ความคิดเห็นที่ 1 ลูก จะอย่างไร ก็ เป็นลูก พ่อแม่ จะอภัยให้ คุณ ได้เสมอ จากคุณ : 701ls - [ 3 ม.ค. 47 18:19:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ยืนยันตาม คุณ 701ls ครับ ในฐานะของพ่อคนหนึ่ง หากลูกสาวมาเปิดใจเหมือนที่ว่าไว้ในกระทู้ คิดว่าพ่อแม่ก็คงจะเข้าใจ แม้ว่าท่านอาจจะโกรธในตอนแรก แต่ที่สุดย่อมต้องให้อภัย เราเองในฐานะลูก ก็คงต้องเป็นจุดที่ทบทวนและปรับปรุงแก้ไข ไม่ใช่เพียงเพื่อเอาใจท่านให้สบายใจ แต่เพื่ออนาคตที่งดงามของเรา นั่นต่างหากที่ท่านผู้เป็นพ่อแม่อยากเห็น ขอให้บุญรักษา และตั้งใจปรับปรุง กาย วาจา และใจ ให้ผ่องใสอยู่เสมอน่ะครับ จากคุณ : ชัย-ต้นธาร - [ 3 ม.ค. 47 18:33:19 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ถ้าคุณถูกให้ออก...ก็ไม่ใช่โลกจะจบลงครับ....ก็หาที่เรียนใหม่...ก็เท่านั้น....ทำผิดที่ไม่ค่อยได้ตั้งใจเรียน...ก็แก้ตัวใหม่....ตั้งใจเรียนให้ดี...พ่อแม่ดุคุณ..ก็เป็นธรรมดาครับ.....ถือว่าท่านให้พรก็แล้วกัน....คนที่ไม่มีโอกาสได้เรียน..มีอีกมากครับ.....สู้ต่อไปนะครับ.... จากคุณ : หมี่สดล้วน - [ 3 ม.ค. 47 18:45:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมก็เครียดเรื่องการเรียน กลัวไม่จบเพื่อนกำลังจะจบกันทั้งรุ่นแต่ตัวเองไม่จบ และไม่เห็นทางจบด้วย กลัวที่ผ่านมาเกือบสามปีต้องเสียเปล่าเหมือนกัน เครียดมาก มากสุดๆ คุยกับใครก็ไม่รู้เรื่อง มันเสียใจเพราะรู้สึกโทษตัวเอง คิดว่าคุณคงคิดแบบนี้ กินไม่ได้นอนไม่หลับ อ้วกเลย สุดที่จะบรรยาย และแฟนก็ทิ้งไปมีคนใหม่ทั้งที่คบกันเป็นปีๆ อยากตายจริงๆ เดินกลางถนนเลยตอนดึก โง่ไหม แต่แล้วก็คิดว่า ช่างมันเหอะ หันไปมองคนอื่น เรายังมีโอกาสเหมือนคนอื่น แม้จะล้มลุกคลุกคลานก็ดีกว่าคนที่ไม่มีกิน เป็นโจรหรืออะไรก็ตาม แม้ว่าจะเข้าใจยังไง แต่ความเสียใจไม่หายหมด สุดท้ายต้องทนครับ แล้วสู้ต่อไป เราก็รู้สึกว่าไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครดี เพราะคนตั้งเยอะ ตอนเวลาแย่ไม่รู้จะคุยกับใครจริงๆ เชื่อป่ะ ถ้ามีปัญหาอะไรก็คุยได้น่ะครับที่ nobi_nobita555@hotmail.com จะเป็นกำลังใจเสมอครับ จากคุณ : โนบิตะ - [ 3 ม.ค. 47 18:55:44 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 เดินหน้าไปหาพ่อแม่คุณเล่าทุกอย่างให้ฟัง คุณคิดกบพ่อแม่คิดไม่เหมือนกัน อย่างมากเขาก็โกรธคุณซักอาทิตย์แล้วจากนั้นจะเรียนที่ไหน ก็ค่อยคุยกัน แล้วคุณต้องปรับปรุงตัวด้วยไม่งั้นละ พ่อแม่เขาคุณตาย ผมเป็นพ่อคน ลูกบางที่เรียน :-)ในบางวิชาก็ไม่พอใจ เหมือนกันแต่ก็ต้องเก็บไว้เงียบแล้ว ค่อยหาทางแก้ ปัญหามีทางแก้นะครับ บางทีปัญหาที่คุณว่าใหญ่ พ่อแม่มองแล้วมันเล็กครับ จากคุณ : จมื่นไวกว่า - [ 3 ม.ค. 47 19:28:47 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ไปกราบพ่อแม่ แล้วเล่าความจริงให้ฟัง แล้วสัญญากับท่านว่าคุณจะเป็นคนดี จะหาสิ่งที่เหมาะสมกับตัวเองทำ เช่นที่เรียนที่เหมาะๆกับความสามารถตนเอง งานการที่เหมาะๆกับลักษณะนิสัย ฯลฯ จากคุณ : ช่างไฟ - [ 3 ม.ค. 47 20:02:54 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มีน้องผู้หญิงเรียนหนังสืออยู่มหาลัย 2 คน อีกคนเรียนได้ 3.3 มา 3 เทอมแล้ว อีกคนเรียนไม่เก่ง ได้ 2กว่า ติด I วิชาบังคับอีก บอกคนไม่เก่งว่าให้เรียนให้จบ ยังไงก็ฝากงานให้ได้ แล้วพอมีประสบการณ์ค่อยไปขอเงินเดือนเยอะๆ หรือหาที่ๆ บริษัทที่มั่นคงทำ พ่อแม่น้องก็อยากให้สอบEntrance ใหม่ เขาไม่โกรธเคืองอะไร อีกอย่างถ้าได้ฟอสซิลสักปี 2 ปี ประสบการณ์เยอะขึ้น ก็จะเรียนเก่งขึ้นเอง สมองดีขึ้น ความรับผิดชอบอะไรก็ดีขึ้นเองอัตโนมัติแหละ อย่าไปคิดมาก มหาวิทยาลัยไม่ใช่คำตอบสุดท้าย จากคุณ : มารุโกะจัง (กองกำลัง12วานร) - [ 3 ม.ค. 47 20:51:30 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เห็นด้วยกับผู้ใหญ่ทุกคนที่เข้ามาให้ความเห็นในที่นี้นะ เข้าไปกราบขอโทษคุณพ่อคุณแม่อย่างที่คุณช่างไฟว่าไว้นั่นแหละค่ะน้อง แล้วให้สัญญากับท่านและกับตัวเองว่าจะเริ่มต้นใหม่.... อนาคตยังมีทางที่ทอดไปอีกตั้งยาวไกลนะและที่สำคัญ เรายังมีเวลาให้แก้ตัว และเรายังคนที่พร้อมจะให้อภัยนะจ๊ะ จากคุณ : เย็นฟ้าหมองฝน - [ 3 ม.ค. 47 20:53:17 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แต่พ่อแม่ ของเรา ไม่เหมือนกับ คนอื่นนะคะ พ่อแม่เป็นคนหัวโบรานมาก ไม่ค่อยOPEn ดุตีมาตั้งแต่เล็ก จึงทำให้ไม่ค่อยได้เปิดใจกับพ่อแม่ แค่ปริปากพูดยังไม่รู้จะเริ่มยังไง ถ้าเกิดถึงเวลาที่ มหาลัย ชาร์ป ขึ้นมา จริงๆ ก็ไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรดี ตอนนี้น้องๆ ทุคนทราบหมดแล้ว ทุกคนต่าง ชอคไปตามๆ กัน ไม่คิดว่าพี่คัวเองจะถึงขั้นนี้ ตัวเองรู้สึกกดดันและอึดอัดมาก ตอนม .ปลาย เคยทำตัวแย่ๆ หลายอย่างมาก เช่น หนีเรื่อง ตบตี พ่อแม่ก็เคยรับทราบ แต่ก้อปิดน้องๆเสมอเพราะว่าไม่อยากให้เปนตัวอย่างไม่ดีกับน้องๆ จนกระทั่ง ได้ไปเมืองนอก1ปี พ่อแม่ คิดว่าลุกคงเก่งขึ้นมาก จึงตั้งความหวังสูงมาก เพระอยากให้เป็นตย. ดีๆ แก่น้องๆ แต่แล้วเราก้อทำพลาด เราเป็นคนไม่ดี เพระเราไม่ตั้งใจเรียนเอง รู้ว่าเรียนก้อไม่เก่ง แถมยังทำ กิจกรรมอยู่นั่น ตอนนี้รุ้สึกแย่มากจริงๆ เหมือนเดินอยู่คนเดียว หาทางออกไม่เจอ น้องๆ ก้อช่วยอะไรมากไม่ได้ บ้านเรา คนอื่นดูภายนอกอาจจะคิด ว่าอบอุ่น มีพร้อมทุกอย่าง แต่ตริงๆแล้ว บางทีก้อรู้สึกเสมอว่า มีบางอย่างที่ขาดหายไป ตัวเองเป็นคนเอาแต่ใจมาตั้งแต่เด็กๆ อยากได้อะไรก้อได้ พอเข้ามหาลัย เลคเชอร์ไม่เป็น เพราะตอนเด๋กๆ ลอกเค้ามาตลอด แต่เข้ามหาลัย ลอกไม่ได้ ยิ่งระบบอเมริกัน ยิ่งแย่ใหญ่ เรียน รร ไทยมาตลอด พึ่งมาเรียนระบบฝรั่ง พ่อแม่ คงนยึกว่าลุกสาวท่านเก่งมาก แต่ความจิงแล้ว มันไม่ใช่เลย เหมือนเรา ทำลายความหวังพ่อแม่หมดสิ้นไป โดยเฉพาะแม่หวังไว้กะลูกคนนี้สูงมาก ถ้าท่านรู้คงชอคมาก รุ้สึกผิดมาก คิดอยากฆ่าตัวตายมาก แต่ก้อคิดว่า ถ้าตายไป พ่อแม่ คงเสียใจมากกว่า ตอนนี้ยังไม่ถูกไล่ออกซะทีเดียวหรอกนะคะ แต่เค้ากำลังจะเรียกไปคุยค่ะ อาทิตย์หน้านี้ กลัวจังเลยค่ะ ไม่เคยรู้สึกแย่อะไรขนาดนี้มาก่อนเลย ในชีวิต มันมีความรู้สึกเหมือน หรือ ยิ่งกว่า โดน ข่มขีน หรือ ท้อง หรือ ติดยาซะอีก มันรู้สึกโศกเศร้ายิ่งกว่า สูญเสียใครไปเสียอีก พ่อแม่ คงกลัวว่าจะอายคนอื่นมาก โดยเฉพาะแม่ เพระเค้าชอบไปอวดไว้ว่าลูกสาวชั้นเก่ง เรียนมหาลัยดีๆ แต่ตอนนี้เรกำลังทำความฝันของแม่พังเสียแล้ว ไม่รู้เค้าจะให้เยนตอรึป่าว บางทีเรารึกว่ค้รักเรา แต่บางครั้งก้อเกลียดเรา เราไมเข้าใจเลยๆ จริง ไร้ว่าคราวนี้มหาลัยจะให้โอกาสเรารึป่าว แต่ถึงให้โอกาสเราก้อไม่รู้ว่า เราจะเรียนรอดหรือไม่ แม่คิดว่าเราเก่งภาษามาก เรียนได้แน่นอน เรายอมรับว่าเราพอพูด เขียนได้ แต่พอมาเรียนแบบนี้แล้ว มันยาก ยากเกินกว่าจะบรรยาย ได้ ตอนนี้เราอยู่ปี 3 แล้ว อนาคตเหลืออกีกี่ตัวที่ยากกว่านี้ก้อไม่รู้ ไม่รู้จะทำไงดี ขอขอบพระคุณทุกท่านมากๆนะคะ ที่ให้กำลังใจและคำแนะนำ เพระหนูรู้สึกว่ไม่มีใครเลยที่สามาปรึกษาและเข้ใจได้เลยในตอนนี้จริงๆ ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : cucaracha - [ 3 ม.ค. 47 21:00:44 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เพื่อนเรา โดนไทร์มา 2 ครั้งแล้ว ครั้งที่ 2 ที่โดน อาการประมาณเดียวกับคุณเลย เครียดมากๆ เพราะเป็นลูกสาวคนโต แถมพ่อกับแม่แยกทางกัน เป็นความหวังของแม่ แบบพ่อก็จ้องจะซ้ำเติมแม่ว่าเลี้ยงลูกไม่ได้เรื่อง แถมสาขาที่เรียนก็เป็นสาขาที่ผู้ใหญ่วาดหวังไว้ เพราะบ้านเพื่อนเรามีบริษัทเกี่ยวกับด้านนี้โดยตรง เพื่อนเราจึงเป็นความหวังของการดูแลบริษัทด้วย แบบ ตา ยาย ก็ฝากความหวังหมด ครั้งสุดท้ายที่รู้ตัวว่าตัวเองไม่ผ่านโปรต่ำ โดนไทร์แน่ๆ เพื่อนเราชิงไปลาออกก่อนโดนไทร์ เพราะไม่อยากให้มหาลัยเรียกผู้ปกครอง ปลอมลายเซ็นต์แม่เซ็นต์ในใบลาออก หลังจากนั้น 1 เทอมเต็มๆ ที่เพื่อนเราแต่งชุดนักศึกษาออกจากบ้านทุกวัน โดยไม่ได้เรียนแล้ว เพราะปิดแม่ไม่ให้แม่รู้ว่าตัวเองโดนไทร์ 1 เทอม = 3 เดือน กว่าๆ แห่งความทุกข์ทรมาน เพราะคิดอยู่ตลอดทุกวันว่าถ้าแม่รู้จะทำยังไง เราเห็นเพื่อนเรานั่งร้องไห้ที่มหาลัยเกือบทุกวัน พอถึงเวลารับสมัครเอนทรานซ์ เพื่อนเราก็ไปสมัครเอนใหม่ โดยที่แม่ไม่รู้อีกนั่นแหละ แต่ก็ไม่ติดเพราะว่าห่างจากวิชาสามัญที่ใช้ในการสอบเอนนานเกินไป แล้วเวลาเตรียมตัวก็น้อย เพื่อนเราเครียดถึงขั้นเข้าโรงบาล แต่แม่ก็ไม่รู้นึกว่าลูกอ่านหนังสือสอบหนัก ในที่สุด เมื่อวันที่เทอมนั้นสิ้นสุดลง แม่ขอดูเกรดมันเลยทำให้เพื่อนเราเลี่ยงไม่พ้น มันเข้าไปกราบขอโทษแม่ เท่าที่รู้ก็คือ แม่มันร้องไห้ แล้วก็บอกว่าจะไม่ยอมให้เรียนอีกแล้ว เพราะโดนไทร์ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 แล้ว แต่ที่แม่มันโกรธยิ่งกว่าก็เพราะมันโกหก เพื่อนเราเล่าให้ฟังว่า แม่ร้องไห้ แล้วบอกว่า มีอะไรทำไมไม่บอกจะได้คิดหาทางแก้ไข ยังไงก็ปิดได้ไม่มิดสักวันแม่ก็ต้องรู้ ปล่อยเวลาให้ผ่านไปได้ยังไงเป็นเทอม ถ้าเรียนไม่ไหวก็ไม่ต้องเรียนแล้ว.... แต่พอผ่านไปได้ไม่เท่าไหร่ เพื่อนเราก็โทรมาถามเราอีกว่า แม่ให้ทางเลือก 3 ทาง 1. เรียนต่อที่เดิม คณะเดิม เรียนมารอบที่ 3 แล้วจะไม่รอดอีกให้มันรู้ไป วิชาก็เดิมๆ ทั้งนั้น 2. เรียนราม แต่ห้ามเอารถไปเรียนเด็ดขาด 3. เรียนมหาลัยราชภัฏภาคค่ำ แต่ให้เรียนไปด้วยทำงานไปด้วย จะได้มีความรับผิดชอบมากขึ้น พวกเราลงความเห็นให้เพื่อนเราเรียนต่อที่เดิม เพราะเพื่อนเราอยู่ที่นี่จนรักและคุ้นเคย แล้ว ปัจจุบันเค้ากลับมาเป็นรุ่นน้องเราอีกครั้ง โดยโอนบางวิชาที่ได้เกรด C ขึ้นไปมา ก็โอนมาได้ หลายตัวเหมือนกัน เทอมที่ผ่านมา เกรดปาเข้าไป 3 กว่า เพราะวิชาที่เรียนเรียนมาหลายรอบแล้ว แถมขยันมากขึ้นกว่าเดิม เพราะเพื่อนๆ จะจบกันหมดแล้ว เพื่อนๆ ก็ช่วยติวให้ บ้าง โทรตามมาเรียนบ้าง คาดว่าคราวนี้คงจะจบสักทีเพราะเริ่มต้นดี เราว่าคุณควรบอกพ่อแม่เสียดีกว่านะ เพราะยังไงสักวันเค้าก็ต้องรู้เหมือนของเพื่อนเรา แรกๆเค้าอาจจะไม่พอใจ แต่พอสักพัก เค้าก็จะทำใจได้และช่วยคุณแก้ปัญหาในที่สุด เหมือนกรณีเพื่อนเราก็ได้ จากคุณ : *แชมพู* - [ 3 ม.ค. 47 21:51:57 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้าคุฯณคิดว่าพ่อแม่ของคุณไม่เหมือนพ่อแม่ของอคนอื่นล่ะก็ .. ผมก็ยังแนะนำให้ไปบอกกับท่านตรงๆ อยู่ดี ถ้าท่านไม่พอใจ ก็ถามไปตรงๆ เลยว่า ถ้าท่านรู้ว่าเราแย่ขนาดนี้ยังจะรักเราอยู่หรือเปล่า ถ้าพ่อกะแม่ไม่รัก ประมาณว่ารักแต่ลูกที่ฉลาดๆ เรียนเก่งๆ ก็ถามท่านต่อไปอีกว่า อยากจะตัดขาดลูกโง่ๆ คนนี้ไปเลยไหม .. เชื่อเถอะว่า ถ้าท่านมีความเป็นพ่อและแม่ที่ดีแล้ว ไม่ว่าลูกจะเป็นอย่างไร ก็ต้องรับได้ ผมเองก็เป็นแบบคุณล่ะคับ ไม่ใช่คนเรียนเก่งอะไร แต่ว่าพยายามพูดตรงๆ กับท่านมาตลอด จนบางครั้งอาจจะดูรุนแรงและไม่สุภาพในสายตาคนอื่นด้วยซ้ำไป แต่ว่าเน้นจริงใจและพูดตรงๆ ท่านเองก็รู้ว่าผมโง่ และเรียนไม่เก่ง และนำให้ไปบอกท่านตามตรงคับ คุณเก็บมาเครียดแบบนี้มันก็ไม่มีประโยชน์ ส่งผลเสียทั้งตัวคุณเอง และส่งผลเสียต่อพ่อแม่ด้วย ปัญหาบางอย่างรีบๆ แก้ไขไวๆ จะดีกว่าเก็บงำไว้นานๆ .. จากคุณ : เด็กชายหัวหอม - [ 3 ม.ค. 47 22:02:28 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มันอาจไม่เลวร้ายอย่างที่คิดก็ได้นะ พยายามหาวิธีพูดให้มันดูเข้าท่าเข้าไว้และตั้งสติดีๆ ลองปรึกษาอาจารย์ก่อนก็ดีนะว่ามีพอจะมีทางช่วยได้บ้างไหมให้ทำงานส่งเพิ่มหรือเก็บคะแนนเพิ่มอะไรทำนองนี้หน่ะ จากคุณ : สติช่วยได้เสมอ - [ 3 ม.ค. 47 22:35:40 A:203.151.127.82 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 "เชอญ" สะกดแบบนี้ถึงได้โดนรีไทร์หรือเปล่าครับ มันไม่เกี่ยวกับเรียนไม่เก่ง ถ้าคนมันพยายาม มีความพยายาม มีความตั้งใจจะทำจริงอะไรก็ทำได้ครับ เที่ยวเก่งหรือเปล่า อ่านหนังสือรึไม่ นอกจากข่าวดาราแล้วอ่ะ หัดอ่านความรู้รอบตัวรึเปล่า ที่โพสมา เหมือนกับต้องการคนเห็นใจ แต่มันไม่ใช่ครับ ถ้าไม่มีความพยายาม อย่าเอากิจกรรมพิเศษมาอ้าง เพราะมันไม่เพิ่มใยสมองเลย นอกจากคะแนนจิตพิสัยอันน้อยนิด หาสาระมาอ่านก่อนอันดับแรก ซื้อ มติชน สุดสัปดาห์ สยามรัฐสุดสัปดาห์ มาเพิ่ม ภูมิคุ้มกันในสมองก่อน ถ้าทำไม่ได้อ่านไม่เข้าใจ ก็ไม่ต้องไปทำอะไรมันแล้วครับ ผมเรียนเกือบ5ปีจบ คบเพื่อนชั่วมีแต่เกรดห่วยๆ สุดท้ายตั้งใจเรียน เข้าห้องตั้งใจเลคเชอร์ไม่เข้าใจถาม! คนรุ่นไม่ต้องกล้าคิดกล้าทำ ไม่ใช่:-) แป๊ปซี่แล้วคุยว่าข้าเป็นคนรุ่นใหม่ ท่องหนังสือ ตำรา ก่อนสอบเยอะๆ เกือบได้ เกรด 3ด้วยซ้ำ ตนเองเป็นคนกำหนดการกระทำครับ สอบไม่ได้โดนรีไทร์ก็ต้องกล้าบอกที่บ้าน แม้ว่ามันจะตั้งใจ หรือพยายามบ้างรึยัง ไม่ได้ซ้ำเติมแต่มันคือความจริง เห็นโพสมาแบบกลัวโน่นกลัวนี่ ถ้าให้มันจริง สำนึกได้ ก็เรียนใหม่สิครับแล้วเอาให้จบไม่เห็นต้องกลัวตัวเอง หนทางมีให้เลือกมากมาย หยุดเสพสิ่งมอมเมา เพลงก็อปจากค่ายใหญ่ก็ห้าม เพราะลอกแล้วจะทำให้เราไม่กล้าคิดเมื่อฟังไปนานๆ มันอยู่แต่โลกความเพ้อฝัน ม่ยอมรับความจริง เหมือนที่คุณเป็นอยู่ หรือท่าจะฟังไปเยอะ? มันเอาไปร้องเชียร์กีฬาด้วยนะ ขอบอกระวังไว้ จากคุณ : Travis - [ 3 ม.ค. 47 22:47:03 A:203.209.118.66 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 ยิ่งเก็บไว้นาน ความโกรธจะมากขึ้นนะครับ จริง ๆ แล้วเรื่องนี้ มันยังดีกว่าที่คุณเดินเข้าไปบอกพ่อแม่ว่า " พ่อคะ แม่คะ หนูท้อง ได้ 4 เดือนแล้ว พ่อเด็กก็ไม่มีค่ะ " หรือ " พ่อคะ แม่คะ หนูเป็นเอดส์ขั้นสุดท้ายแล้ว " แค่เรื่องเรียน ความพลาดในวัยรุ่น พ่อแม่คุณอาจจะโกรธครับ แต่ไม่น่าจะตลอดชีวิต และไม่ให้อภัยคุณเลย บอกท่านแล้ว ช่วยกันหาทางแก้ดีกว่าครับ แล้วเมื่อได้ทางแก้มาแล้ว คุณก็ตั้งใจไม่ให้พลาดอีก พ่อแม่ที่ไหน ก็ต้องใจอ่อนครับ แถมยังภูมิใจด้วซ้ำ ว่าคุณรู้จักพัฒนาตน ปล. ถึงคุณ Travis คห.13 ผมคิดว่า คุณเจ้าของกระทู้ คงพิมพ์ผิดมากกว่าครับ .. เพราะในข้อความก็มีคำว่า เชิญ ที่ถูกต้อง อีกอย่าง ตัวอักษร อ กับ สระ อิ ... มันก็ใกล้กันมากด้วยนะครับ ผมก็ยังพิมพ์ผิดออกบ่อย ๆ ครับ จากคุณ : :: VamleS :: - [ 3 ม.ค. 47 23:26:17 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เห็นด้วยกับ ความคิดเห็นที่ 14 ถึงน้องเจ้าของกระทู้ สมัยพี่เรียนมีเพื่อนหลายคนถูกรีไทร์ ติดโปร บางคนถูกไทร์แต่ไม่ได้สำนึก น้องยังดีที่คิดได้ มันเป็นสิ่งที่แก้ไขได้ ...อย่างมากก็แค่เริ่มต้นใหม่ อาจจะเสียเวลา แล้วไง น้องยังคิดได้ พยายามทำให้มันดีขึ้น บอกพ่อแม่เถอะ บอกวันนี้ดีกว่าปิดบัง แล้วบอกทีหลัง ให้นึกเสียว่า จะช้าจะเร็วเค้าก็ต้องรู้ บอกตอนนี้ แล้วคุยกับเค้า ตั้งใจ เอาใหม่ ขอโอกาส มันไม่ใช่สิ่งที่เลวร้าย สู้นะ เอาใจช่วย พี่เข้าใความรู้สึกน้องนะ คล้ายๆพี่ตอนติดโปรเลย กำลังใจสำคัญ อย่าท้อนะ จากคุณ : หนิง (am_ning) - [ 3 ม.ค. 47 23:42:31 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอเสริมอีกนิดนึงนะครับ ถ้าผมเป็นพ่อแม่คน ผมจะดีใจมาก ถ้าลูกเป็น เป็นคนกล้ารับผิดชอบ มากกว่า เรียนเก่งครับ ^^ เป็นคนดีกับคนเก่ง ผมเลือกคนดีครับ บางคนอาจจะเลือกคนเก่ง ... แต่ถ้ามันทำให้ลูกผมอึดอัดและลำบากใจ .. ผมจะไม่ไปฝืนครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ .. ^^ จากคุณ : :: VamleS :: - [ 3 ม.ค. 47 23:59:31 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ก็เหมือนพี่ข้างบน เค้าให้ข้อคิดได้ดีมาก เข้าไปหาพ่อกับแม่เลย บอกท่านตรงๆๆ อย่าปล่อยไว้นาน ยิ่งนาน ยิ่งเพิ่มปัญหามากขึ้น บอกตรงๆๆไปเลย อธิบายให้ท่านฟัง แรกๆๆก็คงร้องไห้ และเสียใจ เป็นปกติ เพราะตั้งความหวังกับเราไว้มาก พ่อแม่จะเสียใจมากกว่า ถ้าเราโกหกท่านจนท่านจับได้ ถ้าจะเริ่มเรียนใหม่ ต้องขยันกว่าเดิมนะคะ และคิดเสมอว่านี่คือบทเรียน อย่าให้กลับไปเป็นเหมือนเดิมอีก คนอื่นเค้ายังทำได้เลย กิจกรรม ถ้าชอบก็ทำได้ แต่ต้องขยันกว่าเดิมหลายเท่า เป็นกำลังใจให้แล้วกันนะคะ จากคุณ : แมวสีสวย - [ 4 ม.ค. 47 00:32:02 A:81.77.191.103 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 เข้าใจว่าเรียนหลักสูตรอินเตอร์รึเปล่า หลักสูตรนี้นะถ้าไม่เก่งไม่อดทนเรียนไม่ไหวหรอก คุณเรียนมาได้ 3 ปีแล้วแปลว่าคุณก็เก่งกว่าคนอื่นอีกหลายคนในระดับหนึ่งแล้วหละ เปรียบเทียบกับ ม รัฐแล้ว เกรด 2 นี่ก็เกือบเท่าๆกับ 3 กว่าของม รัฐนะ อย่าท้อไป คุณพ่อคุณน่าจะให้คุณเรียนต่อได้นะ ลองไปพูดกับเค้าสิว่าที่นี่น่ะมันยากจริงๆ หรือไม่ก็ลองหาอาจารย์ที่ปรึกษาดูว่าจะมีวิธีอื่นบ้างไม๊เช่นลงเรียนใหม่แก้คะแนน แต่ถ้ามันถึงขั้นต้องย้ายมหาลัยเราว่าคุณต้องเรียนต่อในมหาลัยอื่นได้แน่นอน เพราะเคยเจอของที่ยากกว่ามาแล้ว จากคุณ : เดี๋ยวให้ - [ 4 ม.ค. 47 00:59:48 A:203.145.16.130 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 คืิดว่า ปรึกษาอาจารย์ที่ปรึกษา ค่ะ .. ลองดู อาจจะช่วยได้ค่ะ ... เข้าใจสภาพครอบครัวที่คุณเล่ามาอ่ะค่ะ เราเองก็เป็นพี่คนโต เป็นความหวังของครอบครัว เคยมีเหตุการณ์ฺพลาดใหญ่มากตอน ม. ปลาย แต่ผ่านไปได้ด้วยดี เพราะความช่วยเหลือจากอาจารย์ที่ปรึกษาค่ะ จากคุณ : minaE - [ 4 ม.ค. 47 06:25:00 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เท่าที่อ่านสำนวนการเขียน ของคุณ คุณกำลังสับสน คิดมากจริงๆ อย่างแรกตั้งสติให้ดี ๆ ก่อนนะค่ะ อะไรต้องทำก่อนทำหลังคิดให้ดี คำแนะนำต่าง ๆ ที่ฟังมาเป็นคำแนะนำที่ถูกต้องค่ะ หากคุณมัวแต่เครียดอยู่จะทำให้คุณจมลงในความคิดไม่ลุกขึ้นซะที คนเรามีโอกาสผิดพลาดกันได้ค่ะ ให้อภัยตัวเอง แล้วลุกเดินหน้าต่อไปดีกว่า พี่เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : น้องชวน(ป๋วย) - [ 4 ม.ค. 47 06:38:52 ]

ความคิดเห็นที่ 21 หาตัวเองให้พบสิครับ ว่าอะไรที่คุณ สามารถทำได้ดี อาจจะถึงจุดเปลี่ยน ทางชีวิตของตัวเอง การเรียนในมหาวิทยาลัย ไม่ได้เป็นตัวบ่งชี้ได้เลย ว่าคนๆนั้นเจริญรุ่งเรืองในชีวิตได้ ลองมองหา อาชีพอิสระที่ต้องใช้ความสามรถเฉพาะตัว เช่นทำอาหาร อะไรต่างๆเหล่านี้ดู อากง อาม่า รุ่นแรกๆที่เข้ามาเขาก็มีแค่เสื่อผืน หมอนใบ ไม่ได้มีดีกรีจากมหาวิทยาลัย เขายังสร้างตัวจนเป็นเจ้าสัว เถ้าแก่เนี้ยได้เลยนะครับ ทำใจดีๆ ตั้งสติให้มั่นคง จากคุณ : ... - [ 4 ม.ค. 47 06:40:24 A:169.210.9.228 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 เมื่อพลาดแล้วปรึกษาปัญหากับผู้ใหญ่แล้วหาทางแก้กันดีกว่า เราก็เป็นลูกสาวคนโต เรียนวิศวะ พ่อแม่คิดว่าเราเก่ง แต่เรากลางๆ เราเรียนมาได้กระท่อนกระแท่น จนปี4 เทอม 1 เอฟ 3 ตัวรวด ตัวล่ะ 3 หน่วยเกรดGPAเหลือ 1.8 ก่อนหน้านั้นก็โปรสูงมา ครั้งที่ 2 แล้ว(GPA1.98) เราตัดสินใจบอกเค้าเลยว่าปัญหาเราเป็นยังไงเทอมหน้าอาจโดนไทร์แล้ว พ่อโกรธมาก แม่ไม่โกรธแต่ดูเค้าเสียใจมาก เราก็ร้องไห้ทุกวัน อยากตายด้วย คิดมากจนอ้วกบ่อยๆ เก็บตัวไม่คบเพื่อน แล้วก็แอนตี้ โทษวิชา โทษอาจารย์ ออกมาได่ไงข้อสอบให้จำหัวบานแบบนี้ แต่คิดได้สงสารพ่อกับแม่และอายตัวเอง คิดไว้ว่าท่องอย่างเดียวไม่มีไทร์ จากนั้นก็เริ่มลงเรียนวิชานอกคณะที่ง่ายๆเพื่อดึงเกรดรวมกลุ่มกับเพื่อนที่มีปัญหาเหมือนกันคบรุ่นน้องเยอะๆไม่ต้องอายมันระหว่างนั้นก็มีเพือ่นดดนไทร์ไปอีก2คน แล้วก็ลงแก้ตัวที่เอฟในปี 5 เทอม 1 ไปตัวหนึ่งเค้าไม่เปิดซัมเมอร์เราก็เรียนๆเล่นๆเหมือนเดิมแหละ แต่พอใกล้สอบวิชายากๆจะเตรียมตัวก่อนสอบ2อาทิตย์ เตรียมตัวจริงๆจังๆ อ่านมันเข้าไปวิชานั้นน่ะกินข้าวอาบน้ำทำอะไรให้เสร็จพอ 2 ทุ่มปุ๊ปอ่านมันเข้าไป อ่านจริงๆจนถึงตีหนึ่งทำอย่างนี้กับมัน จนพบสัจธรรมว่าถ้าเราพยายามมันไม่มีอะไรยากหรอก และไม่รู้สึกแอนตี้มันด้วยกับอ่านแล้วสนุกมันดีซ่ะอีกแน่ะพอเราเริ่มเข้าใจมัน ปี 6 เทอม 1เราก็ลงไอ้ที่เอฟที่เหลือ 2 ตัวนั้นแหละทำแบบเดิมเตรียมตัวก่อนสอบ 2-3อาทิตย์อ่านตั้งแต่ 2ทุุ่่มถึงตี 1 อ่านจริงๆน่ะอย่าวอกแวก ดีน่ะที่มันสอบห่างกันเป็นเดือนสุดท้ายได้มา b,c+,c+ โหยแค่นี้ก็ดีใจจะตายแล้ว กับวิชาที่เคยคิดว่าชาตินี้จะเรียนมันผ่านไหมเนีย จนตอนนี้จบแล้วได้วุฒิ วศ.บ.สมใจ พ่อที่เคยโกรธซื้อวีออสให้คันหนึ่งเฉยเลย นี่คือเส้นทางการเรียนของเรา ส่วนของคุณเมื่อมันพลาดไปแล้วปรึกษาพ่อแม่ยอมให้ท่านโกรธไปเถอะแล้วเดียวก็ช่วยกันแก้ปัญหา จากนั้นคุณต้องปรับปรุงตัวเองด้วย คำว่าความพยายามอยู่ที่ไหมความสำเร็จอยู่ที่นั้นมันไม่เชยเลย พอเรามองกลับย้อนไปพบว่าปัญหามันเล็กนิดเดียว ขึ้นกับตัวเราว่ามีความอดทนใหม ตั้งใจเริ่มใหม่หรือเปล่า จากคุณ : ขอให้โชคดี - [ 4 ม.ค. 47 10:15:38 A:203.155.226.156 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 คืออยากถามว่าเป็นอย่างนี้มันก็ความรู้สึกบีบคั้นมากพอแล้วครับ จังหวะนี้แล้ว ความรุ้สึกคงไม่แย่ไปกว่านี้หรอกเชื่อเถอะ เก็บไว้ก็มีแต่ทรมาณมากขึ้นกว่าเดิมเรื่อยๆไม่สิ้นสุดแน่ๆ แถมยังอาจเสียโอกาสในการแก้ไขปัญหาพวกนี้อีกด้วย ไม่มีประโยชน์เลยครับ เข้าไปหาพ่อแม่ดีกว่าพูดในสิ่งที่จริงจังจริงใจ และยอมรับผิด ไม่ต้องแก้ตัวมากครับ ผิดก็บอกว่าผิด แล้วทนทรมาณนิดหน่อยในการรอพายุซาลง ภายในวันเดียวจะดีขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยครับ เชื่อเถอะน่ะ มันถึงเวลาที่ต้องหันหน้าเข้าปัญหาแล้ว ไม่ใช่หนีปัญหาครับ ไม่ใช่ว่าผมพูดก็พูดง่าย ผมก็กำลังทำอยู่ครับ อาจไม่ดีนัก แต่ว่าไม่เอาอย่างเดิมอีกแล้วล่ะ สู้ครับ จากคุณ : โนบิตะ - [ 4 ม.ค. 47 10:18:18 A:203.145.26.18 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 คุณยังมีโอกาสนะครับ พ่อแม่ทุกคนไม่มีใครฆ่าเมื่อลูกทำผิดหรอกครับ คุณไม่เคยเห็นหรอที่เวลาลูกไปทำร้ายใครจนถึงฆ่าคนตาย พ่อและแม่ก็จะบอกว่าลูกเป็นคนดี เพราะฉะนั้นแล้ว บอกท่านครับ ดีที่สุดแล้วคุณก็พยายามใหม่อีกครั้งเรียนให้จบ ผมยินดีด้วยกับคุณที่ 22 ผมก็คล้าย ๆ กับคุณแต่ผมนั้นไม่ได้ Pro แต่ผมเรียน วศ.บ. เป็นภาคสมทบ เพราะผมทำงานด้วย ซึ่งก็ทราบกันว่า เรียนวิศวะ นั้นก็หนักแล้วแถมต้องมาทำงานอีก มันก็เหนื่อยมาก แต่ก็ต้องพยายามครับ เพราะเราเป็นความหวังของที่บ้าน ตอนนี้ก็จบแล้วก็ดีใจครับ เคยท้อเคยคิดว่าแค่ ปวส. เราก็หางานได้แล้ว จะเรียนเอา ป.ตรี ทำไม แต่เมื่อเรียนแล้วคุณภาพชีวิเราดีกว่าเดิมมากครับ อย่างที่หลาย ๆ ท่านแนะนำถ้าคุณหางานพิเศษทำได้ก็ดีครับแล้วเรียนภาคสมทบ จะได้ไม่ต้องรบกวนท่านมาก อยู่ที่ความพยายามของคุณครับ ลดกิจกรรมลงมา แล้วมาตั้งใจเรียน เพราะถ้าคุณทำกิจกรรมแล้วการเรียนคุณไม่ดีขึ้นก็ควรเลิกครับ จากคุณ : @Server ! maN@ - [ 4 ม.ค. 47 10:39:46 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มาให้กำลังใจ ทำให้นึกถึงเพื่อนที่เรียน 8 ปีจบ มีหลายคนด้วย ชีวิตยังต้องดิ้นรนอีกยาวไกล แค่นี้ถือเป็นประสบการณ์ชีวิต และทำให้น้องเข้มแข็งขึ้นค่ะ จากคุณ : 94025 - [ 4 ม.ค. 47 11:43:10 ]

ความคิดเห็นที่ 26 มาให้กำลังใจด้วยคนค่ะ ขอให้คุณตั้งสติให้ดีๆ ยอมรับความจริงแล้วคิดหาทางออกอย่างอื่น เช่นจะเอ็นท์ใหม่ จะทำงาน หรือจะไปเรียนอย่างอื่น แล้วเข้าไปบอกคุณพ่อคุณแม่ว่าเรามีปัญหากับที่เรียนอยู่ อย่างนี้ๆๆนะ เพราะไม่ชอบ ไม่ถนัด อะไรก็ว่าไป เราก็เสียใจที่เราได้ทำพลาดไป แต่ต่อไปเราจะพยายามอย่างสุดชีวิต ไม่ว่าจะลำบากยังไง..... เรื่องที่มันแล้วไปแล้ว ก็ปล่อยมันไปนะคะ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เรื่องไม่ดีจะเป็นประสบการณ์ไม่ให้เราทำพลาดอย่างนั้นอีกค่ะ เป็นกำลังใจให้เข้มแข็งและเดินต่อไปนะคะ จากคุณ : เป็นกำลังใจให้นะ - [ 4 ม.ค. 47 15:15:41 A:137.224.228.228 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 อย่าเอาปัจจุบันของเราไปเปรียบเทียบกับปัจจุบันของคนอื่น เพราะชีวิตคนเรา... เริ่มต้นที่เวลาไม่เท่าักัน <--- อาจารย์คนหนึ่งบอกผม อาจจะไม่เกี่ยวกับของคุณซะทีเดียว แต่ก็เกี่ยวบ้างล่ะหน่ะ ยอมรับมันเหอะ วันนี้ไม่ใช่วันของเรา แ่ต่วันต่อไปต้องมีของเราสักวัน อย่าคิดสั้น เพราะเรื่องมันจะยาว จากคุณ : kamas - [ 4 ม.ค. 47 15:42:09 ]

ความคิดเห็นที่ 28 จริง ๆ น่าจะรู้สึกเลวร้ายมาก ๆ ตั้งแต่ติดโปรแล้วนะคะ รู้สึกไว้แต่เนิน ๆ จะได้ป้องกันตัวจากการโดนรีไทร์ได้ ตอนเราเข้าเรียน ปี 1วิศวะ เราก็ติดโปรค่ะ ได้ 1.75 ตอน ปี 1 เทอม 2 ตอนนั้นรู้สึก แย่ เลวร้าย มาก ๆ เลย เพราะ ถ้าเทอมต่อไปเกรดไม่ถึง 2 ก็โดนรีไทร์ไปเลย ก็บอกแม่ แม่ก็ไม่ว่าอะไร เพราะเห็นเรารู้สึกแย่มาก ๆ แล้วล่ะคะ แบบว่ามีอะไรมากระทบมากกว่านี่ไม่ได้อีกแล้ว แล้วตอนนั้นเราแข่งดนตรีรอบชิงขนะเลิศอยู่ด้วย ตอนรู้ข่าวน่ะ ก็ต้องแข่งให้มันจบ ๆ ไป ทั้งที่สภาพจิตใจแย่มาก ก็ปิ๋วไปตามระเบียบ แล้วพอเริ่มเข้าปี 2 เราก็สาบานกับตัวเองเลยว่าจะไม่มีทางโดนรีไทร์เด็ดขาด กว่าจะสอบเข้ามาได้นี่ก็ยากเย็นแสนเข็ญอยู่แล้ว เราทำทุวิถีทางที่จะฉุดเกรดตัวเองขึ้นมาได้(ยกเว้นทุจริตในห้องสอบนะ) แทบจะไม่ได้เล่นดนตรีเลย ทั้ง ๆ ที่เรารักมาก เสาร์อาทิตย์ หรือหลังเลิกเรียน อ่านหนังสือตลอด แทบจะไม่ไปเที่ยวไหนเลย เกาะอาจารย์หรือรุ่นพี่ตลอดเวลาอ่านหนังสือไม่เข้าใจ กัดฟันมา 1 เทอมก็ผ่านมันไปได้ค่ะ ได้ 2.9 ก็ไม่ติดโปรแล้ว พอเทอม 2 ก็เรียนแบบไม่เครียดมากแบบเทอม 1แล้วค่ะ ก็ตั้งใจเรียน แล้วเกาะกลุ่มติวกับเพื่อนไว้ เกรดก็ใช้ได้ ไม่ติดโปรอีกเลย อยากให้ตั้งใจน่ะค่ะ เอาสักทางถ้าอยากเรียนให้จบนะคะ ไม่มีอะไรสายเกินแก้ ถึงจะโดนรีไทร์ก็เถอะ อย่างเลวร้ายก็คือเรียนจบหลังเพื่อนไป 3-4ปีน่ะ เลยอยากแนะนำว่า 1.บอกพ่อแม่เหอะ ท่านไม่ฆ่าเราหรอก ถึงจะเป็นเรื่องทำร้าจิตใจมากแค่ไหนท่านก็ต้องเป็นคนแรกที่สมควรรับรู้มากที่สุดนะคะ ยิ่งบอกเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี 2.หาที่เรียนใหม่ เกาะกลุ่มกับเพื่อนดี ๆ ตั้งใจเรียน ก็เรียน เล่น ก็เล่น ให้มัน balance กัน คุณก็ได้ประสบการณมาแล้ว ก็ให้เป็นบทเรียนว่าอย่าทำแบบนั้นอีก 3.เชื่อมั่นในตัวเองหน่อยนะคะ อย่าคิดว่าตัวเองเรียนไม่เก่ง ไม่มีอะไรดีหรอกค่ะ ถ้าคิดแบบนี้ ต้องคิดว่าเราทำได้สิคะ เมื่อก่อนเราก็เป็น กังวลมาก ๆ เพราะในคณะนี่มีแต่พวกหัวกะทิทั้งนั้น เรามาแบบธรรมดามากเลย ตอนหลังเลิกคิดแล้วค่ะ คิดว่าถ้าคนเป็นร้อย ๆเค้าทำได้ เราก็ต้องทำได้ คนเหมือนกันไม่ต้องไปกลัว แนะนำได้แค่นี้แหละค่ะสุดท้ายนี้ก็ขอให้คุณหาทางออกให้เจอนะคะ ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : นังแมวน้ำปิศาจบาปหนานรก - [ 4 ม.ค. 47 16:19:39 A:203.156.86.114 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 บอกพ่อแม่ไปตามจริง และขอโอกาสเริ่มต้นใหม่ หาที่เรียน และพยายามให้มากขึ้น คนไม่ฉลาด แต่มีความพยายาม ผมเห้นมาหลายๆ คนก้เรียนจนจบได้ คนหัวดี อ่านรอบเดียวเข้าใจ หลายคน ต้องอ่าน หลายๆ รอบ ถึงเข้าใจ พยายามปรับ ตัวเองใหม่ พยายามให้มากขึ้น นิสัยไม่ดีก็เลิกซะ พวกการลอกการบ้านนี่ละที่ทำให้คุณลไบกในตอนนี้ เลืกซะ เรียนที่ใหม่ กิจกรรมทำให้น้อยลง เรียนให้มากขึ้น ไม่ต้องโดดเรียน ทำงานส่งอาจาร์ย เก้บคะแนนเก็บที่ควรได้ให้หมด เช่น คะแนน จิตพิสัย 10 คะแนน คือการไปเรียนให้ครบ ให้อาจาร์ยเห็นหน้า นี่คิดว่าคุณทำได้ ทำงานส่งอาจาร์ยทุกงาน พยายามให้ดีที่สุด นี่ก็ได้คะแนนมาอีกส่วน รวมๆ กัน ก็ผ่านแน่นอนครับ สำหรับเนื้อหาวิชา ก็พยายามทำความเข้าใจ ท้ายสุด แต่สำคัญ การเลือก คบเพื่อน คอบเพื่อนดีชีวีมีสุข จากไม่จบก็จบได้ ผมลากมาเยอะแล้ว คบเพื่อนไม่ดี จากจะจบก็ไม่จบได้ สู้เค้าครับ เลิกเรียนที่เราอยากเรียนจริงๆ ทุกอย่างอยุ่ที่คุณ และตัวคุณเองเป็นหลัก โชคดี พระรักษา จากคุณ : Photoshop(The-kop) - [ 4 ม.ค. 47 17:10:18 A:203.155.190.180 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 อย่างเพื่อนๆ ว่าครับ อย่าหนีปัญหา คงต้องเผชิญปัญหา และหาทางแก้ เข้าไปบอกกับพ่อแม่ ตามตรง แล้วค่อยดูท่าทีท่านว่าจะเอายังไงต่อไป ถ้าไม่รู้จะเริ่มไงจริงๆ Print กระทู้นี้แล้วไปวางให้ท่านอ่าน แล้วค่อยเข้าไปคุยกันท่านครับ จากคุณ : -=Jfk=- - [ 4 ม.ค. 47 20:56:24 ]

ความคิดเห็นที่ 31 บอกท่านตามตรง การเรียนไม่เก่งไม่เสียหาย แต่ไม่ตั้งใจเรียนมัวแต่ทำกิจกรรม หาข้ออ้างได้ยาก ดังนั้นถือว่าคุณเป็นเด็กดื้อ ทั้งที่แม่ห้ามแล้วยังดื้อ ผมไม่เชื่อหรอกว่าท่านยังคิดว่าคุณเรียนเก่ง ก็รายงานการเรียนแต่ละเทอมคุณไม่เคยให้ท่านรับรู้เลยหรือ แล้วท่านไม่เคยถามเลยหรือ ถ้าท่านรับรู้แล้วคงทำใจได้ ยังไงเป็นพ่อแม่ลูกกันก็ตัดไม่ขาดครับ ไม่จบก็ไม่เห็นเป็นไร คุณไปนอกหนึ่งปีพอพูดอ่านเขียนได้ ก็หางานทำสิครับ งานสำหรับใช้ภาษามีถมไป สะสมประสบการณ์จากนั้นก็เอาเวลาว่างมาลงเรียน มสธ ทางไปรษณีย์หรือรามก็ได้ ไม่เห็นแปลก ผมพูดในฐานะที่มีลูกหนุ่มสาวแล้ว และไม่เคยตั้งความหวังว่าลูกจะเป็นอะไรหรือเรียนอะไร เพราะอย่างไรก็เลี้ยงได้ จำไว้ทำตัวเองให้ดีที่สุดในอนาคต เลิกดื้อ ขยัน บทเรียนนี้แพงหนักหนา จากคุณ : K.Senior - [ 4 ม.ค. 47 21:51:16 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ต้องไปปรึกษาอ.ที่ปรึกษาก่อน เล่าเรื่องคุณให้ฟัง ถามว่ากรณีคุณ จะขอเรียนรีเกรดวิชาที่ได้เกรดไม่ถึง2ได้ไหม โดยขอเวลาเทอมนี้กับซัมเมอร์นี้เพื่อที่เอามาช่วยเกรดเฉลี่ยให้ดีขึ้น โดยที่คุณต้องทำเกรดให้ได้ดีๆ กรณีนี้คุณต้องไปคุยกับทางโรงเรียนพร้อมด้วยอ.ที่ปรึกษา ส่วนการบอกพ่อแม่นั้นก็คงต้องบอกแต่อาจต้องปรับเปลี่ยนหัวข้อหน่อยตรงที่เกี่ยวกับการรีไทร์ก็เปลี่ยนเป็นเรียนรีเกรดหรือเรียนใหม่เพื่อปรับเกรดให้ดูดีขึ้นแล้ววันที่นัดไปพบคุณก็ไปกับท่านแต่ต้องไปคุยกับอ.ปรึกษาก่อนแล้วจึงไปพบทางร.ร.พร้อมกัน จากคุณ : t.lek - [ 5 ม.ค. 47 10:55:18 ]

ความคิดเห็นที่ 33 รักลูก ที่ลูกเป็น... ถ้าลูกทำดีที่สุดแล้ว แม่อย่างเรา ก้อได้แต่ให้อภัยค่ะ ไม่เป็นไรจ้ะลูก.... เอาใหม่ ทุกวันนี้โลกเรา ก้อแก่งแย่งกันอยู่ทุกทั่วหัวระแหงอยู่แล้ว สังคม มีความสุขแค่ไหน ? เสียงหัวเราะ เสียงหยอกล้อให้ ครอบครัว จะมีให้เห็นซักกี่ครอบครัว ให้ลูกมีความสุข กับสิ่งที่ลูกเป็นดีกว่า ถ้าลูกทำดีที่สุดแล้ว คนเป็นแม่....ก้อภูมิใจแล้วค่ะ แม่อยากสอนให้เจ้า มีความสุข.....แต่อย่าลืมทุกข์ ด้วยนะลูก คนที่ไม่เคยมีความทุกข์.....เขาสุขจริงๆ ไม่เป็นหอรก...เจ้าเอ๋ย ไอคิว มันติดมาแต่บนฟ้า....ลูกจ๋า....ไม่ฉลาด ก้อมีความสุขได้ ไม่ต้องห่วง....... อย่าน้อยใจ ถ้าเจ้าตามใครเขาไม่ทัน อย่าเสียขวัญ.....ถ้าเราช้ากว่าใคร...ใคร..... "อย่ากลัว ที่จะเปลี่ยนแปลง ปรับปรุง เจ้ามีกำลังใจ เป็นถุงๆ จากคนนี้ คนที่เป็นแม่" จากคุณ : แมงดาตัวเมีย - [ 5 ม.ค. 47 14:41:20 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ผมก็เคยครับ โทรไปบอกแม่ แม่ตอบกลับมาสั้นๆว่า "ไม่เป็นไรลูก เริ่มต้นใหม่ได้" เท่านั้นหละครับผมน้ำตาซึมเลย  จากนั้นก็ตั้งใจอ่านหนังสือเอ็นท์ใหม่ ติดคณะยอดนิยมคณะหนึ่ง จบด้วยเกียรตินิยมอันดับ 2 แล้วได้ทุนเรียนต่อ ป.โท ตอนนี้จบโทแล้วเป็นอาจารย์ในมหาลัยแห่งหนึ่ง และกำลังจะได้ทุนเรียน ป.เอก ถ้าไม่บอกไม่มีใครรู้หรอกว่าผมเคยเป็นเด็กโง่ๆคนหนึ่งที่เคยถูกรีไทร์มาแล้วจากคณะที่คนอื่นมองว่าอ่อนสุดๆ ผมแค่จะบอกว่าการรีไทร์ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายเกินจะรับได้ บางทีการรีไทร์จากที่หนึ่งอาจจะเป็นการเริ่มต้นของสิ่งใหม่ที่ดีจนคุณคาดไม่ถึงเลยก็ได้ ขอเป็นกำลังใจให้ครับผม แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 47 17:57:09 จากคุณ : Kernel32.dll - [ 5 ม.ค. 47 17:55:25 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ฉ็อตแรก คุณน่าจะโดนว๊ากเพ้ย แหงมๆ ขอให้คุณจ๋อยไว้ ลูกเดียว --- พอฟังสวดเสร็จ ก็ขอนิมนต์ หลบไปปลีกวิเวกที่ไหนก็ได้ สักพักนึง ----- พ่อ/แม่ จะกระซิบให้ใคร (ในบ้านคุณน่ะแหละ) ไปดูมันหน่อย แล้วไปพูดคุยกะมันหน่อย (เพราะตะกี๊ เล่นมันแรงไป) ---- 24 ชั่วโมง ผ่านไป พ่อ/แม่ หายบ้าแล้ว จะปลอบโยนคุณเอง --- ---- นี่จากประสบการณ์ของเราเอง เราเอง อยู่ในตระกูล ว๊าก มาตลอด ความผิดเรา แรงกว่าคุณ และทำให้ ผู้ใหญ่หน้าแหก อื้อซ่าเลย ---- ว่างๆ แวะไปเว็บ ศงป. ดีไม่ดี รวยเละ ไม่รู้เรื่อง ถ้าจับช่องทางถูก แต่ยังไง ยังไง ก็ น่าจะถูๆ ไถๆ เรียนต่อไปก่อน ในเมื่อยังมีคนส่งเสียให้คุณ จากคุณ : tik - [ 6 ม.ค. 47 16:07:57 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เฮ้อ....ยาว ยาว... ยังไงก้อต้องบอกอยู่ดีละคะ ยืดเวลาไปก้อไม่นาน ไม่ว่าครอบครัวคุณจะเป็นอย่างไร...เรื่องนี้คุณก้อต้องรับผิดชอบเองอยู่ดี บอกเถอะคะ แล้วจากนั้นก้อรอผล เดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่กะคุณน้องจะหาทางออกให้ แต่ ขอร้องนะคะ ครั้งเดียวพอคะ เป็นพ่อเป็นแม่คนนี่ลำบากจังนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณ... เป็นกำลังใจให้ครอบครัวคุณด้วยคะ จากคุณ : noo-uan (noo-uan) - [ 6 ม.ค. 47 17:22:27 ]

ความคิดเห็นที่ 37 แนะนำว่า ไปหาอาจารย์ทีปรึกษา อาจารย์แนะแนว อาจารย์ที่พอจะปรึกษาได้ อาจมีทางช่วยได้นะคะ ทิ้งเมล์ไว้นะคะ แล้วจะได้คุยกัน จากคุณ : ครูนางฟ้า - [ 10 ม.ค. 47 12:11:26 ]