆคนนึง กับ ดาราสาวระดับนางเอก ปะทะกันธรรมดาๆ นังกระเทยก็สิ้นไร้ไม้ตอก ไม่มีทางสู้แล้วละคะ แต่นี่มันมีทั้งจริตจก้าน มารยา ออฟชั่นครบครันขนาดนี้...แล้วอีโม๊ะจะเหลืออะไรละค๊าาาาา...คุณขาาาาา นังโม๊ะก็ต้อง ถูกยัดเยียดข้อหา นังวิปริตผิดมนุษย์ ชั่วช้า สารเลว ต่ำทราม ฯลฯ...ไปเต็มๆแต่เพียงผู้เดียวค่ะ บรรดาผู้คนที่เคยคิดว่าเป็นมิตร ก็ห่างหายคะ ...เงียบเหงา อ้างว้าง โดดเดี่ยว...สิ่งเดียวที่ประคับประคอง ร่างกายให้มีลมหายใจอยู่ได้ก็คือ "โม๊ะไม่เป็นไรคะ ถ้าพี่เอกมีความสุข...โม๊ะทนได้ค่ะ พี่เอกขาาาาา (เพราะโม๊ะ มันไม่ใช่คน)" จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 12 ส.ค. 46 05:38:12 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ตรอมใจ หน่ะสิคะ...วันๆนี่แทบจะไม่อยากเป็นผู้เป็นคน ไม่อยากมีความรู้สึก...พอสมองว่างๆปุ๊ป ไอ้ความโศกเศร้ารำพึง รำพัน มันก็จู่โจมเข้ามาในความคิดทันที(ไวยังกะปรอท) อีโม๊ะก็ของขึ้น คร่ำครวญขึ้นมา แบบเปิดปุ๊ป ติดปั๊ปฉับไวขึ้นมาทันทีได้เหมือนกัน ... แล้วแบบนี้ใครมันจะอยากรู้สึกเนื้อรู้สึกตัวละคะ ถ้าโลกของความจริงมันโหดร้ายนัก ก็ไม่ละค่ะ กรูขอตัว อยู่ในโลกส่วนตัวตามลำพังละกันคะ อยากจะเหวอๆ เบลอๆ ลอยๆ ไม่ต้องคิดอะไร ไม่ต้องรู้สึกนึกคิดอะไร แหมๆๆๆ คิดได้ดั้งนั้น.....แบบนี้โม๊ะก็ต้องอาศัยเทคนิคหน่อยละคะ ก็เลยเริ่มมาหัดแด่กเหล้า อย่างเอาเป็นเอาตาย ...เหล้าแม่ง ขมก็ขม ไม่เห็นจะอร่อยเลยคะ แต่ก็ต้องแด่กๆเข้าไป ให้เบลอ ให้ลอย ให้ลืม .....วันละ 750 ml. เพียวๆคนเดียว กำลังดีคะ อ้อ...แบล็ค เลเบิ้ลนะคะ(ไม่ใช่กระจอก นาเฟ้ย) ...ทีนี้..ก็สมใจนึกละคะ เมาอ้วกแตกอ้วกแตน อาละวาด(อยู่คนเดียว) เพ้อเจ้อไปตามเรื่องตามราว ....ที่ร้ายไปกว่านั้นคืออาการหลอนค่ะ อันนี้ต้องขอสารภาพค่ะ (กลัวเสียฟอร์ม อยู่นิดๆเหมือนกัน) หลอนปีศาจนังดาวค่ะ คือ..กลัวมันม้าก มาก พอเผลอๆไปนึกถึงหน้ามันขึ้นมา โม๊ะจะหวาดผวากรีดร้องขึ้นมาทันที ยิ่งเห็นหน้ามันนี่เหมือนเห็นผี ....แทบจะยอมกราบตีนมัน "...อย่าๆ อย่าเข้ามา กรูกลัว:-)แล้วๆๆๆ " มันเป็นแบบนั้นจริงๆนะคะ (รู้สึกตัวจริงๆ) มันเหมือนกับสัญชาตณานของเรามันจะรู้ว่า คนๆนี้ทำให้เราเจ็บ อะไรทำนองนั้นมั้งคะ....มันเลยหวาดผวา ไปเองโดยอัตโนมัติ (ใครเคยมีอาการ คล้ายๆแบบนี้ช่วยมาบอกเล่า ยืนยันด้วย จะเป็นพระคุณค่ะ...) พี่เอกเหรอค่ะ ก็ปกติสุขดีคะ...โม๊ะยิ่งเมาไร้สติ พี่เอกก็ยิ่งกลับบ้านบ้างไม่กลับบ้าง บางวันก็พอจะรู้สึกตัวว่า โม๊ะเมาๆอยู่ พี่เอกกับนังดาวเข้ามาที่บ้าน (เอามันมาทำไมย่ะ)...โม๊ะก็เมาสลบ(กึ่งๆรู้สึกตัว) ไปนอนขวางทางดง ทางเดิน หรือประตู...เข้าให้ อย่างเมตตากรุณาที่สุดเค้าก็ช่วยๆกันเอาตีนเขี่ยๆถีบๆโม๊ะให้พ้นทางเดิน...... เป็นอย่างนี้อยู่หลายต่อหลายเดือนค่ะ... พี่เอกก็ยังไม่วาย มาช่วยหลอนด้วยอีกแรงนึงนะคะ....ก็จะอะไรสะอีกละคะ เค้าก็หลอนด้วยการ ยังคงความหวาน ไม่เสื่อมคลายหน่ะสิคะ ตามสไตล์ของเค้านั่นละค่ะ... ก็ยังพูดกับโม๊ะอยู่ได้ ทุกวี่ทุกวันว่า "พี่เอก รักโม๊ะ...พี่เอก รักโม๊ะ" ค่ะ...แล้วมันหลอนกรูมั้ยละคะ...อีแบบเนี๊ยะ ค่ะคงรักกรูม้าก มาก เลยทำกับกรูสะขนาดนี้ ...มากเข้าๆ บ่อยเข้าๆ โม๊ะก็อาการหนักเข้าไปใหญ่ " ถ้าเมิงรัก แบบนี้ เมิงไปรักอีดาว คนเดียวก็ได้ค่ะ รักภาษาห่ะไร ของเมิง ".......ก็ไม่รู้ทำไมนะคะ คำว่า"รัก" ที่ออกจากปากของพี่เอกทุกวี่วัน มันเจ็บปวดราวกับใครเอามีดมากรีดๆๆๆหัวใจ อีกค่ะ จนโม๊ะอดรนทนไม่ไหว ต้องบอกกับพี่เอกว่า ".....ขอร้องละ ต่อไปนี้อย่า พูดว่า รักโม๊ะ อีกเลยนะคะ รู้มั้ยค่ะทุกครั้งที่ได้ยินหน่ะ มันเจ็บแสบแปลบ กว่าสิ่งที่ พี่เอกทำอยู่ทุกวันนี้อีก..." อุ๊ยยยยย นังโม๊ะสะอย่าง ไม่ได้พูดแค่นั้นหรอกค่ะ มีแถมต่อท้ายอีกด้วยนะคะว่า "...ต่อไปนี้ถ้าจะพูดว่า รัก... โม๊ะอยากให้พี่เอกตบหน้าโม๊ะแรงๆแทนดีกว่า มันยังอาจจะรู้สึกเจ็บน้อยกว่าที่เป็นอยู่ด้วยซ้ำไป..." เท่านั้นละคะ.....พี่เอกก็สวมวิญญาน ไทเกอร์ วู๊ด ขึ้นมาทันทีเลยเหมือนกัน ....(ยังจำได้ค่ะ) ท่าที่พี่เอก เค้ายืนกางขาออกพองาม แล้วแบมือ เอี้ยวตัว ราวกับจะตีกอล์ฟ แล้วเงื้อมมือขึ้น ....เหวี่ยงวงสวิง แบฝ่ามือ หมุนมาฟาดหน้า อีโม๊ะจนคว่ำ หน้าไปฟาดกับพื้น......เป็นครั้งแรกในชีวิตค่ะ ที่เข้าใจหนังการ์ตูนของฝรั่งที่เวลา ตัวการ์ตูนเจ็บตัวหรือเกิดตก หล่น ล้ม โดนตี แล้วทำไมจะต้องมีดาวระยิบระยับวนๆอยู่เต็มกบาล.......อ๋อๆๆ เป็นอย่างนี้นี่เอง ก็วันนั้น กรูเห็นดาว ระยิบระยับ จริงๆด้วยละค่ะ แต่แรกๆมันจะชาๆก่อนนะคะ ตอนเห็นดาวหน่ะมันจะซ่าส์ๆ ชาๆ ...พอรู้สึกตัวอีกที(ประมาณ 1-2 นาที) แล้วถึงรู้สึกเจ็บ...กรามค้าง .....รักโม๊ะได้สะใจจริงๆค่ะ พี่เอกขาาาา " กรูเชื่อแล้วละค่ะ...พี่เอกขาาา ว่า:-)รักกรูจริง จริ้งงงงงงง " สรุปว่า ก็เลยเห็นสัจธรรมอีก1อย่างค่ะว่า.... เจ็บที่ตัวหน่ะ ไม่นานก็ทุเลา...แต่เจ็บที่ใจ หน่ะสิคะ ??????? (นั่นสิ จะทำไง)....แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น โม๊ะก็ไม่กล้าให้พี่เอกบอกรักโม๊ะ ด้วยวิธีแปลกๆแบบนั้นอีกแล้วละค่ะ.....กรูกรัววววววแแล้วค่ะ กรัววววว:-)ทั้ง2คน(พี่เอก กับ นังดาว)แล้วเจงๆๆๆๆๆ สาธุๆๆๆๆๆ จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 12 ส.ค. 46 06:26:00 ]

ความคิดเห็นที่ 84   ว่าจะเข้านอนอยู่แล้วเชียวค่ะ...แต่เนื่องจากวันนี้เป็น วันแม่แห่งชาติ..ถ้าโม๊ะจะไม่เล่าเรื่องราวอะไร เกี่ยวกับแม่ๆ สะเลย   เดี๋ยวก็จะกลายเป็นว่า โม๊ะเฉิ่มเชยไปสะฉิบ...ก็เลยขอเล่าต่ออีกสักตอนค่ะ.....    ก็จากสภาพที่บอกหน่ะนะคะ  การงานก็เลยล้มเหลวไม่เป็นท่าสิคะ เงินทองที่พอจะมีหลงเหลือเก็บก็ร่อยหรอ หมดไป...แหมๆๆๆ สภาพโม๊ะช่วงนั้นหน่ะ  แค่พอจะหายใจรวยรินเองได้  โดยที่ไม่ต้องอาศัยเครื่องช่วยหายใจ....โม๊ะก็ว่าโม๊ะแกร่งสุดขีด  แล้วละนะคะ   อย่าว่าแต่จะลากสังขารไปทำมาหากินเลยค่ะ  แรงจะกระเสือกกระสนไปซื้อเหล้าแด่กยังไม่ค่อยจะมี.....     อยู่มาวันนึง...จู่ๆ ก็มีสายด่วน hot line มาจากเมืองไทยค่ะ.....อ๋อๆๆ คุณแม่พี่เอกโทรมาค่ะ.....ประโยคแรกก็คือ  ทำไมพี่เอก ต้องโทรมาขอเงินด้วย (..พี่เอก คงโทรไปขอเงินแม่ ...โดยที่โม๊ะไม่รู้นี่ค่ะ..)  โม๊ะก็เลยได้แต่ฟัง คุณแม่พี่เอกพูดๆๆๆโน่นนี่.....แล้วก็อึ้งไป ....สรุปจับใจความสำคัญได้ว่า  คุณแม่ของพี่เอกเค้า พอจะรับรู้เรื่องราว ปัญหารัก 3 คนแต่ 1เศร้าของพวกเราบ้างแล้ว   โดยที่นังดาวจัดแจง โทรไปทำคะแนนกับแม่ผัว ตั้งแต่ตอนไหนโม๊ะก็ไม่ทราบ.....เอาเถอะค่ะ อะไรๆโม๊ะก็พอจะเข้าใจ  ตอนที่โม๊ะดิ้นรนชักชวน พี่เอกมาอเมริกาจนได้  คุณแม่พี่เอกก็ยินดีปรีดา ได้หน้าได้ตาใหญ่โตว่า ลูกชายได้มาเมืองนอกเมืองนา  นังโม๊ะก็ยังเป็นที่รักใคร่ โปรดปราน (ถึงจะเคลือบแคลง ความสัมพันธ์ที่ผิดปกติ ระหว่างโม๊ะกับพี่เอก อยู่บ้าง...ก็เหอะ) .......แต่ตอนนี้ มันเปลี่ยนไปแล้วนี่คะ คุณแม่เค้ามีสะใภ้ใหม่เป็นถึง ดาราสาว (ผู้หญิงแท้ๆ)ชื่อดัง  เค้าจะมาสนใจใยดีกับ หนูโม๊ะละคะ.....วันนั้น (วันที่แม่พี่เอกโทรมา) คุณแม่พี่เอกก็ล่อสะหูชา  จนโม๊ะสร่างเมา....แต่ที่จำได้ แม่นยำ ติดหู ติดค้างอยู่ในใจก็คือ  "....แม่ไม่สนใจว่า จะเกิดเรื่องอะไรกัน  แต่โม๊ะเองเป็นคนชักชวนเอกไปอเมริกา  ดังนั้นโม๊ะก็ต้องรับผิดชอบ  ไม่ใช่จะให้เอกมาขอเงินที่แม่..เพราะแม่ก็ไม่มีให้..."   อึ้งงงงงค่ะ.....ค่ะคุณแม่พี่เอก...ขา   ถ้าคุณแม่ของพี่เอกมาอ่านเจอเรื่องนี้เข้า ...โม๊ะก็ต้องกราบขออภัยคุณแม่จริงๆค่ะ  ที่ตอนนั้น ทำตัวเหลวไหล ไม่ดูแลพี่เอก ลูกของคุณแม่ให้ดี ....แต่สิ่งที่ลูกของคุณแม่ทำกับโม๊ะ  จนกระทั่งทุกวันนี้ที่โม๊ะยังมีชีวิต มากราบขอโทษคุณแม่อยู่ได้  โม๊ะก็ว่า...โม๊ะทำดีที่สุดแล้วละค่ะ.....ยังไงๆ ก็อยากให้คุณแม่เห็นอกเห็นใจโม๊ะบ้างนะคะ  ถ้าไม่เห็นแก่โม๊ะ  ก็อยาก(ล่วงเกิน)แนะนำให้คุณแม่นึกถึง พ่อแม่ของโม๊ะบ้าง  เพราะโม๊ะเองก็มีแม่ เหมือนกัน .....ถ้าลูกของคุณแม่โดนลูกคนอื่นทำขนาดนี้บ้าง  อยากทราบว่าคุณแม่จะรู้สึกอย่างไรคะ....       โม๊ะก็เข้าใจนะคะ ลูกใคร ใครก็รัก แต่..............(ไม่มีคำพูดค่ะ...อึ้งมา 10กว่าปีแล้ว).........เอาเป็นว่า...ขอเสนอชื่อ คุณแม่พี่เอกเข้ารับรางวัล แม่ดีเด่น (ไม่ระบุสาขา)ของปีนี้อีกท่านนึง  จะทันมั้ยคะ ......       ปล. ด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 46 07:16:47 จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 12 ส.ค. 46 07:13:52 ]

ความคิดเห็นที่ 85 มาตอนเช้าอีกแล้วนะครับ สงสัยทุกวันจะออกไปบิณฑบาต แล้วค่อยมาโพสต์หรือเปล่า :P จากคุณ : wildscreen - [ 12 ส.ค. 46 08:14:00 ]

ความคิดเห็นที่ 86 เศร้าจังเลยค่ะ อ่านแล้วน้ำตาซึม มีการทำร้ายร่างกายด้วย ใจร้ายจัง โชคดีแล้วค่ะ ที่มีคนมาแย่งเอาคนเลวๆคนนึงไป จากคุณ : ม่ายค่ะ - [ 12 ส.ค. 46 09:52:09 ]

ความคิดเห็นที่ 87 พี่โม๊ะรักแบบหน้ามืดตามัวเลยนะพี่ แต่ก้อทำให้พี่โม๊ะเข้มแข็งยืนกางขา เอามือประกบปากมาได้อย่างทุกวันนี้ ก้อไม่เสียเปล่า เนอะพี่เนอะ :) ปล. ถึงป้าแก้ว นู๋ขอแก้ข่าวว่านู๋ไม่เคยตามง้อแฟนนะคะ ป้าไปเอามาจากไหนไม่รู้ เดี๋ยวนู๋ฟ้องคุณนายซอยแม่ม่ายซะเลยนิ โฮะๆๆๆๆ ปล. อีกอันถึงพี่ ][SeaGirl][ ค่ะ อีเมล์ของเอ๋นะคะพี่ aey_tha@yahoo.com แล้วเอ๋จะเฝ้ารอเมล์จากพี่นะจ๊ะ :) จากคุณ : PunkY จัง(สุดสวย) - [ 12 ส.ค. 46 16:48:53 A:213.242.139.226 X: ]

ความคิดเห็นที่ 88 อื้มม ไม่ได้รู้เรื่องแม่เจ้าเอกว่ะ ตอนนั้นน่ะ ไม่นึกว่าขนาดนั้น จากคุณ : กลัวที่หนาย - [ 12 ส.ค. 46 22:33:56 ]

ความคิดเห็นที่ 89 รู้แล้วล่ะ ว่าทำไมเจ๊โม๊ะถึงรักใครไม่เป็น แต่เจ๊นะ ว่าก็ว่า มันผ่านไปแล้ว ฟ้าหลังฝนมันสวยงามเสมอนะเจ๊ (แอบมีคติ)ฮ่าๆๆๆ จากคุณ : ][SeaGirl][ - [ 12 ส.ค. 46 23:51:58 ]

ความคิดเห็นที่ 90 สงสัยค่ะพี่โม๊ะว่านังดาวไม่ช่วยพี่เอกทำมาหากินเลยเหรอคะ เฮ่อ... แม่พี่เอกก็นะ มีแบบนี้ด้วย จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 13 ส.ค. 46 00:57:22 ]

ความคิดเห็นที่ 91 รอคอยตอนต่อไปด้วยใจระทึกค่ะ ขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นแฟนคลับพี่โม๊ะด้วยคนนะคะ จากคุณ : salisa - [ 13 ส.ค. 46 01:29:27 ]

ความคิดเห็นที่ 92 อืมมมม.......อ่านอัพเดทล่าสุดแล้วนะจ๊ะ น้องโม๊ะ จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ 13 ส.ค. 46 02:58:44 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ต๊ายยยยยย...คุณ wildscreen.... ขา หยอกเย้ากันรุนแรงไปรึป่าวคะ เล่นกันถึงพระถึงเจ้า เอาละค่ะ บอกแล้วไงคะ พอกันทีคะ...โม๊ะก็เบื่อจะเป็นแม่งแล้ว น้างเอก นางเอิก ในเมื่อคุณ wildscreen ... หยอกเอินกันแบบ แรงมาโม๊ะก็ขอแรงกลับไปบ้างละกันนะคะ (เก็บกดมานานแล้ว)....ไม่ว่ากันนะคะ : P (โม๊ะก็ทำเป็นค่ะแบบเนี๊ยะ : P ...ไม่เห็นยากส์ ) ก็ขอตอบว่า......ใช่ค่ะมาบิณฑบาต (โอ้ยยย คำนี้เขียนยากจัง) จริงๆค่ะ....รู้ได้ไงย่ะ หลวงพี่โม๊ะ ก็มารอบิณฑบาตขอชีวิตคุณ wildscreen ไงละคะ ขอเถอะคะชีวตที่คิดอะไรๆได้แค่นี้หน่ะ หลวงพี่โม๊ะขอเถอะนะคะ เผื่อว่าแผ่นดินไทยจะได้ก้าวไกลขึ้น อย่าอยู่รกแผ่นดินอีกเลยค่ะ คิดได้ไงคะว่าคนที่มาตอนเช้าๆ ต้องมา บิน-ทะ-บาด อย่างเดียว สงสัยจะเป็นฝีเพราะเชื้อรา ที่สมอง ..... : p แบร่่ๆๆๆๆๆๆ ....... ต๊ายยยยยยย กรูร้ายเกินไปป่าวค่ะเนี่ยยยยยยยย จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 13 ส.ค. 46 04:39:57 ]

ความคิดเห็นที่ 94 แอร๊ยยยยยส์ ความเห็นข้างบนหน่ะ...สงสัยว่าโม๊ะจะโดนวิญญานร้ายของนังดาวมันเข้าสิงเอาหน่ะค่ะ...ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะคะ...กรี๊ดดดดด กรูป่าวนะคะ กรูป่าวค่ะ......แอร้ยยยยยส์ ลบได้ลบไปเลยค่ะ ต่อเลยละกันค่ะ.....ก็อย่างที่เล่าไปหน่ะคะ แหมๆๆๆ โม๊ะก็ทั้งบอบทั้งช้ำ ทั้งทางร่างกายและจิตใจเลยสิคะ แต่เอาละค่ะ เพื่อความยุติธรรม โม๊ะก็ต้องขอสารภาพอีกละค่ะว่า โม๊ะก็ไม่ได้สวมบทบาทนางเอกสาว(สวย...ต้องย้ำบ่อยๆ เ้ดี๋ยวลืม)โศก สวยเศร้า ผู้จมปลักอยู่ในห้วงทุกข์ อยู่อย่างเดียวหรอกนะคะ อุ๊ยยย..มันก็ต้องมีกันบ้างละค่ะ ที่บางทีก็คลุ้มคลั่ง อาละวาดรุนแรง ไปตามล้างตามผลาญ ตามตบตี นังดาว..มันบ้าง ก็มีเหมือนกัน แต่ก็มีโอกาสไม่บ่อยหรอกค่ะ ก็บอกไปแล้วไงคะว่า โดยปกติ โม๊ะก็จะอยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัว ไอ้ที่ว่าไปอาลาวาดหน่ะ มันก็แค่ที สองที...แบบว่าวันไหนมันสุดจะทน ก็..เอาสะหน่อยนึง ก็อย่างที่เคยเล่าไว้แล้วในเวอชั่นแรกไงคะ....ตำนาน สาวสวยในชุดดำ ที่ใส่ชุดหนังสีดำ คร่อม ฮาเล่ เดวิสัน ของคุณน้องแซแร่ บุกไปตบตีนังดาวถึงอพาร์ทเม้นท์(ของมัน)......โม๊ะขออนุญาตไม่เล่าซ้ำนะคะ เพราะเคยเล่าไปแล้ว แต่ส่วนใหญ่ มันก็ทุกข์ทรมาน ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า...อดทนมาได้ จนครบรอบ 1 ปีเต็มๆหน่ะคะ ตามที่หมายมั่นตั้งใจไว้ ชีวิตมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย.....ก็เลยมานั่งรวบรวมสติ สัม-ปะ-ชัน-ยะ เท่าที่ทำได้ละนะคะว่า จะจัดการกับชีวิตของตัวเองยังไงต่อไปดี ตอนนั้นโม๊ะก็เลยคิด(มั่นใจหนักแน่นค่ะ)ว่า ยังรักพี่เอกแน่นอนค่ะ ....เลยคิดต่อไปอีกว่า ถ้ารักแล้วต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้ต่อไป โม๊ะเองก็ทนตัวเองไม่ได้ แต่ถ้าจะต้องมีชีวิตต่อไปโดยไม่มีพี่เอกอีกเลย โม๊ะจะอยู่ได้อย่างไรละคะ......อย่ากระนั้นเลยค่ะ... แน่วแน่มั่นใจกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ล่อของแรงสะเลยกรู...DRANO เลยค่ะ.........พอกันทีกับความรัก กับชีวิตที่ไม่มองไม่เห็นทางออก ที่สำคัญครั้งนี้โม๊ะจะพลาดไม่ได้อีกแล้วละค่ะ เพราะถ้าโม๊ะพลาดอีก มิวายต้องกลับมาวนเวียนอยู่ใน วังวนของความทุกข์ที่ดูเหมือนไม่มีวันจบสิ้นอีก.....กร้ากกกกก (หัวเราะกับตัวเอง อย่างบ้าคลั่ง) ...."กรูนี่ละคะ จะเป็นคนจบมันด้วยตัวของกรูเอง...พอกันที" ก็จัดแจงเอาดราโน่ นี่ละค่ะ(มั่นใจว่ารุนแรงที่สุด เท่าที่จะหาได้) แหมๆๆขนาด เศษอาหาร เศษกรวดหินดินทราย ...พี่โน่(ดราโน่) เค้ายังละลาย ละเรียบราบคาบ ประสาอะไรกับอีโม๊ะ อ้าววว กรูก็คนเหมือนกันนี่คะ มีเลือดมีเนื้อค่ะ ...ท้องไส้เนื้อๆ นี่มันจะทนไหวได้ยังไงละค่ะ.....อุ๊ยยยยย ก็เลยผสมเครื่องดื่ม ค๊อกเทล ให้กับตัวเองค่ะ โดยมีส่วนผสมกับน้ำยาล้างส้วม ดราโน่ เป็นส่วนผสมหลัก...... เรื่องราวหลังจากนั้น โม๊ะก็เล่าไปแล้วเช่นกันค่ะ...ก็ขออนุญาตไม่เล่าซ้ำนะคะ...... จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 13 ส.ค. 46 05:30:28 ]

ความคิดเห็นที่ 95 คุณ131 ขา แน่ใจนะค่ะว่าอยากฟัง เรื่องมันเสร้านะค่ะ แต่เดี้ยนก็เบลอๆนิดๆค่ะวันนั้น(แหมคนฆ่าตัวตายนะค่ะ) ตอนหลังก็พยายามปะติดปะต่อ ...ผิดพลาดประการใดขออภัยอดีตสามี กับ ผู้หญิงใจร้าย คนนั้นไว้ด้วยค่ะ เหตุเกิดราว4ทุ่มเศษค่ะ เดี้ยนอยู่บ้านคนเดียว เค้า2 คนออกไป...สวีตกันค่ะ วันนั้นก็ทาน Drano ค่ะ(สอบถามกันเองนะค่ะว่ามันคืออะไร)หมายปลิดชีพตัวเอง.. ตอนนั้นเดี้ยนหมดสติไปแล้วนะค่ะ มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนนางพยาบาลมาตบหน้าเดี้ยนค่ะ พร้อมกับมีสายยางเส้นใหญ่ขนาดนิ้วก้อย แหย่อยู่ที่จมูก แล้วเดี้ยนก็อ้วกแตกเอาเป็นเอาตาย ....สิ่งที่ได้รับฟังมาก็คือ...หลังจากเค้ากลับมาบ้านค่ะ.มาพบร่างอันแน่นิ่ง(ไม่รู้ตอนนั้น นอนสวยป่าวด้วยสิ)เค้าก็ตกใจค่ะ เลยโทรไปหาเพื่อนชาวมะริกัน ของเดี้ยน...ว่าจะทำไงดี (ตอนนั้นราวๆ 5ทุ่ม)เพื่อนดี้ยนเลยบอกให้เค้าเรียก911ค่ะ แล้วเพื่อนเดี้ยนก็ไปรออยู่ที่โรงพยาบาล(มาทราบที่หลังค่ะ เค้ามาสารภาพว่า แอบรัก และสงสารเดี้ยนมานานแล้ว) ตามหาทุกโรงพยาบาลรัศมี 10 ไมล์ ก็ไม่มีคนไข้ชื่อ คันโม๊ะจังค่ะ...เค้าเลยโทรเรียก911เอง ตอนนั้นเดี้ยนแอบรู้สึกตัวนิดหน่อยค่ะ แต่ความรู้สึกมันเบลอๆมาก แอบนึกว่าว้ายยยทำไม เมริกามีงานวัดด้วยย่ะ แสงไปแว๊ปๆ คนมุงกันเพียบ ใครบอกฝรั่งไม่ยุ่งเรื่องชาวบ้านย่ะ ขอเถียง..จำได้ว่า รถ แอมบูแลนด์ มาหลายคัน แล้วก็มีรถ ดับเพลิงมาด้วย เต็มไปหมด... เดี้ยน รีจิส เข้าโรงพยาบาลตอน เกือบตี3 ค่ะ เพื่อนๆใช้สมองคำนวนดูสิค่ะว่า 4 ชั่วโมงนั้น เค้าทำอะไรกันอยู่ล่ะค้าาาาาา...ค่ะ ก็มาสอบถามกันตอนหลัง เค้าก็สารภาพ อย่างหน้าชื่นตาบานค่ะ หมายจะส่งเสริมให้เดี้ยนทำการ..สำเร็จตามที่ตั้งใจค่ะ..... แถมนิดนึง..พอตื่นมาก็เบลอค่ะ (ราวๆ6โมงเช้า)ความรู้สึกตอนนั้นคิดถึงเค้าจังค่ะอยากกลับบ้านไปหาเค้า..ก็เลยเดินออกจากโรงพยาบาลค่ะ เดินเรื่อยเปื่อยเหมือนเพลงพี่ใหม่..เจริญปุระ จริงๆค่ะ เพราะไม่รู้ไดเรคชั่น จริงๆอยากแต่จะกลับบ้าน....บังเอิญไปเจอฝรั่งคนนั้นกลางทาง ค่ะเค้ากำลังมาเยี่ยมพอดี สรุปว่า....เดี้ยนเดินแก้ผ้าออกจากโรงพยาบาลมาค่ะ ใส่เสื้อที่เป็นกระดาษ แล้วคลุมผ้าห่มของโรงพยาบาล เดินออกมา ไม่ได้ใส่กางเกง ทุกวันนี้ก็เก็บเสื้อตัวนั้น กับผ้าห่มเล็กๆ เอาไว้ค่ะ ไว้แทงใจตัวเอง เป็น2ในสมบัติ ที่รักที่สุดในชีวิตค่ะ ว้ายยยยยยยยยเศร้าจัง จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 13 ส.ค. 46 05:35:16 ]

ความคิดเห็นที่ 96 เห็นมั้ยค่ะ.....เดี๋ยวนี้เดี้ยนเฉียวฉลาดขึ้นแล้วนะคะ...(ขอบอกค่ะ) รู้จักไปหา ขุดขุ้ยของเก่าๆขึ้นมา ปะติดปะต่อ เพื่อประหยัดแรง...โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆๆ (ภูมิใจ)..... นั่นละคะ....โม๊ะฆ่าตัวตาย มันก็จะปล่อยให้โม๊ะตาย...เฮ้อออออ จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 13 ส.ค. 46 05:39:16 ]

ความคิดเห็นที่ 97 อืม พี่โม๊ะ สู้ๆๆ จากคุณ : ครีมชีส - [ 13 ส.ค. 46 08:42:14 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ฉลาดจ้า........ เศร้าจังนะค่ะเศร้าได้เป็นปีๆเลยนะค่ะความรักนี่ จากคุณ : หยิ๋งแป๋ม (หยิ๋งแป๋ม) - [ 13 ส.ค. 46 08:45:05 ]

ความคิดเห็นที่ 99 กลัวใจผู้ชายพรรค์นั้น เคยบอกว่ารักมาก ข่มขืนและเป็นชายคนแรกที่ได้ฟันน้องโม๊ะ เฮ้อ !!! เศร้า จากคุณ : kaewtabo - [ 13 ส.ค. 46 10:29:45 A:202.133.172.150 X: ]

ความคิดเห็นที่ 100 อ่านแล้วเศร้า.... จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ 13 ส.ค. 46 11:31:00 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ผู้ชายอย่างนั้น เลิกได้เป้นดีที่สุดเค้า เค้าคิดเพียงแค่ตัวเองเท่านั้น รักแค่ตัวเอง คุณโม๊ะเก่งมากค่ะ ที่หลุดพ้นมาจากคนอย่างนั้นได้ จากคุณ : midnight train - [ 13 ส.ค. 46 13:16:53 ]

ความคิดเห็นที่ 102 กลับมาอ่านตอนนี้อีกครั้ง ก็ซึมเศร้าไปด้วยอีกแล้ว หวังว่า คงไม่ไปชงดราโน่ดื่มอีกนะ รสมันคงพิลึกไม่น้อยเลย จากคุณ : ป้าเอม - [ 13 ส.ค. 46 14:03:14 ]

ความคิดเห็นที่ 103 พี่โม๊ะ สู้ๆ เชียร์พี่โม๊ะสุดจายยยย จากคุณ : socrates - [ 13 ส.ค. 46 16:11:34 A:210.86.128.101 X: ]

ความคิดเห็นที่ 104 ก็ถือซะว่าชาติที่แล้วไปทำกรรมทำเวรกับสองคนนี้ไว้ ชาตินี้พี่ก็ได้ชดใช้เค้าหมดแล้วอย่างสาสมใจเลยด้วยซ้ำ ฟ้าหลังฝนงดงามเสมอ จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 13 ส.ค. 46 18:10:22 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ประกาศข่าวด่วน ถึง น้องโม๊ะ เรื่องการนัดประลอง ดวลเพลงกระบี่ ดั ด ช ะ นี เริงรัก ถ้าเป็นไปได้ ขอเปลี่ยนเป็นพรุ่งนี้ (พฤหัส)แทน ถ้าติดขัดอย่างไร กรุณาโทรกลับพี่ ป. ป้า หรือ ออนไลน์มาเม้าท์กันซะดีดีคืนนี้ นะเคอะ แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 46 20:56:09 จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ 13 ส.ค. 46 20:54:29 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ภาค 7 ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L2411822/L2411822.html จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 13 ส.ค. 46 23:18:57 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ไม่ได้อ่านตั้งแต่ภาคแรกอ่ะครับ ใครมีรบกวนบอกลิ้งค์ด้วยครับ สงสารพี่โม๊ะจังเลยครับ จากคุณ : เทป - [ 16 ส.ค. 46 15:58:36 ]