สวัสดีครับ ทุกท่าน....
มีเรื่องเล่าเช้านี้........เพราะเมื่อคืนนี้มีไม่เหล้า จึงเล่าได้ แฮ่ม ...กระแอมก่อนนะครับ เนื่องจากเสลดเยอะแล้วดูมีชั้นเชิงยังไงไม่รู้ 
เรื่อง : ไฟไหม้อีกแล้ว
สถานที่ : คลองเตย
เมื่อคืน ขณะกำลังอยู่ในภวังค์ เนื่องจากงานล้นมือ 
เสียงโทรศัพท์ในห้องก็ดังขึ้นเกือบจะพร้อมกัน ทั้ง 18 เครื่อง ไม่เป็นอันฝันเฟื่อง กันละ 
สิ่งดี ๆ งาม ๆ พรั่งพรูมาตามสาย จับใจความได้ว่า ไฟมันจะไหม้มาถึงหัวพี่แล้ว กรุณาย้ายสะโพกลงมาดูเหตุการณ์ด่วน....
เฮ้อ พยายามคิดในแง่ดีที่สุดว่า ใครหนอมาอำตรู สงสัยอำเป็นทีม ฮ่า ๆ ๆ
กำลังคิดจะกลับเข้าสู่ภวังค์ อีกครั้งตามประสาคนขยัน ไฟฟ้าก็พลันดับพรึ่บ คราวนี้สารพัดสัญญาณดังกันระงม อย่างกับฟาร์มกบได้น้ำฝนสองพันปี
ไม่ได้การณ์แล้ว นวยนาดออกไปดูเสียหน่อย......พรึ่บ ๆ ๆ ตูม ๆ ๆ ......ฟู่ ๆ ๆ ....ไหม้ ๆ ๆ ......ลุกโชน ๆ ๆ ๆ....ร้อน ๆ ๆ ๆ 
โอววววว.......คุณพระช่วยตักน้ำ!!!
ไฟอันแดงฉาน ร้อนวูบวาบ ปานอยู่หน้าเตาไก่ย่างตอนมันหยด ขาแข้งไม่มีแรงกระทันหัน ทำไมมันน่ากลัวอย่างนี้
สติ-สตางค์ที่ไม่ค่อยจะมีสั่งทันทีว่าต้องจุดธูป เอ้ย.. เราต้องเข้าไปผจญเพลิงด้วยตัวเองเสียแล้ว ตามประสาผู้ขโมยซีนของดาราหน้ากล้อง
เนื่องจากต้องมีนักข่าวมากมายอย่างแน่แท้ แหะ ๆๆ ...ดังคราวนี้แหละ
ต่อไปนี้เป็นราวโดยละเอียดของฮีโร่.........................................
.........................................................................................
.........................................................................................
.........................................................................................
.........................................................................................
.........................................................................................
.........................................................................................
..........................................................จบข่าว.
และแล้วเหตุการณ์ก็ผ่านไปด้วยดี (ราบเป็นหน้ากลอง) โดยเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้อง และขลุกขลักล่าช้าเพราะเจ้าหน้าที่ที่ไม่เกี่ยวข้องตามเคย......
เฮ้ออีก.... ผมไม่อยากเห็นภาพแบบนี้เลย.....ใครเคยเห็นเหตุการณ์ทำนองนี้บ้าง ช่างน่าเศร้าใจยิ่งนัก หมู่บ้านที่เคยเห็นอยู่ประจำกลายเป็นเสาดำ ๆ
ข้าวของกระจัดกระจาย ผู้คนวิ่งร้องไห้ ขนสมบัติและชีวิตตัวเองออกจากกองเพลิง ผู้ที่ออกไปทำงานนอกบ้านก็ร้องไห้กลับเข้ามาดูวยหน้าตาบรรยายไม่ถูก.....
บางคนนั่งดูไฟโหมกระพือ อย่างเหม่อลอย.....หมดสิ้นแล้ว บ้านบางหลังเพิ่งสร้างเสร็จหลังถูกไฟไหม้มาเมื่อปีที่แล้ว เช้านี้ผมคงไม่กล้าออกไปดูผู้ประสบเหตุอีก...
ทำใจไม่ค่อยได้....ฮือ ๆ ๆ ๆ 
โชคดีที่ไฟดับลงโดยใช้เวลาไม่มากนาก ไม่อย่างนั้นหน้าตาผมคงเกรียมมากไปกว่านี้.....
ต้องขอขอบพระคุณพี่ป็อก กับพี่นุช 
ที่ไปช่วยถือสายยางดับเพลิง อย่างแข็งขัน จนเพลิงสงบลงอย่างรวดเร็วดุจปาฏิหารย์ ในทันทีที่มาถึง 
ขอบคุณน้องกัซซี่ ที่โทรมาสอบถามด้วยความเป็นห่วงว่า...สุกทั่วตัวหรือยังพี่ อย่าลืมกลับด้านด้วยนะ จะได้สุกทั่ว ๆ
และขอบคุณเทวดาฟ้าดิน
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พนักงานดับเพลิงฯลฯ, หน่วยกู้ภัยฯลฯ, หน่วยบรรเทาสาธารณภัยฯลฯ, และผู้เกี่ยวข้องทุกท่าน
ที่ช่วยระงับเหตุการณ์ไม่ให้บานปลายและสูญเสียมาไปกว่านี้
จากคุณ :
วัยอันควร
- [
24 พ.ย. 46 09:50:16
]
ไม่มีคำว่า.....สุขสันต์ ในวันไฟไหม้ แห่งชาติ
