CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    ขอไฟส่องทางชีวิตผมหน่อยครับ

    ตอนนี้ผมคิดไรไม่ออกเลย หรือคิดออก ก็ทำอะไรไม่ได้ มึนหัวไปหมดอยากหาเพื่อนหาไอเดีย หาหลายๆอย่าง ที่มาช่วยแนะแนวทางของชีวิตคนๆ นึง ให้เดินย่างก้าวได้ด้วยตนเอง  อยากหาคนคอยแนะนำแนวทางบ้าง ใช่ว่าจะแนะไปทุกเรื่อง เพราะยังไงซะ เราก็ต้องพึ่งตัวเราเองไปอันดับแรกอยู่แล้ว เพียงแต่อยากหาเพื่อนคุยเพื่อนแนะทางชีวิต ที่เคยรู้สึกแบบนี้  ได้มาบอกกล่าวกับผม ว่าเออควรจะเป็นแบบนี้นะน่าจะแบบนี้จะดีกว่า ผมไม่อยากคิดเองเออเองคนเดียวแล้วน่ะครับเพราะมันสับสนด้วยตัวเองเช่นกัน  บางทีคิดเองแต่ก็แย้งกับตัวเอง เหมือนคนที่วิ่งวนกับอะไรสักอย่างแล้วมันไม่รู้จบซะที  คือตอนนี้ผมมีปัญหาว่า  ผมเองก็อายุไม่น้อยแล้วล่ะครับ อะไรก็ไม่มีเป็นของตัวเองสักอย่าง คนในบ้าน(ผมยังอยู่กับพ่อและน้องอะนะครับ)ก็คุยกันลำบาก  อย่างผมกับพ่อ  คุยกันไม่เคยที่จะลงรอยในความคิดซะที จริงผมก็รู้นะว่า ยังไงพ่อก็ต้องให้อะไรที่ดีๆ กับลูกอยู่แล้วล่ะครับ แต่อาจจะเป็นที่ผมเอง ทิฐิอยากที่เอาความคิดของตัวเองมากไปรึป่าว เลยไม่ค่อยอยากจะฟังใครถ้าใครไม่ฟังผมบ้างอะไรแบบนั้น  ปีนี้ปีที่สิบที่ผมทำกิจการส่วนตัวมา  เงินตั้งแต่เปิดร้าน ไม่เคยเอาเข้ากระเป๋าตัวเองเลย ได้มาจะเอาไว้ในลิ้นชักเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายต่างๆ สรุปที่ผมทำไม่เคยได้อะไรมาเลยนอกจากถ้าผมอยากจะใช้ก็จะหยิบเอาจากลิ้นชักนั่นล่ะครับ  ผมก็ไม่ใช่ว่าจะใช้เงินเก่งอะไรนะครับ  ก็รู้ครับว่าเงินตรงนั้นมันกลายเป็นเงินส่วนกลางไปซะแล้ว  แล้วก็เงินก็ไม่ได้มีมากอะไร ที่อยู่อาศัยก็เช่าครับ ละก็เป็นตึกที่ใช้เปิดกิจการส่วนตัวเช่นกัน  ปัญหาบางทีคนเข้าร้าน  คนในบ้านก็มีปากมีเสียงทะเลาะกันซึ่งผมไม่ค่อยรู้สึกดีกับมันเลยสิ  เพราะผมคิดว่ามันส่งผลกระทบต่อกิจการส่วนตัวของผม  คงไม่มีลูกค้าเข้ามาแล้วมาฟังคนในบ้านผมด่ากันหรอกนะ  ตอนนี้ ณ เวลานี้ ผมสับสนกับชีวิตมากครับ กิจการส่วนตัวก็แย่มากแล้วล่ะ เลยไม่รู้จะหันหน้าไปปรึกษาหารือกับใคร  

    พ่อ! คุยด้วยกันทีไรก็ทะเลาะกันแทบจะทุกที อาจเพราะเมื่อก่อนตอนแม่ผมยังไม่เสีย ผมเองก่อนเปิดกิจการตัวนี้ ก็ทะเลาะกับพ่อจนถึงขั้นตีกันซะด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำกันแต่ด้วยแรงโมโหที่เขาผลักแม่ล้มเพราะแม่เข้าขวาง ก็เลยจะเอาเก้าอี้ตี้พ่อ แต่ในใจจริงตรงนั้นก็ไม่ทำหรอก แค่จะขู่เท่านั้น  หลังๆ มาผมไม่ค่อยได้สนใจในกิจการผมเท่าไรนัก  อาจเพราะว่าตอนช่วงนึงผมอยากจะขยายหรือทำรูปลักษณ์ให้กิจการมันใหญ่ขึ้น  แล้วอยากจะทำรูปแบบของกิจการให้มันดูดีขึ้น  แต่ผมไม่รู้จะทำไง เพราะเงินทั้งหมดไม่ได้อยู่กับตัวผม  มันกลายเป็นเงินกองกลางที่ใช้เป็นค่าใช้จ่ายทั้งค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทร ค่าเช่าบ้าน ค่าใช้ต่างๆ เกี่ยวกับกิจการของผม มันกลายเป็นของส่วนรวมไปซะแล้ว  ผมจะทำนั้นทำนี่ก็ทำไม่ได้  เงินไปอยู่ส่วนรวม พ่อผมก็เอาตรงส่วนรวมนั้นเอาไปเก็บหมด  มันเหมือนไม่ใช่กิจการของผมแต่กลายเป็นของพ่อผมไปซะแล้ว  แต่พ่อก็ไม่รู้เรื่องอะไร แต่ก็เข้ามายุ่งกับผม  ทั้งๆ ที่ผมอยากจะทำอะไรด้วยตัวผม  แต่กลับโดนขัดคอขัดทางไปซะงั้น  หลังๆ มากิจการแย่ครับ แย่มากซะด้วย ไม่รู้จะอะไรไงผมเองก็มึนสับสน ไม่รู้จะจัดการไง  เพราะผมทำอะไรไม่ได้เลย ความคิดมึนหัวไปหมด  มันเหมือนคนรนรานทำนั้นไม่ได้ทำนี่ก็ไม่เป็น  วกวนไปเวียนมากับสิ่งที่เคยเห็นเคยเจอในอดีต  เหมือนว่าผมกะพ่อทำไงก็คงเข้ากันยาก คุยปรึกษาด้วยทีไร  เดี๋ยวเป็นต้องทะเลาะกัน

    น้อง! ผมมีน้องสามคน  น้องคนแรกทำงานดีครับ แต่คุยปรึกษากับเขาก็ลำบากไงไม่รู้ครับ  เขาก็ว่าผมว่า ผมน่ะคิดแต่เรื่องอดีต ควรที่จะไม่คิดได้แล้ว  คุยด้วยกันก็เหมือนจะทะเลาะกันอีก  แต่ทะเลาะในที่นี้ก็เป็นแบบคนมีการศึกษากัน  หานั่นนี่แย้งกัน  แต่ก็สรุปอาจเพราะผมเองอีกนั่นล่ะ วนกับเรื่องอดีต เอาอดีตมาคุยกับเขา  เขาเลยไม่อยากจะคุยด้วย  น้องคนที่สองมีลูกแล้วครับ  ลูกเขารึก็ค่อนๆ แย่  เรียนไม่เก่งเอาซะเลย  เก้าขวบแล้วครับปีนี้ เอาแต่จะเล่น  เรียนอ่อนสุดๆ เลย คิดดูปอห้า ยังอ่านไม่รู้เรื่องเลยครับ แต่เด็กคนอื่นหลายคน ปอสามก็อ่านสะกดกันออกแล้ว  พูดถึงน้องคนนี้ละกัน ลูกเขาเราก็เซ็ง แต่อย่างว่า เด็กไม่เก่งอะนะครับ คงอย่าว่าเขาเลย  แม่เขาตะหากที่ควรจะว่า แม่เขาก็น้องผมคนที่สอง   เมื่อตอนสมัยเรียน ก็โดดเรียน หนีไปกับแฟนตอนจบมา  กลับมาก็พกลูก(ก็หลานผมที่บ่นไปเมื่อก่อนหน้านั่นล่ะครับ) เมื่อครั้งตอนพ่อแม่ไปตามหาถึงที่ ยังปากแข็งไม่ยอมกลับ นี่คงเข้าบทหนังไทย พกลูกกลับมาคงได้เข้าบ้าน  ก็ได้เข้าจริงอะนะครับแต่ทว่า น้องผมคนนี้นิสัยเสียตรงที่ไม่ยอมใครสักเท่าไรเลย  เห็นแก่ตัวก่อน ขนาดลูกตัวเองแท้ๆ ยังตีเอาด่าเอาทุกวัน  เสื้อผ้าของลูกเกี่ยวกับการศึกษา  ให้เงินด้านนี้น้อยมาก  ทีกับตัวเองเรื่องความสวยงามเงี้ย อันดับแรก คิดดูครับ บัตรเอทีเอ็มตัวเองแท้ๆ ให้แฟนใหม่(แฟนคนแรกก็พ่อเด็กเขาติดยาจนประสาทเสียแล้วก็เลิกกันไปแล้ว)เอาไปใช้จนตอนนี้แฟนใหม่ทิ้งครับ  น่าเกลียดจริงๆ  ทำไมโง่แบบนี้ก็ไม่รู้แทนที่จะเอาเงินมาให้ลูกกลับเอาให้แฟนใหม่ใช้ซะหมดแล้วก็ถูกทิ้งซะ มันน่านัก  ส่วนน้องผมคนสุดท้าย  นี่ก็จะว่าไปผมสงสารเขาที่เขาซื่อนะ  ส่วนเสียคือไม่ค่อยจะยอมรับตัวเองสักเท่าไร  นี่เรียนปอตรีเข้าไปปีที่ห้าหกมั้งครับ  แค่วิชาเดียวปีสองปียังเก็บไม่ได้เลย  เพราะเขาไม่จริงจัง หรืออาจเพราะบางทีเขามาช่วยกิจการผมก็ได้  อ้อบางทีเขาซื่อมากจนบื้อไปเลยน่ะครับ เขาไม่ค่อยจะรับอันนี้  บางทีเหมือนว่าเบลอๆ ไงก็ไม่รู้  พูดว่าแทงใจอันนี้ทีไร เป็นด่ากลับ  ก็นะเราก็ไม่ค่อยอยากพูดเท่าไร แต่บางทีมันอดไม่ได้เหมือนกันเลยต้องว่ากล่าวในฐานะของคนเป็นพี่บ้าง

    ส่วนตัวผมเอง  รู้ครับว่าเรียนไม่ดีไม่เก่ง แต่ก็เข็นให้มันจบได้ แค่ ปวส. น่ะครับ  ปอตรีเคยไปลงที่ราม แต่ก็รู้ครับว่าคงไม่ได้เรียนจบเลยแค่ไปลงไว้เฉยๆ  แล้วก็มาขอเงินแม่เพื่อเปิดกิจการที่ตัวเองชอบ แต่ก่อนเปิดก็มีเรื่องที่ทะเลาะกับพ่อนั่นล่ะครับ  แต่ก็อย่างว่า ได้เปิดสมใจ  เปิดมาเป็นปีที่สิบครับปีนี้  กิจการมันก็ค่อยๆ หล่นลงไปเรื่อยๆ ตามเวลา หมายถึงสภาพของกิจการอะนะครับ  แรกก็ดีหลังมาเรื่อยก็มีคู่แข่งกันมากขึ้นจน เละหมดครับเดี๋ยวนี้  แข่งกันไม่รู้จะเอาอะไร ไหนจะตัดราคากันซะ  ละไหนจะเรื่องในครอบครัวผมอีก  เงินรึสิบปีมานี่ก็ไม่ได้ติดตัวเลยสักนิด กลายเป็นกองกลางไปหมด  ตอนนี้เลยไม่รู้จะทำอะไรได้  เงินติดตัวรึก็ไม่มี  เพราะเงินรายได้มันกลายเป็นกองกลางที่ต้องคอยเลี้ยงคนทั้งบ้านไปซะแล้ว  ถึงตอนนี้ ณ เวลานี้ ผมเองอยากจะทำอะไรขึ้นมาอีกสักอย่าง เพื่อเป็นหลักใหม่ของชีวิตผมเอง  ผมจะทำไงดี  มึนหัวไปหมด  ยิ่งเห็นว่าเออครอบครัวมันแย่แล้วก็ยิ่งต้องคิดหนักเข้าไปอีก  พาเอาสับสนมากเข้าไปอีก  มึนหัวสับสนอยากหาเพื่อน พี่ น้อง หรือใครในบอร์ดแห่งนี้  จุดไฟความคิดนำทางให้หน่อย  ตอนนี้ผมต้องหาอะไรทำสักอย่างเพื่อให้มีรายได้เพิ่มมาช่วยตัวเองและที่บ้าน  สรุปคนในครอบครัวผมที่เห็นจะมีปรึกษาได้ ก็คงต้องน้องผมคนแรก

    ขอโทษครับที่ผมมาระบายเรื่องไร้สาระ  ละบทความผม  ผมแทบไม่ได้แก้อะไรเท่าไรเลย อยากให้รู้ว่าที่ผมเขียนมา  มันสับสนจริงๆ กับความคิดของผมเอง ณ ตอนนี้  ก่อนกดส่งผมเองทีแรกคิดว่าจะไม่ส่งกระทู้แล้วนะ  เพราะมันเรื่องของคนๆ นึงเท่านั้น  แต่ก็อดไม่ได้เพราะเขียนมาก็ยาวแล้ว  และก็ขอระบายหน่อยเถอะ  เลยต้องกดส่ง  ตอนแรกจะกดเข้าที่ กระทู้ไม่แสดงหน้ารวม  35 up club  เพราะผมเองก็เกือบๆ ละ  เลยอยากจะขอให้พี่ๆ  ได้เข้ามาตักเตือนหรือบอกกล่าว  แต่คิดไปมา  กดเข้าที่ปัญหาชีวิต  จะดีกว่า เพราะมันน่าจะมีการแสดงความคิดเห็นได้กว้างกว่า

    ขอบคุณที่อ่านหรือแค่ผ่านตาครับ

    จากคุณ : DracularU - [ 9 ก.ย. 47 14:43:25 ]