คืนนี้ เราคิดถึง.... คิดถึงเค้า ผู้ที่เป็นสามี เป็นความรัก.... เป็นทุกสิ่ง .. ที่ผู้หญิงคนนึง หวังอยากจะให้เป็น
มีบ้างไหมที่ใครคนนึงจะรักใครสักคนได้เท่ากับ หนังเรื่อง The Letters ในชีวิตจริง ๆ บนโลกใบนี้
กาลเวลาผ่านไป ทุกส่งในโลกก้อยังคงหมุนไป ชีวิตแต่ละชีวิต ก้อยังคงดำเนินต่อไป ตื่นเช้า.......ก้อไปทำงาน ไม่ว่าเราจะพบเจอเรื่องราวเลวร้ายมาขนาดไหน ชีวิตก้อยังคงต้องดำเนินต่อไป.....
เราเอง ...... ก้อเป็นคนหนึ่ง ที่ต้องต่อสู้ พยายามที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป ไม่ว่าจะเพื่อใครหรืออะไรก้อตาม ........
ต่อสู้กับตัวเอง และบอกกับตัวเองว่า เราต้องอยู่ให้ได้ ถึงแม้ตอนนี้จะมีเพียงแค่เราคนเดียว คนเดียว.....
มันอาจจะรวดเร็วกับการเปลี่ยนแปลง ....
การทำใจให้ยอมรับกับมัน
แต่.............
เราคิดถึง ...........
คิดถึงเค้า .........
สิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว ....
เราไม่มีทางจะมีเค้าอีกแล้ว
ผู้ที่เป็นดวงใจ........
ถ้าพระเจ้ามีจริง ขอให้ลูกได้เจอเค้าสักครั้ง.............สักครั้ง ....
จะไม่ขออะไรมากไปกว่านี้อีกแล้ว ..... ได้โปรด เถอะ
เรายังไม่ได้ร่ำลากันเลย ....
ความดีของเค้าที่มีมาตลอด 15 ปี
มันจะยังอยู่กับเราตลอดไป .........
แต่วันนี้ เราเศร้าและเหงาจับใจ ....ไม่เคยนอนได้หลับเต็มตาเลย เช่นเดียวกับคืนนี้ ..................
เราไม่รู้ว่า เรื่องของเรา พอจะเป็นอุทธาหรณ์ให้กับใครได้บ้าง แต่นี่คือ จุดเริ่มต้นของเรา ในพันทิพ มาอ่านเรื่องเก่าก่อนนะคะ กระทู้แรกของเรากับเค้า
จำไม่ได้ว่าโพสไว้วันไหน คิดว่าเป็นช่วงต้นปีน่ะค่ะ
++++++++++++++++++++
แฟนมาขอเริ่มต้นกันใหม่ หลังจากไปมีไรกับผู้หญิงอีกคน เค้าหลอกเราป่าว เรากำลังขนของจะไปอยู่ที่อื่นค่ะ
อยากจะเล่าเรื่องราวชีวิตของเราให้ฟังค่ะ
เราคบกับสามี มา 14 ปี แต่งงานกันได้ 1 ปี (แต่อยู่ด้วยกันก่อนมา 3 ปี แต่เราทำงานคนละจังหวัด เลยไป ๆ มา ๆ ) เป็น 15 ปี เราอายุ 26 สามี 28
รักกันมาก เป็นแฟนคนแรกและคนเดียวในชีวิต ทั้งเราและแฟนไม่เคยมีใครคนอื่นอีกเลย (เราถือคติที่ว่า เราคือคนที่ดีที่สุดแล้วสำหรับเราทั้งสองคนเราเลยต่างคนต่างไม่มีใครเลย ตลอดเวลาที่ผ่านมา )
แต่เราค่อนข้างจะมีสังคมเยอะกว่าสามี เพระสามีไม่กินเหล้า ไม่สูบ ไม่เที่ยว ติดบ้านมาก ทำงานกลับบ้านตรงเวลา ไปไหนไปกับเราตลอด
ซึ่งเราก้อไม่สูบ ไม่ดื่ม แต่เที่ยว แต่เราสามารถไปไหนมาไหนคนเดียวได้ ก่อนออกจากงาน เราทำงานที่กรุงเทพ 4 ปี สามีอยู่ต่างจังหวัด
เราทั้งสองคนค่อนข้างหน้าตาดี เลยมีแมลงมาบินรอบตัวบ่อย ๆ (แต่เราไม่เคยเขวไปกับมีผู้ชายคนไหนเลย ใจเรานิ่งมาก)
เรื่องเกิดได้ 2 เดือนมาแล้ว อยู่ ๆ สามีก้อมาขอเลิก ขอหย่า ทำทุกวิถีทางให้เราหย่ากับเค้าให้ได้ ด่าว่าเราแรงๆ บอกว่าหมดรักเราแล้ว เค้าขอชีวิตเค้าคืน อ้างสารพัด บอกให้เราก้าวเดินออกมา ให้เราปล่อยเค้าไป บอกว่าเราเห็นแก่ตัว รักเค้า ทำไมไม่ปล่อยเค้าไป มายึดเค้าไว้ด้วยกระดาษใบเดียวไม่มีประโยชน์
"ไหนเก๋เคยบอกว่า ความรักของเก๋ คือการที่ได้เห็นคนที่เก๋รัก มีความสุข แล้วทำไมไม่ปล่อยให้ต้นมีความสุข"
เราเป็นคนเอาใจแฟนเก่งมาก อดทนกับแฟนทุกอย่าง อยากได้ไรทำให้ตลอด เราถามว่าเราผิดตรงไหน เค้าไม่ตอบแต่พอเค้าขอเลิก เค้าแรงมาก คงเหมือนๆ กับผู้ชายทุกคนที่กำลังจะทิ้งอีกคนไปมีอีกคน หน้ามือตามัวก้อว่าได้
พอหนักเข้าเค้ามาสารภาพกับเราว่า เค้ามีคนใหม่ แม่ม่ายลูกติด 1 ผู้หญิงแก่กว่าเค้า 2 ปี ผู้หญิงทำงานที่เดียวกัน (มาสืบทราบตอนหลังผู้หญิงคนนี้ ชอบสามีเรามานานแล้ว อยู่ที่ทำงานผู้หญิงจะทำตัวเป็นเจ้าของสามีเราออกนอกหน้า)
แฟนเรารักผ้หญิงคนนี้มาก เราพูดถึงไม่ได้เลย เราไม่เคยว่าอะไรเค้าเลย เรายอมตลอด อยู่นิ่ง ๆ เฉย ๆ ร้องไห้คนเดียว 2 อาทิตย์น้ำหนักลดไป เกือบ 10 โล เราเจ็บหนักมาก
มันสาหัสเพราะเราเพิ่งแต่งงานกันได้ปีเดียวเอง เพือ่นฝูง ญาติพี่น้องเค้ารักเรามาก เพราะเราคบกันมานานตั้งแต่เด็ก ๆ
เราได้แต่คิดว่าเพราะเรารักกันมานานเกินไปหรือเปล่า ซึ่งหาน้อยคู่จะรักกันมานานขนาดนี้
แต่เราไว้ใจเค้ามาก เลยคาดไม่ถึงว่าจะเป็นผู้หญิงคนนี้ คือมีผู้หญิงที่ทำงานโทรมาหาสามีเยอะมาก ๆ ซึ่งเราคิดว่าเป็นเด็กสาวอีกคนนึง
เราเหมือนคนหมดทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต มันรวดเร็ว จนเรารับไม่ทัน ตั้งตัวไม่ติด แฟนไม่เคยเป็นแบบนี้เลย
แฟนไม่เคยมีอาการ ไม่เคยมีสัญญาณเตือนภัยมาก่อนเลย ตลอดสิบกว่าปี เค้าเป็นคนไม่ค่อยพูด เลยไม่ค่อยมีเพื่อน เค้าติดเรามากด้วย
เราบอกว่า เราไม่ขอเป็นเพื่อนเพราะเราไม่ได้เริ่มจากความเป็นเพื่อน เราไม่อยากเสียคนรักไปเพือ่ให้ได้เพื่อนเพิ่มขึ้นมา 1 คน
เราบอกตรงๆ เรากินยานอนหลับไปเยอะมาก เราเข้าโรงบาล แฟนเป็นคนพาไป ซึ่งเราไม่รู้ตัวเลย หลังจากไปส่งแฟนไม่ไปเยี่ยมเราเลย คืนแรกที่นอนอยู่โรงบาล แฟนไปเที่ยวกับผู้หญิงคนนั้น
เราเจ็บมาก เรามีเค้ามาค่อนชีวิตของเรา เรา 26 คบกันมา 15 ปี สร้างเนื้อสร้างตัวมาด้วยกันตั้งแต่ทำงานใหม่ ๆ วาดอนาคตมาด้วยกัน
วางแผนจะมีลูกด้วยกัน ปีนี้ 2547
เราบอกเค้าว่า เค้าไม่ได้เป็นเพื่อน ไม่ได้เป็นสามี แต่เค้าเป็นชีวิตเรา เรารักเค้ามาก เพิ่งจะรู้ตัวว่ารักเค้ามากก้อตอนเข้าโรงบาลล่าสุด (เราเคยเข้าโรงบาลหลายครั้ง แฟนไปเฝ้าตลอดทุกครั้ง)
เราเสียใจมาก ไม่ออกจากบ้านเลย ไม่ไปไหน ไม่กล้าเจอผู้คน เราเจ็บแต่เราไม่อาย ไม่ใช่กลัวใครจะถาม แต่เพราะเวลาที่คนถามถึง เราจะกลับไปคิดถึง 15 ปีที่ผ่านมา
แล้วมาคิดว่า "มันเกิดขึ้นได้อย่างไร" ไม่มีใครเชื่อเรื่องนี้เลย เรากับแฟนคบกันมานานเลยทำให้คนรู้จักเราทั้งคู่เยอะ
เพราะแฟนไม่น่าเป็นไปได้ เค้าไล่เราออกจากบ้านเค้า เค้าบอกว่า เค้าไม่ได้รักเราแล้ว อยู่กันไปก้อไม่มีประโยชน์
เค้าบอกว่า ถึงไม่หย่าให้เค้าเค้าก้อจะไม่กลับมารักเรา ถึงเราจะทำให้เค้าเลิกกับผู้หญิงคนนี้ เค้าก้อจะมีคนใหม่อีก
แฟนเราเค้าไปอยู่บ้านผู้หญิงด้วย ไป ๆ มา ๆ แต่เรา 2 คน ไม่เคยมีอะไรกับคนอื่นนอกจากกันและกัน
เราเจ็บมาก ผ่านช่วงวันเวลานั้นมาได้ 2 เดือน โดยเพียงลำพัง มีเพียงคอมพิวเตอร์เป็นเพื่อน ได้แต่อ่านกระทู้ของใคร ๆ เลยทำให้ได้กำลังใจมาโดยไม่รู้ตัว
พอเราอาการดีขึ้น เริ่มจะมีแรง เราได้แต่เปิดเนททั้งวัน อ่านทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับคนอกหัก
ครั้งแรกมันเจ็บจริง ๆ .............. เราผ่านมันมาแล้ว ผ่านวันเวลาสาหัสมาแล้ว คิดว่าต่อไปนี้ เราต้องเริ่มรักตัวเองได้แล้ว เราไม่เคยรักตัวเองเลย
เรากลับไปคิดถึงวันที่เรากอดขาเค้า อ้อนวอนเค้าขอไม่ให้เค้าทิ้งเราไป...........
เราเอามือเค้ามากุมกับอก บอกว่า " มองตาเก๋สิต้น พูดกับเก๋ว่าต้นสามารถทิ้งเก๋ได้ ทิ้งผู้หญิงคนนึงที่รักต้นอย่างสุดหัวใจได้ ทิ้งเวลา 15 ปี ที่เราฝ่าฝันกันมา "
เค้าไม่สบตาเรา ได้แต่เพียงพูดว่า " ทิ้งได้สิ ทำไมจะทิ้งไม่ได้ เก๋เป็นคนดี ต้นเชื่อว่าเก๋ต้องเจอคนที่ดีกว่าต้น ต้นไม่ใช่คนดีแล้ว ฯลฯ "
เราฟังได้เท่านั้น ที่เหลือเราหูอื้อ ไม่ได้ยินอะไรอีกเลย พร้อม ๆ กับน้ำตาที่ แพ้สัญญาว่าจะไม่ร้องไห้ให้เค้าเห็นอีกแล้ว
หลังจากวันนั้นเราไม่ได้เจอเค้าอีกเลย 12 วัน เค้าไม่กลับบ้าน เลย
เราใช้เวลาอยู่คนเดียว ตัดสินใจว่า จะไม่นอนคอยเค้ากลับมาอีกแล้ว ช่วงเวลา กลางคืนมันยาวนานมาก
ทรมานที่สุดในชีวิต ไม่มียาเลยสักเม็ดให้ช่วยนอนหลับได้ เค้าเก็บหมด
ตัดสินใจออกไปหาหอพักอยู่ เพราะไม่รู้ว่าจะอยู่รอไปเพื่ออะไร ตัดสินใจจะยอมหย่าให้เค้า เค้าพูดตลอดเวลาว่า เค้าเลือกผู้หญิงคนนั้น
เราตระหนักได้แล้วว่า เค้าไม่ใช่คนที่ดีอีกแล้ว ไม่ใช่สามีที่ดีอีกแล้ว
ในวันนี้......วันที่เราเริ่มจะลืมตาได้ วันที่เราตัดสินใจจะขนของไปวันนี้ เราคิดว่า เวลาที่เราร้องไห้ ไม่มีใครมาร้องไห้กับเรา เราจะรอให้ใครมาเห็น..............
เค้ากลับมาเมื่อคืน เค้ามาสารภาพกับเราเมื่อคืนว่า เค้ามีไรกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว 1 ครั้ง เค้าคิดถึงเรามาก
เค้ามาขอมีไรกับเรา เค้ามาขอเริ่มต้นใหม่ เค้ามาขอโทษ
เค้าบอกว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา เหมือนเค้าเมา แต่ตอนนี้เค้าสร่างแล้ว (เค้าไม่กินเหล้า)
เราสับสนมาก ใจเรารักเค้าเต็มหัวใจ รอเค้ากลับมาทุกวัน
แต่วันนี้เราทำใจได้แล้ว เค้ากลับมาทำให้เราสับสน
เราบอกเค้าว่ากลับไปก้อไม่เหมือนเดิม ที่ผ่านมามันรุนแรงมาก เรายังรับไม่ทัน
ตอนนี้เราเครียดมาก ปวดหัวมาก ๆ เราเริ่มมีอาการแบบนี้ตอนที่เรามีปัญหากับแฟน
ปวดหัวเหมือนหัวจะระเบิด เต้นตุบ ๆ อยู่ตรงขมับ
วันนี้เค้ามาพูดไม่ได้เอาคำตอบ เพระเค้าระอายแก่ใจที่ทำกับเราไว้มากขนาดนี้ เค้าแค่อยากบอก
" ต้นคงต้องก้มหน้ายอมรับกรรมต่อไป "
คุณเคยรักใครมาก ๆไหมคะ
จากคุณ : snof
++++++++
ขอบคุณทุก ๆ คนมากนะคะ ................ สำหรับกำลังใจ
เมื่อคืนเค้าก้อกลับมาบ้านค่ะ มาพาเราไปกินข้าวนอกบ้าน ฟังเพลง เค้าดื่มเบียร์ไป 1 ขวด (ครึ่งหนึ่งค่ะ)
เค้าพูดว่า "ต้นเหมือนคนหลับไปโดยไม่รู้ตัว ตื่นขึ้นมาไฟก้อไหม้บ้านหมดแล้วไม่เหลืออะไรแล้ว"
ระหว่างทางจะไป โทรศัพท์ดังตลอด (เป็นของผู้หญิงคนนั้นค่ะ เราจำเสียงเพลงได้) เค้าไม่รับสาย และปิดมือถือไปตอนไหนไม่รู้
เราคุยกับเค้าว่า "โดนหักอกมาเหรอ เกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ ๆก้อกลับมา" เค้าเงียบ.....
เค้าบอกว่า "มีคนเตือนต้นเยอะนะ แต่ทำไมต้นไม่ฟัง บางที ต้นมีลูกเป็นของตัวเองจะดีกว่า ต้นเลือกเก๋เป็นแม่ของลูกต้นแล้ว แต่ต้นทำมันพังไปหมดแล้ว"
เค้าดูเมามาก เราเลยเป็นคนขับรถกลับเอง ระหว่างทาง เค้า ละเมอพูดว่า "อย่าทิ้งต้นไป อย่าทิ้งต้นไป กลับมา กลับมา" เราไม่รู้ว่าหมายถึงใคร
เช้าวันนี้ เราเตรียมขนของเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ก้อรอรถมาขนของ
บอกตรงๆ นะค ตอนนี้มีชีวิตอยู่แบบวันต่อวัน คิดแค่ว่าวันนี้ พรุ่งนี้จะทำอย่างไร เพระถ้าเราคิดไปไกลว่า เค้าจะกลับมาจริงๆ ไหม เค้าจะไปกันรอดไหม มันก้อคือคิดถึงเค้า รอดู ซึ่งมันก้อจะวนกลับมาเหมือนเก่าอีก
ตอนนี้ อยากอยู่กับตัวเองสักพักนึงค่ะ กลับไปตั้งหลัก คิดทบทวน มันเจ็บจนเกินจะทนรับไหว คำด่าว่าของเค้ามันยังลอยอยู่ในหัว
ที่ผ่านมา เราเอาความรักของเราให้เค้ามากเกินไป ทุกอย่างเป็นเค้า พอวันนึงที่เค้าปล่อยมือเรา เราเลยตั้งตัวไม่ทัน มันเจ็บหนัก........
ตอนนี้เราไม่ค่อยมีเพื่อนค่ะ เพราะมีคนคนนึงบอกว่า "เรื่องของสามี ภรรยา ไม่มีใครอยากจะยุ่ง" เราเลยไม่เคยบอกใคร ไม่อยากเอาความลำบากใจไปให้คนอื่น
ขอบคุณมากจริง ๆ ค่ะ ที่มาตอบกระทู้ มีคนที่มีปัญหาคล้าย ๆ กัน ฟังแล้วก้อเศร้าไปกับคุณด้วย
เรามาเริ่มรักตัวเองกันดีไหมคะ
จากคุณ : snof
++++++++++++
ตอนนี้ให้เวลากับตัวเอง ด้วยการอยู่คนเดียวค่ะ..........
ไม่อยากให้ใครเห็นเราร้องไห้............................
ก้อคงต้องใช้เวลาสักพัก..................................
ไม่รับโทรศัพท์เค้า..........ไม่อยากพูดคุยกับใคร.....
ภาวนาให้มันผ่านไปได้อย่างเร็ววันสำหรับความเสียใจเก่าๆ ...................
ได้ข้อคิดอะไรมากมายเลยค่ะ ..........................
ชีวิตครอบครัวที่ถูกต้องตามกฎหมาย มันต่างกับชีวิตครอบครัวที่ตกลงกันเองสองคนจริง ๆ ค่ะ
สิ่งหนึ่งที่ตระหนักได้คือ ความรักที่มี คน 3 คน มีแต่จะเจ็บปวดค่ะ ไม่ใครก้อใครหรือไม่ก้อ ทั้ง 3 คน มันไม่ดีเลยนะคะ ว่าไหม.........
คิดว่าคงไม่มีใครอยากที่จะเจ็บปวด เพราะฉะนั้นคิดว่าต่อไปเราต้องรู้จักใช้คำว่า "รัก" ให้เป็น ไม่ว่าจะกับเค้าหรือคนใหม่
กาลเวลาเท่านั้นที่จะเยียวยาหัวใจ เรารู้สึกว่าขอไปตั้งหลักสักพัก
แล้วค่อยกลับมาคิด มาให้คำตอบกับทุก ๆ คน ทั้งพ่อแม่ และเค้าคนนั้น
เราจะไปกลัวอะไร ก้อเราได้กำลังใจตั้งมากมายนี่คะ
^_^
จากคุณ : snof
+++++++++++++++++
นำมาแปะไว้เท่านี้ก่อนนะคะ มี เกือบ 100 ความเห็นค่ะ กลัวว่ามันจะยาวจนเกินไป เกรงใจ เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ และเนื้อที่ของพันทิพค่ะ
สุดท้ายเราก้อมาโพสจนได้
^_^ .....
แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 47 03:07:18
จากคุณ :
snof 
- [
9 ส.ค. 47 02:51:55
]
+++++ .................... +++++
