วันนี้นึกไม่ออกว่าจะตั้งชื่อกระทู้กระไรดี รู้แต่ผมมีรูปเก่าๆของเก่าๆมาเล่าสู่กันฟัง ไม่ได้เอามาจากไหนหรอกก็จากเว๊บแถวนั้นมั่งแถวนี้มั่ง ต้องบอกก่อนของส่วนใหญ่ผมไม่ได้เป็นเจ้าของครอบครองนะ
เคยไหมครับที่มีของเก่าๆบางชิ้นอยู่กับเราแล้ว บางทีก็ไม่อยากจะเห็น ขายทิ้งบ้างโยนทิ้งบ้างวางเป็นทานที่หน้าบ้านบ้าง
เคยเห็นรถซาเล้งถีบเข้าออกตามหมู่บ้านคันนึงผมเคยนึกบ้าๆแบบคนอื่นเขาไม่นึกกันว่า ในรถซาเล้งคันนั้นมีแต่ของเก่ามีค่าที่ชำรุดทั้งนั้นเลย พวกมันผ่านเวลาและมีที่มานมนานกว่าตัวเราอีกสำหรับบางชิ้น ของเก่าบางชิ้นอาจไม่มีค่าเลยกับบางคนแต่มีคุณค่าทางจิตใจกับใครบางคนมากๆด้วย
หากพูดเรื่องจะซื้อขายกันแล้ว ของเก่าของเสียเหล่านั้นจะมีราคาอยู่ที่ความต้องการของคนสนใจซื้อทันทีเลย ของเก่าชิ้นเดียวกันยกให้ใครบางคนเขายังไม่เอาไม่อยากได้เลย
นานมาแล้วสมัยที่ผมตะเวนหาซื้อไม้แกะสลักชิ้นงามๆสักอันแถวๆหางดงที่ในสมัยนั้นมีแค่บ้านถวายที่สุดจะเงียบเลย เดินตามหมู่บ้านงี้หมูหมาเห่ากันให้ขรม
บางบ้านก็นั่งแกะสลักไม้กันตามชานบ้านลานบ้านใต้ต้นไม้ บ้านที่เล็กหน่อยก็แกะกันตรงบันไดบ้านนั่นเลย เดินไปๆไปปิ๊งไม้แกะเป็นลูกแหง่ นอนขดตัวอยู่ในท่านอนคุดคู้น่าเอ็นดูทีเดียว(ไม้แกะสลักลอยตัวรูปลูกควายกำลังนอน)ขนาดกว้างสักศอก X สองศอกตัวนึงวางทิ้งจมดินอยู่เกือบครึ่งตัว พอถามราคาคนแกะสลักงานที่นั่งทำงานอยู่ใกล้ๆก็อยากกรี๊ด ดีที่เก็บอาการอยู่ เขาบอกขายผมราคาสี่สิบบาท(ทั้งที่ในใจตอนนั้นขายผมสักพันห้าผมก็ซื้อ)
พอเอาออกมาจากดินที่มันขลุกอยู่แล้วเอาน้ำล้างสักหน่อยเพราะไม่อยากให้มันเลอะรถกะว่าล้างชุ่ยๆแล้วเอาหนังสือพิมพ์ห่อๆไปก็พอแล้ว นังเมียช่างแกะสลักโผล่มาจากไหนไม่รู้ด่าผัวเร็วปรื๋อผมฟังไม่ทันและเข้าใจบางคำ รู้แต่ว่าคงด่าผัวที่บอกขายสมบัติเก่าเจ้าคุณทวดไปราคาถูกเกินไป
สุดท้ายผมก็อดเป็นเจ้าของลูกแหง่ตัวนั้นจนได้....นี่ล่ะครับเรื่องของๆเก่าที่ราคาอยู่ที่ผู้ซื้อผู้ขายยินยอมตกลงกัน.....ยังมีต่อนะเดี๋ยวมาครับ
.
แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 46 11:42:48
แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 46 14:50:17
}} ซาเล้งขายของเก่า {{
