เริ่มต้นเดือนใหม่อีกแล้ว เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ แป็บๆเดี๋ยวก็จะขึ้นปีใหม่อีก ก็กันยายนเป็นเดือนที่ 9 ของปีแล้วนะ เดือนนี้เป็นเดือนเกิดของหมูแก้วด้วย รู้สึกกลัวๆกับเวลาที่เดินทางเร็วเหลือเกิน จะวันเกิดอีก 1 ปี แล้วนับไปนับมาหมูแก้วรู้ตัวว่าอยู่กับเจ้า H มา 2 ปีครึ่งแล้วนะ แต่เค้าคงแอบอยู่ในตัว 7 ปีแล้วหล่ะ จะเหลือเวลาในชีวิตอีกเท่าไหร่ก็ไม่รู้ เวลาเป็นสิ่งที่ประมาทไม่ได้จริงๆ ผ่านแล้วผ่านเลยไม่หวนกลับด้วย

ช่วงนี้ชีวิตมันแปลกๆ มันดูซึมเศร้า เหงาหงอย หดหู่ และสับสนชอบกลอยู่ คาดว่าเป็นเพราะเครียดๆ กับงานหลายๆงานที่เข้ามาพร้อมๆกัน ช่วงนี้ที่เว็บ kaewdiary.com กำลังจะมีงานใหญ่ คือช่วงทานเจวันที่ 25 กันยา ถึง 4 ตุลา เราได้รับความไว้วางใจให้ไปขายดอกไม้ในงานกินเจที่เยาวราช คนที่ให้เว็บเราไปคือ กรรมการศาลเจ้าเล่งเน่ยยี่ ให้จุดขายดอกไม้ 3 จุด โดยเว็บแก้วจะขายอยู่เจ้าเดียว เห็นว่าให้ขายอยู่ที่วงเวียนโอเดี้ยน ซึ่งหมูแก้วไม่รู้จักหรอกว่ามันอยู่ตรงไหน

ผลกำไรจากการขายดอกไม้ หลังจากหักต้นทุน และ ค่าใช้จ่ายต่างๆแล้ว เราจะนำไปซื้อยาต้านไวรัส HIV ให้เด็กๆที่บ้านแกร์ด้า ลพบุรี งานนี้เป็นงานใหญ่ยักษ์ ต้องใช้แรงงานมาก ต้องรับผิดชอบสูง แต่เว็บแก้วก็เป็นเพียงชุมชน online เล็กๆ คนที่ช่วยงานในเว็บก็เป็นอาสาสมัครทั้งนั้น ทุกคนทำด้วยใจ ไม่เคยมีค่าตอบแทน ดังนั้นหมูแก้วก็อดเครียดไม่ได้ว่าเราจะมีแรงงานไปขายดอกไม้พอรึเปล่านะ งานนี้เป็นงานที่หนัก และ เหนื่อยมาก ต้องมาด้วยใจกันจริงๆ

ขั้นตอน กระบวนการต่างๆในการเตรียมงานมันก็จุกจิก วุ่นวาย ต้องสำรวจราคาดอกไม้ ต้องทำเสื้อให้เป็นสัญลักษณ์ของเว็บ หาเสื้อ หาร้านสกีน และยังมีงานที่ต้องคิดต้องตัดสินใจอะไรอีกมากมาย งานทุกอย่างต้องรอบคอบ แต่ก็ต้องทำเป็นกลุ่ม เป็นทีม ต้องประสานใจของเพื่อนๆให้ได้ ต้องชี้ให้เค้าเห็นถึงประโยชน์ส่วนรวมที่จะได้กับเด็กน้อยที่น่าสงสาร เพื่อให้เพื่อนอดทนกับความเหนื่อย และ ปัญหาจุกจิกต่างๆได้ งานนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ

กำหนดการเดิมช่วงประมาณวันที่ 12 ตุลา เว็บแก้วจะพาเด็กติดเชื้อ HIV มาทัศนศึกษาอีก แต่หมูแก้วเหนื่อย และ กลัวจะทำงานไม่ทัน ก็เลยต้องเลื่อนไป 1 เดือน สรุปว่าเราจะพาเด็กๆเข้ากรุงเทพกัน ในช่วงวันที่ 15 -16 พ.ย เลือกเอาวันใดวันหนึ่ง และเลื่อนงานกีฬาสีที่จะจัดให้เด็กๆ จากเดือนพฤศจิกา ไปเดือนธันวา คิดเสียว่าไปจัดปีใหม่ให้เด็กๆด้วยเลย

เดือนกันยานี้ชีวิตหมูแก้วสับสนมาก เพรางานกินเจมีวันที่ 25 – 4 ตุลา มันชนกับช่วงที่หมูแก้วไปถือศลี 8 ฝึกวิปัสสนา สมาธิ วันที่ 21 – 27 กันยา แถมชนกับงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ที่มี”ต้นกล้า แห่งความหวัง” หนังสือที่หมูแก้วเขียนด้วย โดยมีงานเปิดตัวหนังสือ 27 กันยายน

แรกๆก็กลุ้มนะว่าจะทำยังงัยดี คุณเหมียว เพื่อนรุ่นพี่ ที่จะไปฝึกสมาธิด้วยกันก็เลยเสนอว่า เราโดดมา วันครึ่งคงไม่เป็นไรหรอก คือจริงๆเราต้องอยู่อบรมถึงเที่ยงวันที่ 27 แต่คราวนี้เราจะโดดกลับมาตั้งแต่เย็นวันที่ 25 เพื่อให้ตอนกลางคืนหมูแก้วไปช่วยขายดอกบัวในวันแรกของงานกินเจทัน และ เช้าวันเสาร์ที่ 27 หมูแก้วก็ไปงานเปิดตัวหนังสือที่ศูนย์สิริกิตได้ด้วย หวังว่าจะไม่มีปัญหาอะไรนะคะ

การเลือกไปอบรมสมาธิ เป็นของขวัญวันเกิดให้ตัวเองเป็นสิ่งที่หมูแก้วต้องการทำนะ อยากให้ของขวัญตัวเองบ้าง และคิดว่าการให้เวลา กับ ธรรมะ แก่ตัวเองคงเป็นของขวัญที่ดีมาก แต่ก็แอบๆเครียดว่า ถือศลี 8 เค้าห้ามกินข้าวหลัง 11 โมงนะ วันหนึ่งกินแค่ 2 มื้อเอง กลัวว่าตัวเองจะหิว เลยลองซ้อมอดข้าว ปรากฎว่า 3 วันได้เรื่องเลย รู้สึกซึมๆ โง่ๆ หงอยๆ ชอบกล เหตุการณ์นี้จะเกิดทุกครั้งเวลาที่หมูแก้วอยากผอม หรือ พยายามควบคุมอาหาร สงสัยจะเป็นการลงโทษ ด้วยความผิด เป็นหมูแก้วลืมตัวเอง

เมื่อตัดสินใจเลิกซ้อมอดข้าว ก็พอดี จีด้านัดกินข้าวกลางวัน และ เอื้องพิน สอบเป็นแอร์ได้ด้วย เราเลยไปกินสุกี้ฉลอง เมื่ออดมานานหมูแก้วเลยกินซะเพียบ โดยลืมไปว่าวันรุ่งขึ้นต้องไปหาหมอ พอไปโรงพยาบาล ก็ไปช๊อคอยู่บนตาชั่ง ทำ High break อีกแล้ว ทำไมตัวหนักอย่างงี้ฟ่ะ

พอเข้าไปหาหมอ หมอก็ทักเลยว่า ไปทำอะไรมาหน้าตาเหนื่อยๆ เอ ทำอะไรหว่า ก็ป่าวนี่ มันอาจจะเหนื่อยสะสมมั้ง เพราะช่วงหลังหมูแก้วไปเป็นครูอาสาที่ลพบุรีทุกอาทิตย์ และก็มีเรื่องให้คิดมากมาย ไปเล่าเรื่องงานเรื่องโครงการต่างๆให้หมอฟังด้วยความภูมิใจ แต่หมอไม่ค่อยปลื้มกับวิธีการดำเนินชีวิตของหมูแก้วเลย หมอไม่อยากให้ไปลพบุรีบ่อยๆ เพราะมันโดนแดด(ผู้ติดเชื้อไม่ควรโดนแดด) และมันจะเหนื่อย เพลีย เสี่ยงต่อการติดโรค เช่น วัณโรค โรคผิวหนังเช่น เชื้อรา หิด เหา

หมอไม่อยากให้หมูแก้วไปขายดอกไม้ที่เยาวราช เพราะต้องอยู่ท่ามกลางคนเป็นพัน เชื้อโรคเพียบ(ผู้ติดเชื้อไม่ควรอยู่ในฝูงชน และ ที่แออัด) แถมงานที่เยาวราช ต้องอยู่จน 5 ทุ่ม เที่ยงคืนทุกวันอีก หมอบอกว่า ยาต้านก็ไม่กิน ภูมิคุ้มกันก็ต่ำ แล้วจะทำอะไรนักหนานะ ก็ได้แต่ยิ้มจ๋อยๆไปให้หมอ ก็ถ้าหมูแก้วไม่ทำ แล้วใครจะทำหล่ะค่ะ

หมอเห็นทำหูทวนลม ก็เลยทำหน้าปลงๆเหมือนเคย แล้วเริ่มตรวจร่างกายซึ่งก็ผ่านหมดเหมือนเดิม ต่อมน้ำเหลืองไม่โต ตายังไม่ติดเชื้อ ราไม่ขึ้นปาก ปอดยังปกติ (หมูแก้วไม่ได้บอกหมอว่า เหนื่อยง่ายขึ้นมาก อิอิ) ตุ่มเอดส์ไม่มี จะเป็นก็แค่แพ้ยุง แพ้แมลง แล้วเป็นแผล หมออุตส่าห์ค้นจนเจอ รอยถลอกที่ขา เหตุเกิดเนื่องจาก ผิวมันจะแพ้อะไรง่ายๆ แล้วมันคัน พอไปเกานิดเดียว ผิวที่บางลงมากจากยาป้องกันปอด ก็ทำให้เลือดออก พอเลือดแห้ง มันก็เป็นรอยแผล และจะเป็นแผลเป็นไปตลอด หมอบอกว่าถ้าคันให้ใช้น้ำอุ่นประคบ อืมม มันยากจะห้ามใจนะ เวลาคันเนี่ย

ครั้งนี้หมอตรวจมือด้วยหล่ะ เพราะได้ยินหมูแก้วพูดว่าเด็กๆที่ลพบุรี เป็นหิดกันเยอะ ปรากฎว่ายังไม่เป็น (บางครั้งไปเล่นกลับเด็กๆ แล้วคันมือมากๆๆๆ ก็เสียวๆเหมือนกันนะ) หมอบอกว่า หิด เป็นโรคที่ติดกันง่าย ให้ระวังหน่อย เพราะผู้ติดเชื้อถ้าเป็นอะไรแม้ว่าจะโรคง่ายๆแบบหิด มันก็ไม่ง่ายที่จะรักษาเลยนะ

ตรวจทุกอย่างเสร็จก็กลับบ้าน ระหว่างทาง โทรศัพท์โชว์เบอร์ เพื่อนที่ติดเชื้อคนนึง เห็นเบอร์แล้วเหนื่อยเหมือนกัน แต่ไม่รับก็สงสารเพื่อน เพื่อนคนนี้เค้ามีอาการทางประสาท เพราะไวรัสเคยขึ้นสมอง ช่วงหลังๆนี่เค้าเพี้ยนมากขึ้น 3-4 วันที่ผ่านมาโทรหาหมูแก้วทุกวัน วันละหลายรอบ เพราะเค้าบอกว่า เทพลงมาคุยกับเค้า แล้วมาแนะนำเรื่องยาต้าน

อิอิ เทพ เดี๋ยวนี้ท่านทันสมัยจริงๆ มีความรู้ด้านเอดส์ด้วย หมูแก้วก็ไม่รู้จะทำยังงัย เลยยุส่งว่า งั้นก็ทานสิ จะได้แข็งแรงงัย เพื่อนก็ลังเลเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา หมูแก้วเลยบอกว่า เดี๋ยวเทพท่านโกธรนะ เพื่อนเลยตกลงจะกินยาต้าน หมูแก้วนัดวัน จะพาเพื่อนไป รพ.บำราศ ปรากฎเพื่อนโทรมาบอกว่า มีใครไม่รู้โทรมาหา บอกว่าพระธุดงธ์ ไปเข้าฝัน ให้โทรมาบอกว่าอย่ากินยาเลย ให้อยู่อย่างสงบ เฮ้อๆๆๆๆๆๆๆ ตูจะบ้า ปวดหัวตึบ ก็เลยบอกว่า แล้วตกลงจะเอางัยเนี่ย เพื่อนเลือกที่จะยังไม่กินยา จะรอไปก่อน เอารอก็รอฟ่ะ

หมูแก้วมีเพื่อนชาวเอชที่มีอาการทางประสาท 2-3 คน เห็นแล้วน่าสงสาร กลัวด้วยว่าตัวเองจะเป็นบ้าง ไม่อยากเลยอ่ะ เอดส์นี่มันน่ากลัวจริงๆนะ หมูแก้วไม่อยากบ้า ไม่อยากตาบอด ไม่อยากเน่าเละไปทั้งตัว ไม่อยากมีราขึ้น เศร้าใจจัง ช่วงหลังเพื่อนชาว H โทรมาหาหมูแก้วบ่อย เพราะยา V1 เค้าฟื้นคืนชีพ มาโฆษณาอีก เพื่อนก็โทรมาใหญ่ว่าจริงเหรอ ไปกินกันมั้ย หมูแก้วก็ได้แต่ตอบว่าไม่รู้ แต่เราคงไม่กิน เพราะเราเห็นแฟนเรากินแล้วตาย อยากรู้ว่าเป็นงัยคงต้องลองไปกินเอง หายแล้วค่อยมาบอกเราก็แล้วกันนะ

เมื่อวานวันอาทิตย์หมูแก้วไปช่วยเป็นวิทยากรให้น้องๆที่มาเข้าค่ายเรื่องสารเสพติดและเอดส์ ที่ราชมงคล วิทยาเขตจักรพงษ์ภูวนารถ มีคนเข้าฟังประมาณ 80 คนมั้ง ก็ไปคุยเรื่อง งานอาสา เรื่องเว็บแก้ว เรื่องตัวเอง เอา CD งานสานฝันที่พาเด็กติดเชื้อไปเที่ยวไปฉายด้วย พูดเสร็จ น้องๆเค้าร้องไห้กันหลายคน เขินๆเหมือนกัน แต่หมูแก้วก็ดีใจนะ เพราะตั้งใจไปพูดให้เค้าฟัง พูดนาน เหนื่อยเหมือนกัน แต่ก็มั่นใจว่า ทุกชีวิตที่เข้ามาฟังจะรอดพ้นจากเอดส์ (หมายถึงถ้าไม่ได้เป็นอยู่แล้วนะ) เพราะหมูแก้วยกตัวอย่างทั้งจากตัวเอง และ เพื่อนๆ น้องๆเค้าจะเห็นได้ว่า เอดส์มักจะมาหาคนที่คิดว่าเอดส์เป็นเรื่องไกลตัวนี่หล่ะ ดีใจที่ 1 ชีวิตของเราช่วยได้หลายๆชีวิตนะคะ

เรื่องสับสนอีกอย่างในชีวิตคือ ตอนนี้พ่อมาเยี่ยม หลังจากที่เมื่อ3 เดือนก่อน แม่ และ น้อง ก็เพิ่งมาเยี่ยม หมูแก้วรู้สึกแปลกๆ มันยังงัยไม่รู้ เพราะตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยอยู่ด้วยกัน อาหมูแก้วมีการประชดกลายๆว่า ทีคนอื่นไม่รู้จักเค้ายังไปดูแลช่วยเหลือได้ พ่อ ตัวเองมาน่ะ ก็ดูแลบ้างนะ หมูแก้วเลยต้องงดกิจกรรมต่างๆลง (ทั้งๆที่ช่วงนี้มีงานเยอะมาก มันเลยขัดๆชอบกลอยู่)

เย็นนี้ก็เลยนัดเพื่อนๆมากินข้าวบ้าน บ้านจะได้ไม่เงียบ และ ถือโอกาสคุยงานกับเพื่อนโดยไม่ต้องออกงานบ้านด้วยซะเลย ไปก่อนหล่ะคะ พาพ่อไปเดินเล่นโลตัส ซื้อกับข้าวไว้ทำให้เพื่อนกินเย็นนี้

อ่านรายละเอียดเรื่องการขายดอกไม้ในงานกินเจ เพื่อต่อชีวิตน้องๆๆ ได้ในกระทู้นี้นะคะ สนใจสมัครเป็นอาสาสมัครช่วยงานก็เเชญไดด้เเลย เราต้องการคนเยอะค่ะ จะช่วยทำบุญก็ได้นะคะ

http://kaewdiary.com/webboard/show.php?CateID=0&No=09218