L2411822 คันโม๊ะจังภาค 7 [ปัญหาชีวิต]

ความคิดเห็นที่ 8

เอาละค่ะ...มาเม้าส์ต่อเลยดีกว่านะคะ ก็หลังจากที่โม๊ะรอดชีวิตมาจากการปลิดชีพตัวเอง โดยที่มีพี่เอก และนังดาว คอยนั่งเฝ้าให้กำลังใจให้สมความมุ่งมาดปรารถนา....(แต่ก็ต้องผิดหวัง เพราะโม๊ะดันไม่ตายสมใจ..พวกมัน)

ความรู้สึก...ก็บอกไม่ถูกนะคะ แต่มันทำให้โม๊ะยิ่งมุ่งมั่น ตั้งใจว่า โม๊ะจะต้องพยายามจบเรื่องราวนี้ให้เร็วที่สุด(เพราะชักขี้เกียจพิมพ์ แหะๆๆ จบๆไปเลยดีกว่า) ก่อนที่อะไรจะเลวร้ายไปกว่านี้(จะสายเกินไป) ก็เพราะความรักนะคะ ที่ทำให้โม๊ะเป็นฝ่าย ทนยอมรับความเจ็บปวด เพียงเพื่อหวังจะให้คนที่เรารักมีความสุข แต่ในเมื่อเกิดเหตุการณ์ล่าสุดขึ้น ความคิดความตั้งใจดีๆที่มีให้กับคนที่เรารัก มันก็เริ่มสั่นคลอนหน่ะสิคะ ...พี่เอกรักโม๊ะ?????????????? (ภาษาห่ะไรวะ)

อย่าว่าแต่คนที่เรารักเลยคะ แม้แต่คนที่เราไม่รู้จัก นอนจวนเจียนใกล้ตายอยู่ต่อหน้าต่อตา มนุษย์ปุถุชนคนธรรมดาทั่วๆไป อย่างน้อยๆก็ต้องทำอะไรสักอย่างตามกำลังและความสามารถละคะ....แต่ ผู้ชายคนนึงที่เรารัก (และเค้าก็บอกว่ารักเรา) กับผู้หญิงคนนึง (ที่อย่างน้อยๆก็เคยมีความเป็นเพื่อน) กลับนั่งดูอยู่เฉยๆ เพื่อจะปล่อยให้เราตาย......ได้อย่างเลือดเย็นค่ะ (ไม่ได้มีเจตนาจะตัดพ้อ ต่อว่าหรอกนะคะ กลับรู้สึกขอบคุณด้วยซ้ำไป ที่ช่วยทำให้อะไรๆมันง่ายขึ้น)

โม๊ะเลยตัดสินใจ ใช้สิทธิ์ที่คิดว่า โม๊ะพึงจะมีค่ะ (แต่ไม่เคยคิดว่าจะต้องใช้) ก็แค่...สิทธิ์ของความเป็นคน ....หลังจากที่โม๊ะตัดสินใจแน่วแน่แล้ว ก็เลยรวบรวมความมั่นใจเท่าที่มีในตอนนั้น มันช่างน้อยนิด ถามพี่เอกออกไปว่า "...พี่เอก..ขา ที่ผ่านมา 1 ปีเต็ม โม๊ะทุ่มเท เชื่อมั่นในความรัก และในตัวพี่เอกมาตลอด เท่าที่คนๆนึงจะทำได้ (อาจจะมีเรื่องมีราว รุนแรงกันบ้าง) โม๊ะก็ไม่เคยเลยสักครั้งเดียวที่จะตั้งใจทำให้พี่เอกรู้สึกลำบากใจ แต่โม๊ะว่าตอนนี้มันถึงเวลาแล้วละค่ะ ที่พี่เอกจะต้องเลือกใครสักคนนึง..."

พี่เอกตอบกลับมาค่ะว่า "...พี่เลือกโม๊ะ...พี่จะไปเลิกกับทางนั้น(นังดาว)ให้เด็ดขาด...พี่สัญญา...ฯลฯ " แล้วพี่เอกก็ร้องห่มร้องไห้ ฟูมฟาย มุดเข้าไปหลบอยู่ใน closet (ตู้เสื้อผ้า)... อย่างไร้สติ...

โถ..โถ พี่เอกขา (ก็ผิดคาดกรูหน่ะสิคะ) ทำเอาโม๊ะซึม อึ้งแด่กไปเลยเหมือนกันละคะ ไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือเสียใจ (ดีใจที่ในที่สุดพี่เอกก็เลือกโม๊ะ /แต่เสียใจที่เลือกโม๊ะแล้วพี่เอกต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ )....แต่ที่แน่ๆ โม๊ะทนเห็นพี่เอกอยู่ในสภาพแบบนี้ไม่ได้หรอกค่ะ เพราะโม๊ะรักพี่เอก รักมากเกินกว่าที่จะยอมให้พี่เอกต้องเสียใจ.....ความรัก บางทีมันก็ไม่จำเป็นต้องได้ครอบครองเสมอไปหรอกคะ เพียงแค่ถ้าเรามีชีวิตอยู่ โดยได้รับรู้คอยดูคนที่เรารัก มีความสุขอยู่ห่างๆ เราก็พลอยมีความสุขไปด้วยแล้ว...... โม๊ะเลยตัดสินใจ บอกพี่เอกว่า "...ขอบคุณมากค่ะพี่เอก ขอบคุณจริงๆ .....สำหรับโม๊ะเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว...พี่เอกกลับไปหาคุณดาวเถอะค่ะ โม๊ะจะไปตามทางของโม๊ะเอง....แต่โม๊ะมีเรื่อง จะขอพี่เอกเพียงอย่างเดียว ขอให้พี่เอกกับคุณดาวรักกันมากๆ ให้สมกับที่ คนๆนึงที่รักพี่เอกเท่าชีวิตยอมหลีกทางให้...และขอให้พี่เอกมีความสุข (ท่อนนี้ทำเสียง.....นางเอ้ก นางเอกค่ะ)

แอร้ยยยส์...โม๊ะหน่ะรู้สึกตั้งแต่ต้นแล้วละคะว่า พี่เอกกับอีดาวหน่ะ มันต้องไปไม่กันไม่รอดแหงๆอยู่แล้ว แหมๆๆๆ อีดาวหน่ะมัน ดาราเชียวนะคะคุณขาาาา ส่วนพี่เอกก็แค่ผู้ชายธรรมดาๆคนนึงที่ อีดาวมันใช้แก้ขัด แก้ร่านของมัน ไปอย่างงั้นเองละคะ....สรุปสุดท้ายไม่ได้หลับหูหลับตาเข้าข้างใครละนะคะ ความคิดเห็นส่วนตัวของโม๊ะก็คือ...อีดาว สารเลวมากที่สุดค่ะ กล้าทำความชั่วช้า เลวทรามได้ทุกอย่างโดยไม่คำนึงถึงศีลธรรม จรรยาบรรณ เพียงเพื่อสนองตัณหา ราคะของตัวเอง ....เพราะสุดท้ายแล้วโม๊ะได้บอกกับอีดาวก่อนจากกัน หลังจากที่โม๊ะยอมหลีกทางให้ (โดยการจะย้ายไปอยู่ minesota )ว่า....." คุณดาวขา...โม๊ะฝากพี่เอกด้วยละกันนะคะ ดูแลพี่เอกให้ดี ให้สมกับที่คุณดาวยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้พี่เอกไป ให้สมกับที่โม๊ะยอมเสียสละคนที่รักที่สุดในชีวิต .....ที่ผ่านๆมาโม๊ะอโหสิกรรมให้ แต่ถ้าวันไหนโม๊ะทราบว่า คุณดาวกับพี่เอกต้องเลิกรากันไปเมื่อไหร่ ไม่ว่าจะนานแสนนานแค่ไหน วันนั้นแหละค่ะ โม๊ะคงจะไม่ยอมอีกเป็นครั้งที่2 ..."

หวั๋ยยส์ ...ึ่ซึ่งก็คือวันนี้ไงคะ...ก็ดู้ ดู พวกมันสิคะ กรูอุตส่าห์หลีกทางให้แล้วเชียว ข่าวมันก็มาถึงหูจนได้ ว่าทั้งพี่เอกและอีดาวก็กระเสือกกระสน กลับมาเมืองไทยกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หลังจากที่มันคบกันได้อีกแค่ไม่กี่ปีก็เลิกรากันไป ดู้ ดูมันทำสิคะ......อีดาวชั่วเอ้ยยยย ก็ตั้งแต่ได้ข่าวว่ามันเลิกร้างกันไปแล้ว ตั้งแต่วันนั้นโม๊ะก็ตั้งปณิธานแน่วแน่ค่ะว่า ทุกวันนี้ ก่อนออกจากบ้านไปไหนๆๆๆ อย่างน้อยๆต้องพกเงินใส่กระเป๋าไว้ 500 บาทค่ะ เผื่อบังเอิญไปพบปะจ๊ะเอ๋กับอีดาวเข้าให้ อีโม๊ะจะตบไม่เลี้ยงค่ะ... เป็นไงเป็นกัน....ไม่สนละคะ ว่าหลังจากที่โม๊ะย้ายไปอยู่ มิเนโซต้าแล้ว มัน2คนคบกันยังไงอีท่าไหน ใครผิดใครถูกกรูไม่สนละค่ะ.....ก็เห็นรักกันนักรักกันหนา ถึงขนาดจะปล่อยให้กรูตาย แล้วเลิกกันทำห่ะไรคะ ทามม้ายยยยย ทามมายยยย ...หึ อีดาว..มาเคลียร์ด่วนค่ะ ไม่งั้นเจอที่ไหน แม่(โม๊ะ)ตบไม่เลี้ยงนะคะ...เพราะตั้งแต่วันนั้น ชีวิตกรูก็ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วนี่คะ

อ้อ...ส่วนพี่เอกอดีตรักฝังใจจำของโม๊ะ ก็ทำงานเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินชาย ที่สายการบินแห่งหนึ่ง(เดือดร้อน กรูต้องคอยชะโงก ชะเง้อคอยื่นคอยาวทุกครั้งเวลาจะใช้บริการสายการบินที่ว่า..อ้าว..ก็หลบหน้ามันหน่ะสิค่ะ ไม่อ้าวว ไม่เอาค่ะ ไม่อยากเจอ ก็กรูทำหน้าไม่ถูกนี่นา) และแต่งงานแต่งการ มีครอบครัวอันอบอุ่น(หวังว่านะคะ)กับพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินหญิง สายการบินเดียวกัน....แต่ที่แน่ๆ แหงๆ ก็คือ...เคราะห์ซ้ำ กรรมซัด อีโม๊ะสะเหลือเกินคะ คุณผู้อ่านขาาาา ก็จะอะไรสะอีกละคะ ....ก็โม๊ะหน่ะ ค่อนข้างมั่นใจเหลือเกินค่ะว่า ไอ้ห่ะพี่เอกหน่ะ มันมีบ้านช่องห้องหอ อยู่ละแวกเดียวกัน ไม่ใกล้ไม่ไกล กับบ้านน้องโม๊ะหน่ะสิค๊าาาาา(ในปัจจุบัน) แหมๆๆๆ ก็เคยขับรถขับราสวนกับมันแว๊ปๆ ให้โม๊ะต้องตกอกตกใจเสยฟุตบาทมั่ง จะเฉี่ยวชนเอาชีวิตไปทิ้งบนท้องถนนบ้าง อยู่หลายต่อหลายทีเหมือนกัน.....เอาเป็นว่า พี่เอกขาาาา ไหนๆเราก็บังเอิญมาเป็น เนเบ้อ(เพื่อนบ้าน)กัน ชาตินี้คงหนีกันไม่พ้นจริงๆแล้ว ถ้าว่างๆโม๊ะก็ขอเชิญพี่เอก และภรรยา (ชื่อย่อ น้อง ม.ม้า) มาทานดินเนอร์หรู ที่สวนสวยหลังบ้านโม๊ะกันดีมั้ยคะ เพื่อมาเม้าส์นังดาวว่ามันทำร้ายจิตใจอะไรพี่เอกของโม๊ะไว้บ้าง เอ้ยเพื่อกระชับความสัมพันธ์ ฉันท์คนบ้านใกล้เรือนเคียงหน่ะค่ะ แหมๆๆๆ ลืมตัวไปหน่อย.......ว้ายยย ดินเนอร์เฉยๆนะคะ โน..สวิ้งกิ้ง ค่ะ ไม่อ้าววว ไม่เอาค่ะ

ปกติโม๊ะไม่ชอบลอบกัดใครหรอกนะคะ แหมๆๆๆ แต่เล่ามาถึงตอนนี้แล้วอารมณ์คุกกรุ่น ขุ่นเคืองจังเลยค่ะ เลยขอทำตัวเป็น พี่ยิ่งยงยั่วดารา หรือไม่ก็พี่ต้อย..แอคเน่สะหน่อยนะคะ แบบว่า... บอกใบ้ให้สะใจกันนี๊ดส์นึงว่า อีดาวยอดชั่วหน่ะ ชื่อเล่น (จริงๆ) ของมันขึ้นต้นด้วย อ.อ่าง คะ...ท่านผู้อ่านขาาาาา....

ปล. ใครทราบหรือพอจะเดาได้แล้วขอความกรุณา ไม่ต้องโพสนะคะ....เป็นพระคุณอย่างสูงค่ะ ร่วมมือ(ประสานตีน) กันนี๊ดส์นึง......นะคะ นะคะ
แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 46 06:32:14
แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 46 04:14:07

จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 14 ส.ค. 46 04:08:29 ]