CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    ++ KAEW ไดอารี่ ++ หมูหงอย

    ช่วงนี้ สุขภาพย่ำแย่ ค่ะ เหนื่อยๆ เพลียๆ หายใจลำบาก แถมเป็นไข้บ่อย เหลือเกิน อืมมม หรือว่าถึงเวลาของเราแล้วนะ แต่มันก็ไม่ป่วยหนักถึงขั้นต้องนอนโรงพยาบาลหรือไปหาหมอนะ เป็นอาการแบบก้ำๆกึ่งๆ น่ารำคาญ

    ส่วนใหญ่ก็จะปวดหัวตึ๊บๆ มีไข้ต่ำๆ ปวดตัว เหนื่อย เพลีย ซึมเศร้า และ แพ้ยุงอย่างหนัก ผื่นขึ้น คันมากๆ แล้วก็เกานิดหน่อยก็เป็นแผล เลือดไหล ทำให้หงุดหงิด เศร้าใจอีกเมื่อเห็นขาลายๆ 2-3 วันก่อน อาการหนักลง เป็นไข้สูงขึ้น ก็เลยปิดมือถือ ตัดขาดจากปัญหาสารพัน นอนเกือบทั้งวัน

    วันนี้อาการดีขึ้น แต่ก็ยังมึนๆ ซึมๆอยู่ รู้สึกไม่อยากรับรู้อะไร เหนื่อย เบื่อ เหงา และ รำคาญ ก็เลยแยกแยะไม่ออกว่าป่วยกาย หรือ ป่วยใจ แต่คาดว่าคงบวกๆกันทั้งสองอย่าง

    ช่วงเวลาที่ผ่านมา งานเยอะมาก มีงานไปเป็นวิทยากรเรื่องเอดส์ตามโรงเรียน ซึ่งต้องเดินทางเอง สอนเองคนเดียว เหนื่อยมาก แต่ก็สุขใจที่ชีวิตเราคงจะเป็นบทเรียนให้อีกหลายร้อยชีวิตได้ งานในเว็บแก้วเอง ก็กำลังเตรียมจัด Meetinging Party ครบ 3 ปีเว็บ เป็นงานใหญ่ชิ้นหนึ่งที่น่าปวดหัว เพราะสมาชิกในเว็บเยอะ มีทั้งผู้ติดเชื้อ และ ไม่ติดเชื้อ จะจัดงานอย่างไร ให้ทุกฝ่ายพอใจ สนุกแบบมีสาระ ใครจะช่วยเป็นทีมจัดงาน จะจัดได้มั้ย จะทะเลาะกันรึเปล่า คนจะมางานกันเยอะมั้ยนะ

    นอกจากนี้ กำลังเริ่มต้นโครงการครูอาสา ประจำปี 2547 เพื่อจัดครูเข้าไปสอนเด็กติดเชื้อที่บ้านแกร์ด้า ให้อ่านออกเขียนได้ เพื่อรับกับโครงการห้องสมุดที่จะทำให้ในเดือนตุลาคม ครูอาสาไปสอน 2 ครั้งแล้ว ครั้งที่ 3 ก็จะไปให้วันอาทิตย์นี้ เรื่องห้องสมุดก็กำลังเขียนโครงการขอเงินบริจาคอยู่ ยุ่งยากดีเหมือนกัน งานที่ช่วยบ้านแกร์ด้าอยู่ก็เครียดๆพอควร มีเด็กป่วยหนักเข้ามาอยู่กรุงเทพคนนึง ที่ต้องแวะไปเยื่ยมบ่อยๆ ส่วนเด็กที่บ้านแกร์ด้าเองก็โทรมๆ ด้วยอาการของโรค หรือ ผลข้างเคียงจากยาต้าน และมีปัญหาพฤติกรรมมากขึ้น จำเป็นต้องเร่งแก้ไข แต่ก็คิดไม่ออกว่าจะแก้อย่างไร

    แต่ เราเหนื่อยใจกับเรื่อง “คน” มากที่สุด ช่วงหลังๆนี่ในเว็บก็มีคนแปลกๆ เยอะเหลือเกิน เว็บแก้ว เป็นบ้านที่อบอุ่น มีคนหลากหลาย เป็นเสน่ห์ ที่น่ารัก แต่ก็เป็นเรื่องปวดหัวสำหรับคนที่อยู่ตรงกลางเช่นเรา ที่ต้องคอยไกล่เกลี่ยประนีประนอมเวลาเกิดปัญหา

    เว็บแก้ว เป็นเหมือน ศาลาคนเศร้า ผู้คนที่มีสารพัดปัญหา ตั้งแต่ ติดเชื้อ HIV เป็นเอดส์ อกหัก รักคุด ผัวทิ้ง หาแฟนไม่ได้ ตกงาน เงินเดือนลด ตำแหน่งไม่เพิ่ม ขาดความอบอุ่น ทุกคนเข้ามาเพื่อหาแหล่งพักพิง หามิตรภาพ หากำลังใจ เรามีคนทุกประเภททั้ง เด็กวัยรุ่นก๋ากั่น คิดว่าตัวเองเก่ง เด็กคิคุอาโนเนะจนน่ากลัวจะถูกหลอกไปขาย ผู้ติดเชื้อที่ไม่ยอมช่วยเหลือตัวเอง หวังจะให้เพื่อนอุ้มไว้ตลอด สาวใหญ่ขี้เหงา สตรีวัยทองอารมณ์แปรปรวน ชายไร้คู่ เกย์ขาวีน แอบจิตขี้โมโห หรือ บ่างช่างยุ การทำให้ทุกคนอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข เข้าใจซึ่งกันและกันเป็นงานยากสุดๆ เพราะแต่ละคนมีปมในใจของตัวเอง มีจุดอ่อนของตัวเอง

    การที่เป็นคนอยู่ตรงกลางนี่เหนื่อยแสนสาหัส เพราะเรื่องก็ไม่เกี่ยวกับเราแต่ต้องเข้าไปช่วยแก้ปัญหา ไปไกล่เกลี่ย และก็โดนถูกหลงกลับมาน่วมแทบทุกครั้ง เวลามีใครมีความประพฤติไม่เหมาะสม หลายๆคนก็จะบอกเราว่า “ทำไมแก้วไม่เตือนเค้า ปล่อยไปอย่างงี้ได้งัย” อ้าว เตือนก็เตือน ปรากฎคนซวยก็เราอีก

    แล้วช่วงนี้ใกล้งานประชุมเอดส์โลก ที่มาจัดในเมืองไทย ชีวิตเราถูกรบกวนเป็นอย่างมาก คิดๆแล้วน้อยใจนะ ถ้างานเอดส์โลกไม่มาจัดในเมืองไทย ก็ไม่มีใครมาสนใจผู้ติดเชื้อหรอก แต่นี่มันต้องทำข่าว ทำสกู๊ป ทำสารคดี เรื่องเอดส์ ก็เลยต้องเข้าหา ต้องมาชื่นชม เอาใจ เพื่อจะได้มีงานไปเขียน

    งานนี้ทำให้เรียนรู้ได้ว่า ไม่เฉพาะคนไทยเท่านั้นที่ชอบปลูกผักชี ฝรั่งก็ปลูกผักชีเก่งมากเช่นกัน มีฝรั่งติดต่อขอสัมภาษณ์ ขอถ่ายสารคดี หลายรายมาก และมีความสามารถในการหาเบอร์มือถือเรามาด้วยนะ ไม่รู้หามาจากไหน จนต้องปิดมือถือหนี โกรธนะเอาเบอร์มาโดยไม่ได้รับอนุญาตอ่ะ

    เราอธิบายไปว่า สังคมไทยน่ะปากว่าตาขยิบ พูดว่ายอมรับผู้ติดเชื้อได้ เราอยู่ร่วมกันได้ แต่จริงๆไม่หรอก ยังรังเกียจผู้ติดเชื้อ กีดกันสารพัด จะทำงานก็ตรวจ HIV รู้ว่าเป็นก็ไล่ออก เราเปิดเผยตัวไม่ได้หรอก และเราไม่เชื่อด้วยว่าสื่อจะปกป้องเราได้ ดังนั้นอย่ามายุ่งกับเราเลย ก็ให้ชื่อผู้ติดเชื้อที่เค้าเปิดเผยตัวไปนะ แต่ทำไมเค้าไม่ได้ถ่าย ไปสัมภาษณ์ก็ไม่รู้

    การต้องปฎิเสธ สื่อต่างๆ ก็สร้างความสับสนในใจนิดหน่อยนะ เพราะมันเหมือนการปฎิเสธความช่วยเหลือต่างๆ แต่เราถามใจตัวเองดีแล้ว ว่าเราพอใจที่จะอยู่เงียบๆ เราไม่อยากดัง เพราะการดังเพราะเป็นเอดส์มันไม่น่าภูมิใจ และงานการกุศลต่างๆที่ทำอยู่ เราก็ทำแค่เราทำไหว ไม่ต้องการเงินทุนเยอะ เพราถ้าเงินเยอะ ปัญหาจะแยะตาม

    ช่วงนี้พวกผู้ติดเชื้อ คนเป็นเอดส์ ก็จะเนื้อหอมหน่อย มีคนสนใจเยอะ ก็ต้องทำตัวให้เข้ากับสถานการณ์ พอหมดงานประชุมเอดส์ ชีวิตก็เป็นเหมือนเดิม ..... ดูแลตัวเองต่อไป

    จากคุณ : ++MooKaew++ - [ 6 ก.ค. 47 21:00:10 ]