ห่างหายจากไดอารี่ไปนานมากกกกกกกกกกกกกกก เหตุเพราะ "ป่วย" ค่ะ
แต่เป็นการป่วยทางใจน่ะ ไม่ได้ป่วยกาย อาการของ AIDS ยังไม่ออก แต่มีปัญหาทางใจเล็กน้อย เนื่องด้วยความเครียดสะสม และ สาเหตุอื่นๆนานับประการ
ไดอารี่ล่าสุด เราเขียนก่อนไปสัมมนาเรื่องเอดส์ที่พัทยา ไปอยู่พัทยา 6 วัน โดยรวมก็รู้สึกดี ได้ความรู้ ได้ฟังเพื่อนผู้ติดเชื้อจากชาติอื่นๆมาบอกเล่าประสบการณ์ ทำให้ได้รู้ว่า เราโชคดีมากมายที่เป็นผู้ติดเชื้อที่อยู่ในเมืองไทย เพราะประเทศเราสบายสำหรับผู้ติดเชื้อมากกว่าคนอื่นๆในละแวกใกล้เคียงนะ เช่น จีน อินโด เป็นประเทศใหญ่ แล้วดูน่าจะพร้อมกว่าไทย แต่ผู้ติดเชื้อเค้ายังลำบากในการเข้าถึงยา ถึงการรักษามากเลย ยิ่งแถบๆ ลาว เขมร เวียดนาม ผู้ติดเชื้อยิ่งลำบากสุดๆ
ไปครั้งนี้ นั่งอยู่กลุ่มเดียวกับลาว ภาษาเค้าน่ารักนะ คำว่ารณรงค์ ผลักดัน เค้าใช้ว่า
กระตุ๊กซุกยู้ งานประชุมครั้งนี้เป็นภาษาอังกฤษหมด เวลาลาวนำเสนอ มีคำนึงที่ฟังแล้วงง "แซวแค่ว เวิคร์ซ๊อป" คิดอยู่นานว่ามันคืออะไร เลยยื่นหน้าไปดูในกระดาษที่ล่ามฝ่ายลาวจด อ๋อ ๆๆๆๆ Self care workshop น่ะ
ช่วงสัมมนาตรงกับวันเกิดเรา น้องเคน น้องที่น่ารักในเว็บ และ ทำงานอยู่ในหน่วยงานที่จัดสัมมนาครั้งนี้ ได้มีเซอร์ไพซ์วันเกิดให้ด้วย อายเค้าเหมือนกัน แต่ก็ดีใจนะ ขอบคุณสำหรับการ์ดวันเกิดน่ารักๆ ที่กลุ่มของเคนทำให้ด้วยนะคะ ชอบมาก แม้สัตว์บนการ์ดจะไม่ค่อยเป็นมิตรกับเราสักเท่าไหร่
ระหว่างอยู่พัทยา ได้ดูรายการ คน ค้น คน ในโรงแรม ดูแล้วแอบร้องไห้น่ะ เพราะเป็นเรื่องของคุณยายคนหนึ่ง ที่แก่มากแล้ว แถมจนอีก มีลูก 5 คน เป็นเอดส์ไปซะ 3 แล้วคนที่คุณยายดูแลอยู่ก็ CMV ขึ้นตา ตาบอด อีกคนก็ตุ่มขึ้นแล้ว อีกคนมีตับแข็งแทรก ทำไมชีวิตมันเศร้าขนาดนี้
ดูแล้วกลัว ................... กลัวต้องเป็นภาระให้คอบครัวแบบนี้ กลัวตาบอด กลัวจะบ้า
กลับมาบ้านวันเสาร์ก่อน ก็มาพบกับข่าวร้ายของเพื่อนๆ "ดำ" เพื่อนติดเชื้อ ที่รู้จักกันตั้งแต่แรกๆ ที่เรารู้ว่าตัวเองติดเชื้อ ตายแล้ว พี่สาวดำโทรมาส่งข่าว เราฟังแล้วก็จ๋อยๆไปเหมือนกัน เพือ่นรุ่นแรกๆ นี่ทยอยตายไปเกือบหมดแล้วนะ
ดำ เป็นเพือ่นผู้ชาย ที่ไม่มีวินัยในการดูแลตัวเอง เค้าประมาทเยอะนะ กินเหล้า เมาอยู่เรื่อย มักโทรหาเราตอนเมาๆ พี่สาวเล่าว่า ดำ ไม่ค่อยสบายอยู่ 2-3 อาทิตย์ แต่ก็ไม่เป็นอะไรมาก ยังดูแลตัวเองได้ มีแค่ 3 วันก่อนตายที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แล้ว ดำก็หลับไปเฉยๆ แอบอิจฉา ดำเหมือนกัน ตายสบายมากเลยนะ ไม่เป็นภาระของครอบครัว ไม่ยืดเยื้อเลย
ข่าวต่อไป มาจาก นกฮูก เพื่อนรุ่นแรกๆเหมือนกัน นกฮูกยังไม่ตาย ทานยาต้านแล้ว แต่อาการข้างเคียงของยามันทำให้ปลายประสาทชา เป็นอัมพฤกษ์ไปซีกนึง แถมมีปัญหาชีวิต โดนหลอกจนมีคดีความอีก ข่าวนี้หดหู่มาก สงสารเพื่อน และกลัวๆ กลัวตัวเองเป็นบ้าง
วันอาทิตย์ก่อน เพื่อนๆนัดประชุมงานกันที่บ้าน ก็เกี่ยวกับการพาเด็กๆไปค่ายที่เขาใหญ่ การเปิดโต๊ะรับบริจาคของที่โลตัสบางกะปิ และ หลักสี่ ในวันที่ 16 ตุลา เครียดเล็กน้อย เพราะมันมีงานที่ต้องทำ ต้องจัดการอีกเยอะจังเลย
ตอนเย็นๆเพือ่นๆจัดเซอร์ไพซ์วันเกิดให้ ขอบคุณมากๆนะทุกคน ชีวิตนี้เราก็อยู่ได้เพราะครอบครัว และ เพือ่นๆนี่หล่ะ
ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา มันรู้สึกแปลกๆ รู้สึกชีวิตเศร้าๆ มึนๆ อึมครึม และ หดหู่ชอบกล อาจจะเพราะกังวลกับงานต่างๆ เศร้ากับข่าวคราวของเพื่อนๆ และ ท้อ กับคนบางกลุ่มที่ไม่รู้ทำไมเกลียดเราเหลือเกิน ค่อยประชดประชัน นินทาว่าร้ายอยู่เรื่อยๆ แถมยังไม่เลิกเข้ามาในเว็บเราอีก
เจอหลายๆเรื่องรุม มันเลยเศร้าๆ เหงาๆ อยากอยู่เงียบๆ ไม่อยากทำอะไร
วันๆก็เลย นอนเงียบบนเตียง ร้องไห้เล็กน้อย เพราะไม่รู้จะทำออย่างไรกับชีวิต วันพฤหัสดีขึ้นเล็กน้อย จี หยุดงาน ชวนไปทดลองนวดแผนโบราณ ที่กระทรวงสาธารณสุข หมอคนที่มานวดเค้า ถามว่า ไม่ปวดอะไรบ้างเหรอ เพราะเส้นมันตึงไปหมดทั้งตัวเลยนะ เค้านวดเจ็บมาก เหมือนกัน แต่แอบคิดในใจว่า มันอาจจะดีนะ เคลีย์ทางวิ่งของเลือดลมไว้ให้ดีๆ เผื่อมันจะไม่มีอาการมากเวลาต้องกินยาต้าน เผื่อปลายประสาทมันจะไม่อักเสบ
โดนนวดจนน่วม แถมประคบสมุนไพร จนเป็นหมูขมิ้น ตัวเหลืองอ๋อย ภาคบ่าย จีชวนไปนวดหน้าหน้าอีก โดนกดสิวเสี้ยน น้ำตาไหลพราก ตอนเย็น พี่แตน และ เพือ่นๆ ชวนไปกินปูดอง ซึ่งตอนนี้เป็นเมนูสุดฮอตในเว็บแก้ว เพือ่นๆไปกันเยอะ เจอเพือ่นแล้วดี มีความสุข
แต่เราไม่ค่อยกินปูดองอ่ะ จะกินแค่ 1 กระดอง เพราะมันดิบ กลัวปวดท้อง เราชอบไข่เยี่ยวม้ากระเพรากรอบ มากกว่า
วันเสาร์ พี่คิงพาไปเลี้ยงสุกี้ เมื่อวานวันอาทิตย์ จี ปู้ พี่คิง ใหม่ ชวนเราไปเที่ยวสุพรรณ ไปบึงฉวาก กะ หมู่บ้านควาย สนุกดี ได้ถ่ายรูปกับควาย และ ได้นั่งเกวียนด้วย
เพื่อนๆ เป้นยา ที่ช่วยรักษาอาการซึมเศร้าที่ได้ผลดี ขอบคุณทุกๆคนมากนะจ๊ะ
ตอนนี้ก็เข้มแข็งขึ้นอีกหน่อย ก็ทำใจอ่ะนะ เราไม่สามารถลบอคติจากใจคนได้ อาจจะทำกรรมกับเค้าไว้ ชาตินี้ถึงจงเกลียดจงชังเราเหลือเกิน ก็ต้องอภัย ต้องอโหสิกันไป แต่เราอยากจะขอน่ะ ว่าเกลียดเรานัก ก็อย่ามาเว็บเราดิ อย่ามาสนใจชีวิตเรา มันจะได้สบายใจกันทั้งคู่
เรื่องงาน ตอนนี้ก็ต้องเร่งลุยงานค่ะ โครงการสร้างห้องสมุด ให้บ้านเด็กแกร์ด้าก็ใกล้เสร็จแล้ว เมื่อวันก่อน นั่งบวกเลขกับน้องแน่ถึงเที่ยงคืน ตัวเลขที่ได้มหึมา เกินกว่าที่คาด ต้องขอขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่เหนื่อยยาก ทำจดหมาย และ คีย์ข้อมูลตัวเลขนะคะ ขอบคุณแทนเด็กๆทุกคน แต่ก็ขอบอกให้เพือ่นๆเตรียมทำใจ เมื่อตัวเลขที่หามาได้มันเยอะ สถานการณ์ก็เปลี่ยน เราอาจจะไม่ได้เป็นฝ่ายดูแลการใช้เงินนะ อาจจะยุ่งยากเล็กน้อย แต่ก็คงไม่มีปัญหาอะไรค่ะ
ต่อไปก็เรื่องเปิดโต๊ะรับบริจาคของไปให้เด็กกำพร้าที่ติดเชื้อเอดส์ เว็บแก้วเปิดโต๊ะรับบริจาค วันเสาร์ที่ 16 ตุลา เวลา 11.00 - 15.00 น. ที่ โลตัส บางกะปิ (ลานจอดรถ ใกล้ร้าน hass) และ โลตัสหลักสี่ (ลานจอดรถ ใกล้ๆร้านเชสเตอร์กริล) รับบริจาคหนังสือเพื่อนำเข้าห้องสมุด รับบริจาคเสื้อผ้าให้เด็กๆ ข้าวสาร อาหารแห้ง เครือ่งปรุงอาหาร นมกล่อง ของเล่น
วันที่ 6-7 พ.ย พาเด็กๆไปเข้าค่ายที่เขาใหญ่ งานเตรียมมาเยอะแล้ว แต่ก็คงต้องนัดประชุมกันอีกเรือ่ยๆค่ะ
ขอขอบคุณสมาชิกเว็บแก้วทุกคน ที่อาสาช่วยงานต่างๆนะคะ ไม่มีเพือ่นๆ ก็ไม่มีโครงการดีๆต่างๆเหล่านี้ค่ะ ขอให้ช่วยกันต่อไปนะจ๊ะ เวลาเหนื่อย ท้อ หงุดหงิด ท่องไว้ในใจเหมือนเราก็ได้ "เพื่อเด็ก เพื่อเด็ก สู้โว้ย!!!!!!!!!!!!!!!!"
จากคุณ :
++MooKaew++ 
- [
4 ต.ค. 47 10:44:21
]
++ KAEW ไดอารี่ ++ ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ
