ความรักของฉัน…กับผู้ชายที่คบกันมาร่วม 8 ปี …

    เราคบกับแฟนมาเกือบ 8 ปี ตอนนั้นเค้าก็จีบอยู่นาน เราก็คิดว่าเราเลือกคนดีแล้ว เขาอบอุ่น รักเราเและช่างเอาใจใส่ แต่ตั้งแต่เป็นแฟนกันก็รักคนนี้คนเดียวมาตลอด ตอนแรกๆเรารักกันมาก แต่ก็มีงอนกันบ้างตามเรื่องตามราว ตลอดเวลาที่คบกันก็มีไม่เข้าใจกันบ้าง ช่วงแรกๆทะเลาะกันก็บ่อยเรื่องเป็นเรื่องมั่งไม่เป็นเรื่องมั่ง เลิกกันไปก็หลายครั้ง แต่ทุกครั้งก็ต้องกลับมาคบกันอีกเพราะยังรักกันอยู่ จน 2 ปีหลัง รู้สึกว่า เค้าดูเฉยๆกับเราไป พอถามก็หาว่าเซ้าซี้บ้าง เราไม่เข้าใจเค้าบ้าง เค้าอยากทุ่มเทกับงานเต็มที่ (เป็นช่วงเค้าออกมาทำบริษัทเองกับเพื่อน) พอทะเลาะกันแรงหน่อยก็เลิกกันไป แต่ก็ยังคุยกัน ถามไถ่กัน แต่ก็เรายังรักเค้าละนะ… 4 - 5 เดือนต่อมา ก็คือปีที่แล้ว ก็เริ่มสนิทกันอีกแล้ว ระหว่างนั้น เค้าก็ไม่เคยไปคบใครเลย ส่วนเราก็ยังรักเค้าอยู่แล้วตามประสาผู้หญิง ก็มีการชวนกันไปไหนมาไหนถี่ขึ้นๆ วันนึงเราเลยถามเค้าว่า เรายังสามารถกลับมาคบกันเหมือนเดิมรึเปล่า เราก็บอกว่าก็ลองดูสิ นับแต่นั้น เราก็คบกันเรื่อยมา เราก็ดูแลเอาใจใส่เค้า เค้าก็ยังคงมีการให้ดอกไม้วันวาเลนไทน์ วันเกิด ไปเรื่อย เค้าไม่ค่อยว่าง งานหนักและเรียนโท เราก็ช่วยเค้าเท่าที่ช่วยได้ เค้าก็พยายามจัดเวลาว่างให้ตรงกัน (คือเราทำงานไม่เป็นเวลาแน่นอน) จะได้เจอกัน ดูเค้าก็ทำอะไรให้เราพอสมควร

    จนเมื่อวานนี้ เราว่าง ก็เลยไปกินข้าวกลางวันแถวๆออฟฟิศเค้า ก็เลยขับรถไปรับเค้า เค้าอยากไหว้พระด้วย เพราะงานไม่ค่อยราบรื่น ก็เลยไปกินก๋วยเตี๋ยวแล้วก็ไปไหว้พระวัดแถวๆนั้น เสร็จแล้วก็ขับรถมาส่งเค้าที่ออฟฟิศ แล้วก็ขับรถออกมา ซักพัก เค้าก็โทรมาบอกว่าลืมโทรศัพท์มือถือไว้ในรถเรา ให้ขับวนกลับมา เราก็โอเค ระหว่างนั้นมือถือเค้าก็ดัง เราก็ลังเลว่าเอาไงดี หยิบมาดู (เค้าใช้มือถือแบบ Organizer) จนเสียงดับไป แล้วปรากฏว่ามี SMS เค้ามาเตือน แล้วมันก็โชว์เลยที่หน้า SMS รวม เห็น List SMS เยอะแยะเท่าที่หน้าจอจะโชว์ได้ พร้อมชื่อคนส่งและข้อความเท่าที่ 1 บรรทัดจะโชว์ได้ ปรากฏว่ามีSMSจากผู้หญิงตั้ง 3-4 คน หวานๆทั้งนั้น บางอันเรายังไม่กล้าส่งให้ใครหรอก บางอันก็จากแฟนเก่าเค้า เราก็อึ้งสิ..โง่ไปเลย.. แล้วเค้าก็มาโบกรถเอาโทรศัพท์ไปที่ถนนใหญ่ เราก็ได้แต่ลดกระจกส่งคืนไปเพราะรถข้างหลังตามมาเยอะ

    ตอนเย็นเราก็เลยโทรไปคุยกับเค้าว่าคิดยังไงกับเรากันแน่ เพราะรู้สึกช่วงหลังๆไม่ค่อยมีโอกาสคุยกันไปมากกว่ากินข้าวกลางวัน ซึ่งก็ต้องรีบเสมอ เค้าก็ถามเราว่าเอาอีกแล้ว เป็นอะไรไปอีกล่ะ เราก็บอกว่าเรารู้สึกโหวงๆเหงาๆ เค้าก็บอกว่าเข้าใจกันบ้างว่างานยุ่ง เรียกร้องอะไรอีก ทุกวันนี้ก็ทำดีที่สุดให้อยู่แล้ว ให้เวลากับเราเยอะกว่าใครๆแล้ว เห็นค่ามั่งมั้ย เราก็บอกว่าขอบคุณมาก เราไม่ได้มาเรียกร้องอะไร แค่อยากถามความรู้สึกว่าเป็นยังไงเท่านั้นเอง เค้าก็บอกว่าคุยนานไม่ได้ อยากเคลียร์เสร็จทำรายงานกลุ่มที่เรียน หลัง 5 ทุ่มแล้วจะโทรไป

    พอเค้าโทรมา เราก็เลยถามเค้าว่า เราไม่ค่อยมั่นใจว่าเค้าคิดกับเราแบบไหนกันแน่ เค้าก็ตอบไม่ตรงคำถามอยู่เรื่อย เราก็ต้องถามย้ำๆ เค้าก็บอกว่าก็เป็นเพื่อน เราก็อึ้ง ถามว่าก็แค่เพื่อนเหรอ เค้าก็บอกว่าเพื่อนที่สนิทที่สุด เราก็ถามว่า ไม่มีอะไรพิเศษกว่าเพื่อนคนอื่นๆเลยเหรอ รู้ใช่มั้ยว่าเรารักเค้า เค้าก็ว่ารู้ แต่อย่ามาคาดหวังอะไร ตอนนี้เค้าต้องการทำแต่งานเท่านั้น คงไม่คิดถึงคำว่าแฟนหรอก ใครรับเค้าได้ก็รับ รับไม่ได้ก็ช่วยไม่ได้ ผู้หญิงไม่ใช่เรื่องในหัวเค้าเลย แต่เค้าก็บอกว่า สำหรับเราก็พิเศษสุดแล้ว แล้วเค้าก็ไม่เคยไปอะไรกับใครอื่น ซึ่งเราก็เชื่อนะ เพราะเค้าไม่มีเวลาหรอก แต่ละวันเวลาจะกินข้าวยังแทบไม่มี เราก็บอกว่า แต่เราก็มีเค้าในใจคนเดียว ไม่เคยวอกแวกกับใครเลยตั้งแต่คบเค้ามา ระวังตัวมาตลอด แต่กับเค้าพอคุยแล้วเรารู้สึกเหมือนกับว่าเป็นตัวเลือกนึงของเค้าเอง เราก็เลยถามเค้าว่า คบกันมานานขนาดนี้ต้องรู้สึกแล้วล่ะว่าคนๆนี้ใช่สำหรับเรารึเปล่า เค้าตอบเราได้มั้ยว่าเราใช่สำหรับเค้ามั้ย เค้าตอบว่าไม่รู้หรอก อาจใช่หรือไม่ใช่ก็ได้ เราก็บอกเค้าว่าถ้ารู้จักกันมากขนาดนี้ ยังไม่รู้สึกว่าใช่ก็คงไม่ใช่แล้วล่ะ เค้าบอกว่าก็บอกแล้วไงว่าไม่แน่ เราหดหู่มากเลย เลยขอถามคำถามสุดท้ายกับเค้าไปว่า นี่เค้ายังรักเราอยู่บ้างมั้ย เค้าก็เลี่ยงบอกว่าถามแบบนี้อีกแล้ว จะมาคาดคั้นเอาอะไรกันนักหนา เรานี่ไม่เคยรักเค้าแบบที่ตัวเค้าเป็นเลย คิดแต่จะทำให้เค้าเป็นแบบที่ตัวเองต้องการ แล้วไง ก็ทะเลาะกันแรงๆกันอีกจนได้ เราก็บอกว่าเราไม่ได้ต้องการอะไรเลย ถามความรู้สึกเท่านั้นว่ายังรักกันมั้ย เค้าก็หาว่าเราคาดคั้น แล้วก็ตอบมาว่า ถ้าระหว่างรักกับไม่รัก คงตอบว่าไม่รัก แต่พอเราเงียบอึ้งไปนาน ก็บอกว่าแต่เราสองคนผูกพันธ์กันมากนะ เราก็บอกว่าไม่รู้สึกดีๆต่อกันแล้วครั้งหลังกลับมาคบกันทำไม เค้าก็บอกว่าเราขอเค้ากลับมาคบเองนะ เค้าเองก็คิดว่าก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรกันอีก เราก็บอกว่าใช่ แต่ถ้าเค้าไม่ได้รู้สึกดีด้วยจะกลับมาคบกันทำไม แบบนี้ใครเสนอตัวเค้ามาก็คบได้หมดเลยสิ เค้าก็เริ่มเสียงแข็งบอกว่าบอกไว้เลยว่าไม่ได้คบใครอีกเลยนะ ก็แล้วแต่จะคิดละกัน เราก็บอกว่าสำหรับเราถ้าไม่รู้สึกรักชอบด้วย คงไปคบกับใครแบบนี้ไม่ได้เลย แล้วเค้าก็ดีกับเราด้วย สรุปว่าเราเข้าใจผิดไปเองว่าเค้าก็รู้สึกดีกับเราด้วยใช่มั้ย เค้าก็เงียบ เรารู้สึกหมดแรงและคิดได้ว่าพูดไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา ก็เลยตัดสินใจบอกเค้าว่า เรื่องงานเค้าน่ะ เราเข้าใจดี ต่อให้เค้าจะล้มลุกคลุกคลานอีกซักเท่าไหร่ เราก็อยู่รอเค้าได้เสมอและไม่เคยคิดจะไปไหนเลย แต่วันนี้ขอตัดสินใจเดินไปเองแล้วกัน ที่รับไม่ได้จริงๆและช็อคมากที่รู้ว่าเค้าไม่รักเราเลย แล้วจะคบกันไปทำไมถ้าไม่รักกัน เค้าก็บอกว่าถ้าคิดดีแล้วจริงๆก็ตามใจ เราก็บอกว่าเรามีทางเลือกอื่นเหรอ ใครจะไปรับได้…

    เมื่อคืนก็นอนไม่หลับเลย ร้องไห้มันทั้งวันทั้งคืน ปวดหัวทั้งวัน วันนี้ก็ลาป่วย…รู้สึกเคว้งมาก หดหู่เหลือเกิน


    ....แล้วผู้หญิงตัวคนเดียวอายุ 32 คนนี้ จะสามารถอยู่ต่อไปได้ยังไง……

    จากคุณ : แมวน้อย - [ 19 ก.ย. 46 22:15:34 A:203.156.20.1 X: ]