หวัดดีค่ะ
แวะมาเขียนไดอารี่ ก่อนจะเดินทางไกล(อีกแล้ว) เดี๋ยวบ่ายนี้จะขับรถไปพัทยาค่ะ เค้ามีงานสัมมนาเรื่อง AIDS ที่โรงแรมโคซีบีช จริงๆแล้วหมูแก้วไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยหรอกค่ะ เพียงแต่ น้องเคน น้องคนนึงในเว็บ เค้าทำงานในหน่วยงานที่จัดการสัมมนานี้ เค้าชวนให้ไป เพื่อจะได้ไปรับความรู้ใหม่ๆกับคนอื่นเค้าบ้าง น้องเคนช่วยเหลือผลักดันจนหมูแก้วมีชื่อเข้าร่วมสัมมนาด้วย ก็เลยต้องเดินทางไกลอีกแล้ว จะกลับมาอีกทีก็คงวันศุกร์เย็น ไม่ก็เสาร์เช้าอ่ะคะ
เมื่อวานนี้ก็เพิ่งกลับเข้าบ้านตอนเกือบๆ 1 ทุ่ม ไปเขาใหญ่มาตั้งแต่เช้าตรู่วันเสาร์ค่ะ ไม่ได้ไปเที่ยวหรอกค่ะ ไปสำรวจเส้นทาง และไปสำรวจที่พัก ที่ตั้งฐาน สำหรับจัดค่ายให้กับเด็กกำพร้าที่ติดเชื้อ AIDS ที่บ้านแกร์ด้า
ชื่อโครงการอย่างเป็นทางการคือ "โครงการพาน้อง ท่องไพร" กำหนดจัดคือ เสาร์ที่ 6 และ อาทิตย์ที่ 7 พฤศจิกายน 2547
การเตรียมงาน เตรียมมากว่า 6-7 เดือน โดยน้องสิทธิ์ หนุ่มมหาชัยคนเดิม เป็นต้นคิด และ ผู้ริเริ่มโครงการ น้องสิทธิ์ไม่รู้จักใครที่อุทยานเขาใหญ่ หรือ กรมป่าไม้เลย แต่ก็พยายามทำหนังสือขอความอนุเคราะห์เข้าไป พยายามหาช่องทางการขอความช่วยเหลือ
พยายามอยู่นานมาก กว่าจะเจาะช่องได้ แรกๆดูเหมือนจะง่าย เหมือนว่าจะได้รับความช่วยเหลือทุกอย่าง แต่พอเปลี่ยนคนที่เราต้องติดต่อด้วย เรื่องเริ่มไม่ง่าย เริ่มโอนกันไปโอนกันมา ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะคำว่า"เด็กกำพร้าที่ติดเชื้อ HIV" ในจดหมายรึเปล่า ถึงแม้มีปัญหาอย่างไร น้องสิทธิ์เค้าก็ไม่ยอมแพ้ พยายามทุกวิถีทางเพื่อจะให้เด็กๆได้มีโอกาสเห็น ป่า
น้องสิทธิ์จะโทรคุยกับหมูแก้วทุกระยะ รับรู้ได้เลยว่าน้องเค้าเครียดมาก นับวันยิ่งเครียดขึ้นเรื่อยๆ จนเมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมา น้องสิทธิ์โทรมาหาด้วยเสียงร่าเริงมาก โครงการได้รับการอนุมัติจากกรมป่าไม้แล้ว เพิ่งอนุมัติแบบสดๆร้อนๆ หลังจากพยายามกันมานานกว่า 6 เดือน
เด็กกำพร้าที่ติดเชื้อHIV พร้อมพี่เลี้ยง และ อาสาสมัครจากเว็บแก้ว ได้รับอนุญาตให้เข้าอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ จำนวน 85 คน ได้รับความอนุเคราะห์ให้ใช้ ค่ายกองแก้ว ซึ่งประกอบด้วยโรงนอน 2 หลัง เป็นเวลา 2 วัน 1 คืน ในวันที่ 6-7 พ.ย
พวกเราดีใจกันสุดๆ ความพยายามอันยาวนาน สำเร็จผลแล้ว วัตถุประสงค์หลัก ของการดิ้นรนจะเอาเด็กๆบ้านแกร์ด้าไปเขาใหญ่ ให้ได้ก็ไม่มีอะไรมาก มันก็เหมือนทุกงานที่ผ่านมา คือ ต้องการแค่ ให้เด็กๆมีความสุข และ ได้มีโอกาสรู้เห็น และมีประสบการณ์ชีวิต เหมือนคนปกติ
เด็กเหล่านี้เป็นเด็กกำพร้าที่ถูกทอดทิ้ง ถูกทิ้งมาจากครอบครัวที่แท้จริงของตัวเอง บางคนถูกทิ้งที่กองขยะ บางคนถูกนำมาส่งโดยคนข้างบ้านที่ทนเห็นเด็กทุกข์ทรมานไม่ไหว บางคนกว่าจะถูกนำมาส่งก็ถูกปล่อยปละละเลย ถูกทารุณมาอย่างบอบช้ำแล้ว เด็กๆพวกนี้ทุกคนเกิดมาพร้อม ไวรัส HIV โดยที่พวกเค้าไม่ได้รับรู้อะไรด้วยเลย
บ้านแกร์ด้า ก็เป็นเพียงมูลนิธิเล็กๆ อยู่กลางทุ่ง ที่อ.หนองม่วง เด็กๆไม่เคยได้ออกไปไหน จนเว็บแก้วได้มีโอกาสไปเกี่ยวข้องผูกพันกับเด็กๆ จึงพยายามจะให้เด็กๆได้มีความสุข พาเค้าออกมาเที่ยวหลายครั้งแล้ว
หลายคน บอกว่า ทำไมต้องให้เด็กๆเที่ยวบ่อย ลูกหลานที่บ้านยังไม่เคยไปเลยนะที่พวกนี้ เราอยากให้คิดดีๆ เด็กๆไม่ได้เที่ยวบ่อยหรอกค่ะ ปีละไม่เกิน 2-3 ครั้ง ที่เค้าจะได้ออกมาข้างนอก และชีวิตของพวกเค้าอยู่บนโลกนี้ได้ไม่นานหรอกค่ะ ให้เค้าได้รู้ได้เห็นอะไรบ้างเถอะ ให้เค้ามีโอกาสได้มองโลกในมุมที่ต่างๆกัน ให้เค้าได้ชื่นชมกับโลกใบนี้บ้าง อีกไม่นานเค้าก็จะจากพวกเราไปแล้ว
การไปจัดค่ายให้เด็กๆที่เขาใหญ่ เราอยากให้เด็กๆได้รู้จักว่า "ป่า" คืออะไร ภูเขา มันเป็นยังงัยนะ แล้วต้นไม้ต้นโตๆนี่มันเกิดมานานรึยัง นั่นกวางตัวเป็นๆ เดินมา สิ่งต่างๆเรานี้อาจจะไม่ทำให้อายุเด็กๆยืนยาวขึ้น แต่มันทำให้ชีวิตเค้าคุ้มค่ามากขึ้นนะคะ ไม่เสียทีที่เกิดมาเป้นคนนะ
เมื่อโครงการที่ต่อสู้มานาน ได้รับการอนุมัติ พวกเราก็เร่งสานต่อทันที จัดคณเดินทางไปสำรวจ โดยทางเว็บแก้วไปกัน 9 คน ทางบ้านแกร์ด้าไป 6 คน ไปร่วมกันคิด ร่วมกันประชุม
ทีมจากเว็บแก้ว เป็นเพื่อนสมาชิกหน้าเดิมๆซะเป็นส่วนใหญ่ เพือ่นๆทำงานกันแข็งขัน และ จริงจังมาก นัดกันเช้าตรู่ ก็มาตรงเวลาเป๊ะ ไม่สายเลย เมื่อไปถึงเขาใหญ่ ก็เริ่มงานกันทันที เราไปสำรวจ ค่ายกองแก้ว สถานที่ที่เราได้รับอนุญาต ให้จัดค่าย
กว่าจะเดินถึงก็เหนื่อยเอาเรื่อง เพราะมันขึ้นเนิน ลงเนิน แต่โณงนอนที่ได้ก็กว้างขวางดี แต่เค้าให้แต่โรงนอนเปล่าๆนะคะ ไม่มีอะไรเลย เครื่องนอนทั้งหมดต้องหามาเอง มีลานจัดกิจกรรมกว้างพอควร อยู่ติดๆน้ำตก
ระหว่างที่เดินสำรวจทางรอบๆลานกิจกรรม ก็งงเล็กน้อย เอ๊ะ กลุ่มข้างหน้าวิ่งหนีอะไน สักพักได้ยินเสียง "ทาก ทาก" พอก้มลงมองพื้นเท่านั้นหล่ะ จะเป็นลมตาย กองทัพทากน้อย กำลังยืดตัวยืน 2 ขา (ไม่รู้ทากมีขาป่าว แต่ท่าทางมันเหมือน หมายืน 2 ขา) ทากน้อยยืดตัวตรง เอนไปมาเล็กน้อย ตะแหง่ว ตะแหง่ว เตรียมเทคตัวโดดเกาะ จ๊ากส์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ วิ่งสิค่ะ จะอยู่ทำไม
พวกเราวิ่งหนีทาก ไปอยู่บนลานแห้งๆ แล้วก็ต้องรีบสำรวจตัวเอง พี่มี่ เป็นเหยื่อรายแรก ของเจ้าทากน้อย โดนทากกัด เลือดโชกนิ้วเท้า ทากกัดแล้วเลือดจะหยุดยากสักหน่อย แต่มันก็เล็กน้อย ไม่ถึงตาย พวกเราแซวกันเล่นๆว่า ทากน้อย หาเรื่องใส่ตัวจริงๆ มากัด เจ๊มี่ ต้องรีบไปซื้อยาต้านไวรัส มากินซะนะ
มีการถกประเด็นเล็กน้อย ว่าทากจะติดเชื้อ HIV ป่ะ ยืนยันได้ว่า ทากน้อยจะไม่เป็นเอดส์ เพราะ HIV ตัว H ย่อมาจาก Human แปลว่าโรคที่ติดต่อเฉพาะในคนจ้า
ประเด็นเรื่องน้องทาก นี่เราก็ถกเถียง และ หาข้อมูลยืนยัน เจ้าหน้าที่เขาใหญ่บอกว่า ช่วงวันจริงที่เด็กๆจะมา น้องทากเค้าจะไม่เยอะเป็นกองทัพเช่นนี้ ตอนนี้ที่มันเยอะเพราะเป็นหน้าฝน แล้วฝนตกทุกวัน
ทางบ้านแกร์ด้า บอกว่า ไม่เป็นไรหรอก ให้โดนกัดสักเล็กน้อย ไม่ตาย ถ้าแพ้ ก็มียาให้แล้ว เราจะมีทั้งหมอ และ พยาบาลไปด้วย แต่ทางเว็บเราตกลงเพือ่ความไม่ประมาณ จะทำถุงเท้ากันทากคู่เล็กๆให้เด็กๆใส่
การประชุมร่วมกัน บ้านแกร์ด้ายืนยัน ให้จัดเหมือนค่ายจริงๆ เน้นให้เด็กลุยๆ เน้นให้ทำอะไรเอง ฐานยากๆ เพราะเค้าต้องการฝึกให้เด็กมีวินัยและ อดทน ตอนนี้เด็กๆบ้านแกร์ด้ามีปัญหามากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เพราะจากเดิมที่ทุกคนคิดว่า เด็กเอดส์เหล่านี้จะอยู่ได้แค่ไม่กี่ปี ก็เลยเลี้ยงแบบไข่ในหิน ทะนุถนอมสุดๆ ลิ้นไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ทำให้เด็กไม่อดทนเลย ดื้อ และ ไม่มีระเบียบ
ตอนนี้ เด็กๆมีแนวโน้มว่าจะอยู่ได้ถึงช่วงวัยรุ่น (แต่คงไม่โตเป็นผู้ใหญ่แน่ๆ เพราะผลจากยาสะสม และ ระยะเวลาของโรค) เมื่อเค้าอยู่ได้ถึงวัยรุ่น ซึ่งเป็นวัยมีปัญหา และเค้าอาจจะต้องอยู่ร่วมกับคนอื่นๆมากขึ้น เราก็ต้องเตรียมเค้า ให้เป้นคนดี มีน้ำใจ มีมารยาทกับคนอื่น รวมทั้ง มีความอดทนกับอุปสรรค และ ปัญหาต่างๆ
ดังนั้น ค่ายที่จะจัดนี่อาจจะดูโหดบ้าง แต่ก็ด้วยความหวังดีต่อเด็ก แต่อย่างไรก็ตาม เรามีการวางแผนแบบรอบคอบ เด็กๆจะลำบาก แต่จะไม่ได้รับอันตรายใดๆ
2 วันที่อยู่เขาใหญ่ ทีมสำรวจเหนื่อยกันสุดๆ เราต้องสำรวจทุกก้าว ที่เด้กๆจะต้องเดินผ่าน สำรวจน้ำตก เพระอยากให้เด็กได้เห็น ว่าน้ำตกเป็นอย่างไร (แต่ไม่ให้เล่น เพราะอันตราย ให้แค่เอาเท้าจุ่มๆ) หมูแก้วตัดสินใจถูกมาก ที่อาสาเฝ้าบ้าน เพราะ น้ำตกผากล้วยไม้ที่ไปสำรวจ ทากตรึม แถมเดินเหนื่อยมาก แต่จุดนี้เราก็เลือกเป็นจุดเดินทางไกลของเด็กนะ ระยะทางไปกลับ 2 โล ในช่วงหนาวไม่มีทาก(มากเท่าไหร่)
ไปสำรวจน้ำตกเหวสุวัต แต่อันตรายเกินไป แล้วก็น้ำตกกองแก้ว ใกล้บ้านพัก ท่าทางจะดี เพราะเตี้ยๆ พอเล่นได้ นอกจากนี้เราก็ต้องหา ร้านรับเหมาทำอาหารอีก สำรวจกันทุกอย่าง เดินไปเดินมา หอบเหมือนกัน โดยเฉพาะเนินตรงค่ายกองแก้ว สูงจริงๆ กว่าจะขึ้นมาได้ก็หอบอ่ะคะ
ทีมสำรวจ ทำงานแข็งขัน มีประชุมกันทุกระยะ เราวางแผนโครงร่างทั้งหมดแล้ว และจะวางรายละเอียดกันที่กรุงเทพต่อ โดยคงมีการนัดประชุมเรือ่ยๆ
ปัญหาที่ต้องเตรียมตอนนี้คือ เราขอความอนุเคราะห์ รถบัสทหาร ที่ให้ไปรับเด็กๆจากลพบุรี 1 คัน รับอาสาสมัครที่กรุงเทพ 1 คัน แต่ยังไม่ได้คำตอบยืนยันมา ถ้าไม่ได้รถฟรี การเช่ารถจะเป็นรายจ่ายมหาศาลแน่ๆ
นอกจากนี้ต้องขอรับบริจาค เสื้อหนาว กางเกงวอร์ม ของเด็กๆ ถุงเท้าแบบยาว หมวกคุณโม่ง เผื่อไว้ให้เด็กๆ และคงต้องหาเงินเพิ่ม เพราะทุกอย่างบนอุทยาน เป็นเงินเป็นทองทั้งนั้นเลยนะ ต้องใช้เงินมากเลย
เรื่องสนุกๆ จากทีมสำรวจในครั้งนี้ มีมากมาย ทีมสำรวจ 9 คน มีสาวสวยไป 5 คน ซึ่งเป็นการคัดเลือกที่ดีจริง 5 คนนี่เกือบ 200 น่ะ แต่อะไร 200 ก็ไปคิดดูเอง ที่ว่าเลือกมาอย่างดี เพราะถ้าเราเลือกสาวน้อยจิ้มลิ้มติดไปด้วย พวกเราคงโดนทิ้ง(กว่านี้) เพราะแค่นี้ เวลาล้ม ยังไม่มีหนุ่มที่ไหนช่วย มีดุด้วยว่าเดินดีๆสิ แต่ถ้ามีสาวน้อยมา หนุ่มๆก็จะไปมะรุมมะตุ้มดูแล ไม่สนใจพวกเราอีก
ระหว่าง 5 สาว กะ 4 หนุ่ม ที่ไปสำรวจ แล้วต้องอยู่ร่วมบ้านเดียวกัน ก็เกิดเหตุการณ์อันชวนงง กับผู้พบเห็น แต่จริงๆมันเป็นเรื่องปกติในเว็บแก้ว คือ โลกในเว็บแก้วมันกลับตาลปัต สาวๆ 5 คนนี่ กินเบียร์ 4 คน (หมูแก้วม่ะกิน เพราะกินเป็นแต่สปาย) ส่วนหนุ่มๆ กินเบียร์ 1 อีก 3 กินนม(กล่อง) หนุ่มๆ เก็บกวาดบ้าน ขณะที่สาวๆนอนเล่น กินขนม
เรื่องเด็ดๆ จากเขาใหญ่ ก็คงไม่พ้นเรื่อง นอ้งทากน้อย ซึ่งพยายามติดสอยห้อยตามขาของพวกเราไปเรื่อยๆ คนที่น้องทากชอบมากที่สุดคือ เจ๊มี่ โดยไป 5-6 รู แต่มีอีกคนนึง ซึ่งเด็ดมาก ในการร้องขอความช่วยเหลือ
"โดนแล้ว โดนแล้ว โดนแล้ว เร็วๆสิ โดนแล้ว" ถ้าคุณได้ยินเสียงนี้กลางป่า คุณจะคิดถึงเรื่องอะไรค่ะ
อิอิ นี่คือเสียงเรียกช่วย ตอนโดนทากเกาะอ่ะคะ โดนเกาะ แต่แขยง ไม่กล้าแกะ เรียกให้เพื่อนไปแกะให้ ดีนะเนี่ย ที่ร้องตอนกลางวัน แต่จะเป็นเสียงใคร ต้องไปถามกันเอาเองอ่ะคะ
จากคุณ :
++MooKaew++ 
- [
20 ก.ย. 47 09:12:39
]
++ KAEW ไดอารี่ ++ โดนแล้ว !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
