PANTIP.COM : L3115452 ++ KAAEW ไดอารี่ ++ หมูแก้วสอนหนังสือ [สุขภาพกาย-จิต]

++ KAAEW ไดอารี่ ++ หมูแก้วสอนหนังสือ

ซ๊าหวั๊ดดีเจ๊า

ตอนนี้อยู่เชียงรายค่ะ มาถึงตั้งแต่เย็นวานนี้ ชีวิตยุ่งเหยิงสุดๆ กลับจากพาเด็กบ้านแกร์ด้าไปเข้าค่ายที่เขาใหญ่ มาถึงกรุงเทพตอนทุ่มกว่าๆ วันอาทิตย์ เหนื่อยสุดๆ ปวดเมื่อยไปทั้งตัว แต่ก็สุขใจน๊า(ไว้จะเล่าเรื่องเขาใหญ่ให้ฟังทีหลัง) ถึงบ้านก็นอนสลบ

เช้าวันจันทร์ ก็ต้องตื่นแต่เช้า เพราะมีนัดให้สัมภาษณ์รายการรายการนึง แต่รายการไหนอย่าไปรู้เลยนะจ๊ะ เค้าขอมา ก็เกรงใจ จัดให้ก็ได้ เวลาที่จะออกอากาศแค่ 4 นาที โดยเงื่อนไขห้ามถ่ายหน้า แต่ใช้เวลาทำเทปทั้งหมดนี่เกือบ 5 ชั่วโมงเลยนะ ซมซานกกลับบ้านตอนบ่ายแก่ๆ เคลียร์เมล์ ย่อรูปที่ไปถ่ายที่เขาใหญ่ โพสรูปจนตาลาย

อาการแพ้อากาศกำเริบมาก น้ำมูกไหลตลอด หายใจลำบากมาก ต้องกินยาแก้แพ้อยู่เรื่อยๆ กินแล้วก็ง่วง เช้าวันอังคาร ตื่นมา เคลียร์เมล์ เคลียร์งานในเว็บ 10 โมงห้างเปิด ตะกายไปจ่ายค่าเนท แบบงงๆว่าเนทความเร็วสูง ซึ่งเอาเข้าจริงเร็วกว่าเต่านิดนึง ทำไมมันเก็บเงินบ่อยจังฟ่ะ ต่อจากนั้นก็ไปจ่ายค่าโทรศัพท์ ไปซื้อแชมพูสำหรับเดินทาง ไปกด ATM วิ่งไปโอนเงินค่าไปเที่ยว และ โอนเงินไปช่วยงานของพี่ที่ติดเชื้อคนนึง

แวะกินปลาหิมะย่างซีอิ๊ว เป็นรางวัลให้ตัวเองสำหรับงานเขาใหญ่ จริงๆอยากทานชาบูชิ แต่รอทานพร้อมเพือ่นๆดีกว่า ลนลานกลับบ้านบ่ายโมงกว่า เก็บกระเป๋าแบบเร่งด่วน เศร้าใจกับบ้านตัวเอง ทำไมมันรกอย่างนี้นะ ไม่มีเวลาจัดเลย

โอ๊ะโอ มองแบบเศร้าๆ เห็นหมาแล้วใจแป่ว ไม่อยากไปเลย คิดถึงบ้าน คิดถึงหมา เดินทางอยู่ตลอดเลยอ่ะ แต่ด้วยหน้าที่ รับปากเค้าไปแล้วก็ต้องไป อาบน้ำเสร็จ โทรเรียกแท๊กซี่ ไปดอนเมือง

เครื่องออก 16.10 ถึงเชียงราย 17.30 พี่น้อง พี่สาวใจดีอีกคนในเว็บมารับที่สนามบิน พี่น้องเป็นแฟนหมอจักรี แล้วคุณหมอเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด ในการให้หมูแก้วไปสอนเรือ่งเอดส์ คืนแรกนอนโรงแรมแสนภู พี่น้องเอาตารางสอนมาให้ดู เห็นแล้วมึน วันแรกให้พูดเรื่อง "การเป็นนักเขียน" จ๊ากสสสสส์

วันนี้ตอนเช้า ไปสอนนักเรียนชั้น ม.6 ที่ โรงเรียนดำรง ซึ่งเป็นโรงเรียนประจำจังหวัด ยังงงกับชีวิต ไปทางไหนดีน๊า ปกติหมูแก้วจะสอนเรื่องเอดส์โดยตรง แต่เรื่องการเขียนนี่ไม่เคย และไม่อยากสอนด้วย เพราะตัวเองไม่ใช่นักเขียน เป็ฯแค่คนธรรมดาคนนึงที่บังเอิญมีหนังสือเป็นของตัวเอง

วันนี้เลย สอนเรื่องเอดส์เหมือนเดิมหล่ะ แต่โยงไปถึงหนังสือเยอะหน่อย และแล้ว ก็เจอคำถามที่น่ากลัว คือ "พี่มีแรงบันดาลใจอย่างไรในการเขียนหนังสือค่ะ " มึนตึ๊บ เออ แรงบันดาลใจไม่มีเลยค่ะ ไม่เคยคิดจะเป็นนักเขียน เล่มแรกพี่เขียนไดอารี่เฉยๆ แล้วเค้ามาซื้อไปทำหนังสือ ถ้าไม่เป็นเอดส์ก็คงไม่ได้เขียนหนังสือน่ะคะ

หมูแก้วพยายามเน้นเรื่องเอดส์ ซึ่งเป็นเรื่องที่ถนัด ม.6 ที่กลุ่มเสี่ยงเหมือนกันนะ เพราะเค้ากำลังจะออกมาสู่โลกกว้าง ก็พยายามสอนเต็มที่ สอนโดยเอาตัวเองเป็นบทเรียนให้น้องๆ หวังให้พวกเค้ารอดพ้นจากเอดส์

พรุ่งนี้ หมูแก้วมีสอนทั้งวัน 4 รอบ นักเรียนชั้น ม.2 - ม.5 รวมประมาณ 2 พันคน วันมะรืน ไปสอน โรงเรียนสามัคคี ซึ่งเป็นโรงเรียนประจำจังหวัดอีกแห่ง สอนอีก 2 วันเช่นกัน ต่อไปก็ ร.ร สันโค้ง คิวแน่นมากเลย

จะพยายามกลับกรุงเทพเย็นวันจันทร์ เพราะมีประชุมกับอีกมูลนิธิ เรื่องพยายามหาอาชีพเสริมให้เพือ่นที่ติดเชื้อทำ พอวันพุธหมูแก้วก็เดินทางไกลอีกรอบคราวนี้ไปไกลนอกประเทศ ไปไหนจะบอกอีกที ตอนนี้ขอไปเตรียมการสอนและนอนพักก่อนนะคะ

จากคุณ : ++MooKaew++ - [ 10 พ.ย. 47 20:36:35 ]