ใบไม้ร่วง....

    เช้านี้...เมื่อฉันตื่นขึ้นมาจากเตียงอันแสนอบอุ่น
    ฉันก็ทำธุระส่วนตัวของฉันไปเรื่อยเรื่อย แบบไม่รีบร้อน
    เมื่อฉันจัดการธุระของฉันเสร็จแล้ว...ก็ถึงเวลาที่จะต้องไปทำงานแล้วสิ...

    ระหว่างทางที่ผ่านมา...ทำไมมันดูแปลกแปลกไปนะ...
    เส้นทางที่เคยร่มรื่นไปด้วยร่มไม้...
    เสียงนกร้อง ยามที่ฉันผ่านหน้ามัน...
    เสียงน้ำกระทบหิน ที่ตกมาจากหน้าผาสูงลิบนั้นเล่า..
    เสียงรถราที่วิ่งกันขวักไขว่...
    ทำไม..ทำไม...ฉันถึงไม่รู้สึก ไม่ได้ยิน ไม่เห็นหล่ะ
    ทั้งทั้งสิ่งต่างๆ เหล่านี้ก็ยังคงอยู่ มิได้เปลี่ยนแปลงไปไหน...
    เพราะเหตุใดเล่า...

    เมื่อฉันมาถึงที่ทำงาน...
    ฉันเดินตรงไปที่โต๊ะหนังสือตัวนั้น ตัวที่ฉันนั่งเป็นประจำ
    คิดทบทวน....พลันหยิบกระดาษและดินสอขึ้นมา...
    ฉันขีดขีดเขียนเขียนไปตามเรื่องตามราว และก็ตามใจฉัน

    ฉับพลันนั้น..มีสิ่งหนึ่งผ่านสายตาฉันที่นอกหน้าต่างนั่น
    ฉันเพ่งดู..อ๋อ เจ้าใบไม้ นั่นเอง...
    ทำให้ฉันนึกทบทวนสิ่งต่างๆ ที่ฉันผ่านมาในเช้านี้...
    มันก็คงเป็นเหมือนใบไม้ร่วงมั้ง...(ซึ่งมันไม่น่าจะเหมือนกันตรงไหนเลย)
    ทุกสิ่งทุกอย่าง คงมีกาลเวลา....
    เมื่อถึงคราวผลิแย้ม ทุกสิ่งล้วนสดใส สดชื่น
    ทำให้อยากจะสัมผัส รับรู้ถึงรสชาดของมัน
    ว่าจะหวานหอม ชื่นใจขนาดไหน...
    แต่เมื่อถึงคราวที่สัมผัสมันจนเต็มที่แล้ว...
    กลับทำให้มันเหี่ยวเฉา และแห้งเหี่ยว
    จนมันต้องร่วงลงสู่พื้นดิน...
    แต่สิ่งที่ให้ก่อกำเนิด กลับไม่ยอมแห้งเหี่ยวตามไปด้วย
    กลับออกผลิใบใหม่....
    เพื่อรอ...เพื่อรอ....การสัมผัสจากทุกผู้ทุกคนอีกครั้งหนึ่ง...

    smile I love you. I'm love you from the very beginning and I will love you to the end.

    จากคุณ : นายคำฝอย - [ 8 ม.ค. 47 10:52:48 ]