กระทู้นี้แตกประเด็นมาจาก L2573844
.........วันนี้เป็นวันที่สามแล้ว กำลังจะก้าวข้ามคืนที่สาม แค่เหมือนสองคืนที่ผ่านมาก็ ok ครับ สิ่งที่ผมเขียน ผมคิดยังงัยผมเขียนอย่างงั้นครับ ตั้งใจไว้ว่าจะเขียนช่วงก่อนนอนทุกคืนจนกว่าจะดีขึ้น ชีวิตผมที่ผ่านมาสองปีกับอีกไม่กี่วัน ตั้งแต่อุบัติเหตุ ผมพยายามอยู่แบบวันต่อวัน ยังไม่พร้อมที่จะมองอะไรไกลๆ บอกตามตรง เครียดมากครับ จนกว่าสภาพจิตใจจะเข้าที่เข้าทางมากกว่านี้ ผมคงมีความฝันที่จะทำเหมือนคนอื่นเขาบ้าง.........
.........ทีแรกตั้งใจว่า คืนนี้จะเขียนเวลาซักสามทุ่ม ลืมไปว่า "ค้นฟ้าคว้าดาว" คืนวันอังคารครับ ผมติดตามมาตั้งแต่รอบแรกๆ ประทับใจในความใฝ่ฝัน และความสามารถพิเศษ ของหนุ่มสาวผู้เข้าร่วมแข่งขัน บังเอิญคืนนี้ เป็นเพลง rock ฟัง คุณจิ๋ว ร้อง "ทิ้งรักลงแม่น้ำ" อยากทำให้ได้อย่างบทเพลงเร็วๆ จังเลยครับ.........
.........เมื่อคืนวันจันทร์ หลับได้ไม่ยาก ง่ายกว่าที่คิดไว้ครับ ตื่นมาก็สดชื่นพร้อมที่จะสู้กับงาน นั่งโกนหนวดไปตักตวงกำลังใจจากทุกๆ ดวงที่ส่งมา ทางcomputer ตั้งแต่เช้า และคงเป็นกิจวัตรทุกๆ เช้าในช่วงนี้ครบ วันนี้ทำงานได้เป็นปกติครับ บ่ายนำงานกลับมาบ้านเพื่อมีไว้รองรับยามว่างในวันพรุ่งนี้ พรุ่งนี้เป็นวันหยุดครับ.........
.........ตอนบ่ายเปิดกระทู้แรกของผมดู ซีเรียสนิดๆ แต่ก็ทำใจได้ครับ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเจตนาเขาคืออะไร? บอกว่าเป็นคนพิการ ผมอยากจะบอกเขาว่า "หัวใจ"เขา พิการยิ่งกว่าร่างกายเสียอีก พลอยทำให้จิตตกไปได้เหมือนกัน พยายามมองโลกในแง่ดี เขาอาจเข้ามามีเจตนาเติมบางอย่างที่ผมขาดอยู่ก็ได้ แต่ผมคิดว่าผ่านดีกว่า ปัญหาผมในตอนนี้ มันอยู่ที่ใจ ต้องทำให้เข้มแข็งในทุกๆ เรื่อง.........
.........จิตใจไม่ค่อยดี ก็เลยพลอยทำให้คิดฟุ่งซ่าน โดยเฉพาะเรื่องของเธอ ผมเลยเข้าไป web ท่านพุทธทาสภิกขุ ตามที่สมาชิกท่านนีงแนะนำ ก็พอทำให้จิตใจดีขึ้นบ้างครับ จะทำงานก็ไม่มีสมาธิ เลยอยู่กับ computer ดีกว่า ฟังเพลง,เล่นเกมส์ ว่างเป็นไม่ได้ ว่างเป็นคิด แต่ก็เชื่อมั่นว่า จะต้องดีขึ้น ตามลำดับแน่ๆ เวลารักษาได้แน่ อย่างน้อยก็สามวันแล้ว ที่ไม่ได้โทรศัพท์ไปหาเธอ.........
.........ช่วงที่เผลอคิดถึง คิดในแง่ดี ก็ยิ่งคิดถึง เสียดาย คิดในแง่ไม่ดี ก็ยอมรับว่าโกธรมาก มีทางเดียวก็คือ ต้องพยายามไม่ให้ใจเผลอคิด ซึ่งจริงๆ แล้วผมพอที่จะควบคุมได้ แต่ไม่ใช่ทุกครั้ง ชีวิตที่ผ่านมาชอบศึกษาธรรมะ แต่ไม่จริงจัง แต่ก็พอได้อะไรดีดีติดตัวอยู่บ้าง มีอยู่ช่วงหนึ่งคิดว่า อยากรู้ความจริงจากใจของเธอ ว่า เธอคิดอย่างไรที่ทิ้งฉันไป เพราะเชื่อว่าที่ได้รับรู้มา ไม่น่าจะเป็นความจริงทั้งหมดจากหัวใจของเธอ แต่ก็คิดได้ว่าไร้ประโยชน์ ที่จะรับรู้ มันจบไปแล้ว.........
.........ความผูกพันระหว่างเรามันไม่ธรรมดาครับ เพราะสองปีที่ผ่านมา ผมอยู่ในสภาพที่เริ่มต้นจาก คนที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ กิจกรรมทุกอย่างในกิจวัตรประจำวัน เธอเป็นผู้ดูแล น่าจะพูดได้ว่าเกือบทุกอย่างตั้งแต่ตื่นนอน ผมยอมรับว่าเป็นการยากมากที่จะไม่คิด แต่ยังเชื่อมั่นว่า "เราต้องทำได้" ถึงจะนานเท่าใดก็จะพยายามต่อไป สามวันที่ผ่านมา พอที่จะพิสูจน์ได้ว่า อย่างน้อยก็ทำได้ดีกว่าที่เคยพยายามทำที่ผ่านๆ มา ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ทุกๆ ครั้งที่ผ่านมา ล้มเหลวโดยสิ้นเชิง ครั้งนี้ต้องเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ ครับ.........
.........พรุ่งนี้ ประมาณเที่ยง คุณแม่และพี่สาว จะมาเยี่ยมที่บ้าน ผมยังตัดสินใจไม่ได้เลยว่า ควรให้ท่านรับรู้ความจริงหรือไม่? ท่านทั้งสองเป็นคนที่รักและห่วงใยผมมากที่สุดในเวลานี้ อย่างที่เคยบอกไม่อยากให้คนที่เรารักและเคารพ มาทุกฃ์ใจในเรื่องของเรา แต่คิดไว้ว่าจะให้พี่สาวอ่านดูตั้งแต่กระทู้แรกเลย แต่ก็ไม่มั่นใจว่าจะเป็นผลดีหรือไม่ สำหรับผมผมรับได้ทุกอย่าง เพราะนาทีนี้ไม่มีอะไรจะต้องสูญเสียอีกแล้ว มีแต่จะรอรับสิ่งดีดีในวันข้างหน้า แต่อย่างที่บอกเป็นห่วงผลกระทบจิตใจของคนที่รักเราและเรารักอย่างบริสุทธิ์จริงๆ.........
.........สำหรับคืนนี้ คงขออนุญาตแค่นี้นะครับ ขอบพระคุณอีกครั้งสำหรับทุกๆ คำแนะนำ และกำลังใจทุกๆ ดวง ขอบพระคุณมากครับ ราตรีสวัสดิ์.........
จากคุณ :
...วัยกลางคน... 
- [
9 ธ.ค. 46 23:31:26
]
*********แฟนทิ้งไป เพราะต้องกลายมาเป็นคนพิการ (๕)*********
