ความคิดเห็นที่ 1 จำไม่ได้แน่นอนกว่าเคยประสบและผ่านวิกฤตอะไรมาบ้าง แต่อยากจะบอกคุณกูรูว่า ตั้งหลักไว้ให้มั่น แล้วปัญหาทุกอย่างจะหมุนผ่านไปเองค่ะ ((กำลังใจของคนในครอบครัวนี่ล่ะ ที่ทำให้เราหยัดยืนได้อย่างมั่นคง)) จากคุณ : kwan2402 - [ 20 ส.ค. 47 13:58:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2 พยามฆ่า...นอนคุก 1 คืน สมัยวัยรุ่น อยู่มาด้วยสติ...และความรัก จากคุณ : สามเอ็กซ์@ (XIXIX) - [ 20 ส.ค. 47 14:01:07 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ยิ้มหวานมีเรื่องที่วิกฤติๆเยอะอ่ะค่ะ เช่น สวยจนเข้าขั้นวิกฤติ คนชอบเยอะเป็นวิกฤติการณ์ เป็นต้น หุหุหุ เข้าเรื่องก่อน... ยิ้มหวานไม่ค่อยมีปัญหาอะไรในชีวิตเท่าไหร่อ่ะค่ะ เพราะทุกเรื่องในชีวิต ดูเหมือนมีปัญหาทั้งนั้นเลยอ่ะค่ะ ยิ้มหวานเลย ... ช่างมัน... ไม่เอามันมาคิดเป็นปัญหา หรืออาจเป็นเพราะด้วยอายุที่เยอะขึ้นด้วย เลยทำให้มองปัญหาเล็กลงๆ อย่างเมื่อก่อน ตอนอกหักครั้งหนักๆเนี่ย เกือบแย่แหนะค่ะ ดีว่ามีเพื่อนที่ดี นั่งอยู่ข้างๆเราเสมอ เลยผ่านมาได้ มองไปอีกที มันก็กลายเป็นเรื่องเล็กไปซะแระ จะว่าไป ยิ้มหวานว่า คนรอบข้างมีส่วนที่ทำให้ปัญหาของเรามันเล็กลงนะ บางทีที่เราอ่อนแอมากๆ มองหน้าเพื่อนที่มันเข้มแข็งบ่อยๆ ก็ดูเหมือนจะดูดซึมเอาส่วนเข้มแข็งของเพื่อนติดตัวมา เวลามีปัญหา หากมีคนที่เข้าใจเรา และอยู่ข้างๆเรา แค่นี้ก็ดีแล้วล่ะค่ะ จากคุณ : ยิ้มหวานตาโต (joyaccy) - [ 20 ส.ค. 47 14:04:28 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มีวิกฤต ให้เป็นโอกาส หุหุหุ เศร้าไปใย จากคุณ : โทโมกะ - [ 20 ส.ค. 47 14:14:56 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ชีวิตราบเรียบมากๆ ส่วนมากจะเป็นทุกข์ร้อนเพราะเรื่องเรียนเพียงอย่างเดียว คริๆ (Knock on the wood) เมื่อมีป้ญหาเรื่องเรียน (เพราะกลัวไม่ได้ A) ส่วนมากก็จะโทรคุยกับแม่และพ่อคะ ซึ่งช่วยทำให้เราผ่านวิกฤต ณ ช่วงนั้นมาได้ด้วยดี จากคุณ : เมนี่ (Dixie) - [ 20 ส.ค. 47 14:21:11 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เคยถูกแฟนเข้าใจผิดว่าไปกิ๊กกับหมอ(เพื่อน) แล้วเค้ายื่นคำขาดว่าให้ไปเมืองนอกด้วยกัน(ตอนนั้นเธอเรียนป.โทอยู่) เมื่อถูกบังคับให้เลือกระหว่างพ่อที่กำลังป่วยรอการผ่าตัดกับเธอ ก็ต้องเลือกพ่อเพราะเธอไม่ยอมฟังเหตุผล คบกันมา 8 ปี วางอนาคตไว้ด้วยกันก็จบลง เศร้าอยู่หลายปี แต่ก็ผ่านมาได้ในที่สุด ถึงแม้ตอนหลังเธอจะสำนึกผิดมาของ้อคืนดี แต่ว่ามันก็เจ็บเกินกว่าจะกลับไปสานต่อกันได้อีก เลยอยู่เป็นโสดมาจนบัดนี้แล.. จากคุณ : จ้อย..ยย (จ้อย..ยย) - [ 20 ส.ค. 47 14:22:43 ]

ความคิดเห็นที่ 7 วิกฤตที่คิดว่าหนัก ก็โดนโจรฉกชิงวิ่งราวกระเป๋าค่ะ ของทุกอย่างที่สำคัญอยู่ในกระเป๋าหมดเลยค่ะ จากคุณ : กระจ่างเนตร - [ 20 ส.ค. 47 14:35:09 ]

ความคิดเห็นที่ 8 วิกฤตในชีวิตเคยผ่านมาเยอะมาหลายเรื่องแล้ว จนไม่รู้ว่าอันไหนมันวิกฤตสุดๆ แต่อยากจะบอกว่าที่ผ่านมาได้ทุกเรื่องเพราะพระรัตนตรัย สวดมนต์ไหว้พระทุกวันทำให้เราผ่านวิกฤตมาได้ตลอด เราเชื่อตรงนี้ อานุภาพของบทสวดมนต์ช่วยเรามาตลอดจริงๆค่ะ อันนี้เป็นความเชื่อที่เราพิสูจน์มาแล้วและเราก็จะปฎิบัติอย่างงี้ตลอดไป ด้วยอานิสงค์ของมนต์คาถาต่างๆจะช่วยให้เราผ่านพ้นอุปสรรคปัญหาไปได้ด้วยดี ไม่เชื่อก็รองดูค่ะ หากใครยังไม่มีหนังสือเวทมนต์ 108 คาถาประจำบ้านไปหาซื้อมาเก็บไว้ค่ะ เพราะมีประโยชน์มากๆเลย จากคุณ : Love Sutat - [ 20 ส.ค. 47 14:47:04 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เรื่องมันยาวค่ะ เอาไว้มีเวลาจะเขียนเล่าให้ฟัง เหมือนนิยายน้ำเน่าเดี๊ยะเลย แต่ตอนนั้นตั้งสติไว้อย่างเดียวว่าต้องไม่ประชดใครทั้งนั้น ทำตัวเองให้ดีที่สุด ทุกวันนี้เราก็เป็นผู้ชนะแล้ว จากคุณ : ถั่วหวาน - [ 20 ส.ค. 47 14:47:53 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ฦ ว่าชีวิตเราจะราบเรียบเกินไปหว่า??? ที่ผ่านมามีสุขมีทุกข์ปนๆกันไป ไม่มีอะไรวิกฤตอ่ะ มีความสุขกับชีวิตทุกๆวันค่ะ ไม่อยากซีเรียสอะไรมาก จากคุณ : winki_pinki - [ 20 ส.ค. 47 14:59:11 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เคยนะ .. แย่มากๆ ผ่านมาแปดปีแล้ว ยังจำรสชาดของความเจ็บปวดในครั้งนั้นได้อยุ่เลย และไม่อยากจะเจออีก. จากคุณ : AcidRave - [ 20 ส.ค. 47 15:10:10 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คิดว่าเวลาจะช่วยให้มันผ่านไปด้วยดี แต่ไม่รู้ทำไม เวลาเกิดปัญหาวิกฤติในชีวิต เวลามันเดินช้า...ช้า....ช้า ทู้กทีไป เอาใจช่วยคุณกูรูค่ะ ตั้งกะทู้แบบนี้แสดงว่าผ่านวิกฤติมาได้แล้วสิคะ ยินดีด้วยคนเน้อ จากคุณ : ใช้หนีราชการเท่านั้น - [ 20 ส.ค. 47 15:20:01 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หนักที่สุดตอนนี้ก็คงเป็นเรื่องเรียนค่ะ เคยเรียนไม่รอด เพราะทำงานด้วย เรียนด้วย ก็เลยแก้ปัญหาด้วยออกมาเรียนอย่างเดียว ไม่มีตังค์แต่มีความสุข มองย้อนไปก็ตลกดีค่ะ ตอนนั้นร้องให้คร่ำครวญด้วยเพราะคิดว่าตัวเองแบกรับภาระความหวังของวงศ์ตระกูล555 แต่สุดท้ายนู๋คิดไปเอง ที่จริงครอบครัวก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะปริญญาตรีเราก็มีอยู่ สุดท้ายก็มีครอบครัวและเพื่อนๆที่ช่วยให้รอดพ้นวิกฤตมาได้ กำลังใจที่สำคัญที่สุดในชีวิตคือครอบครัวนะคะ ตอนนี้ย้อนกลับมาแล้วก็ขำตัวเองค่ะ ร้องให้ครำ่ครวญตีโพยตีพายกลัวแม่เสียใจ ตอนนี้ขำๆแล้วก็ดีใจที่ได้รับบทเรียนที่ดีค่ะ จากคุณ : my secret - [ 20 ส.ค. 47 15:33:08 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตอนแม่ป่วยเป็นมะเร็งค่ะ เศร้ามากๆๆๆๆ ร้องไห้ทุกวัน เหมือนฝันร้าย แต่ตื่นมาแล้วมันไม่หายไปเหมือนทุกครั้ง เศร้ากันทั้งบ้าน ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น ปกติชีวิตมีความสุขมากๆ ครบสมบูรณ์มาตลอด ตอนนั้นคิดอย่างเดียวถ้าแม่เป็นอะไรไป แล้วเราจะฆ่าตัวตายด้วยวิธีไหน เราอยู่ไม่ได้แน่ๆ ตอนนั้นคิดจริงๆนะ ว่าจะกินยาตาย เพราะกระโดดตึกแล้วกลัวศพไม่สวย กระโดดน้ำก็กลัวทรมาน แต่สุดท้ายก็ผ่านมาได้ค่ะ หลังจาผ่าตัด จู่ๆเนื้องอกอีกก้อนที่คิดว่าเป็นปัญหา ก็ฝ่อไป ดีใจกันมากๆ เวลาผ่านมาจะสี่ปีแล้วค่ะ ตอนนี้แม่เราแข็งแรงดีเหมือนปกติ ตรวจร่างกายสม่ำเสมอ ไม่มีเชื้อมะเร็งในร่างกายอีกแล้ว แต่เรื่องอาหารการกินก็ควบคุมอยู่ ตอนแม่ไม่สบายเราอ่านหนังสือเกี่ยวกับมะเร็งทุกแบบไปกว่า 30 เล่ม หาหมอทุกแห่ง ทำทุกวิถีทาง จนตอนนี้กลายเป็นผู้เชียวชาญไปแล้วล่ะค่ะ สรุปก็อยากบอกว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ให้มีความเชื่อค่ะว่าปาฎิหาริย์มีจริง ทำดีที่สุด แล้วเราจะผ่านมันไปได้ จากคุณ : รักแม่ค่ะ - [ 20 ส.ค. 47 15:36:54 A:10.3.92.6 X:128.243.220.22 TicketID:066293 ]

ความคิดเห็นที่ 15 วันนึงที่.... วิกฤตสุดแล้ว เราโดนรถชน ..ในวันที่พ่อผ่าตัด มะเร็ง และแฟนเส้นเลือดในสมองแตก เป็นอัมพฤกเดินยังไม่ได้ รออยู่ที่บ้าน เหอๆ ผ่านมา 5 ปี แล้ว บอกตัวเองว่า อะไรก็ต้องผ่านไปได้ จากคุณ : โซ่วจัง - [ 20 ส.ค. 47 16:26:12 A:203.113.37.11 X:203.150.217.112 TicketID:065297 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ทุกวันนี้ยังพยายามเดินผ่านมรสุมอันนี้อยู่ เราไม่มีครอบครัวคอยให้กำลังใจ แบบคุณ บอกอกูรูนะ คิดทุกวันว่า เราต้องรอด เราเก่ง เราเป็นคนเข้มแข็ง (ถึงจะแอบร้องไห้บ้างก็พยายามร้องแบบผู้หญิงเข้มแข็ง) แล้ววันนี้จะผ่านไป ไม่มีอะไรแย่กว่าที่ผ่านมาอีกแล้ว ก่อนนอนทุกคืนจะคิดว่าเห็นมั๊ย..เราเก่ง เราผ่านมาได้อีก 1 วันแล้ว พรุ่งนี้ทำให้ได้แบบนี้นะ ตอนเช้าเราจะบอกตัวเองว่า วันแห่งความทรมานใกล้จะหมดแล้ว สู้ๆอีกวันนึงนะ จากคุณ : หมวนอู้ (KHIMM) - [ 20 ส.ค. 47 17:05:57 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คาดว่าทุกคนจะต้องเคยผ่านช่วงวิกฤตมาแล้วทั้งนั้นล่ะค่ะ แต่พอผ่านมาแล้วคุณก็จะรู้สึกวามันไม่วิกฤตไปเอง ของเราน่าจะผ่านมาแล้วหลายครั้งแล้วนะ แต่ขอเอาที่คิดว่าสาหัสจริงๆก็แล้วกัน ครั้งแรก อยู่ดีๆก็ปวดท้องแล้วไปตรวจเจอว่ามีก้อนอะไรก็ไม่รู้ใหญ่เท่ากำปั้นอยู่ในท้องเรา ต้องผ่าตัดใหญ่อย่างเร่งด่วน ก็ผ่านมาได้น่ะคะ แต่ก็ตุ๊มๆต่อมกลัวมันจะเป็นเนื้อร้ายอยู่พักใหญ่ ต่อมาไม่นานแม่ผู้ซึ่งเป็นเสาหลักของบ้านก็มาจากไปด้วยโรคมะเร็งลำไส้ ภายในระยะเวลาอันรวดเร็ว ปรับตัวปรับใจแทบไม่ทัน อยากให้มองคำว่าวิกฤตเหล่านั้น ด้วยการใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาทค่ะ อะไรๆก็เกิดได้ทั้งนั้นถ้าเรามีสติ เราก็จะผ่านวิกฤตทุกอย่างมาได้ อย่างไม่เจ็บปวดเกินไปค่ะ จากคุณ : แจกันทราย - [ 20 ส.ค. 47 18:14:54 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เหตุการณ์วิกฤตก ของพี่ก็เกิดขึ้นเป็นช่วงๆ ค่ะ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องการงาน ทั้งนั้น แต่ที่เกิดขึ้นช่วงแรกๆ พี่ก็ สามารถแก้ไขปัญหาลุล่วงได้ดี อาจจะเป็นเพราะอายุยังน้อย ก็หางานใหม๋ได้ไม่ยาก นัก แต่ที่หนัก จริง ก็เกิดขึ้นเมื่อ 6 ปีที่แล้ว ก็ออกจากงาน ...โดยไม่มีความยุติธรรม แถมหังหน้ายังบอกว่าตกงานให้ไปขายไม้เขี่ยขี้หู อีก ทุเรศจริงๆๆ มันพอค่าใช้จ่ายที่ไหน...ก็พยามหางาน ใหม่ ก็ไม่ได้ เพราะอายุขึ้นเลข 4 แล้ว หางานอยู่ 1 ปี ก็ไม่ไหวแล้ว ก็เลยมาตั้งร้านคอม พิวเตอร์ กับน้องชาย....โดนมาอาศัยบ้านพี่ชาย เราลงทุนสร้างจนเป็นร้าน ..ทำทั้งๆที่ควาทรู้คอมเราน้อย นะ..แต่พี่ชอบอะไรที่เป็นความรู้ใหม่ๆๆ ...แต่ด้วยคำพูดของหัวหน้าห่วยๆๆมันติดอยู่ในหัวใจ ตลอด .. จนกระทั่งเราก็เล่นเน๊ต จนได้ พบคนที่ใช่ ทางเน็ต ค่ะ เค้าขอเราแต่งงาน และทุกวันนี้ได้มีชีวิตครอบครัว ที่อเมริกา 3ปีแล้ว มีความสุขดี ค่ะ การที่ผ่านวิกฤตมาได้ เพราะ ต้องมีคำว่าอดทน ไข่วคว้า ในทางที่จะทำให้ชีวิต ดีขึ้นๆ ....ไง ค่ะ จากคุณ : แก้วใส - [ 20 ส.ค. 47 19:07:00 A:64.136.162.246 X:64.136.164.36 TicketID:059130 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ทุกปัญหามีทางออก เวลาวิกฤติ .... รู้สึกแย่ตอนที่เพิ่งรับรู้ว่ามันกำลังจะเกิด พอมันเกิดขึ้นจริง ก็ต้องยอมรับ มันเป็นส่วนหนึ่งของการอยู่ในโลกนี้เพื่อกระทำบางสิ่งให้สำเร็จลุล่วง และวิกฎติก็คือส่วนหนึ่งที่เกิดขึ้นระหว่างทางไปสู่ความสำเร็จ ระหว่างวิกฤต ควรแยกแยะปัญหาให้ดี ให้เป็นเรื่องที่อธิบายได้ง่ายๆ ถ้าอธิบายเป็นข้อๆไม่ได้ แบบนี้เราไม่เข้าใจปัญหา ถ้าเข้าใจปัญหาแล้ว การหาทางแก้ทำได้ไม่ยาก นักบริหารบางท่านบอกว่า ระยะเวลาในการวิเคราะห์ปัญหาอาจจะใช้ถึง 80 เปอร์เซนต์ และอีก 20 เปอร์เซนต์เท่านั้นที่ใช้ในการแก้ปัญหา จากคุณ : ช้างพลาย - [ 20 ส.ค. 47 21:58:18 ]

ความคิดเห็นที่ 20 วิกฤติของเรา .. ตอนที่มีแววว่าจะเรียนไม่จบภายใน 4 ปี ตอนนั้นนับหน่วยกิตแล้วมีท่าว่าจะต้องเกิน ... เครียดมาก แต่ตั้ง "สติ" แล้วลงทะเบียนเรียนแบบเต็มที่ ตัดกิจกรรมต่าง ๆ ออกไปจากชีวิต ตั้งหน้าตั้งตาเรียนลูกเดียว ... เหนื่อยแต่ก้อสู้ไม่ถอย ปรากฏว่าสำเร็จค่ะ เราจบรับปริญญาภายในเวลาที่ตั้งไว้ ^^ จากคุณ : ไหมจันท์ - [ 21 ส.ค. 47 00:48:21 ]

ความคิดเห็นที่ 21 วิกฤติเราเยอะมาก เรียกได้ว่า เป็นเจ้าแม่มรสุมชีวิต เหอๆๆ ตอนนี้ก็กำลังเจออยู่ นับได้ประมาณ สี่ลูกหย่ายๆ อย่าให้เล่าเลย จะหดหู่มากกกกกกกกกก กับไอ้ที่ผ่านไปแล้ว ทำไงถึงผ่านมาได้ อ่า อย่างแรก พยายามไม่คิดมาก (แต่ทำไม่ค่อยได้หรอก) เพราะไม่งั้นจะบ้าซะก่อน (จะบ้าเอาง่ายๆจริงๆนะเอ้า เคยเล่าให้เพื่อนคนนึงฟังที่สนิทมากๆ มันบอก มรึงต้องทำใจดีๆว่ะ แต่ถ้าเป็นกรู เจออย่างนี้ ขอตายดีก่า อ้าว ไอ้เพื่อนเวร) อีกอย่างคือขอยกความดีให้ครอบครัวและเพื่อนรอบข้างอย่างมาก เพราะเวลาเรามีปัญหาอะไรใหญ่ๆ จะไม่มีใครรู้นอกจากครอบครัว และเพื่อนที่สนิทมากๆๆๆจริงๆ เพราะงั้นดูข้างนอก เหมือนจะเป็นว่า ชีวิตเรา โคตรสบาย อยากได้อะไรก็ได้ นั่งยิ้มเป็นพระสังกัจจายทั้งวัน เหอะๆ หารู้ไม่ ปัญหาโคตรเยอะเลย เคยมีเพื่อน เอาดวงเราไปดูให้ หมอดูบอก คนนี้ปัญหาเยอะจริงจริ๊งงงง เยอะตลอด และจะเยอะต่อไป เหอๆๆ อยากโดดถีบหมอดู แต่จริงๆ ส่วนใหญ่ไม่ใช่ปัญหาของเราเองเล๊ย คนอื่นสร้างมาทั้งน๊านนนนนแล้วดันมาโดนเราด้วย เวรกรรมเจงๆ มีอยู่ช่วง เพื่อนเอาดวงไปดูอีก ไอ้เราก็ไมได้อยากจะรู้เลย ผลกลับมา กรูนึกแล้วววว มันบอก รัก เรียน งาน เงิน เลวหมด ฮ่าๆๆๆๆ สะจายยยยยย แต่ไม่ว่าไง ตลอดมา เราจะมีคนช่วยเหลือเกื้อหนุน แล้วก็ด้วยความที่ส่วนตัวแล้ว ไม่ยอมแพ้ง่ายๆเฟ้ยยยยย มันก็เลย มักจะผ่านมาได้อ่านะ ไม่ว่าในรูปแบบไหนก็เหอะ เราว่า ต้องตั้งสติดีๆนะ ก่อนจะทำอะไรลงไป บางทีบางอย่าง ดูแล้ว น่ากลัวว่ะ อยากตายยยย แต่ถอยหลังมามองซักก้าว มันมักจะดูโอเคขึ้น ตอนนี้ก็ขอให้ผ่านปัญหาที่กำลังมีไปได้อีกเถ๊อออออออะ สาธุๆๆๆ เหอๆ นรกเจงๆ แง๊วววว แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 47 01:43:30 จากคุณ : TazTabby - [ 21 ส.ค. 47 01:37:21 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ทุกครั้งก็จะมีคุณพ่อและคุณแม่คอยให้กำลังใจ และให้อภัยด้วยความบริสุทธิ์ใจเสมอ . . . . . . . จากคุณ : สามสิบ - [ 21 ส.ค. 47 07:05:21 A:61.90.12.124 X: TicketID:068883 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อยากรู้จริงหรอ นี่บอกเป็นครั้งแรกเลยนะ บอกไปเพราะรู้ว่าไม่มีใครรู้จักเราอยู่แล้ว สมัยเด็ก 5- 12 ไม่มีบ้านอยู่ ถูกล่วงละเมิด 13- 18 พ่อมีเมียน้อย ถือมีดไล่ฟันเมียน้อยพ่อ ทะเลาะกันรุนแรงจนเป็นความทรงจำฝังลึกที่ไม่ดีจนถึงวันนี้ .. ยังไม่ลืมเป้นวิกฤติในครอบครัว 18-20 ถูกรีไทร์ ออกจากมหาวิทยาลัย มาทำงานคาราโอเกะ ..เป็นคนใช้ .. เป็นลูกจ้าง หาเงินใช้ เป้นวิกฤติเรื่องเรียน 21-25 เรียนเป็นงานอดิเรก ทำงานหาเงินเรียน หาเงินส่งบ้าน เปอร์ 1 ปี ตามฟอร์ม พร้อมกับคำว่า หนูไม่เอา ห่...อะไรมันแล้วปริญาบ้าบอเนี่ย แต่ก็ทำจนได้ นี่ก็วิฤกติเรื่องเรียน 25-27 ทะเลาะกับพ่อหนีขึ้นรถทัวร์ ผจญภัยในเมืองหลวงด้วยเป้ใบเดียวตังค์ 500 มาอาศัยกับเพื่อน วิกฤติถึงขั้นที่รู้ว่า เพื่อนคบกันมาเป้น10ๆ ปี พอมาอยู่ด้วยกัน มันอยู่ด้วยกันไม่ได้ แต่ก็เข้าใจกันดีนะคะเพียงแต่อยู่ด้วยกันไม่ได้ ทุกวันนี้ยังคบกันเหมือนเดิม 27-28 ท้องแล้วแท้งโดยที่คนทำไม่ได้มาเหลียวแลเลย....ไปพร้อมกับหนี้ที่ทิ้งไว้ให้แสนกว่าๆ 28-29 ถูกข่มขืน ท้อง ต้องทำแท้งเอง 29- ปัจจุบัน มีชีวิตอยู่ตามอัตภาพ แต่ที่แน่ๆ ผ่านทุกช่วงเวลาชีวิตมาด้วยตัวคนเดียว มีเพื่อนอยู่ข้างๆวันที่ถูกรีไทร์ เท่านั้น ช่วงอื่น... อยู่ได้ด้วยตัวเอง จากคุณ : ^00^ - [ 21 ส.ค. 47 09:17:35 A:203.113.67.168 X:203.150.217.27 TicketID:022214 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ลืมบอกว่า ผ่านมาได้ยังไง .. ก็มีงานทำก็ทำงาน วันนึงเลิกงานก็ สี่โมงครึ่ง อยู่เวรอีกปาไปเที่ยงคืน ชีวิตมันผ่านไปแต่ล่ะวันๆ หาเวลาออกกำลังกาย ไม่งั้นอยู่คนเดียวจะคิดฟุ้งซ่าน .. จำอดีตได้ แต่ไม่เก็บเอามาซ้ำเติมชีวิตที่เหลือ ..เพราะเรารุ้ดีว่าตัวเราเป็นยังไง ..ไม่มีใครรู้จักเราดีพอ มีการพูดคุยระบายบ้างกับเพื่อนในไซเบอร์ เพราะไม่เคยเจอกัน คุยไปทีก็โล่งที ..มีชีวิตอยู่ดูตะวันอีกเช้า ..ไม่มีการนึกถึงธรรมะ พระเจ้า อะไรทั้งนั้น ..คนรอบข้างไม่พูดอะไรเลยจะดีกว่า 5555 จากคุณ : ^00^ - [ 21 ส.ค. 47 10:03:25 A:203.113.67.167 X:203.150.217.27 TicketID:022214 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ถึงคุณ ^OO^ ชีวิตคุณดูจะเป็นวิกฤตที่หนักหนาเหลือเกินสำหรับผู้หญิงคนหนึ่งนะคะ ดีใจค่ะที่อ่านจนจบก็พบว่าคุณยังหัวเราะได้ เพราะคุณ 5555 ในตอนท้าย จริงค่ะในวันคืนที่ผ่านมา ทุกช่วง คงจะเลวร้าย แต่ผ่านมาได้ อย่าท้อและอยู่อย่างเปล่าดาย คุณรักตัวเองได้ดีที่สุด หวังว่าเช้าวันพรุ่งนี้คงจะมีดวงตะวันสวยๆ ให้คุณได้ชื่นชมบ้างนะคะ จากคุณ : A'Jim - [ 22 ส.ค. 47 00:30:38 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ผิดหวังและโกรธสุดขีด  เกือบเป็นฆาตกร แต่แล้ววูบนึงก็ มีสติ นึกถึงคุณแม่ ตอนนั้นเหมือนมีอะไรกระซิบข้างหูว่า แม่รักเราจะตาย  เลี้ยงเรามาอย่างดีเหมือนเราเป็นเจ้าหญิง แล้วเราจะกลายเป็นคนบ้าบอไปได้ยังไง เราเลยชะงักไป  แล้วได้สติ ก็ขับรถกลับบ้านค่ะ ขอบคุณสวรรค์ที่มาเตือนสติเรา อย่างคุณ บ.ก.ว่าเลยครอบครัวและคนใกล้ชิดเป็นพลังหนุนหลัังที่ดีที่สุดจริงๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 47 02:55:50 จากคุณ : DKW - [ 22 ส.ค. 47 02:53:03 ]

ความคิดเห็นที่ 27 วิกฤติ เจอเหมือนกันค่ะ ตอนอายุ 25 เบญเพศ โดนคนบ้าซ้อม เดินบนถนนดีจากที่ทำงานจะไปซื้อหนังสือข้างที่ทำงานอ่าน วันดีด้วย 9/9/1999 ตอน 9 โมงกว่า ๆ เพราะร้านหนังสือเปิด 9.30 น วันสวยเจง ๆ เดินออกมาเจอคนบ้าตื๊บเลยหน้าที่ทำงานด้วย เดินออกกะเพื่อนอีกสองคน เพื่อนรอรถเท็กซี่จะไปธุระ เห็นว่ามีคนโดนซ้อม คิดว่าผัวเมียตีกัน ไม่สน พอมันตื๊บเสร็จมันก็ประคองหัวสาวคนนั้นขี้นมา เพื่อนถึงมองเห็นว่า ว๊ายยยยยยย นั่นเพื่อนเรานี่นา เวงกัมของดิฉันจริง ๆ เพื่อนทั้งสองถึงได้วิ่งร้องกรี๊ด ๆๆๆๆ เอาดิฉันขึ้นเท็กซี่ไป รพ. สรุปซ้ำไปทั้งตัว ต้องเอ็กซ์เรหมดเลยเพราะหัวกระแทกแตกเย็บสามเข็ม นอน รพ. ดูอาการข้างเคียงอีก 1 คืน เสียตังค์ค่า รพ.ไปคืนเดียวเกือบ 7000 บ. แต่โชคดีประกันเคลมให้หมด ไม่งั้นเสียดายตังค์มากกว่าเจ็บตัวอีก ไอ้คนที่ตื๊บดิฉันมันก็ยืนเอ๋อต่อเพราะมันเป็นบ้า ยามเลยจับส่งโรงพัก โดนขังและปรับไปตั้ง 50 บาท แถมเงินที่ปรับก็เป็นของร้อยเวรทำคดีอีก ก็มันไม่มีอะไรในตัวเลย ให้ปากคำยังไม่ได้ ตอนไปซี้ตัว มันยังจำดิฉันไม่ได้เล๊ยยยยยย ซวยเจง ๆๆๆๆๆๆๆ วิกฤติ 2 หลังจากนั้นอีก 1 เดือน 9/10/1999 ก็ขึ้นเครื่องไปเรียนต่อเลย ร้องให้อีกแระ คิดถึงบ้าน เรียนก็ยาก ข้าวเหนียวส้มตำอร่อย ๆ ก็ไม่มี แล้ว ก็นะเรียนประเทศที่เขาไม่ได้ใช้ภาษาปะกิตเป็นภาษาหลักนี่ เรียนยากอย่าง คุณบอ ว่าไว้จริง ๆ จากคุณ : แอบเข้ามาดู (ephi) - [ 22 ส.ค. 47 04:27:19 ]

ความคิดเห็นที่ 28 วิกฤตที่เจอหนักที่สุดในตอนชีวิตคือตอนนี้แหละค่ะ นั่งเลี้ยงลูกคนเดียว วิธีที่จะผ่านมันไปได้คืออยู่กับมันแล้วยอมรับมันให้ได้ อย่าพยายามเดินหนีมันค่ะ จากคุณ : moonny - [ 22 ส.ค. 47 11:21:58 ]