ความคิดเห็นที่ 1 ยังไม่มีใครมาขอเจิมคนแรกก่อนนะคะ คิคิ จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 20 ส.ค. 46 15:48:51 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คนแรกค้า มาเกาะหน้าจอ เตรียมพร้อมเลยคะ จากคุณ : แมวเหมียว (miaonz) - [ 20 ส.ค. 46 16:01:22 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เกาะรอด้วยคนค่ะ สนุกมากเลย อ่านมาทั้งหมดเนี่ย ถึงแม้จะตาลายไปนิด จากคุณ : ajetapple - [ 20 ส.ค. 46 16:17:49 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มากางมุ้งรอแล้วจ้า จากคุณ : อิอิ - [ 20 ส.ค. 46 16:46:40 A:203.118.126.69 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาเร็ว มาเร็ว รออยู่นะ จากคุณ : หนูหริ่ง - [ 20 ส.ค. 46 17:04:36 A:203.144.225.98 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 เอาด้วย รอเหมือนกัน จากคุณ : *คุณหนูPuNcH* - [ 20 ส.ค. 46 18:33:45 ]

ความคิดเห็นที่ 7 รออยู่เหมียนกัน ขนาดเพิ่งมาอ่านไม่นานนะเนี่ย ติดยิ่งกว่าละครอีก ชอบค่ะ จากคุณ : บูรินหมูสีชมพู - [ 20 ส.ค. 46 18:41:09 A:203.113.66.72 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 มารอค่ะ พี่โม๊ะ จากคุณ : แฟนใหม่ - [ 20 ส.ค. 46 20:13:01 A:81.132.99.84 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณเพื่อนๆทุกท่านนะคะ ที่กรุณาให้ความสนอกสนใจกับประสบการณ์ชีวิตจริงที่เน่าเฟะยิ่งกว่านิยายของโม๊ะ...ตอนต่อจากตอนที่แล้วโม๊ะก็เขียนไปแล้วนะคะ (ภาค7 -ความเห็นที่83) แต่ก็มาฉุกคิดถึงเรื่องการควรไม่ควร เพราะเนื้อหา ใจความส่วนใหญ่ ก็คือ..(โม๊ะคิดเอาเองค่ะ) หลังจากที่โม๊ะอำลา อาลัยกับคุณพี่เอก เป็นที่เรียบร้อยแน่นอนแล้วก็มีโอกาสมารู้จักกับคุณพี่เคิ้ล ...แทบจะเรียกได้ว่าเป็นผู้ที่ พยายามมาชดเชยทุกสิ่งทุกอย่างไม่ว่า ความรัก หรือฐานะชีวิตความเป็นอยู่ (ซึ่งค่อนข้างจะ เว่อร์ๆๆๆๆ จนถึงขนาด โม๊ะเอง เกรงว่าผู้คนจะหมั่นไส้) ...จนโม๊ะต้องขอแจ้งลบกระทู้ด้วยตัวเอง แอร้ยยยยส์ ก็กลัวจะหมั่นไส้โม๊ะกันเกินไปหน่ะสิคะ..... แต่สาระที่โม๊ะคิดว่าน่าสนใจของเรื่องราวต่อๆไป น่าจะอยู่ที่เรื่องของความรู้สึกอันละเอียดอ่อนของผู้หญิง(คอมเฟิมค่ะ..ว่าผู้หญิ้ง ผู้หญิง)คนนึง ซึ่งเคยผิดหวังกับความรักครั้งแรก มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะคะที่ผู้หญิงบอบบาง อ่อนแอ และแสนดี (อย่างโม๊ะ)...ผู้ซึ่งถูกผู้ชายคนหนึ่งย่ำยีจิตใจจนแทบเอาชีวิตไม่รอด จะกลับมาเริ่มต้นชีวิต(รัก)ใหม่กับผู้ชายอีกคนหนึ่งได้.....ขอย้ำค่ะว่า ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ...เพราะมันจะมีความรู้สึก เข็ดขยาด หวาดผวา ระแวงระวัง ฯลฯ ...มาคอยทำลายความรู้สึกในด้านดี อยู่ตลอดเวลา...... เอาเป็นว่า...ถ้าเพื่อนๆอยากทราบเรื่องราว โม๊ะก็ยินดีที่จะเล่าสู่กันฟังต่อไปค่ะ....แต่ต้องทำใจกันนิดนึงนะคะ แหมๆๆๆ ก็ย้ำนักย้ำหนานี่คะว่าเรื่องจริง(ล้วนๆ)ไม่อิงนิยาย (มีแต่นิยายละคะ มาอิงชีวิตฉ้าน)...ก็ต้องขอออกตัวกันนี๊ดส์นึงก่อนคะ เพราะเรื่องราวจากนี้ไปนางเอกสาวคันโม๊ะจัง-ระกำรัก จะเปลี่ยนเป็นนางร้าย-ไร้หัวใจ ผู้ซึ่งทำได้ทุกอย่างเพื่อความอยู่รอด....เอาละค่ะ..ถ้ายังยืนยันที่จะให้โม๊ะเล่า เพื่อนๆก็เตรียมท้อง เตรียมไส้ (เอาไว้หมั่น...ไงคะ--หมั่นไส้) กันไว้ให้ดีๆค่ะ .... เมื่อ..ผู้ชายคนหนึ่ง(พี่เอก) กับผู้หญิงคนหนึ่ง(นังดาว) ได้ทำลายโลกสีขาวที่งดงาม ความรู้สึกนึกคิด และจิตใต้สำนึกที่แสนดีของคนๆหนึ่ง(โม๊ะแสนสวย..ไงคะ) จนหมดสิ้นแล้ว...แล้วชีวิตที่เหลือของคนที่ถูกทำร้ายคนนั้นจะดำเนินต่อไปยังไงละคะ....มี 2 ทางเลือก คือยังคงยืนยันหนักแน่น เชื่อมั่นว่า โลกนี้ยังคงเป็นสีขาว สวยงาม สดใส โดยไม่คำนึงว่าจะต้องเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า อีกสักกี่ครั้งกี่หน หรือ เลือกที่จะเข้มแข็ง หยัดยืนเพื่อชีวิตที่เหลือของตัวเอง......ถ้าเป็นคุณๆ .....คุณจะเลือกแบบไหนละคะ จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 20 ส.ค. 46 20:24:12 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หมั่นไส้ไม่ลงหรอกค่ะ มีแต่จะเข้าใจ และ เห็นใจ ป้าเตรียมพร้อมจะรับฟังแล้วนะคะ จากคุณ : ป้าเอม - [ 20 ส.ค. 46 20:41:04 ]

ความคิดเห็นที่ 11 I will pick the latter choice. จากคุณ : Pu-Ja - [ 20 ส.ค. 46 21:05:34 A:147.182.5.50 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 มารอคอยตอนใหม่ค่ะ เป็นกำลังใจให้พี่โม๊ะนะคะ จากคุณ : salisa - [ 20 ส.ค. 46 22:07:41 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เลือกที่จะเข้มแข็งสิคะ :) เรื่องราวน่าติดตามอีกแล้วค่ะ จากคุณ : หญิงฟ้าฟ้า - [ 20 ส.ค. 46 22:26:20 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ส้มก็คงจะเลือกทั้ง 2 อย่างแบบปนๆกันไป คงไม่เอาดีเข้าสู้ฝ่ายเดียวอีกแล้วอ้ะค่ะ ใครดีจะดีตอบ ใครชอบจะตอบแทน ร้ายมาจะร้ายแสน ให้เหมือนแม้นที่ทำมา จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 20 ส.ค. 46 22:26:51 ]

ความคิดเห็นที่ 15 รอแล้วรอเล่า ........... จากคุณ : Tanna - [ 21 ส.ค. 46 00:09:23 ]

ความคิดเห็นที่ 16 โธ่ มีแค่นี้เหรอค่ะ อยากอ่านค๊า อยากอ่าน จากคุณ : lpf - [ 21 ส.ค. 46 01:15:40 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หนูรู้ว่าพี่โม๊ะเลือกแล้ว ถ้าเป็นหนูก็เลือกที่จะเข้มแข็งอ่ะพี่ คนดีๆ มีเยอะแยะ จากคุณ : runtome - [ 21 ส.ค. 46 01:27:42 A:203.113.39.12 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 พี่โม๊ะหนูมาอยู่ไกลแล้วนะคะ แต่รออ่านเรื่องพี่โม๊ะต่อค่ะ ติดตามสุดๆ ถ้าเป็นหนูๆก็เลือกข้อหลัง จากคุณ : Brownie point - [ 21 ส.ค. 46 01:43:43 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ฝ้ายเลือกที่ จะเข้มแข็ง หยัดยืนเพื่อชีวิตที่เหลือของตัวเองอ่ะ ใช่ค่ะผู้ชายอีๆ มีเยอะแยะ ฮือๆๆๆๆๆ แล้วถ้ามันหาไม่ได้ขึ้นมาล่ะ ทำไงดี แต่ก็ต้องเสี่ยงค่ะ ......... จากคุณ : Tanna - [ 21 ส.ค. 46 02:07:48 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาเกาะขอบจอรออ่านต่อค่ะ ^^ จากคุณ : jimkong - [ 21 ส.ค. 46 02:31:57 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาตามอ่านค่ะ จากคุณ : แฟนพันธุ์แท้ (-=.Gay-E-Cha.=-) - [ 21 ส.ค. 46 02:40:34 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มาบอกว่า โล่ง อิอิ จากคุณ : a little fish - [ 21 ส.ค. 46 03:38:01 ]

ความคิดเห็นที่ 23    ค่ะ.....ถ้างั้นโม๊ะขอเล่าซ้ำ  ความเดิมที่โม๊ะแจ้งลบไป อีกครั้งละกันนะคะ ....     ต้องเท้าความกลับไปตั้งแต่ตอนที่ยังติดอยู่ในบ่วงรัก ห้วงเสน่หา(ทุกข์)กับพี่เอกโน่นเลยละคะ   ที่วันๆเอาแต่ร่ำสุราเคล้าน้ำตา  จนไม่เป็นอันทำการทำงาน   ช่วงนั้นก็ขัดสนอีกแล้วหน่ะสิคะ  อย่าว่าแต่เงินจะซื้อสุรามาดื่มย้อมใจเลย  ก็เงินจะซื้อข้าวปลาอาหาร มายาไส้ยังแทบจะไม่มีเลยค่ะ(พี่เอกทำงานคนเดียว)...โม๊ะก็เลยต้องกระเสือกกระสนดิ้นรนหางานใหม่ทำค่ะ...โอ้ยยย ที่ไหนเค้่าจะรับละคะ  เหวอๆ เอ๋อๆ ไร้สติสะขนาดนั้น  ...       อุ๊ยยยย แต่ในที่สุด ยังนับได้ว่า...บุญพาวาสนาส่งค่ะ ก็มีร้านอาหารไทยร้านนึง คุณพี่เจ้าของร้านคงสงสารแกมสมเพช (ต้องกราบงามๆ ขอบคุณไว้ ณ.ที่นี้ด้วยนะคะ) ร้านอาหารไทย แถวๆ hermosa beach ....  ก็เมตตาให้งานทำ  เป็นพนักงานเสริฟแบบ  โม๊ะทาม ( moh-time ค่ะ  อ่านไม่ผิดหรอกค๊า)  ก็เวลาโม๊ะๆหน่ะสิคะ  จะว่า part-time ก็ไม่ใช่   full-time ยิ่งไม่ใช่ใหญ่ (เพราะคุณพี่ผู้หญิงเจ้าของร้าน เค้าจะเสริฟสะเอง เป็นส่วนใหญ่) เอาเป็นว่า วันไหนโม๊ะสร่างเมา พอจะมีสติไปช่วยเสริฟ  คุณพี่เจ้าของร้านก็จ่ายค่าแรงแบ่งทิปให้บ้างตามความเหมาะสม...     อย่างที่บอกละคะว่าช่วงนั้น มันเหวอๆเอ๋อๆ  แต่ก็ยังคงความสวยละมังคะ(เดี้ยนว่าของเดี้ยนเอง...ใครจะทำไมย่ะ)  สวยแบบโศกๆ ซึ้งๆ ....ไอ้ความสวยที่ว่าคงไปตำหูตำตา ลูกค้าฝรั่งคนหนึ่งเข้าให้   ว้ายยยย...ว่าไม่ได้เชียวนะคะ  ขนาดสวยโศก สวยเศร้านี่ละคะ  ฝรั่งคนที่ว่านี่  ก็จ้องโม๊ะจนแทบลืมหายใจเลยเชียวละค่ะ.....ต๊ายยย ตาย ตอนนั้นโม๊ะเองก็กำลังช้ำ รักจะตายมิตายแหล่   จะเอาอารมณ์อะไรที่ไหนไปกระดี๊กระด๊า สนใจละคะ  มารู้ที่หลังว่าเค้าชื่อ "เคิ้ล"....ก็ได้แต่เชิ่ดใส่แม่งลูกเดียวละคะ         อุ๊ยยยยยย  เล่าแล้วอดไม่ได้ค่ะ....ต้องขอเม้าส์แถมนี๊ดส์นึง  ก็บอกแล้วไงคะว่า เห็นสวยๆ โศกเศร้าเนี่ย..หวั๋ยยยส์  ดูถูกไม่ได้นะเค๊อะ..ขอบอก    โอ้ยยยย สารพัดสารพันหนุ่มๆค่ะ คุณหมอ..เอย  ครูบาอาจารย์..เอย    ที่เด็ดสุดๆหล่อล่ำสุดใจขาดดิ้น  สุดหรู สุดเท่ห์ ก็มีโดดเด่นอยู่รายนึงค่ะ  พ่อคุณ พ่อทูลหัว เค้าเอารถลีโม่ (ลีมูซีน) มาทานที่ร้าน บ้อย บ่อยหน่ะสิคะ...คุณขาาาา ( ปากคอสั่นค่ะ...ชักหวั่นไหว) แหมๆๆ  รายนี้โม๊ะก็เลย มีการเลยเถิดไปถึงขนาดแรดตามเค้าไปบ้านหน่ะค่ะ(หลังจากสนิทสนมกันพอควร)  อ้าว อีโม๊ะก็ไม่รู้นี่คะ  ว่าฝรั่งหน่ะ้...พอดินเนอร์ พูดคุย ส่งสายตาปิ๊งๆปั๊งๆ เอาตีนเขี่ยกันเล่นใต้โต๊ะ  กันเสร็จสรรพแล้วถ้าเค้าชวนไปดื่มชา กาแฟกันต่อที่บ้าน   แล้วเราสะแหร๋นตามเค้าไป  มันหมายถึง โอเค้ชิกาแล๊ต กันแล้ว....แม่งงงงง ถึงว่าสิคะ  พอไปถึงบ้านมัน  กรูไม่เห็นกาแฟสักถ้วยนึงค่ะ....คืองี้ค่ะบ้านมันเป็นบ้าน 2 ชั้นนะคะ  ที่หน้าบ้านมันมีป้ายห่ะไร ก็ไม่รู้คะ(ศัพท์ยากๆ โม๊ะก็อ่านไม่ออกสิคะ)  พอเข้าไปมันก็รีบๆๆๆๆ  ชวนขึ้นชั้น 2 ของบ้าน  ตอนนั้นโม๊ะก็ยังไม่ได้เอะใจ  แต่พอนั่งคุย (โดนมันลวนลาม หว่านล้อม เล่าโลมด้วยคำพูด) แม่ง..ชักยังไงๆแล้วสิคะเนี่ย  ต๊ายยยย  ไม่ได้กลัวมันจะปลุกปล้ำหรอกนะคะ  คือเริ่มเอะใจต่างหากค่ะว่า....ไอ้ห่ะฝรั่งคนนี้มันต้องเป็นพวกโรคจิตวิตถารอะไรสักอย่างแหงๆ  ก็ของตบแต่งบ้านมันหน่ะสิคะ แต่ละอย่าง มีแต่อะไรก็ไม่รู้ค่ะ  มีแต่หัวกระโหลก กระดูก รูปผีน่ากลัวๆ  รูปปั้นสยองๆ  ไม้กางเขน ฯลฯ...บ้าบอคอแตก  หยึ๊ยยส์..ดูแล้วขนลุกขนพองสยองเกล้า    แหมๆๆๆ โม๊ะเองก็พอจะมีสมบัติผู้ดีอยู่บ้างละนะคะ  ครั้นจะไป ลุกขึ้นหยิบโน่นจับนี่แล้ววิจารณ์ ถามซอกถามแซก  ก็เกรงจะไม่งาม(ไม่ใช่นิสัย อยู่แล้วด้วย)สมกับเป็นกุลสตรีไทย   ก็ได้แต่นั่งสอดส่ายสายตาสำรวจไปเรื่อย   ไอ้ฝรั่งสุดหล่อก็คงเห็นโม๊ะนั่งนิ่งๆเฉยๆ ไม่มีทีท่าว่าจะยอมให้มันล่วงล้ำเกินเลย(ไม่ให้ท่า)ไปถึงขั้นไหนๆๆๆ   มันก็เลยได้แต่ใช้คำพูดเล้าโลมไป (ว้ายย ยยย  กรูไม่โง่นี่คะ  มีผัวมาตั้งคนนึงแล้ว...ก็แต่ละเรื่องที่มันชวนคุยหน่ะ ไม่พ้นเรื่องเพศเล้ยยยยย)...       โม๊ะก็คุยแบบเลี่ยงไปโน่นไปนี่  เพราะแค่อยากมีเพื่อน (ยังไม่อยากมีผัวใหม่(ชู้)ค่ะ) จนอดรนทนไม่ไหว กำลังคิดๆอยู่ว่าถ้ามันยังไม่หยุดคุยเรื่องพวกนี้ ก็จะขอตัวกลับแล้วละคะ...โม๊ะก็เลี่ยงๆไป  จนไม่รู้จะคุยอะไร  ก็พะเอิ้น..มาสะดุดตาตรงโต๊ะรับแขก...เป็นลังไม้สีโอ๊ค ส้วย สวยเชียวค่ะ  โม๊ะก็นึกว่า..ต๊ายยยยยย  คงเหมือนตามบ้านผู้ลากมากดี  ที่เมืองไทย ที่เค้านิยมเอาหีบโบร่ำ โบราณ ของเจ้าคุณปู่  เจ้าคุณย่า ฯลฯ  มาวางเป็นโต๊ะรับแขก   ก็เลยทักสะหน่อย(หาเรื่องคุย)ค่ะตามมารยาทว่า " โต๊ะนี้ (box) ส้วย สวยนะคะ คุณฝรั่งขาาา "  ......ไอ้ฝรั่งก็ดีอกดีใจจนออกนอกหน้าค่ะราวกับว่ามาเจอคนรสนิยมเดียวกันเข้าให้แล้ว ...  มันก็ตอบมาว่า " it isnt a box ,that's a coffin "  โม๊ะก็ ห๊าาาา  อะไรนะคะ " อ๋อๆๆ coffee???  โอ๊ว เยส  แท๊งค์ กิ๊วๆๆ"  พลันนึกในใจว่า  เฮ้อออ ไอ้เวรเอ้ย ชวนกรูมาแด่ก คอฟฟี่ๆ... ต๊ายยย กรูก็รอตั้งน้าน นาน  กว่าจะได้แด่ก  เออๆก็ดีเหมือนกัน แด่กกาแฟสักแก้ว แล้วจะได้หาเรื่องขอตัวกลับบ้านสะที.....ชักเบื่อๆ        ฝรั่งบอก "ื no!  this's a coffin"  โอ้ยยยยคุณขาาาา  กว่าจะคุยกันรู้เรื่องว่าไอ้โต๊ะนั่นหน่ะ เป็นโลงศพขนาดเล็กของเด็กค่ะ  ก็ต้องยอมตามมันเข้าไปถึงในห้องนอน  ให้มันพาไปดูเตียงนอนของมัน ซึ่งก็คือโลงศพขนาดผู้ใหญ่  สรุปว่า..ตู้ โต๊ะ เตียง บรรดาเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ ฯลฯ ของมัน  ล้วนแล้วแต่..โลงศพทั้งนั้นเลยละคะ มีหลายไซด์ หลายขนาด.......   ย้างงงงค่ะ เท่านั้นยังหลอนไม่พอค่ะ  มาทราบอีกว่า อาชีพของพ่อสุดหล่อของโม๊ะคือ รับแต่งศพค่ะ....ส่วนรถลีโม่ ที่มันขับไปรับอีโม๊ะ ไปดินเนอร์สุดหรู  ให้โม๊ะนั่งเชิ่ดหน้าชูคอเป็นคุณนาย  ก็คือรถขนศพไปสุสานอีกเช่นกัน....มันยังไม่วายบอกอีกนะคะว่า  คืนนี้มันก็ต้องทำงานต่ออีกทั้งคืน เพราะมีอยู่ 2 ศพอยู่ ดาว-สะ-แต (ข้างล่าง) รออยู่  เค้าจะมารับพรุ่งนี้   ความมีน้ำใจของไอ้ฝรั่งคะ มันจะพาลงไปดูศพข้างล่างอีกด้วยนะคะ ถ้าโม๊ะต้องการ.....กรี๊ดดดดดกรี๊ดดดดดกรี๊ดดดดด มาเจออีแบบนี้ แล้วกรูจะอยู่ต่ออีกเหรอค๊าาาาา......อีโม๊ะก็แทบจะกระโดดออกจากทางหน้าต่างของชั้น 2 ละคะ  เพราะไม่อยากเดินลงบันได ไปสวนกับ 2 ศพที่นอนรออยู่ข้างล่าง....กรี๊ดดดดดดดดดด.....เผ่นสิค๊าาาาา   กู๊ดบาย ฟอเอเวอร์เลยค่ะ พ่อสุดหล่อคอฟฟิน  หนอย...กรูว่าแล้ว บ้านเมิงทำไมมีกลิ่นยาฉุนๆ (ฉลาดขึ้นมาเลยเชียวคะ)....เผ่นค่ะ......สุดตีนเลยยยยยย     ปล.เห็นมั้ยคะ ภาษาอังกิดง่าย นี๊ดดดดส์เดียวจริงๆ  ก็ใช้บ่อยๆเจอบ่อยๆสิคะ...แล้วจะจำไม่ลืมจริงๆ  เจอจังๆอย่างโม๊ะไงคะว่า    coffin = โลงศพ  ไม่ใช่  coffee นะคะ....แหมๆๆๆ       แต่ไอ้ฝรั่งคนที่ว่านี่ ยังไม่วายกลับมาตามรบเร้า เชิญชวนโม๊ะไปทานดินเนอร์กับมันอีกหลายต่อหลายหนนะคะ...โม๊ะก็ได้แต่ โอ้ว โน้....ไม่ค่ะ ไม่เด็ดขาด  คิดไปถึงขนาดมือที่มัน เชคแฮนด์  โอบกอดกับกรูก็คง........แหวะ ว้าย วี๊ด ...ก็โม๊ะหน่ะ  กลัวผีสุดใจขาดดิ้นเลยนี่ค๊าาาาา  แล้วนี่ผีฝรั่งอีกตะหาก   สวด นะโมฯ  แล้วมันจะรู้เรื่องมั้ยละคะเนี่ยยยยยยยยย แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 46 04:16:48 จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 21 ส.ค. 46 04:09:45 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขำค่ะ มีต่อไหมค่ะ จากคุณ : Tanna - [ 21 ส.ค. 46 04:49:47 ]

ความคิดเห็นที่ 25 โอยย ขําขี้แตกขี้แตน จากคุณ : Sunset Blvd. (Archawa) - [ 21 ส.ค. 46 05:31:37 ]

ความคิดเห็นที่ 26 LOL..ฮา มากๆๆ แต่เห็นด้วยอย่างแรง กับ "ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ...เพราะมันจะมีความรู้สึก เข็ดขยาด หวาดผวา ระแวงระวัง ฯลฯ ...มาคอยทำลายความรู้สึกในด้านดี อยู่ตลอดเวลา......" จากคุณ : a little fish - [ 21 ส.ค. 46 07:37:35 ]

ความคิดเห็นที่ 27 จากคุณ : *คุณหนูPuNcH* - [ 21 ส.ค. 46 09:11:48 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เศร้า โหด มัน ฮา ชีวิตเจ๊ครบทุกรูปแบบเจงๆค่ะ ^^ จากคุณ : =p o o k p u i= - [ 21 ส.ค. 46 11:11:04 ]

ความคิดเห็นที่ 29 กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก โอ๊ยจุก จากคุณ : นางพิมพิลาไลย - [ 21 ส.ค. 46 12:00:37 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ตอนนี้ ขำมากเลย น้องจ๋า จากคุณ : ป้าเอม - [ 21 ส.ค. 46 12:08:24 ]

ความคิดเห็นที่ 31 LOL .. เลยได้ศัพท์ใหม่มาอีก 1 คำ จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 21 ส.ค. 46 12:20:12 ]

ความคิดเห็นที่ 32 สุดยอดค่ะ ประมาณ Six Feet Under เลยนะคะคุณโม๊ะ 555555555555 จากคุณ : หญิงฟ้าฟ้า - [ 21 ส.ค. 46 12:58:20 ]

ความคิดเห็นที่ 33 555555555555555 คิดเหมือนน้องหญิงเลยยย จากคุณ : กลัวที่หนาย - [ 21 ส.ค. 46 13:16:26 ]

ความคิดเห็นที่ 34 คิดเหมือนพี่ก๊อยเลย จากคุณ : Brownie point - [ 21 ส.ค. 46 14:11:25 ]

ความคิดเห็นที่ 35 คือว่า เพิ่งติดตามอ่านเรื่องของคุณโม๊ะจังนะคะ อ่านแล้วติดก็ไล่อ่านมาเรื่อยๆ แต่ว่ามีปัญหาอยากถามนะคะ ว่าเรื่องต่อจากตอนที่ไปเจอไดอารี่ของ(นัง)ดาวนะคะเป็นอย่างไร และอยู่ที่กระทู้ไหนคะ หาไม่เจอเลยคะ งงๆ คะ เลยไม่ทราบเลยว่าหลังจากนั้นเรื่องเป็นงัยบ้าง มาเจออีกทีก็เป็นตอนที่คุณโม๊ะเดินลงทะเลจะฆ่าตัวตายแล้วอ่ะคะ ถ้าอย่างไร รบกวนบอกหรือเล่าอีกครั้งได้มั้ยคะ เชื่อว่ายังมีอีกหลายคนที่เพิ่งเข้ามาอ่าน แล้วก็อยากติดตามแบบครบทุกรสทุกตอนนะคะ เอ่อ..ขอมากไปหรือเปล่าคะ แต่อยากอ่านจริงๆคะ ขอบคุณคุณโม๊ะจังล่วงหน้าเลยแล้วกันคะ แหะๆ จากคุณ : อยากอ่านมากๆคะ - [ 21 ส.ค. 46 15:00:43 A:203.107.145.182 X: ]

ความคิดเห็นที่ 36 อยากอ่านตั้งแต่ต้นเหมือนกันค่ะ เพิ่งกลับมาจากเกาหลี อยากรู้ว่าชีวิตเจ๊โม๊ะจะเท่าของเราหรือเปล่า แซ่บจริงๆค่ะ จากคุณ : แดร๊กคิวล่าสาว - [ 21 ส.ค. 46 18:46:06 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ha.ha.ha...... จากคุณ : sweetwitchy - [ 21 ส.ค. 46 21:50:13 ]

ความคิดเห็นที่ 38 กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก คอฟฟิน!! ฮาสุดโคตรรรรรรรรร โขวโบกกกกกค่ะ จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ 22 ส.ค. 46 00:27:46 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ตอนต่อหลังจากที่ไปเจอไดอารี่ก็เป็นภาค 5 ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L2393875/L2393875.html แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 46 17:18:11 จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 22 ส.ค. 46 01:11:51 ]

ความคิดเห็นที่ 40 คุณแดร๊กคิวล่าสาว .. เคยทำ link กระทู้ตั้งแต่สมัยพระเจ้าเหาของพี่โม๊ะไว้ที่เวบนี้ คห.4ค่ะ ขออนุญาตไม่โพส link ทั้งหมดเดี๋ยวมันจะลายตาอ้ะค่ะ http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topicstock/L2388290/L2388290.html คห.35 คะ ลองไปเปิดภาค 5 เปิดไม่ได้จริงๆด้วย เป็นไรไม่ทราบค่ะ -_-" เดี๋ยวจะลองเมลล์ไปถามทีมงานดู สงสัย link เสียรึว่าเรื่องราวมันไปกระทบกระเทือนใครก็ไม่รู้เลยไม่ให้อ่าน :p~ จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 22 ส.ค. 46 01:24:28 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ทีนี้ก็ขอกลับมาเล่าเรื่อง คุณพี่เคิ้ลกันต่อเลยนะคะ...ส่วนรายพี่เคิ้ลนี่ แกมีน้ำอดน้ำทนสูงค่ะ ก็ขยันหมั่นเพียร แวะเวียนมานั่งเฝ้าโม๊ะอยู่บ่อยๆ แหมมมมม ก็บอกแล้วไงคะว่าเรื่องราวระหว่างโม๊ะกับพี่เอกตอนนั้นก็ยังคาราคาซังกันอยู่เลยค่ะ แล้วยิ่งมาเจออย่างไอ้มิสเตอร์คอฟฟิน นั่นเข้าอีก โม๊ะก็ยิ่งต้องระแวดระวังมากขึ้นหน่ะสิคะ พี่เคิ้ลก็มามุข มาตรฐานสากลหล่ะค่ะ คือ..รบเร้าชวนทานดินเนอร์( แน่ะๆๆ ดินเนอร์อีกแล้ว ต๊ายย อย่าคิดว่าเดี้ยนโง่นะค๊าา ก็เดี้ยนหน่ะ ดินเนอร์กับฝรั่งทีไร ได้เรื่องทุกที )... จนกระทั่งโม๊ะถึงขั้นแตกหักกับพี่เอก แล้วตัดสินใจจะย้ายไป มิเนโซต้า นั่นละค่ะ ระหว่างที่รอติดต่อกับเพื่อนสาวชาวไทย(สนิทสนมกันมาตั้งแต่มัธยมที่ต่างจังหวัด) ที่มาเรียนต่อปริญญาโทอยู่ที่นั่น และก็จัดการกับเอกสารต่างๆ และตั๋วเครื่องบิน ก็มีโอกาสได้เจอกับพี่เคิ้ลอีก ว้ายยย โม๊ะเองก็ไม่ได้ระริกระรี้บอกพี่เคิ้ลหรอกนะคะว่ากำลังจะย้ายไปอยู่ มิเนโซต้า ....คือกะว่าจะทำเฉยๆแล้วก็หายๆไปเลย.... วั้นนั้นคุณพี่เคิ้ลก็อะไรก็ไม่รู้นะคะ ราวกับว่าจะรู้ว่าโม๊ะจะย้ายไปแล้ว แกก็เลยรบเร้าคะยั้นคะยอชวนโม๊ะไปดินเนอร์อยู่นั่นละคะ...จนโม๊ะชักจะรำคาญ (เป็นสาวสวย ความอดทนต่ำค่ะ นอกจากกับพี่เอกแล้ว จะทนใครไม่ได้เลยยยยย) ก็จะดิน จะเดิ่น ไรกันนักหนาละคะ ร้านที่กรูเสริฟๆอยู่ก็ร้านอาหาร ก็ทำไมไม่แด่กๆสะที่นี่ละคะ ถ้าบริสุทธิ์ใจจริงๆ.......โอ้ยยย รำคาญจังคะ เลยตอบออกไปแบบตริตรองเล็กน้อยค่ะว่า ".....(ตัวเลขค่ะ..เป็นจำนวนเงิน)....(ขออนุญาตไม่เปิดเผยจำนวนนะคะ).....มาสิคะ แล้วจะไปดินน่ง ดินเนอร์ (ขึ้นช้างลงม้า)ที่ไหนโม๊ะก็จะไปค่ะ...." อุ๊ยยยย จำนวนเงินที่บอกออกไปหน่ะ มันมากสะจนคิดว่าน่าจะทำให้พี่เคิ้ล เลิกมาตอแย รบเร้าสร้างความรำคาญแล้วละคะ...ส่วนนึงที่โพล่งออกไปแบบนั้นก็อาจจะเป็นเพราะ ชีวิตช่วงนั้นมันก็อัตคัตขัดสนอยู่ด้วย สมองก็เลยมีแต่เรื่องเงินๆๆๆ .....เอาเป็นว่า ถ้ามันบ้า (มี)ให้ กรูก็บ้า(เงิน)ยอมละวะ แต่บอกแล้วไงคะว่ามันเป็นจำนวนเงินที่มากๆๆๆ .... พี่เคิ้ล..ก็หน้าเสียไปเลยหน่ะสิคะ อาจจะเป็นเพราะความผิดหวังในตัวโม๊ะละคะ ที่มองไม่เห็นความจริงใจของพี่เค้า แล้วยังตีราคาค่าตัว ตัวเองออกมาเป็นจำนวนเงิน .....ว้ายยย แค่ชั่วอึดใจค่ะ พี่เคิ้ลก็ตอบออกมาว่า " โอเค..พรุ่งนี้เจอกัน "........โม๊ะก็ กรี๊ดดดด นึกในใจว่ามัน(พี่เคิ้ล)ต้องบ้าไปแล้วแหงๆค่ะ หรือไม่ก็คงแค่ตอบออกมาเพื่อรักษาหน้าตัวเอง (แหมๆๆ รู้เช่นเห็นชาติ มาเยอะละคะฝรั่งหน่ะ ใช่ว่ามันจะร่ำจะรวยนะคะ) โม๊ะก็เลยสวนกลับไปทันควันเหมือนกันละคะ ..." แคส โอนลี่ นะคะ...(cash only,please!)" แล้วก็เลยถือโอาส สะบัดหน้าสวยๆ เดินหนีออกมาทันที... วันนั้น พูดแล้ว..ก็แล้วกันไปหน่ะคะ ก็ไม่ได้ใส่ใจ ก็อย่างที่บอกไงคะ ต้องขอยอมรับจริงๆว่าฝรั่งหน่ะ โม๊ะเองก็แยกแยะไม่ออกหรอกค่ะ ฝรั่งรวย ฝรั่งจน มันก็ดูเหมือนๆกันไปหมด...แต่กลับมาทบทวนสิ่งที่ทำลงไปอีกที ก็ค่อนข้างรู้สึกไม่ค่อยดี ไม่งาม กับตัวเองยังไงก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะ....แต่ก็เอาเถอะค่ะ หวังว่าพรุ่งนี้ พี่เคิ้ลจะไม่มีเงิน แล้วก็ไม่มา ละกันนะคะ...(ต๊ายยย เดี้ยนแอบๆหวังไว้ เช่นนั้นจริงๆค่ะ)....สาธุ จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 22 ส.ค. 46 03:30:59 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เหอ เหอ เหอ แล้วก็เหอ เหอ เหอ อยากรู้ตัวเลขอ่ะพี่โม๊ะ จากคุณ : *คุณหนูPuNcH* - [ 22 ส.ค. 46 03:40:39 ]

ความคิดเห็นที่ 43 5555 ขำมาก ตอนโลงศพน่ะ ไม่เฉลียวใจมั่งเหรอ น่าสงสารพี่เคิ้ลนะ ต้องมีเงิน ถึงได้ควงสาวสวย โศรก และเศร้า อิ อิ จากคุณ : kaewtabo - [ 22 ส.ค. 46 04:08:17 A:202.133.172.4 X: ]

ความคิดเห็นที่ 44 แล้วมันเท่าไหร่เนี้ย มาเล่าต่อสิค่ะอยากรู้ แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 46 04:50:13 จากคุณ : Tanna - [ 22 ส.ค. 46 04:28:27 ]

ความคิดเห็นที่ 45 อุ๊ยยยยตาย...คุณพี่แก้วขา(#43) จะไปเฉลียวใจอะไรกันละคะ แหมมมมโลงศพฝรั่งหน่ะ เค้าส้วย สวยนะคะ เป็นไม้อย่างดีขัดมันเงาวับๆๆ แล้วยิ่ง..พอมันเปิดฝาโลงให้ดูนะคะ โอ้ยยยบุผ้ากำมะหยี่ แล้วก็ผ้าอะไรไม่รู้ลื่นๆมันๆ งดงามเชียวค่ะ......คุณพี่แก้วก็พูดเป็นเล่นไป มันไม่ได้มีลายเทพพนมอลงกรณ์ นางฟ้านางสวรรค์มาร่ายมารำ รำเซิ้งรำซิ่ง เหมือนอย่างโลงไทยๆ เรานี่ค๊าาา คุณน้อง Tanna #44 ค่ะ...แหมๆๆนี่เจ้โม๊ะหน่ะคนสวยนะคะ..ขอย้ำหน่อยค่ะ แหม้ ทำเอาเจ้เคือง.... หล่อนเห็นชั้นเป็น used car มือสองรึไงย่ะ แล้วสมัยก่อนตอนที่เจ้ประเดิมเอาตัวเองเข้าสู่องค์การการค้าโลกหน่ะ มันเหรียญยูเอสละ 25 บาทเองนะคะคุณน้องขา...เอาเป็นว่าจะคาดจะเดาอะไร ก็อะแว (aware) ไว้บ้างค่ะ.....ว่าสวยย่ะ(ชอบลืมกันเรื่อยเชียว ต้องให้คอยย้ำกันบ่อยๆ) 1000เหรียญหน่ะ นั่นมันเรท ซันเซ็ท บูลาหวาดนะคะ ....กรี๊ดดดดด จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 22 ส.ค. 46 04:55:49 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อั่นแน่ !!! แหม้..รีบมาแก้ไขข้อความเชียวนะคะ คุณน้องTannaขา...เอาละค่ะ โม๊ะขอเล่าต่อเลยละกัน...ตอนนี้ต้องให้ชื่อตอนสะหน่อยค่ะว่าตอน " ถึงเป็นหญิงชั่ว ขายแต่ตัว..หัวใจไม่ขาย " ค่ะ (เอามาจากเพลงลูกทุ่ง) พอเย็นวันรุ่งขึ้น....โม๊ะก็ต้องตกอกตกใจเป็นอย่างยิ่งค่ะ โอ๊ว มาย ก๊อด(เอามือทาบอก)... ก็มาเจอพี่เคิ้ลเค้าป้วนเปี้ยนรออยู่แถวๆร้านที่โม๊ะทำงานแล้วสิคะ โม๊ะก็เลย..ตายห่ะแล้วกรู มันจะมาไม้ไหนอีกละวะทีนี้ ก็คิดว่าเงินหน่ะมันคงจะไม่มีแหงๆ....ทันใดนั้นเอง พอพี่เคิ้ลเห็นโม๊ะ ก็พุ่งปราดเข้ามายื่นซองสีน้ำตาลๆให้ แล้วพูดว่า "ไปทานดินเนอร์กันเถอะ เล็ดส์ โก! "...... ตายๆๆๆๆ แล้วกรูควรจะดีใจหรือเสียใจกันดีละคะทีนี้ ไม่สนละคะขอแง้มๆดูในซองสะหน่อยก่อนแล้วค่อยว่ากัน.....โอ๊วววว...ก็เงินนั่นละคะ (cash only จริงๆ) แต่ก็..ไม่กล้านับหรอกค่ะ...คุณพระช่วย! แล้วโม๊ะจะทำไงดีละคะทีนี้ เงินจริงๆด้วย...เงินก็อยากได้นะคะ แต่............ ตอนนั้่น..มันคิดอะไรไม่ออกละค่ะ มารู้ตัวอีกทีโม๊ะก็นั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ใน บีเอ็มซีรีย์8 ของพี่เคิ้ลสะแล้ว..(ยังดีนะคะ ไม่ใช่รถลีโม่ ที่คุ้นเคย)...โม๊ะก็จำชื่อร้านที่พี่เคิ้ลพาไปทานไม่ค่อยได้ค่ะ ไม่แน่ใจว่าชื่ออะไร แต่เป็นร้านอาหารบนตึกที่หมุนชมวิวทิวทัศน์ของแอลเอ ได้หน่ะคะ .....อุ๊ยยย แด่กอะไรไม่ลงหรอกคะ มันเบลอๆงงๆ ยิ่งกว่าตอนโดนพี่เอกตบหน้าอย่างแรงสะอีกนะคะ ก็มัวแต่ครุ่นคิดไปเรื่อยว่า...แล้วจะอะไร ทำยังไงต่อไปละวะเนี่ยยยย...กรู และแล้ว..ก็ถึงช่วงเวลาระทึกค่ะ พอทานดินเนอร์กันเสร็จสรรพ พี่เคิ้ลก็ชวนไปแด่กคอฟฟี่ที่บ้าน (อีกแล้ว)....ต๊ายยย ไม่ไปก็ไม่ได้นะคะงานนี้ เงินก็รับเค้ามาแล้ว ถึงจะยังไม่ได้นับก็เหอะค่ะ...ก็ต้องเลยตามเลยแล้วละ ก็คิดๆเผื่อทางหนีทีไล่ไว้แล้วว่า ถ้ามันชั่วช้าเลวทราม ผิดท่านักละก็ กรูไม่ยอมสะอย่างค่ะ...ถ้าถึงขนาดนั้นเงินเท่าไหร่กรูก็ไม่สนแล้วละคะ เป็นไงเป็นกัน....อุ๊ยยยย แต่คุณพี่เคิ้ลเค้าก็แสนดี้ แสนดีนะคะ คอยเอาอกเอาใจ ทรีตโม๊ะเป็นอย่างดี ไม่มีทีท่าว่าจะ....ดูถูกเหยีดหยามโม๊ะเลยแม้แต่น้อย โอ๊ว ก๊อด...ทีนี้โม๊ะก็ต้องตกละลึง งึงงัน อีกเป็นคำรบสอง ในรอบวัน ...ก็บ้านพี่เคิ้ลหน่ะสิค่ะ ส้วย สวยค่ะ งดงาม อยู่บนเนินเขาถิ่นผู้ดีมีอันจะกินของแอล เอ โน่นละค่ะ....อีโม๊ะก็เบลอหนักเลยสิคะทีนี้ อะไรกันวะเนี่ยยยย....เป็นบ้านกว้างขวางใหญ่โต นับห้องไม่ถูกค่ะ แล้วก็มีสระว่ายน้ำขนาดมาตรฐาน ฯลฯ...มันอึ้งๆเหวอๆงงๆจริงๆคะ คุณขาาาา โม๊ะก็ได้รับการบอกเล่าจากพี่เคิ้ลว่าอยู่คนเดียวค่ะ มีสุนัขอยู่หนึ่งตัว แต่ช่วงกลางวันจะมีแม่บ้านมาคอยทำความสะอาดให้ แต่ที่โม๊ะขุ่นเคืองที่สุด ก็เห็นจะเป็น คอลเลคชั่นของสะสมของคุณพี่เคิ้ล ที่วางเกลื่อนกราด เค้าหน่ะสิคะ .....เป็นพระพุทธรูปทุกไซด์ ทุกขนาด (แต่ก็ยังให้ความรู้สึกดีกว่าโลงศพ ละนะคะ) มีตั้งแต่ขนาดพระประธาน (ใหญ่มากกก) ไปยันชิ้นส่วนต่างๆ เศียรพระ เศียรเล็ก เศียรน้อย พระหัตถ์ หระกร พระขนง (อะไรก็ไม่รู้ เรียกไม่ถูก)...แหมๆๆ ในฐานะชาวพุทธอย่างโม๊ะ ก็อดที่จะรู้สึกไม่ดี ไม่ได้หรอกค่ะ แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกไป... คุณพี่เคิ้ลเองก็คงเห็นอากัปกริยา สีหน้า ท่าทางของโม๊ะ ก็เลยออกตัวว่าส่วนใหญ่เป็นของทำเลียนแบบ มีไม่กี่ชิ้นเองที่เป็นของออริจินัล แท้ดั้งเดิม....ต้องบอกว่าเกลื่อนกราดจริงๆค่ะ เล่นเอาไปวางตามพื้น ตามทางเดิน ..โม๊ะละเคื้อง เคือง ก็จนไปถึงห้องนอนพี่เคิ้ลเค้าละค่ะ ต๊ายยย เกิดจากท้องพ่อท้องแม่มา ก็เพิ่งจะเคยเห็นบ้านช่องห้องหับของผู้ดีมีอันจะกิน ชัดๆใกล้ชิดขนาดนี้ ก็คราวนี้ละค่ะ...(แต่โม๊ะว่า ไอ้สวยหรู มันก็สวยอยู่หรอกนะคะ แต่มันดู วังเวงๆเหง้า เหงา พิกล) แต่ที่ถูกอกถูกใจโม๊ะที่สุดก็เห็นจะเป็น ห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอนละค่ะ มีจากุซี่ มีห้องอบตัว อะไรต่อมิอะไร .....ต๊ายยยแต่ที่ค้างคาใจ ยังไม่กล้าถามวิธีใช้ก็คือ ไอ้โถส้วมหน่ะ มันมีอยู่2อันคู่กัน แล้วมันจะมีอันนึงที่ดูโล่งๆ ที่กดน้ำแล้วมันจะมีน้ำพุ่งกระฉูด ขึ้นสูงๆใส่หน้า หน่ะคะ เค้าเอาไว้ขี้หรือไว้เยี่ยวค่ะอันนั้น เพราะวันนั้นโม๊ะเผลอไปกดน้ำหน่ะสิคะ แล้วน้ำมันพุ่งใส่หน้าเป็นที่ขยะแขยงยิ่งนัก...(ก็กรูว่าที่แน่ๆ ไม่ใช่โถล้างหน้าแหงๆ) ยี้ๆๆๆๆๆ.....แหวะ ปล.ต้องขอรบกวน ท่านผู้รู้วานบอกหน่อยค่ะ จนถึงวันนี้โม๊ะเองก็ยังไม่กล้าถามพี่เคิ้ลเลยหน่ะค่ะ เกรงว่าเค้าจะหาว่าโม๊ะโง่ เฉิ่ม เชย ...แล้วบ้านที่ฮ่องกง ก็ดันมีโถส้วมคู่ แบบนั้นอีก แหมๆๆๆ ทุกวันนี้โม๊ะก็ยังใช้ไม่เป็นเลยนี่ค่ะ ก็ได้แต่เลี่ยงๆไม่ใช้ เพราะกลัวว่าน้ำจากโถส้วมจะพุ่งใส่หน้าเข้าอีก....ก็รบกวนเพื่อนๆช่วยแนะนำหน่อย ถ้ารู้ว่ามันเปี่ยมล้นไปด้วย คุณประโยชน์ก็จะได้ ซื้อหามาติดตั้งบ้านที่นี่ให้มันดูสมฐานะแบบบ้านผู้ดีเค้ามั่ง....โฮ๊ะๆๆๆๆ จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 22 ส.ค. 46 06:16:59 ]

ความคิดเห็นที่ 47 sunset BLVD..= ชื่อถนน แถว ไทยทาวน์ค่ะ (มาร่วมด้วยช่วยแปลนะ) จากคุณ : น้องนุ่น - [ 22 ส.ค. 46 06:44:26 A:68.122.50.142 X: ]

ความคิดเห็นที่ 48 เขาเรียกว่า Bidet รึเปล่าค่ะ ...แปลเป็นภาษาไทยก้อน่าจะเป็นโถฉี่สำหรับสตรีนะคะ ไอ้ที่น้ำล้างหน้าของคุณโม๊ะนั่นไซร้ .... ก้อเพื่อความสะดวกสบายของคุณโม๊ะละค่ะ... วุ๊ย..... เราเองก้อเลี่ยงๆ ไม่ใช้หรอกคะ เพราะกลั๊ว...กลัว.. จากคุณ : ปูจ๋า - [ 22 ส.ค. 46 06:54:19 A:172.200.209.185 X: ]

ความคิดเห็นที่ 49 ขอบคุณคุณน้องนุ่นค่ะ....แหมๆๆทำไม ไม่บอกเล่าเก้าสิบเพิ่มเติมกับท่านผู้อ่านสักหน่อยละคะว่า ถนนซันเซ็ท ถนนเมลโรส ถนนฮอลลีวู๊ด ช่วงปลายจะขึ้นเนินเขา ย่านๆนั้นหน่ะ พอตกดึกๆกลางค่ำกลางคืน ก็จะเป็นแหล่งค้าประเวณี มีทั้งหญิงทั้งชายมากหน้าหลายตา มีตั้งแต่ สีผิวขาวจั๊ว ยันดำมืดปี๊ดปี๋ แทบจะทุกชาติทุกภาษา ให้เลือกมากมาย..(ถ้ามีโอกาส จะมาเล่าให้ฟังค่ะ ถึงเทคนิคการขายตัวของฝรั่งตามซอกตึก...) เข้ามาอีกครั้งเพราะพอดีนึกชื่อ ตึกร้านอาหารที่หมุนได้ ขึ้นมาได้ค่ะแต่ไม่แน่ใจว่าใช่รึป่าว คุณน้องนุ่นถ้าอยู่ที่แอลเอ ก็รบกวนช่วยมายืนยันอีกทีนะคะ โม๊ะคุ้นๆว่าชื่อ "โบนาเวนเจอร์" รึป่าวค่ะ.... จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 22 ส.ค. 46 07:11:44 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ต้องมาแก้สิค่ะคุณพี่โม๊ะ........น้องฝ้ายนึกอีกทีก็แบบที่คุณพี่ว่าน่ะค่ะ เรื่องนี้มานานมาแล้วนี่ค่ะค่าเงินมันก็น้อยในตอนนั้น แหมมมมม....ตอนที่คุณน้องเขียนไปคุณน้องยังไม่ทันนึกนี่ค่ะว่าเรื่องนี้มันานมากแค่ๆไหนแล้ว พอมานึกอีกทีแก้แทบไม่ทันแน่ะค่ะ (นึกว่าคุณพี่ยังไม่เห็นซะอีกค่ะ) จากคุณ : Tanna - [ 22 ส.ค. 46 07:22:57 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ดี ดี จะคอยติดตามอ่าน จากคุณ : a little fish - [ 22 ส.ค. 46 07:26:01 ]

ความคิดเห็นที่ 52 #46 สนุกมากๆค่ะ ปล. อีโถที่มันโล่งๆ นี่มันคือที่ฉี่ของผู้หญิงค่ะ แล้วน้ำที่มันฉีดขึ้นมาก็เอาไว้ชำระล้างส่วนนั้นของผู้หญิงหลังประกอบกิจธุระน่ะ หวังว่าคงไม่มีชะนีไปประเดิมโถปัสสาวะอันนั้นมาก่อนนะคะ เพราะคุณพี่เคิ้ลลล แกเปงเกย์ไม่ใช่เหรอ ถ้าไม่อย่างนั้นก็แปลว่า น้องโม๊ะที่รัก ได้ลิ้มรส น้ำล้าง...เป็นที่เรียบร้อย //กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ 22 ส.ค. 46 08:58:50 ]

ความคิดเห็นที่ 53 คุณพี่......มันไม่ใช่สำหรับผู้หญิงอย่างเดียวนะค่ะ ผู้ชายด้วยค่ะสำหรับผู้ชายเวลาปลดทุกข์หนักเรียบร้อยแล้วน่ะค่ะ .....สงสัยคุณเคิ้ลลลล คงจะชอบแบบสะอาดสะอ้าน หมดจดน่ะค่ะ จากคุณ : Tanna - [ 22 ส.ค. 46 09:49:30 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ชื่อจริงมันคือโถชำระนคะ ไม่ใช่โถฉี่ ใช้ได้ทั้งชายและหญิง สำหรับชำระนะจ๊ะ ไม่ใช่เอาไว้ฉี่ ผู้หญิงก็ยังฉี่ในส้วมชักโครกนั่นแหละค่ะ แล้วมันก็สามารถขังน้ำได้ด้วย บางบ้านที่มันสะอาดๆมากๆๆๆหน่อย เขาเอาไว้ขังน้ำอุ่นสำหรับแช่เท้ายังได้เลย แต่คงต้องของใครของมันนะคะ ไม่งั้น....อึ๋ยสสสสส จากคุณ : mamui (Ma+ Mui') - [ 22 ส.ค. 46 10:19:56 ]

ความคิดเห็นที่ 55 คุณความรักสีส้มคะ.....ตามหาภาค 5 เจอหรือยังคะ... รออ่านเหมือนกันคะ... มหายไปตั้งนานแล้วละ ตั้งแต่เราเริ่มอ่าน เมื่อ สองอาทิตย์ได้แล้วมั๊ง.... จากคุณ : ปูจ๋า - [ 22 ส.ค. 46 10:25:22 A:172.202.91.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 57 Bidet ใช้ชำระค่ะ ไม่ได้มีไว้นั่งค่ะ ทำหน้าที่เเบบสายชำระบ้านเราค่ะ จากคุณ : azarijamu - [ 22 ส.ค. 46 10:47:43 ]

ความคิดเห็นที่ 58 แหมมมม พี่โม๊ะขาา หนูก็เพิ่งมาน่ะค่ะ ไปเหยียบไทยทาวน์ แค่ 2-3 ครั้งเองค่ะ แถมไปแต่ละทีก็ กลางวันแดดด เปรี้ยง ๆ ตามประสา summer น่ะค่ะพี่ แดดร้อนตับแล่บบบบบบบ เลยค่ะ หนูก็ไม่เคยเดินกลางคืนนะคะเส้นนั้น รู้แต่ว่า น่ากลัวค่ะ ขืนเป็นผู้หญิงแล้วไปเดินตอนกลางคืน ทีนี้แหละค่ะ คุณมืดดด มาฉุดแน่ ๆค่ะ ยิ่งคุณมืดวันๆ ไม่ทำอะไรตกกลางคืน แอบๆ คุยกันอยู่ตรงมุมเสา น่าพิศมัยซะเมื่อไหร่ล่ะคะ ^_^' หนูไม่เคยเดินกลางคืนค่ะ เคยเดินแต่กลางวันค่ะ ส่วนตึกที่หมุน ๆ เอาไว้ หนูไม่รู้ค่ะว่า ชื่ออะไร แต่เดี๋ยวจะถามเพื่อนให้นะคะ จากคุณ : น้องนุ่น - [ 22 ส.ค. 46 11:06:15 A:68.120.91.80 X: ]

ความคิดเห็นที่ 59 เหอๆๆ...เคยอ่านมันว่า ไบเด็ด อายเจงๆ จากคุณ : บีเด้ - [ 22 ส.ค. 46 13:34:02 A:203.113.36.14 X: ]

ความคิดเห็นที่ 60 อายจัง....!! เรียกผิดชื่อ รู้มาแต่ว่ามันเหมาะเฉพาะผู้หญิงน่ะ แบบว่าขี้เกียจโยกย้าย ก็จ่อมที่เดียวไปเลย แต่สำหรับการชำระล้างหลังการ ถ่ายหนัก เนี่ยนะ... เอ่อ....โดยส่วนตัวคิดว่า มันลำบากเกินไป ที่จะลุกจากชักโครก ในขณะที่ขี้ติดตูด พวกผู้ดีเค้าทำกันอย่างนี้เหรอ....งง อ้ะ เกิดขี้มันไหลย้อยจากตรูดระหว่างที่ลุกไปจะทำยังไง - -" คาดว่าคงมีคนน้อยคนที่ทำอย่างนี้ แต่เคยไปจ่อมล้างมาเหมือนกัน มันมีน้ำอุ่นด้วยน่ะ ชอบมาก เวลาล้างแล้วอุ่นตรูดดี ตอนนั้นไปพักที่โรงแรมแมนดารินที่มาเลเซียน่ะ เป็นครั้งเดียวในชีวิต ที่เคยได้ใช้บริการโถชำระแบบนี้ จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ 22 ส.ค. 46 13:49:15 ]

ความคิดเห็นที่ 61 จากคุณ : *คุณหนูPuNcH* - [ 22 ส.ค. 46 14:34:43 ]

ความคิดเห็นที่ 62 อิอิ จากคุณ : กลัวที่หนาย - [ 22 ส.ค. 46 15:16:19 ]

ความคิดเห็นที่ 63 แล้วทุกวันนี้คุณโม๊ะปลดทุกข์กะอันไหนล่ะคะ ? จากคุณ : หญิงฟ้าฟ้า - [ 22 ส.ค. 46 15:59:44 ]

ความคิดเห็นที่ 64 มาขำแบบพี่ก๊อย(กลัวที่หนาย)ด้วยคนครับ อิอิ จากคุณ : เทป - [ 22 ส.ค. 46 16:38:07 ]

ความคิดเห็นที่ 65 มาเล่าต่อเร็วๆนะคะ จากคุณ : ชลันธ์ - [ 22 ส.ค. 46 17:28:37 ]

ความคิดเห็นที่ 66 กำลังนึกภาพตอนน้ำมันพุ่งน่ะพี่ จากคุณ : Brownie point - [ 22 ส.ค. 46 21:40:55 ]

ความคิดเห็นที่ 67 -__-" เจ๊โม๊ะ ขำมาก ถามจริง เวลาเศร้านี่ ร้องไห้เสียงดัง ก๊าก ก๊าก หรือ ฮือ ฮือ อ่ะคะ จากคุณ : ][SeaGirl][ - [ 22 ส.ค. 46 22:22:57 ]

ความคิดเห็นที่ 68 พี่ขาพวกหนูรออ่านต่ออยู่ค่า จากคุณ : jeangirl - [ 22 ส.ค. 46 23:04:49 ]

ความคิดเห็นที่ 69 แอร้ยยยส์...วันนี้ต้องขอเข้ามาเม้าส์เร็วหน่อยนะคะ เนื่องจากโม๊ะมีภารกิจที่จะต้องเดินทางไปเชียงใหม่อีกแล้วละค่ะ...มีบ้านหนุ่มๆ โสดๆ หล่อๆ ล่ำๆท่านใด ที่อยู่เชียงใหม่พอจะว่างให้โม๊ะได้ซุกหัวนอนได้บ้างมั้ยคะ ไม่อยากนอนที่โรงแรมคนเดียวหน่ะค่ะ ว้ายยยย ก็โม๊ะกลัวผีนี่นา...รับรองค่ะว่า โม๊ะยินดีตอบแทนให้อย่างสาสม....อุ๊ยยยยย ขอกระซิบนิดนึงคะ เที่ยวนี้โม๊ะบินเดี่ยว ไปคนเดียวตามลำพังค่ะ(ไชโย) เพราะสามีติดภารกิจต้องไปธุระที่อื่นเหมือนกัน เลยต้องแยกย้ายกันไปทำมาหากิน.... เอาละคะ..มาเม้าส์เรื่องพี่เคิ้ลกันต่อดีกว่า....วันนั้น หลังจากที่พี่เคิ้ล นำโม๊ะเดินชม สำรวจตรวจตรา คะ-รึ-หาด หลังงามจนแทบทุกซอกทุกมุมแล้ว ทำให้โม๊ะหายสงสัยเป็นปลิดทิ้งค่ะ ว่าทำม้าย ทำไม มันมีปัญญาเอาเงินมาให้ตั้งมากมายขนาดนี้....แต่ก็เอาเถอะค่ะ เหนือสิ่งอื่นใดก็คือคุณพี่เคิ้ลหน่ะสิคะ เค้าก็ดี้ ดี ..กริยา มารยาทที่แสดงออกมา ต่อโม๊ะเนี่ยนะคะ ไม่มีอาการดูถูกเหยียดหยามโม๊ะเลยแม้แต่น้อย สุภาพ อ่อนโยน ให้เกียรติ เอาอกเอาใจสารพัด.... คุยกันไปกันมา..โม๊ะถึงได้รู้ว่า คุณพี่เคิ้ลหน่ะ เรียกได้ว่าถึงขนาด เครซี่พวกไชนีส ลุ๊ค เป็นที่สุด พอมาเจอสาวสวยหมวยเศร้า อย่างโม๊ะเข้าให้ ก็เลย...หนึบ...สิค่ะ(ติดหนึบ) ต๊ายยย แต่ที่ขัดอกขัดใจโม๊ะม้าก มาก ก็คือพี่เคิ้ลเค้าไม่รู้หน่ะสิคะว่าโม๊ะหน่ะ เป็นสาวไทยเชื้อสายจีน (ปนลาว) มาจากชนบท ไทยแลนด์....พอโม๊ะบอกว่า " ไอ แอม ไทยๆๆๆ" พี่เคิ้ลก็ " ว๊อดๆๆๆ " อยู่นั่นละค่ะ ดู้ ดูมันสิคะ ประเทศไทยยังไม่รู้จักเลย แล้วจะไม่ให้เคืองได้ยังไงละค๊าาา เดือดร้อนให้โม๊ะต้องมา กล่าวพาดพิง อ้างอิง ไปถึง คุณพี่โป๋ย ภรณ์ทิพย์ นามสกุลอะไรกระดกๆ มิสยูนิเวิ้ด ไนท์ทีน -ไนท์ตี้ ซัมติง (อะไรก็ไม่รู้ละค่ะ จำไม่ได้)...อุ๊ยต๊ายยย จะว่าไปโม๊ะกับพี่โป๋ยนี่คนจังหวัดเดียวกันนะคะ( ก็พี่โป๋ยเค้า อ้างอิงว่าอย่างงั้นนี่คะ...ก็ไม่รู้ทุกวันนี้คุณพี่โป๋ย กลับบ้านเกิดถูกรึป่าว โม๊ะก็ยังไม่แน่ใจ) คุณพี่โป๋ย ต้นตำหรับ(แม่แบบ) พริทตี้ วูแมน หรือไม่ก็ ซินเดอเรลล่า ตัวจริงเสียงจริง......ชื่นชมค่ะ เอาเป็นว่า...ค่ำคืนนั้น บ้่านก็สวย บรรยากาศก็สวย ที่สำคัญที่สุดก็คือ โม๊ะเองก็สวย....แล้วคุณพี่เคิ้ลก็แสนดี สะอีก.....(เซ็นเซอร์ค่ะ)....แล้วมันจะเหลืออะไรละค๊าาาาา อุ๊ยยยย มันเคลิบเคิ้ลม มึนงง หน่ะคะ ก็เลยจำอะไรไม่ค่อยจะได้ ก็ไม่รู้ว่าโม๊ะ " โอ๊ว โน " หรือ " โอ๊ว เย "...อะไร ยังไง แต่ที่แน่ๆ โม๊ะก็เสร็จพี่เคิ้ลแกไปสะแล้วละคะ พอรู้สึกตัว ตั้งสติได้อีกที โม๊ะก็ร่ำร้องจะกลับบ้านท่าเดียว...." หนูจะกลับบ้านๆๆๆ " จนพี่เคิ้ลต้องยอมขับรถมาส่ง พอแยกย้ายกับพี่เคิ้ลเสร็จ ความรู้สึกตอนนั้นมันเลวร้ายมากๆเลยละค่ะ โม๊ะก็ครุ่นคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยต่างๆนาๆ ถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ความรู้สึกมันบอกว่า โม๊ะทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง รู้สึกผิดกับพี่เอก รู้สึกว่าโม๊ะเองช่างแสนเลว ....ถึงขนาดรังเกียจ ขยะแขยงตัวเอง ก็ได้แต่นั่งกอดซองสีน้ำตาล (เต็มไปด้วยเงิน) นั่งร้องห่มร้องไห้...อยู่ในรถหน่ะคะ พอกลับบ้านก็แทบจะเรียกได้ว่า พยาย้าม พยายามอย่างหนัก ที่จะจับตัวเองใส่ตระกร้าลวกน้ำร้อน.....อาบน้ำๆๆ ขัดๆๆ ถูๆๆ น้ำยง น้ำยาห่ะเหวอะไรต่อมิอะไร ที่มีสรรพคุณฆ่าเชื้อโรค เชื้อร้าย อะไรก็ขนๆมาชะล้างตัวเอง...(มันแย่ พอๆกับที่โดนพี่เอกขืนใจครั้งแรกโน่นเลย) เพราะรู้สึกว่าร่างกายของโม๊ะตอนนั้น มันช่างสกปรกโสโครก สะเหลือเกิน...ก็อาบน้ำจนผิวแห้งแสบละค่ะ แต่คราบสิ่งสกปรกตามร่างกายหน่ะมันพอจะล้างออกได้หน่ะสิคะ แต่คราบความรู้สึกสกปรกทางจิตใจนี่สิคะ....กรี๊ดดดดด โม๊ะจะทำยังไงดีคะเนี่ยยยย พี่เอกเหรอคะ...วันนั้นก็ไปค้างกับนังดาวอีกตามเคย เป็นวันแรกในชีวิตค่ะ ที่โม๊ะรู้สึกดีที่พี่เอกไม่กลับบ้าน....เพราะโม๊ะคงไม่กล้าสู้หน้าพี่เอกได้อย่างสนิทใจ......ในที่สุด โม๊ะก็เลยตัดสินใจว่า สมควรจะคืนเงินให้ คุณพี่เคิ้ลไปค่ะ (ทั้งๆที่ สุดแสนจะเสียดาย) แต่อย่างน้อยๆถ้าคืนเงินให้พี่เคิ้ล โม๊ะคงรู้สึกแย่ๆน้อยลง เพราะจะได้ไม่ต้องมีความรู้สึกมาคอยตอกย้ำตัวเองว่าทำตัวไม่ต่างจาก กระ_รี่ ส่วนเรื่องที่เหลือ ก็คงต้องทำใจเอาเอง...แต่สิ่งที่เกิดขึ้นก็เป็นเหมือนการกระตุ้นตัวโม๊ะเองด้วยว่า ต้องไปจากพี่เอกให้เร็วที่สุด เพราะโม๊ะไม่ใช่ คันโม๊ะจังผู้แสนจะบริสุทธิ์ ผุดผ่องของพี่เอกคนเดียวอีกแล้วนี่คะ ...ไม่ใช่สาวสวยแสนดีคนเดิมอีกต่อไป โม๊ะรู้สึกตัวเองว่าสกปรกเกินกว่าจะอยู่สู้หน้าพี่เอกได้อีกค่ะ...พี่เอกขาาาา วันรุ่งขึ้น...โม๊ะก็เลยเร่งรีบจัดแจง ติดต่อพี่เคิ้ล เพื่อมารับซองสีน้ำตาลคืน (ขอย้ำค่ะ...ด้วยความเสียดายอย่างสุดซึ้ง) โดยที่โม๊ะเองก็ไม่ได้บอกได้กล่าวอะไรนะคะ ไม่บอกด้วยซ้ำว่าจะย้ายไปอยู่ มิเนโซต้า...ก็ได้แต่ กู๊ดบาย ฟอร์เอเวอร์ กับคุณพี่เคิ้ลอยู่ในใจ..."ลาก่อนค่ะ ตราบาปของโม๊ะ หวังว่าจะไม่ต้องเจอกันอีกตลอดไป" แล้วก็รีบบอกลาพี่เอก เพื่อบินไป มิเนโซต้า โดยเร็วที่สุด.....พี่เอกขา..โม๊ะลาก่อน ขอเสริมค่ะว่า..โม๊ะเสียดายเงินม้าก มากค่ะ..คุณขา แหมมมม ยังแอบคิดนะคะว่าน่าจะเม้ม จะขยัก ไว้บ้างนิดๆหน่อยๆ แต่ความรู้สึกนี่สิคะ ..อุ๊ยยย มันดันตอกดันย้ำอยู่นั่นละค่ะว่าเพื่อ เกียรติยศ ศักดิ์ศรี บ้าบอคอแตก...ที่มันค้ำๆแยงๆคออยู่ มันก็เลยทำไม่ลงจริง จริ้งงงงง....ก็เลยตัดสินใจว่าถ้าจะคืนก็คืนให้หมดทุกเซ็นต์ ทุกเพนนีค่ะ ถ้าจะไม่คืนก็เก็บไว้ ทั้งหมดเลย แล้วก็ต้องทนแบกรับความรู้สึกว่าตัวเองเป็น กระ_รี่ ไปชั่วชีวิต......เฮ้อออออ.....แหม้..เสียดายจัง จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 23 ส.ค. 46 00:10:18 ]

ความคิดเห็นที่ 70 กระหล่งกระ_รี่อะไรกันคะ เค้าเต็มใจให้นี่นา ถ้าเป็นสามีก้อต้องให้เราอยู่ดี งี้มิเป็งกระ_รี่ กันหมดหรอเจ๊โม๊ เสียดายอ่ะ น้ำยายไหย.......... จากคุณ : แดร๊กคิวล่าสาว - [ 23 ส.ค. 46 00:33:39 ]

ความคิดเห็นที่ 71 คุณปูจ๋าคุณปูเป้ ส้มก็ชื่อนี้นี่แหละค่ะ :) พึ่งจะแจ้งทางทีมงานไปตะกี๊นี้ พอดีพึ่งว่างอ้ะค่ะ ตอนนี้กระทู้ภาค 5 ย้ายไปอยู่ในคลังกระทู้เก่าแล้ว แต่ link ยังเจ๊งเหมือนเดิมไม่แน่ใจว่าจะกู้ข้อมูลกลับมาได้ไม๊ .. ในที่สุดก็เจอเจ๊ซักทีหลังจากคลาดกันมาหลายเที่ยว ไปแอ่วเชียงใหม่อย่าลืมเสวรสหนูอีกนะ ฮือๆ สาลี่ดอยจำไว้ที่กาดโลละถูก อย่าไปหลงคารมคนขายอีกล่ะเจ๊ ปล. เสียดายตังค์ เหอๆ จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 23 ส.ค. 46 00:59:42 ]

ความคิดเห็นที่ 72 เอ่อ คุณแดร็กคิวล่าสาวคะ พี่โมะกะพี่เคิ้ลยังไม่ได้ตกลงว่าจะเป็นสามีภรรยากันเลยค่ะ ตอนนั้นยังออกเดทธรรมดา ถ้าไม่คืนก็มีสิทธิ์ที่เค้าอาจจะคิดว่าเป็นกระ-รี่ เหมือนกันนะคะ จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 23 ส.ค. 46 01:04:01 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ขอโทษค่ะไม่ได้อ่านตั้งแต่ภาคแรก เพิ่งไปอ่านมาเมื่อกี้ค่ะ ขออภัยอย่างแรง นึกว่าคือสามีปัจจุบัน จากคุณ : แดร๊กคิวล่าสาว - [ 23 ส.ค. 46 02:13:41 ]

ความคิดเห็นที่ 74 น้องโม๊ะ...นางเอ๊กกกกกกกกกกกกกก....นางเอก ป็น ป. ป้า หน่อยละด้ายยยยยยยยยยยยยยยยย!!! จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ 23 ส.ค. 46 02:13:56 ]

ความคิดเห็นที่ 75 คุณพี่ ป.เป้า (ป.ป้า)ค่ะ...ทำแบบนี้หมายความว่ากระไรค่ะ แหมๆๆๆ ตั้งแต่ อินไว้ท์เต็ด (invited) โม๊ะ ไปดินเนอร์ที่ร้าน เจนเนอรัล อีเล็คทริค (GE) คราวนั้นละหายหน้าหายตาไปเลยนะค๊าาาา... ต๊ายยย ตอนนี้ผัวหลับ โม๊ะเลยแอบมาขยับเม้าส์ต่อ....ก็หลังจากที่ย้ายไปถึง มิเนโซต้า ...ช่วงนั้นปลายๆปีพอดีค่ะ อุ๊ยต๊ายตาย มาอยู่เมืองนอกเมืองนามาตั้งหลายปี ก็เพิ่งจะมีบุญได้เห็น สโนว์ของจริงก็คราวนี้ละคะ มันขาวโพลน ละลานตาไปหมด...โม๊ะก็ไปขอพักอาศัยกับเพื่อนสาว(คนที่บอก)ชั่วคราวค่ะ ประมาณอาทิตย์เดียว จนกระทั่งไปเช่าชั้นใต้ถุนบ้านของฝรั่ง หนุ่มโสด คนหนึ่งอยู่ที่ Como Ave. ก็ตามอัตภาพค่ะ ค่อนข้างแร้นแค้น .... อาหารประจำของโม๊ะก็คือ มาม่าต้มยำรสกุ้งค่ะ ที่ไปซื้อยกลังมาจากตลาดลาว กินพอประทังชีวิตไปวันๆ ต๊ายยย.... ไอ้แพททริค เจ้าของบ้านสุดหล่อก็ช่างกระไรนะคะ ก็โม๊ะเองละคะ แรกๆก็ดันสะแหร๋นเอง ไปเชิญชวนให้มันชิม ไทย อิน สะแต้นท์ นู๊ดเดิ้ล รสต้มยำกุ้ง กะจะทำตัวเป็น แฟนต้ายุวทูตสะหน่อย แบบว่าเผยแพร่อาหารไทย ให้ชาวโลกได้ลิ้มรส แหมๆๆ แต่ยามยากจนหน่ะ จะทำต้มยำกุ้ง แกงเขียว แกงแดง ฟูล คอร์ส เลิศหรูอลังการหน่ะ มีปัญญาสะที่ไหนละคะ ก็เลย มาม่า นี่ละคะถูๆไถๆไปก่อน มันก็ เปรี้ยวๆแซ่บๆเหมือนกัน...ต๊ายยยย พอมันได้ยัดห่ะเข้าไปเท่านั้นละคะ ก็ไม่รู้ว่าติดใจมาม่า หรือติดใจโม๊ะนะคะ เป็นอันว่าติดอกติดใจเหลือกำลังค่ะ ตั้งแต่นั้นมามันก็เลยชอบมาทุบประตูห้อง เรียกให้โม๊ะมาต้มให้มันแด่ก บ่อยๆ....ซ้ำร้ายแด่กฟรีตลอดเลยหน่ะสิคะ ซื้อก็ไม่ช่วยซื้อ...แหมมมม มันน่าขุ่นเคืองจังเลยค่ะ กรูก็ยิ่งยากจนข้นแค้นอยู่ .... โม๊ะเองก็ได้แต่กล้ำกลืนฝืนทน แล้วแอบนึกๆค่ะว่า ...ไม่เป็นไรๆๆๆ วันไหนกรูหมดความอดทนเมื่อไหร่ ละเมิง จะจับแม่งทำผัว จะได้อยู่ฟรีแม่งสะเลย ประหยัดค่าเช่า..รู้แล้วรู้แรดไป.... ก็พอจะประทังชีวิตได้ราวๆเดือนนึงหน่ะนะคะ ก็เริ่มๆรู้ตัวแล้วละค่ะ ว่าโม๊ะตัดสินใจผิดที่ย้ายมา มิเนโซต้า โอ้ยยยย ก็อากาศมันหนาวเหน็บไปถึงขั้วหัวใจเลยหน่ะสิคะ ผู้คนชาวบ้านชาวช่องเค้านี่ ถ้าไม่จำเป็นไม่ออกมาจากบ้านกันหรอกค่ะ ไอ้แผนการณ์ที่วางไว้ว่าจะมาตายเอาดาบหน้า เหมือนตอนที่มาแอลเอใหม่ๆ มันก็เริ่มเลือนลางสิคะ งานการก็หายากหาเย็น มันไม่ใช่เมืองเศรษฐกิจอย่าง แอลเอนี่คะ ที่หางานง่าย เงินสะพัด...... เงินทองที่พอมีก็เริ่มร่อยหรอลงทุกทีๆ ....โม๊ะก็ไม่รู้จะทำยังไง....ไหนจะค่าเช่าห้องใต้ถุน ไหนจะค่ามาม่า ไหนจะค่าโทรศัพท์ จะเดินทางไปไหนๆๆที ก็ลำบากลำบนเพราะหิมะก็หน้า หนา รถราก็ไม่มี ก็เหมือนมีชีวิตอยู่ไปวันๆ เพื่อรอความตาย....คราวนั้นเป็นครั้งแรกในชีวิตอีกเหมือนกันค่ะ ที่โม๊ะเริ่มท้อแท้ และยอมแพ้กับโชคชะตา จะให้ทำยังไงละคะกลับมาแอล เอ มาหาพี่เอกก็ไม่ได้(ไม่กล้าสู้หน้า) เพื่อนสาวที่มาเรียนต่อ เธอก็เป็นนักศึกษา พ่อแม่เธอก็ส่งเงินมาให้เรียน จะไปเบียดเบียนอะไรเธอมากเข้าก็เกรงใจ ทั้งๆที่เธอเองเป็นคนที่แสนดี้ แสนดีค่ะ มีน้ำใจมากๆ (ตอนหน้าๆ จะขอเล่าเรื่องเพื่อนสาวคนนี้ให้ฟังนะคะ) ที่สำคัญที่พักของโม๊ะ กับเพื่อนสาวคนที่ว่า ก็อยู่ไม่ไกลกัน ห่างกันประมาณ 10 กว่าไมล์ แต่ไอ้เจ้าหิมะแสนสวย มันปกคลุมให้การไปมาหาสู่กัน มันลำบากยากเย็น จนเหมือนว่าอยู่กันคนละโลก........สรุปว่า ตอนนั้นโม๊ะยอมแพ้แล้วละคะ .....ตัดสินใจว่า จะอยู่เฉยๆ อย่างประหยัดที่สุด เท่าที่เงินที่เหลือหมด แล้วชีวิตจะเป็นอย่างไรก็คงต้องแล้วแต่บุญแต่กรรม ไหนๆโม๊ะก็เคยพยายามที่จะฆ่าตัวตายมาแล้ว แต่ไม่สำเร็จ ตอนนั้นก็เคยคิดว่าพระเจ้าท่านคงยังไม่อยากให้เราตาย แต่ถ้าโม๊ะจะต้องมาตายสะที่นี่ ก็ถือสะว่าท่านคงลิขิตมาให้เป็นแบบนี้ละค่ะ....ก็เลยใช้ชีวิตอยู่แบบรอความตายจริงๆ ไม่ดิ้นรน ไม่ขัดขืน ไม่ต่อสู้ฟาดฟัน อะไรกับใครอีกแล้วละค่ะ.......ก็แปลกนะคะ พอคิดได้ดังนั้น มันก็ทำให้รู้สึกปลอดโปร่ง ไม่ทุกข์ ไม่ร้อน ไม่หวาดกลัว ฯลฯ มันโล่งไปหมด ก็อยู่อย่างเฉยชา แต่มีสติเตรียมพร้อมกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น.....จนแทบจะเรียกได้ว่ารอด้วยใจจดจ่อ สะด้วยซ้ำไปค่ะ อยากให้เงินหมดเร็วๆ อยากรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับชีวิตของโม๊ะต่อไป....ตอนนั้น ถ้าจะต้องอดตาย โม๊ะก็จะยิ้มกับมัน จะอดตายอย่างมีความสุข ไม่ทราบนะคะว่าสิ่งที่เกิดขึ้น เรียกได้ว่าเป็นการฝึกฝนจิตใจ ตั้งสติ ตั้งสมาธิ ได้รึป่าว...มันอาจจะเป็นวิธี ที่ไม่ถูกต้องตามหลักการอะไรหรอกนะคะ แต่หลังจากเหตุการณ์ช่วงนั้น มันทำให้โม๊ะรู้จักอีกแง่นึงของความคิดจริงๆ ทำให้รู้สึกว่าความทุกข์ส่วนใหญ่ของมนุษย์ มันมาจากความคิดของตัวเราเอง ตัวเราเองต่างหากที่สร้างมันขึ้นมา ไม่ว่าจะเรื่องของความรัก เงินทอง ชื่อเสียง การต้องการเป็นที่ยอมรับ ฯลฯ บางทีมนุษย์เราเองก็ดิ้นรนมากมาย ต้องการสิ่งเหล่านั้นจนเกินความจำเป็น เกินพอดี...เพียงถ้าเรารู้จักตัวเอง รู้จักกำลังของตัว ไม่ไขว่คว้าอะไรจนเกินกำลัง รู้จักพอ และมีความสุขกับสิ่งที่มีอยู่ ชีวิตเราเองก็น่าจะหาความสุขได้ง่ายขึ้น..........สรุปว่า..เริ่มปลงได้ค่ะ..... ว้ายยยยยยย ตอนนี้นี่ โม๊ะธรรมมะ โม๊ะธรรมโม เกินไปรึป่าวค่ะเนี่ย...แหมๆๆๆ ต้องเข้าใจกันนี๊ดส์นึงละคะ ว่าตอนนั้นคนมันกำลังจะอดตาย มันก็ซ่าส์ไม่ออกหน่ะสิคะ โม๊ะก็ต้องปลงไปตามสถานการณ์ละคะ ....อุ๊ยยย แต่ก็ว่ากันไม่ได้นะคะ โม๊ะเองก็ถือว่าได้อะไรจากความคิดช่วงนั้นเยอะพอสมควรเหมือนกัน แต่แหมๆๆๆ โม๊ะก็มนุษย์ปุถุชน คนธรรมด้า ธรรมดานี่คะ ยังมีกิเลสตัณหา ..ยังมีรัก โลภ โกรธ หลง อยู่บ้างเป็นธรรมดา แต่เอาเป็นว่า...ได้อะไรจากตอนนั้น ก็ทำให้ดีขึ้นเย้อออออะ...ละกันนะคะ ต้องติดตามต่อไปละคะว่านางเอกสาวคันโม๊ะจัง จะผ่านพ้นชีวิตช่วงนั้นมาได้อย่างไร จะถึงขนาดบวชชี เพื่อค้นหาแสงธรรมแห่งชีวิตหรือไม่....โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ ว้ายยย แต่ที่แน่ๆ โม๊ะไม่ตายแหงๆละคะ ก็เป็นนางเอกนี่คะ จะตายได้ยังไงกันคะ ( นางเอก..ตายเป็นด้วยเหรอค๊าาา..ขอถาม? โฮ๊ะๆๆๆๆๆ )...วุ้ยยยย ไม่งั้นไม่มาสะแหร๋นนั่งจิ้มคีย์บอด จนเล็บสวยๆถลอกอยู่นี่หรอกค๊า.. จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 23 ส.ค. 46 06:27:45 ]

ความคิดเห็นที่ 76 แวะมาลงชื่อทักทายค่ะพี่โม๊ะ จากคุณ : Brownie point - [ 23 ส.ค. 46 07:27:00 ]

ความคิดเห็นที่ 77 รอเจ๊โม๊ะจนเช้าเลยนะเนี่ย จากคุณ : แดร๊กคิวล่าสาว - [ 23 ส.ค. 46 08:54:15 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ชอบตอนล่าสุดนี่จังเลยอ้ะ....คุณน้องโม๊ะเจ้าขา มันเป็นความรู้สึกที่ดีดีน่ะ... "อยากให้เงินหมดเร็วๆ อยากรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับชีวิตของโม๊ะต่อไป.... ...ตอนนั้น ถ้าจะต้องอดตาย โม๊ะก็จะยิ้มกับมัน จะอดตายอย่างมีความสุข" ทรนงกับชีวิตมากๆ...แกร่งกล้าประดุจคูโบต้า ปล. เมื่อคืนไป ICQ มา ขอโบกกก ว่ามีแต่...ผู้ชายชนิดพิเศษ เปิดน้ำชาไว้ ยังเหลือกว่าครึ่งขวด ว่างๆไปแด๊นส์กันด้ายยยยนะคะ จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ 23 ส.ค. 46 10:11:48 ]

ความคิดเห็นที่ 79 น้องคะ ไปชม.คราวนี้ จะมีใครมาหลงเสน่ห์ สาว สวย โศก และแสนเศร้า คนนี้อีกไหมน้า ยังไง ก็ ระมัดระวังตัว ระมัดระวังใจ อย่าใจลอย ขับรถเลยไปหาซื้อสาลี่อีกล่ะ เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ คนสวย จากคุณ : ป้าเอม - [ 23 ส.ค. 46 11:54:26 ]

ความคิดเห็นที่ 80 สนุกดีจัง ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะจ๊ะ เอาหนุ่มเหนือมาฝากด้วยเน้อ จากคุณ : kaewtabo - [ 23 ส.ค. 46 13:25:23 A:202.133.172.180 X: ]

ความคิดเห็นที่ 81 เดินทางดีดีน้อพี่โม๊ะ จากคุณ : *คุณหนูPuNcH* - [ 23 ส.ค. 46 14:45:02 ]

ความคิดเห็นที่ 82 หุหุ จากคุณ : อ้อมป๊ะ (นางพิมพิลาไลย) - [ 23 ส.ค. 46 14:56:10 ]

ความคิดเห็นที่ 83 เจ๊จ๋าหายไปทั้งวันเลยนะ จากคุณ : แดร๊กคิวล่าสาว - [ 23 ส.ค. 46 17:16:25 ]

ความคิดเห็นที่ 84 อิอิ จากคุณ : กลัวที่หนาย - [ 23 ส.ค. 46 19:44:37 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ระหว่างนี้คุณแดร็กคิวล่าก็เล่าเรื่องของคุณให้เราฟังบ้างสิ จากคุณ : ม่ายค่ะ - [ 23 ส.ค. 46 20:45:16 ]

ความคิดเห็นที่ 86 พี่โม๊ะค่ะ หนูสงสัยว่าพี่ตื่นแต่เช้าตรู่ หรือยังไม่ได้นอนค่ะ เวลามานั่งเขียนกระทู้น่ะค่ะ แต่ยังไงแล้วก็ขอขอบคุณนะค่ะ ที่อุตสาห์มานั่งเขียนให้พวกเราหัวเราะกันได้ทุกวัน... จากคุณ : @Laluna@ - [ 23 ส.ค. 46 21:04:52 ]

ความคิดเห็นที่ 87 เดินทางปลอดภัยนะค้า จากคุณ : jeangirl - [ 23 ส.ค. 46 22:25:02 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ตามคำเรียกร้องค่ะ คุณม่ายคุ่ะ จะให้เล่าตั้งแต่แรกเลยไหมคะ กว่าจะจบเห็นท่าจะเป็นร้อยตอนแน่ๆ ว่าแต่คนอื่นเขาจะอยากอ่านเรื่องของเราหรือเปล่า เพราะลีลาการเล่าอาจไม่เร้าใจเหมือนของเจ๊โม๊ะ แต่เชื่อเหอะเรื่องจริง 1000% ขอบอก จากคุณ : แดร๊กคิวล่าสาว - [ 23 ส.ค. 46 22:25:33 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ตั้งแต่เป็นเด็กเรียนมัธยม บังเอิญเกิดมาสวย คิคิคิ จริงๆนะแถมเรียนดี กิจกรรมเด่นจนเป็นดาว(ตก) นักเรียนรุ่นพี่รุ่นน้องทั้งโรงเรียนรู้จักเราหมด ปัจจุบันนี้จบมาแล้วเกือบยี่สิบปีเดินเข้าโรงเรียนเดิม อาจารย์เก่า ๆยังจำชื่อ นามสกุลเราได้เลย ม่ายด้ายโม้ เป็นเด็กดีมาตลอด ขนาดมีหนุ่มรุ่นพี่มาเดินตามจีบเราในโรงเรียน อาจารย์ก็เห็น แต่เราไม่เคยโดนเรียกไปตักเตือน ชีวิตในวัยเด็กวัยรุ่นเมือนเดินอยู่บนก้อนเมฆ สวยงามมีแต่ความสุข มีแต่หนุ่มๆมาจีบแล้วอกหักเพราะเรา ในขณะที่เราไม่เคยรู้จักคำว่าอกหัก ผิดหวัง มีแฟนกี่คนก็ไม่เคยมีใครทำให้เราเสียใจ เลิกรากันไป(เราเป็นฝ่ายบอกเลิก)ก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันจนเดี๋ยวนี้ก็ยังโทรคุยกันบ้าง กินข้าวด้วยกันบ้าง จนกระทั่งเรามาเจอคนที่เราแต่งงานด้วยนี่แหละ ช่วงใช้กรรมเลยหล่ะ ทำให้คนอื่นเขาเสียใจไว้มากทั้งผู้ชาย ทั้งทอมก็มีนะเออ แต่เราไม่เคยให้ความหวังใครเลยนะ จะโทษเราก็ไม่ถูกเนาะ จากคุณ : แดร๊กคิวล่าสาว - [ 23 ส.ค. 46 22:49:33 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ผู้ชายคนนี้เป็นนายทหาร หล่อ คม จมูกโด่ง เท่ สมาท บุคลิกภายนอกใช่เลย ถูกใจเราและสาวๆทั้งอำเภอเลยล่ะ เราเองก็เคยเห็นเขาควงสาวเปรี้ยวจี๊ดผ่านหน้าบ้านเรา แต่ตอนนั้นเราไม่ได้สนใจเขาเลย เราเด็กกว่าเขาเกือบสิบปี ได้แต่มองแล้วพูดกับตัวเองว่า อ๋อ! ผู้หญิงที่จะเป็นคุณนาย เป็นแฟนนายทหารต้องเปรี้ยวแบบนี้หรอ แต่งตัวเก่ง แต่งหน้าจัด ดัดผมหยิกทั้งหัว สมัยนั้นเธอเริ่ดมาก ตอนนั้นเราเข้าเรียนที่ กทม.แล้ว ยังเป็นเด็กกะโปโลอยู่เลย กลับบ้านนอกทีไรก็ได้แต่ข่าวอีตาคนเนี๊ยะ ข่าวกับผู้หญิงทั้งนั้น มีเหยื่อมาให้สุดหล่อเคี้ยวเล่นจนเมื่อยกาม เอ้ย กราม กินเหล้าก็เก่ง การพนันก็ไม่เป็นรองใคร และแล้ววันที่เคราะห์หามยามซวยก็มาถึง จากคุณ : แดร๊กคิวล่าสาว - [ 23 ส.ค. 46 23:08:59 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ชอบประโยคนี้ค่ะ ความทุกข์ส่วนใหญ่ของมนุษย์ มันมาจากความคิดของตัวเราเอง ตัวเราเองต่างหากที่สร้างมันขึ้นมา ไม่ว่าจะเรื่องของความรัก เงินทอง ชื่อเสียง การต้องการเป็นที่ยอมรับ ฯลฯ บางทีมนุษย์เราเองก็ดิ้นรนมากมาย ต้องการสิ่งเหล่านั้นจนเกินความจำเป็น เกินพอดี...เพียงถ้าเรารู้จักตัวเอง รู้จักกำลังของตัว ไม่ไขว่คว้าอะไรจนเกินกำลัง รู้จักพอ และมีความสุขกับสิ่งที่มีอยู่ ชีวิตเราเองก็น่าจะหาความสุขได้ง่ายขึ้น.. เรื่องของคุณโม๊ะเนี่ยน่าจะทำเป็นไดอารี่ อย่างจริงๆ จังๆ นะคะ รับรองมีคนตามอ่านแน่นอน ทำไว้แบบถาวรก็ดีค่ะ จากคุณ : หญิงฟ้าฟ้า - [ 24 ส.ค. 46 00:17:04 ]

ความคิดเห็นที่ 92 แดร๊กคิวล่าสาว เล่าต่อสิคะ กะลังรอ เอียงคออยู่นะ จากคุณ : kaewtabo - [ 24 ส.ค. 46 07:16:56 A:202.133.172.178 X: ]

ความคิดเห็นที่ 93 อยู่เชียงใหม่แล้วค๊าาาาา...ฝนตกพร่ำๆ บรรยากาศช่างน่า..(คิดถึงสามี)..แต่ทำไงได้ละคะ ก็เที่ยวนี้โม๊ะบินเดี่ยวมาคนเดียวนี่คะ สงสัยวันนี้โม๊ะต้องเล่นบทนางเอก ภาพยนตร์เรื่อง เซ็กส์โฟนคนเหงาสาวเชียงใหม่(ชั่วคราว) กับสามีแหงๆเลยค่ะ...... ต๊าย..มาเชียงใหม่คนเดียวก็อดนึกถึงวีรกรรมของพี่บิว (สามีคนปัจจุบัน)ไม่ได้ค่ะ...คือมีอยู่ทริปนึง..ก็อีแบบนี้ละค่ะ...โม๊ะก็มาทำธุรกิจ(เล็กๆน้อยๆ) ตามลำพังคนเดียว...แหมๆๆๆ เวลามาเชียงใหม่เนี่ยนะคะ มันก็ต้องวิ่งวุ่นทั้งวี่ทั้งวัน แถมตอนค่ำๆยังต้องแบกหน้าสวยๆรับเชิญบรรดาผู้ร่วมธุรกิจทั้งหลายแหล่ ออกไปทานมื้อเย็น มื้อค่ำ กันบ้างสิคะ กว่าจะกลับถึงโรงแรมที่พักมันก็ดึกดื่นค่อนคืนแล้ว... มีอยู่ครั้งนึงค่ะ พี่บิวเค้าจับเครื่องบินเที่ยวแรกจากกรุงเทพฯ กะจะมาเซอร์ไพร้เมียถึงเชียงใหม่....ต๊ายยยย ตาย นังเมีย(โม๊ะ) ก็กลับดึกกลับดื่น ก็เลยนอนยังไม่ตื่นหน่ะสิคะ...พี่บิวก็มาเคาะห้องอยู่เป็นนานสองนาน กว่าโม๊ะจะรู้สึกตัว....็่่ไอ้เซอร์ไพร้ มันก็ เซอร์ฯอยู่หรอกนะคะ...แหมๆๆๆ ก็โม๊ะง่วงนี่นา.....พี่บิวก็คงเคือง ก็เลยล่อภาษาเทพรับอรุณกับโม๊ะแต่เช้าเลยค่ะว่า... " อีโม๊ะ เมิงทำห่ะไรอยู่ กรูมาทุบประตูห้องอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง จนแทบจะถีบประตูแล้ว แล้วทำไมไม่ได้ยิน...หะ "....พูดไม่พูดป่าวสิคะ(ไม่รู้บรรดาสามี ของเพื่อนๆเป็นกันบ้างรึป่าวคะ)...พี่บิวก็รีบจัดแจงไปเปิดดูตู้เสื้อผ้า เปิดห้องน้ำ แถมเปิดหน้าต่างชะโงกออกไปดูอีก เหมือนกำลังค้นหาอะไรอยู่ โม๊ะเองก็งัวๆเงียๆ(ยังนึกไม่ทัน)ก็เลยถามออกไปค่ะว่า " หาอะไรอยู่ค่ะ ผัวขา"...พี่บิวก็เลยตอบออกมาหน้าตาเฉยว่า " เมิงเอาผู้ชายไปซ่อนรึป่าว ทำไมกว่าจะมาเปิดประตูห้องได้...ตั้งนาน "....... อุ๊ยยยตายย...กรี๊ดดดดด โม๊ะละโมโห้ โมโหค่ะ พูดแบบนี้มันไม่ให้เกียรติกันเลยนี่นา ...เรื่องของเรื่องที่ทำให้โม๊ะโมโหที่สุดก็คือ ไอ้มุขที่ว่าเอาผู้ชาย(ชู้)ไปซุกไปซ่อน ในตู้เสื้อผ้าหรือใต้เตียงหน่ะ ส่วนใหญ่ก็เห็นแต่ในหนังสือการ์ตูนเล่มละ10บาทย่ะ...แล้วนี้โม๊ะหน่ะ ระดับไหนแล้วยะ หนอยยยยย ดูถูก2เด้งอย่างแรงงงงงงงง .... ตั้งแต่นั้นมานะคะ ถ้าจะเดินทางไปไหนมาไหน โดยลำพังอีก โม๊ะก็ว่าจะพกรูปสามี เอาแบบรูปใหญ่ๆ หน้าตรงๆ ชัดๆหน่อยค่ะ (สัก 6*8นิ้ว) ไว้สัก 2-3 รูป...เอาไปแจกๆ ฝากๆ ให้ยามกับรีเซฟชั่นของโรงแรมค่ะ แปะๆไว้เลยค่ะว่า ถ้าพบเห็นบุคคลดังรูป ต้องสกัดจับ กักตัวไว้ก่อน แล้วรีบแจ้งให้โม๊ะทราบโดยด่วน แบบว่า..ห้ามเข้าก่อนได้รับอนุญาตค่ะ เพื่อสวัสดิภาพของแขก(ของโรงแรม)อย่างโม๊ะ....ทำแบบนี้เลยจะดีมั้ยค่ะ ก็โม๊ะหน่ะ ไม่ช้อบ ไม่ชอบ เลยละคะ...กับเซอร์ไพร้ทุกประเภท...เพราะเซอร์ไพร้ทีไร กรูมักจะซวยทู้กที.....ไม่รู้ทำไม จากคุณ : คันโม๊ะจังสวยสะท้านดอย (ความรักสีส้ม) - [ 24 ส.ค. 46 09:46:25 ]

ความคิดเห็นที่ 94 อิอิ จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 24 ส.ค. 46 09:48:21 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ***คุณความรักสีส้ม*** ภาค5 จะมีทางแก้ใขให้อ่านได้หรือเปล่าคะ ยังรออยู่อย่างใจจดใจจ่อนะคะ แง้ๆ ตอนสำคัญซะด้วยอ่ะ เลยไม่รู้เลยว่าเกิดไรขึ้นอีก ฮือๆ เห็นใจคนยังไม่ได้อ่านด้วยนะคะ ขอบคุณอีกครั้งคะ จากคุณ : คนเดิมความเห็นที่35คะ - [ 24 ส.ค. 46 11:21:56 A:203.170.145.221 X: ]

ความคิดเห็นที่ 96 คห.95 คะทางทีมงานยังไม่ติดต่อมาเลยค่ะ - -' จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 24 ส.ค. 46 12:09:42 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ขำพี่บิวว่ะเจ๊ ก๊ากๆๆๆๆๆ ทีหลังเอามาเม้าท์พี่บิวมั่งนะ :p~ คุณแดร๊กคิวล่าสาว ไม่เล่าต่อง่ะคะ เอียงคอรอฟังตามพี่แกร้วด้วยอีกคน ป้าเอมไปไหนหลานส้มอุส่าห์แว๊บมาเล่นได้ ไม่เจอใครเลย แง๊ จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 24 ส.ค. 46 12:18:46 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ขำสามีคุณพี่โม๊ะจังเลยค่ะ โอ๊ยยยย....ต้องถามว่า คิดได้ไงเนี่ยยย จากคุณ : salisa - [ 24 ส.ค. 46 14:32:23 ]

ความคิดเห็นที่ 99 5555 ระแวงสุดฤทธิ์เพราะมีภรรเมียสวยอย่างคุณโม๊ะนี่คะ :) จากคุณ : หญิงฟ้าฟ้า - [ 24 ส.ค. 46 23:05:47 ]

ความคิดเห็นที่ 100 รออ่านต่อ หุหุ จากคุณ : *คุณหนูPuNcH* - [ 25 ส.ค. 46 02:24:28 ]

ความคิดเห็นที่ 101 คุณแดร๊กคิวล่าสาวมาเล่าต่อนะคะ รอฟังอยู่ค่ะ จากคุณ : a little fish - [ 25 ส.ค. 46 03:03:17 ]

ความคิดเห็นที่ 102 พี่โม๊ะอย่าลืมซื้อสาลี่ดอยมาฝากกันด้วยนะ......เอากิโลละ 10 บาทก็พอ......หุหุ อยากแนะนำให้ไปทานอาหารร้านบ้านไร่ยามเย็น บรรยากาศดีนะเจ้..... เดินทางปลอดภัย อยู่ที่ใหนก็คิดถึงงงงงงงงงงงงงงง จากคุณ : จ๊ะเอ๋ (ใบไม้ที่หลุดลอย) - [ 25 ส.ค. 46 12:12:36 ]

ความคิดเห็นที่ 103 หายเงียบไปเลยพี่โม๊ะ โทรไปตามหาคนหายที่จส.100 ซะเลยดีไม๊เนี่ย รึไปติดหนุ่มเหนือแล้ว เลยไม่กลับมาหาน้องหานุ่งในนี้เนี่ย เวรกรรม จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 26 ส.ค. 46 01:27:39 ]

ความคิดเห็นที่ 104 เจ๊แกคงหาร้านเน็ตที่เปิดตอน 6.00 น. ไม่เจอ เห็นเจ๊ชอบมาโพสต์เวลานั้นอ่ะ จากคุณ : คริคริ - [ 26 ส.ค. 46 13:46:17 A:203.113.35.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 105 อ้าวววววววว มาต่อสิคะ กำลังรออยู่คะ จากคุณ : miaonz - [ 26 ส.ค. 46 13:52:19 ]

ความคิดเห็นที่ 106 อิอิ จากคุณ : ครีมชีส - [ 26 ส.ค. 46 14:19:02 ]

ความคิดเห็นที่ 107 โทรไปตะกี๊ เจ๊โม๊ะพึ่งลงจากเครื่องพอดี๊พอดีเลยค่ะ เห็นบ่นว่าเหนื่อย เรียกแท็กซี่ก็ไม่ยอมไป ของฝากเต็มไปหมด(เย่ๆๆ) คงเข้ามาเล่าต่อตอนดึกๆนะคะ เจ๊บอกว่าขอนอนเอาแรงก่อนค่ะ :) จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 26 ส.ค. 46 15:33:30 ]

ความคิดเห็นที่ 108 มารอค่า พี่นอนให้หายเหนื่อยก่อนนะคะ เด๋วไม่สวยนะ :) จากคุณ : ชลันธ์ - [ 26 ส.ค. 46 19:30:22 ]

ความคิดเห็นที่ 109 Load ช้า อีกแล้ว น้องส้มจ๋า จากคุณ : ม่ายค่ะ - [ 26 ส.ค. 46 22:26:27 ]

ความคิดเห็นที่ 110 พี่ม่ายขอมาน้องส้มจัดให้ค่า แถ่น แทน แท๊นนน .. กระทู้ภาค 9 ค่า ... http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L2430089/L2430089.html จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 27 ส.ค. 46 01:50:16 ]